Op het fraaie eiland Curaçao is het vandaag maandag 26 september 2011 geworden. Na een zeer bewolkte zondag, met regen en veel wind, heeft de zon besloten vandaag weer terug te keren. Het was dus weer ouderwets warm vandaag, hetgeen zeker op het werk, bij het ontbreken van airconditioning, goed viel waar te nemen. Gelukkig was het niet alleen maar kommer en kwel op het werk, het team werd immers aangenaam verrast door de terugkeer van Jumping Paul. Deze had drie weken vakantie genoten en die ten volle doorgebracht in Nederland. Achteraf bezien vond hij die periode te lang, zo liet hij weten. Het is beter om te kiezen voor slechts twee weken, dan blijft het leuk volgens Jumping Paul.
Hoe heeft Uw Hoofdredacteur de zondag dan doorgebracht, zo vraagt u zich wellicht af. Welnu, dat is niet al te ingewikkeld. Er stond een bezoek gepland aan één van de fraaie stranden die Curaçao rijk is. Maar, zoals al gezegd, het regende bij tijd en wijle en het was erg bewolkt. Er diende dan ook te worden gekozen voor een alternatief plan, hetwelk werd gevonden in een bezoek aan de bioscoop. Daar draaide namelijk de film “The Lion King”, en nog wel in 3D. Bij binnenkomst werd het gezelschap (Moeder de vrouw, de Olijke Twee, twee buurkinderen en Uw Hoofdredacteur) een bril overhandigd die het kijken naar de film in 3D zou vervolmaken. Zoonlief, de jongste olijkerd, keek bij het overhandigen ervan al enigszins argwanend naar de bewuste bril. Echter, allereerst dirigeerde Uw Hoofdredacteur het gezelschap naar een geschikte zitplaats. Nadat “het spul” op de stoelen had plaatsgenomen nam dochterlief, de oudste olijkerd, het woord. “Krijgen we tegenwoordig helemaal niets lekkers meer wanneer we naar de bioscoop gaan? Vroeger kregen we nog wel eens popcorn.” Zoonlief voelde zich door zijn zus uitgedaagd en meldde dat het “hoog tijd werd om wat te drinken aangeboden te krijgen.” U raadt het al. Het gezelschap werd achtergelaten en Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur haalden enige dienbladen vol versnaperingen op om de rust in de zaal te laten wederkeren.
Voordat de hoofdfilm begon, werden er stukjes vertoond uit films die binnenkort in de bioscoop te zien zullen zijn. Eén van die films is “Happy Feet”, ook een 3D film, maar dan over pinguïns. Op het voorstukje, waarbij dus de bewuste bril opgezet diende te worden, viel een grote walrus waar te nemen die, zoals het nu eenmaal in een goede 3D film gaat, een fiks eind de bioscoopzaal in reikte. Zoonlief nam onmiddellijk maatregelen en zette per omgaande zijn bril af: “ik kan het ook wel zien zonder bril. Dan blijven die beesten tenminste vóór in de zaal zitten.” Het moet gezegd, hij bleef bij zijn standpunt en hij bekeek de hoofdfilm gedurende een minuut of twee zonder de bijbehorende bril te dragen. Zacht stootte hij de naast hem gezeten Hoofdredacteur aan: “kan ik even bij je op schoot zitten Pap?” Het ventje vleide zich op de bewuste schoot om na nog geen minuut snurkend te laten weten dat hij gekozen had voor een geheel andere film. Aan het einde van de film maakte Uw Hoofdredacteur het mannetje wakker die vervolgens liet weten dat hij de vertoning zeer had gewaardeerd.
Daarna werd het tijd om te verkassen richting de recent geopende McDonald’s aan de Santa Rosaweg. Bij binnenkomst verkreeg Uw Hoofdredacteur spontaan kippenvel, zo koud was het er binnen. Maar, mocht Uw Hoofdredacteur al even met de gedachte te hebben gespeeld het pand weer snel te verlaten, die vlieger ging niet op. Er bevond zich namelijk een geweldig speelapparaat in het gebouw, waar de jeugdigen zich meer dan een uur lang prima op vermaakten. Gelukkig waren de frietjes en de hamburgers lekker warm, zodat Uw Hoofdredacteur nog net geen bevriezingsverschijnselen ten toon spreidde. Al met al was het dan ook een bijzonder geslaagde dag met activiteiten die door de Olijke Twee ten zeerste werden gewaardeerd.
Ons nieuwste teamlid, Pinoccio, berichtte vanochtend dat ook hij een prima zondag achter de rug had. Hij was namelijk, met eega Ina en zoon Frans, op bezoek geweest bij de struisvogelfarm. Tussen vele struisvogels wordt daar uitleg gegeven over het leven van de struisvogel, waarbij tevens de gelegenheid wordt gegeven tot het stellen van vragen. Trots vertelde de gids dat de struisvogels met name werden gefokt omdat hun vlees als een lekkernij kan worden bestempeld. Tijd voor zoon Frans, 6 jaren oud, om een vraag te stellen aan de struisvogelgids: “Meneer, hoe slacht U dan zo’n struisvogel?” De gids dacht eens diep na en kwam met de volgende uiteenzetting: “Nou jongen, dat is niet zo moeilijk. Allereerst vangen we de struisvogel. Ik kan je verzekeren, dat is nog een hele klus want ze lopen erg hard. Als we de struisvogel dan hebben gevangen, dan krijgt hij een elektrische schok om hem te verdoven waarna we zijn hoofd snel scheiden van de rest van zijn lichaam. En, als de struisvogel dan weer bijkomt, dan is hij al dood!” U begrijpt, het was Fransje al snel volkomen duidelijk dat antwoorden op dit eiland niet altijd voor de hand liggend zijn.
Wordt vervolgd…..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten