Onbereikbaar!

Beste lezers, vanaf dit moment (donderdagochtend 19 juli 2012, half vijf in de ochtend op Curacao) is Uw Hoofdredacteur, voor een paar dagen helaas onbereikbaar. Een nieuwe verbinding aanleggen op dit zo fraaie eiland vraagt immers wel wat tijd. Met excuus!

De geboorte van een geschikt kastje.....

Het is vandaag dinsdag 17 juli 2012 geworden op het zeer warme eiland Curaçao. De zon schijnt volop en Uw Hoofdredacteur heeft het dan ook bijzonder warm. Dat is overigens geen wonder, er moeten nog vele dozen worden ingepakt alvorens er definitief kan worden verhuisd. Slechts een paar slaapplaatsen op de grond resteren, de rest is immers volledig gedemonteerd en staat gereed om morgen te worden getransporteerd. Het gehele gezin Hoofdredacteur, dat dezer dagen bestaat uit slechts drie personen omdat Moeder de vrouw nog altijd vakantie geniet in het regenachtige Nederland, is dus wat van slag. Het olijke tweetal is de draad allang kwijt: "Waar kunnen we nu eigenlijk nog zitten Pap? Je haalt al onze spulletjes weg. Bah!" Maar ja, wat moet dat moet. Uit zichzelf springen de meubelen niet op de laadvloer van ons autootje.

Kort voor zij vertrok naar Nederland liet Moeder de vrouw weten dat er nog een kastje zou moeten worden aangeschaft dat op de badkamer zou moeten worden geplaatst. De maten waren bijgevoegd en dus trok Uw Hoofdredacteur er vanmiddag op uit om zo'n kastje te scoren. Nu denkt U wellicht dat een kastje snel gekocht is, maar op Curaçao is dat geenszins het geval. Er is niet bepaald sprake van een groot assortiment en daarnaast zijn meubelstukken vaak erg duur. Het kost je dan ook meestal behoorlijk wat tijd om iets van je gading te vinden. Zo ook vanmiddag. Allereerst besloot Uw Hoofdredacteur echter langs de juwelier in het Riffort te gaan rijden om te vragen of zijn horloge na twee maanden eindelijk gerepareerd zou zijn. De dame achter de balie was allervriendelijkst. "Oh, U komt voor Uw horloge? Dat hebben we toch opgestuurd ter reparatie? En dat was toch pas twee maanden geleden? Dan duurt het nog wel even meneer, soms duurt het wel een half jaar voordat horloges terugkomen. U moet maar zo denken, zonder horloge heeft U niet eens in de gaten dat de reparatie zoveel tijd kost. Fijne dag verder nog hoor." U begrijpt, de stemming van Uw Hoofdredacteur verbeterde na dit goede gesprek aanzienlijk.

Er werd dus maar besloten om de reis te vervolgen richting het gebouw van Building Depot. De kans een geschikt kastje te vinden, leek daar in de optiek van Uw Hoofdredacteur het grootst. Lang, zeer lang werd er door de winkel gelopen en gezocht. Het gelukte echter niet om iets passends te vinden. Althans, tot Uw Hoofdredacteur op de strijkafdeling kwam. Daar spotte hij een geschikt kastje, wat echter een andere functie had. Het bleek dat het meubelstuk een ingebouwde strijkplank in zich had. Hartstikke handig, maar niet op de badkamer, zo leek het althans Uw Hoofdredacteur. Bij nadere beschouwing bleek dat het mogelijk zou moeten zijn de strijkattributen te verwijderen. Mogelijk zou er daarna een passend kastje, voorzien van fraai gekleurde rieten mandjes, overblijven. Met zijn ene nog beschikbare hand werden vele schroefjes verwijderd en zie: een nieuw kastje was geboren. Weer een onderdeel van het boodschappenlijstje af te strepen!

Wordt vervolgd.....

Vakantie in de herfst!

Het is vandaag maandag 16 juli 2012 op het warme en zonnige eiland Curaçao. De zon schijnt wederom volop en Uw Hoofdredacteur heeft het, zoals te doen gebruikelijk vanaf zeer vroeg in de ochtend, erg druk. Zoals U zich wellicht nog weet te herinneren is Uw Hoofdredacteur immers aan het verhuizen. Dat er dan weleens wat mis gaat in het managen van de huishouding, dat merkte Uw Hoofdredacteur vanochtend. Diep verontwaardigd meldde zich namelijk de jongste olijkerd, Levi geheten, met de mededeling: "Het is toch wel schandalig Pap? Ik heb geen enkele schone onderbroek meer in mijn kastje. Toen Mama nog thuis was had ik altijd onderbroeken!" U begrijpt het al: de was is weer eens gedraaid en de schone broekjes liggen alweer in de kast. Tijd om U even te voorzien van een recente editie van "een zonnig avontuur."

Huize Hoofdredacteur is zo langzamerhand leeg aan het raken. Vanochtend besloot Uw Hoofdredacteur om de bovenverdieping maar eens rigoureus aan te gaan pakken. Als eerste werden de twee bedjes van beide olijkerds voorzichtig uit elkaar gehaald. Het is toch immers zo dat zij 's nachts stiekem plaats nemen in het bed van Uw Hoofdredacteur. Dan moet dat maar zo voor de rest van de week. Ook de woonkamer is inmiddels al zo goed als leeg. Slechts twee kussentjes resteren als zitplaats voor het kijken naar een filmpje op de televisie. U ziet, de zaken worden fiks aangepakt.

Dat kon overigens ook prima nadat gisteren de accu weer fors werd opgeladen. De gehele dag verbleef het gezin Hoofdredacteur, Moeder de vrouw dus uitgezonderd, op het mooie strand van Kokomo Beach. Er werd gezond, geluierd, lekker gegeten, een biertje gedronken, gezwommen, gesnorkeld en een ijsje gegeten. Er speelde een goed band heerlijke muziek uit de zeventiger en tachtiger jaren. U begrijpt, zo kwam het gezin Hoofdredacteur de dag uitermate rustig door. Gebruind en wel werd zo tegen de klok van half zeven in de avond besloten huiswaarts te keren. De accu dus weer vol, tijd om even door te gaan pakken!

Vanochtend weerklonk een luide toon vanuit de computer van Moeder de vrouw. Zij bleek zelf aan het apparaat te zijn om, nadat zij inmiddels vanuit Berlijn weer in Nederland was aangekomen, een half uurtje via Skype over haar avonturen te verhalen. Het was guur weer in Nederland, het regende en het leek wel herfst. Berlijn was zeer geslaagd geweest, zo meldde Moeder de vrouw. Over de vraag van Uw Hoofdredacteur wat in Berlijn op haar de meeste indruk had gemaakt, moest lang worden nagedacht. Uiteindelijk gaf Moeder de vrouw antwoord: "Het bezoek aan het museum en de culturele toer." Aan haar gelaatsuitdrukking te zien dacht Uw Hoofdredacteur te kunnen zien dat de culturele toer vooral langs veel leuke kroegjes zou hebben gevoerd, maar dat terzijde. Nog een dag of vijf en dan keert Moeder de vrouw alweer terug op dit zo fraaie eiland. Zij zal beslist blij zijn de herfst in Nederland te kunnen ontvluchten.

Wordt vervolgd.....

Even herstellen.....

Op het zonnige eiland Curaçao is het vandaag zondag 15 juli 2012 geworden. Het zonnetje staat alweer geruime tijd hoog te branden aan de hemel en de temperatuur is weer ouderwets aangenaam van aard. Uw Hoofdredacteur heeft er alweer een paar uur opzitten, de dag startte immers, zoals te doen gebruikelijk, al tegen een uur of zes in de ochtend. De beide olijkerds lijken er nog steeds niet van overtuigd te zijn dat vakantie ook betekent dat er wat langer in bed kan worden gelegen. Het gevolg is dan ook dat beiden, zo tegen zonsopgang, gewekt worden met een tomeloze energie, honger en dorst. Uw Hoofdredacteur, die momenteel echter nauwelijks meer beschikt over energie, rest dan ook niet veel anders dan op te staan. Maar goed, zo'n lange ochtend geeft dan wel weer even de gelegenheid om U te voorzien van een nieuwe editie van "een zonnig avontuur."

Nog altijd verblijft Moeder de vrouw in het koude en regenachtige Berlijn. Gisterenmiddag, juist toen Uw Hoofdredacteur maar weer eens een vrachtje huisraad vervoerde, ging de telefoon. Moeder de vrouw belde vanuit het verre Duitsland. Zij had het erg gezellig maar het was vooral ook koud en regenachtig, zo berichtte zij. Daarnaast was zij vanzelfsprekend uitermate benieuwd naar de gang van zaken rond de verhuizing van het gezin Hoofdredacteur. Die verhuizing overigens verloopt uitermate voorspoedig. Veel van de huisraad is al overgebracht naar de nieuwe woning met als gevolg dat Uw Hoofdredacteur en beide olijkerds verblijven in een zo goed als leeg onderkomen. Dit overigens tot groot vermaak van de Olijke Twee, sinds zij erachter kwamen dat hun, toch al schelle, stemmetjes nog veel harder klinken in een leeg huis.

Met behulp van de heer Angelus gelukte het gisteren de afrastering af te krijgen, rolgordijnen en gewone gordijnen op te hangen, huisraad over te brengen en noem maar op. Dat dit allemaal lukte mag op zich een wonder heten. Zowel de heer Angelus als Uw Hoofdredacteur hebben namelijk nog slechts de beschikking over een functionerende hand. De rechterhand van beiden vertoont immers zodanig veel blaren, dat alle functies tijdelijk buiten gebruik zijn gesteld. Maar, ook met slechts een hand werden bergen werk verzet. Het terras werd uiteindelijk zelfs nog opgeluisterd met een aantal fraaie planten. Het uitzicht mag er dan ook zeker zijn.

Aan het einde van de middag vloeide het laatste beetje energie uit beide harde werkers weg. Het werd tijd om eens even rustig te gaan zitten en te gaan genieten van een overheerlijk koud biertje. Na gedane arbeid is het immers goed rusten? Mevrouw Angelus, die zich de gehele middag als een soort van binnenhuisarchitect had gedragen, dook de keuken in om daaruit enige tijd later tevoorschijn te komen met een pan overheerlijke spaghetti. Zo ziet U maar, het leven op Curaçao is zo gek nog niet. Vandaag wordt er dan ook niet verhuisd. Uw Hoofdredacteur vindt dat het tijd is om iets leuks met beide olijkerds te gaan doen. Over enige tijd zal dan ook worden afgereisd richting strand en blauwe zee om een verkoelende duik te nemen in het lekker warme water van de Caribische Zee. Even een dagje rust om weer een beetje te herstellen en de accu op te laden.

Wordt vervolgd.....   

Een tang uit Curacao? Op de blaren zitten dus....

Op het enigszins bewolkte eiland Curaçao is het vandaag vrijdag 13 juli geworden. Uw Hoofdredacteur was er weer eens vroeg bij vanochtend. Het was namelijk zo dat zoonlief Levi zich al om 01.00 uur in de nacht meldde aan het bed van Uw Hoofdredacteur, om dat vervolgens nog een aantal malen te herhalen gedurende de weinige uren die ter beschikking van lekker slapen stonden. Voeg daarbij het feit dat enige ledematen van Uw Hoofdredacteur, na een dag fors te hebben geklust, volledig dienst weigerden en U begrijpt hoe hij zich vanochtend voelde. Vandaag dus maar even een dagje rust, al moet de was worden gedaan en moeten er boodschappen worden aangeschaft. Tegelijkertijd geeft dit Uw Hoofdredacteur de gelegenheid om U te voorzien van een nieuwe editie van "een zonnig avontuur". Dan bent U in elk geval weer even bijgepraat.

Moeder de vrouw is op vakantie. Enige dagen geleden vertrok zij naar Nederland om vandaar, vanochtend, door te reizen naar Berlijn om met een aantal vriendinnen een Bratwurst te gaan eten. Ook Uw Hoofdredacteur heeft vakantie. Althans, op papier dan. In de praktijk moet er namelijk worden verhuisd. Een groot gedeelte van de inboedel moet de komende week worden overgebracht naar het nieuwe onderkomen en daarnaast moet er flink worden geklust. Zo ook gisteren. Allereerst diende immers de recent aangebracht omheining te worden gebeitst en daarna zouden er vele meters gaas moeten worden aangebracht. Gelukkig kreeg Uw Hoofdredacteur hulp in persoon van de heer Angelus. Halverwege de ochtend, na een overheerlijk bakkie koffie, werd een aanvang gemaakt met de werkzaamheden. Het moet gezegd, het verven verliep uitermate voorspoedig. Al vroeg in de middag bleek het grote blik verf juist voldoende om de gehele omheining strak in de beits te krijgen. De stemming was dan ook, tot dat moment, opperbest.

Nadat mevrouw Angelus het gezelschap had verrast met ovenverse broodjes en een magnetronkroketje, werd begonnen met deel 2 van de klus: het aanbrengen van gaas tegen de omheining. Uw Hoofdredacteur had stevig gaas aangekocht. Welnu, stevig was het zeker maar ook bleek het gaas vlijmscherp te zijn. Het eerste slachtoffer werd gevonden in persoon van de heer Angelus. Nadat deze een paar meter gaas op maat had geknipt, ging de rol gaas er spontaan vandoor om te landen op het hoofd van de heer Angelus. Toen Uw Hoofdredacteur dan ook even omkeek viel een enorm bebloed gezicht te bewonderen. Nadat de heer Angelus was getroost, ging de rol gaas er overigens nog vele malen vandoor. Diverse verwondingen aan armen, vingers en tenen waren het gevolg. Daarnaast, omdat het stevige gaas met een tangetje van Curaçaose makelij op maat diende te worden geknipt, werden alle aanwezige vingers deze middag onmiddellijk voorzien van enorme blaren. Maar goed, aan het einde van de middag was de klus eindelijk geklaard. Op dat moment overigens konden zowel de heer Angelus als Uw Hoofdredacteur zich slechts middels een rolstoel voortbewegen. Gelukkig maakte een overheerlijke hamburger bij het filiaal van McDonald's veel goed.

U begrijpt het waarschijnlijk al: vanochtend voelde Uw Hoofdredacteur zich als had hij onder een wals gelegen. Inmiddels, na vele glazen drinken en boterhammen te hebben uitgeserveerd aan de Olijke Twee en hun vrienden, gaat het gelukkig een stuk beter. Dagelijks melden zich namelijk allerlei vriendjes van de beide olijkerds. Op enig moment had Uw Hoofdredacteur dan ook een stuk of zes jeugdige bezoekers die, gelijk jonge vogels, slechts tjilpten om voer, lekkers en drinken. Wie het waren? Uw Hoofdredacteur kende hen tevoren niet, het was echter wel gezellig. Momenteel zijn er nog slechts drie bezoekers waarvan Uw Hoofdredacteur er twee goed kent. We zullen zien wat de dag nog brengt.....

Wordt vervolgd.....    

Lekker op't terras.....

Het is vandaag dinsdag 10 juli 2012 op het uitermate aangename eiland Curaçao. U kent het inmiddels wel: het zonnetje schijnt volop en de gevoelstemperatuur is wederom prima. Het is overigens vandaag niet alleen dinsdag, het is ook de laatste werkdag van Uw Hoofdredacteur voor diens vakantie. En dus is het druk. Allerlei zaken moeten nog snel even worden afgehandeld alvorens het pand waarin dagelijks wordt gewerkt voor een aantal weken verlaten kan worden. Het moet gezegd, het is wel een lekker vooruitzicht om er even tussenuit te knijpen en wat bij te tanken. Maar dat zal vanzelfsprekend niet gaan zonder U nog even te informeren over de actuele stand van zaken op dit zo fraaie eiland. Het is immers tegenwoordig een 'must' om bij te blijven? U leest er dan ook weer alles over in deze editie van "een zonnig avontuur."

Gisteren werd het eindelijk een feit. Uw Hoofdredacteur had met Moeder de vrouw afgesproken om haar te bellen wanneer de werkplek zou worden verlaten. Immers, Moeder de vrouw zou ergens op het eiland in een winkel vertoeven alwaar Uw Hoofdredacteur de Olijke Twee van haar diende over te nemen aangezien zij nog een vervolgafspraak had. Dientengevolge stapte Uw Hoofdredacteur aan het einde van de middag in zijn auto, pakte zijn oude telefoon en belde Moeder de vrouw. Edoch zonder enig resultaat. "Er is geen netwerk aanwezig", zo berichtte het toestel. Hoera, hoera! Eindelijk zou de nieuwe SIM kaart voor een fatsoenlijk telefoontoestel zijn geactiveerd. Dat daardoor de oude telefoon niet meer te gebruiken zou zijn, was Uw Hoofdredacteur even ontgaan. Inventief als hij is, bedacht hij onmiddellijk een oplossing: gewoon diverse parkeerplaatsen van winkels bezoeken om de auto van Moeder de vrouw op te sporen. U begrijpt het al, het werd een groot fiasco. Na tientallen kilometers te hebben gereden besloot Uw Hoofdredacteur dan ook maar naar huis te rijden om aldaar, via de vaste telefoonlijn, verbinding met Moeder de vrouw te gaan zoeken. En inderdaad, zij bleek nog immer in een winkel te verblijven, alwaar Uw Hoofdredacteur helaas niet had gezocht. Een lange terugreis volgde om de beide olijkerds over te pakken. Maar: de nieuwe telefoon werkt wel degelijk. Toch een klein succes geboekt dus....

Zoals U zich wellicht nog weet te herinneren verblijft de familie Pinoccio voor een paar weken in Nederland. Zij genieten vakantie, al eerder hebt U daar een paar voorbeelden van kunnen zien. De heer Pinoccio kan echter volstrekt niet nalaten te benadrukken hoezeer hij het in het Vaderland naar zijn zin heeft. Met grote regelmaat laat hij dan ook, via de digitale snelweg, weten hoe groot het genoegen is om even terug te keren in de voor hem zo vertrouwde omgeving. Ook gisteren ontving Uw Hoofdredacteur dan ook weer een bemoedigend bericht: "Hallo Hoofdredacteur. Alles geet hier good. Wie heb't noar't zin. Wie bint d'r vandoage op oet trokk'n en wie zit op't terras. 'T is hier knetterheite. Groet'n uut Twente." Met andere woorden, de heer Pinoccio leek het daadwerkelijk enorm naar zijn zin te hebben dacht Uw Hoofdredacteur. Althans, tot deze de begeleidende foto eens goed bekeek en opnieuw duidelijk werd waarom Pinoccio nu eigenlijk Pinoccio werd genoemd. Maar goed, wellicht interpreteert U de afbeelding anders?

De komende dagen geniet Uw Hoofdredacteur dus alvast van een aanloop naar de eigenlijke vakantie die binnenkort naar Florida zal voeren. Voordat het zover is dient er echter eerst te worden verhuisd, geverfd en gaas te worden aangebracht. Overigens wellicht in een wat andere volgorde. Met name  het aanbrengen van gaas voor de hekwerken van de nieuwe woning zal prioriteit gaan krijgen omdat de hondjes van de familie Hoofdredacteur anders niet te scheiden zijn van de zee. En U begrijpt, wanneer we dat anders zouden hebben gewild, dan waren er wel zeehondjes aangeschaft. Hoe het ook zij, de komende paar weken dient er dus eerst nog fiks te worden gewerkt alvorens er kan worden uitgerust in de parken van Walt Disney. Nou ja, uitrusten......

Wordt vervolgd.....

Brrrrr, wat koud!

Het is vandaag maandag 9 juli 2012 op het zonnige eiland Curaçao. Uw Hoofdredacteur heeft het, al is buiten de temperatuur gestegen tot boven de dertig graden Celsius, kouder dan koud. Wat is namelijk het geval? Welnu, het is bijna niet te geloven maar na ongeveer een jaar is afgelopen weekeinde de airconditioning op de werkplek van Uw Hoofdredacteur gerepareerd. Met een temperatuur fiks beneden de twintig graden voelt het plots aan als verblijft Uw Hoofdredacteur op de Noordpool. Dat is dus wel even wennen. Maar, het moet gezegd, het overhemd van Uw Hoofdredacteur blijft in deze extreme koude in elk geval droog. Voor het eerst in een jaar dus!  Zoals gezegd, het is maandag vandaag, het weekeinde is weer aan ons voorbij getrokken. Vandaag en morgen dient er nog gewerkt te worden en dan sluit Uw Hoofdredacteur de deur van zijn kantoor voor een aantal weken achter zich. Vakantie! U begrijpt, daar wordt vol verlangen naar uitgekeken. Echter, vooraleer het zover is, past een terugblik op de gebeurtenissen op dit zo fraaie eiland. Zoals steevast het geval is kunt U er alles over lezen in deze editie van "een zonnig avontuur."

Nadat Moeder de vrouw gisteren terugkeerde van een geweldige duik in de onderwaterwereld rond het strand van Marie Pompoen, werd besloten een bezoek te gaan brengen aan het strand van Kokomo Beach. Zoals wel vaker op de zondagmiddag had het gezin Hoofdredacteur zich ingesteld op een rustige zwemmiddag onder begeleiding van muziek uit de zeventiger jaren. Het moet gezegd, het weer was perfect, de temperatuur van het zilte zeewater was prima en de stemming was opperbest. Er werd naar hartenlust gezwommen en vooral de jongste olijkerd, Levi geheten, had het uitstekend naar zijn zin. Hij ontdekte namelijk al snel de mogelijkheid tot snorkelen en het feit dat hij, met een duikbril op, allerlei objecten op de zeebodem ontdekte, maakte hem bijzonder blij. "Moet je kijken Pap, wat ik allemaal heb gevonden. Dat neem ik allemaal mee naar huis want dat kan ik gebruiken voor allerlei projecten." En zo kon het dus zijn dat Uw Hoofdredacteur aan het einde van de dag, zich welhaast een breuk tilde aan onder meer een zeer verroeste uitvoering van een remvoering van een auto en aan een groot been. Een been wat oorspronkelijk waarschijnlijk aan een hond had toebehoord, maar van vlees was ontdaan door de vele vissen in de wateren rond Kokomo. U ziet, zo'n dagje levert onvermoede schatten op!

Nog een dagje werken en dan breekt voor het gezin Hoofdredacteur dus de vakantieperiode aan. Komende woensdag zal Moeder de vrouw de vliegtuigtrap beklimmen om naar het regenachtige Nederland te vliegen waarna zij zal doorreizen naar Berlijn. Een dag of tien heeft Uw Hoofdredacteur het ruim dan alleen met de Olijke Twee. In die periode zal fiks gewerkt worden aan het overbrengen van huisraad naar het nieuwe onderkomen van de familie Hoofdredacteur. Daarna, wanneer ook Moeder de vrouw op Curaçao zal zijn teruggekeerd, wordt vertrokken richting Florida om aldaar in ieder geval een bezoek te gaan brengen aan de magische wereld van Walt Disney. U begrijpt, er wordt reikhalzend uitgekeken naar de vele belevenissen die zich de komende weken zullen voordoen. Uw Hoofdredacteur is overigens wel benieuwd of hij dan eindelijk weer telefonisch bereikbaar zal zijn. In de soap rond de aanschaf van een nieuw telefoontoestel is immers een klein succesje geboekt. Het is namelijk uiteindelijk gelukt een passende SIM kaart voor het betreffende toestel te bemachtigen. Op vrijdagmiddag kreeg Uw Hoofdredacteur een telefoontje van de plaatselijke provider: "Hallo, hallo. Uw SIM kaart is gearriveerd hoor meneer. Kunt U hem even komen halen? Ik begreep immers dat U er nogal haast mee had?" Spoorslags reed Uw Hoofdredacteur naar het betreffende telefoonfiliaal waar inderdaad de kaart al klaar lag. "Kan ik dan nu ook per omgaande gebruik maken van de telefoon?' zo vroeg Uw Hoofdredacteur aan de baliemedewerker. Deze schoot onbedaarlijk in de lach en zei: "Mijn beste man. Tel Uw zegeningen. Er ligt hier dus een passende SIM kaart. Probleem is dus opgelost. Nu wilt U ook nog kunnen bellen? Dat is een probleem van geheel andere orde. Ik bel U daar een dezer dagen nog wel even over. Fijn weekeinde meneer." U ziet, het leven is niet altijd eenvoudig!

Wordt vervolgd.....

Een heerlijk weekeinde op Curacao!

Het is vandaag zondag 8 juli 2012 op het zonnige eiland Curaçao. Het is nog ochtend op dit moment. Uw Hoofdredacteur zit heerlijk buiten op zijn terras, de Olijke Twee vermaken zich prima met hun buurvriendjes en Moeder de vrouw ligt, ergens bij het strand van Marie Pompoen, een meter of twintig onder water. U ziet, alle ingrediënten om U te verhalen over de laatste gebeurtenissen op dit fraaie eiland zijn weer aanwezig. Tijd dus om U snel bij te praten en U te voorzien van een actuele editie van "een zonnig  avontuur".

Het zal U niet vreemd in de oren klinken, Uw Hoofdredacteur was, na een zeer drukke werkweek, beslist toe aan het weekeinde. Een weekeinde dat begon op vrijdag in de namiddag en voortduurt tot op de dag van vandaag. Om de zinnen toch wat te verzetten werd vrijdagavond besloten om eens lekker uit eten te gaan. Moeder de vrouw had oppas voor het olijke tweetal geregeld opdat verantwoord een bezoek zou kunnen worden gebracht aan "Gingers", een heerlijk restaurantje in de binnenstad van Punda. Het was in een woord geweldig wat er op tafel werd uitgeserveerd. Nadien werd besloten om nog even een bezoekje te gaan brengen aan het muzikale gebeuren bij Cabana Beach. Het was dan ook uiteindelijk al in de vroege ochtend van zaterdag dat het uitje werd afgesloten. Prima om zo het weekeinde een aanvang te laten nemen. Beslist voor herhaling vatbaar dus!

Zoals U weet zijn de verschillende teamleden uitgezworven over de wereld. Van Costa Rica tot aan Nederland, zij vertoeven overal. Zo af en toe valt Uw Hoofdredacteur het geluk ten deel om iets van hen te mogen vernemen. Zo ook in dit geval. De familie Pinoccio is veilig in het land der Twenten aangekomen en dat willen ze weten ook. Zij lijken zich meer dan uitstekend te vermaken, al lijkt de heer Pinoccio zich enigszins af te zonderen van de rest van het gezin. "Ik kan de drukte van Nederland eigenlijk niet meer aan", zo liet hij Uw Hoofdredacteur weten. "Wat een lawaai, wat een lawaai! Dat ben ik helemaal niet meer gewend." Om  toch te kunnen genieten van ruimte, rust en stilte heeft hij inmiddels een tractortje gescoord. Voorzien van een koptelefoon ziet hij thans kans om in absolute stilte rondjes te rijden op grasvlaktes rond de metropool Vroomshoop. Of de heer Pinoccio dat weken gaat volhouden? Uw Hoofdredacteur zal het U, in een volgende editie, beslist laten weten.

Nee, dan vergaat het de heer Jumping Paul een stuk beter. Zoals U zich wellicht nog weet te herinneren ontvluchtte hij tijdelijk, voor de duur van slechts een dag, het fraaie eiland Curaçao. Tijdelijk verbleef hij op het veel kleinere eiland Curaçao. Uw Hoofdredacteur verkeerde in de stellige overtuiging dat het Jumping Paul ook al te doen was om rust, echter niets bleek minder waar te zijn. Het was namelijk zo dat Jumping Paul zich aan het oriënteren was op mogelijkheden voor zijn komende pensioen. Immers, al over 33 jaar is het zover. Hij was dan ook naar Bonaire vertrokken om te bezien of er betaalbare huisvesting voor zijn oude dag te vinden zou zijn. En inderdaad, zijn oog viel op een pittoresk huisje, direct gelegen aan de blauwgekleurde zee. Inmiddels heeft hij een optie genomen op het pandje en wordt thans in kaart gebracht of de mogelijkheid bestaat om passende meubeltjes voor het geheel aan te schaffen. U ziet, regeren is vooruitzien!

Vanmiddag gaat Uw Hoofdredacteur nog verder genieten van het weekeinde. Nu de temperatuur op dit eiland alweer tot ongekende hoogte is gestegen, lonkt het heerlijk warme zeewater. Wanneer Moeder de vrouw weer opgedoken zal zijn en een boterhammetje heeft verorberd, dan zal de reis naar Kokomo Beach worden ingezet. Genietend van muziek uit de jaren zeventig, gelegen op een ligstoel en turend over de azuurblauwe Caribische Zee is het leven immers zo slecht nog niet?

Wordt vervolgd.....

No connection!

Nu het vrijdag 6 juli 2012 is geworden op het nog altijd warme eiland Curaçao, staat het weekeinde voor de deur. De werkweek zit er dan gelukkig ook weer bijna op en het vooruitzicht van even een paar vrije dagen lonkt. Dat is maar goed ook, Uw Hoofdredacteur is immers 's avonds geheel afgedraaid door de extreme temperatuur waarbinnen gewerkt moet worden. Het gevolg is dan ook de gehele week al dat Uw Hoofdredacteur als een zombie thuis naar zijn computerscherm zit te staren om bij te komen onder het genot van een goede tv serie. Het is namelijk zo dat Uw Hoofdredacteur in het bezit is gekomen van de tweede jaargang van de Deense serie "Borgen". In een woord: wat een geweldige serie is dat. Dus, mocht U zich in de avond ook weleens wat uitgeput voelen, zorg dat U deze serie kunt zien en U voelt zich per omgaande een stuk beter.

In een eerdere editie van "een zonnig avontuur" werd U al verslag gedaan rond de telefoonproblematiek van Uw Hoofdredacteur. Wel een toestel hebben, maar niet gebeld kunnen worden omdat er, bij het ontbreken van een passend kaartje, geen verbinding kan worden gemaakt. Gisterenmiddag ontstond er echter toch weer hoop, nadat contact was gelegd met het businessfiliaal van de plaatselijke telefoonprovider.  "Komt U maar even langs meneer. Dan praat U even met een van onze accountmanagers en ik beloof U, dan is het probleem snel opgelost", zo wist de dame aan de telefoon te berichten. Spoorslags reisde Uw Hoofdredacteur naar het betreffende filiaal alwaar slechts een kleine 20 minuten in de wachtstand hoefde te worden plaatsgenomen. "Zegt U het maar meneer", zei een vriendelijke dame. Uw Hoofdredacteur meldde dat er een gesprek was gepland met de heer accountmanager. "Ach wat spijtig. De heer accountmanager heeft plotseling besloten dat hij vandaag al druk genoeg geweest was. Hij is ergens een biertje gaan drinken en is pas morgen terug. Weet U wat? Probeert U het morgen gerust nog eens een keer. Misschien is hij er dan wel", zo berichtte de nog immer vriendelijke dame. Om een lang verhaal niet nog langer te maken: vanochtend heeft Uw Hoofdredacteur contact gehad met de betreffende heer. "Ah, bon dia Hoofdredacteur. Uw probleem kan ik helaas niet voor U oplossen. U moet ervoor bij een ander filiaal zijn. Veel succes hoor. Tuut, tuut, tuut". Alvorens Uw Hoofdredacteur kon vragen of de man wellicht de achternaam Kafka droeg, had hij al opgehangen. Het leed duurt dan ook waarschijnlijk nog wel geruime tijd voort....

Vanochtend had Uw Hoofdredacteur even contact met een oud-collega uit het Noorden van Nederland. Het ging uitstekend met Fred, want zo heet de collega, zo liet hij weten. Binnenkort vertrekt ook hij op vakantie en wel naar het zonnige Spanje. Hij stuurde een fotootje mee waarop nog meer collega's waren afgebeeld. "We zitten nog altijd langs de kant van de weg te wachten tot Oranje Europees Kampioen voetbal wordt", zo liet Fred weten. "Om verzekerd te zijn van de beste plaats om dat schouwspel te kunnen aanschouwen, zijn we maar vast gaan zitten en vermaken ons, onder het genot van een drankje, meer dan uitstekend. Hartelijke groeten uit Ljouwert!"  Jappie, Simon, Marcel en Fred, goed te zien dat het jullie nog immer uitstekend gaat!

Het is nog altijd stil op het werk van Uw Hoofdredacteur. U weet het immers nog wel: de (veel) rustiger Fries vertoeft nog altijd in het regenseizoen van Costa Rica, de familie Pinoccio verblijft in Nederland en de familie Angelus ligt tijdelijk op een van de Curaçaose stranden. Jumping Paul is er daarentegen wel, echter hij heeft enige tijd geleden besloten het kantoor van Uw Hoofdredacteur te gaan verruilen voor een veel koelere werkplek. Vanochtend zag Uw Hoofdredacteur hem echter wel heel hard langs rennen. Het bleek dat hij door wat zaagactiviteiten in een nieuw gebouw te organiseren, het brandalarm had geactiveerd. Hij rende hard en had haast, hij zocht namelijk de sleutel om het oorverdovende lawaai tot normale proporties te kunnen terugbrengen. Slechts een blauw zwaailicht miste hij nog, maar daar kan Uw Hoofdredacteur de komende tijd wellicht nog wel iets aan doen!

Wordt vervolgd.....  

Dit is de voicemail van....

De zon schijnt weer als vanouds op het heerlijk warme eiland Curaçao. Donderdag 5 juli 2012 is het vandaag op dit fraaie eiland en Uw Hoofdredacteur heeft mooie vooruitzichten. Zeg nu zelf, wanneer er nog maar enkele werkdagen resteren alvorens de vakantie een aanvang kan gaan nemen, dan voelt dat over het algemeen wel goed. Echter, vooraleer Uw Hoofdredacteur op stap kan gaan richting de Verenigde Staten van Amerika om aldaar een bezoek te brengen aan de wondere wereld van Disney, wachten er eerst nog een paar werkdagen. Werkdagen die nog altijd worden doorgebracht in een werkelijk intense hitte. De avonden, wanneer Uw Hoofdredacteur in huis arriveert, starten dan ook steevast met hoofdpijn. Alleen daarom is vakantie dan ook een zeer prettig vooruitzicht. Tot die tijd is het wel degelijk zaak U te blijven informeren over het reilen en zeilen op dit eiland. Zo ook vandaag.

In de verschillende edities van "een zonnig avontuur" werd de laatste jaren regelmatig bericht over allerlei voorvallen en avonturen die de verschillende teamleden en Uw Hoofdredacteur mochten beleven. Veelal waren deze hilarisch van aard. Welnu, gisteren had Uw Hoofdredacteur het genoegen weer aan den lijve te mogen ondervinden hoe dat ook alweer gaat. Het volgende was namelijk het geval. uw Hoofdredacteur diende, vanwege omstandigheden, een nieuwe telefoon aan te schaffen. De oude telefoon was nog van Nederlandse makelij en kende een Nederlandse provider. Omdat dit niet een optimale situatie was, werd besloten dat Uw Hoofdredacteur een ander exemplaar diende aan te schaffen. Omdat hij wel weet dat het, op dit zo fraaie eiland, niet mogelijk is om even snel iets goed geregeld te krijgen, bereidde Uw Hoofdredacteur zich dan ook maar alvast voor op tegenslag. Geheel terecht, naar later zou blijken. Uw Hoofdredacteur nam contact op met de locale telefoonmaatschappij alwaar hij te horen kreeg dat hij, willekeurig waar, zonder enig probleem een ander toestel kon aanschaffen waarbij zijn locale nummer behouden zou kunnen blijven. Ja, ja....

In de telefoonwinkel aangekomen keek Uw Hoofdredacteur eens rustig rond en informeerde naar de mogelijkheden per telefoon. Met name mailverkeer moest immers mogelijk zijn met een liefst snelle verbinding."Geen enkel probleem meneer. Al onze telefoons hebben al jaren verbinding. Anders zouden we niet eens gebeld kunnen worden, hahaha," zo berichtte de dame achter de balie. Nog was Uw Hoofdredacteur niet gerustgesteld en vroeg naar de mogelijkheid om zijn oude SIM kaart, met daarop zijn telefoonnummer, te kunnen gebruiken in een eventuele nieuwe telefoon. "Ach meneer, trankil, trankil. Waar maakt U zich toch zorgen over? Dit is een telefoon waarin alle kaarten passen, ook internationale. Je kunt met deze telefoon dan ook naar alle landen ter wereld bellen. Mooi of niet?' zo wist de dame. Nog was Uw Hoofdredacteur niet overtuigd en hij vroeg dan ook vriendelijk of het kaartje wellicht even gepast zou kunnen worden. "Helaas, helaas meneer. U moet de telefoon eerst kopen, pas dan is hij helemaal van U. Ik zou overigens ook niet weten hoe het ding open moet, ik heb helemaal geen verstand van achterkanten," zo lachte de dame nog eens vriendelijk. Uiteindelijk besloot Uw Hoofdredacteur de gok toch maar te wagen. STOM, STOM, STOM!

In Huize Hoofdredacteur aangekomen kon Uw Hoofdredacteur niet wachten om het toestel te bewonderen en gebruiksklaar te maken. Het apparaat werd uit de doos gehaald, de achterkant werd verwijderd en zie: er moest een geheel ander formaat SIM kaartje in. Nu, een dag en vele telefoontjes later, heeft Uw Hoofdredacteur morgen een afspraak met de telefoonmaatschappij. "Wellicht en hopelijk zou er een mogelijkheid gezocht kunnen worden om een micro SIM kaart te vinden. Ik denk met U mee, want wij zijn klantvriendelijk hoor. Ik zal vanavond eens even op Internet kijken hoe zo'n kaartje eruit ziet swa," zo vertelde de salesmanager aan de telefoon. Waarschijnlijk zal Uw Hoofdredacteur de komende weken dan ook volslagen onbereikbaar zijn.

Wordt vervolgd.....

Lunch om half negen?

Het is woensdag 4 juli 2012 op Curaçao. Het is zo ongeveer kwart over twaalf  in de middag en Uw Hoofdredacteur neemt even een half uurtje pauze om U te voorzien van de  meest actuele informatie op dit zo fraaie eiland middels een recente editie van "een zonnig avontuur." Dat moet ook wel: de temperatuur op het kantoortje van Uw Hoofdredacteur is inmiddels gestegen tot ver boven de veertig graden. Het is dus wederom een zeer, zeer warme dag. Gelukkig heeft Uw Hoofdredacteur te horen gekregen dat er vanaf morgen daadwerkelijk gewerkt gaat worden aan het repareren van de airconditioning, het zal het leven van de verschillende werknemers hier zeker een stuk veraangenamen.

Welnu, U hebt het al mee kunnen krijgen in een eerdere editie. Het logeerpartijtje van de Olijke Twee bij de familie Angelus zit er weer op. Dagenlang hadden de beide olijkerds er al naar uitgekeken en sneller dan snel verstreek de nacht. Zeker in dit geval, nu beiden klaarblijkelijk hadden besloten om te genieten van slechts een zeer korte nachtrust. In alle vroegte slopen beiden dan ook gisterenochtend in de richting van de slaapplaats van de heer Angelus. Deze bleek echter, zo midden  in de nacht, volstrekt niet bij bewustzijn te krijgen. Zeer noodgedwongen verliet mevrouw Angelus dan ook maar de echtelijke sponde om de beide olijkerds te voorzien van een uitgebreid ontbijt. Er waren pannenkoeken, gebakken eieren en noem maar op. Even later meldde zich ook de heer Angelus die zeker het volgende half uur geen enkel benul had van een vast woon of verblijfplaats. Uren later kreeg Uw Hoofdredacteur een mailbericht binnen van de heer Angelus: "Met de Olijke Twee alles prima. Hebben goed edoch kort geslapen en goed ontbeten. Hebben inmiddels mijn auto al gewassen, van binnen en van buiten. Nu gaan we zo lunchen." Op dat moment was het overigens eerst half negen in de vroege ochtend. Waarschijnlijk zal het olijke tweetal voorlopig wel thuis dienen te overnachten. Dan kan de familie Angelus in elk geval weer even rustig bijkomen.

Op Curaçao ligt de "dia di bandera" alweer enige dagen achter ons. Het gewone leven kan dan ook langzamerhand weer worden opgepakt. Slechts de vele Curaçaose vlaggen herinneren nog aan de feestelijke dag die uitbundig gevierd werd. Inmiddels zijn er dan ook weer geheel andere zaken die de aandacht vragen. Het feit dat de komende periode de belastingdruk fiks zal gaan toenemen en het voorstel dat Statenleden voortaan bewapend over straat dienen te mogen gaan, houdt de gemoederen fiks bezig. Daarnaast wordt er nu al reikhalzend uit gekeken naar het concert dat de "koning der bachatamuziek", Prince Royce geheten, eind juli zal gaan geven op het podium bij de Kleine Werf te Punda. U ziet, al is het eiland Curaçao niet al te groot, er gebeurt dagelijks wel van alles.  

Jumping Paul is er inmiddels ook weer. Het ging hem allemaal de afgelopen periode wat minder. Kortgeleden berichtte hij Uw Hoofdredacteur dan ook dat hij "hoognodig even van het eiland af moest." Zo gezegd werd zo gedaan. En zo kon het dan ook zijn dat de heer Jumping Jack afgelopen zaterdag op het vliegtuigje stapte om een afstand van zo ongeveer 40 kilometer te gaan afleggen en te landen op....Bonaire! Aldaar, ook op een eiland, dat wel, bracht Jumping Paul de nacht door om vervolgens op de zondag erna weer terug te keren naar het prachtige Curaçao. Gisteren liet hij weten hoe het zijn keus was geweest: "Het maakt toch je hoofd even leeg wanneer je een goed boek kunt lezen op Bonaire." Het is maar dat U het weet!

Wordt vervolgd.....

De spoeling wordt dun!

Het is vandaag dinsdag 3 juli 2012 geworden op Curaçao. Opnieuw is het, zoals de afgelopen weken al veel vaker het geval was, enorm heet op dit zo fraaie eiland. Al in de vroege ochtend stijgt de temperatuur razendsnel boven de dertig graden. Zo af en toe is het dus puffen geblazen, althans wanneer er gewerkt dient te worden. En, dat is voor Uw Hoofdredacteur zeker het geval, al lijkt het erop dat hij de enige van het team is die nog werkt. Gaat U maar na: de (veel) rustige Fries is ergens spoorloos verdwenen in de binnenlanden van Costa Rica, de heer Angelus heeft afscheid genomen en is bezig met de laatste loodjes, de heer Pinoccio vliegt vandaag voor een vakantie naar Nederland en de heer Jumping Paul is nog druk met het afhalen van zijn was bij de wasserette. U ziet, de spoeling wordt dun. Het is echter ook niet anders en Uw Hoofdredacteur houdt er de moed dan ook fiks in. Tijd om U even bij te praten, middels een actuele editie van "een zonnig avontuur", over de actuele gebeurtenissen op dit mooie eiland.

Gisteren was het een zeer bijzondere dag. Zoals steevast elk jaar op 2 juli, werd namelijk "de dag van de vlag" gevierd, Uw Hoofdredacteur schreef daarover al eerder. Al zeer vroeg in de ochtend werden de festiviteiten gestart met allereerst diverse speeches. De Gouverneur en de Minister-president, in gezelschap van veel Ministers, spraken mooie woorden uit voor stampvolle tribunes. Nadien zou het feest overigens pas echt gaan beginnen. Muziek, prachtige kleding, vlaggen van Curaçao,  kraampjes met eten en drinken, springkussens en noem maar op, het viel allemaal waar te nemen.

Op straat was het druk, zeer druk. Honderden motorrijders, veelal vergezeld door een Harley Davidson, reden in een lange stoet over het eiland. Het kostte Uw Hoofdredacteur dan ook bijzonder veel tijd om, per auto, in het Centrum van Punda te geraken. De Olijke Twee hadden het eigenlijk al wel snel gezien: het was op zich wel een leuk feest maar liever hadden zij een mooie ballon, iets te drinken, een paar nieuwe schoenen, een paar oorbellen of een Pokemon knuffel. Na een paar uur slenteren door de gezelligheid vonden Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur het dan ook wel genoeg. Volgend jaar wordt het vast wel weer een keer 2 juli immers?

Mevrouw Angelus daarentegen hield het met haar gezinnetje nog lang niet voor gezien. Ook zij trokken er op uit, al was dat niet zo heel erg vroeg in de ochtend. Ook zij kwamen terecht in de enorme verkeersdrukte op de wegen rond Julianadorp en keken er hun ogen uit. Motorrijders in allerlei kleuren en maten en motorfietsen eveneens in allerlei kleuren en maten, reden af en aan. Uiteindelijk werden alle motoren tijdelijk gestald op het terrein van de "Centrum Supermarkt" te Piscadera. Dat was ook juist de plek waar de familie Angelus naar onderweg was. En het was daar, juist op die parkeerplaats, dat mevrouw Angelus hem spotte! De Kerstman, Santa in eigen persoon, stond haar aldaar op te wachten. Hij bleek de berijder van een motor in de vorm van een arrenslee. Onmiddellijk nam mevrouw Angelus de gelegenheid te baat om haar verlanglijstje voor de komende feestdagen al vast in te dienen. U ziet, op dit mooie eiland is alles mogelijk!

Rondom de (veel) rustiger Fries is het stiller dan stil. Vorige week vertrok hij, samen met zijn eega, om via Aruba en Panama naar het exotische Costa Rica af te reizen. Nadien is het stil, zeer stil, rond de persoon van de (veel) rustiger Fries. Daarover maakt Uw Hoofdredacteur zich echter, gebaseerd op eigen ervaringen, geen zorgen. Het is immers zo dat je in veel streken van Costa Rica, niet te traceren en onbereikbaar bent. Hoog in de bergen rond Monteverde waar immer de wind hard waait, op rotsachtige wegen rond het meer van Arenal, er is nauwelijks communicatie mogelijk. Over een aantal weken zal de achterstand in informatie wel kunnen worden ingelopen en zult U vanzelfsprekend worden bijgepraat.

De familie Pinoccio had het afgelopen weekeinde een bijzonder uitje op het programma staan. Wat was namelijk het geval? Welnu, Curaçao blijkt te beschikken over een heus circuit waarop geracet kan worden.  En juist dit weekeinde stonden er op dat circuit zogenaamde dragraces gepland waarvoor de familie Pinoccio was genodigd. En zo kon het dan ook zijn dat de familie, aan het einde van de zondagmiddag, afreisde naar de omgeving van Brievengat om aldaar het circuit te gaan opsporen. Na slechts korte tijd gelukte het hen al om de baan te vinden waarna vervolgens, ademloos, de verrichtingen van de onverschrokken coureurs konden worden waargenomen. Met enorme snelheden werd een parcours afgelegd van ongeveer een kilometer lengte. Geremd kon er slecht worden met gebruikmaking van enorme parachutes. U begrijpt, de familie Pinoccio vermaakte zich meer dan uitstekend, zeker toen zoon Frans ook nog eens als assistent van de favoriete coureur mocht fungeren.

In Huize Hoofdredacteur was het erg stil de afgelopen nacht. Deze stilte werd veroorzaakt door de logeerpartij die door de Olijke Twee werd afgelegd bij de familie Angelus. Zij waren namelijk uitgenodigd om een nachtje te komen logeren. En, U begrijpt, daarover waren beide olijkerds meer dan enthousiast. Beiden waren drukker dan druk bij het vooruitzicht om, samen met de heer Angelus, vanochtend een ontbijtje voor de rest van het gezin Angelus te mogen verzorgen. Uit betrouwbare bron heeft Uw Hoofdredacteur echter vernomen dat van dit voornemen niets terecht is gekomen. De heer Angelus bleek met geen mogelijkheid al om 05.00 uur wakker te krijgen door de jongste olijkerd, Levi geheten. Deze meldde zich dan ook maar per omgaande aan de andere zijde van het bed, alwaar mevrouw Angelus was gehuisvest. Die heeft dus vandaag beduidend meer aan haar dag, zullen we maar denken. Zeker wanneer U zich realiseert dat mevrouw Angelus normaliter niet voor een uur of tien in de ochtend het daglicht kan verdragen.

Wordt vervolgd.....

Heipaalmuziek!

Het is vandaag zondag 1 juli 2012 op het prachtige eiland Curaçao. Uw Hoofdredacteur is al vanaf half zeven in de vroege ochtend paraat. Het was immers op dat moment dat de jongste olijkerd zich kwam melden met de mededeling "dat hij vakantie had." Een goede reden om zo vroeg naast je bed te staan lijkt me. Het is dus zondag vandaag en het zonnetje staat weer hoog aan de hemel te stralen. Moeder de vrouw heeft de echtelijke woning reeds verlaten; zij is, in gezelschap van de heer Pinoccio en de familie Angelus, op zoek naar het onder water gelegen tugboatje. Alle gelegenheid dus om U even bij te praten over recente ontwikkelingen en gebeurtenissen op dit zo fraai eiland. En, hoe zou dat beter kunnen dan in deze editie van "een zonnig avontuur?"

Al in een eerder stadium werd U geïnformeerd over het grote evenement dat afgelopen vrijdagavond op stapel stond op het strand van Kokomo Beach. Er was sprake van een zogenaamde "full moon party." Moeder de vrouw, de familie Angelus en de familie Pinoccio, alsmede Uw Hoofdredacteur, waren er in geslaagd kaarten te bemachtigen voor dit grootse festijn. Om zeven uur op de avond van vrijdag zat Uw Hoofdredacteur dan ook al opgedirkt klaar om te gaan vertrekken. "Wat ga jij nu doen?" zo vroeg Moeder de vrouw. Op het bericht dat we toch zeker voornemens waren naar Kokomo te gaan antwoordde Moeder de vrouw: "We gaan toch zeker niet om zeven uur al weg? Het begint pas tegen half elf vanavond!" Nu moet U weten dat op het genoemde tijdstip Uw Hoofdredacteur over het algemeen valt waar te nemen in een liggende positie, met zijn hoofd op een kussen. Maar nee hoor, eerst om half elf zou er worden vertrokken. Het lange wachten zou een aanvang gaan nemen.

Juist toen Uw Hoofdredacteur enigszins begon weg te doezelen, meldde zich de rest van het gezelschap en kon er daadwerkelijk worden afgereisd naar de feestlocatie. Het moet gezegd: het feestterrein zag er geweldig uit. Er waren kampvuren, een podium met daarop een gigantische geluidsinstallatie, dansvloeren en verschillende kooien, maar daarover later meer. Uw Hoofdredacteur bestelde eens op zijn gemak een biertje en juist toen hij een teug wilde nemen, werd de muziek ingezet. MAN, WAT EEN LAWAAI! Van schrik verloor Uw Hoofdredacteur haast zijn flesje met het kostbare vocht. Een gigantische housebeat bereikte de oren van Uw Hoofdredacteur, om daar vervolgens urenlang niet meer uit te verdwijnen. Uw Hoofdredacteur had het al snel in de gaten: van Hazes of de Zangeres zonder Naam zou die nacht waarschijnlijk weinig te beluisteren zijn. Juist toen Uw Hoofdredacteur lichtelijk wat hoofdpijn voelde ontstaan, werden er een stel dames in de kooien gestopt en van water voorzien. In eerste instantie werd gedacht dat de dames wel dorstig zouden zijn, echter niets bleek minder waar.

Het bleek te gaan om een zogenaamde "Wet T shirt act." Onmiddellijk kwam de heer Pinoccio in de benen om dat schouwspel eens van dichtbij te kunnen aanschouwen. Nadat de dames natter dan nat waren, zette gelukkig de muziek weer in. Wederom had Uw Hoofdredacteur de ervaring als werden er heipalen in zijn hoofd naar binnen gestampt. Het was dan ook maar goed dat de heer Angelus kwam melden dat er sushi verkrijgbaar zou zijn. Op een lange tafel werden inmiddels mooie witte kussentjes gedrapeerd waarna het geheel werd vervolmaakt door een soort van Thaise dame. Deze dame, slechts voorzien van een minuscuul slipje, legde zich op de kussentjes neer. Aansluitend verscheen een soort van samoerai die vele soorten sushi op het lichaam van de Thaise schone aanbracht. Het bleek vervolgens mogelijk om, tegen betaling van een luttel bedrag, de sushi met een tweetal stokjes van het lijfje te verwijderen. Onmiddellijk kwam de heer Pinoccio in de benen om dat schouwspel eens van dichtbij te kunnen aanschouwen. Hij lustte normaliter geen sushi, zo liet hij weten. Voor deze speciale gelegenheid maakte hij graag een uitzondering, zo berichtte hij. U ziet, er was sprake van een gevarieerd programma.

Zo tegen half vier op de vroege zaterdagmorgen vond Uw Hoofdredacteur het wel genoeg. Op dat moment werd het terrein overigens nog bevolkt door duizenden feestgangers. De muziek was niet stil te krijgen, het hoofd van Uw Hoofdredacteur ook niet. Zelfs toen Uw Hoofdredacteur, een uur of zes later, voorzichtig zijn ogen opende, bleek de beat nog immer tussen zijn oren te zitten. Een feest om niet snel te vergeten derhalve! Gelukkig wordt er elke maand zo'n party georganiseerd. Volgende keer dus maar weer snel kaartjes kopen. De heer Pinoccio bleek overigens, achteraf, nog vele uren op het feestterrein te hebben doorgebracht. Teneinde een veilige aftocht voor de Thaise schone te kunnen organiseren, had hij zich vermomd als beveiligingsmedewerker. Security voor alles!!

Wordt vervolgd.....