Crazy Hair day.....

Op het zonnige eiland Curaçao, waar het zeer hard waait, is het vandaag zaterdag 30 maart 2012. Het is ongeveer half twee in de middag en Uw Hoofdredacteur zit weer klaar om U te verhalen over gebeurtenissen op dit zo fraaie eiland. Moeder de vrouw vertoeft in de onderwaterwereld, zij is gaan duiken met de familie Pinoccio. De Olijke Twee spelen, dus er is even tijd U bij te praten. Er gebeurde immers weer van alles de afgelopen dagen. En, zoals te doen gebruikelijk, wordt U daarover tot in detail geïnformeerd in deze editie van "een zonnig avontuur."

Gisteren was het voor de Olijke Twee en voor Moeder de vrouw de laatste schooldag voor de paasvakantie. Zoals het een goede traditie betaamt was er dan ook ruimte ingeruimd voor een paasontbijt op de school. Daarbij was het ook nog eens "Crazy Hair" dag. Dat betekent dat er sprake zou moeten zijn van een mooi kapsel om daarmee vervolgens op het schoolplein plaats te gaan nemen om te ontbijten. Het moet gezegd, het gezelschap zag er zeer fraai uit. Al vroeg in de ochtend was Moeder de vrouw met allerlei spuitbussen in de weer om het geheel te verfraaien. De trommeltjes werden volgepakt met vele lekkernijen die zij zich, op het schoolplein aangekomen, uitstekend lieten smaken. En nu? Nu heeft het gezelschap vakantie. De komende twee weken zal er dan ook, bij herhaling waarschijnlijk, worden gevraagd om vermaak. Uw Hoofdredacteur is er alweer helemaal klaar voor.

Eveneens gisteren, werd er een afscheidsbijeenkomst georganiseerd voor een stagiair. Daniël K., zoon van een oud-collega, nam na 6 maanden stage lopen afscheid van het team en van Curaçao. Het werd een uitermate gezellig samenzijn bij "Bijna Thuis", het etablissement dat door de verschillende teamleden wel eens vaker is bezocht. Onder het genot van een hapje en een drankje werd Daniël toegesproken en werd hem een pracht cadeau overhandigd. Hij ontving namelijk een handgemaakte kaart van Curaçao, helemaal gemaakt van hout. Daarop was een klok bevestigd, hetgeen een passend presentje voor Daniël is omdat hij steevast te laat op het werk kwam. Uw Hoofdredacteur vertrouwt er dan ook op dat te laat komen voortaan tot het verleden zal behoren.

Morgen zal het gezin Hoofdredacteur een uitstapje gaan maken naar de binnenstad van Punda. Voor de tweede maal in successie wordt daar namelijk een straatfestival georganiseerd. Net zoals vorig jaar zullen vele getalenteerde kunstenaars prachtige driedimensionale tekeningen aanbrengen op de straten en stoepen van Punda. Daarnaast zijn er prachtige zandsculpturen te bewonderen en zal er zeker ook de mogelijkheid bestaan om de inwendige mens te versterken. U ziet, er gebeurt altijd van alles op dit eiland. De weekeinden verstrijken dan over het algemeen ook snel, veel te snel.

De familie Angelus vertrok gisteren voor een korte vakantie naar Nederland, Uw Hoofdredacteur meldde U dat al in een eerdere editie. Had de heer Angelus sowieso al niet veel zin om te vertrekken, na de berichten van gisteren werd de motivatie nog veel minder. In de krant werd gemeld dat de komende week de temperaturen in Nederland zullen gaan dalen tot om het vriespunt. Daarnaast werd er bericht dat sprake zou kunnen zijn van neerslag in de vorm van natte sneeuw. U begrijpt, vanuit Curaçao waar de temperatuur ongeveer 33 graden Celsius bedraagt, is de overgang naar temperaturen rond het vriespunt dan ook wel heel erg groot. Uw Hoofdredacteur wenst de familie Angelus dan ook heel veel sterkte toe en spreekt de hoop uit dat zij in het bezit zullen zijn van een dikke jas!

Wordt vervolgd.....  

Uw Hoofdredacteur wordt voorgelezen......

Het is half negen op de avond van 29 maart 2012. Het is een zwoele donderdagavond op het heerlijke eiland Curaçao en Uw Hoofdredacteur zit er weer helemaal klaar voor. Het is, zoals te doen gebruikelijk, de hoogste tijd om U weer te voorzien van de actuele berichtgeving vanaf dit eiland. Want, er gebeurde namelijk vandaag wel weer het een en ander op Curaçao. Ook ditmaal kunt U er tot in detail kennis van nemen in deze editie van "een zonnig avontuur."

Zoals Uw Hoofdredacteur U in een eerdere editie al berichtte, was het vandaag weer eens een lange vergaderdag. Al vanaf vroeg in de ochtend werden er, bij tijd en wijle, verhitte discussies gevoerd met betrekking tot vele onderwerpen. Redelijk uitgeput keerde Uw Hoofdredacteur aan het einde van de middag huiswaarts. Om aldaar geconfronteerd te worden met een hoogtepunt. De oudste olijkerd in Huize Hoofdredacteur heeft namelijk, sinds enige tijd leren lezen. Zij loopt daarmee voor op haar klasgenootjes die immers eerst het volgend schooljaar zullen leren lezen. En, het moet gezegd, het gaat dochterlief meer dan uitstekend af. Het gaat haar zelfs zo goed af, dat zij van haar school een bibliotheekkaart heeft gekregen waarmee zij in haar eentje de schoolbibliotheek mag bezoeken om daar boekjes te gaan uitzoeken. En juist daar is het meiske apetrots op! Omdat zij recent in de bibliotheek een nieuw boekje had uitgezocht, kwam Uw Hoofdredacteur de grote eer toe om, voor het eerst in zijn leven, 18 bladzijden voorgelezen te krijgen door zijn dochter. Foutloos las zij voor, waarbij zij na iedere zin vol trots opkeek naar Uw Hoofdredacteur. Overigens voelde zij die trots niet alleen, Uw Hoofdredacteur kreeg het warm bij elke uitgesproken zin.

Uw Hoofdredacteur is druk bezig met een enorme klus. Het afgelopen jaar schreef Uw Hoofdredacteur vele bladzijden vol rond de belevenissen van een team Nederlanders op Curaçao. En al deze bladzijden, ongeveer 440 in getal, worden gebundeld tot een vervolg op "Een Zonnig Avontuur" deel 1. Uw Hoofdredacteur is dus bezig met het samenstellen van een nieuw boek, hetgeen een omvangrijk werk is. Bladzijde voor bladzijde moet opnieuw worden geredigeerd en voorzien van de correcte foto's. Maar goed, als uiteindelijk het resultaat bevredigend is, is het vele werk snel vergeten. Over enige tijd zult U het boek wel zien verschijnen, Uw Hoofdredacteur houdt U op de hoogte.

Het team Nederlanders op Curaçao wordt de komende weken weer enigszins kleiner dan gebruikelijk. De familie Angelus vertrekt morgenmiddag namelijk voor een korte vakantie naar de Lage Landen. Vanmiddag werd nog even kort met de heer Angelus gesproken toen hij op zijn dikke motor langs Huize Hoofdredacteur kwam scheuren. Hij liet weten "niet veel zin te hebben om naar Nederland te vertrekken.' Uw Hoofdredacteur begrijpt dat maar al te goed, met een temperatuur van ongeveer negen graden nodigt het Nederlandse klimaat niet al te zeer uit. Echter, waarschijnlijk zal het vast zo zijn dat het weerzien met vrienden en bekenden zeer veel gaat goedmaken.

Vanmiddag, tijdens een pauze tussen de bedrijven van het vergaderen door, besloot Uw Hoofdredacteur een rondje te gaan lopen. Hij deed dat samen met de (veel) rustiger Fries. Nu moet U weten dat de vergaderlocatie zich bevond in de wijk 'Fleur de Marie' in Scharloo. Fleur de Marie is een wijk in Scharloo-abou onder de Julianabrug aan de Pundakant. De wijk wordt volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek gekenmerkt door een ‘slechte leefsituatie’: geen of slechte wegen en straatverlichting, bouwvallige huizen en weinig voorzieningen. Thans wordt deze wijk echter compleet gerestaureerd. Prachtig om te zien wat een mooie panden en straatjes zich in deze wijk bevinden. Mocht U ooit in de gelegenheid zijn om een bezoek te brengen aan 'Fleur de Marie', Uw Hoofdredacteur kan het U bijzonder aanbevelen.

Wordt vervolgd.....

Mummie, ik ben een mummie!

Het is woensdagavond 28 maart 2012 op het drukkend warme eiland Curaçao. Het is zo ongeveer half zeven in de avond en Uw Hoofdredacteur heeft het warm, erg warm. De gehele dag brandde de zon hoog aan de hemel en er staat niet echt veel wind. Puffend heeft Uw Hoofdredacteur zich dan ook zojuist achter de typemachine gezet. Nu U al weer een dag verstoken bent gebleven van nieuws vanaf dit zo fraaie eiland, wordt het immers hoog tijd U even bij te praten.

Vandaag was het de gehele dag een vergaderdag. Op een externe locatie troffen zich vandaag verschillende leden van vakbonden en leden vanuit de organisatie waar Uw Hoofdredacteur en zijn teamleden werken. Vanaf de vroege ochtend diende er, over vele thema's, met elkaar te worden onderhandeld. Het moet gezegd, het viel nog niet hard mee om de gehele dag in een zeer warme vergaderzaal door te brengen en dan ook nog geconcentreerd te blijven. Zeker wanneer U zich beseft dat het wel moeite kost het Papiaments, de taal waarin werd vergaderd, nauwgezet te volgen en te kunnen begrijpen waarom het draait. Ook de (veel) rustiger Fries en Jumping Paul waren paraat vandaag. Ook zij, en met name Jumping Paul, hadden bij tijd en wijle moeite de ogen goed open te houden. Gelukkig bleek, aan het einde van de dag, dat niet alle onderwerpen afdoende aan de orde waren gekomen. Morgen dient zich derhalve weer een nieuwe kans aan, opnieuw een lange vergaderdag. Wellicht dat het dan lukt wat beter bij de les te blijven.

Tot onuitsprekelijk geluk van Uw Hoofdredacteur speelt zijn favoriete voetbalclub, Heracles uit Almelo, op 8 april aanstaande in de Nederlandse bekerfinale tegen PSV Eindhoven. Gisteren bereikte Uw Hoofdredacteur het bericht dat alle aan Heracles toegewezen entreebiljetten, 17.500 in getal, aan de man waren gebracht. In een woord: Geweldig! Uw Hoofdredacteur was maar wat graag bij dit evenement aanwezig geweest maar helaas zal dat niet gaan lukken. Desalniettemin is het een feest te zien waarmee vele vrienden en bekenden bezig zijn. Bussen die gecharterd worden en die volgeladen naar de Rotterdamse Kuip zullen reizen; auto's die zwart-wit worden gespoten en worden voorzien van het logo van de club en noem maar op. Vandaag werd Uw Hoofdredacteur geïnformeerd over het allerlaatste nieuws. Trots werd het shirt getoond waarin de meeste toeschouwers uit Almelo en omstreken op de 1e Paasdag zullen zijn gehuld. Uw Hoofdredacteur vindt het prachtig!

De oudste olijkerd, Julia geheten, was de afgelopen nacht met regelmaat wakker. Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur dus vanzelfsprekend ook. Zij was bang, zo kwam zij met grote regelmaat melden. Op de vraag waarvoor zij zo angstig was, antwoordde zij: "Ik ben zo bang voor mummies." Nu heeft Uw Hoofdredacteur nog maar zelden mummies in Huize Hoofdredacteur aangetroffen, dus de vraag was relevant waardoor nu eigenlijk de wanen rond mummies veroorzaakt werden. Hedenochtend kwam de aap echter uit de mouw toen de jongste olijkerd, Levi geheten, zich met een enorme smile op zijn snuit vertoonde. "Goedemorgen Mam. Ik weet wat mummies zijn. Dat zijn overleden mensen die ze in een doekje hebben gewikkeld en die dan heel hard door je huis heen gaan lopen waarbij ze ondertussen keihard roepen: Mummie, ik ben een mummie!" Onmiddellijk barstte dochterlief weer in snikken uit: "Ik ben zo bang voor mummies", waarna de smile van zoonlief steeds groter werd. Hij verklaarde even later dat hij de mummies had leren kennen op een film, een jeugdfilm zelfs. Ook vanavond werd weer gevraagd of er even naar een filmpje gekeken kon worden. Uw Hoofdredacteur heeft maar gekozen voor Donald Duck, dat komt zijn nachtrust waarschijnlijk wel ten goede.  

Leuker kunnen ze het niet maken.....

Op het vandaag zeer zonnige eiland Curaçao is het maandag 26 maart 2012. Het is warm, zeer warm op dit zo fraaie eiland. Ook op het werk, want daar voerde in de vroege ochtend de rit weer naar toe, was de temperatuur hoog. De airconditioning is weer eens ter ziele gegaan, reden waarom aan het einde van de middag de energie bij velen totaal is verdwenen. Het was dus een echte maandag, en dat na een geweldig weekeinde. Want noem maar op: de oudste olijkerd werd kampioen van het voetbaltoernooi en gisteren werd er een heerlijk dagje doorgebracht aan het strand van Jan Thiel. Een zeer geslaagd weekeinde derhalve met als vervolg een nieuwe werkweek die vandaag van start ging. En, zoals gebruikelijk, kunt U er alles over lezen in deze editie van "een zonnig avontuur."

Op zondag is het in Huize Hoofdredacteur veelal een erg rustige dag. Zo ook gisteren. De ochtend werd, in alle rust vanwege de logeerpartij van de Olijke Twee, doorgebracht met het bekijken van enige voetbalwedstrijden. Toen in een later stadium de rust was verdwenen bij terugkeer van beide olijkerds, werd besloten de middag te gaan doorbrengen aan het strand van Zanzibar, Jan Thiel. Moeder de vrouw, inmiddels in het bezit van een geheel eigen duikuitrusting, zou er het diepe water gaan verkennen. Niet alleen overigens, de familie Pinoccio en de familie Angelus zouden haar begeleiden. Het was een drukte van belang op het strand.

De heren Pinoccio en Angelus gingen op pad om zuurstofflessen te scoren waarna de duik een aanvang zou kunnen nemen. Althans, zo dacht Uw Hoofdredacteur. Echter, toen de flessen met lucht waren bezorgd, wachtte nog het aantrekken van de verschillende duikpakken. En, dat bleek nog lang niet zo gemakkelijk te zijn als Uw Hoofdredacteur had bedacht. Eindelijk, na slechts een klein half uurtje, stond het gezelschap klaar om de diepe wateren te betreden. Uiteindelijk zouden zij bijna een uur onder water vertoeven en werden er allerhande fraaie bewoners der zee door hen gespot. Het avontuur werd, later op de dag, vervolmaakt met een heerlijk etentje voor het gehele gezelschap. Een prima ontspannen dagje dus, die zondag.

Kortgeleden werd de bankpas van Uw Hoofdredacteur ingenomen vanwege skimming, U kon dat al eerder lezen. Een nieuwe bankpas diende, in persoon, te worden afgehaald in Nederland. Gelukkig dat Uw Hoofdredacteur toevallig in die week in Nederland diende te zijn voor enkele vergaderingen. Hij nam er, en passant, de post mee die recent op zijn woonadres was bezorgd. Immers, daartussen bevonden zich paperassen die hij nodig had om, voor 1 april, aangifte te kunnen doen bij de Belastingdienst. Weer op Curaçao aangekomen had Uw Hoofdredacteur zich voorgenomen die aangifte onmiddellijk op te gaan stellen, immers weg is weg! Helaas, er diende te worden ingelogd op de zogenaamde Digi D site. Dat gelukte van geen kant omdat Uw Hoofdredacteur weer eens een wachtwoord was vergeten. Geen nood, er kon een nieuwe Digi D worden aangevraagd.

Echter, de activeringscode diende vanzelfsprekend weer te worden bezorgd in Nederland. Gelukkig vertrokken Oom Albert en tante Reinie vorige week weer naar huis en keurig mailden zij de betreffende code. Nu zou de aangifte eindelijk kunnen worden opgemaakt en worden verzonden, zo dacht althans Uw Hoofdredacteur. Niets bleek echter minder waar. Op het moment dat de aangifte kon worden verzonden vroeg "het systeem" naar het wachtwoord van Moeder de vrouw. Helaas, ook dat wachtwoord is vergeten. Weliswaar heeft uw Hoofdredacteur het ergens vastgelegd, maar waar dat was is hij vergeten. Nu diende er dus wederom een nieuwe code te worden opgevraagd, ditmaal voor Moeder de vrouw. Nu maar hopen dat de enveloppe snel zal landen op het Nederlandse huisadres en dat Oom Albert en Tante Reinie de informatie weer willen verzenden.

Pfff, wachtwoorden, bankpassen, meterstanden: Leuker kunnen ze het inderdaad niet maken.......!

Wordt vervolgd.....

Een kansloze coach.....

Op Curaçao is het zondag 25 maart 2012 vandaag. Het is zondagochtend en het is nog erg vroeg. Niet dat Uw Hoofdredacteur gewekt werd door de Olijke Twee, die zijn namelijk aan het logeren bij hun buurvriendjes, maar toch is het vroeg. Uw Hoofdredacteur zit er al helemaal klaar voor: over een half uurtje start de wedstrijd tussen zijn cluppie en de FC Utrecht. Als vurig aanhanger van Heracles werd het sowieso een mooie week voor Uw Hoofdredacteur, het bereiken van de bekerfinale was natuurlijk een mijlpaal die er mag zijn!

Het is dus stil in Huize Hoofdredacteur. De Olijke Twee zijn er niet maar daarnaast zijn Oom Albert en Tante Reinie ook weer vertrokken na Nederland. Het moet gezegd, het is even wennen na twee maanden. Geen verhalen meer over duiken, geen gezamenlijk glaasje wijn meer, zelf het zwembad weer schoonmaken en noem maar op. Even wennen dus. Overigens, Moeder de vrouw is door de duikcursus van Oom Albert ineens ook weer fanatiek. De afgelopen dagen schafte zij zelfs een complete duikuitrusting aan en de volgende duiktrip staat al weer gepland. Het is te hopen dat zij  net zulke vreemde creaturen in het water aantreft als de heer Pinoccio. Deze zond Uw Hoofdredacteur een foto van een wel heel vreemd onderwaterwezen. Als Uw Hoofdredacteur zulke foto's ziet, dan is hij maar wat blij dat hij zelf geen enkele affiniteit met de duiksport heeft.

Gisteren was het weer zover. Het jaarlijkse voetbaltoernooi van de Schroederschool ging immers weer van start. Dit jaar kende Uw Hoofdredacteur een hoofdrol, hij was namelijk gecontracteerd als coach voor het team van klas 1/2 C. Dat is overigens voorwaar geen sinecure. Het coachen van een zevental, zeer fanatieke en getalenteerde, vierjarigen valt echt niet mee. Uw Hoofdredacteur had echter besloten deze taak zeer serieus op te pakken. Dat kwam met name voort uit het feit dat de jongste olijkerd, Levi geheten, deel uitmaakte van het team en hij zeer graag "de winbeker" zou winnen. Een beker die, zoals wellicht bekend, vorig jaar in de wacht werd gesleept door het team van de oudste olijkerd, Julia geheten. Ruim voor de eerste wedstrijd riep Uw Hoofdredacteur zijn spelertjes dan ook bijeen voor een enthousiasmerende peptalk.

De kinderen keken hem aan als zagen zij water branden. Waarover had Uw Hoofdredacteur het toch? Hoezo voetballen? Wij willen namelijk allemaal keepen Hoofdredacteur! U begrijpt, het viel nog niet mee een strategisch verantwoorde opstelling binnen de lijnen te krijgen. Het moet gezegd, de teamleden deden hun uiterste best in de vier wedstrijden die ze dienden te spelen. Althans, de eerste drie minuten. Daarna kwamen de spelertjes een voor een melden dat ze wel erg moe waren, voetballen niet leuk vonden en vier wedstrijden veel te veel vonden. Daarbij speelde enorm mee dat het team van Uw Hoofdredacteur eigenlijk bij voorbaat al kansloos was voor de eindzege. Immers, de andere teams stelden veel meer spelertjes op en de juffen (met name van groep 1/2 B) waren uitermate onsportief. Wanneer deze juffen zagen dat het verloop van de strijd niet ging zoals gewenst, dan schroomden zij niet om zelf het veld in te lopen en hun spelertjes te ondersteunen. U begrijpt het dan ook wel: de beker ging naar het team van 1/2 B. Overigens, van dat team maakte ook de oudste olijkerd deel uit, zij werd dan ook voor de tweede maal op rij voetbalkampioen. Vanzelfsprekend viel dat niet in goede aarde bij de jongste olijkerd, die dan ook luid schreeuwend zijn ongenoegen kenbaar maakte. Dochterlief pareerde hem echter prima: "Luister eens even Levi. Lang geleden won jij een zilveren penseel en had ik niets. Je mag best weten, daar ben ik eigenlijk nog steeds laaiend over omdat ik heel erg jaloers was. Dus, je kunt mij wel gewoon die voetbalbeker gunnen, ik zat immers in het beste team en jullie coach was gewoon minder slim dan mijn juffen." Waarvan akte!

Wordt vervolgd.....

Mien eerste diploma!

Vandaag is het donderdag 22 maart 2012 op Curaçao. Het is weer eens lekker weer vandaag, het zonnetje schijnt volop en de temperatuur is uitermate aangenaam. Het is vandaag de "day before."  Morgen is het zover en reizen Oom Albert en Tante Reinie, na een verblijf van ongeveer twee maanden op dit eiland, terug naar het verre Nederland. Voordat er echter ook maar over terugvliegen werd gedacht, werd van de gelegenheid gebruik gemaakt om nog een diepe duik in de Caribische zee te maken. Hoe dat verliep? U kunt er, zoals gebruikelijk, weer alles over lezen in deze editie van "een zonnig avontuur."

Jumping Paul geniet deze week van een korte vakantie. Dat komt omdat hij een drietal vrienden vanuit Nederland heeft laten overkomen om hen te laten genieten van de fel brandende zon. U begrijpt, werken is dan niet aan de orde. Zo af en toe echter heeft Uw Hoofdredacteur contact met Jumping Paul omdat er dan vitale informatie uitgewisseld dient te worden. Zo ook een van de afgelopen dagen. Op de vraag hoe het Jumping Paul vergaat tijdens deze vakantie liet hij weten dat het lijkt op een combinatie van "The Hangover" en "Old School." Nu handelen deze films, want daarover had Jumping Paul het in deze, over allerlei hilarische ontwikkelingen tijdens een reis van een aantal vrijgezellen. U kunt zich dan in ieder geval een beetje voorstellen hoe Jumping Paul de week doorbrengt. Presenteerde dit gezelschap zich tijdens een vorig bezoek aan Curacao nog als de bemanning van een Boeing 747, ditmaal deden zij zich, tegenover eenieder die het maar wilde weten, voor als Belgische mariniers aan boord van een verdwaalde onderzeeër. Uw Hoofdredacteur spreekt dan ook volgaarne de hoop uit dat Jumping Paul komende maandag, wanneer hij zijn werk zal gaan hervatten, weer enigszins normaal kan functioneren.

Zoals gezegd, gisteren werd er door Oom Albert van de gelegenheid gebruik gemaakt om een laatste diepe duik te maken in de fraaie wateren rond Curaçao. Het werd een heel gezelschap wat zich, zo aan het einde van de middag, verzamelde bij de woning van de heer en mevrouw Angelus. Beiden zouden Oom Albert begeleiden op zijn duiktrip. Daarnaast was ook Pinoccio aanwezig en wilde Moeder de vrouw ook dolgraag, voor de eerste keer in haar leven, duiken met haar 71 jarige Oom. Met zijn vijven daalden zij de trap af welke is gelegen in de achtertuin van de familie Angelus en welke leidt naar het blauwgekleurde zeewater. Er werd gedoken tot zo'n 17 meter diepte hetgeen fraaie plaatjes opleverde. Pinoccio had namelijk een zogenaamde onderwatercamera bij zich gestoken. Daarnaast had hij overigens ook nog een sinaasappel bij zich, welke hij, onder water, met smaak op at. De duiktrip verliep geweldig, eigenlijk ging alles zoals gepland.

Het enige wat soms wat lastig was, was het feit dat de duikbril van Oom Albert niet al te goed afsloot. Daardoor steeg het waterpeil in de bril met enige regelmaat, iets wat Oom Albert echter nauwelijks wat kon schelen. Moe maar zeer voldaan keerden Moeder de vrouw en Oom Albert, enige uren later, terug in Huize Hoofdredacteur met vele mooie verhalen. Zo wist Oom Albert te vertellen: "Man, man, wat'n ervaring weer! Wat duuk'n, wat duuk'n. Man, man, wat mooi da'k noe een keer met Eef heb kunn'n duuk'n. En die oare luu! Man, man, wat is den Evert (Pinocccio) gek. He had'n sinaasappel metnomm'n. En, den at he zomoar op! Oh, wat he'k ut toch leuk had! Jammer da'wwe noe weer noar Nederland hen mot." U begrijpt, Oom Albert is gegrepen door de mooie duiksport. Uw Hoofdredacteur weet zeker dat hij, ook in Nederland, vele malen de onderwaterwereld zal gaan bewonderen. Overigens, het feit dat Oompje op zijn huidige leeftijd nog een duikcertificaat heeft behaald, wordt vanavond middels een BBQ gevierd. Het is toch ook een feestelijke mijlpaal wanneer je Oom Albert hoort berichten: "Ut is toch neet te gleub'n? Nog nooit in mien leeb'n he'k 'n diploma kreeg'n. Noe he'k 'r eindlijk eene! Man, man, man, wat is dit mooi!"

Wordt vervolgd.....

Hij snorkelde, hij dook en hij overwon!!

Vandaag is het dinsdag 20 maart 2012 op het warme eiland Curaçao. De temperatuur is hoog en bedroeg vanmiddag ongeveer 32 graden Celsius. U begrijpt, wanneer er dan gewerkt moet worden, en dat was nu eenmaal het geval, dan wordt er nogal eens wat gepuft. Maar goed, het is nu half acht in de avond en het is buiten, want daar verblijft Uw Hoofdredacteur, prima uit te houden. Het is een gedenkwaardige dag vandaag, maar daarover later meer. Allereerst is het namelijk goed om U erop te wijzen dat het aanstaande zaterdag weer zover is. "Hoever?" zult U zich wellicht afvragen.

Welnu, aanstaande zaterdag is het alweer circa een jaar na dato dat Julia, de oudste olijkerd, samen met vele anderen uit haar klas, het voetbaltoernooi won. En, omdat het toernooi jaarlijks wordt herhaald, wordt komende zaterdag opnieuw de dag van de waarheid. Ditmaal met nog veel meer deelname vanuit het gezin Hoofdredacteur. Ook de jongste olijkerd, Levi geheten, is deelnemer vanuit zijn klas. Zaterdag nemen broer en zus het derhalve tegen elkaar op, iets wat overigens veel vaker het geval is binnen Huize Hoofdredacteur. Om het geheel te vervolmaken is Uw Hoofdredacteur gecontracteerd als "Kootsj" van het team van Levi. U ziet, alle ingrediënten voor een spannende dag zijn meer dan aanwezig. Vanzelfsprekend moest er deze week dan ook worden getraind en diende het tweetal in het bezit te worden gesteld van passende sportschoenen. Uw Hoofdredacteur diende plaats te nemen in een van stenen geprepareerde goal, waarna de Olijke Twee als gekken ballen op hem begonnen af te vuren. Dat belooft dus nog wat komende zaterdag. Vanzelfsprekend wordt U over de uitslag in een volgende editie nader geïnformeerd.

We gaan even een aantal weken terug in de tijd. Het was op een zondagmiddag, stralend weer, op het strand van Kokomo Beach. Uw Hoofdredacteur betrad het zilte zeewater met in zijn kielzog Oom Albert. Twee snorkelsets voerde Uw Hoofdredacteur mee waarvan hij er vervolgens eentje naar Oom Albert wierp. "Kom op, we gaan snorkelen", werd er tegen Oom Albert geroepen. Keurig werd de snorkel opgezet, waarna bij de tewaterlating een hevig tumult ontstond. Dit omdat Oom Albert nog nooit bleek te hebben gesnorkeld en derhalve verwoede pogingen deed al het zeewater op te drinken. Het moet gezegd, hij versaagde niet. In de weken nadien oefende hij veelvuldig in het zwembad en wel net zo lang tot hij de snorkelkunst volledig machtig was. Enige tijd later werden de eerste schreden op het pad naar een duikcertificaat gezet. Op 71 jarige leeftijd nog complexe theorie tot je nemen en daarnaast verschillende duiken maken, het viel allemaal niet mee. Eerst vanaf het moment dat de heer Angelus aanbood nog een ontspannend duikochtendje te gaan verzorgen, werd Oom Albert daadwerkelijk enthousiast. En, vandaag was het dan zover: het finale examen diende te worden afgelegd.

Allereerst dienden 85 theoretische vragen te worden beantwoord waarna in de praktijk moest worden gedoken. Het was dan ook pas aan het einde van de middag dat de aspirant-duiker weer opdook in Huize Hoofdredacteur. Oom Albert bleek slechts zes vragen niet geheel goed te hebben beantwoord, de overige 79 vragen waren echter geheel foutloos gemaakt! Daarna werd de praktijktoets afgenomen. Uw Hoofdredacteur maakt het verhaal niet langer dan het toch al is: Oom Albert slaagde vandaag cum laude voor zijn PADI certificaat. Alle hulde, grote klasse! Zelf bleef hij er enigszins bescheiden onder: "Eig'nlijk is't oew skuld! Ie hebt mie den snorkel toegooit. Man, man, man, wat'n mooi feest. Noe goa ik ok deur ok. Ik koop mie'n duukerspak en dan blief ik duuk'n! Leve de wereld onder water!" Nu is het zo dat beiden, Oom Albert en Tante Reinie, komende vrijdag per KLM Boeing zullen worden teruggevlogen naar de Lage Landen. Mocht U in de komende weken dan ook wellicht in een der Twentse plassen een klein mannetje tegenkomen, voorzien van een duikbril waarin een wit baardje is verborgen en voorzien van zwemvliezen, dan weet U het. De kans is dan groot dat U Oom Albert hebt getroffen in de opmaat naar het volgende diploma!

Wordt vervolgd.....  

Het sloeg in als een bom!

Op het fraaie eiland Curaçao is vandaag de maandag aangebroken. Het is vandaag 19 maart 2012 en het is lekker weer op het eiland. Er waait een verkoelend windje en, bij tijd en wijle, laat zich de zon even zien. Het is er prima uit te houden derhalve. Het is maandag dus, de nieuwe werkweek ging vanochtend in alle vroegte weer van start. Jumping Paul bleek niet aanwezig te zijn; hij heeft een week vakantie opgenomen omdat hij een drietal vrienden te logeren heeft. Dat betekent hoogstwaarschijnlijk dat Jumping Paul deze week vooral veel horeca-etablissementen zal bezoeken, waardoor het werk een beetje in het gedrang zou kunnen komen. Mocht U Jumping Paul deze week dringend nodig hebben: hij is waarschijnlijk te vinden in zijn bijkantoor te Otrabanda, hetwelk beurtelings gesitueerd is in de Netto-bar of het Plaza café.  

Na de duik met de heer Angelus gisteren goed te hebben doorstaan, raakte Oom Albert er maar niet over uitgepraat. Tot laat in de avond vertelde hij Uw Hoofdredacteur hoezeer hij van het uitje had genoten en hoe mooi hij de onderwaterwereld vond. Morgen dient hij naast zijn praktijkexamen ook een uitvoerig theoretisch examen af te leggen. Als rasechte Twent keek hij daartegen wel een beetje op. Na een krantenbericht van hedenochtend is hij echter vol vertrouwen. Het krantenbericht luidde namelijk als volgt: "Bij opgravingen in de Russische bodem tot op een diepte van 100 meter hebben Russische wetenschappers resten gevonden van koperdraden, met een geschatte leeftijd van 1000 jaar. De Russen trokken hieruit de conclusie dat hun voorouders al 1000 jaar geleden beschikten over een koperen communicatienetwerk! Om niet achter te blijven zijn Amerikaanse wetenschappers ook hun bodem gaan afgraven waarbij ze op een diepte van 200 meter resten van glasvezels aantroffen.

Deze vezels bleken na onderzoek ongeveer 2000 jaar oud te zijn, waaruit de Amerikanen concludeerden dat hun voorouders reeds 2000 jaar geleden al een zeer geavanceerd digitaal glasvezelnetwerk in gebruik hadden. En dat zo'n 1000 jaar voor de Russen... Ene wek later hebt leu uut Twente 't volgende rapport publiseert. Bie opgravingen in de Twentse bodem, tot op een deepte van 500 meter, hebt wetenschappers totaal helemoal niks veunden. De leu uut Twente concludeert hieruut dat 5000 joar geleen de oale Tukkers reeds beschikten over n'n DROADLOOS netwerk!"  Die verrekte Tukkers ok, bunt ze weer de tied veuruut! U begrijpt, dit soort ontboezemingen motiveert Oom Albert enorm. Uw Hoofdredacteur ziet de examendag van morgen dan ook zeker met vertrouwen tegemoet.

De heer Pinoccio (Evert van voren), geniet vanmiddag eveneens van wat vrije tijd. Hij krijgt familie, in persoon van zijn zus, over uit Nederland. Hij strikt nogal veel bezoekers om een tijdje op Curaçao te komen logeren. Dat doet hij veelal door zichzelf te portretteren in poses die onmiddellijk de reislust bij vrienden en familie opwekken. En, ook ditmaal is hem dat dus weer eens gelukt. De komende tijd zal de heer Pinoccio, ook al een fervent duiker, dan ook wel meer onder water dan boven water te bekennen zijn. In ieder geval zal het Uw Hoofdredacteur wel weer prachtige plaatsjes van de meest fraaie Curaçaose vissen opleveren. U ziet ze te zijner tijd vanzelf in een volgende editie van "een zonnig avontuur" verschijnen! Overigens was de heer Pinoccio dit weekeinde behoorlijk in de maling genomen.

U moet weten, hij bezit in Nederland een fraai stulpje, hetwelk bedekt is met een mooi rieten kap. Zijn dochter en diens partner passen op het huis nu de familie Pinoccio op Curaçao vertoeft. Nu kreeg Pinoccio in het weekeinde een mooi filmpje van het stulpje. Ontroerd keek Pinoccio naar het filmpje om, na enige tijd, een stadium van totale ontreddering te bereiken. Wat was namelijk het geval? Het filmpje bleek een trucage te zijn. Op beeld was te zien hoe mooi het stulpje was, althans tot er een bom in de tuin ontplofte en er van de fraaie rieten kap niets meer dan wat geblakerd hout over was. In paniek riep de heer Pinoccio vele goden aan waarbij hij hardop uitriep: "Ik hoop toch wel dat ze aangifte hebben gedaan!" Pas later werd hem bericht dat het geheel in scene was gezet, waardoor zijn hartslag weer enigszins normaliseerde. U ziet: van je familie moet je het maar hebben!

Wordt vervolgd.....

Een duik met Angelus.....

Het is zondagavond 18 maart 2012 op het mooie en inmiddels stille eiland Curaçao. Stil omdat het weer eens is gelukt het olijke tweetal in hun bedjes te krijgen. In alle rust heeft Uw Hoofdredacteur daardoor tijd en ruimte gekregen U weer te voorzien van een overzicht van de actuele gebeurtenissen op dit zo fraaie eiland. En, zoals te doen gebruikelijk, zijn die gebeurtenissen voor U opgetekend in een nieuwe editie van "een zonnig avontuur."

Zondag was het dus vandaag, een dag die vanochtend al vroeg een aanvang zou nemen. Het zal zo tegen half zeven in de ochtend zijn geweest toen onze oudste olijkerd zich in de armen van Uw Hoofdredacteur meldde met de mededeling dat zij eraan toe was om op te staan. Uw Hoofdredacteur pakte beide armen van het meiske, trok haar tegen de matras en vertelde haar dat het nog nacht was. Juist toen zij ervan overtuigd was dat de waarheid werd gesproken, meldde zich de jongste olijkerd met de mededeling dat het licht was. Er restte dan ook geen enkel alternatief: er diende te worden opgestaan. Nu was dat overigens op zich niet zo heel erg: Moeder de vrouw had al aangegeven onder geen enkel beding haar bed te willen verlaten vooraleer de haan een uur of negen zou hebben gekraaid en daarnaast diende Oom Albert vervoerd te worden.

Nu zult U zich wellicht afvragen waar Oom Albert naar toe gebracht diende te worden? Welnu, hij was genood door de heer Angelus om mee te gaan voor een duik in de, achter het huis van de familie Angelus gelegen, Caribische zee. Deze uitnodiging had er overigens wel toe geleid dat Oom Albert, en derhalve ook Tante Reinie, een slapeloze nacht hadden doorgemaakt. Oom Albert vindt het duiken in de diepe wateren der zee namelijk bijzonder spannend. Zo spannend dat hij er dus niet van kan slapen. En, juist om die spanning wat weg te nemen, hij dient immers dinsdag het finale duikexamen af te leggen, was hij uitgenodigd door de heer Angelus.

Zo tegen de klok van half tien leverde Uw Hoofdredacteur het Oompje af bij het zeer fraaie onderkomen van de familie Angelus. Gelegen met een direct uitzicht op zee, mag hun woning er zeker zijn. Vanaf het zitje wat op dit eiland een porche is geheten vielen gigantische scholen met vissen waar te nemen. Wanneer er dan een tarpon (een grote vis) de school binnenzwom, waaierde de school vissen vele kanten uit. Werkelijk prachtig om te zien! Slechts een trapje met zeven treden moet worden afgedaald waarna direct contact met de prachtig blauwe zee wordt verkregen. Oom Albert werd door Uw Hoofdredacteur nog een hart onder de riem gestoken waarna Uw Hoofdredacteur huiswaarts keerde. Enige uren later werd Oom Albert teruggebracht door de heer Angelus zelf. Oom Albert was nog enthousiaster dan menig klein kind: "Man, man, man, wat mooi! Noe he'k eindlijk moal het rif zeen. Wat'n viss'n, wat'n viss'n. Och, och, och, d'r bunt geen woord'n veur!" Met grote dank aan de heer Angelus: Oompje is weer geheel gemotiveerd voor het vervolgen van zijn duikstudie.

Moeder de vrouw was de gehele dag bijzonder druk met het voorbereiden van haar stage voor de komende schoolweek. Diep gebogen over haar boeken praatte zij voornamelijk in zichzelf vandaag; het was dus een zeer rustige dag in Huize Hoofdredacteur. Overigens diende Uw Hoofdredacteur vanmiddag nog enige uren te werken; enige aanspraak was er gelukkig dus nog wel. Vanavond heeft Moeder de vrouw afgesproken met een schoolvriendin van jarenlang geleden, hetgeen Uw Hoofdredacteur doet besluiten maar eens vroeg zijn mandje op te gaan zoeken. Morgen wacht immers weer de start van een nieuwe, en vast drukke, werkweek. Met deze berichtgeving moet U het daarom vooralsnog maar even doen, de nieuwe week is immers nog lang. Het zal de komende week dan ook vast wel gelukken U nog een aantal malen te voorzien van de meest recente berichtgeving vanaf het zo fraaie eiland Curaçao.

Wordt vervolgd.....

Hij is er weer!

Het is vandaag zaterdag 17 maart 2012 op het lekker warme eiland Curaçao. Lekker warm, althans voor Uw Hoofdredacteur die gisteren, aan het einde van de middag, weer voet kon zetten op Curaçaose bodem. In Den Haag, waar Uw Hoofdredacteur de laatste dagen voornamelijk verbleef, was het namelijk koud, zeer koud. Toen gisteren, na een lange vliegreis via Sint Maarten, Curaçao weer werd bereikt slaakte Uw Hoofdredacteur dan ook een zucht van verlichting. Heerlijk om de zon weer op je body te voelen! U hebt de laatste dagen dan ook moeten wachten op een recente editie van "een zonnig avontuur", door het drukke programma bleek het niet mogelijk om even ruimte te vinden om de diverse wetenswaardigheden vast te leggen. Edoch, vandaag wordt dat weer goedgemaakt en is Uw Hoofdredacteur weer achter zijn typemachine gekropen over de ontwikkelingen van de afgelopen dagen.

Gisteren werd dus, na een lange vliegreis, Curaçao weer bereikt. Na dagen van veelvuldig vergaderen diende gisterenochtend al vroeg in de ochtend plaats te worden genomen in de gigantische Boeing 747 voor een reis van meer dan 12 uren. Uw Hoofdredacteur had een zetel toegewezen gekregen in een rijtje van drie stoelen. De stoel naast die van Uw Hoofdredacteur bleek te zijn ingenomen door een Amerikaanse nazaat van King Kong, de man was zo ongeveer 150 kilogram en twee meter breed. U begrijpt het al: het werd een lange, zeer lange zit. Om de zetel te verlaten voor een sanitaire stop, diende King Kong ruimte te maken, hetgeen al snel een half uurtje in beslag zou nemen. Overigens, het verblijf in Nederland was weliswaar koud, maar het was uitermate leuk om bijvoorbeeld de Fries van 95% weer eens in levende lijve te ontmoeten. Ook trams konden weer eens worden waargenomen en daarnaast werd het Uw Hoofdredacteur duidelijk hoezeer hij de drukte van het autoverkeer ontwend is. Al met al was het dus weer even wennen. Vanochtend kon echter het normale leven op dit fraaie eiland weer worden opgepakt.

Oom Albert en Tante Reinie gingen gisteren de laatste week van hun verblijf in Huize Hoofdredacteur in. Daarbij hoorde vandaag, vroeg in de ochtend, de afsluitende duiksessie voor Oom Albert. Hij diende examen af te leggen voor zijn PADI duikcertificaat. Het mocht vandaag echter weer eens niet lukken. Wat was namelijk het geval? Welnu, Oom Albert heeft een vaste duikinstructeur, welke Gerard is geheten. Deze heer Gerard bleek echter, juist vandaag, te zijn geveld door een hevige aanval van rugpijn, waardoor hij Oom Albert niet zou kunnen begeleiden. De leider der duikschool berichtte Oom Albert derhalve een alternatief: "Oompje, geen probleem! Ik heb een andere duikinstructeur voor je geregeld, is dat een probleem?" Oom Albert, gemakkelijk en inschikkelijk als hij is, maakte hiervan geen punt: "Ut moakt mien neet oet."

Toen echter werd medegedeeld dat het zou handelen om een duikinstructeur die slechts Engels sprak, keek Oom Albert enigszins bedenkelijk alvorens hij zei: "Luuster. Ik heb al muujte met Nederlands proaten, moar Engels verstoa ik helemoal neet. Dat geet dus nie lukk'n!" Er is dus, uiteindelijk, een nieuwe examendatum bepaald, dinsdag aanstaande zal een finale poging worden ondernomen om het felbegeerde certificaat te bemachtigen. Vanzelfsprekend wordt U daarover nader geïnformeerd.

Vandaag is het dus een rustige dag om even weer te acclimatiseren. Vanochtend heeft Uw Hoofdredacteur Oom Albert begeleid en vanmiddag is er even tijd om, via het Internet, de verrichtingen van voetbalclubs uit de Nederlandse competitie te volgen. Aan het einde van de middag zal dan ergens lekker worden gedineerd, waarschijnlijk aan de mooie blauwe zee. De komende weken zal Uw Hoofdredacteur dan weer op sterkte zijn om u, met enige regelmaat, te informeren over gebeurtenissen op dit fraaie eiland.

Wordt vervolgd.....

Weerzien met de Fries van 95%....

Het is vandaag woensdag 14 maart 2012 in het koude en enigszins mistige Den Haag. Uw Hoofdredacteur bevindt zich, voor diverse overleggen, in Nederland. Slechts voor een aantal dagen, dat dan wel, want vrijdagochtend dient er al, in alle vroegte, terug te worden gereisd richting Curaçao. Vanuit Nederland wordt U dit keer dan ook bijgepraat over de diverse ontwikkelingen en gebeurtenissen. En zoals vaker het geval is geweest, zijn die gebeurtenissen voor U opgetekend in deze editie van "een zonnig avontuur."

Maandagavond vertrok Uw Hoofdredacteur per Boeing 747 vanaf het heerlijk warme eiland Curaçao om vervolgens om half zeven in de ochtend te landen op een koud Schiphol. Met een temperatuur van ongeveer 8 graden Celsius is Uw Hoofdredacteur niet meer warm te krijgen. Brrr. Op het vliegveld van Amsterdam werd een auto opgepikt waarna de reis werd ingezet naar De Krim. Immers, Uw Hoofdredacteur diende een nieuwe bankpas te bemachtigen omdat de oude door enkele criminelen was geskimd.

Het moet gezegd, het was uitermate vreemd om, na een lange tijd, de woning in De Krim weer binnen te wandelen. Tot grote vreugde van Uw Hoofdredacteur bleek DE bank woord te hebben gehouden: de bankpas was keurig bezorgd. Daarna ging de reis verder richting ziekenhuis te Zutphen. Aldaar werd enige tijd geleden de vader van Uw Hoofdredacteur opgenomen met ernstige klachten aan allerlei organen. Gelukkig bleek vader weer enigszins aanspreekbaar te zijn. Op de vraag wat hem nu eigenlijk exact mankeerde berichtte hij: "Het is allemaal ontstaan na het amputeren van mijn grote teen. Die teen moest eraf omdat hij helemaal rechtop stond. Daarna zijn er bacteriën in mijn bloedbaan gekomen die voor ontstekingen zorgden."  Uw Hoofdredacteur vroeg aan vader of hij zich nog wel zelfstandig thuis zou kunnen redden: "Is een bejaardenhuis geen betere optie?" Vader reageerde als door een wesp gestoken: "Tussen al die kletsende oude vrouwen zeker. Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt. Als alles aan mijn lijf nog net zo rechtop zou staan als mijn eerdere grote teen, dan zou ik het nog willen overwegen. Nee hoor, dat doe ik niet!" U ziet, vader is dus aan de beterende hand.

Na op bezoek te zijn geweest bij vader, diende naar Den Haag te worden gereisd. Er moest worden ingecheckt in het hotel waarna een eetafspraak met de 95% Fries zou plaatshebben. De Fries van 95% kwam, per fiets, voorrijden waarna werd besloten om eerst maar even een biertje te gaan drinken. Het moet gezegd, het werd een uitermate gezellige avond waarbij fiks werd bijgepraat over alles wat zich, na het vertrek van de Fries uit Curaçao, heeft voorgedaan. Voor de geïnteresseerde lezers: het gaat de Fries (van 95%) hartstikke goed. Hij heeft het prima naar de zin in Nederland al wordt er nog vaak aan Curaçao gedacht. In ieder geval was het erg leuk om de Fries (van 95%) weer te ontmoeten. Al met al was Uw Hoofdredacteur aan het einde van de avond geheel uitgeput, een lange vliegreis met aansluitend een rit van 500 kilometer gaan je niet in de koude kleren zitten blijkbaar.

Vanochtend startte de dag alweer vroeg. De gehele dag zat Uw Hoofdredacteur in diverse overleggen, soms leuk en soms minder leuk. Ook vanavond stond er nog een afspraak gemeld en ook de dag van morgen zal geheel vol zitten. Het zal dan waarschijnlijk ook vrijdagochtend zes uur zijn (het tijdstip waarop Uw Hoofdredacteur op Schiphol aanwezig dient te zijn) vooraleer Uw Hoofdredacteur dat in de gaten heeft. Tijd vliegt immers ook! Dat is overigens niet erg. De temperatuur in Nederland maakt dat Uw Hoofdredacteur in ernstige mate lijdt aan heimwee naar Curaçao. Laat de vrijdag dus maar komen!

Wordt vervolgd.....

Water fietsen.....

Het is zondagavond 11 maart 2012 op het zwoele eiland Curaçao. De temperatuur is nog steeds heerlijk, er waait een verkoelende bries en Uw Hoofdredacteur zit buiten. De Olijke Twee zijn zojuist naar hun bedjes verhuisd en dus is er de tijd om even rustig te schrijven aan een nieuwe editie van " een zonnig avontuur." Er gebeurde namelijk weer van alles op dit zo fraaie eiland. De oudste olijkerd vierde immers haar verjaarspartijtje. Zoals te doen gebruikelijk kunt U er in deze editie weer alles over lezen.

Gisteren was het een memorabele dag. Oom Albert diende examen af te leggen voor zijn PADI duikcertificaat. Om een lang verhaal niet nog langer te maken: het examen is met een week uitgesteld tot volgende week zaterdag. Oom Albert had namelijk kramp in zijn benen. Nu zult U zich wellicht afvragen hoe dat kan. Welnu, de afgelopen cursusdagen dient er fiks gedoken te worden in de wateren rond Boca Sami, een vissersdorpje op Curacao. Daarbij diende, behalve een duikpak en een grote fles, Oom Albert ook zogenaamde zwemvliezen mee te torsen. En die zwemvliezen, welnu daar ging het juist om. Met die vliezen aan zijn voeten diende Oom Albert bewegingen te maken als was hij langzaam aan het fietsen. Maar wat gebeurde een aantal dagen lang? Oom Albert fietste als was hij bezig met de beklimming van de befaamde Alpe D'Huez. En zo kon het dan ook zomaar gebeuren dat hij op de examendag, naast vlinders in zijn buik, last kreeg van ongelofelijke spierpijnen in de vorm van kramp. De komende week zal getracht worden om Oom Albert te laten wennen aan een kleiner verzet op zijn fiets. Daardoor moet het volgende week gelukken om langzamer rond te trappen en aldus te slagen voor het certificaat. Hoe het zal aflopen? Uw Hoofdredacteur zal het U zeker laten weten.

Eveneens gisteren, op de zaterdag, stond het verjaarspartijtje van de oudste olijkerd, Julia geheten, op het programma. Ongeveer 15 kinderen waren en uitgenodigd en zo rond de klok van twee meldde zich al de eerste. Moeder de vrouw had een heel programma rond Oud-Hollandse kinderspelen bedacht. Er was een zakloopparcours uitgezet, er kon worden gehapt in koeken en noem maar op. Toen de club redelijk voltallig was maakte Moeder de vrouw aanstalten om het eerste spel van start te laten gaan. De kinderen bleken echter een geheel alternatief programma voor ogen te hebben: "Wij gaan lekker zwemmen hoor!"

Even later lag het zwembad vol met vele kleine schreeuwertjes, die het prima naar hun zin leken te hebben. Toen Moeder de vrouw een half uurtje later een nieuwe poging deed om de spelen te laten aanvangen, besloot de kinderclub zich massaal voor de beeldbuis te gaan zetten om een leuke film te gaan bekijken. Het moet gezegd, tussendoor werd er zo af en toe nog wel even aan een spelletje deelgenomen, maar dat terzijde. Nadat de patat frites en knakworsten waren verorberd, werd het tijd voor een discofeestje. Op de klanken van "I like to move it" werd enthousiast meegedanst. De tijd verstreek snel en zo werd het al snel vijf uur. De feestgangers werden, moe maar voldaan, opgehaald door hun ouders. Het werd dus een geheel ander feestprogramma dan bedacht, maar dat moet de pret dus niet drukken. Vanochtend kwamen de eerste reacties binnen. De kinderen bleken de middag van hun leven te hebben gehad. Mooi toch?

Het weekeinde werd vandaag afgesloten met een bezoek aan de bioscoop. Er werd gekeken naar de wereldberoemde rolprent "Mega Mindy en de Snoepbaron." Het werd een groot succes, althans volgens de jongste olijkerd, Levi geheten. Gewapend met een enorme zak popcorn en een grote beker cola vermaakte hij zich uitermate goed. Toen de middag werd afgesloten met een lekkere maaltijd in het centrum van Punda, kon voldaan op het weekeinde terug gekeken worden. Morgenavond vertrekt Uw Hoofdredacteur voor een aantal dagen naar het beduidend koelere Nederland. Naast het bezoeken van Vader Hoofdredacteur staan er verschillende vergaderingen op het programma. Uw Hoofdredacteur neemt zijn typemachine mee waardoor het wellicht mogelijk zal zijn U te voorzien van een aantal in Nederland opgemaakte edities. Zo blijft U in elk geval een beetje op de hoogte van het wel en wee rond Uw Hoofdredacteur.

Wordt vervolgd.....