Het is zondagavond 4 maart 2012, half acht in de avond, op Curacao. Het fraaie eiland Curacao, waar de temperatuur weer als vanouds was. Het was namelijk warm vandaag, zeer warm. Er diende dan ook verkoeling te worden gezocht, maar daarover later meer. Het is immers alweer enige dagen geleden dat U een editie van "een zonnig avontuur" kon lezen. Het was druk, zeer druk, waardoor Uw Hoofdredacteur aan schrijven even niet toe kon komen. Hoe dat kwam? Daarover wordt U weer als vanouds bijgepraat. De Olijke Twee zijn zojuist te rusten gelegd, dus Uw Hoofdredacteur heeft even rustig de tijd.
Wellicht is het U, uit eerdere edities, wel bekend. Uw Hoofdredacteur heeft een groot zwak voor Heracles, de eredivisie voetbalploeg uit Almelo. Jarenlang werd, als seizoenkaarthouder, welhaast elke thuiswedstrijd bezocht. De laatste jaren, alweer bijna drie om precies te zijn, vertoeft Uw Hoofdredacteur echter op dit eiland en is het onmogelijk om het Polmanstadion fysiek te bezoeken. Nu is dat overigens niet heel erg; immers bijna elke eredivisiewedstrijd is tegenwoordig live via Internet te bekijken. Wat wel eens aan Uw Hoofdredacteur voorbij gaat is de berichtgeving rond deze mooie club. 
Uw Hoofdredacteur was dan ook ten zeerste verrast toen, eveneens via het World Wide Web, het zoontje van vriend Gerald en vriendin Elles, Noah geheten, op het beeldscherm werd gespot. Wat is namelijk het geval? Welnu, dit mooie manneke siert klaarblijkelijk vele billboards rond de activiteiten van de trots uit Almelo. En zo kon het dan ook zomaar zijn dat het ventje, als onderdeel van een zogenaamde roadshow, hand in hand met zijn grote favorieten door Twente liep. En, met Willie Overtoom, de kersverse international uit Kameroen, op de foto, wie wil dat nu niet? U begrijpt de trots van Gerald en Elles en de verrassing van Uw Hoofdredacteur waarschijnlijk.
Dit weekeinde was het eindelijk zover. Na wekenlang in het zwembadje van Huize Hoofdredacteur te hebben getraind, vond vandaag de eerste grote snorkeltour van Oom Albert, op zee, plaats. Oom Albert Heijn, zoals hij door de oudste olijkerd wordt genoemd, begon een week of drie geleden met het zorgvuldig trainen van het aanbrengen der snorkel. Wanneer het attribuut zijn hoofd eindelijk passend sierde, werd het mondstuk, eveneens zorgvuldig, aangelegd. Daarna werd dan steevast, slechts gedurende een minuut of tien, rondgelopen op het pleintje van Huize Hoofdredacteur, en in- en uitgeademd. Er kwam dus nog geen water aan te pas, hetgeen fraaie geluiden opleverde. 
Toen het ademen na een week zo te hebben geoefend nog steeds prima bleek te gaan, werd een eerste duik gemaakt in het zwembadje. Gedurende een week of twee bezocht Oom Albert dagelijks het badje, om steeds langer onder water te kunnen blijven. Daarna volgde de aankoop van een paar zwemvliezen en duurde het enkele dagen alvorens daarop gelopen kon worden zonder om te vallen. En vandaag, vandaag was het dan zover. Op het strand van Porto Marie werd de apparatuur zorgvuldig bevestigd, waarna Oom Albert en Uw Hoofdredacteur het ruime sop kozen voor diverse snorkeltrips. Dit overigens pas nadat, gezeten op de zeebodem, de zwemvliezen eindelijk aan de voetjes waren bevestigd. Oom Albert bleek ten zeerste onder de indruk van al hetgeen kon worden waargenomen: "Man, man, man, wat mooi! Wat'n dikke viss'n ku'j zeen! En wat'n mooie kleur'n. man, man, wat mooi!" Nadat Uw Hoofdredacteur vervolgens weg moest om aan het werk te gaan, is Oom Albert blijven snorkelen. Vanavond, toen Uw Hoofdredacteur terugkeerde, wachtte hem dan ook nog eens een fikse verrassing. Oom Albert deelde mede dat hij voornemens is om "een duukcursus te goan volg'n! Dan is 't meuglijk mien eig'n garnoal'n te vang'n!" Morgen gaat hij dus op pad om te bezien of hij op korte termijn zijn PADI duikcertificaat kan gaan behalen. Toch mooi, beginnen aan de kant van een zwembadje en eindigen in de immens grote zee. Hulde, hulde!
Omdat Moeder de vrouw morgen verjaart, werd vanavond besloten om met het gehele gezelschap maar weer eens lekker bij de Mexicaan te gaan eten. Het moet gezegd, het was gezellig en het eten smaakte overheerlijk. Het olijke tweetal sloot het diner af met een lekker ijsje om vervolgens helemaal onder het aarbeien- en cocoladeijs te zitten. "We lopen wel even naar de fontein Pap, dan wassen we even onze mondjes. Nee hoor, we gaan niet helemaal onder de straal", zo werd bericht. Uw Hoofdredacteur ging maar vast even afrekenen, hetgeen overigens niet lukte omdat het betaalapparaat het niet deed. Dan maar even naar de pinautomaat lopen, zo'n 20 meter verderop. Uw Hoofdredacteur stopte zijn pinpas in de muur, kreeg de mededeling dat "deze pas als verloren stond geregistreerd", waarna de bankpas keurig werd ingeslikt. Er zit overigens wel een kern van waarheid in de mededeling, de pas wordt nu inderdaad als verloren beschouwd. Na op andere wijze de rekening te hebben betaald, werd het tijd te bezien of de mondjes van het tweetal schoon zouden zijn. Een olijk tweetal wat natter dan nat bleek te zijn: "Grapje Pap. Leuk of niet? Pap, Pap....?"Wordt vervolgd.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten