Tuut, tuut, tuut.....

Het is op het zonnige en warme eiland Curaçao inmiddels woensdag 26 juni 2013 geworden. De week gaat dus alweer doormidden vandaag en in de verte lonkt reeds het weekeinde. Voor Moeder de vrouw en de beide olijkerds is er inmiddels sprake van aftellen; op school wordt er niet zoveel meer gedaan en alles staat feitelijk al in het teken van de naderende vakantie. Moeder de vrouw heeft alle documenten in het kader van haar afstuderen gereed kunnen krijgen; doet zo langzamerhand wat laatste inkopen om in Nederland wat warme kleding bij zich te hebben en sleept zich door de laatste werkdagen. De laatste loodjes wegen klaarblijkelijk echt het zwaarst. Ook de beide olijkerds zijn aan vakantie toe en niet echt meer te motiveren om naar school te gaan. Het is dus maar goed dat een lang schooljaar er bijna opzit.

Op dit zo fraaie eiland heerst een algemeen gebrek aan vertrouwen in vitale instituties. Dat was in het kort de conclusie die gisterenavond gepresenteerd werd door Transparency International. Deze organisatie werd vorig jaar ingehuurd door de regering om een onderzoek in te stellen naar corruptie, transparantie en goed bestuur. Transparency International komt tot de bevinding dat de publieke sector, de politieke partijen en de media de zwakste schakels zijn in het vermogen van Curaçao om corruptie te bestrijden. Daarentegen functioneren de rechtspraak en instituties als de Nationale Ombudsman wel naar behoren, maar staat hun functioneren desalniettemin onder grote druk door het optreden van de eerdergenoemde publieke sector, politieke partijen en media. In grote lijnen werd gesteld dat: "mensen hun rechten dienen te kennen en de door hen gekozen politici ter verantwoording dienen te roepen." Welnu, daarmee kan snel een aanvang worden gemaakt nu een der ministers uit het, recent ontmantelde, takenkabinet wordt beschuldigd van mishandeling van zijn echtgenote. Zijn reactie was overigens: "Wat ik met mijn vrouw doe, gaat niemand wat aan!" U ziet, er valt qua transparantie nog wel iets te verbeteren op dit overigens zo prachtige eiland.

Van de recentelijk ontvreemde auto van Uw Hoofdredacteur ontbreekt, tot op de dag van vandaag, ieder spoor. Het karretje, dat midden in de nacht verdween, is klaarblijkelijk ondergebracht op een plek die niet onmiddellijk in het oog valt. Het blijft dan ook angstvallig stil vanaf de zijde van de plaatselijke politie, die eerder had toegezegd Uw Hoofdredacteur te informeren over eventuele vorderingen. Vanochtend belde Uw Hoofdredacteur daarom maar eens even met de agent die de aangifte had opgenomen, enige weken geleden. "Bon dia. U spreekt met de Hoofdredacteur.

Kortgeleden is mijn auto gestolen en ik ben benieuwd of de auto wellicht ook al ergens is opgedoken. Kunt U mij er iets meer over zeggen agent?" Aan de andere kant van de lijn bleef het enige tijd angstvallig stil tot, een dertigtal seconden later, Uw Hoofdredacteur slechts "Tuut, Tuut, Tuut....." te horen kreeg. Even speelde Uw Hoofdredacteur met de gedachte dat het hier de teruggevonden claxon van zijn auto zou betreffen, echter niets bleek minder waar. Een nieuwe poging werd ondernomen. "Bon dia. U spreekt met de Hoofdredacteur. Kortgeleden is mijn auto gestolen en ik ben benieuwd of de auto wellicht ook al ergens is opgedoken. Kunt U mij er iets meer over zeggen agent?" Het duurde even alvorens Uw Hoofdredacteur de vraag kreeg welk kenteken de ontvreemde auto had. Nadat Uw Hoofdredacteur deze gegevens had verstrekt, werd hij slechts gedurende een minuut of vijftien in de wacht gezet. Daarna volgde deze uitleg: "Bon dia Hoofdredacteur. Ik ben het even voor U nagegaan, dat duurde een tijdje. Excuus daarvoor! Inmiddels heb ik echter wel informatie voor U. Het is zo dat deze auto niet bij ons kan worden afgehaald. Hij is namelijk gestolen. Dat lees ik op een aangifte die hier in ons bakje ligt. Ik wens U verder nog een fijne dag. Tuut, Tuut, Tuut....." Gemakshalve gaat Uw Hoofdredacteur er dan ook maar vanuit dat dit het laatste is wat ooit rond de verdwenen auto werd vernomen....

Wordt vervolgd.....