Het is, op het vandaag
werkelijk snikhete eiland Sint Maarten, dinsdag 5 december 2017 geworden. De
zon staat al vanaf de vroege ochtenduren hoog aan de hemel en toen Uw
Hoofdredacteur en zijn mannen tijdig naar de Point Blanche gevangenis reden, was
er al sprake van hoge temperaturen. Ook vandaag meldde zich weer een
cruiseboot, nadat er gisteren, voor het eerst sedert maanden, al een eerste
cruiseschip was binnengevaren. Alhoewel er normaliter drie van zulke schepen
arriveren op dit eiland, althans in de decembermaand, toonden de bewoners zich
maar al te verheugd over de komst van ongeveer 1000 toeristen. Er was,
overigens op tamelijk bescheiden schaal, eindelijk weer sprake van enige
bedrijvigheid in de hoofdstraat, Front Street geheten. Vanochtend luidden de
berichten in het dagelijks nieuwsblad dat er deze maand nog eens negen
cruiseschepen komen aanleggen. Voor de winkeliers een reden om de toekomst weer
wat zonniger in te zien.
Een van de afgelopen
dagen kreeg Bullie een fraai cadeautje. U moet namelijk weten dat de teamleden,
al vanaf een der eerste dagen van het verblijf op dit eiland, kennis maakten
met de tachtigjarige Collin. Collin is afkomstig uit Canada en is eigenaar van
diverse grote zeilschepen, waaronder de Stars and Stripes en de True North. Met
deze, twaalf meter lange, zeilschepen was het mogelijk chartervaarten te maken
over de wateren rond Sint Maarten. Een bloeiend bedrijf dat door Collin met
hart en ziel werd aangestuurd. Orkaan Irma echter, maakte daaraan een abrupt
einde toen een aantal van deze miljoenenjachten zonken in diepe wateren. Dat ging
Collin, zo zult U zich realiseren, bijzonder aan het hart. Met name het feit
dat de Stars and Stripes onder water was verdwenen, speet hem bijzonder. Vele
races, zo berichtte hij, had hij immers met dat jacht gewonnen.
Dagelijks was Bullie
wel even met Collin in gesprek en vroeg hem dan honderduit over de
klaarblijkelijk op handen zijnde bergingsoperatie. Met die interesse toonde
Collin zich bijzonder in zijn sas, hij was steevast blij het over zijn
traumatische ervaringen te kunnen hebben. Ongeveer een week geleden kwam Collin
vervolgens, uitermate verheugd, melden dat het hem, met behulp van een gespecialiseerd
bedrijf, was gelukt om de Stars and Stripes boven water te hijsen. Weliswaar
was er sprake van grote schade, maar in elk geval zou hij weer iets hebben om
naar uit te kijken, zo wist Collin. Bullie toonde zich zeer begaan met het lot
van de man op leeftijd. Dat dit zeer op prijs werd gesteld bleek een avond
later. Collin meldde zich namelijk met een hoofddeksel, waarop het cijfer 12
was vermeld. Het bleek een collectors item voor diegenen die een van zijn
jachten hebben bevaren. Trots reikte Collin het cadeau aan Bullie uit, met dank
voor diens medeleven. Een mooi gebaar dat zeer op prijs werd gesteld!
Na al bijna tweeënhalve
maand uit de koffer te hebben geleefd, komt het einde van het verblijf van de
teamleden op dit eiland meer en meer in het zicht. Daarnaar wordt overigens hals
reikend uitgekeken. Na de orkaan kwam het team immers in een omgeving terecht
die, bij tijd en wijle en zeker gedurende de ingestelde avondklok, als uitermate
macaber te typeren viel. Ingestorte huizen en daken, gesloten winkels en
restaurants en slechts een enkele hotelkamer vielen de mannen rauw op het dak.
Daarnaast is het een hard gelag te worden geconfronteerd met enorm menselijk
leed dat dagelijks om ons heen te bespeuren viel en nog te bespeuren valt. Zo
langzamerhand is de batterij dan ook wel enigszins leeg aan het raken. Iets wat
maar al te begrijpelijk is nu er immers al maandenlang ook geen enkel vertier
te vinden is op dit eens zo fraaie eiland. Het doet ons dagelijks beseffen wat
een bijzondere klus dit eigenlijk was. Een klus die feitelijk ieders bevattingsvermogen
ver te boven ging.
Wat Uw Hoofdredacteur
persoonlijk betreft begin het gemis van Moeder de vrouw en onze Olijke Twee
zwaar te tellen. Alhoewel er frequent contact is met het thuisfront groeit toch
het gemis, zeker wanneer je ’s avonds weer alleen op je hotelkamertje zit en de
straten nauwelijks zijn verlicht. Wat zal het fijn zijn “het spul” weer in de
armen te kunnen sluiten. Weliswaar staat er volgende week nog een grote
internationale werkconferentie rond de toekomst van de justitiële keten
gepland, daarna zal de koffer toch zo snel mogelijk worden ingepakt om de
thuisreis te kunnen aanvaarden. Het zal vast en zeker weer even wennen zijn om
terecht te komen in de gestructureerde wereld die Nederland heet. Maar dat dan
wel met een enorme bagage, rond gebeurtenissen die nauwelijks voor te stellen
zijn, in je rugzak!
Wordt vervolgd…..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten