Het is vandaag
dinsdag 25 september 2012 geworden op het fraaie eiland Curaçao. Nou ja fraai,
vandaag lijkt dat toch behoorlijk minder. Het stormt namelijk. Met name de
afgelopen nacht waren de weersomstandigheden behoorlijk slecht. Om een uur of
drie in de nacht werd Uw Hoofdredacteur dan ook bruusk gewekt door het geluid
waarmee de golven op de rotsen, waarop het huis van Uw Hoofdredacteur staat,
beukten. Het geheel ging vergezeld van hevig onweer en slagregens. De golven
sloegen met kracht over het terras van Huize Hoofdredacteur. Vanochtend in alle
vroegte, zo tegen kwart voor vijf, nam Uw Hoofdredacteur de schade op. Het
terras vertoonde forse gelijkenis met een zwembad en de beide hondjes van Uw
Hoofdredacteur, die immers 's nachts buiten verblijven, hadden de uiterlijke
kenmerken van twee zeehonden aangenomen. Daarnaast is het met een temperatuur
van 23 graden Celsius zo'n 10 graden kouder dan normaal. Even wennen dus
vandaag.
Gisteren genoot Uw
Hoofdredacteur een vrije dag. Immers, Moeder de vrouw vergezelde dochterlief
tot diep in de avond naar het schoolkamp. De zorg voor de jongste olijkerd,
Levi geheten, werd dan ook aan Uw Hoofdredacteur overgelaten. Het werd een dag
om van te genieten. Wat was namelijk het geval? Welnu, zoonlief diende vervoerd
te worden naar zijn karateles en Uw Hoofdredacteur besloot om die les eens met
eigen ogen te gaan volgen. Het werd dan ook een uitermate vermakelijke middag.
Het mannetje is veruit het kleinste deelnemertje aan de lessen, de andere
karateka's zijn op z'n minst twee koppen groter. Er dienden verschillende
traptechnieken geoefend te worden gisteren en daarbij wordt een soort van
stootkussen gebruikt. Het kussen echter was al groter dan de jongste olijkerd
die dientengevolge steeds omviel toen hij het kussen diende op te pakken. Toen
er vervolgens ook nog door de andere karateka's tegenaan werd getrapt, vloog
het mannetje als een speer de zaal door. Het maakte hem echter niets uit. Hij legde
gewoon het stootkussen neer en pakte de andere sporters stuk voor stuk aan als
was hij bezig met judo. "Wat is karate toch leuk Pap", verhaalde het
mannetje later. "Als ik er wat langer op zit, dan weet ik zeker dat ik
heel veel bekers win. Die neem ik dan mee naar school om aan de juf te laten
zien. Het zijn er dan waarschijnlijk zoveel dat ik eerst een karretje moet
maken om ze allemaal mee te krijgen." Het is maar dat U het weet.
Later in de avond
hoorde Uw Hoofdredacteur de autodeur van Moeder de vrouw dichtslaan. Direct
aansluitend hoorde hij de oudste olijkerd Julia, smartelijk huilen. "Oh,
oh, oh, wat ben ik toch moe. Ik wil echt slapen", zo hoorde Uw
Hoofdredacteur het meiske snikken. Zij was op schoolkamp geweest en had zich de
gehele dag uitstekend vermaakt met allerlei spelletjes. In de bus, op de
terugreis naar huis, was het grietje al in slaap gevallen waarop zij werd
gewekt met de mededeling dat zij, samen met haar klasgenootjes, op de grond zou
moeten gaan zitten om de ouders voor de gek te houden. Onmiddellijk was het
meiske dan ook weer op de grond in slaap gevallen waarna zij wederom werd
gewekt om met Moeder de vrouw naar huis te rijden. In de auto van Moeder de
vrouw was zij onmiddellijk weer in slaap gevallen om te worden gewekt bij
thuiskomst. Dat was het moment dat Uw Hoofdredacteur de smartenkreet van
dochterlief hoorde. Gelukkig mocht zij vervolgens wel onmiddellijk, en dan voor
een wat langere periode, genieten van welverdiende rust.
De klimatologische
omstandigheden laten ook de teamleden niet onberoerd. De (veel) rustiger Fries
heeft namelijk laten weten dat hij fysiek niet in staat is om zijn dagelijkse
werkzaamheden te komen verrichten; hij is ziek. namens de redactie wenst Uw
Hoofdredacteur hem dan ook van harte beterschap toe!
Wordt vervolgd…..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten