Het is vandaag donderdag 17 november 2011 geworden op het warme en zonnige eiland Curaçao. Het is vandaag een memorabele dag, die in het teken staat van twee teamleden, de Twent (van Moi) en Long Tall Herrie, die definitief zullen gaan terugkeren naar Nederland. De Twent (van Moi) die gedurende tweeënhalf jaar op dit eiland woonde en werkte, en Long Tall Herrie die ruim een jaar deel uitmaakte van het team, kiezen er door allerlei omstandigheden voor om de komende koude Nederlandse winter in persoon te gaan meemaken. Daarmee dunt het team op Curaçao dan ook fiks uit, en gaat de omvang van zeven naar vijf personen. Er blijft dus een klein clubje over. Het lijkt dan ook niet meer dan logisch om in deze editie van “een zonnig avontuur” aandacht te schenken aan het vertrekkende tweetal.
In vele edities van “een zonnig avontuur” heeft de Twent (van Moi) een van de hoofdrollen vervuld. Eigenlijk was dat al zo vanaf het moment dat voet op Curaçaose bodem werd gezet. Het staat Uw Hoofdredacteur nog op zijn netvlies gegrift hoe de Twent (van Moi) en diens gezin verhuisden van hun tijdelijke woning op Blue Bay naar het huis op Cas Grandi waar ze jaren hebben gewoond. Via Markplaats werden, in plat Twents, diverse meubels gevonden en aangekocht, er werd een klein vrachtwagentje gehuurd en onder veel bekijks werd de Julianabrug bedwongen met op de laadbak een enorm bankstel, een televisie en de heren Westerdeken en Uw Hoofdredacteur. Vele foto’s werden van die reis door passerende automobilisten genomen. Daarnaast het avontuur waarbij bleek dat in een, van een particulier gekocht, meubelstuk een enorme muis bleek te zijn verstopt en waarbij de sjouwers (waaronder Uw Hoofdredacteur) gealarmeerd werden door het enorme geschreeuw van de bewoonster van het pand. Of het simpelweg vragen aan een voorbijganger naar de Admiraalsweg waarbij de voorbijganger aangaf “slechts matroos te zijn en dus geen idee te hebben waar zich de Admiraalsweg zou bevinden.” Zo gaat het dus wanneer mensen vertrekken waarmee je jarenlang hebt doorgebracht op een klein eiland. Allerlei anekdotes vliegen daarom door het hoofd van Uw Hoofdredacteur. Collega’s vetrekken, maar de herinneringen blijven.
Zo ook wat betreft Long Tall Herrie. Gearriveerd op het eiland Curaçao in aanwezigheid van drie zoons (6 meter aan zoon in totaal) en echtgenote Paula, settelde hij zich al snel in het vissersdorpje Boca Sami. Vaak werd hij gespot, samen met zoons, op de locale voetbalvelden. Hij werd een verwoed duiker, die samen met de heer Angelus veelvuldig op jacht is geweest naar lionfish. Zijn zoons en zijn eega zijn inmiddels alweer maanden geleden vertrokken naar Nederland, zij konden op Curaçao niet echt aarden. Long Tall Herrie heeft dus nog geruime tijd in eenzaamheid op dit fraaie eiland doorgebracht. Het is dan ook goed voor te stellen dat hij blij is zijn gezin weer definitief te kunnen begroeten.
Wat blijft er dan nog achter op Curaçao? Welnu, vanzelfsprekend maken Pinoccio en Jumping Paul nog deel uit van de club. Daarnaast zijn er nog steeds de (veel) rustiger Fries, de heer Angelus en Uw Hoofdredacteur. Voorlopig zult U het daarom, met enige regelmaat, moeten doen met een weergave van hun avonturen in den vreemde. Avonturen die, bij tijd en wijle, opzienbarend en verrassend van aard zullen zijn. Als het aan Uw Hoofdredacteur ligt, mag dat avontuur nog wel geruime tijd voortduren. Ik kan het U wat dat betreft zeker aanraden: mocht U ooit in de gelegenheid zijn om een aantal jaren in het buitenland te wonen en te werken, grijp die gelegenheid dan met beide handen aan. U zult het waarschijnlijk, evenals Uw Hoofdredacteur, ervaren als een enorm avontuur. Dat U daarbij af en toe zaken overkomen die U van te voren nimmer voor mogelijk zou hebben gehouden, moet U daarbij maar voor lief nemen. Immers, zelfs van de vertrekkende teamleden valt te beluisteren dat zij een periode hebben meegemaakt die zij nooit van hun leven zullen vergeten.
Wat rest is een afscheidsfeestje voor de twee vertrekkende teamleden vanavond. Uw Hoofdredacteur zal hen daar een passend cadeautje uitreiken ter herinnering aan hun verblijf op dit eiland. Een verblijf wat leuke en minder leuke kanten kende. Wat dat betreft is er geen enkel verschil tussen het wonen en werken in Nederland of in een land daarbuiten. Wel hoopt Uw Hoofdredacteur van ganser harte dat de leuke herinneringen de minder leuke zullen gaan overwinnen. De toekomst zal het uitwijzen!
Wordt vervolgd…..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten