Op het vandaag weer
uitermate zonnige eiland is het donderdag 30 augustus 2012 geworden. Al zeer
vroeg in de ochtend, de dag startte voor Uw Hoofdredacteur immers al om half
zes in de ochtend, liet het zonnetje zich voorzichtig zien. De temperatuur is
dan ook bijzonder aangenaam vandaag, met zo'n 32 graden Celsius is het op dit
fraaie eiland prima uit te houden. Zoals gezegd, de dag startte vandaag weer
eens uitermate vroeg in Huize Hoofdredacteur. Moeder de vrouw dient namelijk op
dinsdagen en donderdagen stage te lopen in haar opleiding tot lerares. Omdat de
scholen al rond een uur of zeven in de ochtend aanvangen met hun lessen, dient
zij dus bijtijds van huis te vertrekken. Daarnaast betekent dat vertrek dat Uw
Hoofdredacteur op de genoemde dagen er voor dient te zorgen dat de Olijke Twee
worden afgeleverd bij hun school en tijdig het lokaal zullen betreden. En, zo
blijkt in de praktijk, dat valt slechts te realiseren wanneer er vroeg wordt
opgestaan. Althans, wil het zo zijn dat het olijke tweetal, binnen de beschikbare tijd, heeft gedoucht,
gegeten en gedronken. Edoch, vanochtend lukte dat allemaal weer prima en kon,
na het afleveren van beide olijkerds, de werkdag van Uw Hoofdredacteur eindelijk een
aanvang nemen.
Op het werk
aangekomen bleek er welhaast sprake te zijn van een nationale feestdag. "Wat
was er dan aan de hand?" zo hoor ik U al vragen. Welnu, lange rijen
medewerkers stonden in linie opgesteld voor de deur van het kantoortje van de
(veel) rustiger Fries. Zijn deur, alsmede een muur, was versierd met prachtig
gekleurde ballonnen. Daarnaast werd er, a capella en meerstemmig, een prachtig
lied door de aanwezigen ten gehore gebracht waarvan Uw Hoofdredacteur U enige
tekstregels niet wil onthouden. Het feestelijke nummer, want dat was het,
luidde als volgt: "Salu ku bolo nos ke, salu ku bolo nos ke. Salu ku bolo,
salu ku bolo, salu ku bolo nos ke!" U begrijpt, het viel nog niet direct
mee om deze tekst te onthouden en foutloos mee te zingen. Uiteindelijk, na vertaling, bleek het lied een
smeekbede te bevatten om taart. Het was namelijk zo dat de (veel) rustiger
Fries vandaag verjaart en een respectabele leeftijd heeft bereikt. Een zeer
heuglijke dag derhalve, die dus voor hem begon met zeker een tiental omhelzingen.
Je kunt je dag slechter beginnen, zo lijkt het althans Uw Hoofdredacteur.
Zoals bekend mag
worden verondersteld heeft de oudste olijkerd, Julia geheten, sedert het recent
begonnen schooljaar, toegang tot groep drie van de basisschool. Uw
Hoofdredacteur schreef U al eerder dat de impact van het dagprogramma in deze
groep voor het meiske bijzonder groot is. Zij mist met name het onderdeel
spelen, dat zij in eerdere groepen gewend was te mogen doen, enorm. En zo kon
het dan ook zijn dat de olijkerd gisteren haar toenadering zocht tot Moeder de
vrouw voor het voeren van een goed gesprek. Het ging zo: "Mam, ik heb er
eens goed over nagedacht. Het is eigenlijk bij de beesten af. Wat is het toch
eigenlijk ontzettend zielig voor kinderen dat ze in hun leven naar een groep
drie moeten gaan. De gehele dag moet je stilzitten aan een tafeltje en leren
lezen en schrijven. Ik vind schrijven overigens helemaal niet erg, maar dan wil
ik wel iets schrijven wat ik zelf wil! Eigenlijk, als ik er goed over nadenk,
dan is de gang naar groep drie van het onderwijs te duiden als een enorme vorm
van marteling. Dat grote mensen dat zulke kleine kinderen kunnen aandoen, dat
is toch eigenlijk verschrikkelijk? Zeg nu zelf Mam, dat is toch geen leven voor
een meisje zoals ik?" U begrijpt, het meiske moet nog enigszins wennen aan
het kleuterleven dat zij sinds kort achter zich heeft moeten laten. Uw
Hoofdredacteur gaat er echter vooralsnog van uit dat haar dat, op termijn, wel
degelijk zal gaan lukken.
Wordt vervolgd…..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten