Pasku Fiesta di Lus.....

Op het mooie en vandaag wederom bewolkte eiland Curaçao is het woensdag 30 november 2011 geworden. Uw Hoofdredacteur had het erg druk vandaag, er dienden immers vele selectiegesprekken te worden gevoerd. Echter, daarnaast gebeurt en gebeurde er weer eens van alles op dit zo fraaie eiland. En, om U van alle wetenswaardigheden toch enigszins op de hoogte te kunnen houden, lijkt het Uw Hoofdredacteur een goede gedachte U, zoals te doen gebruikelijk, te voorzien van een actuele editie van “een zonnig avontuur.”

Sommige zaken, al zijn dat er niet echt veel, worden op Curaçao uitermate voortvarend ter hand genomen.

Zo is het in dit geval weliswaar zo dat de verjaardag van de Goedheiligman nog moet worden gevierd, maar dat laat onverlet dat er op andere gebieden alvast zaken in uitvoering zijn of worden genomen. Wat is namelijk het geval? Welnu, zoals ieder jaar wordt er op Curaçao groots gevierd dat het Kerst is. In de aanloop naar die beide kerstdagen liggen de winkels al enige maanden vol met kunststof kerstbomen en kerstballen in de meest schitterende kleuren. De brievenbus van Uw Hoofdredacteur ligt al wekenlang dagelijks vol met de meest fraaie kerstfolders waarin de meest interessante aanbiedingen worden aangeprezen. Tot zover niet iets om verrast door te worden. Echter, wat op dit eiland zeker de moeite van het bekijken waard is, is het zogenaamde Pasku Fiesta di Lus.

U moet weten, sedert een aantal jaren wordt, gedurende een aantal weken, de gehele binnenstad van Punda, Willemstad feestelijk versierd en verlicht. De meest prachtige versieringen worden aangebracht die dan, vooral wanneer het donker is, Punda een feeëriek aanzicht geven. De afgelopen dagen werd al fiks gewerkt aan het opbouwen van de vele versieringen waarbij er gisteren een hoogtepunt werd beleefd. Op het zogenaamde Waaigat, een groot binnenwater te Punda, werd een reuze sprookjesfiguur, bekend van de tekenfilm Aladdin, samen met twee wonderlampen te water gelaten. Aladdin is vervaardigd van plexiglas en schittert over het water geheel in led verlichting. Het wordt dus vast weer een pracht Pasku Fiesta di Lus. Te zijner tijd, wanneer de verlichting duidelijk valt waar te nemen, zal Uw Hoofdredacteur een aantal fraaie opnames van dit evenement in een editie opnemen, zodat U dat zelf kunt beoordelen.

Vanochtend was het even schrikken geblazen. Zoals steevast iedere morgen diende Uw Hoofdredacteur zich, nog in het schemerdonker, richting werk te begeven. Op straat is het dan over het algemeen al tamelijk druk, vele mensen op Curaçao beginnen hun werkzaamheden vroeg.

Uw Hoofdredacteur heeft het dan over een tijdstip dicht tegen half zeven in de ochtend. De route die Uw Hoofdredacteur dient af te leggen, of beter gezegd vrijwillig aflegt, voert hem door de straten van Otrabanda en Punda. Daarbij dient Uw Hoofdredacteur dan over de immens hoge Julianabrug te rijden. Nu is die brug te duiden als een problematisch punt. Van verschillende zijden dient er te worden ingevoegd en het is er in de spits een drukte van belang. Er dient op dat punt dus over het algemeen meer dan goed uitgekeken te worden en geanticipeerd te worden op onverwachte manoeuvres. En, onverwachte manoeuvres zijn er dagelijks meer dan genoeg. Ditmaal was het echter het voertuig van Uw Hoofdredacteur dat hem zeer onaangenaam verraste.

Het karretje, een zogenaamde pick up van het merk Chevrolet, liet hem namelijk, zo ongeveer 100 meter voor de top van de Julianabrug, in de steek. De motor van het vehikel sloeg totaal af. Omdat de auto’s op dit eiland veelal voorzien zijn van een automatische transmissie, zo ook de Chevrolet, levert het uitvallen van de motor een behoorlijk probleem op. De rembekrachtiging doet het dan niet meer waardoor er nauwelijks meer fatsoenlijk valt te remmen en hetzelfde geldt voor de stuurbekrachtiging. Uw Hoofdredacteur waande zich vanochtend dan ook even lid van een circuscrew. Halsbrekende toeren diende hij uit te halen alvorens het karretje veilig tot stilstand kon worden gebracht. Luid werd er door medeweggebruikers geclaxonneerd, wat vast was bedoeld als een soort van applaus voor de stuurmanskunsten van Uw Hoofdredacteur (die overigens het zweet dik voor de kop had, en dat kwam niet door de buitentemperatuur). Nadat het voertuig veilig tot stilstand was gekomen liet het zich, na enig uitrusten, weer naar behoren starten. Op het werk aangekomen werd direct contact met de garagehouder opgenomen die, nadat hij hoorde dat in de auto allerlei lampjes als een kerstboom brandden, de auto snel afhaalde. Of het vehikel ooit terug zal keren? Uw Hoofdredacteur houdt U op de hoogte!

Wordt vervolgd…..

Let's have a party.....

Het is vandaag dinsdag 29 november 2011 geworden op Curaçao. Op dit eiland lijkt het, bij tijd en wijle, alsof de herfst is ingetreden. Weliswaar is de temperatuur over het algemeen heerlijk met zo’n 28 graden Celsius, maar de regen valt soms met een enorme snelheid uit de lucht. Op die momenten valt duidelijk te merken dat er nog niet veel is veranderd ten opzichte van de situatie van een jaar geleden. Immers, op 1 november 2010 werd Curaçao geteisterd door storm Tomas (klik op de tekst voor de beelden) die een enorme wateroverlast en veel schade veroorzaakte. Door de overheid werden na die storm, ingrijpende verbeteringen van de infrastructuur aangekondigd. Echter, de laatste weken is het weer steevast raak. Regen veroorzaakt nog immer geweldige wateroverlast en drijvende auto’s vallen dan ook weer regelmatig waar te nemen. Overigens, wanneer je al een aantal jaren op dit eiland woont, is dat niet echt een verrassing. Echte veranderingen kosten immers tijd, ook op Curaçao.

Nog maar een paar dagen en dan is de decembermaand alweer aangebroken. Een maand die, op de werkplek van Uw Hoofdredacteur, zorgt voor een minimale personele bezetting. Veel medewerkers genieten vakantie in december. Ook de bouw ligt stil, de bouwvak valt op Curaçao eveneens in de maand december. Het zal dan ook uitermate rustig worden, nu ook een aantal teamleden vakantie gaan genieten. Immers, de (veel) rustiger Fries gaat voor een aantal weken naar Nederland om vrienden en familie weer eens te kunnen begroeten, Jumping Paul gaat een aantal dagen naar broer Mark in Cincinnati en Long Tall Herrie vertrekt voorgoed naar Nederland. Het wordt dus tijdelijk stil op dit zo fraaie eiland, al staat er de komende week eerst nog het een en ander te gebeuren. Allereerst, vrijdag 2 december aanstaande, zal de Goedheiligman zijn opwachting maken op de school van de Olijke Twee. De jongste olijkerd, Levi geheten, zal vast van de gelegenheid gebruik gaan maken om de goede Sint eens even aan te tand te voelen. Hij is namelijk toch nog steeds enigszins verbolgen over het feit dat de door hem gewenste en aangekruiste (in de folder) presentjes, tot op heden niet werden geleverd. Het zou Uw Hoofdredacteur dan ook geenszins verbazen wanneer het ventje daar een aantal kritische vragen over zal gaan stellen.

Hij krijgt daartoe overigens verschillende malen de gelegenheid. U moet namelijk weten dat Uw Hoofdredacteur ook deel uitmaakt van een zogenaamde buurtvereniging. En laat die buurtvereniging nu op zondag 4 december aanstaande ook bezoek krijgen van de Sint met zijn gevolg. Uw Hoofdredacteur hoopt van ganser harte dat de Sint van vrijdag en de Sint van zondag op zijn minst enige gelijkenis vertonen. Mocht dat onverhoopt niet het geval zijn, dan weet Uw Hoofdredacteur nu al wel dat er de ene na de andere verklaring door de Olijke Twee zal worden gevraagd. En, U weet het wel, dat zijn dan altijd van die vragen waarop slechts uitermate ingewikkeld een antwoord te verzinnen valt.  

Tussen de vrijdag en de bewuste zondag is er ook nog sprake van een zaterdag, zelfs op Curaçao. En, op die zaterdag staat een groot personeelsfeest gepland waarop ondermeer allerlei jubilarissen in het zonnetje zullen worden gezet. Er worden circa 180 mensen verwacht, waardoor een omvangrijke feestcommissie zorg diende te dragen voor de organisatie van het geheel. En, in de feestcommissie werd ook een teamlid benoemd in de persoon van Jumping Paul. Nu zult U wellicht denken dat door de aanwezigheid van Jumping Paul de kwaliteit van het feest zeker zou gaan toenemen. Welnu, niets is minder waar. Het is namelijk zo dat het feestcomité in eerste instantie het strand van Kokomo Beach als locatie had uitgekozen. Het werd dan ook tijd om vandaag, slechts enkele dagen voor het feest, medewerkers te gaan uitnodigen. Het comité had daar namelijk niet echt prioriteit aangegeven. De eerste uitnodiging was echter nauwelijks de deur uit, of er werd al fiks oppositie gevoerd. En U weet, Jumping Paul is gevoelig voor argumenten, zeker wanneer ze onder druk worden afgegeven. De weerstand bleek gelegen te zijn in de open locatie van Kokomo Beach, in de ogen van Uw Hoofdredacteur een uitmuntende locatie overigens. Er diende dan ook door het feestcomité een extra vergadering te worden belegd. En zo kon het zijn dat er gisteren, aan het einde van de dag, vergaderd werd en werd besloten over te gaan naar een andere locatie.

Het feest zal nu worden gehouden in een afgeschermde ruimte welke uitvoerig is voorzien van airconditioning. Het zal dan ook een lange, kille avond worden vreest Uw Hoofdredacteur. De teamleden hebben besloten om Jumping Paul te bedanken voor zijn uitermate flexibele opstelling door hem een aantal dagen dood te zwijgen. Komende zaterdag zal dat wel weer zijn afgelopen, althans wanneer er vandaag alsnog medewerkers voor het feest zullen worden uitgenodigd. Zoals vanzelfsprekend zult U over het vervolg van deze strakke actie te zijner tijd nader worden geïnformeerd.

Wordt vervolgd…..    

Een avondje jukeboxhits.....

Julianadorp, Curaçao. Het is vandaag zondag 27 november 2011 op het snikhete eiland Curaçao en de zon schijnt krachtig als nooit tevoren. Uw Hoofdredacteur, voor wie de zondag al uitermate vroeg een aanvang nam, heeft het ruim even alleen. Moeder de vrouw, die een stuk sportiever is aangelegd dan Uw Hoofdredacteur, verblijft in de sportschool en de Olijke Twee vertoeven bij hun buurvriendjes. Dan is er dus even de gelegenheid om te schrijven en U te voorzien van een nieuwe editie van “een zonnig avontuur.” De laatste editie dateert immers alweer van enige dagen geleden, dus is het hoog tijd U even bij te praten over de actuele gebeurtenissen op dit zo fraaie eiland.

Afgelopen vrijdagavond stond er een zeer bijzonder evenement gepland. In het café dat “Miles” is getiteld, werd een bijzondere gast binnengehaald. Niemand minder dan Ferry Maat, U weet wel: van “Ferry Maat’s soulshow”, kwam die avond een optreden verzorgen. Uw Hoofdredacteur was niet in de gelegenheid dat optreden van nabij mee te maken, echter Pinoccio was er wel degelijk, tezamen met zijn eega. Het optreden van de heer Maat bleek een enorm succes, de gehele straat waaraan “Miles” is gelegen stond vol met het toegestroomde publiek. Vele oude soulnummers passeerden de revue en er werd geswingd tot in de kleine uurtjes.

Alhoewel Uw Hoofdredacteur het optreden dus niet kon bijwonen, vermaakte hij zich samen met Moeder de vrouw ook wel degelijk.

Wat was er namelijk het geval? Welnu, sedert kort is Uw Hoofdredacteur in het bezit van een zogenaamde iPad. En op dat apparaat bleek prima muziek te beluisteren. Nu is Uw Hoofdredacteur een enorme fan van muziek uit de jaren ’50 en ’60. U weet wel, van die nummers die vele jaren geleden uitstekend via een fraaie jukebox te beluisteren waren.  En zo kon het zijn dat Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur ook tot in de kleine uurtjes, buiten gezeten, de ene na de andere hit uit het verleden meezongen. Wat bijvoorbeeld te denken van “Poetry in Motion”, “Don’t” van Elvis Presley en vele anderen (klik op de tekst en U hoort het zelf). Een uitermate gezellig avondje werd het dus, waarbij het slechts wat spijtig was dat het olijke tweetal zich de volgende ochtend alweer zeer vroeg meldde. Maar ja, berouw komt nu eenmaal na de zonde.

Gisterenavond was het weer zover. De jongste olijkerd had aangegeven dat hij nogmaals zijn geluk wilde beproeven met het zetten van zijn schoen. U weet het wellicht nog wel: hij was vorige week enigszins ontstemd omdat de Sint niet datgene had afgeleverd wat meneer uit de folder had besteld. Ook dochterlief gaf aan dat zij haar schoen gevuld wenste te hebben, het maakte haar niet echt uit met wat, gaf zij te kennen. Opgefleurd met een fraaie tekening voor de Goedheiligman en een appeltje voor het paard, werd het schoeisel in gereedheid gebracht. Vanochtend, iets na zessen, meldde zich het tweetal. “Wij zijn benieuwd wat er in onze schoen zit. Kom je Pap?” En inderdaad, de goede Sint had een tweetal pakjes afgeleverd waarin presentjes waren verpakt waarmee creatief kon worden omgegaan. Het viel in goede aarde dit keer, gelukkig maar. Toch kon Levi, de jongste olijkerd, het niet laten nog even op te merken dat het toch verbazingwekkend was dat er niets wordt afgeleverd wat hij in één van de vele speelgoedkrantjes had aangekruist. Met “wat niet is, dat kan nog komen”, nam hij gelukkig genoegen.

Zoals U weet vertrekt Long Tall Herrie binnenkort definitief naar Nederland om zich bij zijn eega en drie zonen te voegen. Hij gaf echter te kennen dat hij nog wel wat souvenirtjes uit Curaçao mee wil nemen naar Nederland. Nu is het zo dat hier op het eiland wekelijks een krantje uitkomt dat “Via Via” is geheten. Regelmatig worden daarin leuke hebbedingetjes aangeboden voor relatief leuke prijsjes. Nu heeft Long Tall Herrie over het algemeen niet veel tijd om zulke lectuur door te nemen, hij is eigenlijk veel te druk met het beoefenen van zijn geliefde duiksport. Gisteren echter, kreeg hij de kans het nuttige met het aangename te verenigen. En zo kon het dan ook zijn dat Long Tall Herrie werd gespot op de bodem van de zee, met in zijn handen………

Wordt vervolgd…..

I would catch a grenade for you.....

Op het vandaag weer behoorlijk warme eiland Curaçao is het donderdag 24 november 2011. De wateroverlast van gisteren is al bijna weer uit de gedachten verdwenen, al was het weer ontzettend. Het is ongeveer zeven uur in de avond en terwijl Moeder de vrouw een robbertje vecht met de Olijke Twee teneinde ze in de juiste pose onder de douche te krijgen, heeft Uw Hoofdredacteur de mogelijkheid voor een kort moment van bezinning. Het was namelijk een ontzettend drukke dag vandaag op Curaçao, in het bijzonder op het werk dan. Uw Hoofdredacteur rende van hot naar her hetgeen de komende weken, met het voeren van ongeveer 170 selectiegesprekken in het vooruitzicht, wel vaker zal voorkomen. Maar, zoals welhaast iedere dag, gebeurde er ook vandaag wel weer het een en ander op dit typische eiland. Uw Hoofdredacteur maakt U er maar al te graag deelgenoot van in een nieuwe editie van “een zonnig avontuur.”

De dag begon vandaag nog eerder dan gebruikelijk. Gebruikelijk dat wil zeggen dat de wekker zich om kwart voor zes in de ochtend meldt, maar vanochtend ging dat enigszins anders. Een minuut of tien voordat de wekker ontwaakte, meldde zich de jongste olijkerd met de mededeling dat hij “het slapen wel zat was.” U begrijpt, vanochtend was er dus ruimschoots de tijd om even op het gemak een kop koffie te drinken alvorens de werkdag zou gaan beginnen. Een werkdag overigens, die dus meer dan hectisch was vandaag. De verschillende overleggen volgden elkaar in hoog tempo op en zelfs tijdens een korte rookpauze dienden er nog zaken te worden gedaan. In de praktijk betekenen de afspraken dat Uw Hoofdredacteur de rest van het jaar, qua afspraken vol zit, maar dat terzijde. Het valt dus nu al af en toe te merken dat de teamgrootte een belangrijke factor is. En dat al zo kort na het vertrek van de Twent (van Moi) en dat terwijl Long Tall Herrie eerst op 9 december zal gaan vertrekken. Maar goed, het is niet anders.

In de onmiddellijke omgeving van de werkplek ontstond vandaag nogal wat paniek nadat in de media melding was gemaakt van een aangetroffen handgranaat. Gelukkig was het nu ook weer niet in een zodanige directe omgeving dat de collega’s gevaar liepen, maar desalniettemin was er wel degelijk sprake van enige schrik. Bij nadere bestudering bleek het zo te zijn dat in de wijk waar de werkplek is gesitueerd, Koraal Specht geheten, een bewoner bij zijn thuiskomst een handgranaat in zijn tuin aantrof. De bewoner, een groot liefhebber van honkbal, bedacht zich geen moment. Hij pakte de granaat, keek welke honken bezet waren, en wierp de granaat vervolgens met een krachtige edoch niet minder fraaie worp van zich af, richting het eerste honk. Helaas, de granaat miste het honk om vervolgens fraai door te rollen tot juist onder een in de wijk gelegen bankje. En het was dan ook onder het bankje dat de granaat even later door de plaatselijke hermandad werd gelokaliseerd. Het gevolg laat zich raden. Tot op heden is de betreffende wijk afgezet en zijn de 150 bewoners in de directe omgeving van het bankje geëvacueerd. Dit tot op het moment dat het projectiel door de Explosieven Opruimingsdienst zal zijn geruimd. U ziet, het schoonvegen van je eigen (tuin)straatje kan gemakkelijk leiden tot ellende in de tuintjes van anderen.

Dan nog even kort wat aandacht voor de goede Sint. Kwam de Goedheiligman al ongeveer een week geleden op Curaçao aan, blijkend de lokale pers gaat dat in Nederland anders. Kwam de Sinterklaas op Curaçao aan per boot, gelijk de verhalen uit de overlevering, in Nederland is de bezuinigingswoede klaarblijkelijk doorgeslagen. Verschillende media op dit fraaie eiland maakten er dan vandaag ook verontwaardigd melding van dat het toch wel een zeer kwalijke zaak is om een, al ietwat op leeftijd geraakte, Sint vele kilometers te laten zwemmen. En dat dan ook nog met volle bepakking! Foei…..

Wordt vervolgd…..    

Regenachtige ontwikkelingen.....

Het is vandaag woensdag 23 november 2011 op het bijzonder regenachtige eiland Curaçao. Al zeer vroeg in de ochtend, zo tegen zes uur, werd de hemel verlicht door felle bliksemschichten. Enige tijd later barstte de hemel open en viel de regen met enorme kracht uit de lucht. Eén van de slachtoffers was de (veel) rustiger Fries die, toen hij zijn werkplek bereikte, de uiterlijke kenmerken van een verzopen kat vertoonde. Het lijkt dus vandaag wel herfst te zijn op Curaçao, maar waarschijnlijk gaat het dan gelukkig wel om een herfst die gemiddeld niet langer dan een dag duurt. Gebeurde er nog wat de afgelopen dagen op dit zo fraaie eiland? Vanzelfsprekend, U bent immers niet anders gewend. Daarom, ook vandaag weer, een nieuwe editie van “een zonnig avontuur.”

Uw Hoofdredacteur wil allereerst even aandacht besteden aan een wel zeer bijzonder feit. Alhoewel zij namelijk alweer enige tijd geleden vertrokken is vanaf Curaçao naar Nederland, gaan toch de hartelijke felicitaties uit naar de Friese eega van 95%. Zij vierde gisteren haar 40^e verjaardag, iets waar zij al 39 jaar tegenop had gezien. In haar beleving is dan ook het magische getal van 40 een synoniem voor een ietwat bejaarde vrouw. U weet wel hoe dat over het algemeen in de hoofden van dames werkt. Uw Hoofdredacteur hoopt dan ook maar dat de Friese 95% eega de dag van gisteren niet al te depressief heeft moeten doorkomen. Jolanda, troost je. “Life goes on”, dus waarschijnlijk word je nog veel ouder. Sa ist en net oars, want as 't oars wie, wie t net sa!

Vanochtend was er even sprake van opkomende paniek onder de verschillende teamleden. De (veel) rustiger Fries, Long Tall Herrie, Jumping Paul en Uw Hoofdredacteur bespraken kort even de mogelijke gebeurtenissen op de dag van vandaag, toen er via verschillende media een wel zeer onheilspellend bericht de ether werd ingeslingerd. Onmiddellijk vielen de gesprekken stil en maakten gevoelens van ongeloof zich meester van de verschillende teamleden. Jumping Paul trok bleker dan bleek weg en stamelde: “het zal toch niet waar zijn?” Van verschillende kanten echter, volgde in de loop van de ochtend bevestiging van een mogelijke ramp voor de decembermaand. Nu vraagt U zich wellicht af wat er dan eigenlijk staat te gebeuren. Welnu, het is echt vreselijk! Er is momenteel namelijk een enorme schaarste aan bier van het merk Polar op Curaçao. Dit heeft André ‘Andy’ Kusters, van importeursbedrijf Kusters Trading Co. Curaçao aan het Antilliaans Dagblad bevestigd. Volgens Kusters is dit te wijten aan een wet in Venezuela, waarbij tegen het einde van de exportvergunning moet worden gekeken of er problemen zijn tussen werknemers en werkgevers. Dit moet dan grondig onderzocht worden en daarom kan het een tijdje duren voor de export weer in gang kan worden gezet. Dit zou nu gaande zijn bij import- en exportbedrijf Alimentos Polar in Venezuela. Het gevolg: Polar bier is nauwelijks meer te verkrijgen op het eiland. Naar aanleiding van dit bericht heeft Uw Hoofdredacteur het zogenaamde “opvangteam” moeten inschakelen om passende opvang voor de teamleden te kunnen garanderen. Een prima geleide therapeutische sessie maakte de verwerking van de zo ellendige boodschap voor de verschillende teamleden weer enigszins draaglijk. Jumping Paul vroeg toestemming de werkplek eerder te verlaten: “Ik heb zojuist mijn salaris ontvangen alsmede mijn eindejaarsuitkering. Ik wil liquideren en al mijn geld omzetten in Polar. Dat wordt binnenkort meer waard dan goud.” Voor hem heeft Uw Hoofdredacteur dan ook aan het opvangteam gevraagd om extra nazorg. Hoe het zal aflopen valt momenteel nog niet te voorspellen, maar vanzelfsprekend wordt U nader geïnformeerd.

Gelukkig is het echter niet allemaal kommer en kwel op dit zo fraaie eiland. Wanneer U hier in de toekomst wellicht eens arriveert voor bijvoorbeeld een vakantie, probeert U dan eens te genieten van het enorme assortiment aan lokale lekkernijen. Men kent hier overheerlijke gerechten zoals Warmoes (boerenkool), Lenga (tong), Krioyo, Bonchi Kora (rode boontjes), Kabritu (geit) of Iguana (leguaan). Sedert enige tijd is er echter een nieuwe lekkernij op de markt gebracht, gebaseerd op de Nederlandse televisieserie “Boer zoekt Vrouw.” Uw Hoofdredacteur werd daarover getipt via de (veel) rustiger Friese eega. Weliswaar dienden de verschillende supermarkten er wel wat stellingen voor te ontruimen gezien de grootte van het product, maar de omzetsnelheid lijkt navenant te zijn. Het is dus een gewild artikel, al begrijpt Uw Hoofdredacteur niet helemaal waarom….

Wordt vervolgd…..  

Mark uit Cincinnati, Ohio.....

Op het vandaag weer zeer zonnige eiland Curaçao is het maandag 21 november 2011 geworden. Het is dus weer even wennen, er moest immers weer worden gewerkt. En dat valt, na een druk en gezellig weekeinde, dan meestal niet mee. Vanochtend in alle vroegte, na een overheerlijk kopje koffie, werd dan ook in de schemering naar het werk gereden. Maar, het moet gezegd, toen de verschillende collega’s zich meldden, was het met het katterige maandagochtendgevoel al snel gedaan. De belevenissen van het afgelopen weekeinde werden met elkaar gedeeld en er bleek zich weer eens van alles te hebben voorgedaan op dit zo fraaie eiland. En, zoals te doen gebruikelijk, kunt U er ook dit keer alles over lezen in deze editie van “een zonnig avontuur.”

Als eerste meldde zich vanochtend Jumping Paul. Nu moet U weten dat Jumping Paul een broer heeft, Mark geheten, die woonachtig is in de Verenigde Staten van Amerika. Om exacter te zijn, de broer woont in Cincinnati, Ohio. En, wat wilde nu het geval?

Welnu, de broer van Jumping Paul had besloten om Curaçao, en dus Jumping Paul, maar eens met een bezoek te komen vereren. En zo kon het zijn dat vorige week donderdag, op de dag dat het afscheid van de Twent (van Moi) en Long Tall Herrie stond gepland, in de namiddag het vliegtuig uit New York arriveerde met de broer van Jumping Paul als passagier. Al tijdens het afscheidsfeest van de Twent (van Moi) en Long Tall Herrie meldden zich Jumping Paul en broer Mark. Mark zou een drietal dagen op Curaçao verblijven alvorens gisteren, wederom via New York, terug te vliegen naar Cincinnati. Het leek dan ook bijzonder logisch om Jumping Paul vanochtend te vragen naar zijn ervaringen van de afgelopen dagen. Hij slaakte een enorm diepe zucht en zei: “Pffffffff. Ben kapot! Iedere nacht werd het zeker een uur of vier, half vijf. M’n broer heeft in drie dagen tijd alle horecagelegenheden van Curaçao gezien, en ik dus ook. Pffffff….” U begrijpt het al, Jumping Paul was het resterend gedeelte van deze maandag niet echt aanspreekbaar.

Gisteren was het BBQ dag in Huize Hoofdredacteur. Het is namelijk zo dat, wanneer je inmiddels alweer enige jaren op dit eiland woont, je ook kennissen en vrienden hebt gemaakt op Curaçao. En één van die vrienden kwam gisteren, samen met zijn  vrouw en twee zoons, genieten van een BBQ. Het moet gezegd, het werd een uitermate gezellige middag (en avond). Tegen twee uur in de middag arriveerde het gezelschap om vervolgens, veel later op de avond, pas weer te gaan vertrekken. Er werd slechts beperkt gegeten van de BBQ, waarbij de vriend de volgende uitleg gaf: “Ik ben niet zo’n grote eter.

Wel ben ik een grote drinker…” U begrijpt het al, terwijl de kinderen zich rondom Huize Hoofdredacteur prima vermaakten, werd het gaandeweg later en later. Vanochtend leidde dit gezellige samenzijn tot een soort van speurtocht. Althans, voor Uw Hoofdredacteur. De jongste olijkerd, Levi geheten, was gisterenmiddag gesignaleerd met de schoenen van Uw Hoofdredacteur. Schoenen die vanochtend plotsklaps spoorloos verdwenen leken te zijn.

Eerst na lang zoeken trof Uw Hoofdredacteur de schoenen aan, hangend in een boom! Er diende een schaar aan te pas te komen om de veters door te knippen, zo vast had het ventje de schoenen bevestigd. Waar een BBQ al niet toe kan leiden…..

De (veel) rustiger Fries meldde zich vanochtend ook op het werk, hij was echter behoorlijk verlaat. “Goedemorgen, sinds de Twent (van Moi) weer naar Nederland is vertrokken, slaap ik een stuk beter. Ik heb me dan ook verslapen vanochtend, sorry.” Het verband tussen het vertrek van de een en de nachtrust van de ander ontging Uw Hoofdredacteur in eerste instantie volledig. Korte tijd later viel echter wel het kwartje. Het was gebruikelijk dat de Twent (van Moi) in de vroege ochtend eerst de (veel) rustiger Fries oppikte, om daarna door te rijden naar het werk. Met het vertrek van de Twent (van Moi) is dat ritueel tot het verleden gaan behoren. De (veel) rustiger Fries rijdt nu zelf iedere ochtend naar zijn dagelijkse werk en moet daar klaarblijkelijk nog even aan wennen. Voorlopig zal hij dus wel elke dag iets later beginnen….

Wordt vervolgd….. 

Van een afscheid en een welkom.....

Het is nog enigszins schemerig op het fraaie eiland Curaçao. Dat is niet verwonderlijk, het is immers pas half zeven in de ochtend van zondag 20 november 2011. Uw Hoofdredacteur werd, zoals wel vaker op de zondagochtend, bruusk gewekt door de Olijke Twee. En zo kan het gebeuren dat Uw Hoofdredacteur, terwijl het olijke tweetal spelend naast hem op de tafel zit, de gelegenheid heeft om U weer eens even bij te praten over alle ontwikkelingen van de laatste dagen. En, U vermoedt dat wellicht al, er waren vele ontwikkelingen. Ook ditmaal zijn ze voor U opgetekend in deze editie van “een zonnig avontuur.”

Deze editie begint op donderdagavond. Zoals U zich wellicht nog weet te herinneren was dat de avond waarop een afscheidsfeestje voor de Twent (van Moi) en voor Long Tall Herrie werd georganiseerd. Het werd een uitermate gezellige bijeenkomst in het etablissement dat de naam “Bijna Thuis” droeg. Ongeveer vijftig collega’s meldden zich om het genoemde tweetal de hand te schudden. Diverse sprekers namen de gelegenheid te baat om mooie woorden te uiten waarbij verschillende aandenkens werden overhandigd.

Al met al werd het een feestje wat tot laat in de avond zou gaan duren. Op passende wijze werden de Twent (van Moi) en Long Tall Herrie dan ook uitgezwaaid. Inmiddels is de Twent (van Moi) samen met zijn gezin alweer in Nederland gearriveerd en begint daar een nieuwe start voor hen. Long Tall Herrie zal nog een paar weken op dit fraaie eiland verblijven om eerst op 9 december aanstaande definitief naar Nederland terug te gaan keren.

Op vrijdag, de dag na het feest, genoot Uw Hoofdredacteur van een vrije dag. Het werd een uitermate relaxte dag. Er werden wat boodschappen gedaan, dochterlief werd vergezeld naar haar wekelijkse balletles en er werd patat gebakken. Een dagje om weer wat bij te komen derhalve. Immers, de zaterdag beloofde weer de nodige hectiek met zich mee te brengen. Op die dag, gisteren dus, zou in alle vroegte de Goedheiligman met zijn Pietengezelschap voet zetten op Curaçaose bodem. Om half acht in de ochtend vertrokken Moeder de vrouw, de Olijke Twee en Uw Hoofdredacteur dan ook al richting de haven van Otrabanda om de aankomst van de Sint live mee te kunnen maken. Het bleek een drukte van belang. Vele honderden kinderen met hun ouders waren vroeg opgestaan om de kindervriend te kunnen begroeten.

Redelijk op tijd voer de grote sleepboot, met op de voorplecht de Sint en vele Pieten, de haven binnen. Het olijke tweetal, gehuld in pietenpakjes, slaagde erin om de Sint daadwerkelijk de hand te schudden. Ook Pinoccio bleek zich, samen met zijn eega en zoon Frans, te hebben gemengd onder de aanwezigen. Met name de groep bestaande uit (voormalige) Missen Curaçao, mocht zich verheugen in de aandacht van Pinoccio. Hij deed verwoede pogingen om met de fraaie dames op een kiekje te worden vereeuwigd. Het werd een zeer feestelijke intocht dit jaar. Uw Hoofdredacteur weet dan ook zeker dat de Sint zich bijzonder welkom op dit eiland heeft gevoeld.

Vanzelfsprekend was de intocht voor de Olijke Twee het sein om de schoen te zetten gisterenavond. Dat lukte eerst laat op de avond aangezien er eerst was genoten van een heerlijke maaltijd in het Riffort van Otrabanda. De schoenen, die van Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur incluis, werden op een lange rij gezet en voorzien van wortelen en tekeningen. En, vanochtend in alle vroegte was de spanning op de koppies van het olijke tweetal goed waar te nemen. Zij renden de trap af om vervolgens, tot hun grote vreugde, geconfronteerd te worden met een aantal pakjes. Snel werden de cadeaus geopend waarna de jongste olijkerd, Levi geheten, de volgende profetische woorden uitsprak. “Je krijgt eerst in je schoen de vóórcadeaus. De cadeautjes die je echt wilt hebben en die ik dus in de folder heb aangekruist, die krijg je pas later. Die passen namelijk niet in je schoen omdat ze te groot zijn. Deze brandweerautootjes zijn dan ook een vóórcadeau. Ik vind dat niet erg hoor, ik zet vanavond gewoon opnieuw mijn schoen, dan raakt Sinterklaas tenminste snel door zijn voorraad heen.”

Zoals U wellicht weet, wordt de tuin van de woning die het gezin Hoofdredacteur in Nederland heeft achtergelaten, prachtig bijgehouden door Oom Albert en Tante Reinie. Zij zijn daar, gezien de grondoppervlakte aan gras, behoorlijk druk mee en moeten, met de motormaaier, fikse afstanden afleggen. Daar hadden beiden eigenlijk wel een beetje genoeg van. En zo kon het dan ook zijn dat Uw Hoofdredacteur de mededeling ontving dat “het zo niet langer kon.” Vele paar schoenen werden door het geloop versleten en dat was Oom Albert wel zat. Hij liet dan ook weten dat hij een zogenaamde zitmaaier heeft aangeschaft. Uw Hoofdredacteur geeft hem groot gelijk, het is immers een prachtexemplaar. Nu maar hopen dat het trekkertje het tot in lengte der jaren blijft doen, al is het gras bij de buren altijd groener.

Wordt vervolgd…..

Memories.....

Het is vandaag donderdag 17 november 2011 geworden op het warme en zonnige eiland Curaçao. Het is vandaag een memorabele dag, die in het teken staat van twee teamleden, de Twent (van Moi) en Long Tall Herrie, die definitief zullen gaan terugkeren naar Nederland. De Twent (van Moi) die gedurende tweeënhalf jaar op dit eiland woonde en werkte, en Long Tall Herrie die ruim een jaar deel uitmaakte van het team, kiezen er door allerlei omstandigheden voor om de komende koude Nederlandse winter in persoon te gaan meemaken. Daarmee dunt het team op Curaçao dan ook fiks uit, en gaat de omvang van zeven naar vijf personen. Er blijft dus een klein clubje over. Het lijkt dan ook niet meer dan logisch om in deze editie van “een zonnig avontuur” aandacht te schenken aan het vertrekkende tweetal.

In vele edities van “een zonnig avontuur” heeft de Twent (van Moi) een van de hoofdrollen vervuld. Eigenlijk was dat al zo vanaf het moment dat voet op Curaçaose bodem werd gezet. Het staat Uw Hoofdredacteur nog op zijn netvlies gegrift hoe de Twent (van Moi) en diens gezin verhuisden van hun tijdelijke woning op Blue Bay naar het huis op Cas Grandi waar ze jaren hebben gewoond. Via Markplaats werden, in plat Twents, diverse meubels gevonden en aangekocht, er werd een klein vrachtwagentje gehuurd en onder veel bekijks werd de Julianabrug bedwongen met op de laadbak een enorm bankstel, een televisie en de heren Westerdeken en Uw Hoofdredacteur. Vele foto’s werden van die reis door passerende automobilisten genomen. Daarnaast het avontuur waarbij bleek dat in een, van een particulier gekocht, meubelstuk een enorme muis bleek te zijn verstopt en waarbij de sjouwers (waaronder Uw Hoofdredacteur) gealarmeerd werden door het enorme geschreeuw van de bewoonster van het pand. Of het simpelweg vragen aan een voorbijganger naar de Admiraalsweg waarbij de voorbijganger aangaf “slechts matroos te zijn en dus geen idee te hebben waar zich de Admiraalsweg zou bevinden.” Zo gaat het dus wanneer mensen vertrekken waarmee je jarenlang hebt doorgebracht op een klein eiland. Allerlei anekdotes vliegen daarom door het hoofd van Uw Hoofdredacteur. Collega’s vetrekken, maar de herinneringen blijven.

Zo ook wat betreft Long Tall Herrie. Gearriveerd op het eiland Curaçao in aanwezigheid van drie zoons (6 meter aan zoon in totaal) en echtgenote Paula, settelde hij zich al snel in het vissersdorpje Boca Sami. Vaak werd hij gespot, samen met zoons, op de locale voetbalvelden. Hij werd een verwoed duiker, die samen met de heer Angelus veelvuldig op jacht is geweest naar lionfish. Zijn zoons en zijn eega zijn inmiddels alweer maanden geleden vertrokken naar Nederland, zij konden op Curaçao niet echt aarden. Long Tall Herrie heeft dus nog geruime tijd in eenzaamheid op dit fraaie eiland doorgebracht. Het is dan ook goed voor te stellen dat hij blij is zijn gezin weer definitief te kunnen begroeten.

Wat blijft er dan nog achter op Curaçao? Welnu, vanzelfsprekend maken Pinoccio en Jumping Paul nog deel uit van de club. Daarnaast zijn er nog steeds de (veel) rustiger Fries, de heer Angelus en Uw Hoofdredacteur. Voorlopig zult U het daarom, met enige regelmaat, moeten doen met een weergave van hun avonturen in den vreemde. Avonturen die, bij tijd en wijle, opzienbarend en verrassend van aard zullen zijn. Als het aan Uw Hoofdredacteur ligt, mag dat avontuur nog wel geruime tijd voortduren. Ik kan het U wat dat betreft zeker aanraden: mocht U ooit in de gelegenheid zijn om een aantal jaren in het buitenland te wonen en te werken, grijp die gelegenheid dan met beide handen aan. U zult het waarschijnlijk, evenals Uw Hoofdredacteur, ervaren als een enorm avontuur. Dat U daarbij af en toe zaken overkomen die U van te voren nimmer voor mogelijk zou hebben gehouden, moet U daarbij maar voor lief nemen. Immers, zelfs van de vertrekkende teamleden valt te beluisteren dat zij een periode hebben meegemaakt die zij nooit van hun leven zullen vergeten.

Wat rest is een afscheidsfeestje voor de twee vertrekkende teamleden vanavond. Uw Hoofdredacteur zal hen daar een passend cadeautje uitreiken ter herinnering aan hun verblijf op dit eiland. Een verblijf wat leuke en minder leuke kanten kende. Wat dat betreft is er geen enkel verschil tussen het wonen en werken in Nederland of in een land daarbuiten. Wel hoopt Uw Hoofdredacteur van ganser harte dat de leuke herinneringen de minder leuke zullen gaan overwinnen. De toekomst zal het uitwijzen!     

Wordt vervolgd….. 

Een muzikale sollicitatie.....

Op het vandaag weer droge en uitermate zonnige eiland Curaçao is het woensdag 16 november 2011 geworden. Na dagenlang regen uit de hemel te zien vallen, was er vandaag weer de mogelijkheid te genieten van een heerlijk zonnetje. Dat leidde vanzelfsprekend direct tot weer aangename temperaturen. Het is dus alweer woensdag vandaag, de dagen lijken op dit zo fraaie eiland werkelijk voorbij te vliegen. Maar, er staat het team de rest van de week nog wel wat te wachten. Wat staat er dan te gebeuren, zo vraagt U zich wellicht af. Welnu, in deze editie van “een zonnig avontuur” zult U er weer, zoals te doen gebruikelijk, tot in detail over kunnen lezen.

Uw Hoofdredacteur kreeg van het fraaie weer slechts beelden van achter een venster mee vandaag. Er diende namelijk, evenals gisteren, gewoon te worden gewerkt. Het is druk op het werk, de invulling van 132 vacatures vraagt veel tijd en energie. Tijd en energie die vooral zit in het dagelijks voeren van vele selectiegesprekken met kandidaten van verschillende pluimage. En, beste lezers, soms maak je daarin wel het een en ander mee. Had Uw Hoofdredacteur al eens eerder een sollicitant die een sollicitatiebrief had ingezonden, maar die niet bleek te weten op welke functie hij had gesolliciteerd, gesproken en afgewezen; gisteren kwam er ook een wel zeer bijzonder exemplaar van het menselijk ras voorbij. Het gesprek verliep ongeveer als volgt: “Goedemorgen, ik ben de sollicitant. Mag ik wellicht even gaan zitten? Ik ben namelijk erg moe”.

Op de vraag waarom hij dan zo moe was, antwoordde de kandidaat in spé: “Ik ben moe omdat mijn gitaar zo zwaar is. Kijkt U zelf maar. Het is een enorme gitaar met een gigantische klankkast. Nou, dat weegt wat hoor!” Uw Hoofdredacteur nam de vrijheid te vragen waarom de man zijn gitaar had meegevoerd naar het sollicitatiegesprek. “Och, dat is niet zo ingewikkeld. Ik wilde me onderscheiden en heb besloten om een muzikaal selectiegesprek te komen voeren. Leek me eens wat anders”, zo berichtte de look-a-like van Eddy Christiani. U begrijpt het al, de rest van de selectiecommissie kon zich (helaas) niet verenigen met het voornemen van de heer Christiani. Vriendelijk werd hem dan ook uitgeleide gedaan, waarna de gesprekken werden voortgezet met een meer serieuze kandidaat. U ziet, je maakt hier nog weleens wat mee.

Het was een beetje feest vandaag in het team. Wat was namelijk het geval?

Welnu, Uw Hoofdredacteur verkreeg vroeg in de ochtend, uit zeer betrouwbare bron, informatie rond de persoon van de heer Pinoccio. U moet weten, Pinoccio is degene die ’s ochtends als chauffeur van een carpoolauto diverse collega’s van huis afhaalt. Zo ook dus vanochtend. En, tijdens de rit naar het werk had Pinoccio waarschijnlijk zijn neus (niet de kleinste) voorbij gepraat. Hij had vertrouwelijk verhaald over zijn huwelijksdag. En, nu bleek het vandaag exact twee jaar geleden te zijn geweest dat Pinoccio en zijn kersverse echtgenote de zogenaamde “lief en leedpot” van het gemeentehuis hadden gespekt door er te trouwen. Van alle kanten werd Pinoccio vanochtend dan ook welgemeend voorzien van felicitaties. Gebak hoorde er echter niet bij; niet het hele leven is een feest, zo liet Pinoccio weten. Het mocht echter de pret niet drukken. Namens de redactie daarom nogmaals de felicitaties voor het Bruidspaar Pinoccio!

Morgenavond is het zover. Al dagen zijn verschillende personen, waaronder Jumping Paul, uitermate druk met de voorbereidingen van het afscheidspartijtje voor de Twent (van Moi) en voor Long Tall Herrie. Het is namelijk zo dat er op donderdag 17 november 2011, vanaf ongeveer 17.30 uur in de namiddag, voor hen een afscheid wordt georganiseerd bij de befaamde locatie die “Bijna Thuis” is geheten. Waarschijnlijk zal beiden de hand worden gedrukt door vele locale en Nederlandse collega’s. Jumping Paul kennende, zal het programma waarschijnlijk worden opgeluisterd met diverse verrassende acts. Zo trad er enige tijd geleden, ten tijde van het afscheid van de Fries van 95%, een gezelschap op dat het lied “de Vlieger” (naar André Hazes), op kwalitatief hoogstaande wijze ten gehore bracht. Ditmaal doet het gerucht de ronde dat de Twent (van Moi) zelf een optreden zal gaan verzorgen. Wat zeker lijkt is dat zijn playlist het lied “Op Fietse” zal bevatten. Hoe het ook zal zijn, in een volgende editie zult U er alles over kunnen lezen.

Wordt vervolgd…..

Van de sterke arm en een nog sterker slot......

Op Curaçao is het vandaag maandag 14 november 2011. Het is koud op het eiland, zeer koud. De temperatuur is, met ongeveer 24 graden Celsius, tien graden lager dan normaal. En, wanneer je gewend bent aan de warmte, betekenen tien graden het verschil tussen een korte broek en een dikke trui. Het is dus koud en zeer regenachtig. Gisteren, op zondag, regende het bij tijd en wijle erg hard. Het gevolg was dat vele straten weer eens onderliepen omdat de afwatering bij lange na niet voldoende capaciteit kan verwerken. Maar goed, het is nu eenmaal het regenseizoen op Curaçao, dus helemaal verrassend zijn de omstandigheden nu ook weer niet.

Het is dus maandag vandaag, hetgeen betekent dat het weekeinde weer kon worden afgesloten. Er diende immers weer te worden gewerkt vandaag. Toch kijkt Uw Hoofdredacteur, in deze editie van “een zonnig avontuur”, nog even kort terug op het afgelopen weekeinde. Er gebeurde namelijk nog wel het een en ander op zowel de zaterdag als op de zondag. En, zoals te doen gebruikelijk, kunt U er in deze editie weer het een en ander over lezen.

Uw Hoofdredacteur schreef het U al in een eerdere editie: zaterdagavond meldde zich de oppas voor de Olijke Twee in Huize Hoofdredacteur. Dat gaf Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur de kans om, tegen half zeven in de avond, het pand te verlaten om een gezellige avond te gaan doorbrengen in Punda. Er was namelijk afgesproken om een drankje te gaan drinken en een hapje te gaan eten bij “Mundo Bizarro”, één van de vele restaurantjes die Curaçao rijk is. Het moet gezegd, het werd een alleszins gezellige avond. Vele thema’s passeerden de revue terwijl tegelijkertijd, vanaf het balkon van het restaurant, een soort van theatervoorstelling viel waar te nemen.

Wat was namelijk het geval? Welnu, tegenover het etablissement ligt een soort van appartementencomplex. Dat complex kan men, per auto, betreden en verlaten via een tweetal elektrische poorten. Ben je te voet, dan kun je toegang tot de appartementen verkrijgen via een elektrisch te bedienen voetgangerspoort. Dat zou echter de bewuste zaterdagavond niet lukken. Een bezoeker van de binnenstad, gearriveerd per scooter, had namelijk uit veiligheidsoverwegingen besloten zijn scooter met een enorme ketting vast te leggen aan de voetgangerspoort. Deze bleek dan ook met geen mogelijkheid meer te bedienen. Tot zover de inleiding, waarna zich voor de ogen van Uw Hoofdredacteur het volgende schouwspel afspeelde. Er verscheen, na een telefonische oproep daartoe, politie om de situatie in beeld te krijgen. Het peloton bestond uit een viertal speciaal opgeleide agenten, die eerder die dag hun felbegeerde ATB certificaat uitgereikt hadden gekregen. Met andere woorden, zij vervoerden zich per fiets. Het viertal constateerde dat, met betrekking tot de scooter, sprake was van een groot probleem dat door hen niet zou kunnen worden opgelost.

Er werd derhalve versterking gebeld. De versterking kwam opdagen in de vorm van een grote politieauto, gevuld met een viertal agenten. Ook dit viertal constateerde dat de problematiek te groot was om met de beschikbare mankracht op te kunnen lossen. Meer versterking diende er te komen. Het verzoek om bijstand werd snel, binnen een uurtje, gehonoreerd in de vorm van een iets grotere politieauto, waarin zich een vijftal agenten bleken op te houden. Dit betekende, dat slechts twee uren na de eerste alarmering, in ieder geval een vijftiental agenten gereed stonden om de ketting te lijf te gaan. Om een lang verhaal kort te maken: de ketting won de eerste ronde. Wederom werd om aanvullende bijstand gevraagd. En, wederom verscheen een uurtje later een ander autootje met daarin slechts twee mannen dit keer. De mannen bleken gewapend met een enorme betonschaar waarmee ze de ketting trachtten te overmeesteren. De ketting won echter ook de tweede ronde. En zo kon het zijn dat, een viertal uren na het eerste signaal, een enorme brandweerwagen verscheen met daarin slechts een zestal brandweerlieden. Opgeteld bij de eerder gealarmeerde versterkingen, kon Uw Hoofdredacteur dus een groep van bijna 25 geüniformeerden in alle rust bekijken.

De brandweerauto bleek te beschikken over een zeer grote hydraulische schaar. Hiermee werd, laat op de zaterdagavond, de ketting overwonnen. Onder luid applaus van het inmiddels wat lacherige publiek, werd de scooter uiteindelijk losgemaakt van het hek. U ziet, een dinertje levert U op dit eiland veel meer op dan slechts een maaltijd.

De zondagochtend begon voor Uw Hoofdredacteur, zoals te doen gebruikelijk, in alle vroegte. Al ruim voor zes uur in de ochtend werd hij namelijk gewekt door het oorverdovende geluid van enorme regenval.

Slechts een paar kwartier later meldde zich de jongste olijkerd, die aangaf dat hij het bijzonder op prijs zou stellen wanneer Uw Hoofdredacteur met hem zou willen opstaan. En, aldus geschiedde. En zo kon het zijn dat het gezelschap, in alle vroegte, buiten aan de eettafel staarde naar de regen, die urenlang met bakken uit de hemel viel. Het werd dan ook een dag van rust, waarin wat werd geknutseld, gelezen, tv werd gekeken, gegeten en gedronken. Een zeer rustige zondag daarom, waaraan in grote mate het slechte weer debet was. Het is nu eenmaal niet anders.

Wordt vervolgd…..