Een gedenkwaardige dag!

Op het eiland Curaçao, waar het vanochtend in alle vroegte regende maar thans de zon weer volop schijnt, is het vandaag vrijdag 31 augustus 2012 geworden. Het weekeinde, waarin allerlei mooie dingen staan te gebeuren, staat derhalve voor de deur. Echter, vooraleer het zover is, wacht nog een drukke werkdag, die overigens in Huize Hoofdredacteur wordt afgewerkt. Uw Hoofdredacteur dient namelijk een tamelijk omvangrijke notitie te produceren die het best, van achter het eigen bureau, kan worden geredigeerd. Achter Huize Hoofdredacteur gezeten, met zicht op de diepblauwe zee met naast zich een kop koffie, valt werken eigenlijk best mee. Zoals gezegd: het weekeinde staat voor de deur. Echter, in deze editie van "een zonnig avontuur" wordt, naast een beschouwing van dat komende weekeinde, ook even kort teruggekeken op de dag van gisteren.

Gisteren was het immers een uitermate vreugdevolle dag. Het was de dag waarop de jongste olijkerd, Levi geheten, zijn zwemdiploma C behaalde. Nu is dat wellicht op zich niet zo bijzonder, er zijn immers vele andere kinderen die dat diploma ook ooit hebben behaald, echter in dit geval behoeft deze mijlpaal enige toelichting. Het is namelijk zo dat in het jaar 2009, toen het zonnig avontuur van start ging, de allergrootste vriend van Uw Hoofdredacteur de leeftijd van twee jaren had bereikt. Zwemmen kon het ventje niet, hetgeen hij in de maanden en jaren daarna ook niet van plan leek te gaan leren. Steevast werd dat door het kereltje toegelicht met de woorden: "Ik ga echt dat water niet in! Straks zit er een vis in het water die mijn been afbijt. Ik kijk wel uit, ik ga er echt niet in!" Met bloed, zweet, tranen en engelengeduld kreeg Moeder de vrouw de olijkerd stapje voor stapje uiteindelijk zover dat hij eindelijk, na vele maanden, voorzichtig het water durfde te betreden. Tot aan zijn enkel overigens, dat dan weer wel.

Voorzichtig werd dan ook besloten het ventje aan te melden voor reguliere zwemles. Aldaar aangekomen was heel lang zijn credo: "Ik vind alles best, maar ik ga echt niet met mijn neus in het water!" Maar, U ziet het, de aanhouder wint. Met trots showde de olijkerd gisteren dan ook zijn pas verworven diploma, dat echter niet zonder slag of stoot werd behaald. Immers, er dienden ook baantjes te worden gezwommen waarbij het ventje naast kleding ook een regenjas zou moeten dragen. Moeder de vrouw had het kereltje een pracht regenjas meegegeven. Het kledingstuk bevatte vele zakken en een enorme capuchon die vanzelfsprekend, bij het betreden van het bassin, onmiddellijk vol water liepen. Met kreten en een gesteun hetwelk op Wimbledon niet zouden hebben misstaan worstelde het mannetje en bleef uiteindelijk boven. Hoe het ook zij: hij hoeft niet langer naar zwemles.

Inmiddels heeft het ventje besloten, omdat er immers toch wel iets aan sport dient te worden gedaan, zijn droom te gaan verwezenlijken. Hij wordt dan ook, met ingang van komende weken, een heuse karateka. Niet om de sport an sich, niet om de bewegingen, niet om de snelheid en souplesse, maar wel vanwege het feit dat er geleerd wordt planken door te slaan. Gisteren meldde het ventje dan ook: "Gooi de handzaag maar weg Pap. Die heb je voortaan niet meer nodig, ik sla de planken zo voor je op maat!" De zaag heeft Uw Hoofdredacteur toch nog maar even bewaard, je kunt immers nooit weten? Voordat het echter zover is, liet het mannetje vanochtend weten dat het een goede zaak zou zijn wanneer hij Uw Hoofdredacteur vandaag eens een keer zou kunnen vergezellen naar diens werk. Passende kledij had hij alvast gevonden, zo liet hij weten.

Vanavond gaat het grootse tweedaagse muziekfestijn "Curaçao North Sea Jazz" van start. Zoals al eerder gememoreerd zullen Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur dat op de zaterdagavond in levende lijve gaan meemaken, iets waar beiden zich enorm op verheugen. Allereerst is er echter de avond van vanavond waarop artiesten als Caro Emerald en Carlos Santana zullen gaan optreden. Weliswaar is het gezin Hoofdredacteur daar niet lijfelijk bij aanwezig, echter dochterlief, Julia geheten, gaat er wel iets van meekrijgen. Het is namelijk zo dat deze oudste olijkerd op de zaterdagen muziekles volgt ter voorbereiding op haar grootse internationale carrière. Dat is althans haar eigen gedachte. Vandaag kreeg Moeder de vrouw echter bericht dat er morgen, in plaats van de reguliere muziekles, een workshop percussie wordt georganiseerd door een aantal muzikanten die vanavond op het podium van North Sea Jazz staan. Zij treden namelijk vanavond op als leden van de Dizzy Gillespie All Star Big Band. Morgen krijgt dochterlief dus les van Mark Walker (drums), Oscar Stagnaro (bassist), Alex Brown (pianist) en Pernell Saturino (percussionist). U begrijpt het vast en zeker wel: Curaçao gaat een mooi weekeinde beleven!

Wordt vervolgd…..     

Salu ku bolo nos ke......

Op het vandaag weer uitermate zonnige eiland is het donderdag 30 augustus 2012 geworden. Al zeer vroeg in de ochtend, de dag startte voor Uw Hoofdredacteur immers al om half zes in de ochtend, liet het zonnetje zich voorzichtig zien. De temperatuur is dan ook bijzonder aangenaam vandaag, met zo'n 32 graden Celsius is het op dit fraaie eiland prima uit te houden. Zoals gezegd, de dag startte vandaag weer eens uitermate vroeg in Huize Hoofdredacteur. Moeder de vrouw dient namelijk op dinsdagen en donderdagen stage te lopen in haar opleiding tot lerares. Omdat de scholen al rond een uur of zeven in de ochtend aanvangen met hun lessen, dient zij dus bijtijds van huis te vertrekken. Daarnaast betekent dat vertrek dat Uw Hoofdredacteur op de genoemde dagen er voor dient te zorgen dat de Olijke Twee worden afgeleverd bij hun school en tijdig het lokaal zullen betreden. En, zo blijkt in de praktijk, dat valt slechts te realiseren wanneer er vroeg wordt opgestaan. Althans, wil het zo zijn dat het olijke tweetal, binnen de beschikbare tijd, heeft gedoucht, gegeten en gedronken. Edoch, vanochtend lukte dat allemaal weer prima en kon, na het afleveren van beide olijkerds, de werkdag van Uw Hoofdredacteur eindelijk een aanvang nemen.

Op het werk aangekomen bleek er welhaast sprake te zijn van een nationale feestdag. "Wat was er dan aan de hand?" zo hoor ik U al vragen. Welnu, lange rijen medewerkers stonden in linie opgesteld voor de deur van het kantoortje van de (veel) rustiger Fries. Zijn deur, alsmede een muur, was versierd met prachtig gekleurde ballonnen. Daarnaast werd er, a capella en meerstemmig, een prachtig lied door de aanwezigen ten gehore gebracht waarvan Uw Hoofdredacteur U enige tekstregels niet wil onthouden. Het feestelijke nummer, want dat was het, luidde als volgt: "Salu ku bolo nos ke, salu ku bolo nos ke. Salu ku bolo, salu ku bolo, salu ku bolo nos ke!" U begrijpt, het viel nog niet direct mee om deze tekst te onthouden en foutloos mee te zingen. Uiteindelijk, na vertaling, bleek het lied een smeekbede te bevatten om taart. Het was namelijk zo dat de (veel) rustiger Fries vandaag verjaart en een respectabele leeftijd heeft bereikt. Een zeer heuglijke dag derhalve, die dus voor hem begon met zeker een tiental omhelzingen. Je kunt je dag slechter beginnen, zo lijkt het althans Uw Hoofdredacteur.

Zoals bekend mag worden verondersteld heeft de oudste olijkerd, Julia geheten, sedert het recent begonnen schooljaar, toegang tot groep drie van de basisschool. Uw Hoofdredacteur schreef U al eerder dat de impact van het dagprogramma in deze groep voor het meiske bijzonder groot is. Zij mist met name het onderdeel spelen, dat zij in eerdere groepen gewend was te mogen doen, enorm. En zo kon het dan ook zijn dat de olijkerd gisteren haar toenadering zocht tot Moeder de vrouw voor het voeren van een goed gesprek. Het ging zo: "Mam, ik heb er eens goed over nagedacht. Het is eigenlijk bij de beesten af. Wat is het toch eigenlijk ontzettend zielig voor kinderen dat ze in hun leven naar een groep drie moeten gaan. De gehele dag moet je stilzitten aan een tafeltje en leren lezen en schrijven. Ik vind schrijven overigens helemaal niet erg, maar dan wil ik wel iets schrijven wat ik zelf wil! Eigenlijk, als ik er goed over nadenk, dan is de gang naar groep drie van het onderwijs te duiden als een enorme vorm van marteling. Dat grote mensen dat zulke kleine kinderen kunnen aandoen, dat is toch eigenlijk verschrikkelijk? Zeg nu zelf Mam, dat is toch geen leven voor een meisje zoals ik?" U begrijpt, het meiske moet nog enigszins wennen aan het kleuterleven dat zij sinds kort achter zich heeft moeten laten. Uw Hoofdredacteur gaat er echter vooralsnog van uit dat haar dat, op termijn, wel degelijk zal gaan lukken.

Wordt vervolgd…..  

In de olie.....

Op het qua temperatuur uiterst aangename eiland Curaçao, is het vandaag woensdag 29 augustus 2012 geworden. Het zonnetje schijnt, na de tamelijk regenachtige dag van gisteren, inmiddels weer volop en de lucht is prachtig blauw. Niets mis mee dus, zo zult U wellicht bedenken. Dat is op zich ook zo, ware het niet dat er zich op dit moment wel een zeer vervelende situatie voordoet op dit eiland. Het is namelijk zo dat er, alweer zo'n twee weken geleden, een grote hoeveelheid olie in de zoutpannen van Jan Kok is terecht gekomen. De Isla Raffinaderij, verantwoordelijk voor deze ernstige vervuiling, heeft in eerste instantie niet onmiddellijk alarm geslagen waardoor het geruime tijd heeft geduurd alvorens actie is ondernomen. Nu moet U weten, het gebied rond Jan Kok is een belangrijke verblijfplaats voor vele verschillende dieren, maar met name voor (jonge) flamingo's. Deze dieren, maar ook reigers, hagedissen en noem maar op, zijn het trieste slachtoffer van deze vervuiling. Veelal besmeurd met olie worden zij thans, met behulp van vele vrijwilligers, gevangen en schoongemaakt. Het gehele gebied is inmiddels afgesloten van de zee opdat er niet nog meer olie kan binnenstromen. U ziet, ook al schijnt vaak de zon op Curaçao, niet alles is er rozengeur en maneschijn!

Het is een drukke week op het werk van de teamleden en van Uw Hoofdredacteur. In een sterk afgeslankt team, dat in de loop der tijd van negen naar vier teamleden werd teruggebracht, doet minder mankracht zich onmiddellijk voelen. Feit blijft dat weliswaar in mankracht het team werd verkleind, de uit te voeren werkzaamheden daarentegen volstrekt niet. Het is dan ook bij tijd en wijle drukker dan druk voor de verschillende teamleden. Daarover wordt overigens geenszins geklaagd, het leed wordt manmoedig gedragen. Wel is het dan goed zo af en toe een verzetje te kunnen hebben en daarvoor is deze week ten volle gelegenheid. Zo is het morgen een feit dat de (veel) rustiger Fries verjaart. Daarnaast is er dit weekeinde sprake van de derde editie van "Curaçao North Sea Jazz." Neem daarbij het feit dat de heer Pinoccio met zijn echtgenote weer met grote regelmaat onder de zeespiegel wordt gesignaleerd en het moge duidelijk zijn dat het met de ontspanning wel goed zit. Gelukkig maar!

Sedert kort is het nieuwe schooljaar voor de Olijke Twee weer van start gegaan. Met name voor de oudste olijkerd, Julia geheten, blijken de gevolgen bijzonder ingrijpend. Immers, zij ging van de kleuterklas naar groep drie, de feitelijke basisschool. En, dientengevolge dient zij welhaast de gehele dag aan haar eigen tafeltje te zitten en zich te verdiepen in de kunst van het leren lezen en rekenen. Nu kan zij al wel lezen, maar ook het schrijven dient zij zich eigen te maken. Er is dan ook niet of nauwelijks meer tijd om te spelen in de klas, iets wat Julia tot voor kort zeer was gewend. Het gevolg laat zich raden: bij thuiskomst is de olijkerd compleet op, doodmoe en uitermate prikkelbaar. U begrijpt, dat levert in Huize Hoofdredacteur nog wel het een en ander aan spanningen op. Gelukkig was er hoop nu de lerares van de olijkerd liet weten dat "het waarschijnlijk al vanaf oktober een stuk beter zou gaan." Uw Hoofdredacteur is uitermate verheugd dat dit nog maar enkele maanden duurt. Pffff….

Overigens wil Uw Hoofdredacteur U een leuke anekdote niet onthouden. Zo vroeg de jongste olijkerd, Levi geheten, aan Moeder de vrouw wat een ex-vrouw was. Dit nadat het ventje op de radio had vernomen dat een man zijn ex-vrouw tot het formaat van hapklare brokken had teruggebracht. Terwijl Moeder de vrouw zich nog een moment boog over een kindvriendelijk antwoord, meldde zich dochterlief met het bericht: "Dat is als een vrouw niet meer met haar man getrouwd is. Dan hebben ze geschijt!" Het is maar dat U het weet.

Wordt vervolgd…..  

Dive Nas: voor een mooi feestje!

Op het bewolkte eiland Curaçao is het vandaag maandag 27 augustus 2012 geworden. Een nieuwe werkweek is vanochtend in alle vroegte weer van start gegaan. Er is geen zonnetje te zien vandaag en er worden donderbuien verwacht. Na een zeer heet weekeinde lijkt er derhalve vandaag voor de nodige afkoeling te worden gezorgd. Het weekeinde, dat alleszins gezellig maar vooral kort was, zit er weer op voor Uw Hoofdredacteur. De gehele week zal er weer hard moeten worden gewerkt alvorens komend weekeinde de derde editie van "Curaçao North Sea Jazz" op stapel staat. Er zal dan ook wel weer van alles gebeuren dat het vermelden waard is deze week. Echter, voordat daarover kan worden geschreven, is het allereerst tijd even terug te blikken op de gebeurtenissen van het afgelopen weekeinde. Een weekeinde dat, naast immense hitte, zeer vele verrassende gebeurtenissen kende. En, zoals het een goede gewoonte betaamt, kunt U daarover alles lezen in deze editie van "een zonnig avontuur."

Het weekeinde startte ditmaal, althans voor Moeder de vrouw en de jongste olijkerd, uitermate sportief op de zaterdag. Al in de vroege ochtend stonden beiden, bepakt en bezakt, klaar om de Christoffelberg te gaan beklimmen. De klim zou moeten voeren naar de top van de berg die op zo'n 375 meter is gelegen. Tijdens de klim zouden beiden worden begeleid door de familie Pinoccio. Via zeer smalle paadjes, en langs diverse afgronden, werd na uren klimmen de top bereikt. Als eerste kwam de jongste olijkerd, Levi geheten, boven aan alwaar kon worden genoten van een adembenemend uitzicht. Na een tijdje op adem te zijn gekomen diende de afdaling een aanvang te nemen. De laatste honderd meter waren voor het kleine mannetje echter toch wat teveel: hij viel welhaast over elk kiezelsteentje dat hij tegenkwam. Bij de auto aangekomen zette hij zich op zijn stoel om daarna onmiddellijk in slaap te vallen. Uiteindelijk overheerste bij hem evenwel toch de trots dat hij deze gigantische berg had weten te bedwingen!

In de namiddag werd het tijd de locale fietsenmaker met een bezoek te gaan vereren. Immers, het olijke tweetal diende van goed passende vervoermiddelen te worden voorzien om te voorkomen dat hun knietjes klem kwamen te zitten onder de stuurtjes, zoals bij hun oude fietsjes het geval was. In no time slaagden de twee erin een mooi fietsje uit te zoeken waarmee, thuis aangekomen, onmiddellijk een rondje zou moeten worden gefietst. Moeder de vrouw lijnde de beide hondjes aan: "Het is immers leuk hen mee te nemen? Dat willen ze altijd zo graag!" De temperatuur bedroeg op dat moment ongeveer 34 graden Celsius en het was windstil. U begrijpt het al, Uw Hoofdredacteur, die hard naast het fietsje van de jongste olijkerd diende mee te rennen, stierf duizend doden. Youri, de hond trouwens ook. Deze besloot dat het zo warm was dat hij, halverwege de toer, niet meer verder wilde lopen. Uiteindelijk moest de trouwe viervoeter door Moeder de vrouw naar huis worden gedragen. Uw Hoofdredacteur moest echter wel degelijk zelf de eindstreep halen!

Daarna werd het tijd om een feestje te gaan bouwen. Het gezelschap Hoofdredacteur en het gezelschap Pinoccio waren namelijk genood voor een feestelijke bijeenkomst bij "Dive Nas", een van de betere duikscholen op het eiland. "Dive Nas" bleek, later op de avond, te staan voor "Duik Nat, maar dan met kleren aan," maar dat ter zijde. Bij aankomst bleek het er al reuze gezellig te zijn: Huib Nas, de eigenaar, heette de genodigden van harte welkom en verzag hen van een drankje. Na een tijdje bleken er een veertigtal duikers met elkaar aan het netwerken te zijn. Er was een reusachtig en overheerlijk buffet, hetwelk was verzorgd door mevrouw Joan. Toen de avond viel en het donker werd op Curaçao, werd het tijd de aanwezigen, veelal gekleed,  in het zwembad te smijten om getraind te worden in reddend zwemmen. Feit is wel dat daarvoor een vreemde duikuitrusting werd gebruikt, die de heer Pinoccio overigens uitermate goed stond. Het werd dus in alle opzichten een zeer geslaagd feestje. Zeer voor herhaling vatbaar, zo lijkt het althans Uw Hoofdredacteur.

Over de zondag kan Uw Hoofdredacteur kort zijn: de dag werd uitermate rustig doorgebracht. Er werd, naast een rondje te hebben gefietst, heerlijk gezwommen in zee vanaf een soort privéstrandje, Snake Bay geheten. Het was namelijk zo ontzettend heet, dat welhaast elke beweging die Uw Hoofdredacteur maakte, er een teveel was. Slechts het, qua temperatuur, uitermate behaaglijke zeewater was uitstekend te verdragen. U ziet, ook op Curaçao zijn de weekenden dus veel te kort!  

Wordt vervolgd…..

Bulderende golven.....

Het is op vrijdagavond 24 augustus 2012 op Curaçao. Het is half acht in de avond en het is aardedonker. Achter het huis van de familie Hoofdredacteur weerklinkt een lawaai als worden kanonschoten afgevuurd. Het is namelijk bijzonder vreemd weer op Curaçao, hetgeen verklaard kan worden door een in kracht toenemende storm op de bovenwindse eilanden. De zee, waaraan de achtertuin van Uw Hoofdredacteur immers grenst, kent dan ook bijzonder hoge golven vandaag. En die, met witte koppen getooide golven, bulderen vervolgens met enorme kracht tegen de rots waarop Huize Hoofdredacteur is gevestigd. Het lijkt dan ook verstandig om in plaats van in de zee een frisse duik te nemen, een recente editie van "een zonnig avontuur" voor U te vervaardigen.

Het was de laatste werkdag van een zeer drukke werkweek vandaag. Uw Hoofdredacteur is dan ook beslist verheugd dat het weekeinde is aangebroken. Er gebeurde weer van alles deze week op het werk van de teamleden en Uw Hoofdredacteur. In een fiks aantal gevallen betrof het kwesties waaraan de mannen, gelijk de jongste olijkerd met een gevangen landkrab, hun handen vol hadden. Ook zij zullen daarom blij zijn te kunnen genieten van een tweetal vrije dagen. Vrije dagen die hopelijk vooral in het teken zullen staan van ontspanning, maar of dat lukt zal nog moeten blijken. Voorlopig heeft het gezin Hoofdredacteur alvast wat plannen voor de dag van morgen gemaakt. Zo zal Moeder de vrouw morgenochtend in alle vroegte een poging gaan wagen de Christoffelberg te gaan beklimmen. Uw Hoofdredacteur daarentegen zal zich met de oudste olijkerd, Julia geheten, begeven richting muziekles en daarna, maar dan ook in gezelschap van de andere olijkerd, richting de fietsenspeciaalzaak spoeden. Het is namelijk zo dat beide olijkerds, tijdens het fietsen, met hun knieën klem komen zitten onder het stuur. Weliswaar levert dat komische taferelen op, edoch het geheel kan ook worden betiteld als enigszins gevaarlijk en onverantwoord. Er zullen derhalve ietwat grotere fietsjes aangeschaft dienen te worden.

Mocht het zo zijn dat dit eerste gedeelte van het programma, hetwelk waarschijnlijk zal moeten worden afgesloten met een spurt van Uw Hoofdredacteur achter twee fietsende kinderen aan, goed ten einde zijn gebracht, dan wacht deel twee van het programma. Deel twee bestaat uit een bezoek aan Duikschool Huib Nas. Weliswaar niet om te duiken ditmaal. Nee, het gezin Hoofdredacteur ontving een invitatie voor een gezellige avond met (mede)duikgenoten. Er zal vast een heerlijk drankje worden geschonken en mevrouw Joan heeft zich bereid verklaard tot het verzorgen van overheerlijke schotels. Zeg nu zelf, als dat nu geen ontspanning is. Met in zijn hoofd nog een gezellige avond van kortgeleden in aanwezigheid van Moeder de vrouw en de Olijke Twee, verheugt Uw Hoofdredacteur zich dus bijzonder op de dag van morgen. Dit vooral ook met het oog op de overheerlijke sambal die mevrouw Joan Uw Hoofdredacteur heeft toegezegd in ruime mate te gaan bereiden.

Weliswaar zullen er ditmaal waarschijnlijk geen marshmallows aan stokjes geroosterd kunnen worden (hetgeen overigens maar goed is omdat dochterlief zichzelf welhaast in brand stak), desalniettemin voorspelt Uw Hoofdredacteur een zeer gezellige avond. Mocht U in de gelegenheid zijn: vriend Huib verwelkomt U maar al te graag. Lukt het U niet om in persoon aanwezig te zijn? Geen nood, te zijner tijd zult U er vast meer over kunnen vernemen in een volgende editie van "een zonnig avontuur." Voor nu: een heel fijn weekeinde vanaf de kust van Boca Sami, Curaçao!

Wordt vervolgd…..     

Stilte voor de storm.....

Het is vandaag donderdag 23 augustus 2012 op het eiland Curaçao. Er is sprake van een wat vreemde weersituatie op het eiland. Het is namelijk zo dat er op de Bovenwindse eilanden Saba, St. Eustatius en St. Maarten sprake is van een zich in kracht snel ontwikkelende storm, Isaac genoemd, die zelfs kan uitgroeien tot een orkaan. Het gevolg daarvan is dat er rond het gebied waarin Curaçao gelegen is, een soort vacuüm ontstaat. Er valt dan ook geen zuchtje wind te bespeuren waardoor de temperatuur hoger wordt en de lucht is uitermate droog. Achter in de tuin van het gezin Hoofdredacteur is de zee dan ook bijzonder rustig en glad. Daar waar normaal gesproken de golven toch redelijk tegen de rotsen aanbeuken, is het momenteel ijzingwekkend stil. Een zeer vreemde gewaarwording dus.   

Moeder de vrouw had vandaag haar tweede werkdag op haar nieuwe stageplaats. De Pipita school, want daarom handelt het, is een veel kleiner schooltje dan de Schroederschool die vorig schooljaar door Moeder de vrouw zo frequent werd bezocht. De eerste stagedag was prima verlopen, zo liet Moeder de vrouw Uw Hoofdredacteur afgelopen dinsdag weten. Uw Hoofdredacteur is uitermate benieuwd hoe het haar dit schooljaar, in geheel andere omstandigheden, zal vergaan. Het betreft immers het laatste stagejaar. Wanneer dat verloopt zoals gepland, dan betekent dit dat het gilde der onderwijzeressen na dit schooljaar een nieuw lid zal kennen. Vanzelfsprekend zal Uw Hoofdredacteur U van de ontwikkelingen op de hoogte houden.

Binnenkort is het weer zover. Op 31 augustus en 1 september aanstaande zal Curaçao weer vollopen met veel muziekliefhebbers. Immers, op deze data wordt, voor de derde maal in successie, het "Curaçao North Sea Jazz Festival" georganiseerd. Op de uitgestrekte terreinen van het World Trade Center wordt al op korte termijn gestart met het opbouwen van de enorme podia die bij dit festijn worden gebruikt. Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur zijn inmiddels in het bezit van toegangsbewijzen voor de zaterdagavond, de 1e september. Daarvoor werd gekozen vanwege het keur aan gerenommeerde artiesten welke die avond de bühne zullen betreden. Wat te denken van Alicia Keys, Randy Crawford en Waylon? U begrijpt, Uw Hoofdredacteur kan er zich nu al ten zeerste op verheugen. Waarschijnlijk wordt het immers net zo'n groot succes als in voorgaande jaren! Uw Hoofdredacteur gaat dat gelukkig in persoon meemaken.

De jongste olijkerd, Levi geheten, heeft sedert kort nieuwe, vergaande ambities. Kortgeleden gaf hij Uw Hoofdredacteur dan ook het volgende te kennen: "Pap, ik ben er helemaal uit. Wilde ik enige tijd geleden nog astronaut of politieagent worden, thans weet ik het zeker. Ik word namelijk bioloog. Kun je het met die keus eens zijn?" Uw Hoofdredacteur was benieuwd naar argumenten voor die opmerkelijke keuze en vroeg daar dan ook naar. Het ventje berichtte: "Ik weet niet exact wat me tot die keuze brengt Pap. Eigenlijk weet ik niet eens wat een bioloog is of doet. Maar ja, ik voel een soort drive van binnen die me zegt dat ik er toch voor moet gaan." Na enig doorvragen was Uw Hoofdredacteur een stuk dichter bij het daadwerkelijke motief. Het bleek dat het mannetje zijn broekzakken vol had gestopt met allerlei dierlijke botjes en met het skelet van een of ander dier. "Dat is zo enorm interessant Pap. Moet je kijken, het kan allemaal ook nog bewegen ook." En zo kon het dan ook zijn dat Uw Hoofdredacteur gisteren, bij thuiskomst, werd geconfronteerd met de kop van een reeds lang overleden hagedis. Ook deze kon nog bewegen, zo liet de kleine olijkerd weten. Dat was ook zo, althans tot op het moment dat het kereltje iets teveel geweld gebruikte. Maar dat mocht de pret niet drukken. De grootste vriend van Uw Hoofdredacteur, want dat is hij, wordt derhalve bioloog. Geen wonder als 's avonds laat te zien valt hoeveel interesse het mannetje in dieren stelt!

Wordt vervolgd…..  

Gefeliciteerd Opa Toon!

Op het zeer warme eiland Curaçao is het vandaag woensdag 22 augustus 2012 geworden. Niet alleen het klimaat was drukkend vandaag, ook de omstandigheden op het werk bezorgden de teamleden en Uw Hoofdredacteur een tamelijk drukkend gevoel. Er gebeurde weer van alles, maar dat zijn de mannen op dit eiland inmiddels wel gewend. Geen dag is derhalve hetzelfde. Hoe het ook zij, op dit moment is er weer enigszins sprake van rustig vaarwater en een moment de gelegenheid om U even bij te praten over de actuele ontwikkelingen op dit toch zo fraaie eiland. Zoals te doen gebruikelijk geschiedt dat middels een recente editie van "een zonnig avontuur."

Het is vandaag een beetje een heuglijke dag voor Uw Hoofdredacteur. Diens vader, Opa Toon,  bereikte namelijk vandaag de gezegende leeftijd van 77 jaar. Al vroeg in de ochtend, wanneer het op dat moment in Nederland immers al middag is, werden telefonisch de felicitaties overgebracht. Het is dan altijd wel mooi om te merken hoezeer de technologische ontwikkelingen in een sneltreinvaart aan de mens voorbij trekken. Immers, vader stamt nog uit het tijdperk dat nieuws per brief werd overgebracht in een periode dat nog geen sprake was van telefoon, televisie of computer. Mooi dan ook om te horen hoezeer het mensen kan verbazen dat er vanaf zo'n 7500 kilometer afstand op kraakheldere wijze met elkaar gesproken kan worden.

Daarnaast kwam Uw Hoofdredacteur vandaag in het bezit van fraaie kiekjes van de familie Pinoccio. Zoals U zich wellicht nog weet te herinneren vloog deze familie recent voor een aantal dagen naar het mooie eilandje Bonaire om een paar dagen vakantie te gaan vieren. Vergezeld door dochter en schoonzoon die voor een tiental dagen uit Nederland waren overgekomen, hadden zij het prima naar de zin gehad, zo liet de heer Pinoccio weten. "Persoonlijk denk ik erover een paar van die leuke kleine huisjes op Bonaire te gaan kopen", zo berichtte de heer Pinoccio. "Met die dalende huizenprijzen is het immers beter om kleiner en dus goedkoper te gaan wonen."

Met een modern vliegtuig van Insel Air werd het gezelschap na een paar fijne dagen richting Curaçao teruggevlogen. Er bestond de gelegenheid een kijkje in de cockpit te nemen, hetgeen de familie Pinoccio zich vanzelfsprekend niet liet ontzeggen. De conclusie was dan ook unaniem: de natuur op Bonaire was geweldig, de mensen zijn er erg vriendelijk en daarnaast is het ook nog eens een waar paradijs voor duikliefhebbers. Mocht U dus binnenkort in de gelegenheid zijn een leuke vakantiebestemming uit te zoeken, Uw Hoofdredacteur kan U Bonaire als bestemming ten zeerste aanbevelen.

Zoals bekend mag worden verondersteld reisde Uw Hoofdredacteur recentelijk naar het eiland Sint Maarten om aldaar een vergadering bij te gaan wonen. Zoals al eerder gememoreerd nam Uw Hoofdredacteur voor de Olijke Twee een kleinigheidje mee, waaronder een zogenaamde kapiteinspet voor de jongste olijkerd. Achteraf bleek het mannetje de met goud versierde pet ook onder schooltijd met trots te hebben gedragen. Hij had immers een pet van zijn vader gekregen vanuit Sint Maarten. Ietwat bedroefd meldde het mannetje gisterenavond dan ook dat hij zijn pet helaas had laten liggen in het onderkomen van de naschoolse opvang. Gelukkig heeft Moeder de vrouw hem gerust kunnen stellen met de mededeling dat zij de kapiteinspet er vandaag voor hem zou gaan afhalen. Dan kan het mannetje immers weer keurig salueren!

Wordt vervolgd.....

Een pak aan het lijf, een kruiwagen in de hand!

Op het enigszins bewolkte eiland Curaçao is het vandaag dinsdag 21 augustus 2012 geworden. Zo af en toe schijnt de zon en zo af en toe overheerst de bewolking. Wel is het drukkend warm op het eiland. Het is voor Uw Hoofdredacteur alweer de derde werkdag van de week. Een week die namelijk al begon op de zondagmorgen, in alle vroegte. Maar, daarover later mee. Er gebeurde immers nog veel meer op dit zo fraaie eiland. En, nu U door omstandigheden alweer een aantal dagen verstoken bent gebleven van actueel nieuws, is het hoog tijd geworden om U weer eens even bij te praten middels een recente editie van "Een Zonnig Avontuur."

Afgelopen vrijdag was het eindelijk zover. Na meer dan een jaar bouwen en verbouwen werd bij de organisatie waar het team en Uw Hoofdredacteur werken, op die dag een nieuw toegangscontrolegebouw officieel geopend. De (veel) rustiger Fries was belast met de organisatie van het geheel en, zoals dat vrijdag bleek, dat kon gerust aan hem worden overgelaten. Strak in het pak gestoken was de (veel) rustiger Fries al vroeg in de ochtend bezig met het opbouwen van een tent, het verzorgen van hapjes en drankjes en het schoonmaken van het terrein. Hij kon dan ook regelmatig worden waargenomen met in zijn hand een kruiwagen, aan zijn lijf een mooi pak en op zijn hoofd een fraaie zonnebril. Vele genodigden woonden de opening, in aanwezigheid van media als radio, televisie en de schrijvende pers, bij. En zo werd opnieuw een mijlpaal op het werk bereikt!

Op het recent uitgekomen boek "Een Zonnig Avontuur: Terug van weggeweest", heeft Uw Hoofdredacteur naast veel felicitaties ook veel commentaar gekregen. Met name de prijs van het boek is aan de hoge kant, zo lieten diverse lezers weten. Uw Hoofdredacteur kan dat slechts beamen. Echter, het is zo dat Uw Hoofdredacteur niet zelf die prijs kan bepalen. Afhankelijk van het aantal pagina's (in dit geval 278) en de vraag of een boek in zwart-wit of full color moet worden afgedrukt, bepaalt de uitgever een prijs waarvoor het boek gekocht kan worden. Die prijs geldt overigens ook voor de schrijver zelf, in dit geval Uw Hoofdredacteur. Ook de schrijver dient zijn eigen boeken derhalve te betalen. Slechts in zwart-wit afgedrukt, of met minder pagina's, zou het boek vele malen goedkoper zijn. In dat geval echter wordt aan de foto's, die dan ook in zwart-wit zouden moeten worden afgedrukt, volstrekt geen recht gedaan. In dit geval kan Uw Hoofdredacteur er dus niets aan veranderen, helaas!

Zoals reeds gememoreerd, de werkweek begon ditmaal al op de vroege zondagochtend. Wat was namelijk het geval? Welnu, Uw Hoofdredacteur diende, in gezelschap van Jumping Paul, af te reizen naar het vriendelijke eiland Sint Maarten, zo'n 900 kilometer vanaf Curaçao gelegen. Er was een vergadering gepland met collega's van Aruba, Bonaire en Sint Maarten. Het moet gezegd, het is altijd een vreugde om op het eiland Sint Maarten te mogen landen. Pal over het strand en de zwemmers wordt eerst de landingsbaan bereikt. Het blijft een enorme ervaring dat mee te mogen maken. Gisterenavond keerden Jumping Paul en Uw Hoofdredacteur terug op Curaçao. Aangekomen in Huize Hoofdredacteur werden de overige huisgenoten (Moeder de vrouw en de Olijke Twee) gespot in de Caribische Zee. Van verre vroeg de jongste olijkerd, Levi geheten, al aan Uw Hoofdredacteur of er wellicht ook cadeautjes vanaf het verre Sint Maarten waren meegevoerd. Zoals altijd, klonk het antwoord vanzelfsprekend bevestigend. En, zo kan het dan ook zijn dat het mannetje hedenochtend in zijn klas werd afgeleverd met op zijn hoofd een kapiteinspet en aan zijn lijf een shirt met de tekst "The pirates stole my homework." Ook dochterlief toonde zich verheugd met haar nieuwe shirt en halsketting. U ziet, zo is het een feest om af en toe het eiland Curaçao te kunnen verlaten maar ook een feest er weer naar terug te keren.

Wordt vervolgd.....

Terug van weggeweest....

Op het vandaag wederom zeer hete eiland Curaçao is het vrijdag 17 augustus 2012 geworden. Al vroeg in de ochtend liet het zonnetje zich weer van haar beste kant zien en is het, met een temperatuur van 32 graden Celsius, goed vertoeven op dit mooie eiland. Na deze week zeer veel uren te hebben gewerkt, heeft Uw Hoofdredacteur een korte werkdag vandaag. Tijd om even bij te komen dus, hetgeen volstrekt geen overbodige luxe is. Vanmiddag heeft uw Hoofdredacteur dan ook een afspraak met Moeder de vrouw en de Olijke Twee om heerlijk een hapje buiten de deur te gaan nuttigen. Echter, vooraleer het zover is, dient toch even tijd te worden gemaakt om U bij te praten over de gebeurtenissen op Curaçao in de afgelopen 24 uur. U weet het immers inmiddels wel, er gebeurt dagelijks van alles rond om het team heen. En, zoals te doen gebruikelijk kunt U daarover wederom alles lezen in deze editie van "Een Zonnig Avontuur."

Uw Hoofdredacteur begint met het benoemen van een heuglijk feit. Na maanden te hebben gewerkt aan een nieuw boek, gelukte het gisterenavond het geheel te vervolmaken. Als vervolg op het boek "Een Zonnig Avontuur" kwam op dat moment de uitgave van "Een Zonnig Avontuur, Terug van weggeweest" van de pers. Met bloed, zweet en tranen werd de afgelopen tijd welhaast elke avond doorgebracht met het redigeren van tekst en het opmaken van bijbehorende foto's. Uiteindelijk bestaat het resultaat uit 278 gebundelde pagina's tekst, in full color, welke zijn voorzien van fraaie afbeeldingen. Belevenissen die het team Nederlanders op dit eiland voor altijd zullen bijblijven, werden op humoristische wijze in het boek weergegeven. Wilt U een preview van 15 bladzijden uit het boek, waardoor U er in elk geval al iets van kunt lezen? Dat kan door te klikken op "Terug van Weggeweest." Het boek is overigens, voor diegenen die daarover beschikken, ook als ebook voor de iPad verkrijgbaar.

Via Nederlandse media verneemt Uw Hoofdredacteur met grote regelmaat dat politiecontroles in Nederland de laatste jaren fiks zijn geïntensiveerd. Tot voor kort was daarvan op dit eiland geen enkele sprake. Of je nu telefoneert in je auto, op zondag een biertje onder het sturen meevoert, geen deugdelijke verlichting of  nummerplaat hebt: het maakte tot voor kort niets uit. Sedert kort is daar echter wel degelijk verandering in aan het komen. Zo maakte vandaag de Curaçaose media bekend dat er gisteren een zeer grote politiecontrole op gemotoriseerd verkeer heeft plaatsgevonden. Opgesteld in een eenrichtingsweg, liet de politiemacht elke passerende gemotoriseerde weggebruiker in een fuik  rijden waarna daadwerkelijk controle kon plaatsvinden. Vanuit tegengestelde, en dus niet toegestane, richting werden al snel twee tegemoetkomende automobilisten van een prent voorzien. Vervolgens werden nog 60 voertuigen, welke wel uit de toegestane richting kwamen, gecontroleerd. In 53 gevallen bleek de bestuurder van het voertuig niet te beschikken over een rijbewijs, bleken er twee al telefonerend de fuik in te zijn gereden en beschikten de overige drie bestuurders niet over een geldig verzekeringsbewijs. De conclusie van de krant was dat er dus feitelijk geen reden was om controles te intensiveren: "Het valt allemaal wel mee!" Uw Hoofdredacteur denkt daar zelf toch enigszins genuanceerder over.

Vanmiddag gaat het gezin Hoofdredacteur dus even rustig op een terrasje genieten van het uitzicht over de strakblauwe zee in het vissersdorpje Boca Sami. Dat is het dorpje waar Uw Hoofdredacteur, Moeder de vrouw en de beide olijkerds immers sedert kort met heel veel plezier wonen. Gelegen pal aan zee, valt er steevast iets te zien. Boten in allerlei kleuren en maten, vissers die hopen hun uitgezette netten weer vol binnen te kunnen halen en pelikanen, het valt er allemaal te bekijken. Ook vanmiddag zal het verblijf er dan ook vast en zeker, onder het genot van een locaal biertje, goed zijn. Uw Hoofdredacteur laat het U, in een volgende editie, zeker weten.

Wordt vervolgd.....

De familie badmuts.

Op het werkelijk snikhete eiland Curaçao is het vandaag donderdag 16 augustus 2012. Alhoewel het al na zevenen in de avond is, schommelt de temperatuur nog altijd rond de dertig graden Celsius en staat er niet veel wind. Het is derhalve zaak om niet al te veel te bewegen, wil je althans niet direct drijf- en drijfnat zijn. Het is alweer een aantal dagen gelden dat er een editie van "een zonnig avontuur' verscheen. Dientengevolge is het actuele nieuws op dit fraaie eiland waarschijnlijk aan U voorbij gegaan, hetgeen een reden is om U snel even bij te praten.

Zoals gezegd, U bleef een aantal dagen verstoken van actueel nieuws. De oorzaak daarvoor was gelegen in de drukte op het werk van Uw Hoofdredacteur. Vanaf vroeg in de ochtend tot laat in de avond diende er te worden gewerkt. Een van de afgelopen dagen was Uw Hoofdredacteur bijna 24 uur achtereen aanwezig op diezelfde werkplek. U begrijpt hopelijk: dan valt het niet echt mee om aan schrijven toe te komen. Maar nu, op deze donderdagavond, is daarvoor even tijd aanwezig. Het eerste thema dat Uw Hoofdredacteur graag aan de orde wil stellen handelt over een dikwijls beladen onderwerp: roken. In veel landen is inmiddels, een bij tijd en wijle, felle discussie gestart over afbeeldingen op pakjes rookwaar. Voor- en tegenstanders van die afbeeldingen wisselen allerlei argumenten uit met als doel het roken daadwerkelijk terug te dringen. Op Curaçao werkt dat anders en is er geen sprake van een discussie. Althans, zo lang er nog schoorstenen om te roken op het openbaar vervoer worden aangebracht. Voorlopig kan Uw Hoofdredacteur dus gerust nog af en te een trekkie van zijn rokertje nemen.

Nu het gezin Hoofdredacteur alweer enige weken hun nieuwe woning heeft betrokken, durft Uw Hoofdredacteur gerust te stellen dat zij aan de nieuwe woning gewend zijn geraakt. Dat geldt eveneens voor het zwemmen, vanuit de achtertuin, in zee. Met grote regelmaat dalen Moeder de vrouw en de Olijke Twee af van het trapje om een duik te nemen in het verkoelende zeewater. Heerlijk! Nu echter, door het frequente zwemmen van de laatste weken, de Olijke Twee immer sneller begint  te zwemmen, gaven deze aan behoefte te hebben aan een meer professionele outfit. Dientengevolge toog Moeder de vrouw naar de plaatselijke sportwinkel en schafte de nodige attributen aan. Trots poseerden de beide olijkerds vanavond voor de camera van Uw Hoofdredacteur. Zeg nu zelf, met een badmuts en een mooi brilletje kun je toch toptijden realiseren? Beiden konden niet wachten het zeewater te betreden om snelle trainingstijden te behalen. Nu gaat het Uw Hoofdredacteur volstrekt niet om het zwemmen. Ook zonder water vindt Uw Hoofdredacteur het plaatje vertederend.

Zoals U zich wellicht nog voor de geest kunt halen, werd enige tijd geleden afscheid genomen van de familie Angelus. Zij dienden terug te keren naar Nederland, nadat zij een tweetal jaren op dit eiland hadden verbleven. Het afscheidsfeest werd uitermate druk bezocht door vele vrienden en collega's. Er waren mooie woorden die werden uitgesproken en er werden diverse cadeaus overhandigd. Niet alleen aan de heer Angelus overigens, maar ook door de heer Angelus. U moet namelijk weten, de heer Angelus is een vurig aanhanger van het Rotterdamse Feyenoord. En, wat U eveneens dient te weten, het clublied van Feyenoord handelt over: "Geen woorden, maar daden!" Om ook een tweetal Curaçaose toe te laten treden tot het supportersgilde van de Rotterdamse trots, had de heer Angelus in het geniep een tweetal shirts van Feyenoord weten te bemachtigen. Daarop had hij, in het Papiaments, de volgende tekst laten drukken: "No papia, pero hasi!" U begrijpt het wellicht al, het gaat hier om "Geen woorden, maar daden", maar dan wel in het Papiaments. U begrijpt, deze mooie geste werd bijzonder op prijs gesteld. De beide mannen, die het shirt ten deel viel, hebben zich vanaf deze dag niet langer in hun uniform gemeld. Vol trots lopen zij dagelijks in het tenue van de Rotterdammers. Zo heeft de heer Angelus iets tastbaars op dit eiland achtergelaten!

Dan nog even kort iets over de familie Pinoccio. Zij hebben dochter Manon vanuit Nederland op bezoek. Dochterlief zocht nog een autootje, zo liet zij weten. De heer Pinoccio wist te vertellen: "Dan mo'j noar't eiland komm'n. Ze bunt hier volle goedkoper dan thuus. Ik zal'r wel ene opsnorr'n veur oe. Ene met'n bitje'n wark." Zo gezegd werd zo gedaan. Kortgeleden liet de heer Pinoccio dan ook aan de teamleden weten dat het hem was gelukt een fraaie pick-up voor dochter Manon te scoren. Het vehikel, met inderdaad een beetje werk, kostte niet veel, zo berichtte de heer Pinoccio. "Alleen nog effen kiek'n hoe'k 'm bie huus krieg." Uw Hoofdredacteur is benieuwd hoe hij dat gaat redden. Mocht het hem daadwerkelijk gelukken de auto thuis te krijgen dan laat Uw Hoofdredacteur U dat zeker weten.

Wordt vervolgd.....   

Bijna een zeehond.....

Op het fraaie eiland Curaçao is de maandag aangebroken. Het is vandaag, op een enigszins bewolkt eiland, 13 augustus 2012. Het weekeinde, dat vooral op zondag bijzonder regenachtig was, zit er weer op en Uw Hoofdredacteur heeft vandaag alweer de nodige werkzaamheden dienen te verrichten. Hij was overigens niet de enige vandaag: voor de Olijke Twee stond, na een lange vakantie, de eerste schooldag gepland. Daarover later meer in deze editie van "een zonnig avontuur" waarin U weer volledig wordt bijgepraat over de meest actuele ontwikkelingen aan deze zijde van de wereld.

Nadat er zaterdag fiks geklust diende te worden in Huize Hoofdredacteur, brak er gisteren een dag van ontspanning aan. Al vroeg in de ochtend werd Uw Hoofdredacteur gewekt door de jongste olijkerd. In alle rust werd een ontbijtje verzorgd en werd een filmpje bekeken. Toen Moeder de vrouw ook was ontwaakt werd besloten een duik te gaan nemen in de strakblauwe zee. Voor Uw Hoofdredacteur zou dat overigens een korte duik worden, hij moest immers ook nog even naar de plaatselijke GAMMA om nog een laatste paar lampjes te kopen om het klussen definitief te kunnen beëindigen. Moeder de vrouw en de Olijke Twee bleven dientengevolge nog een tijdje met zijn drieën in de zee achter.

Juist had Uw Hoofdredacteur de lampen betaald en de winkel verlaten toen zijn telefoon rinkelde. "Hallo, met Moeder de vrouw. Waar zit je? Er is namelijk sprake van een enorm probleem. Een van onze honden, Jetje geheten, is verdwenen. Ik kan haar nergens vinden. Waarschijnlijk is zij achter je aan gelopen en doolt nu ergens rond in de omgeving van Boca Sami. Kun je snel komen en haar gaan zoeken?" zo sprak Moeder de vrouw. Uw Hoofdredacteur drukte het gaspedaal wat dieper in om spoedig in de aangegeven omgeving te geraken. Juist bij het beklimmen van de Julianabrug rinkelde het apparaat wederom. "Hallo, met Moeder de vrouw nog een keer. Ik heb haar gevonden. Ze zit op een heel erg gevaarlijke plek, bovenop een rots. Ik kan er echter niet bij, dat is te gevaarlijk. Ben je er al bijna?" Uw Hoofdredacteur trapte het pedaal nog maar wat dieper in om enige tijd later, met piepende banden, thuis te arriveren. Daar trof hij de hond aan op een smal uitsteeksel van een rots, zo'n zes meter boven de zee. Het bleek dat de trouwe viervoeter zijn baasje en diens gezin had gespot tijdens het zwemmen in zee. Daarop had het beestje besloten over een smal stenen muurtje te gaan lopen om dichterbij zijn gezinsleden te kunnen komen. Waarschijnlijk is het dier van het muurtje gevallen en tot haar geluk op het uitsteeksel terecht gekomen in plaats van in zee. Halsbrekende toeren diende Uw Hoofdredacteur vervolgens uit te halen om uiteindelijk, liggend op zijn buik, de viervoeter aan zijn oren van de rots af te kunnen trekken. Het was dus bijna een zeehond geworden!

Gisterenmiddag werd door het gezin Hoofdredacteur de omgeving van Boca Sami verkend. Het bleek zo te zijn dat er zich, pal aan de zee, een redelijk groot bos had verstopt waarin uitstekend kon worden rondgelopen. Het ene na het andere bospaadje werd door de Olijke Twee opgemerkt en er werden diverse heuvels beklommen. Tegelijkertijd bood dit uitje een prima gelegenheid de beide hondjes van het gezin, na de avontuurlijke ochtend, even uit te laten razen. Moe, edoch voldaan werd na enige tijd koers gezet richting huis om aldaar de BBQ aan te steken. Met een heerlijk stukje vlees kwam er dus een einde aan een ontspannen weekeinde.

Vanochtend werd het, na een lange vakantie, weer tijd de broodtrommeltjes en bakjes fruit voor de Olijke Twee in te pakken. Hen wachtte immers de eerste schooldag in hun nieuwe groep. Met name dochterlief, Julia geheten, vond het bijzonder spannend om na twee jaar een andere juffrouw te krijgen. Tegelijkertijd had zij echter ook mooie vooruitzichten. Zo liet zij Uw Hoofdredacteur vanochtend in alle vroegte weten: "Vanaf vandaag ben ik op school geen kleuter meer. Ik ga immers naar groep 3! En dan ben je eindelijk een echt meisje!" Het is maar dat U het weet. Zoonlief Levi vond het allemaal wat minder ingewikkeld: "Ik ga gewoon weer naar mijn eigen Juf Liselore. Het enige verschil is dat ik dit jaar een zogenaamde oudste kleuter ben. Nou, dat is wat mij betreft prima hoor." Uw Hoofdredacteur is benieuwd hoe het beiden dit schooljaar zal vergaan, al wordt U daar vast en zeker in de toekomst nog wel over geïnformeerd.   

De heer Jumping Paul meldde zich vanochtend ook weer eens op het werk. Na enige vakantieweken, welke werden doorgebracht in Nederland, kwam hij uitgerust terug in de inrichting. Hij had het prima gehad en was, in korte tijd, welhaast geheel Nederland doorgereisd. Ook de heer Pinoccio was weer op het eiland vandaag. Hij had het afgelopen weekeinde met zijn gezin doorgebracht op het kleine, maar mooie, eiland Bonaire. Hij had mooie vissen gezien, zo liet hij weten. Daarnaast was hij het gehele weekeinde vervoerd in de laadbak van een pick-up. Vanaf vandaag is het gehele team dan ook weer voltallig aan het werk.

Wordt vervolgd.....