Geef 'm van katoen!

Het is inmiddels donderdagmiddag 27 maart 2014 geworden op het vandaag weer snikhete eiland Curacao. Uw Hoofdredacteur heeft er ondertussen al een lange ochtend vol selectiegesprekken opzitten alvorens hij tijd kon vinden om U te voorzien van een actuele editie van "Een Zonnig Avontuur." De dag startte voor Uw Hoofdredacteur namelijk al bijzonder vroeg omdat dochterlief Julia vanochtend een spreekbeurt diende te houden op haar school. Zoals al eerder gememoreerd was het thema van de spreekbeurt de piano van dochterlief. Naast een heel verhaal, hetwelk werd opgeluisterd met filmpjes, geluidsfragmenten en afbeeldingen, diende het meiske een optreden achter de piano te verzorgen. En jawel hoor, in alle vroegte diende Uw Hoofdredacteur dat instrument, compleet met standaard en pianokruk, in de klas af te leveren en gebruiksklaar te maken. Dat al deze inspanningen veel vrucht afwierpen werd duidelijk toen Uw Hoofdredacteur, na het verstrijken van de ochtend, op het schoolplein werd aangesproken door leerlingen uit de klas van dochterlief. "De spreekbeurt van Julia was geweldig meneer!" zo wisten zij te melden. Het meiske zelf straalde van trots toen zij wist te vertellen dat zij het cijfer 10 had gekregen voor haar bijdrage. U begrijpt, het vroege opstaan was dan ook bijzonder snel vergeten!

In de gevangenis, waar collega Bullie en Uw Hoofdredacteur dagelijks vele uren doorbrengen, was het vanochtend een drukte van belang. Immers, alle locale pers was uitgenodigd om met eigen ogen te kunnen waarnemen wat er de afgelopen jaren allemaal in de inrichting gebouwd, opgeknapt of verbeterd is. Tot alle deelprojecten werd aan de persmensen toegang verleend waarbij zij in de gelegenheid werden gesteld om vele foto's van de verschillende resultaten te maken. Men toonde zich uitermate verrast door de sterk verbeterde omstandigheden in de laatste jaren. Waarschijnlijk zullen de bevindingen van de bezoekers vandaag of morgen wel in de locale media te lezen zijn. Wat zou het toch leuk zijn wanneer er eindelijk eens een wat positiever beeld dan gebruikelijk in de krant zou worden geschetst. Nu weet je uiteindelijk niet zeker hoe de publicaties eruit zullen zien alvorens de krant in de bus ligt, maar vooralsnog durft Uw Hoofdredacteur wel uit te gaan van goede berichten!

Dan komt Uw Hoofdredacteur nog even terug op de witte pluizen die de tuin rond Huize Hoofdredacteur bevolken. Gisteren, zo aan het einde van de middag, durfde Uw Hoofdredacteur gerust een vergelijking te trekken met verschijnselen die waar te nemen zijn tijdens een verblindende sneeuwstorm. Wat een pluizen, wat een pluizen! Wanneer Uw Hoofdredacteur maar even buiten plaats nam geleek hij, binnen een minuut of vijf, volkomen identiek te zijn aan de Kerstman of aan de Goedheiligman. Inmiddels is overigens volstrekt duidelijk waardoor dit fenomeen wordt veroorzaakt. Het is namelijk zo dat er, in de tuin van de overbuurman, een heuse katoenboom is gesitueerd. Welnu, deze boom verliest volstrekt geen blad maar wel veel, heel erg veel, katoen. De interieurverzorgster van Uw Hoofdredacteur kwam zojuist overigens met een prima oplossing. "Je moet gewoon de brandweer bellen Hoofdredacteur. Die komen dan elke ochtend de boom natspuiten waardoor de katoen niet langer meer kan worden verspreid door de wind." Direct belde Uw Hoofdredacteur met 911, het alarmnummer voor ondermeer de spuitgasten. "Bontardi meneer. Wat zegt U? Staat Uw boom in brand? zo klonk het vanuit de brandweerkazerne.  "Katoen? Katoen? Natspuiten? Zijn er grote vlammen?" Uw Hoofdredacteur berichtte dat het ging om een fikse hoeveelheid katoen die uit de boom waaide. "Er brandt dus niets? Jammer, maar dan komen we niet! We spuiten sowieso geen kleding nat die niet in brand staat. Nog een fijne middag meneer!" Mocht het dus zo zijn dat U nog een, overigens dan wel graag een zinnige, oplossing weet voor dit probleem, Uw Hoofdredacteur hoort het graag!

Wordt vervolgd.....

Schrijf het maar op je buik!

Het lijkt er wel op alsof er sprake is van een heuse herfst op het zo fraaie eiland Curacao. Immers, al dagenlang voert de wind, die bij tijd en wijle best krachtig is, zeer vreemde witgekleurde vlokken mee. Het heeft er alle schijn van, zo dacht Uw Hoofdredacteur in eerste instantie, alsof de wind grote hoeveelheden paardenbloemen met zich mee voert. De tuin rond Huize Hoofdredacteur ziet dan ook wit momenteel, en in de vijver en het zwembad hopen de vlokken zich op. Wanneer er buiten op het terras een kop koffie wordt gedronken lijkt het er vervolgens al snel op dat Uw Hoofdredacteur naast de twee grijze haren die hij al had, een volledig grijze haardos heeft gekregen omdat de  vlokken een soort van pruik op zijn hoofd vormen. Tijd voor Uw Hoofdredacteur om op onderzoek uit te gaan dus. En wat blijkt nu het geval? Welnu, de overbuurman heeft in zijn tuin een gigant van een boom staan die de uiterlijke kenmerken van een katoenboom vertoont. Met andere woorden: de boom verliest in dit geval geen blad, maar een soort katoen. Gelukkig is de gigant bijna leeg en kunnen de opruimwerkzaamheden starten. Tot grote vreugde van Uw Hoofdredacteur is er dus geen enkele sprake van herfst!

Zo af en toe komt Uw Hoofdredacteur op dit mooie eiland wel heel bijzondere zaken tegen. Zo ook in dit geval. Over niet al te lange tijd zullen de Paasdagen weer aanbreken. Om passende kleding voor die dagen te bemachtigen is niet altijd even gemakkelijk, zeker niet wanneer U beschikt over een behoorlijke buik. Welnu, daarvoor heeft een ondernemende dame op dit eiland een prima oplossing gevonden. Veel stof heeft U er niet voor nodig, wel veel vel. Voor Uw Hoofdredacteur persoonlijk is het daarom minder geschikt; zijn belly is simpelweg niet groot genoeg. Dat er echter beduidend meer geschikte buiken op dit eiland rondlopen, moge blijken uit bijgevoegde afbeelding. Het is namelijk thans mogelijk Uw buik, gelijk een fraai beschilderd paasei, te laten voorzien van allerlei afbeeldingen. Het resultaat is uitermate bijzonder, zo vindt althans Uw Hoofdredacteur. Mocht U beschikken over een passende buikmaat, Uw Hoofdredacteur kan U helpen aan het adres van de schilder!

De oudste olijkerd, Julia geheten, was hedenochtend bijzonder zenuwachtig. Immers, op de dag van morgen wordt van haar verwacht dat zij, voor de eerste maal in haar leventje, een spreekbeurt zal gaan houden voor haar klasgenoten. Als onderwerp heeft het meiske gekozen voor haar piano, waarover zij van alles zal gaan vertellen. Daarnaast zal zij, live, een mini-concert geven voor haar mede-leerlingen. Morgenochtend in alle vroegte kunt U Uw Hoofdredacteur dan ook zien sjouwen met een piano, een standaard en een pianokruk. Een onderneming die het kleine dametje vanochtend dus al behoorlijk bezighield. Overigens, toen Uw Hoofdredacteur opmerkte hoe blij hij was met het feit dat de spreekbeurt niet over een giraffe zou gaan, was de lach op haar snuitje al snel weer terug. Hoe het uiteindelijk zal gaan verlopen? In een volgende editie van "Een Zonnig Avontuur" zal Uw Hoofdredacteur U daarover vanzelfsprekend bijpraten.

Uw Hoofdredacteur verhaalde in een eerdere editie al over vlees dat door een locale supermarkt werd verkocht terwijl de uiterste houdbaarheidsdatum slechts met een maand of zeven was overschreden. Iets wat velen op Curacao op de dag van gisteren behoorlijk bezig heeft gehouden. Uw Hoofdredacteur heeft daarom besloten voortaan zeer alert te zijn op de aankoop van vlees. Dat  vlees dient immers wel degelijk vers te zijn? Welnu, vanochtend in alle vroegte werd hem duidelijk dat hij daarbij kan gaan rekenen op hulp van zijn trouwe viervoetertjes. Klaarblijkelijk hebben de beide keffertjes besloten dat Uw Hoofdredacteur bij het aanschaffen van vlees geen enkel risico behoeft te lopen. Met ingang van vandaag krijgt Uw Hofdredacteur het vlees immers aangeboden door de beide hondjes. De eerste portie lag vanochtend al keurig klaar. Eet smakelijk!

Wordt vervolgd.....

Even doorbijten!

Het is inmiddels, op het ook vandaag weer zeer zonnige eiland Curacao, dinsdag 25 maart 2014 geworden. Moeder de vrouw ligt nog altijd in haar warme mandje nu zij zich nog steeds niet fit voelt. U ziet, ook op het warme Curacao is het dus wel degelijk mogelijk om griep op te lopen. Uw Hoofdredacteur daarentegen is al uren op nu, zoals steevast elke morgen het geval is, de Olijke Twee aangespoord dienden te worden om op te staan, te douchen, een broodje te eten, de tandjes te poetsen en de tas op te pakken om richting school te vertrekken. Zoals altijd een heel ritueel, dat kunt U zich wellicht voorstellen. Nu dat gehele proces uiteindelijk weer gunstig is afgewerkt, wordt het tijd om de dagelijkse werkzaamheden te gaan oppakken. Echter niet vooraleer Uw Hoofdredacteur U heeft bijgepraat over de actuele stand van zaken op dit zo fraaie eiland.

Terwijl in Nederland vele regeringsleiders inspecteren of de stad Den Haag wel volledig in gereedheid is gebracht voor het bezoek wat Uw Hoofdredacteur volgende week aan Den Haag zal brengen, houdt men zich op Curacao met geheel andere zaken bezig. U moet namelijk weten dat, wanneer U op dit eiland een supermarkt binnengaat, het assortiment waaruit U kunt kiezen over het algemeen overweldigend is. Met name wanneer U een liefhebber bent van vleessoorten als biefstuk en ossehaas, waant U zich in het walhalla. Zeker wanneer U zich realiseert dat een pondje gehakt duurder is dan twee grote biefstukken, begrijpt U dat Uw Hoofdredacteur zich bijzonder graag meldt bij de vleesafdeling. Nu is het vanzelfsprekend wel zo dat U dient te houden van mals vlees, want dat is veelal het geval met de aangeboden biefstukken. Mocht U echter geen aanhanger zijn van mals vlees, dan is er nog geen man overboord. Immers, een der grote supermarkten op dit eiland, "Best Buy" geheten, is daarop, geheel op eigen houtje, ingesprongen.

Wanneer U graag wat langer kauwt op Uw stukje vlees, dan is het dus zaak om, op korte termijn, een bezoek te brengen aan de "Best Buy" supermarkt, gelegen aan de Caracasbaaiweg. Wat is daar namelijk het geval? Welnu, gisteren werd duidelijk dat er vlees kan worden gekocht bij deze supermarkt waarop behoorlijk lang kan worden gekauwd. Een der bewoners van Curacao kocht er namelijk een verpakt stuk vlees. Op de verpakking viel duidelijk waar te nemen dat er correctievloeistof op was aangebracht. Uitermate nieuwsgierig verwijderde de koper van het vlees de vloeistof om vervolgens te kunnen lezen dat het vlees slechts een half jaar na de uiterste houdbaarheidsdatum was verkocht. Kijk, dat is nu nog eens inspringen op een gat in de markt! De plaatselijke Keuringsdienst van Waren besloot vervolgens een bezoekje te gaan brengen aan de bewuste supermarkt. De controlerende keurmeesters troffen diverse verpakkingen aan met daarop de correctievloeistof. Hoe innovatief kan dus ook een supermarkt zijn?

Eveneens gisteren werd duidelijk dat de jaarlijkse editie van het Curacao North Sea Jazz Festival dit jaar wederom zeer bekende artiesten zal mogen verwelkomen. Was al duidelijk dat Bruno Mars en Juan Luis Guerra op 29 en 30 augustus van dit jaar de podia van het World Trade Center zullen gaan betreden, gisteren werden daaraan gerenommeerde namen toegevoegd. Zo zal het dan ook kunnen zijn dat U, mits U in het bezit kunt komen van toegangsbewijzen, zult kunnen kijken naar Chic met Nile Rodgers en de Mexicaanse band Maná. Een band die Uw Hoofdredacteur trouwens in een der voorgaande edities van het Festival de sterren al van de hemel hoorde spelen. U ziet, het wordt beslist weer een editie om nooit meer te vergeten. Of het nu om vlees gaat waarop U lang kunt kauwen of om muziek die U onvergetelijke ervaringen oplevert: op Curacao is alles mogelijk!

Wordt vervolgd.....  

De hond in de pot!

Het is vandaag maandag 24 maart 2014 geworden op het zo fraaie eiland Curacao alwaar de zon inmiddels weer hoog aan de hemel staat. Een nieuwe werkweek is van start gegaan, al geldt dat dit keer niet voor Moeder de vrouw. Moeder de vrouw is namelijk ziek en heeft de afgelopen nacht geen oog kunnen dichtdoen. Terwijl Uw Hoofdredacteur in alle vroegte trachtte beweging te krijgen in de Olijke Twee, klom Moeder de vrouw daarom, al kreunend en steunend, weer in haar warme mandje. Uitzieken maar, er zit waarschijnlijk niet veel anders op. Het weekeinde is weer om en een volle werkweek wacht. Een weekeinde dat, zoals op dit eiland steevast het geval is, uitermate aangenaam van aard was. De dagen, die over het algemeen zeer ontspannen worden doorgebracht, verstrijken in de Tropen beduidend sneller dan snel! Hoog tijd dan ook om U snel weer bij te praten over de meest actuele ontwikkelingen op dit eiland. En, zoals te doen gebruikelijk dient daartoe deze editie van "Een Zonnig Avontuur!"

In de tijd dat het gezin Hoofdredacteur woonachtig was in het pittoreske vissersdorp Boca Sami, werd het een goede gewoonte om op de zondagmiddag, met enige regelmaat, plaats te nemen op het strandje van Snake Bay. Op die zondagmiddagen werd dan vaak gezelschap verkregen van buurman Jeroen en diens eega Michelle, van vriendin Corine en van het hondenvrouwtje Willemijn. Over het algemeen waren deze middagen zeer gezellig van aard en werden er, onder het genot van een koel glas wijn, allerlei wetenswaardigheden uitgewisseld. Nadat het gezin Hoofdredacteur verhuisde naar Julianadorp, kwam er een beetje de klad in het bezoeken van Snake Bay. Het was dan ook, zo werd besloten, de hoogste tijd om een goede gewoonte weer in eer te gaan herstellen. En, zo kon het dan ook zijn dat de familie Hoofdredacteur gisteren, aan het begin van de middag, het ritje naar Snake Bay inzette.

Nauwelijks was er plaatsgenomen op het hete zand of vriendin Corine meldde zich al. Even later werd zij gevolgd door buurman Jeroen, die overigens meldde dat zijn eega enige tijd later ook zou arriveren. Dat zou trouwens ook het geval blijken te zijn voor het hondenvrouwtje Willemijn. Het viel Uw Hoofdredacteur al snel op dat buurman Jeroen zich zorgen maakte over het een en ander. Dat de aanname van Uw Hoofdredacteur bleek te kloppen, moge het volgende verhaal duidelijk maken. "Ik kamp met een ernstig dilemma", zo berichtte buurman Jeroen. "Stel je eens voor. Je hebt al de hele ochtend in de keuken gestaan om een heerlijke bonenschotel te bereiden. Het geheel ruikt vervolgens zo ontzettend lekker dat je bijna niet kunt wachten om een bord vol te scheppen. Echter, nog niet alle gezinsleden blijken gereed te zijn om plaats te nemen aan tafel. Je besluit dus snel nog even wat anders te gaan doen terwijl de bonenschotel zachtjes staat te pruttelen op het gas." Buurman Jeroen keek zijn gehoor eens diep in de ogen en vervolgde zijn verhaal.

"Plots, wanneer je het onderhanden zijnde werk hebt  verricht, besluit je de bonenschotel nog even door te gaan roeren. Je loopt naar de keuken en ziet daar een van je trouwe viervoeters, met zijn hoofd in de pan, nog juist met een zeer schuldig gelaat zijn lippen aflikken. Wat doe je dan? Gooi je de rest van de bonenschotel weg of besluit je te doen alsof er niets is gebeurd? Dat was vanochtend namelijk mijn dilemma!" Het gezelschap was unaniem in haar oordeel: weggooien die hap. Dan de hond maar in de pot vinden. Immers, een hond likt over het algemeen aan veel meer zaken dan aan slechts een bonenschotel. Weggooien dus en wat anders bereiden. Welnu, buurman Jeroen had evenwel anders besloten. "Het ging me zo aan het hart. En daarnaast rook het zo lekker. Ik heb dus het geheel nog even fiks doorgekookt en daarna hebben we de bonenschotel gewoon lekker opgegeten. Als trouwens mijn eega zo komt: zij weet van niets hoor!"

Uw Hoofdredacteur hoopt nu maar van ganser harte dat de actie van buurman Jeroen zonder gevolgen blijft. Immers, wanneer Jeroen vandaag blaffend op zijn werk zou verschijnen zou dat voor uitermate vreemde taferelen kunnen zorgen. Maar wellicht valt het ook allemaal wel mee, nu even later de eega van buurman Jeroen, net als vriendin Corine, een fles overheerlijke wijn tevoorschijn toverde. Door het nuttigen daarvan zullen de meeste bacillen wel zijn verzopen, zo denkt althans Uw Hoofdredacteur. Waar een bezoekje aan Snake Bay al niet goed voor is, woef!

Wordt vervolgd.....  

Ondersteuning gevraagd!

Nadat U alweer enige tijd verstoken bent gebleven van actuele berichtgeving vanaf het zo fraaie eiland Curacao, is het hoog tijd om daaraan, op zondag 23 maart 2014, weer eens wat te gaan doen. Gisteren, op de zaterdag, kwam Uw Hoofdredacteur namelijk aan het schrijven van geen kant toe, hetgeen van alles te maken had met de inkoop van de wekelijkse boodschappen, het lezen van een goed boek en noem maar op. Gelukkig is de situatie op de dag van vandaag geheel anders: het zonnetje schijnt, Uw Hoofdredacteur heeft kunnen genieten van een lange nachtrust en daardoor is er weer voldoende energie aanwezig om U te kunnen voorzien van een nieuwe editie van "Een Zonnig Avontuur!"

In de editie van vrijdag kon U het al lezen: er wachtte de Olijke Twee een zeer spannende dag nu immers het afscheid van de directeur van de Schroederschool, Meester Roel geheten, op het programma stond. Een evenement waarvoor ook Uw Hoofdredacteur was genood, dus toog deze, gewapend met zijn fototoestel, tegen de klok van half twaalf naar het schoolplein. Op dat schoolplein werd juist een enorme erehaag door de leerlingen van de school gevormd. Een erehaag die Meester Roel zou begeleiden richting de grote gymnastiekzaal waar een podium stond opgesteld. Voorzien van zelfgemaakte zonnetjes stonden de kinderen Meester Roel uit te zwaaien waarbij hij uitbundig werd toegezongen. Iets wat op Meester Roel, zo kon althans Uw Hoofdredacteur door de lens goed waarnemen, behoorlijk indruk maakte.

Toen alle kinderen en de vele aanwezige ouders een plaatsje hadden gevonden in de gymzaal, kon het feitelijke afscheid beginnen. Diverse mensen maakten van de gelegenheid gebruik om mooie woorden aan het adres van Meester Roel af te leveren. Er klonk een fraai gecomponeerd afscheidslied, waarbij muziekleraar Roeland de kinderen op de piano begeleidde, door de zaal. Vervolgens werd het tijd voor het schoolkoor, waarvan ook dochterlief Julia deel uitmaakt, om het podium te betreden. Daarbij was sprake van een enorme verrassing toen plots deejay Jochem Smid, dagelijks te beluisteren op het locale radiostation van "Dolfijn FM", zich meldde om, samen met het koor, een aantal liederen ten gehore te brengen. Een enorme ervaring voor de zangers en zangeressen van het koor, zo lieten althans hun ogen blijken. Al met al was er dus sprake van een zeer mooi afscheid van Meester Roel!

Nadien werd het tijd om te gaan vertrekken naar Huize Hoofdredacteur waarbij dochterlief Julia haar vriendin Sophie meevoerde. Sophie zou immers een nachtje blijven logeren in Huize Hoofdredacteur. Als twee echte dametjes brachten beiden de middag, de avond en de nacht door. Druk bezig met het aanbrengen van diverse soorten make-up, het showen van kleren en het bespreken van zaken "die er echt toe doen", kwamen zij de logeerperiode door. Zo af en toe waren zij, in de chaos die zij in een mum van tijd wisten te scheppen, hun kleren kwijt. Dat mocht echter de pret niet drukken, een handdoek loste die problemen snel op. Toen op de vroege zaterdagochtend Sophie weer werd opgehaald door haar vader paste dan ook slechts de constatering dat sprake was geweest van een zeer leuke en geslaagde logeerpartij.

Het is, zo lijkt het,  helemaal mis op Curacao! Nadat Uw Hoofdredacteur in eerdere edities al verhaalde over verschillende dodelijke schietpartijen op dit eiland, was het ook de dagen nadien weer raak. Inmiddels is namelijk slachtoffer nummer 10 aangetroffen nu er, in de buurt van Zapateer, weer sprake was van wat waarschijnlijk een liquidatie kan worden genoemd. Het lijkt er wel op alsof de sirenes van ambulances en politievoertuigen zo langzamerhand onophoudelijk te horen zijn. De Minister van Justitie heeft inmiddels de hulp ingeroepen van zijn Nederlandse collega en zal daarover volgende week, nu immers een bezoek aan Nederland op het programma staat, met zijn collega spreken. Het is de bedoeling om bijstand te vragen voor het Korps Politie Curacao en voor de inrichting waar Uw Hoofdredacteur dagelijks, samen met collega Bullie, werkzaam is. Uw Hoofdredacteur is overigens zelf betrokken bij het bezoek aan Nederland, reden waarom hij van Moeder de vrouw ditmaal een kledingstuk kreeg aangeboden waarmee hij zich kan wapenen tegen de kou!

Wordt vervolgd.....

Heeft de politiek U in het vizier?

Het is inmiddels vrijdag 21 maart 2014 geworden op het zo fraaie, edoch zeer bijzondere, eiland Curacao. Het is de laatste werkdag van deze week en het weekeinde dient zich dus met rasse schreden aan. Curacao, wat een bijzonder eiland toch eigenlijk nu recentelijk bekend werd gemaakt dat, vanwege allerlei dreigingen, Ministers voortaan zullen rondlopen met een vuurwapen op zak. De politiek heeft U vanaf nu altijd in het vizier, zo zullen we maar zeggen. Daarnaast werd gisteren bekend gemaakt dat Curacao ook dit jaar Koninginnedag gewoon op 30 april gaat vieren om toch een vrije dag te kunnen behouden. Een vrije dag die immers, wanneer het feest op 26 april zou worden gevierd, zoals in Nederland het geval is, aan de neus van de ingezetenen voorbij zou gaan. En, dat kan natuurlijk niet! Het is bijzonder stil in Huize Hoofdredacteur nu gisteren, aan het einde van de middag, Oom Albert en Tante Reinie de trap bestegen die voerde naar de enorme Boeing 747 die hen naar Amsterdam zou gaan voeren. Twee maanden, waarin Uw Hoofdredacteur werd verwend met rijsttafels en allerhande lekkere tussendoortjes die afkomstig bleken te zijn uit een kookboek van mevrouw Sonja Bakker. Twee maanden waarin de dagelijkse was werd gedaan, de boodschappen werden verzorgd en de Olijke Twee tijdig van school werden gehaald. U begrijpt, thans dient Uw Hoofdredacteur zelf weer de handen uit de mouwen te steken. Helaas, het is niet anders!

Overigens ging het vertrek van de beide logees niet zonder slag of stoot. U moet nameljk weten dat de beide trouwe viervoetertjes binnen het gezin Hoofdredacteur, Youri en Jetje geheten, de afgelopen maanden niets meer van Uw Hoofdredacteur wilden weten. Zij hadden besloten hun aanhankelijkheid voortaan aan Tante Reinie te schenken. En zo kon het dan ook zijn dat, waar Tante Reinie dagelijks ook maar liep, de beide viervoetertjes haar trouw volgden. Al vanaf de vroege ochtend tot aan de late avond was er voor de keffertjes slechts een persoon in beeld: Tante Reinie. Dat de liefde van de beide viervoeterjes wel heel erg ver ging, bleek eerst gisteren op de dag van vertrek. In alle vroegte pakte Tante Reinie de koffers waarin de bagage, bestemd voor Nederland, zou dienen te worden vervoerd. Het witte keffertje van Uw Hoofdredacteur, Jetje, bedacht zich vervolgens geen moment en nam alvast plaats in de koffer. Klaar voor de reis naar het verre Nederland. Welnu, uiteindelijk diende het blaffertje toch achter te blijven op Curacao, al heeft Uw Hoofdredacteur besloten de overloper voorlopig maar eens wat afstandelijk te gaan bejegenen!

De beide olijkerds, Julia en Levi geheten, wacht vandaag een bijzonder spannende dag waarnaar beiden overigens al lang naar hebben uitgekeken. Wat is namelijk het geval? Welnu, de school die door de beide olijkerds dagelijks wordt bezocht, de Schroederschool, neemt vandaag afscheid van haar directeur. Meester Roel, want zo noemen de kinderen de directeur, heeft immers besloten om, na een drietal jaren, terug te gaan keren naar Nederland. Nu is het zo dat Meester Roel bijzonder geliefd is bij de leerlingen van de school. Het kon dan ook niet zo zijn dat Meester Roel met de stille trom zou gaan vertrekken. Vanochtend staat er dan ook een groots afscheid voor Meester Roel gepland waarbij verschillende optredens zullen gaan plaatsvinden. Ook dochterlief Julia en zoonlief Levi zullen deel uitmaken van het podium, nu zij immers al sinds jaar en dag onderdeel vormen van het schoolkoor. Beiden zaten er vanochtend dus al geheel vol van en vonden het vooruitzicht bijzonder spannend. Uw Hoofdredacteur zal trachten, voor een volgende editie van "Een Zonnig Avontuur", wat fraaie afbeeldingen te schieten.

Het is weer eens zover! Nog een week werken wacht Uw Hoofdredacteur alvorens hij op het vliegtuig zal moeten gaan stappen om een bezoek te gaan brengen aan het Vaderland. Overigens, het betreft een zeer kort bezoek nu Uw Hoofdredacteur aan het einde van de zaterdag zal vertrekken en aan het begin van de daarop volgende woensdag alweer dient terug te keren. Een bliksembezoek is het dus eigenlijk, waarbij vele uren tijdsverschil weggepoetst moeten worden. Nu vindt Uw Hoofdredacteur dat echter niet zo heel erg bezwaarlijk; het zijn meer de klimatologische omstandigheden in Nederland die hem bezighouden. Het is dan ook maar te hopen dat de kanst op nachtvorst is verkeken en de zomer daadwerkelijk aanstaande is!

Wordt vervolgd.....

Geen sprake van respect!

Het is vandaag donderdag 20 maart 2014 op het zo fraaie eiland Curacao. Het zonnetje schijnt alweer enige uren en Uw Hoofdredacteur is, samen met collega Bullie, druk doende met het wegwerken van allerlei dringende werkzaamheden. Het is de dag waarop, na twee maanden, een einde komt aan de logeerpartij van Oom Albert en Tante Reinie. Huize Hoofdredacteur dient dus, na vandaag, weer op een andere wijze aangestuurd te worden nu de "General Manager" in persoon van Tante Reinie, vanmiddag het luchtruim zal kiezen. Want naast veel gezelligheid, hadden Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur wel heel veel gemak van logees die dagelijks voor het eten zorgden, al kwam dat dan uit een kookboek van Sonja Bakker, en die dagelijks de was en de boodschappen verzorgden. Helaas komt er aan alles een einde en zal Uw Hoofdredacteur de beide logees vanmiddag dan ook op het locale vliegveld Hato moeten gaan afleveren.

In een eerdere editie van "Een Zonnig Avontuur" verhaalde Uw Hoofdredacteur al over de toenemende criminaliteit op dit eiland. Welnu, op de dag van gisteren werd aan al die ellende nog een fiks staaltje toegevoegd. Wat was namelijk het geval? Het was zo dat Moeder de vrouw aan Uw Hoofdredacteur vertelde dat zij een dame had gesproken die behoorlijk met de toenemende criminaliteit in haar maag zat. De dame had immers recentelijk haar tuintje volledig op laten knappen en laten voorzien van allerlei groenten. Zij wilde een moestuintje realiseren om haar eigen verbouwde groente te kunnen consumeren. Steevast, wanneer er ook maar enig gewas een beetje boven de grond uitkwam, bleek vervolgens de volgende ochtend dat de groente was verdwenen. Gestolen, althans volgens de dame. Ook de afgelopen week was dat weer het geval waarop uiteindelijk werd besloten een soort van burgerwacht te gaan instellen. De maat was vol! En, wat bleek nu het geval te zijn? De geit van de buren was de dader. De dame in kwestie aarzelde dan ook geen moment en ging gisteren aangifte van diefstal, door de geit, doen bij de plaatselijke politie. Op dit moment is er nog sprake van druk overleg tussen de agenten van politie en de Hoofdofficier van Justitie over de vraag of men de geit zal gaan aanhouden of niet. Vanzelfsprekend is Uw Hoofdredacteur ten zeerste benieuwd naar het vervolg.

Nu het vertrek van Oom Albert en Tante Reinie naderde, werd besloten om gisterenavond, voor een laatste maal, te gaan genieten van een heerlijke maaltijd op het strand van Pirate Bay, het vroegere Hooks Hut. Zo tegen de klok van half vijf werd dan ook vertrokken naar dit prachtige etablissement om, voor het diner, eerst te kunnen genieten van een verkoelend drankje. De logeerpartij van twee maanden, die sneller dan snel bleek te zijn verstreken, werd nog eens even nader beschouwd en er werden verschillende herinneringen opgehaald. Vanzelfsprekend moesten er ook nog wat vakantiefoto's worden gemaakt en dientengevolge verzocht Tante Reinie aan Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur om er maar eens goed voor te gaan zitten. Met een grote glimlach op zijn face nestelde Uw Hoofdredacteur zich naast Moeder de vrouw opdat Tante Reinie een fraaie afbeelding zou kunnen verkrijgen. Nadat was afgedrukt, besloot Uw Hoofdredacteur het eindresultaat eens nader te bezien. Tot zijn stomme verbazing maakte een der olijkerds, zoonlief Levi, plots ook deel uit van de foto. "Lekker puh Papa", zo berichtte het mannetje. Zo ziet U maar, enig respect is op Curacao momenteel ver te zoeken!

Wordt vervolgd.....    

Angst op Curacao!

Het is vandaag inmiddels woensdag 19 maart 2014 geworden op het zo fraaie eiland Curacao. Het is alweer enige dagen geleden dat U kon beschikken over een nieuwe editie van "Een Zonnig Avontuur." Uw Hoofdredacteur gelukte het namelijk van geen kant om zijn drukke werkzaamheden te combineren met het uitbrengen van een nieuwe editie. En dat juist terwijl er toch weer van alles gebeurde op dit eiland! Echter op dit moment, nog zeer vroeg op de dag, is er gelukkig weer even tijd om U volledig bij te praten over de meest actuele ontwikkelingen gedurende de afgelopen dagen. Het is overigens een memorabele dag vandaag in Huize Hoofdredacteur. Immers, de beide logees, Oom Albert en Tante Reinie, houden het na een verblijf van twee maanden voor gezien. Morgen zullen zij weer gaan plaatsnemen in een grote "KLM-vogel" die hen vervolgens, na een lange reis, weer in Amsterdam zal gaan afzetten. Helaas, aan alles komt dus toch een eind!

Afgelopen maandag was het weer eens zover! Zoals een aantal malen per jaar het geval is, werden de Olijke Twee weer eens in het bezit gesteld van hun schoolrapport. Nu was Uw Hoofdredacteur vanzelfsprekend zeer benieuwd naar de behaalde resultaten, reden waarom hij zich meldde op school om het tweetal te gaan afhalen. Nou ja, eigenlijk meer om de rapporten en de schooltassen in ontvangst te nemen, terwijl de beide olijkerds dan zouden kunnen gaan deelnemen aan hun wekelijkse turnles en aan de streetdance-les. Met dochterlief Julia ging dat dan ook prima volgens planning: zij overhandigde haar spulletjes aan Uw Hoofdredacteur en vertrok naar de dansles. Met zoonlief Levi liep dat evenwel toch enigszins anders. Het ventje meldde zich met de volgende mededeling: "Ik ga met je mee naar huis Pap. Ik ga niet naar het turnen vandaag!" Op de vraag van Uw Hoofdredacteur waarom de turnles niet gevolgd zou kunnen worden sprak het mannetje: "Ik heb gezien dat ik een "g" op mijn rapport heb. Dat betekent goed! Ik ga dus even met je naar de speelgoedwinkel want ik denk zelf dat ik wel een fraai cadeau heb verdiend voor de enorme inspanningen die ik mij deze periode heb getroost!" U begrijpt, het ventje werd snel afgeleverd bij de turnles. Overigens hadden beide olijkerds wel een prachtig rapport; dat dan weer wel.

Gisteren was het voor Uw Hoofdredacteur een bijzondere dag nu er, al zeer vroeg in de ochtend, in het vliegtuig kon worden gestapt dat hem richting Bonaire zou voeren. Er stond immers een afspraak gepland met de (veel) rustiger Fries. Tot voor ongeveer een jaar geleden deelden Uw Hoofdredacteur en de (veel) rustiger Fries dagelijks een werkplek op Curacao, althans tot op het moment dat de (veel) rustiger Fries ervoor koos om zijn loopbaan te gaan voortzetten op het nabijgelegen Bonaire. Het was dan ook maar wat leuk om de (veel) rustiger Fries, die overigens vol trots zijn huidige werkplek showde, weer eens te kunnen zien en te kunnen spreken. Het ging hem bijzonder goed, zo liet hij weten. Het wonen op het zeer mooie eiland Bonaire verveelt hem nog geen moment en zijn werkzaamheden verricht hij met enorm plezier. Bijzonder leuk om te zien en de dag vloog voor Uw Hoofdredacteur dan ook in sneltreinvaart om.

Op Curacao is momenteel sprake van een bijzonder nare en vooral angstige periode. Wat is er namelijk aan de hand? Welnu, gisteren werd bekend dat er wederom een inwoner van Curacao, een zeer bekende deejay, dodelijk was getroffen door kogels uit een vuurwapen. En dat terwijl er, ongeveer een dag eerder, op het zandpad richting Bullebaai, de twee lichamen van twee jonge mensen werden aangetroffen. Ook zij bleken om het leven te zijn gekomen door kogels uit een vuurwapen. Dat bracht de teller op 7 moorden binnen twee weken! Bij monde van de politie werd bericht dat men ervan uitgaat dat het veelal afrekeningen betreft binnen het zogenaamde crimimele milieu. Daarnaast liet men weten dat men verwacht dat het aantal liquidaties op korte termijn nog zal toenemen. Wat is het toch onvoorstelbaar jammer dat zo een prachtig eiland zich feitelijk slechts aan het etaleren is door het toenemende geweld. U begrijpt, veel bewoners maken zich ernstige zorgen en hebben angst zich, met name in de avonduren, op straat te vertonen. Het is dus maar zeer te hopen dat de lokale autoriteiten er, op korte termijn, in zullen slagen grip te krijgen op dit enorme probleem!

Wordt vervolgd.....

Je wordt gewoon genept!

Het is inmiddels zondag 16 maart 2014 geworden op het zojuist ontwaakte eiland Curacao. Ongeveer een uurtje geleden, zo tegen half zeven in de ochtend, meldden zich de Olijke Twee en werd het voor Uw Hoofdredacteur dientengevolge tijd om zijn slaap af te breken. Het is immers zondagochtend, hetgeen betekent dat het Vaderlandse voetbal weer gevolgd kan worden via de digitale snelweg. Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur hebben vannacht weer in hun eigen bed kunnen slapen nadat er voordien een nachtje werd gelogeerd in het prachtige Avila hotel. Moeder de vrouw had immers een prijs gewonnen die een gratis verblijf gedurende die nacht mogelijk maakte. Het was daarom dat Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur zich afgelopen vrijdag, aan het einde van de middag, vervoegden bij de receptie van het hotel alwaar zij werden ontvangen met een welkomstdrankje.

"Bon tardi, bon tardi", zo berichtte de receptionist. "Ik zie dat U vannacht bij ons te gast zult zijn omdat U een prijs hebt gewonnen. Ik kan U zeer verheugd melden dat U niets zult hoeven betalen. In mijn computer valt namelijk te lezen dat er een zogenaamd "complementary" verblijf voor U is geboekt. Daardoor is ook al Uw eten en drinken inbegrepen." Uw Hoofdredacteur keek daarvan bijzonder op en vertelde dat mogelijk sprake zou zijn geweest van een vergissing omdat slechts de overnachting gratis leek te zijn. "Nee hoor meneer, alles in inbegrepen. Dit is de sleutel van Uw kamer en ik wens U een fijn verblijf!" Welnu, Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur konden vanzelfsprekend hun geluk niet op. Snel werd de bagage op de kamer ondergebracht waarna het happy hour van "Rock Beach" zou worden bezocht.

"Rock Beach", een gelegenheid welke nog niet eerder was bezocht, bleek te bestaan uit een groot strand met daarop vele lange tafels. Een lange bar complementeerde het geheel waarbij de muziek werd verzorgd door een achter pallets opgestelde deejay. Het was er uitermate gezellig en een aantal verkoelende biertjes gingen er dan ook prima in. Een paar uurtjes later werd het tijd om te gaan verkassen. Er was immers een tafeltje gereserveerd voor het diner bij "Bij Blauw", een prachtig aan de zee gelegen restaurantje. Het moet gezegd, de locatie was fenomenaal en het eten was geweldig. Het kon dus eigenlijk niet beter die vrijdagavond. Na het diner werd besloten om nog even een laatste drankje te gaan nuttigen aan de bar van het Avila hotel. Alvorens vervolgens het bed zou worden opgezocht, restte Uw Hoofdredacteur dan ook slechts het zetten van een handtekening onder de barrekening nu immers het verblijf volledig "complementary" was geboekt. Nou, die vlieger ging evenwel niet op. Juist lag Uw Hoofdredacteur in bed of de telefoon rinkelde. Het bleek de barman te zijn die verhaalde dat er een fout was gemaakt. Uw Hoofdredacteur diende daarom, per omgaande, de rekening nog even cash te komen voldoen!

Op zaterdag wachtte vervolgens een zeer ontspannende dag. Na een overheerlijk ontbijt kon een fijne ligstoel aan het strand worden betrokken waar, vergezeld door een kopje koffie, uitstekend een boek kon worden gelezen. Die rust zou voortduren tot het einde van de middag, toen Oom Albert en Tante Reinie, vergezeld door dochterlief Julia, zich kwamen melden bij het hotel. Het was namelijk zo dat nog slechts zoonlief Levi ergens van een verjaardag geplukt hoefde te worden alvorens de reis naar een Argentijns restaurant kon worden ingezet. Immers, het is het laatste weekeinde dat de beide logees, Oom Albert en Tante Reinie, op Curacao doorbrengen en dus was er sprake van een soort afscheidsdiner. Ook die avond, die van gisteren dus, kon weer worden genoten van een overheerlijke maaltijd. Vervolgens splitste het gezelschap zich op om in twee auto's te gaan terugkeren naar Huize Hoofdredacteur. Bij Uw Hoofdredacteur in de auto: Oom Albert en zoonlief Levi. Er ontspon zich een geweldig gesprek onder leiding van zoonlief. "Pap? Als we gaan terugkeren naar Nederland, waarom moet ik dan naar een vegetarische school bij ons in het dorp? Ik ben immers juist zo gek op vlees!" Uw Hoofdredacteur berichtte het ventje dat de school in het dorp geen vegetarische school zou zijn, maar een christelijke school. "Pap? Waarom moet ik naar een christelijke school? Ik ben het daarmee helemaal niet eens. Want weet je, op een christelijke school proberen ze je steeds te neppen. Ze proberen je wijs te maken dat de Bijbel geschreven is door God. Ze denken zeker dat ik gek ben. Want weet je? Als je goed kijkt dan kun je zien dat de Bijbel helemaal niet geschreven is. De Bijbel is getypt! Er is namelijk helemaal niemand, zelfs God niet, die zo mooi kan schrijven dat het getypt lijkt! Dan weet je dat maar!"

Wordt vervolgd.....

In het war!

Zoals steevast op doordeweekse dagen werden de activiteiten in Huize Hoofdredacteur, op deze vrijdagochtend de 14e maart 2014, weer in alle vroegte opgestart. Immers, het wekkertje meldde zich als vanouds om half zes in de ochtend; een vreselijke tijd om op te staan! Helaas, het is niet anders nu er, zoals welhaast iedere dag, gewerkt dient te worden. Daarnaast start de school van de Olijke Twee al om kwart over zeven met haar lesprogramma en dient, om het tweetal enigszins in beweging te krijgen, voldoende tijd voor het opstaan te worden uitgetrokken. Inmiddels is dat overigens allemaal weer prima gelukt en is elk lid van het gezin Hoofdredacteur op de plaats van bestemming aangekomen. Het is, op het zo fraaie eiland Curacao, dus vrijdag geworden. Dit betekent dat het weekeinde met rasse schreden nadert, iets waar Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur bijzonder naar uitkijken. Echter, vooraleer het weekeinde een feit is, is het hoog tijd om U bij te praten over de meest actuele gebeurtenissen op dit eiland. Daarom, ook vanochtend, is er weer een nieuwe editie van "Een Zonnig Avontuur!"

Zoals U zich wellicht nog kunt herinneren uit eerdere edities, is het een bijzonder voorrecht om dagelijks te kunnen genieten van het achter Huize Hoofdredacteur gelegen zwembad. Het is, met een lengte van 15 meter, een zeer behoorlijk zwembad waarin heerlijk verkoeling kan worden gezocht voor de verzengende hitte op Curacao. Nu is het overigens wel zo dat zo een zwembad behoorlijk wat onderhoud behoeft. Tweemaal per week meldt zich dan ook de zogenaamde "poolservice" die de kwaliteit van het water meet en het zwembad ontdoet van allerlei ongerechtigheden. Dat het tijdens dat proces wel eens mis wil gaan bleek de afgelopen week. De betreffende medewerker van de poolservice vergat namelijk de pomp, die hij had gebruikt om het bad schoon te zuigen, af te zetten. Met als gevolg dat er vervolgens een enorme hoeveelheid water uit het bad stroomde. Het was juist op de dag dat het gezin Hoofdredacteur op "Klein Curacao" verbleef. Zo kon het dan ook zijn dat eerst de volgende dag werd geconstateerd dat een duik in het zwembad slechts verantwoord zou zijn met een helm op nu de bodem sneller dan snel kon worden bereikt.

"Niets aan de hand", zo dacht althans Uw Hoofdredacteur. "Er kan immers gewoon water worden bijgevuld?" Nou, het bleek toch allemaal niet zo eenvoudig te zijn als was bedacht. Weliswaar bleek het bijvullen van het bad een sinecure te zijn, maar wel werd het evenwicht in de waterhuishouding enorm verstoord. Het is dan ook zo dat Huize Hoofdredacteur thans weer eens is voorzien van een zwembad dat water bevat dat groener is dan het kunstgrasveld van de Heraclieden uit Almelo. Hoog tijd om maar eens van gedachten te wisselen met de poolservice. Een der medewerkers meldde zich dan ook bij het zwembad, keek naar het water, haalde zijn pet van zijn hoofd en aaide zichzelf diverse malen over zijn koppie. "Ik raak ervan in het war!" zo berichtte de man. "Ik dacht dat het water normaal gesproken blauw zou zijn. Dit heb ik nog nooit meegemaakt. Daarom ben ik enorm in het war. Ik ga snel mijn baas bellen!" Ook de baas bleek, bij aankomst, behoorlijk in het war te zijn. Zo werd althans gemeld. Onmiddellijk werden er allerlei flessen met vreemde vloeistoffen in het water gegooid en werd bericht dat het zwembadwater nu wel snel zou veranderen van kleur. Welnu, dat klopt! Daar waar het water tot voor kort lichtgroen van kleur was, is thans diepgroen de dominante kleur. Het zal dan ook wel geruime tijd gaan duren alvorens de dagelijkse sprong in het water weer verkoelend zal kunnen werken.

Het is echter niet allemaal kommer en kwel rond Huize Hoofdredacteur. Vandaag is het immers de dag dat Moeder de vrouw haar gewonnen hotelovernachting gaat verzilveren en Uw Hoofdredacteur is daar live bij. Hij mag namelijk mee! Nu de beide logees in Huize Hoofdredacteur, Oom Albert en Tante Reinie, zich bereid hebben verklaard om een nachtje op de beide olijkerds te willen passen, zal er vanavond tijd zijn om te genieten van een diner voor twee. Nadien zal dan een heerlijk nachtje kunnen worden doorgebracht op de hotelkamer, kan er eindelijk eens worden uitgeslapen en wordt er een lekker ontbijt geserveerd. U ziet, het vooruitzicht is prima. Laat het weekeinde dus maar komen!

Wordt vervolgd.....

Gebakken lucht?

Het is inmiddels donderdag 13 maart geworden op het eiland Curacao. Het zo fraaie eiland, waar eigenlijk dagelijks wel van alles gebeurt, gaat op dit moment nog schuil onder een beetje bewolking. Daar zal echter, in de loop van de ochtend, waarschijnlijk snel verandering in gaan komen wanneer het zonnetje zich zal melden. Het is dus donderdag vandaag en dat maakt dat het weekeinde met rasse schreden nadert. Nog slechts twee werkdagen resteren er voor Moeder de vrouw en voor Uw Hoofdredacteur alvorens kan worden genoten van twee vrije dagen. Vrije dagen die op dit eiland altijd zeer welkom zijn nu er steevast de mogelijkheid bestaat om heerlijk uit te rusten in de tuin of aan het strand. Het leven in "De West" is zo gek nog niet, dat vindt althans Uw Hoofdredacteur.

Het was, enkele jaren geleden, een zeer opmerkelijk bericht wat de media haalde. Immers, in het bericht werd melding gemaakt van de mogelijkheid tickets te kopen voor een heuse ruimtevlucht vanaf Curacao. Tegen betaling van zo ongeveer een ton aan dollars werd een toegangsbewijs afgegeven voor een zitplaats in een echt ruimtevoertuig. Ondermeer deejay Armin van Buuren en topmodel Doutzen Kroes kochten dan ook maar snel een kaartje. Weliswaar was de raket nog niet helemaal af, maar vanaf eind 2014 zou het luchtruim gekozen kunnen worden, dat was wel zeker. Echter, wat zeker is, is dat op Curacao nooit iets zeker is. En zeker wanneer er data worden genoemd, is het raadzaam om al bij voorbaat een beetje rekening te gaan houden met een zekere speling. Zo ook dus in dit geval. Gisteren werd namelijk bekend gemaakt dat de eerdergenoemde datum van 2014 niet haalbaar meer is. Een eerste testvlucht met de Lynx-raket dient nog altijd plaats te vinden en er dient tevens een, waarschijnlijk lang, vergunningentraject te worden doorlopen. Ruimtevluchten vanaf Curacao? Voorlopig lijkt het dan ook slechts gebakken lucht!

De jongste olijkerd, Levi geheten, is er eindelijk helemaal uit! Hij weet namelijk volstrekt zeker wat hij in zijn latere leven wil gaan doen. "Pap, ik weet het helemaal zeker! Ik word later professor. Dat lijkt me een bijzonder leuke baan. Ik ziet tenminste op televisie regelmatig dat een professor allerlei proeven uitvoert, en dat wil ik ook. Mag dat Pap?" U begrijpt, Uw Hoofdredacteur was wel even stil na deze indrukwekkende mededeling. Niet iedereen heeft immers een zoon die duidelijk weet dat hij professor wil worden? Uw Hoofdredacteur besloot dan ook om het mannetje eens even te vragen waarom hij deze keuze had gemaakt. "Ja, dat weet ik eigenlijk zelf niet Pap. Ik wilde eerst voetballer worden, maar daar heb je me afgehaald omdat ik steeds stond uit te rusten op het veld. Ik dacht vervolgens, dan is het wellicht beter om professor te worden. Al heb ik eigenlijk geen enkel idee hoe je het kunt worden of wat je dan moet doen. Weet jij dat eigenlijk wel Pap? Of mag ik weer gewoon op voetbal?"

In de agenda van Uw Hoofdredacteur was de dag van vandaag eigenlijk gereserveerd voor een bezoek aan een mooi eilandje in de buurt: Bonaire. De organisatie waar Uw Hoofdredacteur dagelijks werkzaam is, zou daarvoor de tickets regelen. Dat gebeurde echter op een wijze die vergelijkbaar is met het verhaal over de ruimtevluchten, al is dat niet helemaal het geval. Dit keer ging de vlucht namelijk wel, maar was verzuimd de tickets tijdig te betalen. Helaas, helaas, de reis kon dan ook geen doorgang vinden en de (veel) rustiger Fries werd daarover ingelicht. Deze zou immers, nu hij op Bonaire werkzaam is, Uw Hoofdredacteur komen afhalen van het locale vliegveld. Overigens, van uitstel kwam gelukkig geen afstel. Inmiddels is het namelijk wel gelukt om tickets te krijgen, maar dan voor de vlucht van komende dinsdag. Nou ja, wat in het vat zit verzuurt gelukkig niet!

Wordt vervolgd.....

Veroordeeld tot De Krim!

Vandaag is het op het zo fraaie eiland Curacao woensdag 12 maart 2014. Alhoewel de dag nog erg pril is, zit Uw Hoofdredacteur al geruime tijd achter zijn computertje nu hij immers een forse presentatie dient voor te bereiden. Inmiddels heeft hij de Olijke Twee al afgeleverd op hun school en heeft hij Moeder de vrouw, die vandaag een lange werkdag voor de boeg heeft, al vriendelijk uitgezwaaid. Voorzichtig breekt inmiddels het zonnetje door en Uw Hoofdredacteur, gezeten op de veranda en vergezeld door een kopje koffie, maakt graag even tijd om U bij te praten over de meest actuele gebeurtenissen op dit eiland. Nog altijd gebeurt er immers dagelijks van alles in "De West" wat het vermelden meer dan waard is. En, zoals te doen gebruikelijk dient daartoe deze editie van "Een Zonnig Avontuur!"

Deze editie begint met zeer belangrijk nieuws uit "De Krim." Zoals U zich wellicht nog weet te herinneren uit eerdere edities staat dit dorp, gelegen in de nabijheid van het pittoreske Slagharen, volop in de belangstelling. Dit naar aanleiding van het gedoe rond de Russische inval op het schiereiland De Krim, overigens ver van Slagharen gelegen. Nu was het zo dat de heer R. Valkman, zeer bekende inwoner van het genoemde dorp, in een interview geweldige uitspraken deed welke leidden tot landelijke bekendheid. Omdat Ronnie, want zo heet de goede man, als bekende Kriminees niet meer ongestoord op straat kon rondlopen, besloot hij om te vluchten richting Curacao. Sterker nog, juist vandaag zou hij voor die lange reis op het vliegtuig stappen. Om de tijd op Curacao nuttig door te brengen had hij een klus aangenomen die eruit bestond dat hij allerhande apparatuur op het waternet zou gaan aansluiten op dit eiland. Niets aan de hand dus, zo zult U wellicht denken.

Helaas, de werkelijkheid is inmiddels behoorlijk anders. Gisteren namelijk liet Ronnie aan Uw Hoofdredacteur weten dat zijn vluchtpoging met enkele weken dient te worden uitgesteld. Wat is er namelijk aan de hand? Welnu, zoals Uw Hoofdredacteur wel had kunnen bedenken, het locale energiebedrijf is er helaas nog niet aan toegekomen een waterleiding aan te leggen welke door Ronnie gebruikt zou kunnen worden om de apparatuur definitief te kunnen aansluiten. "Noe bin ik nog veroordeeld tot'n Krim. Helaas dien ik noe nog langer noar disse badpakk'n te kiek'n!" zo berichtte Ronnie. Uw Hoofdredacteur kan zich de teleurstelling van Ronnie beslist voorstellen. Het is dan ook maar te hopen dat Ronnie uit handen van de Russen kan blijven in afwachting van een nieuw te plannen vertrekdatum. Uw Hoofdredacteur houdt U vanzelfsprekend op de hoogte!

De komende week hebben Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur overigens wel een leuk uitje op het programma staan. Het is immers zo dat Moeder de vrouw de laatste maanden zwelgt in het geluk nu zij de ene na de andere prijs in de wacht wist te slepen. Zo gelukte het haar om een vliegreis naar Miami te bemachtigen. Daarnaast werd zij de winnares van een gratis hotelovernachting in het prachtige Avila-hotel, gelegen in Punda. En, juist daar zal Uw Hoofdredacteur komende vrijdag een nachtje gaan logeren. Oom Albert en Tante Reinie, de beide logees van het gezin Hoofdredacteur, toonden zich bereid om een nachtje voor de Olijke Twee te zorgen. U begrijpt, Uw Hoofdredacteur kijkt er ten zeerste naar uit om een middagje op het strand van Avila te kunnen liggen, te kunnen genieten van een heerlijk diner en daarna toegang te krijgen tot een prachtig ingerichte hotelkamer. Zo komt Jan Splinter dan ook wel door de winter!

Wordt vervolgd.....

Jacuzzi of Sjaak Uzi?

Het is inmiddels dinsdag 11 maart 2014 geworden op het zonovergoten eiland Curacao alwaar Uw Hoofdredacteur zich overigens, bij tijd en wijle, in de Middeleeuwen waant. Zeker gisteren, toen bekend werd dat er een dodelijk slachtoffer was gevallen vanwege het feit dat hij was gestenigd door een groep jongeren, bekroop Uw Hoofdredacteur dat gevoel. U ziet, niet altijd alles is even leuk op dit normaliter zo fraaie eiland. Gelukkig slaagde de politie erin om snel een vermeende dader aan te kunnen houden, al heeft het 46-jarige slachtoffer daar overigens niets meer aan. Opnieuw viel er dus een dodelijk slachtoffer door geweld op Curacao. Uw Hoofdredacteur hoopt van ganser harte dat de verantwoordelijken op dit eiland erin zullen slagen de criminaliteit eindelijk eens terug te gaan dringen. Hoe jammer zou het toch zijn wanneer dit paradijs slechts vanwege de mate van geweld uitstraling geniet? En dat terwijl er zoveel meer is om Curacao te etaleren!

Zoals U wellicht nog weet uit eerdere edities van "Een Zonnig Avontuur", telt het gezin Hoofdredacteur nog immer twee logees. Oom Albert en Tante Reinie, want hen beiden betreft het, zullen nog iets langer dan een week op Curacao verblijven alvorens per KLM vliegtuig naar Nederland te gaan terugkeren. Nu Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur elke ochtend al vroeg naar hun dagelijkse werkplek vertrekken, wordt het huishouden voor het grootste deel dan ook door de logees gerund. Gedurende de avonden, wanneer Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur huiswaarts zijn gekeerd en de koffie wordt uitgeschonken, is er dan eigenlijk voor het eerst op de dag de mogelijkheid om eens even met elkaar bij te praten. De gesprekken handelen dan steevast over de meest verschillende thema's, al valt er wel een rode draad in te ontdekken. Veelal betreft namelijk het onderwerp maaltijden en techniek. Met name Oom Albert roert zich stevig als het om die thema's gaat, waarbij hij dan voornamelijk Uw Hoofdredacteur bestookt met argumenten die niet altijd worden begrepen.

Zo kon het dan ook zijn dat op de avond van gisteren het gesprek weer eens een geheel vreemde wending nam. Het was zo dat Moeder de vrouw zich, toen de avond al behoorlijk ver was gevorderd, meldde met een hoofd dat rood was van inspanning. Immers, zij had even daarvoor de uren durende hardlooptraining van maandagavond afgesloten. Terwijl Moeder de vrouw puffend en steunend trachtte enigszins op adem te komen, merkte Uw Hoofdredacteur op dat het leuk zou zijn geweest wanneer er, voor Moeder de vrouw, de mogelijkheid was geweest om even lekker in een jacuzzi te gaan zitten. Onmiddellijk werd deze gedachte overgenomen door het Oompje die uitbundig begon te vertellen over de verschillende films die hij in zijn leven had gezien. "Doar woar'n films bie woar ze elkoar achternoa zaat'n met geweer'n! En allemoal vanuut'n jakoezi!" zo berichtte het Oompje.

Nu werd Uw Hoofdredacteur toch wel enigszins nieuwsgierig en hij vroeg Oom Albert dan ook naar de titels van de films. Zelf kon Uw Hoofdredacteur zich namelijk niet heugen ooit een rolprent te hebben gezien waarbij men, vanuit een jacuzzi, op voorbijgangers schoot. Oom Albert dacht eens diep na en sprak: "Ik ken'n titel neet meer. Moar ik wet wa dat den keerl die nun hoofdrol had, Steven Seagal heet'n!" Nu was Uw Hoofdredacteur de kluts volledig kwijt en dientengevolge vroeg hij het Oompje wat Steven Seagal nu precies met een bubbelbad te maken kon hebben. "Bubbelbad, bubbelbad? Wie hebt ut toch over'n Uzi? In den film heet'n den keerl Sjaak. Ik neum'm dan ook Sjaak Uzi! Dat begriep ie toch wa?" zo antwoordde Oom Albert. Zo ziet U maar hoe snel communicatiestoornissen kunnen ontstaan, al had Uw Hoofdredacteur de neiging om na dit gesprek snel onder te duiken. In een echte jacuzzi!!!

Wordt vervolgd.....