Je moet er een neus voor hebben.....

Het is vandaag woensdag 19 december 2012 geworden op het nog ietwat schemerige eiland Curaçao. Het is de laatste werkdag vooraleer Uw Hoofdredacteur kan gaan genieten van een tweetal weken vakantie. En, het moet gezegd, daar kijkt hij ten zeerste naar uit. Het is immers een prima vooruitzicht te bedenken dat over twee dagen de reis naar de oude binnenstad van Havana een aanvang kan gaan nemen. Overigens, het verkrijgen van slaapplaatsen en een huurauto lijkt vooralsnog wel enige problemen te gaan opleveren. Maar ja, het klimaat schijnt ook op Cuba van zodanige kwaliteit te zijn dat de nachten wel warm worden doorgekomen. U zult het vast en zeker vernemen in een der volgende edities van "Een Zonnig Avontuur."

Terwijl in alle vroegte alweer een tweetal gigantische cruiseboten de haven van Punda kwamen binnenvaren, wordt het dagelijks leven op dit zo fraaie eiland weer langzaam opgestart. Uw Hoofdredacteur zegt langzaam omdat met name de jeugd het gisterenavond enigszins laat maakte. Op veel scholen, en zo ook op die van de Olijke Twee, werd gisterenavond namelijk een kerstdiner voor de jeugd georganiseerd. De klaslokalen waren stemmig versierd en de meest heerlijke gerechten stonden uitgestald. Allereerst werden er, door de verschillende leerlingen uit de diverse leerjaren, fraaie kerstliederen ten gehore gebracht waarna de kinderen, in beslotenheid, konden genieten van het diner. Voor de ouders was er in de tussenliggende periode, waarin op de kinderen kon worden gewacht, tijd om een biertje te drinken, wat te luisteren naar kerstmuziek of een praatje te maken. Vanochtend zouden de Olijke Twee zich dan ook later mogen melden op school en kon er allereerst worden uitgeslapen. Echter, tot grote verbazing van Uw Hoofdredacteur meldden beide olijkerds zich al tegen half zes in de ochtend voor hun laatste dagje school. Vanaf morgen genieten ook zij vakantie. Hieperdepiep!

Zoals U zich wellicht nog weet te herinneren is de jongste olijkerd, Levi geheten, een trouw bezoeker van de wekelijkse karatelessen op de marinebasis van Parera. Als verreweg het jongste en kleinste mannetje van de groep karatekas, diende hij wel even te wennen aan de soms fikse trappen en stoten die de mannetjes elkaar toedienen. Dat was dan ook geruime tijd de reden dat de olijkerd, op het moment dat er in tweetallen gevochten diende te worden, zich meldde bij de Sensei met de boodschap dat hij "even moest plassen." Juist wanneer de fysieke matpartijen vervolgens ten einde liepen, dan was het ventje uitgeplast. Echter, de laatste maanden heeft het ventje besloten dat plassen niet langer een noodzaak is; hij vecht tegen willekeurig welke tegenstander ook. Nu is het zo dat er op 12 januari van het volgend jaar examens worden afgenomen om eventueel een andere kleur band om het karatepak te kunnen verkrijgen. Ook Levi, de jongste olijkerd, zal die dag examen gaan afleggen. Weliswaar als kleinste en minst ervaren strijder, echter de Sensei berichtte dat het mannetje zeker een oranje slip aan zijn witte band verdient. U begrijpt, het ventje is apetrots. "Nog maar heel even trainen en dan sla ik waarschijnlijk vanzelf planken door hoor Pap. Eerst ga ik even een oranje slipje halen!" Ook Uw Hoofdredacteur is dus trots, U kunt het zich waarschijnlijk voorstellen.

Dan nog even kort het volgende. Op de route die Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur welhaast dagelijks dienen af te leggen om thuis te geraken, bevindt zich een grote supermarkt. Enige dagen geleden besloot Moeder de vrouw, op weg naar Huize Hoofdredacteur, daarom snel even wat boodschappen mee te nemen. Zij was in gezelschap van beide olijkerds, Julia en Levi geheten. Aangekomen bij de winkel stapte Moeder de vrouw uit de auto om vervolgens een zeer smerige lucht op te kunnen snuiven. Zij sprak de olijkerds aan: "Bah, wat stinkt het hier. Ik ruik vreemde dingen. Of ligt het aan mij?" Zoonlief, de jongste olijkerd, liep naar zijn Moeder toe en begon haar hevig te besnuffelen. "Nee hoor Mam! Het ligt niet aan jou. Jij ruikt wel lekker!"

 

Wordt vervolgd…..