Aan alles komt een eind....

Het is alweer geruime tijd maandag 11 december 2017 geworden op het vandaag weer snikhete eiland Sint Maarten. Uw Hoofdredacteur en zijn mannen bereiden zich, vooral geestelijk, voor op hun terugreis naar het bitterkoude Nederland. Vertrokken de mannen ongeveer 3 maanden geleden zonder jas en dikke trui naar dit ernstig beschadigde eiland, dat zal hen bij aankomst op Schiphol waarschijnlijk nog zeer bezuren. Immers, het schijnt zo te zijn dat sprake is van nogal wat sneeuw in de lage landen. Met een temperatuur die dagelijks gemiddeld 30 graden Celsius bedroeg in de afgelopen maanden, nu niet echt een pretje. Maar goed, terug te keren naar de gezinnen gaat waarschijnlijk zorgen voor meer dan genoeg warmte. Het komt dus vast wel goed!

Al dagenlang zijn de mannen bezig met het afhechten van de laatste losse draadjes op dit eiland. Op het laatste moment leidt dat tot lange, maar vooral ook drukke, dagen. Van veel mensen waarmee we de afgelopen maanden intensief hebben samengewerkt, diende afscheid te worden genomen. En zo kon het dan ook zijn dat het gezelschap, alweer enige dagen geleden, werd genood voor een laatste bijeenkomst met de Minister van Justitie, tevens de waarnemend premier op dit eiland. Middels zeer warme woorden maakte de Minister duidelijk hoezeer hij was verrast door datgene wat het team heeft bereikt. Met name het feit dat op voortreffelijke wijze werd samengewerkt met lokale functionarissen, leidde tot zeer veel waardering. Met de boodschap dat we, wanneer dan ook maar, altijd van harte welkom zullen zijn op dit eiland, overhandigde de Minister ons een blijk van waardering in de vorm van een bijzonder boek. Een gebaar wat ten zeerste op prijs werd gesteld, dat zult U begrijpen.

Waarvan ook afscheid werd genomen het afgelopen weekeinde, was onze Chinese kok, Daniel San geheten. Dat werd een zeer bijzonder afscheid omdat het gehele gezin van Daniel San ons een afscheidsdiner aanbod waarbij ongeveer 35 gasten waren uitgenodigd. De kosten, zo vertelde Daniel San, waren geheel voor zijn rekening nu hij ons vele weken lang als stamgast had mogen begroeten. Vele mooie woorden werden uitgesproken waarbij verschillende genodigden ook nog eens een presentje hadden meegebracht. Hoe bijzonder dat er, na een paar maanden te hebben verbleven op Sint Maarten, vele mensen oprecht vroegen of we niet langer zouden kunnen blijven. Vanzelfsprekend moesten we nog even met Daniel San op de foto. Zelden hebben de mannen zo’n gastvrije familie meegemaakt!

Zo af en toe hebt U de afgelopen maanden kennis kunnen nemen van onze belevenissen op Sint Maarten. Dat deed U in groten getale. Immers, vanaf onze komst lazen ongeveer 27.000 mensen, vanaf verschillende plekken op de wereld, de edities van Een Zonnig Avontuur. Daarvoor zeg ik U hartelijk dank in deze laatste editie. De komende dagen staan in het teken van ons vertrek waarna allereerst kan worden genoten van een aantal vrije dagen. Even de boel weer wat op de rit krijgen en tijd te maken voor Moeder de vrouw en de Olijke Twee. Het gaat U goed!

Reuring in de stad!

Op het vandaag weer zonovergoten eiland Sint Maarten is het donderdag 7 december 2017 geworden. Er waait een verkoelende bries over dit eens zo fraaie eiland en de zee is tamelijk ruw. Het is er dus eigenlijk prima uit te houden nu het niet zo enorm warm aanvoelt buiten. Terwijl het gezin van Uw Hoofdredacteur in Nederland werd bezocht door de knecht van de Goedheiligman waren de teamleden vandaag alweer vroeg op pad. Zo vertrok Hippie wederom naar de, bovenop de berg gelegen, Point Blanche gevangenis. De overige drie mannen zaten al in de vroege ochtenduren in de auto om allerlei administratieve kwesties af te gaan regelen. Immers, het team is aan het afbouwen nu het einde van hun verblijf zo langzamerhand in zicht komt. Vele zaken dienen dan ook nog, in een relatief korte periode, te worden afgehecht. Dat heeft over het algemeen, op een Caribisch eiland, echter nogal wat voeten in de aarde waarbij veel geduld een schone zaak is. Maar, de aanhouder wint, zo bleek ook vandaag maar weer eens het geval te zijn.

De inzet van Hippie in de afgelopen maanden, die vooral in het teken heeft gestaan van het op orde brengen van de gedetineerdenadministratie, werd door zijn lokale collega’s zeer op waarde geschat. U hebt het al in een eerdere editie kunnen lezen, het bleek een enorme klus om allerlei dossiers op te duiken uit kasten, laden, schriften, hoeken en gaten. Uiteindelijk heeft men nu, in het gevang, de beschikking over een volledig geautomatiseerde administratie. Met een druk op de knop verschijnt onmiddellijk alle relevante dossierinformatie in beeld. Dat de lokale collegae daar bijzonder mee in hun sas zijn, dat bleek gisteren. Als dank voor zijn niet aflatende inzet werd Hippie namelijk verrast met een, door de collegae gekookte, maaltijd. Nu moet U weten, als er iemand van eten houdt, dan is het Hippie wel. U begrijpt, deze collegiale geste werd door hem dan ook bijzonder gewaardeerd. Overigens, zo weet Uw Hoofdredacteur, komt die waardering Hippie meer dan toe!

Komend weekeinde staat het team nog een verrassing te wachten. Wat is namelijk het geval? Welnu, zoals U weet vertoeft het team al maandenlang bij Daniel San, onze Chinese overbuurman. Niet alleen kon er in diens etablissement kantoor worden gehouden, ook verzorgde Daniel San dagelijks een voedzame maaltijd voor de mannen. Dat mes sneed aan twee kanten, zo wist Daniel San. De teamleden kregen vitamientjes binnen en de klanten van Daniel San voelden zich veilig in het gezelschap van Justitie medewerkers. Hij was ons dan ook bijzondere dank verschuldigd, zo berichtte Daniel San. En, om die dank concreet gestalte te geven, noodde hij de mannen voor een afscheidsetentje dat komende zaterdagavond zal worden georganiseerd. Omdat de teamleden inmiddels een behoorlijk netwerk hebben opgebouwd op dit eiland, besloot Daniel San ook een dertigtal bekenden voor het diner uit te nodigen. Met het verzamelen van de ingrediënten is al een aanvang gemaakt, getuige de foto die Daniel San hedenochtend verstuurde. Hoe het ook moge zijn, het is en blijft een mooi gebaar!

De afgelopen week werd Sint Maarten, tot tweemaal toe, bezocht door passagiers die werden vervoerd op cruiseschepen. Al dagenlang was de lokale middenstand dan ook druk doende hun etalages weer enigszins toonbaar te maken en de winkeltjes van voorraad te voorzien. Werkelijk alles, tot aan muziekkorpsen toe, werd uit de kast gehaald om, na lange tijd, weer wat omzet te kunnen genereren. Het was een wat onwerkelijk gezicht nu de toeristen zich vooral bleken te verbazen over de enorme schade die er op dit eiland door natuurgeweld is aangericht. Desalniettemin, na maanden te hebben vertoeft in een soort van spookstad, kwam de reuring als geroepen voor de teamleden. Eindelijk was er weer wat vertier in de straat, waarvan vooral Pinoccio erg leek te kunnen genieten. Urenlang marcheerde hij, als een soort van tamboer maître, mee in de muzikale stoet. Dat hij zich daarbij kon laten vergezellen door dames in lokale klederdracht was mooi meegenomen, zo liet Pinoccio weten.

Vandaag ontbreekt Uw Hoofdredacteur helaas bij een bijzondere bijeenkomst. Het is namelijk zo dat zijn Hoofddirecteur van de Dienst Justitiële Inrichtingen, in Nieuwersluis, afscheid neemt van zijn directeuren. Hij slaat een nieuw pad in zijn carrière in en verlaat, na een periode van ongeveer zeven jaar, de dienst. Nu heeft uw Hoofdredacteur een bijzondere relatie met “de baas” die dateert vanuit de periode dat er op Curaçao werd gewerkt. Alle reden dus om hedenochtend de Hoofdredacteur persoonlijk te bedanken voor de samenwerking en hem het allerbeste voor de toekomst toe te wensen. Een gebaar dat op prijs werd gesteld en eindigde in de afspraak om, op een nader te bepalen moment in Den Haag, elkaar persoonlijk de hand nog eens te schudden.

Wordt vervolgd…..

The Stars and Stripes...

Het is, op het vandaag werkelijk snikhete eiland Sint Maarten, dinsdag 5 december 2017 geworden. De zon staat al vanaf de vroege ochtenduren hoog aan de hemel en toen Uw Hoofdredacteur en zijn mannen tijdig naar de Point Blanche gevangenis reden, was er al sprake van hoge temperaturen. Ook vandaag meldde zich weer een cruiseboot, nadat er gisteren, voor het eerst sedert maanden, al een eerste cruiseschip was binnengevaren. Alhoewel er normaliter drie van zulke schepen arriveren op dit eiland, althans in de decembermaand, toonden de bewoners zich maar al te verheugd over de komst van ongeveer 1000 toeristen. Er was, overigens op tamelijk bescheiden schaal, eindelijk weer sprake van enige bedrijvigheid in de hoofdstraat, Front Street geheten. Vanochtend luidden de berichten in het dagelijks nieuwsblad dat er deze maand nog eens negen cruiseschepen komen aanleggen. Voor de winkeliers een reden om de toekomst weer wat zonniger in te zien.

Een van de afgelopen dagen kreeg Bullie een fraai cadeautje. U moet namelijk weten dat de teamleden, al vanaf een der eerste dagen van het verblijf op dit eiland, kennis maakten met de tachtigjarige Collin. Collin is afkomstig uit Canada en is eigenaar van diverse grote zeilschepen, waaronder de Stars and Stripes en de True North. Met deze, twaalf meter lange, zeilschepen was het mogelijk chartervaarten te maken over de wateren rond Sint Maarten. Een bloeiend bedrijf dat door Collin met hart en ziel werd aangestuurd. Orkaan Irma echter, maakte daaraan een abrupt einde toen een aantal van deze miljoenenjachten zonken in diepe wateren. Dat ging Collin, zo zult U zich realiseren, bijzonder aan het hart. Met name het feit dat de Stars and Stripes onder water was verdwenen, speet hem bijzonder. Vele races, zo berichtte hij, had hij immers met dat jacht gewonnen.

Dagelijks was Bullie wel even met Collin in gesprek en vroeg hem dan honderduit over de klaarblijkelijk op handen zijnde bergingsoperatie. Met die interesse toonde Collin zich bijzonder in zijn sas, hij was steevast blij het over zijn traumatische ervaringen te kunnen hebben. Ongeveer een week geleden kwam Collin vervolgens, uitermate verheugd, melden dat het hem, met behulp van een gespecialiseerd bedrijf, was gelukt om de Stars and Stripes boven water te hijsen. Weliswaar was er sprake van grote schade, maar in elk geval zou hij weer iets hebben om naar uit te kijken, zo wist Collin. Bullie toonde zich zeer begaan met het lot van de man op leeftijd. Dat dit zeer op prijs werd gesteld bleek een avond later. Collin meldde zich namelijk met een hoofddeksel, waarop het cijfer 12 was vermeld. Het bleek een collectors item voor diegenen die een van zijn jachten hebben bevaren. Trots reikte Collin het cadeau aan Bullie uit, met dank voor diens medeleven. Een mooi gebaar dat zeer op prijs werd gesteld!

Na al bijna tweeënhalve maand uit de koffer te hebben geleefd, komt het einde van het verblijf van de teamleden op dit eiland meer en meer in het zicht. Daarnaar wordt overigens hals reikend uitgekeken. Na de orkaan kwam het team immers in een omgeving terecht die, bij tijd en wijle en zeker gedurende de ingestelde avondklok, als uitermate macaber te typeren viel. Ingestorte huizen en daken, gesloten winkels en restaurants en slechts een enkele hotelkamer vielen de mannen rauw op het dak. Daarnaast is het een hard gelag te worden geconfronteerd met enorm menselijk leed dat dagelijks om ons heen te bespeuren viel en nog te bespeuren valt. Zo langzamerhand is de batterij dan ook wel enigszins leeg aan het raken. Iets wat maar al te begrijpelijk is nu er immers al maandenlang ook geen enkel vertier te vinden is op dit eens zo fraaie eiland. Het doet ons dagelijks beseffen wat een bijzondere klus dit eigenlijk was. Een klus die feitelijk ieders bevattingsvermogen ver te boven ging.

Wat Uw Hoofdredacteur persoonlijk betreft begin het gemis van Moeder de vrouw en onze Olijke Twee zwaar te tellen. Alhoewel er frequent contact is met het thuisfront groeit toch het gemis, zeker wanneer je ’s avonds weer alleen op je hotelkamertje zit en de straten nauwelijks zijn verlicht. Wat zal het fijn zijn “het spul” weer in de armen te kunnen sluiten. Weliswaar staat er volgende week nog een grote internationale werkconferentie rond de toekomst van de justitiële keten gepland, daarna zal de koffer toch zo snel mogelijk worden ingepakt om de thuisreis te kunnen aanvaarden. Het zal vast en zeker weer even wennen zijn om terecht te komen in de gestructureerde wereld die Nederland heet. Maar dat dan wel met een enorme bagage, rond gebeurtenissen die nauwelijks voor te stellen zijn, in je rugzak!

Wordt vervolgd…..   

De Chinees ziet het licht...

Op het ook vandaag weer zeer zonnige eiland Sint Maarten is het inmiddels zondag 3 december 2017 geworden. De bewoners van dit zo zwaar getroffen eiland zijn al dagenlang druk in de weer met een soort van grote schoonmaak, nu de komst van de eerste cruiseboot in maanden gepland staat op de dag van morgen. Voorzichtig worden enkele etalages ingeruimd en openen verschillende winkeliers weer hun deuren. Hun hoop is gevestigd op de komst van een eerste groep toeristen, nu er immers al maandenlang nauwelijks verkopen zijn geweest. Wat dat betreft veroorzaakte orkaan Irma niet alleen veel materiele schade, maar is er ook uit economisch oogpunt sprake van een enorme ramp. Veel schepen zullen er overigens in de decembermaand niet binnen komen, toeristen valt namelijk nauwelijks enig vertier te bieden.

Pinoccio en Bullie waren gisteren op ronde door de straten van Philipsburg. Zoals te doen gebruikelijk slaagden zij er ook ditmaal in een bijzondere vondst te doen. Wat was namelijk het geval? Welnu, beiden gelukte het om het kleinste café van de wereld aan te treffen. Gelegen in een steegje achteraf knoopten zij een gesprek aan met de eigenaar van het etablissement. Het kleine cafeetje bleek namelijk vol te hangen met bustehouders in allerlei maten, hetgeen vanzelfsprekend de nieuwsgierigheid van beide mannen opwekte. Het bleek zo te zijn dat, wanneer er vrouwelijke gasten plaats namen op het terras van de uitbater, men werd gevraagd een bijdrage te leveren aan het instituut dat onderzoek doet naar borstkanker. De bijdrage bestond dan aan het inleveren van de bustehouder. De eigenaar vervolgens doneert dan in ruil daarvoor 5 US dollar aan het genoemde instituut. Die donatie kon overigens oplopen tot een groter bedrag wanneer de eigenaar van het etablissement zelf de bustehouder zou mogen losknopen. Pinoccio zag onmiddellijk kansen om dit concept ook in Nederland op de markt te brengen. Wellicht staat hem nog een grootse carrière te wachten.

Eveneens gisteren was het een drukte van belang op de boardwalk voor ons hotel. Vele dansende en zingende kinderen zorgden voor een stemmige omgeving. Immers, de Koning en de Koningin brachten een bezoek aan Sint Maarten, nadat de dag ervoor al een bezoek aan Saba en St. Eustatius was gebracht. Vele bewoners van dit eiland toonden zich ingenomen met het bezoek van het koninklijk paar. Willem-Alexander en zijn Maxima verbleven in het Holland House Beach hotel, gelegen vlak naast het hotel van de teamleden. Pinoccio, Bullie en Uw Hoofdredacteur maakten dan ook graag van de gelegenheid gebruik om de hoogheden eens van dichtbij te gaan bewonderen. De rondgang over het eiland werd gemaakt in een bus die de teamleden maar al te goed kenden van een eerder avontuur. Alleen waren de inzittenden toen geboeid en voorzien van een blinddoek. Vrolijk zwaaiend naar de mannen verscheen de Koning met zijn eega op de trappen van het hotel. Het moet gezegd, het was een bijzonder plaatje! Daarnaast was het fantastisch om te zien hoezeer de bewoners van dit eiland met het bezoek in hun sas waren.

Zoals U wellicht weet uit eerdere edities van Een Zonnig Avontuur, vertoeft het team al maandenlang dagelijks bij de Chinees. Niet alleen verzorgt Daniel San, onze Chinese kok, elke dag een voedzame maaltijd voor ons, zijn etablissement staat ons ook als kantoorruimte ter beschikking. De afgelopen weken was Daniel San bijzonder druk met het repareren van schade die was ontstaan door de orkaan. Hij bracht een nieuwe toegangspoort aan, verving gebroken ruiten en plaatste een enorm uithangbord. Daarmee was het einde overigens nog niet in zicht, zo liet hij weten. Met de feestdagen voor de deur werd het tijd om te gaan investeren in passende en feestelijke verlichting, wist Daniel San. En, zo kon het dan ook zijn dat er gisteren, door verschillende werklieden, allerlei lampen werden opgehangen op het terras van het restaurant. Trots als een pauw showde Daniel San het eindresultaat aan Uw Hoofdredacteur. Het moet gezegd, het geheel oogt als een mooi beeld. Zo zitten we er ’s avonds mooi verlicht bij!

Wordt vervolgd…..

Een dag met een zwart randje.....

Op het ook vandaag weer zeer hete eiland Sint Maarten is het inmiddels vrijdag 1 december 2017 geworden. Het team van Uw Hoofdredacteur heeft haar eerste overleg van vandaag al achter de rug met de ministeriele staf van Justitie. Het was, zoals meestal overigens, weer een vruchtbaar overleg en we kunnen de komende tijd dan ook weer volop door. Overigens zaten de diverse teamleden de afgelopen dagen nogal in een dipje nu zij het bericht kregen dat een zeer gewaardeerde collega uit Almelo, na een langdurig ziekbed, op 30 november is komen te overlijden. Wolfgang mocht helaas maar 55 jaar oud worden. U begrijpt, op velen die hem hebben gekend heeft dit een enorme impact. Inmiddels heeft het team begrepen dat er in Almelo, binnen de Karelskamp, op passende wijze afscheid zal worden genomen van de hen zo geliefde Wolfgang. Vanaf dit eiland wensen wij zijn echtgenote, kinderen en naaste familie veel sterkte met het verwerken van dit enorme verlies.

Nadat, een aantal dagen geleden, The Daily Herald al aandacht schonk aan mogelijke nieuwbouw van een gevangenis op Sint Maarten, deed het Antilliaans Dagblad dat vandaag, maar dan in het Nederlands, nog eens dunnetjes over. Op zich is dat geen probleem, ware het niet dat het artikel vergezeld ging van een foto van Pinoccio. Als bronvermelding stond er: “Foto blogspot Ton Golstein”. Dat is toch vreemd, immers op geen enkele wijze heeft het Antilliaans Dagblad, voorafgaand aan publicatie, toestemming tot het plaatsen van de foto gevraagd. Dan overigens zou het bijschrift hebben moeten luiden: “Foto Dick Drayer”. Het was namelijk Dick die, tijdens zijn bezoek aan het gevang, de betreffende foto schoot en Uw Hoofdredacteur toestemming gaf die te plaatsen in een editie van Een Zonnig Avontuur. Om misverstanden te voorkomen zal, wanneer er een foto is gemaakt door anderen, Uw Hoofdredacteur voortaan de bron ervan vermelden. Vreemde praktijken toch?

Ter voorbereiding op het bezoek van het Koninklijk paar aan Sint Maarten, hetwelk morgen zal plaatsvinden, is er een enorme schoonmaakactie op poten gezet. Nu weet U waarschijnlijk nog wel uit eerdere edities dat er nogal wat boten zijn gezonken in het voor ons hotel gelegen zeewater. Verschillende masten steken boven het water uit en van sommige schepen valt zelfs geen enkel deel meer waar te nemen. Tijd om aan de slag te gaan dus! En, zo kon het dan ook zijn dat zich gisteren een enorme kraan meldde die geplaatst was in een drijvend ponton. Vergezeld door duikers voer het ponton naar de gezonken boten. Tijdens een langdurige operatie brachten de duikers verschillende lijnen aan rond de volgelopen schepen. Daarna werd het geheel voorzichtig een stuk opgetakeld om vervolgens te worden versleept naar een ander gedeelte van de haven. Aldaar aangekomen takelde een immense kraan het geheel van het ponton en werd duidelijk hoe gigantisch de schade aan de verschillende jachten eigenlijk is. Stukje bij beetje vist men dus de haven leeg. Een enorme klus die kon rekenen op waardering van de verschillende teamleden.

Hippie is er zo langzamerhand in geslaagd een enorme klus naar een mooi einde te brengen. Immers, vele wekenlang is hij, als ware hij Sherlock Holmes, op zoek geweest naar allerlei insluitingstitels van de verschillende gedetineerden. Een bijna onbegonnen karwei, zo bleek in de praktijk. Uit vele hoeken en gaten, soms bij externe instanties, toverde hij de benodigde stukken tevoorschijn en slaagde erin deze allemaal te digitaliseren. Beetje bij beetje krijgt men zo langzamerhand de boel op orde en wordt een huzarenstukje gerealiseerd. Bullie daarentegen reist stad en eiland af om te trachten allerlei materialen voor wederopbouw te verzamelen. Ook dat is voorwaar geen sinecure, nu er nauwelijks goederen voorhanden zijn. Soms boekt hij succes, soms ook niet. Gelukkig valt de opbrengst van zijn gezicht af te lezen, dus als hij eens een wat mindere dag heeft dan sluit zijn kamergenoot, Pinoccio in dit geval, zichzelf bij voorbaat al af. Een mooi stel, dat is het!

Wordt vervolgd…..

Lessen in topografie...

Op het eens zo fraaie eiland Sint Maarten is het vandaag dinsdag 28 november 2017 geworden. Terwijl het in ons thuisland Nederland bijzonder koud schijnt te zijn, staat de zon op Sint Maarten stralend aan de hemel en is het met een temperatuur van ongeveer dertig graden Celsius bijzonder warm. Al zeer vroeg in de ochtend, zo tegen de klok van zes, was Uw Hoofdredacteur op om te werken aan verschillende rapportages. Het was nog donker op dit eiland en de gevoelstemperatuur was heerlijk. Er waren al mensen aan het werk om de boulevard compleet te reinigen, van belang omdat komende zaterdag de Koning en diens eega Maxima op bezoek komen. Iets waar door velen reikhalzend naar wordt uitgekeken. Veel bewoners van Sint Maarten hebben namelijk al hun hoop op wederopbouw van het verwoeste eiland op Nederland gevestigd. Dagelijks wordt aan de teamleden gevraagd om vooral toch langer te blijven om de veiligheid van de bewoners te kunnen garanderen. Men is nog altijd zeer angstig voor wat de toekomst zal gaan brengen.

Ook Daniel San, onze Chinese kok, toonde zich ongerust over de veiligheid van zijn gezin. U moet weten, om zijn restaurant te kunnen betreden dient allereerst een trap te worden beklommen. Aan het begin van die trap bevond zich een houten deur, welke overigens nauwelijks kon worden afgesloten. Die deur werd dan ook, met enige regelmaat en met toestemming van Daniel San, in de ochtend geopend door Uw Hoofdredacteur teneinde gebruik te kunnen maken van een werkende internetverbinding. Echter, op advies van de teamleden besloot Daniel San dat het zo niet langer kon. En zo kan het dan ook zijn dat al vanaf de vroege ochtenduren ijzer wordt gesmeed en aan elkaar wordt gelast tot een stevige metalen toegangsdeur. Uw Hoofdredacteur hoeft zich geen zorgen te maken, zo berichtte hem Daniel San. Immers, hij wordt gewoon in het bezit gesteld van een sleutel van de nieuwe deur. Kijk, dat is nu nog eens service!

Om blijvend verzekerd te zijn van onze klandizie, investeerde Daniel San zelfs in een nieuwe koffiemachine. Het was namelijk tot voor kort zo dat wanneer er koffie werd besteld, deze bereid diende te worden vanuit een potje Nescafé. Nu is een zo’n kopje nog wel te verdragen, maar daar blijft het dan ook wel bij. Daniel San had dat goed in de smiezen en besloot de mannen van dienst te zijn door een geheel nieuw apparaat aan te gaan schaffen. Er kon zelfs heuse cappuccino door de machine worden vervaardigd, zo berichtte Daniel San. Om vervolgens een blikje koffiemelk in een kannetje te gooien om dat middels een stoompijpje te gaan verwarmen. Gelukkig had zich juist Jeroen, de nieuwe Hoofdofficier van Justitie op Sint Maarten, gemeld. Bereidwillig deed hij Daniel San voor dat er melk vanuit een pak diende te worden gebruikt welke vervolgens verwarmd diende te worden. Het lukte! En zo is het volledige team dagelijks verzekerd van een uitstekende kop koffie.

Zo langzamerhand raakt de druk wat van de ketel voor de verschillende teamleden. Nu er verschillende scenario’s voor de toekomst van de gevangenis zijn ontwikkeld ligt de bal bij de politiek. De nadruk ligt dan nu nog op het kunnen verkrijgen van noodzakelijke goederen en materialen om het gevang operationeel te laten zijn, zij het in sterk afgeslankte vorm. Dat valt lang nog niet mee nu allerlei procedures dienen te worden nageleefd die zijn ontwikkeld in andere gebieden dan op dit eiland. Stap voor stap, en soms met engelengeduld, worden er succesjes geboekt. Een mooi succes werd behaald door Pinoccio, die eigenstandig een sponsor voor sportmaterialen wist te strikken. Deze sponsor verzorgt het transport en de installatie van professionele basketbalpalen en voetbaldoelen. Zo kan de aanwezige gedetineerden in ieder geval nog enig vertier worden geboden! Een mooie actie van Pinoccio die zeker waardering verdient.

Als laatste punt dan toch nog even terug naar Daniel San, de Chinese restauranthouder die ons telkenmale in de gelegenheid stelt zijn etablissement als kantoor te gebruiken. Hij toont zich al geruime tijd zeer geïnteresseerd in Nederland. Hij vraagt dikwijls naar de gang van zaken in ons kikkerlandje, waar hij tot voor kort eigenlijk nauwelijks iets van leek te weten. Wel wist Daniel San waar Nederland lag, zo wist hij te melden. “Immers, het grenst toch aan Zuid-Frankrijk en tegen Spanje aan”? zo vroeg hij aan Pinoccio. Nu is Pinoccio een specialist op het gebied van de digitale snelweg en maakt hij, met grote regelmaat, gebruik van Google translate. Hij slaagt er dan ook steevast in om Nederlandse uitspraken prima te vertalen in het Chinees. En zo kon het dan ook zijn dat Pinoccio, in een mum van tijd, een kaart van Europa kon presenteren waarop, in Chinese karakters, te lezen viel welke landen er zich bevinden. Uitermate dankbaar liet Daniel San weten zeer verheugd te zijn met de lessen topografie. Waarvan akte!

Wordt vervolgd…..    

Tien jaar jonger in 60 seconden...

Het is vandaag zaterdag 25 november 2017 op het snikhete eiland Sint Maarten. Een dag die al zeer vroeg begon voor het team van Uw Hoofdredacteur nu al gedurende de nachtelijke uren allerlei berichtjes op telefoons binnenkwamen. Wat was namelijk het geval? Welnu, enige weken geleden werd er contact opgenomen door de Twentse Courant Tubantia met het verzoek om een interview. En juist dat interview werd vandaag op twee volle pagina’s gepubliceerd. Terwijl de courant al in de brievenbussen van Nederlandse abonnees werd bezorgd was het op dit eens zo fraaie eiland nog middenin de nacht. Daarmee werd echter in de eerdergenoemde berichtjes geen rekening gehouden. En zo kon het dan ook zijn dat, ook op Sint Maarten, de courant al tijdig werd gelezen. De mannen waren het er snel over eens: heel leuk artikel met mooie foto’s. Met dank aan Henk Bouwhuis van Tubantia dus!

Gisteren maakte Uw Hoofdredacteur wel iets heel bijzonders mee. Nadat de teamleden een uitvoerige presentatie over mogelijk nieuwbouw van een gevangenis aan de Minister van Justitie hadden gegeven, werd besloten een kop koffie te gaan drinken in Front Street, een van de hoofdstraten op dit eiland. Nadat de auto was geparkeerd viel het oog van Bullie op een winkel die klaarblijkelijk recentelijk was heropend. In de etalage van de winkel stond een enorm affiche waarop stond vermeld: 10 years younger in only 60 seconds. “Noe, dat zal’k dan is effen rap goan bekiekn”, zo berichtte Bullie. Snel stoof hij de winkel binnen alwaar hij hartelijk werd onthaald door een viertal dames. Dames die in lachen uitbarstten toen Bullie hen meldde graag gebruik te willen maken van het aanbod 10 jaar jonger te worden. Hij werd vervolgens op een kruk gehesen en voorzien van een smeerseltje onder zijn ogen. Met een soort van Spaanse waaier werd het geheel nadien gedroogd. Als laatste werden er nog wat goudkleurige glitters onder de ogen van Bullie aangebracht, hetgeen voor de overige mannen allerlei associaties met carnaval opriep. Bullie bleek zo tevreden te zijn met het resultaat dat hij de dames vroeg: “Wat geet ut mie kostn ak een hele tube koop”? De prijs viel erg mee, zo wisten de dames. Normaliter zou het goede ongeveer 1200 US dollar kosten, maar voor Bullie bedroeg de prijs slechts 599 US dollar. Toen de mannen Bullie aankeken bleek die van dat aanbod inmiddels weer 10 jaar ouder te zijn geworden. Hij heeft dan ook maar besloten niet van het koopje gebruik te gaan maken.

Na alweer ongeveer tien weken lang dagelijks de menukaart van Daniel San, onze Chinese kok, te hebben doorgenomen, werd het gisterenavond volgens de mannen tijd voor een ander gerecht. "Ik weet wat we moeten doen. Het is immers winter”, zo vertelde Pinoccio. “We moeten aan de erwtensoep”. Snel werd er op Google een afbeelding van een kop erwtensoep getoverd waarna die vervolgens werd voorgelegd aan Daniel San, natuurlijk met de vraag of hij deze soep zou kunnen bereiden. “Snelt, snelt? I nevel healed of that”, zo zei Andre San. Dat was dus geen succes. Via via kwamen de mannen er nadien echter achter dat het restaurantje waar ongeveer een week eerder zuurkool was genuttigd, mogelijk ook erwtensoep zou kunnen serveren. En inderdaad, dat bleek zo te zijn. Soep die zo dik was dat je lepel er gewoon rechtop in kon blijven staan. Heerlijk was het en hoe fijn was het om eens een beetje te kunnen variëren in maaltijden. Voor herhaling vatbaar dus!

Na de maaltijd werd er besloten nog een drankje te gaan nuttigen aan het buitenbarretje van het hotel. Er stond een geluidsinstallatie opgesteld waaruit klanken tevoorschijn kwamen van Afrikaanse makelij. Het bleek te gaan om muziek die later werd uitgebracht door Zouk, een Franstalige band. Het waren meeslepende klanken en dan weet je het wel. In een mum van tijd toverde Pinoccio een barkruk tevoorschijn en begon die vervolgens te bespelen als een djembe. Hij oogstte er veel succes mee en Uw Hoofdredacteur verwacht dan ook snel de eerste boekingen. Vandaag overigens, verliep de dag veel rustiger. Nu er enigszins gerelaxt kon worden, werd besloten af te reizen naar het Franse deel van dit eiland. Het water is daar minder vervuild door gezonken boten dan op het Nederlandse deel. Er werd dan ook heerlijk gezwommen in het zoute water. Prima, nu de temperatuur hier dik dertig graden Celsius bedraagt!

Wordt vervolgd…..