Het is inmiddels zondag 26 januari 2014 geworden op
het zeer warme eiland Curacao. De ochtend is inmiddels al halverwege gevorderd
en Uw Hoofdredacteur heeft er al een urenlange dag opzitten. Immers, al om 5
uur in de vroege ochtend liep de wekker af omdat Uw Hoofdredacteur, in
gezelschap van Oom Albert, vele voorbereidingen diende te treffen om
verantwoord de zogenaamde "Walk of the Roses" af te kunnen leggen. De
start van dat grote evenement, met circa 8000 deelnemers, stond namelijk al om
zeven uur gepland. De route kende haar start op het Brionplein te Otrabanda en
voerde uiteindelijk, via de immens hoge Julianabrug, naar het strand van Wet en
Wild. Een afstand van ongeveer 8 kilometer waartegen Uw Hoofdredacteur
overigens al dagenlang opzag. Tegen zes uur in de ochtend vertrokken Oom Albert
en Uw Hoofdredacteur met twee auto's naar het eindpunt van de mars om aldaar
een van de voertuigen te parkeren. Dit om te voorkomen dat, eenmaal naar het
eindpunt gewandeld, weer teruggelopen zou moeten worden naar de start om de
auto weer op te kunnen halen.
Toen Uw Hoofdredacteur, terwijl het nog aardedonker
was, wegreed in zijn auto, vertoonde het vehikel plots zeer vreemde kuren. Uit
alle macht trachtte het karretje zichzelf in de rechterberm te parkeren; er
hielp geen sturen aan. Er werd dan ook besloten om even te stoppen om te
bekijken waardoor het ongemak werd veroorzaakt. Welnu, het werd al snel
duidelijk: er was sprake van een lekke band. Er diende dan ook bijstelling van
de logistieke plannen plaats te hebben waardoor het uiteindelijk gelukte nog
juist op tijd de start van de mars mee te maken. Al tijdens de beklimming van
de hoge Julianabrug begon de jongste olijkerd, Levi geheten, te vragen of het
nog lang zou duren
alvorens de finish zou worden bereikt. Iets wat het ventje
de resterende 7 kilometers consequent zou volhouden overigens. De zon kwam op
juist toen de top van de brug werd bereikt. Het werd dan ook warm, zeer warm.
Het was maar goed dat er op verschillende plaatsen vrijwilligers stonden
opgesteld die flessen water verstrekten; Uw Hoofdredacteur had de marteltocht
anders waarschijnlijk nimmer tot een goed einde gebracht! Gelukkig kwam na zo
ongeveer anderhalf uur het eindpunt in zicht. Op dat moment had Uw
Hoofdredacteur trouwens al een fikse blaar aan de wandeling overgehouden. De
roos die elke deeelnemer bij het eindpunt kreeg aangeboden maakte echter veel
goed!
Na al dagenlang verlekkerd te hebben moeten kijken
naar de heerlijke gerechten die Tante Reinie aan het bereiden was in het kader
van de Indische rijsttafeldag, was het gisteren dan eindelijk zover. Tegen de
klok van half vier meldden zich namelijk colega Bullie met zijn echtgenote en
een tweetal vrienden. Na allereerst te hebben genoten van een verkoelend
drankje en na wat te hebben bijgepraat, begaf Tante Reinie zich naar de keuken
voor de finishing touch. Pakweg een half uurtje later werd het sein gegeven dat
er kon worden toegetast. Welnu, dat liet Uw Hoofdredacteur zich geen tweemal
zeggen. Al snel was het volledige gezelschap het erover eens: de vele gerechten
smaakten meer dan heerlijk waarbij, waar het Uw Hoofdredacteur betreft, de
makreel met stip op nummer een eindigde. Met andere woorden, het is zaak om dit
soort maaltijden toch met enige regelmaat verstrekt te krijgen. Het is dan ook
maar goed dat Tante Reinie nog een week of zeven in Huize Hoofdredacteur te
logeren zal zijn. Van rijsttafels krijgt Uw Hoofdredacteur immers nooit genoeg!
Wordt vervolgd.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten