Heipaalmuziek!

Het is vandaag zondag 1 juli 2012 op het prachtige eiland Curaçao. Uw Hoofdredacteur is al vanaf half zeven in de vroege ochtend paraat. Het was immers op dat moment dat de jongste olijkerd zich kwam melden met de mededeling "dat hij vakantie had." Een goede reden om zo vroeg naast je bed te staan lijkt me. Het is dus zondag vandaag en het zonnetje staat weer hoog aan de hemel te stralen. Moeder de vrouw heeft de echtelijke woning reeds verlaten; zij is, in gezelschap van de heer Pinoccio en de familie Angelus, op zoek naar het onder water gelegen tugboatje. Alle gelegenheid dus om U even bij te praten over recente ontwikkelingen en gebeurtenissen op dit zo fraai eiland. En, hoe zou dat beter kunnen dan in deze editie van "een zonnig avontuur?"

Al in een eerder stadium werd U geïnformeerd over het grote evenement dat afgelopen vrijdagavond op stapel stond op het strand van Kokomo Beach. Er was sprake van een zogenaamde "full moon party." Moeder de vrouw, de familie Angelus en de familie Pinoccio, alsmede Uw Hoofdredacteur, waren er in geslaagd kaarten te bemachtigen voor dit grootse festijn. Om zeven uur op de avond van vrijdag zat Uw Hoofdredacteur dan ook al opgedirkt klaar om te gaan vertrekken. "Wat ga jij nu doen?" zo vroeg Moeder de vrouw. Op het bericht dat we toch zeker voornemens waren naar Kokomo te gaan antwoordde Moeder de vrouw: "We gaan toch zeker niet om zeven uur al weg? Het begint pas tegen half elf vanavond!" Nu moet U weten dat op het genoemde tijdstip Uw Hoofdredacteur over het algemeen valt waar te nemen in een liggende positie, met zijn hoofd op een kussen. Maar nee hoor, eerst om half elf zou er worden vertrokken. Het lange wachten zou een aanvang gaan nemen.

Juist toen Uw Hoofdredacteur enigszins begon weg te doezelen, meldde zich de rest van het gezelschap en kon er daadwerkelijk worden afgereisd naar de feestlocatie. Het moet gezegd: het feestterrein zag er geweldig uit. Er waren kampvuren, een podium met daarop een gigantische geluidsinstallatie, dansvloeren en verschillende kooien, maar daarover later meer. Uw Hoofdredacteur bestelde eens op zijn gemak een biertje en juist toen hij een teug wilde nemen, werd de muziek ingezet. MAN, WAT EEN LAWAAI! Van schrik verloor Uw Hoofdredacteur haast zijn flesje met het kostbare vocht. Een gigantische housebeat bereikte de oren van Uw Hoofdredacteur, om daar vervolgens urenlang niet meer uit te verdwijnen. Uw Hoofdredacteur had het al snel in de gaten: van Hazes of de Zangeres zonder Naam zou die nacht waarschijnlijk weinig te beluisteren zijn. Juist toen Uw Hoofdredacteur lichtelijk wat hoofdpijn voelde ontstaan, werden er een stel dames in de kooien gestopt en van water voorzien. In eerste instantie werd gedacht dat de dames wel dorstig zouden zijn, echter niets bleek minder waar.

Het bleek te gaan om een zogenaamde "Wet T shirt act." Onmiddellijk kwam de heer Pinoccio in de benen om dat schouwspel eens van dichtbij te kunnen aanschouwen. Nadat de dames natter dan nat waren, zette gelukkig de muziek weer in. Wederom had Uw Hoofdredacteur de ervaring als werden er heipalen in zijn hoofd naar binnen gestampt. Het was dan ook maar goed dat de heer Angelus kwam melden dat er sushi verkrijgbaar zou zijn. Op een lange tafel werden inmiddels mooie witte kussentjes gedrapeerd waarna het geheel werd vervolmaakt door een soort van Thaise dame. Deze dame, slechts voorzien van een minuscuul slipje, legde zich op de kussentjes neer. Aansluitend verscheen een soort van samoerai die vele soorten sushi op het lichaam van de Thaise schone aanbracht. Het bleek vervolgens mogelijk om, tegen betaling van een luttel bedrag, de sushi met een tweetal stokjes van het lijfje te verwijderen. Onmiddellijk kwam de heer Pinoccio in de benen om dat schouwspel eens van dichtbij te kunnen aanschouwen. Hij lustte normaliter geen sushi, zo liet hij weten. Voor deze speciale gelegenheid maakte hij graag een uitzondering, zo berichtte hij. U ziet, er was sprake van een gevarieerd programma.

Zo tegen half vier op de vroege zaterdagmorgen vond Uw Hoofdredacteur het wel genoeg. Op dat moment werd het terrein overigens nog bevolkt door duizenden feestgangers. De muziek was niet stil te krijgen, het hoofd van Uw Hoofdredacteur ook niet. Zelfs toen Uw Hoofdredacteur, een uur of zes later, voorzichtig zijn ogen opende, bleek de beat nog immer tussen zijn oren te zitten. Een feest om niet snel te vergeten derhalve! Gelukkig wordt er elke maand zo'n party georganiseerd. Volgende keer dus maar weer snel kaartjes kopen. De heer Pinoccio bleek overigens, achteraf, nog vele uren op het feestterrein te hebben doorgebracht. Teneinde een veilige aftocht voor de Thaise schone te kunnen organiseren, had hij zich vermomd als beveiligingsmedewerker. Security voor alles!!

Wordt vervolgd.....