Woensdag 28
november 2012 is het vandaag geworden op het nog ietwat schemerige eiland Curaçao.
Voor Uw Hoofdredacteur is de dag alweer enige uren oud terwijl hij, in de
vroege ochtend, eerst nog uitgebreid heeft kunnen staren naar de maan die de
zee zo prachtig verlichtte. Een nieuwe werkdag wacht terwijl momenteel het
zonnetje zich voorzichtig aan de hemel doet gelden. Het wordt dan ook, zo lijkt
het althans, een prachtige dag op dit zo mooie eiland, waar steevast van alles
aan de hand is. Zo was Moeder de vrouw gisteren behoorlijk ontdaan na een
bezoek aan de Curaçaose PTT en is er, in het politieke landschap, meer
duidelijkheid ontstaan over het vervolg van het formatieproces. En, zoals te doen gebruikelijk zal Uw
Hoofdredacteur U daarover verhalen in deze editie van "Een Zonnig
Avontuur." Dan bent U in ieder geval weer helemaal bijgepraat en op de hoogte van de laatste ontwikkelingen op het mooie eiland Curacao!
Terwijl het gezin Hoofdredacteur
alweer enige jaren op Curaçao woont en werkt, verblijven familie en vrienden in
het verre Europa, en meer in het
bijzonder in Nederland en Duitsland. Bij tijd en wijle zit dit de Olijke Twee,
Julia en Levi geheten, toch enigszins in de weg. Zo kan het dan ook zijn dat,
met enige regelmaat, het tweetal zich aan hun speeltafel zet om een tekening of
een andere verrassing te produceren voor verwanten of vriendjes aan de andere
zijde van de oceaan. Zo ook de afgelopen dagen, toen beide olijkerds kwamen
melden dat het hoog tijd werd om iets te produceren ter verzending naar
Nederland en Duitsland. Zo gezegd werd vervolgens zo gedaan. Dagenlang werden
er fraaie tekeningen op papier gezet en werden kleine cadeautjes gemaakt.
Daarna werd de begeleiding van Moeder de vrouw ingeroepen om een achttal
enveloppen te produceren die vervolgens bij de balie van de locale PTT ter
verzending aangeboden zouden moeten worden.
Met het geheel aan
enveloppen in haar tas, vervoegde Moeder de vrouw zich dan ook gisteren bij de
balie van de Curaçaose Post. Achter de balie zat een dame die, qua gedrag, grote gelijkenis zou gaan vertonen met dat van
een enorme heks. Wat was namelijk het geval? Welnu, Moeder de vrouw bood de
enveloppen aan met het bericht dat zij de bewuste brieven graag zou willen
verzenden naar Europa. Madam Mikmak keek Moeder de vrouw eens geringschattend
aan om vervolgens te komen tot de volgende vraag: "U zegt dat dit
enveloppen zijn? En U zegt dat het brieven betreft? Wat zit er eigenlijk
in?" Keurig berichtte Moeder de vrouw dat de inhoud van het geheel bestond
uit een tekening, een briefje en een zeer klein aardigheidje. Daarnaast gaf zij
aan dat het gewicht 30 gram betrof." Mikmak fronste haar immense wenkbrauwen
en vertelde: "Het zijn poststukken die ik kwalificeer als pakketpost. De
kosten bedragen tien gulden per enveloppe! Het is maar dat U het weet!" 
Dit ging Moeder de
vrouw, die normaliter soortgelijke enveloppen beduidend goedkoper kon
verzenden, duidelijk te ver. Uitermate vriendelijk legde zij uit dat de post
zich bevond in een normale enveloppe die uitstekend door een brievenbus past en
niet teveel weegt. Toen zij daarna nog
aangaf dat "het haar duidelijk was hoe nu eigenlijk de Post haar geld
verdiende", was het gebeurd met de goede sfeer. Het werd dus eigenlijk een
beetje gekissebis in het Postkantoor tussen Moeder de vrouw en de met een
bezemsteel naar haar werk vervoerde postheks. 
Uiteindelijk kwamen beiden uit op
een compromis toen de kosten voor Moeder de vrouw plotsklaps met zo'n 50%
werden teruggebracht. Ter verzending overhandigde zij de enveloppen dan ook aan
Mikmak. Immers, de zak waarin de enveloppen terecht zouden moeten komen ter
verzending, bevond zich naast Madam M. Per ommegaande retourneerde deze echter
de enveloppen aan Moeder de vrouw en berichtte: "Er zit een gleuf in de
balie, daar moet U de enveloppen ingooien!" Moeder de vrouw keek vol
ongeloof naar de locatie van de brievenbusgleuf en vroeg: "Maar komen de
enveloppen dan naast U in die zak terecht?" De heks knikte bevestigend.
"Maar dan kunt U ze er toch beter tegelijk ingooien?" vroeg Moeder de
vrouw, die alweer tegen het kookpunt begon aan te lopen. "Daar begin ik
niet aan hoor. Ik sta slechts klanten te woord", zo wist Mikmak. Moeder de
vrouw, die inmiddels allerlei andere associaties bij het woord gleuf had
bedacht, besloot er verder maar geen woorden meer aan vuil te maken. U
begrijpt, de enveloppen zijn uiteindelijk onderweg. Het zal nog wel even duren
overigens vooraleer Moeder de vrouw zich wederom op het Postkantoor zal gaan
vertonen, althans zo schat Uw Hoofdredacteur in. 
Dan nog even kort
aandacht voor het proces om een nieuwe regering te formeren. Gisteren werd
duidelijk dat de vier partijen: Pueblo Soberano, PAIS, PNP en Sulvaran, er weer
voor een stukje uit zijn. Het aantal ministersposten is verdeeld: Pueblo
Soberano levert er vier, waaronder de Minister-president, PAIS levert er drie,
waaronder de Minister van Justitie en de beide andere partijen leveren er een.
Het zoeken naar geschikte kandidaten, die overigens niet op de kieslijst van de
meest recente verkiezingen mogen hebben gestaan, zal waarschijnlijk al op zeer
korte termijn kunnen worden afgerond. Het ziet er dan ook naar uit dat dit zo
fraaie land over niet al te lange tijd wederom een regering zal kennen. Een
regering die, met een nipte meerderheid van elf tegen tien, als een "takenkabinet"
door het leven zal gaan. Uw Hoofdredacteur zal het proces, U zult dat kunnen
begrijpen, met grote interesse volgen.
Wordt vervolgd…..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten