Superlatieven schoten tekort!

Het is vandaag, op het weer eens snikhete eiland Curaçao, zaterdag 31 augustus 2013 geworden. Het is iets na de klok van enen in de middag en Uw Hoofdredacteur heeft de echtelijke sponde eerst een half uurtje geleden verlaten. Er werd dus echt uitgeslapen vandaag, hetgeen alles te maken had met het bezoek aan het "Curaçao North Sea Jazz" festival van gisterenavond. Het was namelijk uitermate vroeg in de ochtend alvorens Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur huiswaarts keerden. Het werd immers alweer bijna licht vooraleer Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur hun pyjamaatje aan hadden getrokken. Wat later dan U bent gewend dus, toch is er ook vandaag voor U een nieuwe editie van "Een Zonnig Avontuur!"

Gisteren, na een lange werkdag, meldde zich tegen zes uur in de middag oppasmoeder Willemijn. Alle ingrediënten voor een smakelijke pannenkoekmaaltijd waren door Uw Hoofdredacteur al gereed gezet, zodat Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur de Olijke Twee met een gerust hart konden achterlaten. De reis voerde immers naar het terrein van het "World Trade Center" alwaar de eerste avond van "Curaçao North Sea Jazz" zou worden bijgewoond. Al snel kwam Uw Hoofdredacteur in een kilometerslange file terecht. De Curaçaose wegendeskundigen hadden namelijk, zo bleek even later, alle wegen van blokkades voorzien opdat er van enige verkeerscirculatie maar vooral geen sprake meer zou kunnen zijn. Uiteindelijk, na een uurtje stil te hebben gestaan, konden de feestgangers het festival eindelijk betreden.

Onmiddellijk vielen beiden, na de nodige muntjes te hebben gekocht, met de neus in de boter. Al vroeg in de avond begon namelijk het concert van de vermaarde band "Toto." Wat een lawaai en wat een geestdrift bij de vele duizenden bezoekers. Echter, toen beide trommelvliezen van Uw Hoofdredacteur alarmsignalen begonnen af te geven, werd besloten om het optreden van Gladys Knight met een bezoek te gaan vereren. Deze dame, toch al behoorlijk op leeftijd, maakte er een geweldig optreden van. Uw Hoofdredacteur, immers ook al aardig op leeftijd, was in staat om vele liederen luidkeels mee te galmen. Werkelijk fantastisch! Tussendoor werd nog even, op het festivalterrein, genoten van wat sushi en een broodje shoarma. Nadien werd het tijd om richting hoofdpodium te gaan om Diana Ross te zien opkomen.

Als een ware diva betrad zij het hoofdpodium en maakte er een wervelende show van. Gehuld in jurken die welhaast de helft van het, toch immense, podium in beslag namen, liet "la grande dame" zien waarom zij in haar leven zoveel succes heeft gehad. De ene na de andere klassieker werd ten gehore gebracht. Het was wel wat vreemd dat deze wereldartieste het klaarblijkelijk toch koud had met een temperatuur die toch in de buurt van de dertig graden Celsius lag. Uw Hoofdredacteur kan anders geenszins verklaren waarom werd besloten om het laatste gedeelte van het optreden te gaan verzorgen in een bontjas. Hoe het ook moge zijn: Diana Ross was een plezier om naar te kijken.

Het werd tijd voor de hoofdact. Op het immense podium werd alles in gereedheid gebracht voor een artiest van formaat: Marc Anthony. Het plein voor het podium liep compleet vol met zeer veel Spaanstalige toeschouwers. Het zou Uw Hoofdredacteur al snel duidelijk worden waarom. Met een enorm enthousiasme bespeelde Marc Anthony namelijk zijn duizendkoppige publiek. De ene na de andere prachtige song werd luidkeels meegezongen door het massaal opgekomen publiek. Om het er koud van te krijgen, zo mooi! Uw Hoofdredacteur, die voorheen slechts een enkel liedje van deze artiest had gehoord, voelde het onmiddellijk. Er stond een groot artiest met een geweldige stem op het podium. Zijn optreden was uiteindelijk weergaloos! Prachtig, geweldig: superlatieven schoten tekort.

Het was dus uiteindelijk in de vroege ochtend dat een zeer geslaagd concert, met een glaasje wijn en een biertje, kon worden geëvalueerd. Uw Hoofdredacteur was er snel uit: zeker voor herhaling vatbaar! Dat nadien de jongste olijkerd Uw Hoofdredacteur in de nacht wekte met de mededeling dat het oppasmoeder Willemijn helaas niet was gelukt om alle ingrediënten te mengen tot eetbare pannenkoeken, mocht de pret niet drukken. De frikadellen waren immers ook heerlijk geweest, zo berichtte het ventje.

Wordt vervolgd.....

Schuifelen met tablets.....

Het is inmiddels vrijdag 30 augustus 2013 geworden op het zo fraaie eiland Curaçao. Uw Hoofdredacteur, voorzien van een kopje koffie, heeft zojuist de Olijke Twee afgeleverd bij hun school, alwaar een spannende dag voor hen op het programma staat. Moderne ontwikkelingen op het eiland waar soms juist de tijd lijkt te hebben stilgestaan. Maar, daarover later meer. Uw Hoofdredacteur, gezeten op de veranda waar met groot geweld de golven van de Caribische Zee tegenaan beuken, heeft nog even tijd alvorens hij zich dient te melden in de loods op Brievengat. Immers, de roldeur van de loods is defect geraakt en behoeft een ingrijpende reparatie nu er al weer een nieuwe container vol zware lading in Nederland op de boot is gezet. Nu er dus nog wat tijd resteert alvorens de reparatieploeg daadwerkelijk zal arriveren, bestaat de mogelijkheid om U nog snel even te voorzien van een nieuwe editie van "Een Zonnig Avontuur."

Zoals gezegd, het is vandaag een spannende schooldag voor de Olijke Twee. Een dag die door beiden werd getypeerd als "iPad-dag." Wat is namelijk het geval. Welnu, op de prachtige school waar het tweetal een groot gedeelte van de week wordt onderwezen, is sprake van een nieuw concept. Het concept is getiteld BYOD, hetgeen staat voor "Bring Your Own Device." De bedoeling is dat er, op een vaste dag in de week, gewerkt wordt op een zogenaamd tablet zoals een iPad. Nou, U begrijpt, dat is reuze spannend. Ook voor Uw Hoofdredacteur trouwens. Immers, zo een tablet is niet bepaald bestand tegen ravotten op het schoolplein en kan evenmin dienen voor het uitdienen van een beuk aan een tegenstander tijdens een partijtje voetbal. Gelukkig heeft de school, ter waarborging van het voortbestaan der tablets, strakke regels gesteld. Zo kon het dan ook zijn dat Uw Hoofdredacteur, na eerst Moeder de vrouw te hebben uitgezwaaid, uitermate voorzichtig met twee van deze digitale apparaten, over het schoolplein schuifelde. Benieuwd of het concept, of beter gezegd de tablet, het einde van het schooljaar haalt!

Vandaag is het zover! Na er welhaast een jaar naar te hebben uitgekeken is het vandaag de allereerste dag van het "Curaçao North Sea Jazz 2013." En, geïnteresseerde lezers zal dat bekend voorkomen, Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur hebben daarvoor kaarten kunnen scoren. Vanaf zes uur vanavond zal dit tweetal dan ook op stap gaan voor een lange en hopelijk boeiende muzikale avond. Allereerst zal het optreden van de band "Toto" worden bezocht, waarna vervolgens mevrouw Diana Ross in levende lijve kan worden bewonderd. Als klap op de vuurpijl zal Marc Anthony het hoofdpodium gaan betreden. U ziet, een evenement om van te smullen, al maakt Uw Hoofdredacteur zich wel wat zorgen om het optreden van de heer Marc Anthony. U moet namelijk weten, deze heer brengt fantastische salsamuziek ten gehore, waarbij het welhaast onmogelijk is om stil te blijven staan. Nu moet U daarnaast weten dat Uw Hoofdredacteur, over enige weken, een leeftijd bereikt waarop het fysiek volstrekt niet langer verantwoord is om ook maar enigszins te bewegen. Het is dan ook maar te hopen dat Uw Hoofdredacteur de lange muzikale avond gezond gaat doorkomen.

Dan besteedt Uw Hoofdredacteur graag even aandacht aan een bijzonder heuglijke gebeurtenis. Het is alweer enige tijd geleden dat de (veel) rustiger Fries zijn collega's op Curaçao verliet om zijn loopbaan te gaan voortzetten op het lieflijke eiland Bonaire. Dagelijks wordt hij op Curaçao nog gemist en door velen wordt aan hem gedacht. Zo werd Uw Hoofdredacteur gisteren dan ook door, veelal vrouwelijke, collega's geattendeerd op het feit dat de (veel) rustiger Fries vandaag zijn verjaardag viert. Een feit waarbij best even mag worden stilgestaan. Wibo, vanaf een heet Curaçao: een heel fijne dag gewenst en dat je maar een grote jongen mag worden!

Wordt vervolgd.....  

Zomaar een willekeurige dag......

Op het immens hete eiland Curaçao is inmiddels donderdag de 29e augustus 2013 aangebroken. Uw Hoofdredacteur heeft het alweer bijzonder warm, terwijl de dag toch eigenlijk nog maar net begonnen is. Nu is het overigens zo dat de thermostaat van Uw Hoofdredacteur niet of nauwelijks door de klimatologische omstandigheden wordt gestuurd, maar veeleer door andere oorzaken, maar daarover later meer. Het is donderdag vandaag hetgeen betekent dat de werkweek al gestaag vordert. En, dat betekent dat het komende weekeinde, dat druk van aard zal zijn, snel naderend is. Het is immers het weekeinde van het "Curaçao North Sea Jazz Festival?" Uw Hoofdredacteur heeft de kaartjes al in huis om, samen met Moeder de vrouw, aanstaande vrijdag dag een van dit evenement te gaan bijwonen. Voordat het echter zover is, wordt het hoog tijd U bij te praten over het wel en wee in "De West." En, zoals steevast het geval is, dient daartoe deze editie van "Een Zonnig Avontuur."

 

Uw Hoofdredacteur is, voornamelijk door zijn dagelijkse werkzaamheden, redelijk gepokt en gemazeld. Dientengevolge is hij, over het algemeen, redelijk bestand tegen, soms toch wat ondergrondse, opmerkingen. Soms kan Uw Hoofdredacteur het echter toch niet laten om eens wat dieper op zo een fijnzinnige opmerking in te gaan. Zo kwam er een reactie binnen bij uw Hoofdredacteur die voortborduurde op een eerdere opmerking van Moeder de vrouw. Moeder de vrouw die zo af en toe, wanneer er weer eens een container moet worden leeggemaakt, fijntjes opmerkt: "Dan doe je tenminste weer eens wat!" De reactie luidde als volgt: "Lig je de hele dag aan het strand Hoofdredacteur?" Om die stelling enigszins te pareren neemt uw Hoofdredacteur dan ook graag even een gemiddelde dag op dit zo fraaie eiland met U door. "Een dag uit het leven van Uw Hoofdredacteur" zogezegd.

 

Het is zomaar een doordeweekse ochtend, een werkdag, wanneer de wekker in Huize Hoofdredacteur zich om kwart over vijf in de ochtend laat gelden. Na een hevig gevecht om het onding stil te krijgen, rest helaas niets anders dan de bedstee te verlaten. Onder de douche wacht een moment van bezinning: "Wat voor dag is het vandaag? Hebben de beide olijkerds gym vandaag? Moet er een bibliotheekboek mee terug? Heeft Moeder de vrouw nog een vergadering vanmiddag? Moet ik nog ergens boodschappen meenemen", en noem maar op. Daarna pakt Uw Hoofdredacteur, inmiddels fris gewassen, geschoren en gekleed, de beide tassen van de Olijke Twee. Vervolgens worden die tassen volgestopt met broodjes, bekers drinken, fruit en een bifi worstje. Het is dan inmiddels zes uur: tijd om de beide olijkerds zover te krijgen dat zij vrijwillig hun bed verlaten.

Ja hoor! Het is weer eens gelukt. De Olijke Twee staan, weliswaar na enig gemor, onder de douche en Uw Hoofdredacteur legt alvast een broodje voor hen klaar en zet er een beker drinken bij. Snel pakt hij zelf ook een kopje koffie. "Pap? We zitten er klaar voor. Mag er een filmpje op?" zo roepen steevast de beide olijkerds, inmiddels van kleding voorzien. Tijd om even een kwartiertje te zitten en de mail te checken. Nadien begint de strijd om het tweetal voor de beeldbuis weg te krijgen, hun tanden gepoetst te krijgen en ze in de auto te krijgen om op school te worden afgezet. Wanneer dat uiteindelijk allemaal is gelukt, wijst de klok iets na zevenen aan en sjeest uw Hoofdredacteur naar zijn dagelijkse, overigens drukke, werkzaamheden.

Tegen de klok van twaalven, na een productieve ochtend, gebruikt Uw Hoofdredacteur zijn middagpauze om een rondje eiland te maken in zijn autootje. Immers, vanaf de Oostkant dient hij zich wederom naar de school te begeven om de beide olijkerds op te halen van school. Wanneer de bel klinkt en de olijkerds zich melden, begint het onderhandelen: "Mag ik spelen? Mag ik iemand meenemen om te spelen? Gaan we zwemmen?" Zo kan het zomaar zijn dat beide olijkerds met een kameraadje naar huis gaan om te spelen en Uw Hoofdredacteur de zojuist afgelegde route, maar dan andersom, kan afleggen om het werk te gaan hervatten. Het kan echter ook best zo zijn dat er kameraadjes meegevoerd moeten worden, waarna de reis begint richting werkplek van Moeder de vrouw. Daar wordt het gezelschap vervolgens uitgeladen waarna Uw Hoofdredacteur weer terug kan racen naar zijn werk.

 

Zo aan het einde van de middag pikt Uw Hoofdredacteur dan ergens op het eiland een of twee van de olijkerds weer op,  doet enkele boodschappen of reist nog even naar een clubje waarvan een olijkerd lid is. Om vervolgens, wanneer eindelijk Huize Hoofdredacteur weer is bereikt, alvast de broodtrommeltjes en bekertjes drinken te gaan vullen voor de volgende dag. Tussendoor wordt dan vaak nog even een wasje opgehangen of afgehaald en opgevouwen waarna de lunchbox voor Moeder de vrouw dient te worden gevuld. Moeder de vrouw varieert namelijk haar eetgewoonten nog wel eens en is thans in een gezondheidsstadium. Dus: blokjes kaas, stukjes worst, plaatjes komkommer, kleine tomaatjes, wat druiven en stukjes meloen en klaar is Uw Hoofdredacteur. Tussen de bedrijven door worden er dan vaak nog telefoontjes gepleegd, beantwoord of de mail afgewerkt. Terwijl Moeder de vrouw, die zich dan veelal juist aan het front heeft gemeld, zorgt voor het avondeten, dekt Uw Hoofdredacteur dan vast de tafel.

Na het eten wordt het tijd de beide olijkerds zo gek te krijgen dat zij nogmaals willen douchen. Wanneer dat uiteindelijk weer eens is gelukt, wordt het tijd hen voor te lezen en onder de wol te gaan stoppen. Is dat te langen leste gelukt en ziet Uw Hoofdredacteur op zijn horloge, dan is het meestal al in de buurt van een uur of acht in de avond. Veelal het moment waarop Uw Hoofdredacteur zich afvraagt waar toch de tijd, die was gelegen tussen kwart over vijf in de ochtend en half acht in de avond, eigenlijk is gebleven. U ziet, zomaar een dag uit het leven van Uw Hoofdredacteur die overigens niet veel zal afwijken van vele anderen op dit mooie eiland. Echter, de gedachte dat Uw Hoofdredacteur slechts aan het strand ligt? Lariekoek!

Wordt vervolgd.....  

Eindelijk weer een zinvolle dagbesteding!

Het is vandaag, op het zo fraaie eiland Curaçao, woensdag 28 augustus 2013 geworden. Nog altijd is het, zoals het de laatste weken al dagelijks het geval is geweest, heter dan heet op dit eiland. In de middag loopt de temperatuur op tot waarden in de buurt van de 35 graden Celsius en Uw Hoofdredacteur kan U verzekeren dat het doorkomen van een werkdag, bij het ontbreken van ook maar een zuchtje wind, een zware opgave is. De beste manier om de hitte te trotseren is om de gehele dag verkoeling te zoeken in het, overigens lauwe zeewater. Echter, er dient gewerkt te worden dus zwemmen is geen optie. Uw Hoofdredacteur rest dan ook slechts een blik uit zijn kantoorruimte op de zoutvlaktes van Jan Thiel. Het is nu eenmaal niet anders!

Recentelijk verhaalde Uw Hoofdredacteur al over de succesvolle verrichtingen van voetbalclub "Jong Colombia" uit het vissersdorp Boca Sami. Dit ijzersterke team slaagde er namelijk op de laatste competitiedag van de reguliere voetbalcompetitie in om zich te plaatsen voor de play-offs. Komend weekeinde zullen de eerste wedstrijden in het kader van die play-offs worden gespeeld in het SDK stadion te Brievengat. Vanzelfsprekend zullen de mannen uit Boca Sami worden gesteund door vele fanatieke supporters. Echter, dat leek verschillende aanhangers van de club toch niet voldoende garantie op succes te bieden. Hoe vergroot je dan je kansen op het kampioenschap van Curaçao? Welnu, dat is eenvoudig. Er werd dan ook in allerijl een kerkdienst georganiseerd waarin hemelse steun voor de verrichtingen van "Jong Colombia" werd gevraagd. Uw Hoofdredacteur weet het dan nu ook al voor 100% zeker: de mannen uit Boca Sami veroveren dit jaar beslist het felbegeerde kampioenschap.   

Met enige regelmaat ontvangt Uw Hoofdredacteur berichten van collega's die op Curaçao hebben gewerkt en inmiddels naar Nederland zijn teruggekeerd. Zo kon het dan ook zijn dat Uw Hoofdredacteur de afgelopen dagen door de heren Angelus, Pinoccio en Jumping Paul op de hoogte werd gesteld over hun ervaringen in Nederland. Het bleek in de praktijk namelijk zo te zijn dat de heren fiks hebben moeten wennen aan de overgang. Via allerlei therapeutische sessies gelukte het hen uiteindelijk om de herinneringen aan Curaçao wat los te laten en dagelijks eindelijk weer allerlei zinnige activiteiten te gaan oppakken. Zo is het dan ook zeer opmerkelijk dat de heer Pinoccio, die als verwoed duiker dagelijks onder de Curaçaose zeespiegel te vinden was, aansluiting heeft weten te behouden bij zijn hobby. Ditmaal leidt hij toeristen uit de buurt van Vroomshoop rond op de Holterberg. Mooi dat hij zichzelf heeft weten te hervinden.

De heer Angelus daarentegen zocht het in een geheel andere richting. Was hij op Curaçao welhaast dagelijks druk met het jagen op lionfish, momenteel heeft hij rust gevonden in een geheel andere tak van sport. Trots als een pauw meldde hij uw Hoofdredacteur dan ook recentelijk dat hij tomaten is gaan verbouwen. "Kijk Hoofdredacteur, en dit is dan nog maar de helft van de totale opbrengst!" Op de foto die Angelus meezond vielen verschillende groene vruchten te ontdekken waarbij de compositie werd vervolmaakt door slechts een enkel rood tomaatje. Waarschijnlijk bedroeg de gehele oogst ditmaal dus twee rijpe tomaten, een kniesoor echter die daarop let. Uw Hoofdredacteur is immers maar wat blij dat de heer Angelus weer een zinvolle dagbesteding heeft kunnen vinden.

Dan vraagt Uw Hoofdredacteur graag nog even aandacht voor de wonderbaarlijke herrijzenis van Jumping Paul. Een collega die het in zijn periode op Curaçao niet altijd even gemakkelijk heeft gehad en daarom welhaast dagelijks opgebeurd diende te worden door eigenaren van verschillende horeca etablissementen. Jumping Paul had daarnaast geen rijbewijs, geen vaarbewijs en geen enkele hang naar zon en zee. Groot was dan ook de verbazing nu recentelijk bekend werd gemaakt dat Jumping Paul heeft gekozen voor het vak van gondelier. Het blijkt mogelijk om door hem, op het IJsselmeer, te worden rondgevaren in een fraaie sloep waarbij hij luidkeels de meest geweldige smartlappen ten gehore brengt.

Zo ziet U maar, na een verblijf van jaren op het mooie eiland Curaçao is je leven nimmer meer hetzelfde! Je gedrag overigens dus ook niet!

Wordt vervolgd.....

Zandzakken voor de deur!

Het is dinsdagochtend 27 augustus 2013 op het, qua temperatuur, nog heerlijk frisse eiland Curaçao. Dat zal echter maar tijdelijk zo zijn. Immers, het is nog vroeg in de ochtend en bij het verstrijken der uren zal de temperatuur fors gaan toenemen. Het is namelijk bijzonder heet op dit fraaie eiland de laatste dagen. En, met een drukke werkdag te gaan betekent dit dat er vandaag weer de nodige zweetdruppels vergoten zullen gaan worden. Niet dat Uw Hoofdredacteur dat erg vindt overigens; hij is een groot liefhebber van zonnige weersomstandigheden. Inmiddels zijn de beide olijkerds al op school neergezet en heeft Uw Hoofdredacteur even tijd, in afwachting van zijn eerste afspraak vandaag, U even bij te praten over de meest recente ontwikkelingen op dit eiland. En, zoals te doen gebruikelijk, dient daartoe deze editie van "Een Zonnig Avontuur."

Voor de meeste lezers van "Een Zonnig Avontuur" zal het bekend zijn dat het gezin Hoofdredacteur woonachtig is in het pittoreske vissersdorpje Boca Sami. Al enkele malen eerder verhaalde Uw Hoofdredacteur over de plaatselijke voetbaltrots, "Jong Colombia" geheten. Het eerste elftal van deze voetbalclub komt uit in de hoogste divisie van Curaçao. Zeg maar de superliga. In deze liga wordt jaarlijks een competitie gespeeld waarna, aan het einde van die competitie, de zes hoogst geplaatste clubs zogenaamde play-offs mogen spelen om het kampioenschap van Curaçao. Een hele eer, dat zult U kunnen begrijpen. Welnu, het afgelopen weekeinde stond de laatste speeldag van de reguliere competitie op het programma en onder de inwoners van Boca Sami liep de spanning behoorlijk op.

Wat was namelijk het geval? Welnu, het team van "Jong Colombia" had nog een kleine kans zich voor de eindronde te plaatsen. Zelf dienden zij dan te winnen van hun tegenstander en de concurrentie diende punten te verspelen. Het gewenste scenario kwam uit! En dat wil zeggen dat de strijd om het kampioenschap van Curaçao wordt voortgezet met de voetballers uit Boca Sami als kanshebbers. Onmiddellijk kwam er een actie op gang om fondsen te verzamelen om de play- offs tot een succes te maken. Voor het luttele bedrag van 20 Antilliaanse florijnen blijkt het mogelijk een poster van het succesvolle team te verkrijgen. Nu is het zo dat Uw Hoofdredacteur beschouwd wordt als een der meest fanatieke sponsoren van "Jong Colombia." Althans door Ibi, zoals de heer Martina, Manus van alles binnen de club, wordt genoemd. Uw Hoofdredacteur ziet de bui dan ook al hangen en heeft, onmiddellijk na de start van de actie, zijn voordeur gebarricadeerd om te voorkomen dat van hem wordt verwacht dat hij honderden posters gaat afnemen. Omdat deze strategie waarschijnlijk niet afdoende zal blijken te zijn, werd de jongste olijkerd bereid gevonden zich te hijsen in een afschrikwekkend tenue. Tegen betaling van een luttel bedrag lijkt het ventje bereid potentiële bezoekers van Huize Hoofdredacteur af te gaan schrikken. Nu maar afwachten of het gaat werken!

U begrijpt, het is allemaal wat! Niet alleen is er de druk van de dagelijkse werkzaamheden, maar ook de verrichtingen van de voetbalvereniging veroorzaken dus stress. Het is dan ook maar goed dat, aan het einde van deze week, momenten van ontspanning kunnen gaan volgen. Immers, op het terrein van het "World Trade Center" wordt vrijdag de eerste avond van het "Curaçao North Sea Jazz" georganiseerd. En, Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur zullen daarbij aanwezig kunnen zijn. Op de klanken van Toto, Diana Ross en Marc Anthony zal het vast en zeker lukken om het hoofd leeg te maken. Iets waarnaar Uw Hoofdredacteur ten zeerste uitkijkt.

Wordt vervolgd.....

"Wat een snoepje!"

Een nieuwe werkweek is begonnen op het zo fraaie eiland Curaçao. Het is immers maandag 26 augustus 2013 vandaag. Het weekeinde is weer achter de rug en de week startte dan ook als vanouds met het smeren van broodjes en het vullen van bekers drinken. Vandaag wacht namelijk een lange dag met vele transportbewegingen nu er gewerkt moet worden, naar school moet worden gegaan en de jongste olijkerd vanmiddag naar zijn voetbaltraining dient te gaan. U ziet, het werkzame leven vergt toch wel enige organisatie binnen het gezin Hoofdredacteur. Zoals gezegd, het weekeinde zit er weer op. Een weekeinde overigens waarin weer eens van alles gebeurde. Redenen te over dus om U snel te voorzien van een nieuwe editie van "Een Zonnig Avontuur!"

Gisteren startte de zondag op de gebruikelijke wijze. Twee olijkerds die zich al zeer vroeg in de ochtend meldden, Uw Hoofdredacteur die gekluisterd zat aan zijn laptop om maar niets van het vaderlandse voetbal te hoeven missen en Moeder de vrouw die lang op een oor bleef liggen. Niets vreemds dus op deze dag. Hoezeer zou dat echter veranderen gedurende de middag en de avond. Het was namelijk zo dat het gezin Hoofdredacteur besloot om de middag te gaan doorbrengen op het nabijgelegen strandje van Snake Bay. Welnu, het bleek dat meerdere bekenden van het gezin Hoofdredacteur eenzelfde voornemen hadden en dientengevolge werd het een uitermate gezellig samenzijn op dit kleine strandje. Met buurman Jeroen, drie buurvrouwen en Moeder de vrouw viel de middag voor Uw Hoofdredacteur goed door te komen. Er werden wat biertjes en enige flessen wijn opgetrommeld en er werd wat afgekletst gisterenmiddag.

Na enige tijd betrad hij het strand. Met een figuur als ware hij geschapen naar het evenbeeld van Sylvester Stallone, meldde zich Martijn. Zijn entree was overweldigend nu de eerdergenoemde vrouwen onmiddellijk stil bleken te kunnen zijn. "Wat een pracht exemplaar en wat een snoepje!" waren opmerkingen die Uw Hoofdredacteur onmiddellijk ter ore kwamen. Als een stel giechelende bakvissen werd telkenmale een stiekeme blik op de torso van Martijn geworpen. Martijn bleek, zo vertelde hij even later, squashleraar te zijn. Jarenlang had hij op zeer hoog niveau squash gespeeld en dientengevolge gewerkt aan zijn indrukwekkende figuur. Het was opvallend dat, toen de dames te horen kregen wat de professie van Martijn was, zij per omgaande berichtten dat "zij juist hadden overwogen om iets aan sport te gaan doen. Wellicht dat squash een goede optie zou zijn." U begrijpt het al, de rest van de middag hadden buurman Jeroen en Uw Hoofdredacteur weinig aanspraak meer van de dames. Nee hoor: "Martijn, da's pas fijn!"

Nadat de squasher had besloten dat het tijd werd om te gaan verkassen, leek de animo bij het gezelschap om nog te blijven, ineens beduidend af te zakken. De gezinnen van buurman Jeroen en van Uw Hoofdredacteur besloten vervolgens om gezamenlijk de maaltijd te gaan gebruiken in het altijd levendige centrum van Boca Sami. Nadat de menukaart was bestudeerd en het gezelschap in afwachting was van de maaltijd, besloten de Olijke Twee en buurjongen Estiven om nog maar eens even een rondje te gaan maken over het aan zee gelegen terrein. Zij bleven wat lang weg, reden voor buurvrouw Michelle om de kinderen op te gaan halen. In paniek kwam Michelle even later terug: "Jullie moeten echt komen. De kinderen hebben een grafsteen gevonden. Die moet teruggelegd worden want ze wilden hem meenemen voor hun schatkist in hun hut. Oh wat erg! Ga erheen jongens!"

Met grote haast spoedden buurman Jeroen en Uw Hoofdredacteur zich richting de betreffende grafsteen. Op de steen stond het volgende vermeld: "Whopper. 1998 - 2012. R.I.P." Nu kon Uw Hoofdredacteur zich niet echt voorstellen dat er iemand Whopper zou hebben geheten, dus leek het te gaan om de gedenksteen van een hamburger of van een hond. "Ik kan niet echt goed rekenen, maar vier jaar is toch wel wat jong om te sterven", zo berichtte buurman Jeroen. Na enige uitleg ging hij er overigens mee akkoord om de eerdergenoemde vier jaren bij te stellen naar veertien jaren. Uiteindelijk werd de steen door de jeugdige rakkers opgepakt en weer teruggeplaatst op de plek waar hij in eerdere instantie was aangetroffen. Tot grote tevredenheid van buurvrouw Michelle. U ziet, er is eigenlijk nimmer sprake van zomaar een rustige zondag op Curaçao!

Wordt vervolgd.....

Een zware strijd!

Inmiddels is het op het zeer warme eiland Curaçao zondag geworden. Zondag 25 augustus 2013 om precies te zijn. Het is ongeveer half twaalf in de morgen en een lange voetbalochtend zit er voor Uw Hoofdredacteur alweer op. Het is vaste prik op de zondagochtend, waar de wekker tegen zessen afloopt om maar niets te hoeven missen van het Nederlandse voetbal. Het is immers, op dit eiland, momenteel zes uur vroeger dan in Nederland, reden waarom de eerste wedstrijd dan ook al om half zeven in de vroege ochtend van start gaat. Nu er echter aan de wedstrijden die Uw Hoofdredacteur wilde bekijken, een einde is gekomen, is het hoog tijd om U weer te voorzien van een nieuwe editie van "Een Zonnig Avontuur."

Gisteren was het een drukte van belang in Huize Hoofdredacteur. Zo tegen vieren in de middag meldde zich namelijk collega Bullie als eerste gast voor de te organiseren BBQ. Een half uurtje later werd zijn komst gevolgd door die van Roy en Hiltje, kennissen uit het verre Nederland. Voor een aantal weken zijn zij op Curaçao en zo werd, middels de BBQ, een uitstekende gelegenheid gevonden om weer eens even bij te praten. Het moet gezegd, het werd een uitermate gezellige avond, waarbij vele mooie herinneringen werden opgehaald. De Olijke Twee konden het uitstekend met de visite vinden, al lag dat wellicht ook aan al het lekkere snoepgoed dat voor hen was meegebracht.

Zoonlief Levi, de jongste olijkerd, kon het vervolgens aan het einde van de avond niet laten. "Pap, mag ik even wat in je oor fluisteren?" zo sprak het mannetje. Om vervolgens Uw Hoofdredacteur toe te fluisteren: "Zou ik wellicht even handje kunnen drukken met je collega Bullie? Ik denk namelijk dat ik veel sterker dan hem ben en hem dus wel aankan." Dat leek Uw Hoofdredacteur een boeiende strijd op te leveren en dus vroeg hij collega Bullie diens medewerking. Bullie leek er ook wel zin in te hebben en de wedstrijdtafel kon dan ook in gereedheid worden gebracht. Elkaar diep in de ogen kijkend gingen de beide strijders tegenover elkaar zitten waarna de strijd kon beginnen. Nu heeft de jongste olijkerd behoorlijk wat kracht in zijn armpjes, wat collega Bullie persoonlijk kon gaan ervaren. Om een lang verhaal niet nog langer te maken: de jongste olijkerd versloeg, na een hevige strijd, collega Bullie. Om vervolgens de rest van de avond met een "Big Smile" rond te lopen, dat dan weer wel!

Het is zondag en de familie Hoofdredacteur heeft niet al te veel bijzonders op het programma staan. Het voornemen is om, aan het begin van de middag, lopend de 50 meter te overbruggen die het gezin Hoofdredacteur van Snake Bay scheidt. Dit strandje, niet al te groot, lijkt een uitstekende bestemming om wat te zonnen en te zwemmen in de diepblauwe Caribische Zee. Zo valt de zondag immers goed door te komen? Morgen wacht namelijk alweer de eerste werk- en schooldag van de week. Gebruik maken van de mogelijkheid tot ontspanning lijkt dan ook het best om te doen vandaag!

Wordt vervolgd......

"Oost West, thuis best!"

Vandaag is het zaterdag 24 augustus 2013 geworden op het zo fraaie eiland Curaçao. Het is half twaalf in de ochtend en Uw Hoofdredacteur is al vele uren in touw. Immers, de jongste olijkerd, Levi geheten, meldde zich al iets na kwart over zes bij de echtelijke sponde met de mededeling dat hij "ontzettende honger" had. U begrijpt, Uw Hoofdredacteur wil zijn kinderen niet laten verhongeren en dientengevolge begon de dag dus al uitermate vroeg. Niet dat dit heel erg was overigens, het gaf Uw Hoofdredacteur de gelegenheid om al iets na openingstijd bij de plaatselijke grutter aanwezig te zijn. Er moesten immers vele zaken worden ingeslagen voor de BBQ van hedenmiddag. Welnu, inmiddels is dat allemaal gelukt en heeft uw Hoofdredacteur ruimschoots te tijd om U te voorzien van een nieuwe editie van "Een Zonnig Avontuur."

Het was gisteren de laatste schooldag van de week voor de Olijke Twee. Uw Hoofdredacteur had besloten hen op te gaan halen vanaf het schoolplein. Aldaar aangekomen meldden zich de beide olijkerds met aan hun hand een vriendinnetje. "Kunnen we spelen Pap. Mag ik met Myrthe mee? Oh Pap, als Julia met Myrthe meegaat, kan Lotje dan bij mij spelen?" Het grote onderhandelen was, zoals het iedere dag gaat, alweer begonnen. Maar goed, uiteindelijk reisde dochterlief met vriendin Myrthe mee en nam Uw Hoofdredacteur de jongste olijkerd met diens vriendinnetje Lotje op sleeptouw. Iets na vieren in de middag werd het meiske door haar vader opgehaald. Snel fluisterden de speelkameraadjes elkaar nog iets toe waarna de volgende vraag werd gesteld: "Pap, mag ik bij Lotje logeren? Van Lotjes moeder mag het!" Dat vond Uw Hoofdredacteur overigens wel wat vreemd, nu de bewuste moeder de gehele dag nog niet in beeld was geweest. Echter, Lotjes vader liet zich niet kennen: "Als het van je moeder mag, mag het van mij ook!"

En, zo kon het dan ook zijn dat de kleine man als een speer zo snel een koffertje inpakte met spullen voor de nacht en de volgende ochtend. Met een welgemeend: "Doei Pap!" vertrok het ventje voor zijn logeerpartijtje. Enige uren later, zo tegen een uur of negen in de avond, rinkelde de telefoon van Uw Hoofdredacteur. Aan de telefoon de jongste olijkerd. "Hallo Papa, je spreekt met Levi. Papa, ik ben heel erg verdrietig. Ik heb je namelijk helemaal geen kusje gegeven toen ik vanmiddag wegging. En ik mis ook heel erg dat je me niet kunt voorlezen voor het slapen gaan. En nu Papa, kan ik helemaal niet slapen en voel ik me heel erg verdrietig. Wil je me alsjeblieft komen ophalen Papa?" U begrijpt het al, sneller dan snel zat Uw Hoofdredacteur in zijn auto om naar het huis van Lotje te gaan afreizen. Aldaar aangekomen stond het kleine ventje al buiten te wachten, met zijn koffertje in de hand. U ziet: "Oost West, Thuis best!"

 

Alweer enige tijd geleden besteedde Uw Hoofdredacteur aandacht aan een zogenaamde karetschildpad die vele eieren had verstopt op het strand van Lagun. Welnu, de vele vrijwilligers op dit strand hadden klaarblijkelijk een eerdere eiermissie van deze schildpad gemist. Wat was namelijk het geval? Welnu, de afgelopen nacht maakten zich 65 schildpadjes los van de vele eierschalen en trokken richting zee. Het bleek dat er, op een totaal onverwachte plek, al eerder eieren door de karetschildpad waren neergelegd. Eieren die de afgelopen nacht dus uitkwamen. Een prima generale repetitie voor het moment dat de vele eieren die thans nog op het strand liggen, zullen gaan uitkomen. U ziet, met het aantal schildpadden op dit mooie eiland is het zo slecht nog niet gesteld!

Wordt vervolgd.....    

Gezinsuitbreiding!

Het is vrijdagochtend 23 augustus 2013 op het fraaie eiland Curaçao. Het is nog vroeg in de ochtend en de Olijke Twee zijn zojuist weer eens afgeleverd bij de juffrouw om het een en ander aan kennis op te steken. Het is vrijdag vandaag hetgeen betekent dat sprake is van de laatste werkdag van de week, althans voor Moeder de vrouw. Uw Hoofdredacteur immers had deze week zoveel last van ongemakken dat hij voornamelijk vanuit Huize Hoofdredacteur werkte. Hoe het ook moge zijn, na vandaag breekt op het bijzonder hete eiland Curaçao het weekeinde aan. Dat is voor Moeder de vrouw een zegen nu blijkt dat vijf dagen werken geen sinecure is. Iets wat Uw Hoofdredacteur overigens al jaren roept, maar dat terzijde. Het wordt voor het gezin Hoofdredacteur een verrassend weekeinde nu zij worden vereerd met een bezoek door Roy K en diens eega. Roy K, woonachtig in Nederland, is een man waarmee Uw Hoofdredacteur ergens rond 2003 in de inrichting te Zwolle allerlei mooie dingen op het gebied van competentiemanagement deed. Welnu, Roy K is op Curaçao en wat ligt er dan meer voor de hand dan te genieten van een overheerlijke BBQ op het terras van Uw Hoofdredacteur? Ook collega Bullie zal aanschuiven. Het wordt dan ook vast en zeker weer gezellig!

Waar het gisteren minder gezellig was, was voor de ingang van de Sint Annabaai in Willemstad. U moet weten, de Annabaai vormt de toegang tot de binnenhavens van Curaçao. Op het moment dat de drijvende pontjesbrug over de baai is geopend, manoeuvreren dagelijks vele immense schepen tussen Otrabanda en Punda door op weg naar hun bestemming. Nu is het zo dat het binnenvaren van de Annabaai nog niet zo eenvoudig is door de sterke stromingen die de kapitein tegenkomt. Welnu, daar ging het gisteren dan ook bijna mis. Het 109 meter lange schip met de naam "Lady Carina" kreeg te maken met een zodanig sterke stroming dat het schip vastliep op een zandbank. Daarbij werd, op een haar na, het Plaza hotel, gelegen aan de ingang van de baai, geramd. Het werd een hele toestand om schade te voorkomen en het 4000 ton zware schip veilig de haven te laten bereiken. Zo ziet U dus maar: op Curaçao is altijd wel wat te doen!

Vanmiddag wacht Uw Hoofdredacteur nog een bijzondere afspraak. Zoals geïnteresseerde lezers zich vast nog weten te herinneren, woont het gezin Hoofdredacteur in het pittoreske vissersdorpje Boca Sami. Iets verder dan Uw Hoofdredacteur woont buurman Jeroen met eega Michelle, vrienden van het gezin Hoofdredacteur. Nu is het zo dat tegenover het huis van buurman Jeroen en dat van Uw Hoofdredacteur een zanderig voetbalveldje is gelegen; de thuisbasis van voetbalclub Jong Colombia. Daaromheen zijn allerlei gebouwtjes neergezet, waarvan feitelijk onduidelijk is wat de bestemming ervan is. De jongste olijkerd, Levi geheten, struint zo af en toe al die gebouwtjes af op zoek naar een schat. Die hij nog altijd niet gevonden heeft trouwens. Welnu, in een der gebouwtjes ontstond beweging. Buurman Jeroen ging, vanuit zijn journalistieke professie, op onderzoek uit en constateerde dat een oud-bokskampioen druk doende is het gebouwtje in te richten als trainingscentrum voor toekomstige Muhammad Ali's. Dat wil Uw Hoofdredacteur dan ook wel eens met eigen ogen zien. Reden om er vanmiddag, samen met buurman Jeroen, een bezoek te gaan brengen waarover U vast en zeker, in een volgende editie van "Een Zonnig Avontuur" nader zult worden geïnformeerd. Buurvrouw Michelle leek met het feit dat haar eega op stap gaat, bijzonder in haar sas. Waarom dat zo is weet Uw Hoofdredacteur overigens niet te vertellen.

Dan wil Uw Hoofdredacteur graag nog even aandacht besteden aan de komende gezinsuitbreiding bij de familie Pinoccio in Nederland. U moet weten, de heer en mevrouw Pinoccio waren lange tijd woonachtig op dit eiland en de heer Pinoccio verblijdde Uw Hoofdredacteur dagelijks met zijn aanwezigheid op het werk. Helaas diende aan hun verblijf op Curaçao een einde te komen en keerde de familie Pinoccio terug naar Nederland. De hang naar Curaçao zou echter blijven, zo bleek. Met name het feit dat de heer Pinoccio het bijzonder miste dat hij niet langer dagelijks achterna werd gezeten door allerlei zwerfhonden, op Curaçao "Kachonan" genaamd, stak hem bijzonder. Kortgeleden werd dan ook besloten om een heuse Kacho te gaan aanschaffen. "Wij noemen hem Cacho", zo liet de heer Pinoccio uitbundig weten. Zo ziet U maar, ervaringen die zijn opgedaan op dit mooie eiland zijn klaarblijkelijk nimmer meer uit je geheugen te bannen!

Wordt vervolgd.....    

Gratis onderwijs?

Het is inmiddels donderdag 22 augustus 2013 geworden op het zeer hete edoch fraaie eiland Curaçao. De week vordert alweer gestaag en een nieuw weekeinde dient zich reeds voorzichtig aan. Uw Hoofdredacteur geraakt, na redelijk slapeloze nachten, zo langzamerhand gelukkig weer wat in het vertrouwde ritme. En dat is maar goed ook, het huishouden binnen het gezin Hoofdredacteur is immers gebaat bij structuur, en niet bij een Hoofdredacteur die een afwijkend ritme gaat hanteren. Het komt dus goed! Het is vandaag een dag om met een felicitatie te beginnen, de vader van Uw Hoofdredacteur viert immers zijn 78e verjaardag. Mede namens de Olijke Twee: "Opa Toon, koffieboon, van harte gefeliciteerd en nog vele jaren!" Dat "koffieboon" is overigens afkomstig van beide olijkerds. Dat U dus niet denkt dat uw Hoofdredacteur zijn verjarende vader normaliter zo aanspreekt! Het is warm en onbewolkt op Curaçao, hetgeen op de avond van gisteren leidde tot een prachtige zonsondergang. Er gebeurde echter veel meer op dit mooie eiland, reden dus om U snel te voorzien van een nieuwe editie van "Een Zonnig Avontuur!"

Met het recent begonnen schooljaar heeft er ook een verandering in het verenigingsleven van de Olijke Twee plaatsgevonden. Soms noodgedwongen, bijvoorbeeld omdat het vertrek van de Sensei een verplicht einde maakte aan de karateopleiding van de jongste olijkerd, soms vrijwillig omdat de oudste olijkerd aangaf de balletlessen volledig "zat" te zijn. Omdat het Uw Hoofdredacteur, die immers zelf in een geweldige conditie blijft door slechts een intensieve beoefening van denksport, een gewichtige zaak leek dat er een alternatief voor de wegvallende lessen zou komen, werden er keuzes gemaakt. Keuzes die ertoe leidden dat dochterlief zogenaamde "Streetdance" gaat beoefenen en probeert een piano te verleiden tot mooie geluiden. Voor zoonlief golden andere uitgangspunten. Het ventje meldde zich aan voor voetbal en gaf daarnaast aan dat hij graag de Jeugd Theaterschool Curaçao wekelijks zou gaan bezoeken.

Welnu, gisteren was het dan eindelijk zover. Tegen de klok van drieën werd de acteur in spe verwacht voor de eerste les bij Drazans; want zo is de theaterschool genaamd. Een ietwat spannend vond het ventje het wel, zo liet hij weten. Nu moet U weten, in Huize Hoofdredacteur is er geen grotere acteur dan het bewuste mannetje te vinden. Met grote regelmaat treedt hij dan ook, binnen het gezin Hoofdredacteur, op als goochelaar of clown. Daarnaast gelukt het hem frequent een perfecte imitatie neer te zetten als Max Tailleur en vliegen de moppen je om de oren. Met andere woorden, een reden om gespannen te zijn was er eigenlijk niet. Het duurde dan ook maar een minuut of twee na aanvang van de les alvorens de olijkerd geheel in zijn rol zat. U begrijpt, de komende weken zal het Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur aan optredens waarschijnlijk niet gaan ontbreken. Wie weet waar het in de toeomst toe zal leiden?

Dan nog even kort aandacht voor een vervelende situatie. Al eerder besteedde Uw Hoofdredacteur aandacht aan het zogenaamde gratis onderwijs op Curaçao. Gratis onderwijs, hetgeen zoveel zou moeten betekenen als krijgen leerlingen de voor hen bestemde leerboeken in bruikleen. Welnu, tot op heden blijkt niets minder waar. Weliswaar heeft men vorig schooljaar een enorm intensieve inventarisatie opgemaakt van leerlingen in het onderwijs, de boeken zijn echter nog immer niet uitgereikt. Het schooljaar is dan ook inmiddels al enige weken geleden begonnen, de uitreiking van de boeken nog lang niet. Het blijkt, op een of andere wijze, maar niet mogelijk te zijn de juiste boeken aan de juiste leerling te doen toekomen. Het gevolg: een enorm gemor van leerlingen, ouders, schoolbesturen en docenten. Dat valt overigens, althans voor Uw Hoofdredacteur, best te begrijpen nu docenten kopieën moeten maken uit schoolboeken en die kopieën vervolgens ook nog eens zelf moeten betalen. Van echt gratis onderwijs lijkt vooralsnog dan ook nog niet echt sprake te gaan zijn! Helaas.....

Wordt vervolgd.....      

Een slapeloze nacht.....

Het is woensdagochtend 21 augustus 2013 op het momenteel zeer donkere eiland Curaçao. Het is namelijk nog nacht op Curaçao. Om wat exacter te zijn: de klok wijst half twee in de nacht aan. Uw Hoofdredacteur lag weliswaar al zeer vroeg in zijn mandje; van slapen kwam echter in het geheel niets terecht. Terwijl de golven met een enorm gebulder tegen de rotsen achter Huize Hoofdredacteur sloegen, een tumult waarvan de beide trouwe viervoetertjes volstrekt niet gediend gebleken te zijn gezien het lawaai wat zij maakten, lag Uw Hoofdredacteur maar een beetje rond te draaien in zijn bedje. Het was dan ook beter, zo redeneerde hij, om na twee uren wakker te hebben gelegen, maar even een hoofdstuk te gaan lezen. Welnu, ook dat mocht geenszins baten. Terugkeren in het warme bed leverde slechts meer frustratie op, reden waarom ervoor gekozen is om U eerst maar eens even te gaan voorzien van een verse editie van "Een Zonnig Avontuur."

Wat zijn  mensen toch eigenlijk vreemde wezens. Dat geldt in ieder geval, laat hij het bij zichzelf houden, voor Uw Hoofdredacteur. Wat is namelijk het geval? Uw Hoofdredacteur vleide zich, al tegen een uur of half tien op de avond van gisteren, op zijn normaliter zo heerlijke en gewenste hoofdkussen. Pakweg een half uurtje later, vloog hem al mijmerend in herinnering dat het morgen, 22 augustus dus, de verjaardag zal zijn van zijn vader. De beste man, woonachtig in de Achterhoek, bereikt de gezegende leeftijd van 78 jaar. Dat is mooi, zo zult U redeneren. En dat is het vanzelfsprekend ook! Echter, terwijl Uw Hoofdredacteur daaraan lag te denken voordat hij dacht lekker te kunnen gaan slapen, volgden er plotsklaps hele reeksen herinneringen. Uw Hoofdredacteur zag zich immers, in een flits, voor de zoveelste keer de klas weer uitgestuurd worden bij wijlen meester Oldenmenger op de lagere school. Maar, dat was bij lange na nog niet alles!

In een tel werd de klok 48 jaren teruggezet en meldde Uw Hoofdredacteur zich bij juffrouw Bruil in klas 1 van de lagere school. Juffrouw Bruil, die het klaarblijkelijk zo slecht getroffen had met haar klasje van 1964 dat zij, al na een week of zes lesgeven, spontaan besloot te overlijden. Wat een indruk moet dat hebben gemaakt nu Uw Hoofdredacteur immers nog exact weet hoe aardig de juffrouw eigenlijk was. Aardigheid die overigens in de jaren nadien lang niet bij alle leerkrachten kon worden teruggevonden. De herinnering vloog door naar het brengen van een aubade op Koninginnedag. Plaats van handeling? Het gemeentehuis  te Warnsveld, want daar bracht Uw Hoofdredacteur immers zijn jeugd door.

En zo ging het malen maar immer door in de slapeloze uren. Het voetbalveld achter "Hotel De Kap" waar Uw Hoofdredacteur vele, vele voetbalwedstrijden bekeek en mocht spelen; de eerste vriendinnetjes op de Martinet Mavo; de eerste discoavonden; rondrijden met een ijscokar van Talamini en noem maar op. Het speelde allemaal door het hoofd van Uw Hoofdredacteur de afgelopen uren. Niets daarvan is er eigenlijk nog. "Hotel De Kap" is al jarenlang omgebouwd tot een befaamd Chinees restaurant. Het voetbalveld met de kleine houten kantine, waar je lekkere warme knakworsten kon krijgen in de rust van de voetbalwedstrijd, is inmiddels verworden tot een grote professionele club met een kunstgrasveld. Juffrouw Bruil is er al lang niet meer, evenals dat overigens voor meester Oldenmenger geldt. Een aubade wordt niet meer gebracht. En het dorp Warnsveld is, ondanks fel protest,  toch uiteindelijk opgegaan in de gemeente Zutphen.

Wat bleef is de vader van Uw Hoofdredacteur. En die viert dus morgen zijn 78e verjaardag. Waar is de tijd toch eigenlijk gebleven? Zo ga je naar school en zie je juffrouw Bruil als rots in de branding, zo ben je ineens oud. Nou, daar kan Uw Hoofdredacteur dus klaarblijkelijk wakker van liggen!

Wordt vervolgd.....