Wat is een stem waard?

Het is vandaag vrijdag 5 oktober 2012 op het fraaie eiland Curaçao. Al vanaf zeer vroeg in de ochtend is Uw Hoofdredacteur paraat en zo kon hij met eigen ogen zien hoe het nachtelijk duister werd verruild voor een opkomend zonnetje. Gezeten op zijn terras in het pittoreske vissersdorpje Boca Sami, vergezeld door de jongste olijkerd die had besloten al om 5 uur in de ochtend op te staan, zag hij Curaçao ontwaken. Curaçao, waar ook vandaag de temperatuur weer hoog is omdat het zonnetje met kracht haar stralen over het eiland laat schijnen. Curaçao, ook het eiland dat zich al meer dan week mag verheugen in grote belangstelling van de wereldpers. Zo ook vandaag weer, nu diverse media berichten over het kopen van stemmen tijdens de komende verkiezingen. Volgens het verhaal dat vanochtend in "de krant van wakker Nederland" viel te lezen, betaalt de ex Minister-president zo'n 160 euro voor een foto van een stemkaart waarop valt af te lezen dat er op zijn partij is gestemd. Helaas, de onrust op het eiland duurt wat de politiek betreft dus nog altijd voort.

Nu had Uw Hoofdredacteur gisteren een eerste onderhoud met de interim Minister-president van dit land. Het moet gezegd, het gesprek was een openbaring. Zeer rustig en relaxt en uitermate belangstellend vroeg de hoogste bewindsman naar knelpunten en beslispunten voor wat betreft het werk van de verschillende teamleden en Uw Hoofdredacteur. In alle rust werd gesproken over mogelijke oplossingsrichtingen en strategieën. Wanneer U zich realiseert onder welke (tijds)druk deze interim Minister-president staat, was het bewonderenswaardig om te zien hoe kalm de man bleef. Uw Hoofdredacteur heeft er dan ook alle vertrouwen in dat er, vanuit Fort Amsterdam, een stevig fundament zal worden gelegd om de vele problemen op dit eiland in gezamenlijkheid te kunnen oplossen.

Het is vrijdag vandaag, hetgeen betekent dat er wederom een drukke werkweek zal worden afgesloten vandaag. U kunt het zich wellicht voorstellen: er gebeurt in korte tijd zo ontzettend veel op dit eiland, dat er door de verschillende teamleden vaak snel geschakeld dient te worden. Dat gaat hen goed af, dat moet gezegd. Al zoekt een enkeling zo af en toe een soort van uitlaatklep om de druk af te kunnen reageren. Deze enkeling, Jumping Paul geheten, kiest daarvoor vaak een muzikale vorm. En zo kon het dan ook zijn dat gisteren, aan het einde van de middag, in de kantoorgebouwen van deze organisatie, het lied "Geef mij maar Amsterdam" te horen viel. Dit lied, ditmaal in een vertolking van "Tante Leen" werd luidkeels door Jumping Paul meegezongen. Nadat "Tante Leen" een laatste snik had voortgebracht, volgde de heer K. Alberts met het fraaie lied "Zijn het je ogen?" U begrijpt, na een tweetal van zulke gevoelige liederen te hebben beluisterd en te hebben meegezongen, kan Jumping Paul er voorlopig wel weer tegen.

Zoals gezegd, Uw Hoofdredacteur was vanochtend dus al uitermate vroeg paraat. Het is namelijk zo dat het vandaag de eerste vakantiedag van de Olijke Twee is. Iets meer dan een week lang hoeven beiden zich niet meer in alle vroegte te melden bij hun school. Dat was reden voor Uw Hoofdredacteur om de jongste olijkerd, Levi geheten, uit te leggen dat hij wat langer dan gebruikelijk in zijn bed zou kunnen blijven liggen. Daar was het mannetje uitermate content mee, zo liet hij weten. Ook dochterlief leek het een uitstekende gedachte om zich 's ochtends nog eens lekker om te draaien in haar warme bedje. Met het geheugen van de jongste olijkerd lijkt evenwel iets aan de hand te zijn. Hoe kan het anders zijn dat het mannetje zich al om vijf uur meldde met de vraag: "Wat gaan we vandaag doen Pap?" Gelukkig duurt de vakantie nog meer dan een volle week. Pffff….

Wordt vervolgd…..