Uit de oude doos.....

Terwijl op Curacao de duisternis van de nacht zo langzamerhand plaats heeft gemaakt voor het opkomende zonnetje, maakt Uw Hoofdredacteur zich klaar voor een lange reis. Vandaag, op vrijdag 31 januari 2014, reist Uw Hoofdredacteur immers, via het fraaie eiland Aruba, naar het waarschijnlijk kille en koude Nederland. Uw Hoofdredacteur neemt het er dan ook nog maar even van vandaag, hij zal de zon de komende twee weken namelijk nog vaak genoeg moeten missen. In Nederland moet er geklust worden en dientengevolge heeft Uw Hoofdredacteur een draaiboek meegekregen van Moeder de vrouw dat inmiddels uit een tiental pagina's bestaat. U begrijpt, weliswaar mag het dan koud zijn in Nederland, Uw Hoofdredacteur krijgt het de komende weken waarschijnlijk dagelijks meer dan warm door alle inspanningen die hij zich getroosten moet. Voordat het zover is dient overigens eerst nog een koffer vol kleren en gereedschap te worden ingepakt en dient de reis van twaalf uren lang uitgezeten te worden. Om vier uur in de middag vertrekken van Curacao en dan tegen negenen, de volgende ochtend, aan te komen op Schiphol is immers niet echt een leuk vooruitzicht, althans zo redeneert Uw Hoofdredacteur.

In een wereld die van dag tot dag in een enorm tempo verandert, dient het gezin Hoofdredacteur mee te gaan met de vele technologische ontwikkelingen. Zo wordt er, in Huize Hoofdredacteur, veelvuldig met elkaar gecommuniceerd middels mail, sms en via de digitale snelweg. Zo kan het dan ook zijn dat Uw Hoofdredacteur, alweer geruime tijd geleden, toe is getreden tot het gilde der Facebookgebrukers. Via dit sociale medium komen er dan ook, van tijd tot tijd, zeer verrassende boodschappen op het beeldscherm van het computertje van Uw Hoofdredacteur binnen. Filmpjes, grappen en leuke teksten, van alles valt er dagelijks te lezen. Een tweetal dagen geleden echter werd Uw Hoofdredacteur wel zeer bijzonder verrast toen de grootste lagere schoolvriend van Uw Hoofdredacteur, Hans geheten, een foto uit de oude doos tevoorschijn toverde en op Facebook plaatste. Op de foto, een zeer jonge Hans en een zeer jonge Hoofdredacteur. Voor alle duidelijkheid, Uw Hoofdredacteur is degene met de "normale" oren, aan de rechterzijde dus. Nu heeft Uw Hoofdredacteur zelf nauwelijks foto's van zijn jonge jaren voorradig. U zult dan ook waarschijnlijk begrijpen hoezeer Uw Hoofdredacteur met deze foto in zijn sas was. Wat is het toch eigenlijk leuk om op deze wijze "verloren" vrienden plotseling terug te vinden en zulke afbeeldingen aan te treffen.

Bij Moeder de vrouw kwam gisteren weer eens het stoom zo ongeveer uit de oren. Wat was er namelijk aan de hand? Welnu, Moeder de vrouw diende zich, na haar dagelijkse drukke werkzaamheden, te melden aan de balie van een plaatselijke bank. Er diende een overschrijvingsbewijs te worden afgegeven opdat er geld overgemaakt zou kunnen worden. Uw Hoofdredacteur had Moeder de vrouw al bericht dat zij zich zou dienen te melden bij balie 16 of 17, waarna de afhandeling een formaliteit zou kunnen zijn. Welnu, om half vier in de middag meldde Moeder de vrouw zich bij de bewuste balie om vervolgens te constateren dat er niemand op de, achter de balie geplaatste, stoel gezeten was. Wel waren de loketten naast de hare bemand, reden waarom Moeder de vrouw zich tot een der bemande balies wendde. "Kan ik dit formulier ook bij U afgeven mevrouw?" zo vroeg Moeder de vrouw allervriendelijkst. De dame achter de balie keek Moeder de vrouw eens diep in de ogen en antwoordde: "Nee mevrouw, dat gaat niet. Daarvoor moet U bij balie 16 of 17 zijn. Die balies zijn geopend tot 15.30 uur. Nu zijn ze dus allang dicht, het is immers al 15.31 uur! Ik wens U nog een prettige dag." Moeder de vrouw, inmiddels gepokt en gemazeld na een jarenlang verblijf op dit zo fraaie eiland, zuchtte eens diep, pakte haar formulier op en verliet de klantvriendelijke bank. Tot de volgende keer maar weer.

Zoals al eerder gememoreerd verblijft Uw Hoofdredacteur de komende weken in het verre Nederland. Het zal daardoor welhaast onmogelijk zijn om U dagelijks te voorzien van nieuwe edities van "Een Zonnig Avontuur." Immers, een van de uit te voeren klussen bestaat uit het laten aanleggen van een internetverbinding. Tot op het moment dat dit zal zijn gerealiseerd, blijft U dan ook enigszins verstoken van nieuwsberichten via "Een Zonnig Avontuur." Uw Hoofdredacteur hoopt vanzelfsprekend dat U hem dit ongemak niet euvel zult duiden. Daarbij doet hij dan overigens wel de plechtige belofte dat hij zich onmiddellijk weer zal melden wanneer de digitale snelweg weer kan worden betreden!

Wordt vervolgd.....

Helaas......

Op het heerlijk warme eiland Curacao is het vandaag donderdag 30 januari 2014 geworden. Met een temperatuur die vandaag weer in de buurt van de dertig graden Celsius zal komen, is het op dit zo fraaie eiland nog altijd heerlijk vertoeven. Hoe anders zal dat voor Uw Hoofdredacteur de komende weken zijn nu hij morgen dient af te reizen naar het slechts iets koudere Nederland. Immers, hedenochtend werd bekend dat er in Nederland alweer geschaatst kan worden op natuurijs. Hoe erg kan het zijn! U moet namelijk weten dat het enige ijs waar Uw Hoofdredacteur nog enigszins affiniteit mee heeft, veelal wordt uitgeserveerd in de smaken pistache, citroen of banaan. Het zal dus zaak zijn om de komende weken vooral warm gekleed door het leven te gaan, reden waarom collega Bullie hedenochtend al een jas, voorzien van vele thermische beschermlagen, overhandigde aan Uw Hoofdredacteur. Desalniettemin zullen de komende twee weken veelal bibberend worden doorgebracht door Uw Hoofdredacteur. Een temperatuurverschil van meer dan dertig graden zal immers wel even wennen zijn.

Gisteren was het dus feest in Huize Hoofdredacteur, nu Oom Albert er zijn 73e verjaardag vierde. Zelf bleef de jubilaris uitermate nuchter onder deze blijde gebeurtenis: "Is niks an jong, older word'n. Ik heb't al zo vake met moakt. Niks biezunders heur!" Voor de Olijke Twee, Julia en Levi geheten, lag dat evenwel behoorlijk anders. Toen zij, aan het einde van de middag, terugkeerden van een zwemmiddag in het mooie zwembad van Parera, konden zij haast niet wachten om Oom Albert te feliciteren en hem van een cadeautje te voorzien. Het cadeau bestond ditmaal uit een bootreisje naar het mooie en rustige Klein Curacao, gelegen op zo ongeveer twee uur varen van Curacao. Oom Albert was er danig mee in zijn sas: "Oh, mu'j dan met'n boot? Hoe lange mo'j dan voar'n? Wat is't wat of neet?" Toen vervolgens versnaperingen in de vorm van een aardbeigebakje werden getrakteerd, toonden zich de beide olijkerds uitermate blij verrast. Nadien werd er overigens nog heerlijk gegeten op het strand van Pirate Bay, alwaar de verjaardag van Oom Albert dus smakelijk werd afgesloten.

Het was gisterenavond weer eens fiks mis op dit normaliter toch wel rustige eiland. Het bleek namelijk zo te zijn dat er op, een vlakbij Huize Hoofdredacteur gelegen weg, een zogenaamde straatrace werd georganiseerd. Een fiks aantal auto's zou daarbij zijn betrokken. Echter, tegen de klok van elven in de avond ging het helemaal mis en was er sprake van een ernstig ongeval waarbij vijf auto's betrokken waren. Een enorme ravage, twee gewonden en een dodelijk slachtoffer waren het gevolg. Daarmee was het overigens nog niet gedaan toen de plaatselijke politie, zo ongeveer een uurtje later, bericht kreeg dat er werd geschoten bij een horeca-gelegenheid te Jan Doret, hemelsbreed een kilometertje verderop. Aldaar aangekomen werd het slachtoffer van een liquidatie aangetroffen, doorzeefd met kogels. Vele tientallen hulzen werden er door de recherche aangetroffen. Terwijl het jaar nog geen maand oud is, viel dus gisterenavond alweer het derde verkeersslachtoffer van dit jaar en kon er weer een moord op het lijstje van misdrijven worden bijgeschreven. Helaas.....

Wordt vervolgd.....

Feest op Curacao!

Het is vandaag op het zo fraaie eiland Curacao woensdag 29 januari 2014 geworden. Vandaag is het, op dit eiland, een feestelijke dag. Immers, Huize Hoofdredacteur kent een jubilaris nu een der logees, Oom Albert, vandaag zijn verjaardag mag vieren. Op dit moment, het is nog vroeg in de ochtend, heeft Oom Albert daarvan waarschijnlijk nog geen flauwe notie, nu hij nog op een oor ligt. Dat zal echter in de loop van de dag, wanneer de Olijke Twee terugkeren van school en Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur weer huiswaarts zijn gekeerd, waarschijnlijk beduidend veranderen. Het was namelijk zo dat de beide olijkerds al in alle vroegte lieten weten dat er, wat hun betreft, wel alvast een stukje taart uitgeserveerd zou kunnen worden. Het feit dat Oom Albert zich op dat moment nog van geen taart bewust was, leidde bij het tweetal dan ook tot ernstig onbegrip. Het wordt dus een feestelijke dag vandaag in Huize Hoofdredacteur met als hoogtepunt vanavond een gezamenlijk etentje in een der mooie etablissementen die Curacao rijk is. U ziet, er is dus beslist weer eens iets om naar uit te kijken vandaag!

Gisteren bereikte Uw Hoofdredacteur het bericht dat er de komende dagen weer veel lichamelijke inspanning van collega Bullie en Uw Hoofdredacteur zal worden gevraagd. Het is namelijk weer eens zover! Ditmaal zijn er vier grote containers, volgeladen met vele kilo's aan zware goederen, op dit eiland gearriveerd. En, zoals te doen gebruikelijk wordt dan verwacht dat de lading uit de containers wordt gelost in de immens grote loods op Industriepark Brievengat. Iets waar Uw Hoofdredacteur ten zeerste naar uitkijkt nu hij zich de afgelopen dagen, na de zogenaamde "Walk of the Roses" van afgelopen zondag, meer dan ooit bewust is geraakt van het feit dat hij beschikt over nogal wat spieren. Het lijkt immers wel of de benen van Uw Hoofdredacteur dagelijks met klem protesteren tegen welke vorm van voortbeweging dan ook. Het zal derhalve de komende dagen fiks afzien worden voor het op Curacao werkende tweetal. Er rest Uw Hoofdredacteur echter een escape. Komende vrijdag dient hij immers, voorzien van een uitvoerig draaiboek voor allerlei uit te voeren klussen, naar Nederland te vertrekken. Wellicht loopt hij daardoor de kans op verdere schade aan zijn bewegingsapparaat gedeeltelijk mis. Iets wat er voor collega Bullie overigens geheel anders uitziet!

Eveneens gisteren dienden collega Bullie en Uw Hoofdredacteur zich te melden voor een uitvoerig gesprek met de Minister van Justitie op dit zo fraaie eiland. Alvorens het tijd was om diens departement te betreden, restte er echter nog tijd voor het nuttigen van een kop koffie in de binnenstad van Punda. Nauwelijks hadden collega Bullie en Uw Hoofdredacteur zich op een stoeltje gevleid, of er meldde zich een zogenaamde "choller" aan het tafeltje waar beiden zaten. De, hoogstwaarschijnlijk dakloze, man wendde zich tot collega Bullie, waarschijnlijk door diens enorm sociale uitstraling."Bontardi meneer. Graag wend ik mij tot U met de vraag of U mij enigszins uit een benarde positie kunt helpen. Zoals U namelijk ziet gaat het mij niet echt voor de wind. Mijn kleren zijn niet van een dusdanige kwaliteit dat ik mij er happy in voel. Daaraan kunt U echter waarschijnlijk niet veel veranderen. Waar U wellicht wel het een en ander voor mij kunt betekenen, is het volgende. U ziet eruit alsof U dagelijks geniet van een surplus aan maaltijden. Dat geldt voor mij echter niet. Vandaar de vraag of U mij vandaag kunt voorzien van enige bankbiljetten om daarvan een passend dagmenu te kunnen samenstellen. Alvast mijn hartelijke dank," zo berichtte de man. Collega Bullie keek alsof hij water zag branden, dacht eens diep na en stelde de man de volgende vraag: "A'k oe geld geef, woar wo'j dan goan ett'n?" Daarop had de man snel een antwoord klaar: "Bij McDonald's natuurlijk!" Hierop schudde collega Bullie zijn hoofd en vertelde: "Helaas, dan kan'k oe neet help'n! Doar, bie McDonalds, ku'j neet fatsoenlijk ett'n. Adieu!" Verbijsterd keek de choller hem aan, schudde zijn krullerige hoofd en verdween.

Wordt vervolgd.....     

Verkeerd gelopen!

Het is inmiddels dinsdag 28 januari 2014 geworden op het ook vandaag weer warme eiland Curacao. Alhoewel het, nu het half acht is, nog vroeg in de ochtend is, zit Uw Hoofdredacteur alweer geruime tijd op zijn werkplek. Ook collega Bullie, die gisterenmiddag zijn echtgenote afleverde op het locale vliegveld van Hato en haar vervolgens uitzwaaide, is na een week van vakantie vanochtend alweer paraat. Er wacht immers een drukke dag, met veel werk en vele afspraken. Ook in Huize Hoofdredacteur zal het vandaag weer een drukte van belang zijn nu er weer eens een bezoek van de termietenbestrijdingsdienst werd aangekondigd. In eerste instantie stond de afspraak gepland voor gisteren, maar dat liep enigszins anders. Weliswaar meldden zich, tegen de klok van twee uur, een tweetal termietenbestrijders, maar die hielden het al snel weer voor gezien. "Bent U morgen ook thuis?" zo vroeg bestrijder nummer 1. "Dan komen we namelijk weer terug." Uw Hoofdredacteur vond dat maar vreemd. Er was immers een afspraak gemaakt en vervolgens besloot het tweetal om al na vijf minuten weer te gaan vertrekken. "Nu, dat zit zo", zo berichtte bestrijder nummer 2. "We hebben een accuboormachine nodig. Die hebben we overigens wel meegebracht, maar de batterij is leeg. Er rest ons dan ook niets anders om het, voor vandaag, voor gezien te houden en morgenmiddag weer terug te komen met een volle batterij! Plezierige dag verder!" Uw Hoofdredacteur in verbijstering achterlatend. Vandaag vangt Oom Albert de bestrijders op en Uw Hoofdredacteur is benieuwd wat er dan nu weer allemaal verkeerd zal gaan lopen.

Overigens, als het gaan om verkeerd lopen: daarvan heeft Oom Albert sinds gisteren ook een handje. Het is namelijk zo, hetgeen U al eerder heeft kunnen lezen in een vorige editie van "Een Zonnig Avontuur", dat Oom Albert een der deelnemers was tijdens de "Walk for the Roses" die afgelopen zondag werd afgelegd. De acht kilometers die lopend dienden te worden afgelegd, hebben Oom Albert de das klaarblijkelijk omgedaan. Gisterenochtend bleek immers dat een der benen dienst weigerde. Er diende dan ook, in de optiek van Oom Albert, zo spoedig mogelijk een botica (een apotheek) te worden opgezocht. Enige uren later keerde het Oompje terug in gezelschap van een enorme tube. "Ku'j ok effen kiek'n wat'r op steet? Ze hebt mie zegd dat dit good is veur stramme spier'n. Is dat woar?" zo vroeg Oom Albert aan Uw Hoofdredacteur. En inderdaad, het bleek te gaan om een soort van tijgerbalsem wat, na aanbrengen op de pijnlijke spieren, voor verlichting zou moeten zorgen. De rest van de dag was Oom Albert druk doende met het leegdrukken van de tube. Het kan dan ook bijna niet  anders zijn of het Oompje zal vandaag weer kunnen lopen als een kievit.

Nog slechts drie dagen resten Uw Hoofdredacteur op het zo fraaie eiland Curacao alvorens de vliegreis naar Nederland zal moeten worden ingezet. En, nu Uw Hoofdredacteur een immense hekel heeft aan koude, lijkt het ten tijde van zijn verblijf in Nederland juist weer wat warmer te gaan worden. Immers, een der lezers van de edities van "Een Zonnig Avontuur" berichtte Uw Hoofdredacteur als volgt: "Momenteel is het, met zo ongeveer 7 graden onder nul, behoorlijk koud in Nederland. Gelukkig voor jou wordt het snel beter en zal de temperatuur komende zaterdag, wanneer je op Schiphol gaat landen, sterk zijn verbeterd. Het is dan zo ongeveer rond het vriespunt. Dat is toch al een stuk aangenamer Hoofdredacteur?" U begrijpt, zulke mededelingen doen Uw Hoofdredacteur bijzonder goed. Het verschil tussen 33 graden en 0 graden is immers niet zo bijzonder groot? Het wordt dan waarschijnlijk ook echt een tweeweeks verblijf met zeer aangename temperaturen voor Uw Hoofdredacteur. Brrrrr.....

Wordt vervolgd.....

Wie wat bewaart.....

Terwijl het zo fraaie eiland Curacao zo langzamerhand ontwaakt, is het maandag 27 januari 2014 geworden. In Huize Hoofdredacteur ging, een uur of twee geleden, het licht al aan omdat de nieuwe werkweek weer van start ging. Enigszins stram rolde Uw Hoofdredacteur uit zijn warme bedje. Klaarblijkelijk hebben de wandelkilometers van gisteren er voor gezorgd dat Uw Hoofdredacteur nog geruime tijd aan de afgelegde marteltocht mag terugdenken. Ook de beide logees van Uw Hoofdredacteur, Oom Albert en Tante Reinie, lijken de wandeling niet geheel ongeschonden te zijn doorgekomen. Tante Reinie hield er een fikse verkoudheid aan over waar Oom Albert rondloopt alsof hij de bergetappe van de Nijmeegse Vierdaagse juist achter de rug heeft. U ziet, het was allemaal niets niks, zo een wandeling. Bijkomend voordeel was echter wel dat de Olijke Twee sliepen als roosjes de afgelopen nacht waardoor zij vanochtend slechts na het uiten van vele dreigementen hun bedjes wilden verlaten.

Het is maandag vandaag, hetgeen betekent dat er weer een drukke week op het punt van beginnen staat. Voor collega Bullie zit de vakantie er bijna op nu hij hedenmiddag zijn echtgenote weer op het vliegtuig zet richting het koude Nederland. Iets wat ook Uw Hoofdredacteur overigens te wachten staat nu hij komende vrijdag, voor een periode van twee weken, zal afreizen naar het dan hopelijk beduidend warmere Nederland. Hij dient, na jarenlange afwezigheid, vele klussen te gaan uitvoeren in de Nederlandse woning van het gezin Hoofdredacteur. Iets om ten zeerste naar uit te kijken, dat zult U begrijpen. Er dient te worden geverfd en er moet het een en ander worden verbouwd. Mocht het dan ook onverhoopt zo zijn dat het toch nog kil en koud zal zijn, Uw Hoofdredacteur krijgt het van de verschillende werkzaamheden waarschijnlijk toch wel warmer dan warm. Echter, voordat het zover is wachten eerst nog een aantal drukke dagen op dit zo fraaie eiland.

Wellicht weet U zich nog te herinneren dat Curacao, na 10 oktober 2010, een nieuwe regering kreeg. Indertijd was het de heer Schotte die als Minister-president werd ingezworen door de Gouverneur van Curacao. Uiteindelijk zat deze regering, na allerlei schermutselingen, de politieke rit niet uit en kwam aan het premierschap van de heer Schotte na enige tijd een einde. Nu moet U weten, als Minister-president beschik je over een diplomatiek paspoort wat klaarblijkelijk allerlei deuren voor je kan openen. Echter, het diplomatieke paspoort van de heer Schotte ging op enig moment verloren waardoor hij aangifte van vermissing deed bij de plaatselijke politie. Het paspoort was op onverklaarbare wijze verdwenen, zo berichtte de heer Schotte. Vervolgens werd door verschillende mensen, na het aftreden van de heer Schotte, verklaard dat de ex-premier nog gewoon gebruik maakte van zijn diplomatieke paspoort, ondermeer om de uitvaart van Hugo Chavez in Venezuela te kunnen bijwonen. "Onzin", zo verklaarde Schotte, zijn paspoort werd immers vermist.

Welnu, een tijdje geleden, U weet zich dat wellicht nog te herinneren uit een eerdere editie van "Een Zonnig Avontuur", werd er een inval gedaan in ondermeer de woning van de heer Schotte. Daarbij werd, zo is inmiddels bekend geworden, veel administratie en contant geld aangetroffen en in beslag genomen. Tijdens dat onderzoek werd ook een kluis aangetroffen. In de kluis, jawel hoor, werd het vermiste diplomatieke paspoort van de ex-premier aangetroffen. Wat een verrassing! Wat zal de gevoelswaarde van dit document groot zijn geweest. Immers, Uw Hoofdredacteur zou anders niet kunnen verklaren waarom allereerst aangifte van vermissing werd gedaan en vervolgens gepoogd werd het bestaan van het document te ontkennen. Zo ziet U maar: "Wie wat bewaart, die heeft wat!" Althans, tot op het moment dat Uw woning door opsporingsambtenaren met een bezoek wordt vereert. Zelf zou Uw Hoofdredacteur trouwens graag beschikken over een paspoort van "De Efteling." Mocht hij de heer Schotte binnenkort eens tegenkomen, dan zal hij daar dan ook vast en zeker naar gaan vragen!

Wordt vervolgd.....  

Wat een tippel!

Het is inmiddels zondag 26 januari 2014 geworden op het zeer warme eiland Curacao. De ochtend is inmiddels al halverwege gevorderd en Uw Hoofdredacteur heeft er al een urenlange dag opzitten. Immers, al om 5 uur in de vroege ochtend liep de wekker af omdat Uw Hoofdredacteur, in gezelschap van Oom Albert, vele voorbereidingen diende te treffen om verantwoord de zogenaamde "Walk of the Roses" af te kunnen leggen. De start van dat grote evenement, met circa 8000 deelnemers, stond namelijk al om zeven uur gepland. De route kende haar start op het Brionplein te Otrabanda en voerde uiteindelijk, via de immens hoge Julianabrug, naar het strand van Wet en Wild. Een afstand van ongeveer 8 kilometer waartegen Uw Hoofdredacteur overigens al dagenlang opzag. Tegen zes uur in de ochtend vertrokken Oom Albert en Uw Hoofdredacteur met twee auto's naar het eindpunt van de mars om aldaar een van de voertuigen te parkeren. Dit om te voorkomen dat, eenmaal naar het eindpunt gewandeld, weer teruggelopen zou moeten worden naar de start om de auto weer op te kunnen halen.

Toen Uw Hoofdredacteur, terwijl het nog aardedonker was, wegreed in zijn auto, vertoonde het vehikel plots zeer vreemde kuren. Uit alle macht trachtte het karretje zichzelf in de rechterberm te parkeren; er hielp geen sturen aan. Er werd dan ook besloten om even te stoppen om te bekijken waardoor het ongemak werd veroorzaakt. Welnu, het werd al snel duidelijk: er was sprake van een lekke band. Er diende dan ook bijstelling van de logistieke plannen plaats te hebben waardoor het uiteindelijk gelukte nog juist op tijd de start van de mars mee te maken. Al tijdens de beklimming van de hoge Julianabrug begon de jongste olijkerd, Levi geheten, te vragen of het nog lang zou duren

alvorens de finish zou worden bereikt. Iets wat het ventje de resterende 7 kilometers consequent zou volhouden overigens. De zon kwam op juist toen de top van de brug werd bereikt. Het werd dan ook warm, zeer warm. Het was maar goed dat er op verschillende plaatsen vrijwilligers stonden opgesteld die flessen water verstrekten; Uw Hoofdredacteur had de marteltocht anders waarschijnlijk nimmer tot een goed einde gebracht! Gelukkig kwam na zo ongeveer anderhalf uur het eindpunt in zicht. Op dat moment had Uw Hoofdredacteur trouwens al een fikse blaar aan de wandeling overgehouden. De roos die elke deeelnemer bij het eindpunt kreeg aangeboden maakte echter veel goed!

Na al dagenlang verlekkerd te hebben moeten kijken naar de heerlijke gerechten die Tante Reinie aan het bereiden was in het kader van de Indische rijsttafeldag, was het gisteren dan eindelijk zover. Tegen de klok van half vier meldden zich namelijk colega Bullie met zijn echtgenote en een tweetal vrienden. Na allereerst te hebben genoten van een verkoelend drankje en na wat te hebben bijgepraat, begaf Tante Reinie zich naar de keuken voor de finishing touch. Pakweg een half uurtje later werd het sein gegeven dat er kon worden toegetast. Welnu, dat liet Uw Hoofdredacteur zich geen tweemal zeggen. Al snel was het volledige gezelschap het erover eens: de vele gerechten smaakten meer dan heerlijk waarbij, waar het Uw Hoofdredacteur betreft, de makreel met stip op nummer een eindigde. Met andere woorden, het is zaak om dit soort maaltijden toch met enige regelmaat verstrekt te krijgen. Het is dan ook maar goed dat Tante Reinie nog een week of zeven in Huize Hoofdredacteur te logeren zal zijn. Van rijsttafels krijgt Uw Hoofdredacteur immers nooit genoeg!

Wordt vervolgd.....

Een schildpad en een flamingo!

Het is inmiddels, op het vandaag uitermate warme eiland Curacao, zaterdag 25 januari 2014 geworden. De zon staat al urenlang hoog aan de hemel en de temperatuur is dan ook gestegen tot ver boven de dertig graden Celsius. De beide logees, Oom Albert en Tante Reinie, achtten de tijd dan ook rijp geworden om een verkoelende duik te nemen in het zwembad dat is gelegen achter Huize Hoofdredacteur. De voorbereidingen voor de maaltijd van vanmiddag, een Indische rijsttafel, zijn immers volledig afgewerkt, waardoor er inmiddels tijd voor ontspanning is aangebroken. Dat geldt echter niet voor Uw Hoofdredacteur die, na weliswaar te hebben kunnen genieten van een lange nachtrust, al op pad is geweest om de locale grootgrutter met een bezoek te vereren. Daarnaast zal hij, over een klein uurtje, opnieuw zijn autootje dienen te pakken om te gaan afreizen naar de muziekles van dochterlief Julia. Daarna, bij thuiskomst, rest dan nog juist een korte periode om enigszins verfrist de visite bestaande uit het gezelschap van collega Bullie te kunnen ontvangen. U ziet, de tijd verstrekt op dit zo fraaie eiland sneller dan snel vandaag.

Gisterenmiddag was het weer eens zover. Zoals eenmaal per maand het geval is, werden de beide olijkerds, Julia en Levi geheten, verwacht bij de knutselclub in Jongbloed. Nu is het zo dat zoonlief Levi sowieso wekelijks een knutselclub bezoekt, echter de club in Jongbloed is van beduidend hoger niveau. Al wekenlang keken de Olijke Twee ernaar uit om, van allerhande hulpmaterialen, een levensecht dier te gaan produceren. Zoonlief Levi koos voor een heuse schildpad daar waar dochterlief Julia aangaf meer gevoelens te hebben voor een flamingo. Toen Uw Hoofdredacteur beiden, aan het einde van de middag, ging afhalen en bij de knutselclub arriveerde, werd hij dan ook met veel enthousiasme begroet. "Moet je eens kijken wat we heben gemaakt! Dat is toch werkelijk prachtig Papa. Knap van ons of niet?" U begrijpt, Uw Hoofdredacteur was ten zeerste verrast en kon slechts beamen dat de produkten van hoog niveau waren. Weer iets om goed te bewaren opdat later nog eens verrukt op de diertjes kan worden teruggekeken.

Het gehele weekeinde zal, in Huize Hoofdredacteur, in het teken staan van eten. Is het zo dat Uw Hoofdredacteur al eerder memoreerde dat er vanmiddag gasten zullen aanschuiven om te gaan genieten van de, door Tante Reinie geprepareerde rijsttafel, ook op de zondag staat er weer het nodige te gebeuren. Niet alleen zal Uw Hoofdredacteur waarschijnlijk met zijn tong op zijn schoenen terugkeren van de monsterlijke wandeltocht naar het eindpunt bij Mambo Beach, er wacht het gezin Hoofdredacteur daarnaast morgen wederom visite. Een fiks aantal maanden geleden vervoegden zich namelijk Roy K. met zijn echtgenote Hiltje, bij Huize Hoofdredacteur. Nu moet U weten dat Uw Hoofdredacteur in een ver verleden verschillende mooie klussen heeft uitgevoerd met Roy K. Het weerzien van enige maanden geleden was dan ook een zeer geslaagde bijeenkomst. Welnu, deze week mocht Uw Hoofdredacteur plots een boodschap op zijn telefoon ontvangen die luidde: "Hoofdredacteur, dit is Roy. Graag nodigen wij onszelf weer uit voor een heerlijke BBQ nu we inmiddels weer op Curacao zijn." En zo kan het dan ook zijn dat  morgenmiddag de BBQ weer fiks zal branden bij Huize Hoofdredacteur.

Wordt vervolgd.....

Toch niet humaan?

Het weekeinde is aanstaande nu het op het zo fraaie eiland Curacao vandaag vrijdag 24 januari 2014 is geworden. De laatste werkdag van deze week is inmiddels alweer geruime tijd geleden van start gegan en begon voor Uw Hoofdredacteur met een bezoek aan de loods op Industriepark Brievengat. Immers, kortgeleden kwam de melding dat er volgende week weer eens vier containers vol goederen dienen te worden gelost. Er diende dus ruimte te worden gemaakt in de betreffende loods, reden waarom Uw Hoofdredacteur deze ochtend al vele zweetdruppels heeft mogen vergieten. Echter, het vooruitzicht om van het snel naderende weekeinde te mogen gaan genieten maakt veel goed. In de loop van de middag is er al het eerste evenement om naar uit te kijken nu het "cluppie" van Uw Hoofdredacteur, de Heraclieden uit Almelo, het zal gaan opnemen tegen RKC. In Almelo is men er al helemaal klaar voor getuige de foto die Uw Hoofdredacteur ontving van de hartsvriendin van Moeder de vrouw, Monique geheten. Trots showde zij zoon Kay, alsof het mannetje al klaar stond voor vertrek naar het Polmanstadion. Met zulke supporters kan het toch vanmiddag haast niet mis gaan zou je denken?

Voor de beide viervoetertjes binnen het gezin Hoofdredacteur breekt vandaag eveneens een spannende dag aan. Zij dienen zich namelijk, aan het einde van deze zonnige ochtend, te melden bij mevrouw Doest, de locale dierenarts. Het is immers tijd voor hun jaarlijkse enting en dientengevolge zullen zij, op deze voor hen zo heuglijke dag, een aantal spuitjes toegediend krijgen. Iets wat de beide keffertjes al hedenochtend vroeg in de gaten hadden klaarblijkelijk omdat zij telkenmale trachtten zich te verstoppen in de grote tuin die Huize Hoofdredacteur omringt. Het zal hen echter niet baten nu Uw Hoofdredacteur onverbiddelijk is. Het zal dan ook, over enige uren, waarschijnlijk weer een herhaling worden van een jaarlijks terugkerend schouwspel. Al piepend laten de keffertjes zich vervoeren naar de dierenartspraktijk. Wanneer de auto wordt verlaten zal dan onmiddellijk worden geroken dat Uw Hoofdredacteur hen naar een vreselijke plek heeft getransporteerd, reden om het vrijwillige meelopen per direct te staken. Maar goed, het is voor een goed doel zullen we maar denken, al zullen de beide blaffertjes denkelijk een geheel andere mening zijn toegedaan.

In de keuken van Huize Hoofdredacteur is het al dagenlang een drukte van belang. U moet namelijk weten dat collega Bullie, vergezeld door zijn eega en een bevriend stel, komende zaterdag is uitgenodigd om in Huize Hoofdredacteur de maaltijd te komen gebruiken. Vanzelfsprekend betreft het dan niet zomaar een maaltijd nu is besloten dat Tante Reinie haar kwaliteiten als kokkin van rijsttafels zal gaan etaleren. Al dagenlang ruikt het in de keuken daarom alsof Uw Hoofdredacteur binnenkomt bij een Indisch Restaurant. Overheerlijke geuren doen hem dan ook al diezelfde dagen lang het water in de mond lopen. Echter, het adagium "Je mag er alleen maar naar kijken, maar aankomen niet!" is in deze volop van toepassing. Tot grote spijt van Uw Hoofdredacteur krijgt hij, welhaast dagelijks, aardappelen met rode kool of boontjes geserveerd terwijl elders in de keuken heerlijk gesmoord rundvlees hem toelacht. Zeg nu zelf, dat is toch volstrekt niet humaan? Tante Reinie is echter onverbiddelijk: er dient te worden gewacht met proeven tot, komende zaterdag, het geheel aan gerechten gaat worden gepresenteerd. Nou ja, geduld is een schone zaak zegt men. Al is Uw Hoofdredacteur het daar, in dit specifieke geval, volstrekt mee oneens!

Wordt vervolgd.....     

Tangafilet?

Terwijl Uw Hoofdredacteur zich opmaakt voor het voeren van een, vast en zeker, pittig en boeiend gesprek met de zogenaamde "Voortgangscommissie", die de uitvoering van de vele deelprojecten in de gevangenis op Curacao monitort, is het op dit zo fraaie eiland donderdag 23 januari 2014 geworden. Het is rustig in Huize Hoofdredacteur nu de Olijke Twee al in hun klas zitten, Moeder de vrouw reeds voor haar klas staat, de beide logees zo langzamerhand ontwaken en Uw Hoofdredacteur de stukken, welke van belang zijn voor het eerdergenoemde gesprek, nog eens even goed doorleest. De werkweek vordert alweer gestaag en het weekeinde dient zich dus al voorzichtig aan. Een weekeinde dat, wat Uw Hoofdredacteur betreft, in het teken zal staan van de monsterachtige wandeltocht onder de titel "Walk for the Roses". Ongeveer acht kilometer wordt Uw Hoofdredacteur komende zondag geacht af te gaan leggen op een tijdstip dat hij normaliter voor zijn beeldscherm zit gekluisterd om het Vaderlandse voetbal live te kunnen volgen. Ditmaal zal het evenwel anders zijn nu Moeder de vrouw hem heeft opgeroepen een bijdrage te leveren aan het goede doel. U ziet, er gebeurt weer eens van alles op Curacao!

In een van de eerdere edities van "Een Zonnig Avontuur" memoreerde Uw Hoofdredacteur de overlast waarmee het mooie Kokomo Beach had te kampen. Het was er namelijk, eigenlijk tot op de dag van vandaag, onmogelijk een lekkere maaltijd te nuttigen zonder daarbij grote hoeveelheden vliegen naar binnen te happen. Immers, het was er werkelijk vergeven van de vliegen. Volgens de uitbater van Kokomo Beach waren de vliegen afkomstig van de nabij gelegen vuilstortplaats van Selikor, alwaar dagelijks ook vele dode dieren worden gestort. De uitbater kreeg nul op zijn rekest van Selikor en besloot vervolgens om de kwestie voor de rechter uit te gaan vechten. De afgelopen weken diende de zaak dan ook voor de rechtbank waarbij de rechter besloot om persoonlijk polshoogte te gaan nemen op de stortplaats. Welnu, gisteren was het de dag van de uitspraak en de uitbater van Kokomo Beach bleek de winnaar. De rechter was van mening dat Selikor getracht had hem te misleiden door in allerijl een dun laagje zand over de vele aangetroffen kadavers te strooien. Voortaan dienen de dode dieren binnen een periode van 24 uur afdoende afgedekt te worden op straffe van een dwangsom. Nu is het echter wel te hopen dat de vele vliegen die eerste 24 uur dan ook daadwerkelijk in de buurt van de stortplaats blijven, al lijkt dat Uw Hoofdredacteur een onbegonnen zaak. De zaak mag dan ook wel gewonnen lijken te zijn door Kokomo Beach, in de praktijk zal het denkelijk, ook de komende tijd, onmogelijk zijn om er te genieten van een warme prak zonder dat daarbij vliegen worden geserveerd.

Nu Uw Hoofdredacteur het toch heeft over maaltijden is het bruggetje naar de dagelijkse gang van zaken in Huize Hoofdredacteur snel geslagen. Immers, de samenstelling van het dagelijkse menu is er regelmatig een terugkerend issue. Zo ook op de avond van gisteren toen de vraag: "Wat eten we morgen?" weer eens centraal stond. Het feit dat er logees in persoon van Oom Albert en Tante Reinie aanwezig zijn in Huize Hoofdredacteur, maakt het beantwoorden van deze vraag ineens een stuk gemakkelijker. Toen de vraag werd gesteld was het namelijk Oom Albert die, na een korte bedenktijd, het antwoord meende te weten. "Ik wet wa wat! Wie et vis. Ie mut gewoon effen Pilaviafilet hoal'n of aans Tangafilet. Dan moakt wie kibbeling. Da's lekker jong!" Weliswaar werd die boodschap door het Oompje dus snel afgegeven, echter het ontcijferen ervan bleek een stuk lastiger. Immers, Uw Hoofdredacteur had nog nimmer in zijn leven een Pilaviafilet of een Tangafilet gezien. Na enig speurwerk op de digitale snelweg werd het Uw Hoofdredacteur echter duidelijk. De schuilnaam van de vissoorten luiden Tilapia en Panga. "What's in a name?" zo zou Oompje later zeggen. U weet het dus vast en zeker al: vandaag geurt het in Huize Hoofdredacteur naar Pilavia en Tangafilets!

Wordt vervolgd.....

Natte Kool.....

Het is vandaag woensdag 22 januari 2014 geworden op het nog altijd zo fraaie eiland Curacao. Het is nog erg vroeg en daarom nog wat schemerig op dit eiland. Uw Hoofdredacteur maakt zich op voor een nieuwe werkdag die vandaag overigens begint met een ritje naar het locale vliegveld dat luistert naar de naam Hato. Uw Hoofdredacteur verwacht namelijk hoog bezoek vandaag nu er een collega van hem voor een dagje op Curacao komt rondkijken. De dag van vandaag kent dan ook een druk programma met afspraken en gesprekken op verschillende locaties. Dat betekent in elk geval dat er sprake zal zijn van een zeer interessante dag die waarschijnlijk sneller dan snel voorbij zal vliegen. Echter, voordat Uw Hoofdredacteur zijn autootje gaat starten is het allereerst de hoogste tijd om U even bij te praten over de meest actuele ontwikkelingen op Curacao. En, zoals te doen gebruikelijk, dient daartoe deze editie van "Een Zonnig Avontuur!"

Collega Bullie kent deze week een wat afwijkende werkweek. Wat is namelijk het geval? Welnu, na lange weken van eenzaamheid voelt collega Bullie zich momenteel weer zeer geborgen en senang. Immers, zijn wettelijke echtgenote heeft besloten hem deze week met een bezoek te komen vereren. Uw Hoofdredacteur zal Bullie dan ook waarschijnlijk niet veel zien en spreken deze week nu Bullie ineens geheel ander gezelschap heeft. De komende zaterdagmiddag zal dat echter waarschijnlijk anders zijn nu collega Bullie heeft besloten om, in aanwezigheid van zijn eega, te komen proeven van een, door Tante Reinie te bereiden, Indische rijsttafel. U moet immers weten dat een der grootste hobby's van Tante Reinie bestaat uit kokkerellen. Haar rijsttafels genieten dan ook enorme bekendheid en zijn zeker niet te versmaden. Tot dat moment echter heeft collega Bullie, sedert lange tijd, weer eens wat aanspraak gedurende de tropische avonden.

Nu Uw Hoofdredacteur toch al aandacht heeft besteed aan de kookkunsten van Tante Reinie, dient hij evenwel toch ook melding te maken van de bijzondere kwaliteiten van Oom Albert. U moet namelijk weten, Oom Albert is een muziekliefhebber puur sang. Met name muzikale klanken uit de jaren '50 en '60 leiden steevast tot groot enthousiasme bij het Oompje. Wanneer Uw Hoofdredacteur, veelal gedurende de avonden, besluit om via de digitale snelweg zogenaamde "Gouwe Ouwe" te laten afspelen, leidt dat per definitie tot fantastisch gezang van Oom Albert. Hoewel al enigszins op leeftijd, blijkt het Oompje namelijk nog meer dan uitstekend bij stem te zijn. Dat het met de kennis der Engelse taal wat minder is gesteld, mag de pret dan ook volstrekt niet drukken. Gisterenavond echter, maakte Oom Albert het wel erg bont. Is het normaliter zo dat, bij de eerste klanken van een muzieknummer, de uitvoerende artiest onmiddellijk door Oompje wordt herkend; gisteren was dat een beetje anders. Terwijl uit de speaker tekst weerklonk van het nummer "Mona Lisa", meende Oom Albert direct te weten wie de zanger zou zijn. "Hoofdredacteur luuster! Wet ie wie dat is? Ikke wa! Dat is Natte Kool!"

Direct was Uw Hoofdredacteur het spoor bijster. U moet immers weten dat Uw Hoofdredacteur eveneens een groot liefhebber is van het eerdergenoemde genre. Over het algemeen weet Uw Hoofdredacteur dan ook prima te benoemen welk zangstuk het is en wie de zanger of zangeres ervan is. In dit geval lag dat evenwel anders nu Uw Hoofdredacteur nimmer eerder in zijn leven van een artiest had vernomen die luistert naar de naam "Natte Kool." Oom Albert was echter zeer stellig: "Joazeker! Dat is'm wa! Ik herken um uut duuzend'n. Het is Natte Kool!" Uw Hoofdredacteur, die toch wel een beetje twijfelde aan de interpretatie van het Oompje, besloot om maar eens even wat nader onderzoek te gaan doen naar de juistheid van de beweringen van Oom Albert. Echter, het Oompje had volkomen gelijk. Als uitvoerende artiest stond immers op het label van de singel vermeld: Nat King Kool. Oompje stak zijn schik niet onder stoelen of banken: "Ik heb't oe toch zegd! Ik herken um uut duuzend'n. Het is Natte Kool!"    

Wordt vervolgd.....  

Een Strabaant Wief!

Vandaag is het, op het qua temperatuur wederom zeer aangename eiland Curacao, dinsdag 21 januari 2014 geworden. Slechts een klein buitje regen trok de afgelopen uren over Huize Hoofdredacteur waardoor het er thans op lijkt dat er weer eens een mooie dag op het punt van beginnen staat. Uw Hoofdredacteur ziet dan ook zeer opgewekt een nieuwe werkdag tegemoet. De Olijke Twee werden al afgeleverd bij hun school en Moeder de vrouw vertrok al een uur of twee geleden naar haar pupillen. Slechts de beide logees van het gezin Hoofdredacteur verkeren nog in diepe rust na de drukke dag van gisteren. Al kan het mogelijk ook zo zijn dat beiden enigszins ontstemd geraakten door de mededeling die Moeder de vrouw gisterenavond, terwijl de maaltijd werd opgeschept, deed. "Zondag is het weer zo ver! Weten jullie nog dat we vorig jaar mee hebben gedaan aan de zogenaamde "Walk for the Roses en we slechts 8 kilometer moesten lopen? Welnu, dan heb ik een heuglijke mededeling. Zondag is namelijk de volgende editie een feit. Wat denken jullie, het is immers voor een goed doel! Zal ik jullie allemaal maar weer opgeven?"

U begrijpt, dit bericht sloeg in als een bom. Zeker bij Oom Albert en Uw Hoofdredacteur die heimelijk dan ook onmiddellijk trachtten signalen uit te wisselen die een nadere en afdoende strategie zouden kunnen bepalen. "Dat is wa vrog in de margen dat loop'n ohnie? Bi'j wa good wies? Is'r nie nen bezemwoag'n neudig?" zo vroeg Oom Albert. Maar nee hoor, er lijkt geen ontkomen aan. En zo zal het dan waarschijnlijk ook wel zijn dat komende zondagochtend, tegen een uur of 5 in de ochtend, Uw Hoofdredacteur zijn auto naar het eindpunt van de wandeling brengt opdat, nadat de wandeling zal zijn afgelegd, vervoer voor de terugreis klaar staat. Moeder de vrouw, een "strabaant wief" volgens Oom Albert, zal zich dus vanmiddag warschijnlijk wel gaan melden bij het inschrijfkantoor voor deze geweldige mars. U begrijpt, Uw Hoofdredacteur verheugt zich er alweer ten zeerste op om, per benenwagen, de immens hoge Julianabrug te mogen beklimmen. De editie van vorig jaar leverde hem immers slechts gedurende een tweetal (lange) weken fikse spierpijnen op!

Nu de welhaast dagelijkse edities van "Een Zonnig Avontuur" inmiddels al door meer dan 180.000 belangstellenden zijn gelezen is het weer zover. Uw Hoofdredacteur heeft namelijk, over het afgelopen jaar, weer vele edities bewaard en is daarom druk doende om zijn zevende boek in elkaar te zetten. Zoals altijd is dat weer een enorme klus. Niet alleen bevatten de edities veel tekst die geredigeerd dient te worden, het uitzoeken van de circa 600 foto's is een nog veel intensiever werkje. De komende weken zal Uw Hoofdredacteur er daarom wel zoet mee zijn, al wacht hem tussendoor ook nog een tweeweeks verblijf in Nederland binnenkort. Het bedenken van een titel voor dit zevende boek in de reeks van "Een Zonnig Avontuur" valt overigens nog niet mee. Vele hoofdbrekens heeft het Uw Hoofdredacteur al opgeleverd, maar schot zit er nog niet echt in. Wellicht dat U, als frequent lezer van de dagelijkse gebeurtenissen op dit zo fraaie eiland, een pakkende titel voor ogen heeft? Mocht dat zo zijn, dan houdt Uw Hoofdredacteur zich van harte aanbevolen voor Uw suggesties!

Wordt vervolgd.....

Blue Monday!

Het is vandaag maandag 20 januari 2014 geworden op het tamelijk koude eiland Curacao. Weliswaar schijnt zo af en toe de zon, valt er soms een buitje regen, maar met zeewater dat een temperatuur kent van slechts 24 graden Celsius, is het op dit zo fraaie eiland tamelijk fris. Er waait een harde wind en het lijkt wel alsof op Curacao de eerste tekenen van de herfst zich gaan aandienen. Het weekeinde zit er weer op en een nieuwe werkweek is inmiddels alweer van start gegaan. In alle vroegte, het was immers nog donker, vertrok Moeder de vrouw al naar haar dagelijkse werkkring terwijl de Olijke Twee zojuist door Uw Hoofdredacteur op het schoolplein zijn afgeleverd. Een nieuwe dag staat derhalve op het punt van beginnen. Echter, vooraleer Uw Hoofdredacteur zich stort in de reguliere dagelijkse beslommeringen, is het hoog tijd om U te voorzien van een nieuwe editie van "Een Zonnig Avontuur!"

Uw Hoofdredacteur kreeg het nieuws via verschillende kanalen aangeboden. Het schijnt zo te zijn dat de dag van vandaag bekend staat als "Blue Monday." Nu wist Uw Hoofdredacteur niet van het bestaan van zo een dag, maar inmiddels is hij volledig bijgepraat. Het is namelijk zo, althans zo meldden de verschillende media, dat er vandaag sprake is van de meest deprimerende dag van het jaar. Nou, U begrijpt, dat is nog eens iets om naar uit te kijken! Een kort moment speelde Uw Hoofdredacteur hedenochtend dan ook met de gedachte om, toen de wekker zich meldde, de dekens over zijn hoofd te trekken en het bed vandaag niet te gaan verlaten. Die gedachte leek hem vervolgens toch wel enigszins deprimerend te zijn, waardoor het gelijk van de media al direct werd bewezen. Uw Hoofdredacteur is dan ook ten zeerste benieuwd welke ellende hem vandaag allemaal ten deel zal gaan vallen. "Blue Monday", eigenlijk een dag die hem wel gestolen kan worden!

Het weekeinde werd door het gezin Hoofdredacteur, in gezelschap van hun beide logees, welhaast volledig doorgebracht in Huize Hoofdredacteur. Weliswaar diende op zaterdag een bezoek te worden gebracht aan de zang- en blokfluitles van de Olijke Twee, maar de zondag was feitelijk een echte rustdag. Overigens was het voor de jongste olijkerd, Levi geheten, zijn laatste blokfluitles nu het mannetje erin slaagde de felbegeerde zwarte band te verwerven. Voortaan kan het ventje zich derhalve volledig wijden aan het leren bespelen van een viool. Gisteren werd daartoe al een eerste aanzet gegeven toen de olijkerd besloot om Oom Albert de grondbeginselen van het edele vioolspel bij te gaan brengen. De klanken die Oom Albert vervolgens uit het instrument wist te persen, zullen in elk geval waarschijnlijk maken dat er zich in de tuin rond Huize Hoofdredacteur de eerste weken geen leguanen meer durven vertonen. Waar een muziekles al niet goed voor is!

Naast het voortbrengen van allerlei muzikale klanken werd er dit weekeinde door verschillende bewoners van Huize Hoofdredacteur fiks gesport. Al eerder schreef Uw Hoofdredacteur immers over de noodzaak om de beschikking te hebben over een fiets. Welnu, dat kwam allemaal prima voor elkaar waardoor de mogelijkheid ontstond om, in de vroege ochtend, een eind te fietsen en tegelijkertijd een film te bekijken op de laptop. De animo om te sporten bleek dan ook groot, zeker bij Oom Albert, Moeder de vrouw en de jongste olijkerd. Uw Hoofdredacteur daarentegen hield zich verre van deze martelwerktuigen. Een rustdag is immers een rustdag? Per dag fietsten de sporters zeker anderhalf uur; zo lang duurde immers ook de film. Toen er vervolgens ook nog eens vele baantjes werden getrokken in het zwembad werd het Uw Hoofdredacteur alras duidelijk dat er over twee maanden, wanneer de beide logees weer huiswaarts zullen keren, geen enkele sprake meer zal zijn van overgewicht in het vliegtuig!

Wordt vervolgd.....  

Op Fietse!

Het is weekeinde op het heerlijk zonnige eiland Curacao nu het er vandaag zaterdag 18 januari 2014 is geworden. Het zonnetje schijnt, er waait een verkoelende wind en het lijkt derhalve weer eens een prachtige dag te worden. Uw Hoofdredacteur was er vroeg bij vandaag nu hij immers de laatste hand diende te leggen aan een uitvoerige rapportage. Al snel kreeg hij vanochtend gezelschap van de Olijke Twee die immers steevast in alle vroegte hun ogen openen. Terwijl Uw Hoofdredacteur, voorzien van een kopje koffie, plaatsnam achter zijn typemachientje, deelde dochterlief Julia mee dat zij zich geroepen voelde de afwas te gaan verzorgen. Zo ziet U maar: de wonderen zijn de wereld nog niet uit! Inmiddels zijn we enige uren verder, schiet het op met de rapportage, bevindt zoonlief Levi zich op de wekelijkse knutselclub, maakt dochterlief zich op voor haar zangles en is Moeder de vrouw druk doende zich, middels de sport, fiks in het zweet te werken. Tijd om U te voorzien van een nieuwe editie van"Een Zonnig Avontuur", zo lijkt het althans Uw Hoofdredacteur.

De beide gasten binnen het gezin Hoofdredacteur, Oom Albert en Tante Reinie, hebben een paar dagen na hun vliegreis naar Curacao geen last meer van het tijdverschil. Langzamerhand werden zij weer de oude en integreren zij volop in het tropische leven. Door een rondje te lopen door de tuin rond Huize Hoofdredacteur, lekker in het zonnetje te zitten en zo af en toe een duik in het zwembad te nemen valt de dag immers wel door te komen? Toch moest er wel wat meer in het leven zijn, zo bedacht althans Oom Albert. Dientengevolge wendde hij zich tot Uw Hoofdredacteur met een prangende vraag: "Luuster ens keerl! Ie snapt wa dat het belangriek is da'k af en toe un bitjen beweging krieg toch? Noe wol ik vroagn, heb ie ook een fietse?" Nu begrijpt U vanzelfsprekend dat als een zo fervent tegenstander tegen welke vorm van beweging dan ook maar, Uw Hoofdredacteur niet beschikt over een fiets en zeker niet van plan is om in de toekomst zo een martelwerktuig te gaan aanschaffen.

Daarmee nam Oompje overigens geen genoegen. "Dat kun ie toch neet moak'n? Ie mut olde mensen toch wel iets tegemoet komm'n! Kun ie dan neet argens een fietse veur mie reegl'n?" zo sprak de oude geweldenaar. Uw Hoofdredacteur dacht eens diep na en bedacht zich vervolgens dat hij nog wel ergens tijdelijk kon beschikken over een tweetal zogenaamde "spinning bikes", die met een beetje verbeelding prima als fiets zouden kunnen dienen. En zo kon het dan ook zijn dat Uw Hoofdredacteur zijn werkzaamheden onmiddellijk diende te staken om een tweetal van de genoemde vervoermiddelen te gaan ophalen. Samen met Oom Albert werden de sportattributen op de laadbak van de auto geplaatst en vervoerd naar Huize Hoofdredacteur. Zorgvuldig plaatste Oom Albert de martelwerktuigen onder de rieten palapa die naast het zwembad staat opgesteld. Zijn shirt werd snel uitgetrokken en even later zat de replica van Joop Zoetemelk, al uitkijkend over het heldere blauwe zwembadwater, op een der fietsen. Ook vanochtend, in alle vroegte, bleek er voldoende animo voor de "bikes" in Huize Hoofdredacteur aanwezig te zijn. Met op de tafel voor de fietsen een laptop die beelden van "Nick en Simon" tevoorschijn toverde, legden Moeder de vrouw en Oom Albert vele kilometers al fietsend af. U ziet, zo krijgt het overgrote deel van het gezin Hoofdredacteur de komende weken waarschijnlijk dagelijks wel de nodige beweging.

Wordt vervolgd......

Niet geschoten is altijd mis!

Op het vandaag wederom zeer fraaie eiland Curacao is het inmiddels vrijdag 17 januari 2014 geworden. Het is nog vroeg in de ochtend terwijl Uw Hoofdredacteur al geruime tijd achter zijn typemachine zit om te kunnen voldoen aan een deadline die werd gesteld met betrekking tot het opleveren van een belangrijke rapportage. Dat is echter geenszins een straf, nu die rapportage gemaakt kan worden in de buitenlucht en onder begeleiding van het prachtige gezang van de vele vogels in de tuin van Uw Hoofdredacteur. Het is vrijdag vandaag, hetgeen betekent dat er vanmiddag een einde gaat komen aan een drukke werkweek. Daarnaast betekent het dat Uw Hoofdredacteur vanmiddag de deuren van zijn cafetaria weer open dient te gooien nu immers vrijdag in Huize Hoofdredacteur bekend staat als "frietjesdag". Mocht Uw Hoofdredacteur dat soms al vergeten, dochterlief Julia helpt hem daar zeker aan herinneren nu zij steevast, wanneer zij op de vroege vrijdagochtend wordt gewekt, meent te moeten memoreren: "Pap? Je weet toch wel wat voor dag het vandaag is? Het is namelijk frietjesdag! Krijg ik er dan ook een frikadel bij Pap?" U begrijpt, de dag van vandaag is weer vol uitdagingen voor Uw Hoofdredacteur, reden om U snel bij te praten over de actuele ontwikkelingen op Curacao middels deze editie van "Een Zonnig Avontuur!"

De beide logees in Huize Hoofdredacteur, Oom Albert en Tante Reinie, lijken inmiddels redelijk hun draai te hebben gevonden. Tante Reinie immers startte gisteren met een soort cursus "Antilliaans koken" en kwam uit de supermarkt tevoorschijn met ongeveer 3 kilo rode pepertjes. Het huishouden draaide dus onmiddellijk weer als vanouds. Oom Albert daarentegen houdt zich veel meer bezig met het vertellen van de meest fantastische verhalen waar, over het algemeen, geen touw aan vast valt te knopen. Zo ook dus gisteren. Uw Hoofdredacteur kreeg een verhaal voorgeschoteld dat werd ingeleid als volgt: "Wie woar'n moal in Duutsland bie un keerl. Den keerl vreug ons "Woj wa een hund koop'n?" Noe, toen heb wie eier kocht. Met dubbel dooiers! Mooi ohnie?" Het betreft, zo analyseerde Uw Hoofdredacteur, over het algemeen dus prachtige vertellingen met een begin en een eind. Het is helaas wat jammer dat het middenstuk telkenmale ontbreekt, hetgeen vervolgens maakt dat Uw Hoofdredacteur slapeloze nachten overhoudt wanneer hij tracht het verhaal nog enigszins feitelijk te reconstrueren. Maar goed, de beide logees blijven nog enige maanden waardoor het wellicht zal gelukken de veelal cryptische boodschappen uiteindelijk te ontcijferen.

Dan is het zo dat er binnenkort, op dit eiland, een spannende en vooral drukke week aanbreekt. Wat is namelijk het geval? Welnu, vanaf 21 januari zal het, gedurende een periode van iets meer dan een week, mogelijk zijn om een wapenvergunning af te gaan halen of Uw vuurwapen te laten keuren. Plaats van handeling is het Hoofdbureau van Politie aan de Winston Churchillweg. Nu is het zo, althans volgens Uw Hoofdredacteur, dat zo ongeveer elke ingezetene van Curacao een wapen tevoorschijn kan toveren. Of dat voor een wapenvergunning ook het geval is, waagt Uw Hoofdredacteur evenwel ernstig te betwijfelen. Het kan dan ook niet anders zo zijn of het moet enorm druk worden in het keuringslokaal de komende tijd. Omdat het schutters klaarblijkelijk slechts 20 tot 30 maal per jaar lukt om daadwerkelijk raak te schieten, is het daarnaast natuurlijk geweldig dat de mogelijkheid bestaat om het vuurwapen te laten keuren. Dat zal waarschijnlijk maken dat de cijfers die uitdrukken of het doel goed is geraakt, behoorlijk kunnen stijgen. Dus denkt U er maar aan: "Niet geschoten is altijd mis!"

Wordt vervolgd.....

Cowboys op kamelen? Oom Albert is er weer!

Het is vandaag op het zo fraaie eiland Curacao donderdag 16 januari 2014 geworden. Terwijl UwHoofdredacteur, in gezelschap van collega Bullie, al urenlang druk aan het werk is, past snel de gelegenheid om U te voorzien van een nieuwe editie van "Een Zonnig Avontuur." Collega Bullie die trouwens in zijn hoofd met niet veel anders bezig is dan met de komst van zijn echtgenote die volgende week op Curacao op bezoek zal gaan komen. Na de lange periodes die collega Bullie in eenzaamheid diende door te brengen heeft Uw Hoofdredacteur daarvoor overigens alle begrip. Het is, nog altijd, behoorlijk bewolkt op Curacao. Bij tijd en wijle waait het hard en valt er behoorlijk wat neerslag uit de lucht. Tegelijkertijd is het er echter, met een temperatuur die naar de 28 graden Celsius kruipt, nog altijd heerlijk vertoeven.

Gisterenmiddag was het dan eindelijk zover. Nadat er al wekenlang naar was uitgekeken, arriveerde, halverwege de middag, een enorme KLM Boeing op Curacao met aan boord Oom Albert en Tante Reinie. De komende twee maanden zullen zij doorbrengen in Huize Hoofdredacteur nu zij, voor het vijfde achtereenvolgende jaar, een behoorlijke periode komen overwinteren op Curacao. Toen de deur van de aankomsthal zich opende en de beide vakantiegangers zich meldden, werden zij door de Olijke Twee met gejuich begroet. "Zouden Oom Albert en Tante Reinie nog iets voor ons in hun koffers hebben meenegenomen Pap?" was immers op de dag van gisteren een veelgestelde vraag. Gelukig bleek dat inderdaad het geval te zijn zodat de beide olijkerds zich vervolgens geruime tijd vermaakten met de meegebrachte cadeautjes.

Bij aankomst in Huize Hoofdredacteur werd allereerst een rondleiding verzorgd. Immers, Oom Albert en Tante Reinie verbleven voorgaande jaren welhaast steeds in verschillende woningen waarbij het huidige Huize Hoofdredacteur door hen nog niet eerder was bezocht. "Man, man, man, wat'n mooi huus! Noe, doar kunt wie prima in sloap'n!" zo berichtte Oom Albert. U begrijpt, aan alle vereisten voor een prima vakantie lijkt derhalve te zijn voldaan. Uw Hoofdredacteur is dan ook ten zeerste benieuwd of beiden, na een toch lange vliegreis en een lange avond, de afgelopen nacht wel enigszins hebben kunnen slapen. Een lange avond werd het namelijk zeker, vooral toen Oom Albert begon te verhalen over duikavonturen in Nederland in gezelschap van de heer Pinoccio en over Cowboys op Kamelen in Venezuela. Niet dat Uw Hoofdredacteur van dat laatste verhaal ook maar enigszins iets begreep trouwens, maar dat ter zijde. Echter, toen Moeder de vrouw, de beide Olijkerds en Uw Hoofdredacteur hedenochtend in alle vroegte vertrokken naar hun school en naar hun werkkring, was het nog donker in het slaapvertrek van Oom Albert en Tante Reinie. Uw Hoofdredacteur zal derhalve eerst later vandaag kunnen vernemen hoe het met de vermoeidheid van beiden is gesteld.

Wordt vervolgd.....

Tijd voor groenvoer?

Op het zo fraaie eiland Curacao is nog altijd sprake van het regenseizoen nu het er vandaag woensdag 15 januari 2014 is geworden. Ook vanochtend, nu het nog vroeg in de morgen is, lijkt het maar niet echt licht te willen worden en drijven er donkere wolken boven Huize Hoofdredacteur. Het lijkt er dan ook op als zal de regen, binnen enige tijd, weer met geweld uit de hemel gaan vallen. Een buitje voor de tuin, zo beschouwt Uw Hoofdredacteur in dit geval de neerslag. Immers, de immens grote tuin rond Huize Hoofdredacteur wordt, normaal gesproken, automatisch besproeid via een zogenaamde deepwell. Een pomp zorgt ervoor dat er de gehele dag grondwater wordt opgepompt en verdeelt dat water over de bomen en planten. Inmiddels echter niet meer. Het was namelijk zo dat de beide viervoetertjes van het gezin Hoofdredacteur dagelijks zo ongeveer verdronken door de combinatie van de pomp en de hevige regenval. Uw Hoofdredacteur besloot dan ook om de pomp maar eens een tijdje stil te laten staan. Klaarblijkelijk is het apparaat daardoor echter zodanig gepikeerd geraakt dat het ding vervolgens niet meer aan de praat te krijgen is. Laat het dus voorlopig maar zo af en toe fiks regenen nu een monteur die de machine kan repareren waarschijnlijk niet snel gevonden zal zijn op dit tropische eiland.

Het feit dat de jongste olijkerd, Levi geheten, sedert enkele dagen in het bezit is gekomen van een mooie viool, laat het ventje geenszins onberoerd. Zo kon het dan ook zijn dat het mannetje gisteren, in zijn klas, trots verhaalde over de strijkstok, over de klankkast en over de nieuw aangebrachte snaren. Aan het einde van de schooldag werd Uw Hoofdredacteur dan ook belaagd door schoolkameraadjes die aangaven voornemens te zijn om af te reizen naar Huize Hoofdredacteur. "Ik ga met Levi mee om te spelen. Hij heeft beloofd om me zijn viool te laten zien!" zo vernam Uw Hoofdredacteur. Toen vervolgens, aan het einde van de middag, pianoleraar Roeland zich meldde om dochterlief Julia nieuwe pianokennis bij te brengen, moest ook hij eraan geloven. "Ik heb een viool Roeland. Wil je hem wel even zien?" zo vroeg de kleine violist. Welnu, dat wilde Roeland wel. Sterker nog, het leek Roeland een uitstekende gedachte om, met het ventje, een mini-concert te geven. En zo kon het dan ook zijn dat, onder muzikale begeleiding van pianist Roeland, het ventje, trots als een pauw, de ene na de andere valse noot tevoorschijn toverde uit zijn viooltje. Prachtig om te zien, beduidend minder om te horen! Maar ja, oefening baart kunst. Dat hoopt althans Uw Hoofdredacteur die overigens sterk speelt met de gedachte om toch maar enige gehoorbescherming te gaan aanschaffen.

Inmiddels zitten zij alweer een uur of drie in de grote KLM Boeing 747 die hen vandaag naar dit zo fraaie eiland zal gaan brengen. Uw Hoofdredacteur heeft het dan over Oom Albert en Tante Reinie die hedenochtend, in alle vroegte, in de vertrekhal van het Amsterdamse Schiphol waren te vinden. Vanmiddag, zo tegen de klok van half drie, hopen zij op Curacao te arriveren alwaar het gezin Hoofdredacteur klaar zal staan om hen hartelijk te begroeten. De komende twee maanden zullen zij zich mengen in de gang van zaken rond het gezinsleven op Curacao. Waarschijnlijk worden alle karweitjes die Uw Hoofdredacteur de afgelopen maanden heeft laten liggen, thans keurig afgewerkt en wordt er weer enige structuur in het huishouden aangebracht. Prima dus! U begrijpt, Uw Hoofdredacteur kan haast niet wachten tot de beide vakantiegangers zich vanmiddag zullen melden. Het is echter niet te hopen dat beide logees hebben besloten dat het goed zou zijn om weer eens op de voeding te gaan letten om kilo's kwijt te raken. Dat was namelijk in voorgaande jaren regelmatig het geval met als gevolg dat Uw Hoofdredacteur welhaast dagelijks moest zien zich door enorme porties groenvoer heen te worstelen. Tot op de dag van vandaag kan Uw Hoofdredacteur dan ook geen rode kool of broccoli meer zien.

Wordt vervolgd.....