Aan alles komt een eind....

Het is alweer geruime tijd maandag 11 december 2017 geworden op het vandaag weer snikhete eiland Sint Maarten. Uw Hoofdredacteur en zijn mannen bereiden zich, vooral geestelijk, voor op hun terugreis naar het bitterkoude Nederland. Vertrokken de mannen ongeveer 3 maanden geleden zonder jas en dikke trui naar dit ernstig beschadigde eiland, dat zal hen bij aankomst op Schiphol waarschijnlijk nog zeer bezuren. Immers, het schijnt zo te zijn dat sprake is van nogal wat sneeuw in de lage landen. Met een temperatuur die dagelijks gemiddeld 30 graden Celsius bedroeg in de afgelopen maanden, nu niet echt een pretje. Maar goed, terug te keren naar de gezinnen gaat waarschijnlijk zorgen voor meer dan genoeg warmte. Het komt dus vast wel goed!

Al dagenlang zijn de mannen bezig met het afhechten van de laatste losse draadjes op dit eiland. Op het laatste moment leidt dat tot lange, maar vooral ook drukke, dagen. Van veel mensen waarmee we de afgelopen maanden intensief hebben samengewerkt, diende afscheid te worden genomen. En zo kon het dan ook zijn dat het gezelschap, alweer enige dagen geleden, werd genood voor een laatste bijeenkomst met de Minister van Justitie, tevens de waarnemend premier op dit eiland. Middels zeer warme woorden maakte de Minister duidelijk hoezeer hij was verrast door datgene wat het team heeft bereikt. Met name het feit dat op voortreffelijke wijze werd samengewerkt met lokale functionarissen, leidde tot zeer veel waardering. Met de boodschap dat we, wanneer dan ook maar, altijd van harte welkom zullen zijn op dit eiland, overhandigde de Minister ons een blijk van waardering in de vorm van een bijzonder boek. Een gebaar wat ten zeerste op prijs werd gesteld, dat zult U begrijpen.

Waarvan ook afscheid werd genomen het afgelopen weekeinde, was onze Chinese kok, Daniel San geheten. Dat werd een zeer bijzonder afscheid omdat het gehele gezin van Daniel San ons een afscheidsdiner aanbod waarbij ongeveer 35 gasten waren uitgenodigd. De kosten, zo vertelde Daniel San, waren geheel voor zijn rekening nu hij ons vele weken lang als stamgast had mogen begroeten. Vele mooie woorden werden uitgesproken waarbij verschillende genodigden ook nog eens een presentje hadden meegebracht. Hoe bijzonder dat er, na een paar maanden te hebben verbleven op Sint Maarten, vele mensen oprecht vroegen of we niet langer zouden kunnen blijven. Vanzelfsprekend moesten we nog even met Daniel San op de foto. Zelden hebben de mannen zo’n gastvrije familie meegemaakt!

Zo af en toe hebt U de afgelopen maanden kennis kunnen nemen van onze belevenissen op Sint Maarten. Dat deed U in groten getale. Immers, vanaf onze komst lazen ongeveer 27.000 mensen, vanaf verschillende plekken op de wereld, de edities van Een Zonnig Avontuur. Daarvoor zeg ik U hartelijk dank in deze laatste editie. De komende dagen staan in het teken van ons vertrek waarna allereerst kan worden genoten van een aantal vrije dagen. Even de boel weer wat op de rit krijgen en tijd te maken voor Moeder de vrouw en de Olijke Twee. Het gaat U goed!

Reuring in de stad!

Op het vandaag weer zonovergoten eiland Sint Maarten is het donderdag 7 december 2017 geworden. Er waait een verkoelende bries over dit eens zo fraaie eiland en de zee is tamelijk ruw. Het is er dus eigenlijk prima uit te houden nu het niet zo enorm warm aanvoelt buiten. Terwijl het gezin van Uw Hoofdredacteur in Nederland werd bezocht door de knecht van de Goedheiligman waren de teamleden vandaag alweer vroeg op pad. Zo vertrok Hippie wederom naar de, bovenop de berg gelegen, Point Blanche gevangenis. De overige drie mannen zaten al in de vroege ochtenduren in de auto om allerlei administratieve kwesties af te gaan regelen. Immers, het team is aan het afbouwen nu het einde van hun verblijf zo langzamerhand in zicht komt. Vele zaken dienen dan ook nog, in een relatief korte periode, te worden afgehecht. Dat heeft over het algemeen, op een Caribisch eiland, echter nogal wat voeten in de aarde waarbij veel geduld een schone zaak is. Maar, de aanhouder wint, zo bleek ook vandaag maar weer eens het geval te zijn.

De inzet van Hippie in de afgelopen maanden, die vooral in het teken heeft gestaan van het op orde brengen van de gedetineerdenadministratie, werd door zijn lokale collega’s zeer op waarde geschat. U hebt het al in een eerdere editie kunnen lezen, het bleek een enorme klus om allerlei dossiers op te duiken uit kasten, laden, schriften, hoeken en gaten. Uiteindelijk heeft men nu, in het gevang, de beschikking over een volledig geautomatiseerde administratie. Met een druk op de knop verschijnt onmiddellijk alle relevante dossierinformatie in beeld. Dat de lokale collegae daar bijzonder mee in hun sas zijn, dat bleek gisteren. Als dank voor zijn niet aflatende inzet werd Hippie namelijk verrast met een, door de collegae gekookte, maaltijd. Nu moet U weten, als er iemand van eten houdt, dan is het Hippie wel. U begrijpt, deze collegiale geste werd door hem dan ook bijzonder gewaardeerd. Overigens, zo weet Uw Hoofdredacteur, komt die waardering Hippie meer dan toe!

Komend weekeinde staat het team nog een verrassing te wachten. Wat is namelijk het geval? Welnu, zoals U weet vertoeft het team al maandenlang bij Daniel San, onze Chinese overbuurman. Niet alleen kon er in diens etablissement kantoor worden gehouden, ook verzorgde Daniel San dagelijks een voedzame maaltijd voor de mannen. Dat mes sneed aan twee kanten, zo wist Daniel San. De teamleden kregen vitamientjes binnen en de klanten van Daniel San voelden zich veilig in het gezelschap van Justitie medewerkers. Hij was ons dan ook bijzondere dank verschuldigd, zo berichtte Daniel San. En, om die dank concreet gestalte te geven, noodde hij de mannen voor een afscheidsetentje dat komende zaterdagavond zal worden georganiseerd. Omdat de teamleden inmiddels een behoorlijk netwerk hebben opgebouwd op dit eiland, besloot Daniel San ook een dertigtal bekenden voor het diner uit te nodigen. Met het verzamelen van de ingrediënten is al een aanvang gemaakt, getuige de foto die Daniel San hedenochtend verstuurde. Hoe het ook moge zijn, het is en blijft een mooi gebaar!

De afgelopen week werd Sint Maarten, tot tweemaal toe, bezocht door passagiers die werden vervoerd op cruiseschepen. Al dagenlang was de lokale middenstand dan ook druk doende hun etalages weer enigszins toonbaar te maken en de winkeltjes van voorraad te voorzien. Werkelijk alles, tot aan muziekkorpsen toe, werd uit de kast gehaald om, na lange tijd, weer wat omzet te kunnen genereren. Het was een wat onwerkelijk gezicht nu de toeristen zich vooral bleken te verbazen over de enorme schade die er op dit eiland door natuurgeweld is aangericht. Desalniettemin, na maanden te hebben vertoeft in een soort van spookstad, kwam de reuring als geroepen voor de teamleden. Eindelijk was er weer wat vertier in de straat, waarvan vooral Pinoccio erg leek te kunnen genieten. Urenlang marcheerde hij, als een soort van tamboer maître, mee in de muzikale stoet. Dat hij zich daarbij kon laten vergezellen door dames in lokale klederdracht was mooi meegenomen, zo liet Pinoccio weten.

Vandaag ontbreekt Uw Hoofdredacteur helaas bij een bijzondere bijeenkomst. Het is namelijk zo dat zijn Hoofddirecteur van de Dienst Justitiële Inrichtingen, in Nieuwersluis, afscheid neemt van zijn directeuren. Hij slaat een nieuw pad in zijn carrière in en verlaat, na een periode van ongeveer zeven jaar, de dienst. Nu heeft uw Hoofdredacteur een bijzondere relatie met “de baas” die dateert vanuit de periode dat er op Curaçao werd gewerkt. Alle reden dus om hedenochtend de Hoofdredacteur persoonlijk te bedanken voor de samenwerking en hem het allerbeste voor de toekomst toe te wensen. Een gebaar dat op prijs werd gesteld en eindigde in de afspraak om, op een nader te bepalen moment in Den Haag, elkaar persoonlijk de hand nog eens te schudden.

Wordt vervolgd…..

The Stars and Stripes...

Het is, op het vandaag werkelijk snikhete eiland Sint Maarten, dinsdag 5 december 2017 geworden. De zon staat al vanaf de vroege ochtenduren hoog aan de hemel en toen Uw Hoofdredacteur en zijn mannen tijdig naar de Point Blanche gevangenis reden, was er al sprake van hoge temperaturen. Ook vandaag meldde zich weer een cruiseboot, nadat er gisteren, voor het eerst sedert maanden, al een eerste cruiseschip was binnengevaren. Alhoewel er normaliter drie van zulke schepen arriveren op dit eiland, althans in de decembermaand, toonden de bewoners zich maar al te verheugd over de komst van ongeveer 1000 toeristen. Er was, overigens op tamelijk bescheiden schaal, eindelijk weer sprake van enige bedrijvigheid in de hoofdstraat, Front Street geheten. Vanochtend luidden de berichten in het dagelijks nieuwsblad dat er deze maand nog eens negen cruiseschepen komen aanleggen. Voor de winkeliers een reden om de toekomst weer wat zonniger in te zien.

Een van de afgelopen dagen kreeg Bullie een fraai cadeautje. U moet namelijk weten dat de teamleden, al vanaf een der eerste dagen van het verblijf op dit eiland, kennis maakten met de tachtigjarige Collin. Collin is afkomstig uit Canada en is eigenaar van diverse grote zeilschepen, waaronder de Stars and Stripes en de True North. Met deze, twaalf meter lange, zeilschepen was het mogelijk chartervaarten te maken over de wateren rond Sint Maarten. Een bloeiend bedrijf dat door Collin met hart en ziel werd aangestuurd. Orkaan Irma echter, maakte daaraan een abrupt einde toen een aantal van deze miljoenenjachten zonken in diepe wateren. Dat ging Collin, zo zult U zich realiseren, bijzonder aan het hart. Met name het feit dat de Stars and Stripes onder water was verdwenen, speet hem bijzonder. Vele races, zo berichtte hij, had hij immers met dat jacht gewonnen.

Dagelijks was Bullie wel even met Collin in gesprek en vroeg hem dan honderduit over de klaarblijkelijk op handen zijnde bergingsoperatie. Met die interesse toonde Collin zich bijzonder in zijn sas, hij was steevast blij het over zijn traumatische ervaringen te kunnen hebben. Ongeveer een week geleden kwam Collin vervolgens, uitermate verheugd, melden dat het hem, met behulp van een gespecialiseerd bedrijf, was gelukt om de Stars and Stripes boven water te hijsen. Weliswaar was er sprake van grote schade, maar in elk geval zou hij weer iets hebben om naar uit te kijken, zo wist Collin. Bullie toonde zich zeer begaan met het lot van de man op leeftijd. Dat dit zeer op prijs werd gesteld bleek een avond later. Collin meldde zich namelijk met een hoofddeksel, waarop het cijfer 12 was vermeld. Het bleek een collectors item voor diegenen die een van zijn jachten hebben bevaren. Trots reikte Collin het cadeau aan Bullie uit, met dank voor diens medeleven. Een mooi gebaar dat zeer op prijs werd gesteld!

Na al bijna tweeënhalve maand uit de koffer te hebben geleefd, komt het einde van het verblijf van de teamleden op dit eiland meer en meer in het zicht. Daarnaar wordt overigens hals reikend uitgekeken. Na de orkaan kwam het team immers in een omgeving terecht die, bij tijd en wijle en zeker gedurende de ingestelde avondklok, als uitermate macaber te typeren viel. Ingestorte huizen en daken, gesloten winkels en restaurants en slechts een enkele hotelkamer vielen de mannen rauw op het dak. Daarnaast is het een hard gelag te worden geconfronteerd met enorm menselijk leed dat dagelijks om ons heen te bespeuren viel en nog te bespeuren valt. Zo langzamerhand is de batterij dan ook wel enigszins leeg aan het raken. Iets wat maar al te begrijpelijk is nu er immers al maandenlang ook geen enkel vertier te vinden is op dit eens zo fraaie eiland. Het doet ons dagelijks beseffen wat een bijzondere klus dit eigenlijk was. Een klus die feitelijk ieders bevattingsvermogen ver te boven ging.

Wat Uw Hoofdredacteur persoonlijk betreft begin het gemis van Moeder de vrouw en onze Olijke Twee zwaar te tellen. Alhoewel er frequent contact is met het thuisfront groeit toch het gemis, zeker wanneer je ’s avonds weer alleen op je hotelkamertje zit en de straten nauwelijks zijn verlicht. Wat zal het fijn zijn “het spul” weer in de armen te kunnen sluiten. Weliswaar staat er volgende week nog een grote internationale werkconferentie rond de toekomst van de justitiële keten gepland, daarna zal de koffer toch zo snel mogelijk worden ingepakt om de thuisreis te kunnen aanvaarden. Het zal vast en zeker weer even wennen zijn om terecht te komen in de gestructureerde wereld die Nederland heet. Maar dat dan wel met een enorme bagage, rond gebeurtenissen die nauwelijks voor te stellen zijn, in je rugzak!

Wordt vervolgd…..   

De Chinees ziet het licht...

Op het ook vandaag weer zeer zonnige eiland Sint Maarten is het inmiddels zondag 3 december 2017 geworden. De bewoners van dit zo zwaar getroffen eiland zijn al dagenlang druk in de weer met een soort van grote schoonmaak, nu de komst van de eerste cruiseboot in maanden gepland staat op de dag van morgen. Voorzichtig worden enkele etalages ingeruimd en openen verschillende winkeliers weer hun deuren. Hun hoop is gevestigd op de komst van een eerste groep toeristen, nu er immers al maandenlang nauwelijks verkopen zijn geweest. Wat dat betreft veroorzaakte orkaan Irma niet alleen veel materiele schade, maar is er ook uit economisch oogpunt sprake van een enorme ramp. Veel schepen zullen er overigens in de decembermaand niet binnen komen, toeristen valt namelijk nauwelijks enig vertier te bieden.

Pinoccio en Bullie waren gisteren op ronde door de straten van Philipsburg. Zoals te doen gebruikelijk slaagden zij er ook ditmaal in een bijzondere vondst te doen. Wat was namelijk het geval? Welnu, beiden gelukte het om het kleinste café van de wereld aan te treffen. Gelegen in een steegje achteraf knoopten zij een gesprek aan met de eigenaar van het etablissement. Het kleine cafeetje bleek namelijk vol te hangen met bustehouders in allerlei maten, hetgeen vanzelfsprekend de nieuwsgierigheid van beide mannen opwekte. Het bleek zo te zijn dat, wanneer er vrouwelijke gasten plaats namen op het terras van de uitbater, men werd gevraagd een bijdrage te leveren aan het instituut dat onderzoek doet naar borstkanker. De bijdrage bestond dan aan het inleveren van de bustehouder. De eigenaar vervolgens doneert dan in ruil daarvoor 5 US dollar aan het genoemde instituut. Die donatie kon overigens oplopen tot een groter bedrag wanneer de eigenaar van het etablissement zelf de bustehouder zou mogen losknopen. Pinoccio zag onmiddellijk kansen om dit concept ook in Nederland op de markt te brengen. Wellicht staat hem nog een grootse carrière te wachten.

Eveneens gisteren was het een drukte van belang op de boardwalk voor ons hotel. Vele dansende en zingende kinderen zorgden voor een stemmige omgeving. Immers, de Koning en de Koningin brachten een bezoek aan Sint Maarten, nadat de dag ervoor al een bezoek aan Saba en St. Eustatius was gebracht. Vele bewoners van dit eiland toonden zich ingenomen met het bezoek van het koninklijk paar. Willem-Alexander en zijn Maxima verbleven in het Holland House Beach hotel, gelegen vlak naast het hotel van de teamleden. Pinoccio, Bullie en Uw Hoofdredacteur maakten dan ook graag van de gelegenheid gebruik om de hoogheden eens van dichtbij te gaan bewonderen. De rondgang over het eiland werd gemaakt in een bus die de teamleden maar al te goed kenden van een eerder avontuur. Alleen waren de inzittenden toen geboeid en voorzien van een blinddoek. Vrolijk zwaaiend naar de mannen verscheen de Koning met zijn eega op de trappen van het hotel. Het moet gezegd, het was een bijzonder plaatje! Daarnaast was het fantastisch om te zien hoezeer de bewoners van dit eiland met het bezoek in hun sas waren.

Zoals U wellicht weet uit eerdere edities van Een Zonnig Avontuur, vertoeft het team al maandenlang dagelijks bij de Chinees. Niet alleen verzorgt Daniel San, onze Chinese kok, elke dag een voedzame maaltijd voor ons, zijn etablissement staat ons ook als kantoorruimte ter beschikking. De afgelopen weken was Daniel San bijzonder druk met het repareren van schade die was ontstaan door de orkaan. Hij bracht een nieuwe toegangspoort aan, verving gebroken ruiten en plaatste een enorm uithangbord. Daarmee was het einde overigens nog niet in zicht, zo liet hij weten. Met de feestdagen voor de deur werd het tijd om te gaan investeren in passende en feestelijke verlichting, wist Daniel San. En, zo kon het dan ook zijn dat er gisteren, door verschillende werklieden, allerlei lampen werden opgehangen op het terras van het restaurant. Trots als een pauw showde Daniel San het eindresultaat aan Uw Hoofdredacteur. Het moet gezegd, het geheel oogt als een mooi beeld. Zo zitten we er ’s avonds mooi verlicht bij!

Wordt vervolgd…..

Een dag met een zwart randje.....

Op het ook vandaag weer zeer hete eiland Sint Maarten is het inmiddels vrijdag 1 december 2017 geworden. Het team van Uw Hoofdredacteur heeft haar eerste overleg van vandaag al achter de rug met de ministeriele staf van Justitie. Het was, zoals meestal overigens, weer een vruchtbaar overleg en we kunnen de komende tijd dan ook weer volop door. Overigens zaten de diverse teamleden de afgelopen dagen nogal in een dipje nu zij het bericht kregen dat een zeer gewaardeerde collega uit Almelo, na een langdurig ziekbed, op 30 november is komen te overlijden. Wolfgang mocht helaas maar 55 jaar oud worden. U begrijpt, op velen die hem hebben gekend heeft dit een enorme impact. Inmiddels heeft het team begrepen dat er in Almelo, binnen de Karelskamp, op passende wijze afscheid zal worden genomen van de hen zo geliefde Wolfgang. Vanaf dit eiland wensen wij zijn echtgenote, kinderen en naaste familie veel sterkte met het verwerken van dit enorme verlies.

Nadat, een aantal dagen geleden, The Daily Herald al aandacht schonk aan mogelijke nieuwbouw van een gevangenis op Sint Maarten, deed het Antilliaans Dagblad dat vandaag, maar dan in het Nederlands, nog eens dunnetjes over. Op zich is dat geen probleem, ware het niet dat het artikel vergezeld ging van een foto van Pinoccio. Als bronvermelding stond er: “Foto blogspot Ton Golstein”. Dat is toch vreemd, immers op geen enkele wijze heeft het Antilliaans Dagblad, voorafgaand aan publicatie, toestemming tot het plaatsen van de foto gevraagd. Dan overigens zou het bijschrift hebben moeten luiden: “Foto Dick Drayer”. Het was namelijk Dick die, tijdens zijn bezoek aan het gevang, de betreffende foto schoot en Uw Hoofdredacteur toestemming gaf die te plaatsen in een editie van Een Zonnig Avontuur. Om misverstanden te voorkomen zal, wanneer er een foto is gemaakt door anderen, Uw Hoofdredacteur voortaan de bron ervan vermelden. Vreemde praktijken toch?

Ter voorbereiding op het bezoek van het Koninklijk paar aan Sint Maarten, hetwelk morgen zal plaatsvinden, is er een enorme schoonmaakactie op poten gezet. Nu weet U waarschijnlijk nog wel uit eerdere edities dat er nogal wat boten zijn gezonken in het voor ons hotel gelegen zeewater. Verschillende masten steken boven het water uit en van sommige schepen valt zelfs geen enkel deel meer waar te nemen. Tijd om aan de slag te gaan dus! En, zo kon het dan ook zijn dat zich gisteren een enorme kraan meldde die geplaatst was in een drijvend ponton. Vergezeld door duikers voer het ponton naar de gezonken boten. Tijdens een langdurige operatie brachten de duikers verschillende lijnen aan rond de volgelopen schepen. Daarna werd het geheel voorzichtig een stuk opgetakeld om vervolgens te worden versleept naar een ander gedeelte van de haven. Aldaar aangekomen takelde een immense kraan het geheel van het ponton en werd duidelijk hoe gigantisch de schade aan de verschillende jachten eigenlijk is. Stukje bij beetje vist men dus de haven leeg. Een enorme klus die kon rekenen op waardering van de verschillende teamleden.

Hippie is er zo langzamerhand in geslaagd een enorme klus naar een mooi einde te brengen. Immers, vele wekenlang is hij, als ware hij Sherlock Holmes, op zoek geweest naar allerlei insluitingstitels van de verschillende gedetineerden. Een bijna onbegonnen karwei, zo bleek in de praktijk. Uit vele hoeken en gaten, soms bij externe instanties, toverde hij de benodigde stukken tevoorschijn en slaagde erin deze allemaal te digitaliseren. Beetje bij beetje krijgt men zo langzamerhand de boel op orde en wordt een huzarenstukje gerealiseerd. Bullie daarentegen reist stad en eiland af om te trachten allerlei materialen voor wederopbouw te verzamelen. Ook dat is voorwaar geen sinecure, nu er nauwelijks goederen voorhanden zijn. Soms boekt hij succes, soms ook niet. Gelukkig valt de opbrengst van zijn gezicht af te lezen, dus als hij eens een wat mindere dag heeft dan sluit zijn kamergenoot, Pinoccio in dit geval, zichzelf bij voorbaat al af. Een mooi stel, dat is het!

Wordt vervolgd…..

Lessen in topografie...

Op het eens zo fraaie eiland Sint Maarten is het vandaag dinsdag 28 november 2017 geworden. Terwijl het in ons thuisland Nederland bijzonder koud schijnt te zijn, staat de zon op Sint Maarten stralend aan de hemel en is het met een temperatuur van ongeveer dertig graden Celsius bijzonder warm. Al zeer vroeg in de ochtend, zo tegen de klok van zes, was Uw Hoofdredacteur op om te werken aan verschillende rapportages. Het was nog donker op dit eiland en de gevoelstemperatuur was heerlijk. Er waren al mensen aan het werk om de boulevard compleet te reinigen, van belang omdat komende zaterdag de Koning en diens eega Maxima op bezoek komen. Iets waar door velen reikhalzend naar wordt uitgekeken. Veel bewoners van Sint Maarten hebben namelijk al hun hoop op wederopbouw van het verwoeste eiland op Nederland gevestigd. Dagelijks wordt aan de teamleden gevraagd om vooral toch langer te blijven om de veiligheid van de bewoners te kunnen garanderen. Men is nog altijd zeer angstig voor wat de toekomst zal gaan brengen.

Ook Daniel San, onze Chinese kok, toonde zich ongerust over de veiligheid van zijn gezin. U moet weten, om zijn restaurant te kunnen betreden dient allereerst een trap te worden beklommen. Aan het begin van die trap bevond zich een houten deur, welke overigens nauwelijks kon worden afgesloten. Die deur werd dan ook, met enige regelmaat en met toestemming van Daniel San, in de ochtend geopend door Uw Hoofdredacteur teneinde gebruik te kunnen maken van een werkende internetverbinding. Echter, op advies van de teamleden besloot Daniel San dat het zo niet langer kon. En zo kan het dan ook zijn dat al vanaf de vroege ochtenduren ijzer wordt gesmeed en aan elkaar wordt gelast tot een stevige metalen toegangsdeur. Uw Hoofdredacteur hoeft zich geen zorgen te maken, zo berichtte hem Daniel San. Immers, hij wordt gewoon in het bezit gesteld van een sleutel van de nieuwe deur. Kijk, dat is nu nog eens service!

Om blijvend verzekerd te zijn van onze klandizie, investeerde Daniel San zelfs in een nieuwe koffiemachine. Het was namelijk tot voor kort zo dat wanneer er koffie werd besteld, deze bereid diende te worden vanuit een potje Nescafé. Nu is een zo’n kopje nog wel te verdragen, maar daar blijft het dan ook wel bij. Daniel San had dat goed in de smiezen en besloot de mannen van dienst te zijn door een geheel nieuw apparaat aan te gaan schaffen. Er kon zelfs heuse cappuccino door de machine worden vervaardigd, zo berichtte Daniel San. Om vervolgens een blikje koffiemelk in een kannetje te gooien om dat middels een stoompijpje te gaan verwarmen. Gelukkig had zich juist Jeroen, de nieuwe Hoofdofficier van Justitie op Sint Maarten, gemeld. Bereidwillig deed hij Daniel San voor dat er melk vanuit een pak diende te worden gebruikt welke vervolgens verwarmd diende te worden. Het lukte! En zo is het volledige team dagelijks verzekerd van een uitstekende kop koffie.

Zo langzamerhand raakt de druk wat van de ketel voor de verschillende teamleden. Nu er verschillende scenario’s voor de toekomst van de gevangenis zijn ontwikkeld ligt de bal bij de politiek. De nadruk ligt dan nu nog op het kunnen verkrijgen van noodzakelijke goederen en materialen om het gevang operationeel te laten zijn, zij het in sterk afgeslankte vorm. Dat valt lang nog niet mee nu allerlei procedures dienen te worden nageleefd die zijn ontwikkeld in andere gebieden dan op dit eiland. Stap voor stap, en soms met engelengeduld, worden er succesjes geboekt. Een mooi succes werd behaald door Pinoccio, die eigenstandig een sponsor voor sportmaterialen wist te strikken. Deze sponsor verzorgt het transport en de installatie van professionele basketbalpalen en voetbaldoelen. Zo kan de aanwezige gedetineerden in ieder geval nog enig vertier worden geboden! Een mooie actie van Pinoccio die zeker waardering verdient.

Als laatste punt dan toch nog even terug naar Daniel San, de Chinese restauranthouder die ons telkenmale in de gelegenheid stelt zijn etablissement als kantoor te gebruiken. Hij toont zich al geruime tijd zeer geïnteresseerd in Nederland. Hij vraagt dikwijls naar de gang van zaken in ons kikkerlandje, waar hij tot voor kort eigenlijk nauwelijks iets van leek te weten. Wel wist Daniel San waar Nederland lag, zo wist hij te melden. “Immers, het grenst toch aan Zuid-Frankrijk en tegen Spanje aan”? zo vroeg hij aan Pinoccio. Nu is Pinoccio een specialist op het gebied van de digitale snelweg en maakt hij, met grote regelmaat, gebruik van Google translate. Hij slaagt er dan ook steevast in om Nederlandse uitspraken prima te vertalen in het Chinees. En zo kon het dan ook zijn dat Pinoccio, in een mum van tijd, een kaart van Europa kon presenteren waarop, in Chinese karakters, te lezen viel welke landen er zich bevinden. Uitermate dankbaar liet Daniel San weten zeer verheugd te zijn met de lessen topografie. Waarvan akte!

Wordt vervolgd…..    

Tien jaar jonger in 60 seconden...

Het is vandaag zaterdag 25 november 2017 op het snikhete eiland Sint Maarten. Een dag die al zeer vroeg begon voor het team van Uw Hoofdredacteur nu al gedurende de nachtelijke uren allerlei berichtjes op telefoons binnenkwamen. Wat was namelijk het geval? Welnu, enige weken geleden werd er contact opgenomen door de Twentse Courant Tubantia met het verzoek om een interview. En juist dat interview werd vandaag op twee volle pagina’s gepubliceerd. Terwijl de courant al in de brievenbussen van Nederlandse abonnees werd bezorgd was het op dit eens zo fraaie eiland nog middenin de nacht. Daarmee werd echter in de eerdergenoemde berichtjes geen rekening gehouden. En zo kon het dan ook zijn dat, ook op Sint Maarten, de courant al tijdig werd gelezen. De mannen waren het er snel over eens: heel leuk artikel met mooie foto’s. Met dank aan Henk Bouwhuis van Tubantia dus!

Gisteren maakte Uw Hoofdredacteur wel iets heel bijzonders mee. Nadat de teamleden een uitvoerige presentatie over mogelijk nieuwbouw van een gevangenis aan de Minister van Justitie hadden gegeven, werd besloten een kop koffie te gaan drinken in Front Street, een van de hoofdstraten op dit eiland. Nadat de auto was geparkeerd viel het oog van Bullie op een winkel die klaarblijkelijk recentelijk was heropend. In de etalage van de winkel stond een enorm affiche waarop stond vermeld: 10 years younger in only 60 seconds. “Noe, dat zal’k dan is effen rap goan bekiekn”, zo berichtte Bullie. Snel stoof hij de winkel binnen alwaar hij hartelijk werd onthaald door een viertal dames. Dames die in lachen uitbarstten toen Bullie hen meldde graag gebruik te willen maken van het aanbod 10 jaar jonger te worden. Hij werd vervolgens op een kruk gehesen en voorzien van een smeerseltje onder zijn ogen. Met een soort van Spaanse waaier werd het geheel nadien gedroogd. Als laatste werden er nog wat goudkleurige glitters onder de ogen van Bullie aangebracht, hetgeen voor de overige mannen allerlei associaties met carnaval opriep. Bullie bleek zo tevreden te zijn met het resultaat dat hij de dames vroeg: “Wat geet ut mie kostn ak een hele tube koop”? De prijs viel erg mee, zo wisten de dames. Normaliter zou het goede ongeveer 1200 US dollar kosten, maar voor Bullie bedroeg de prijs slechts 599 US dollar. Toen de mannen Bullie aankeken bleek die van dat aanbod inmiddels weer 10 jaar ouder te zijn geworden. Hij heeft dan ook maar besloten niet van het koopje gebruik te gaan maken.

Na alweer ongeveer tien weken lang dagelijks de menukaart van Daniel San, onze Chinese kok, te hebben doorgenomen, werd het gisterenavond volgens de mannen tijd voor een ander gerecht. "Ik weet wat we moeten doen. Het is immers winter”, zo vertelde Pinoccio. “We moeten aan de erwtensoep”. Snel werd er op Google een afbeelding van een kop erwtensoep getoverd waarna die vervolgens werd voorgelegd aan Daniel San, natuurlijk met de vraag of hij deze soep zou kunnen bereiden. “Snelt, snelt? I nevel healed of that”, zo zei Andre San. Dat was dus geen succes. Via via kwamen de mannen er nadien echter achter dat het restaurantje waar ongeveer een week eerder zuurkool was genuttigd, mogelijk ook erwtensoep zou kunnen serveren. En inderdaad, dat bleek zo te zijn. Soep die zo dik was dat je lepel er gewoon rechtop in kon blijven staan. Heerlijk was het en hoe fijn was het om eens een beetje te kunnen variëren in maaltijden. Voor herhaling vatbaar dus!

Na de maaltijd werd er besloten nog een drankje te gaan nuttigen aan het buitenbarretje van het hotel. Er stond een geluidsinstallatie opgesteld waaruit klanken tevoorschijn kwamen van Afrikaanse makelij. Het bleek te gaan om muziek die later werd uitgebracht door Zouk, een Franstalige band. Het waren meeslepende klanken en dan weet je het wel. In een mum van tijd toverde Pinoccio een barkruk tevoorschijn en begon die vervolgens te bespelen als een djembe. Hij oogstte er veel succes mee en Uw Hoofdredacteur verwacht dan ook snel de eerste boekingen. Vandaag overigens, verliep de dag veel rustiger. Nu er enigszins gerelaxt kon worden, werd besloten af te reizen naar het Franse deel van dit eiland. Het water is daar minder vervuild door gezonken boten dan op het Nederlandse deel. Er werd dan ook heerlijk gezwommen in het zoute water. Prima, nu de temperatuur hier dik dertig graden Celsius bedraagt!

Wordt vervolgd…..  

Bezoek voor Bullie....

Op het bij tijd en wijle regenachtige eiland Sint Maarten schiet de donderdag al een heel stuk op. Het is vandaag 23 november 2017 en het team van Uw Hoofdkantoor is inmiddels al maandenlang op dit zo getroffen eiland. Ook vandaag diende er weer hard te worden gewerkt. Hippie vertrok daarom al vroeg naar de hooggelegen Point Blanche gevangenis waar hij nog altijd druk doende is met het ontrafelen van een administratieve chaos. Bullie en Pinoccio daarentegen verplaatsen zich van hot naar her op dit eiland, op zoek naar bedrijven die noodzakelijke goederen of materialen kunnen leveren om de gevangenis weer enigszins in bedrijf te krijgen. Iets wat niet erg gemakkelijk is. Immers, bijna alle materialen moeten worden geïmporteerd en nu welhaast ieder huishouden schade heeft opgelopen door de orkaan, zijn aangevoerde goederen vaak al snel weer verkocht. Het lijkt dus wel een beetje een speurtocht in de West voor deze mannen.

Nu er, voor het hotel, met man en macht gewerkt is aan het schoonmaken van de boulevard, ziet het er al een stuk beter uit. Enorm veel afval moest worden afgevoerd, afval wat in de avonduren bezocht werd door grote hoeveelheden ratten. Vanaf het balkon viel duidelijk waar te nemen hoeveel ongedierte er op de gigantische hoeveelheid troep afkwam. Nu is Uw Hoofdredacteur niet bepaald een grote fan van dat ongedierte, de opruimactie stond hem dan ook zeer aan. Gelukkig is niet al het dierlijk leven verdwenen. Met enige regelmaat vertonen zich weer grote leguanen, een soort van prehistorische verschijningen. Wanneer de zon schijnt laven ze zich aan de zonnestralen. Het blijft een mooi gezicht en bevalt Uw Hoofdredacteur een stuk beter dan de ratten!

Vanochtend kreeg Uw Hoofdredacteur een presentje namens de medewerkers van de Pointe Blanche gevangenis uitgereikt. Voor alle geleverde inspanningen en ondersteuning ontvingen de teamleden een mooi shirt. Een shirt dat de tekst kent: “Correctional Institute St. Maarten” en dat dagelijks wordt gedragen door medewerkers van de gevangenis. Het team toonde zich er blij verrast mee. Leuk om in te lijsten en op een geschikt plekje op te hangen, zo lijkt het althans Uw Hoofdredacteur. De mannen van de Dienst Vervoer en Ondersteuning lijken inmiddels ook al helemaal ingeburgerd op Sint Maarten nu zij dagelijks de beveiliging van het gevang voor hun rekening nemen. Zij blijken prima samen te kunnen werken met de lokale medewerkers, die maar wat blij zijn dat de Nederlandse mannen er zijn. Een perfect voorbeeld van goede samenwerking.

Bullie had vannacht een kort nachtje, zo berichtte hij hedenochtend. Wat was namelijk het geval? Welnu, tegen de klok van vieren werd Bullie, en overigens ook de naast hem slapende Pinoccio, gewekt door het geluid van zijn telefoon. Niet bepaald blij verrast nam Bullie de telefoon ter hand om vervolgens te woord te worden gestaan door een telemarketingdame die Bullie vertelde dat hij mogelijk een prijs had gewonnen. Nou, met zoiets moet je Bullie niet middenin de nacht aankomen. Met een “loat mie gewoon sloap’n” verbrak hij dan ook bruusk de verbinding. Overigens had de dag nog wel een verrassing meer  voor Bullie in petto. Hij ontving namelijk bezoek op zijn slaapkamer. In de vroege ochtend meldde zich een hardloper aan de deur in de vorm van een enorme kakkerlak. En nu moet Bullie niet alleen niets hebben van telemarketingacties, ook aan kakkerlakken heeft hij een broertje dood. Onmiddellijk dook hij in zijn koffer, die immers dagelijks vele verrassingen blijkt te herbergen. Hij kwam er vervolgens uit in gezelschap van een grote groene spuitbus die met verve werd leeggespoten over de kakkerlak. De actie van Bullie slaagde en het dier legde het loodje. Het is maar te hopen dat Bullie vannacht wel kan genieten van een welverdiende nachtrust. Wanneer dat niet zo is wordt hij er namelijk niet bepaald vrolijker van.

Wordt vervolgd…..    

Hulp van collega's...

Het is vandaag woensdag 22 november 2017 geworden op het enigszins bewolkte eiland Sint Maarten. Nog altijd wordt er, met man en macht, gewerkt aan de wederopbouw van dit beschadigde eiland. Heel voorzichtig openen sommige winkeliers weer hun winkeltjes, al geven zij allen aan bijzonder angstig te zijn voor de toekomst. Men voelt zich onveilig en ook gediscrimineerd. Toeristen zijn er niet of nauwelijks te bekennen op dit eens zo fraaie en drukke eiland. Weliswaar lijkt het zo te zijn dat er in de maand december vijf cruiseboten het eiland zullen aandoen, maar waar er dit normaliter honderd zijn betekent dit een enorme derving aan inkomsten. Nog altijd worden er mensen ontslagen en heeft de overheid inmiddels besloten, maandelijks aan gezinnen die daarvoor in aanmerking komen, boodschappenbonnen te gaan verstrekken. Uw Hoofdredacteur kan zich de zorgen van de winkeliers dan ook goed indenken, het wordt er niet beter op.

Na ruim een week te hebben gewacht op de juiste tekst voor hun beëdiging werden de collega’s van de Dienst Vervoer en Ondersteuning afgelopen week eindelijk daadwerkelijk inzetbaar. Vanaf het weekeinde zijn de mannen, vijftien in getal, in verschillende shifts belast met de beveiliging van de zwaar beschadigde gevangenis Pointe Blanche. Dit komt de veiligheid op Sint Maarten zeer ten goede. Wanneer U thans de berg, waarop het gevang is gelegen, op gaat rijden komt U op enig moment dan ook zwaarbewapende Nederlandse collega’s tegen. Geen overbodige luxe nu nog altijd de ringmuur van de gevangenis op verschillende plekken is omgevallen en scheuren vertoont. De komende zes maanden zullen deze collega’s er in elk geval voor zorgen dat de boel dicht blijft. Geen overbodige luxe!

Zoals U zich wellicht kunt herinneren uit eerdere edities, gebruikt het team van Uw Hoofdredacteur al maandenlang dagelijks een Chinese maaltijd. Al vanaf dag een serveert Daniel San, onze Chinese kok, een hoeveelheid voedsel die steevast te groot bleek te zijn. Dus, eveneens vanaf dag een, werd besloten om het resterende voedsel uit te delen onder wat minder bedeelde, maar hardwerkende, lokale zwoegers. Dat werd, zo kunt U zich wellicht indenken, enorm gewaardeerd en is zo langzamerhand verworden tot een traditie. En, zo kan het dan ook zijn dat de heren Hosee en Melvin zich, zo tegen een uur of vijf in de middag, komen melden voor een afhaalmaaltijd. Immers, zij zien er niet altijd even representatief uit waardoor Daniel San hen liever wat afzijdig houdt van andere restaurantbezoekers. Vanaf een uur of vijf nemen zij dan ook keurig plaats op een stoel buiten het restaurantgedeelte en wachten zij op wat komen gaat. Zo ongeveer tegen zeven uur wordt dan de maaltijd gereserveerd en wachten beiden netjes op hun beurt. Het is en blijft toch wel bijzonder op Sint Maarten.

Komende zondag ontvangt het team een oude bekende op Sint Maarten. Immers, dan arriveert Peter van der Sande, oud Hoofddirecteur van de Dienst Justitiële Inrichtingen, op dit eiland. In zijn rol van toezichthouder op verschillende justitiële diensten bezoekt Peter verschillende eilanden in de omgeving. Nu moet U weten, Peter was degene die Uw Hoofdredacteur in 2009 vroeg om voor een fiks aantal jaren op Curaçao te gaan werken en daardoor ontstond een warme band. Het was dan ook een leuke verrassing toen er gisteren een mail binnenkwam op de computer waarin Peter aangaf het leuk te vinden om zondagmiddag af te spreken. Kijk, dat is nu nog eens een leuk verzetje nu zo langzamerhand toch wel het gemis van familie, vrienden en bekenden aan het toenemen is.

De komende dagen staan voor het team in het teken van het ontwikkelen van scenario’s voor de toekomst van de justitiële keten op Sint Maarten. Want, dat er nog heel veel gebeuren moet dat is wel duidelijk. Afgesproken is dat de mannen van het team aanstaande vrijdag een presentatie voor de Minister van Justitie zullen gaan verzorgen waarin die verschillende scenario’s aan de orde zullen komen. Dat wordt dan ook wel een tamelijk spannende dag, zeker wanneer U zich realiseert dat de huidige Minister al binnen een aantal weken plaats zal moeten maken voor een opvolger. Iets wat hopelijk niet tot al teveel vertraging in de planvorming zal leiden. Daar heeft namelijk niemand iets aan. Hoe het zal aflopen? U leest het vast en zeker in een der volgende edities van Een Zonnig Avontuur.

Wordt vervolgd…..   

Hippie is een bikkel!

Het is inmiddels maandag 20 november 2017 geworden op Sint Maarten, waar vandaag de zon brandt als nooit tevoren. Het is, met ongeveer 30 graden Celsius, een warme dag. De uniformkleding van de teamleden is dan ook dagelijks aan een wasbeurt toe. Het is een geluk dat de recent ingevlogen collega’s uit Nederland nog wat extra shirts voor ons hebben meegenomen. Zo lukt het in elk geval weer om er iedere dag fris bij te lopen. Het is de eerste werkdag van een waarschijnlijk lange week voor het team van Uw Hoofdredacteur. Er moeten immers allerlei offertes worden aangevraagd en goedgekeurd om de Pointe Blanche gevangenis weer enigszins verantwoord te kunnen laten draaien. De gevangenis overigens die, vanaf afgelopen vrijdag, aan de buitenzijde wordt beveiligd door die eerdergenoemde Nederlandse collega’s. Dat is dan tenminste een grote zorg minder. In een aantal gevallen betreft het mannen die jaren geleden al eens een tijdje in de tropen hebben gewerkt, zij het dat het toen ging om Curaçao. Het maakt echter wel dat deze mannen snel gewend zijn aan de omstandigheden hier, die verschillen namelijk enorm met die in Nederland.

Hippie is vandaag al in alle vroegte vertrokken naar zijn vaste werkplek in het gevang. Dat is mooi, het zag er namelijk gisterenavond niet naar uit dat Hippie daarvoor fit genoeg zou zijn. Wat was namelijk het geval? Welnu, iedere dag, zo aan het einde van de middag, neemt Hippie een duik in zee. Nu moet U weten dat er nogal wat schepen zijn gezonken door toedoen van orkaan Irma. Het zeewater is dientengevolge verre van schoon, reden waarom Uw Hoofdredacteur bedankt voor de eer om te zwemmen. Met name een oorontsteking is dan snel opgelopen. Hippie is echter een bikkel! En zo kon het dan ook zijn dat hij gisteren, op zijn vrije zondag, besloot eens lekker aan het lege strand, gelegen voor het hotel, te gaan liggen. Nu is Hippie echter ook een beetje een dromer. Hij vergat dan ook al snel alles om zich heen om, na bijna drie uur in de brandende zon te hebben bruingebakken, weer tot het land der levenden terug te keren. Daar had hij gisterenavond toch wel behoorlijk last van. Maar, ik schreef het al eerder: Hippie is een bikkel!

Dan nog even een korte terugblik op de eventuele komst van de Goedheiligman naar het Chinese restaurant waar al wekenlang de maaltijd wordt genuttigd. Zoals U reeds in een eerdere editie van Een Zonnig Avontuur hebt kunnen lezen hadden Bullie en Pinoccio de heer Hosee aan zijn verstand gebracht dat het zou kunnen lonen de schoen te zetten. Immers, Sinterklaas was aangekomen, ook op Sint Maarten. Bij wijze van voorbeeld hadden de mannen hun schoen gezet, met daarin een appeltje voor het paard. En wat bleek gisteren? Welnu, in de schoen bleek een fles uitstekende Franse cognac aanwezig te zijn en was de appel verdwenen. Terwijl Hosee verbaasd de inhoud van de schoen bekeek, maakte Uw Hoofdredacteur daarvan snel een foto die naar de teamleden werd verzonden. Toen Hosee een uurtje later het pand verliet, meldde zich Bullie die vervolgens snel de schoen weghaalde en de dure fles weer in het bezit stelde van de rechtmatige eigenaar, Daniel San.

Toen het gisterenavond tijd werd de maaltijd te nuttigen, meldde zich de heer Hosee. Met een ernstig gezicht werd hem, door Pinoccio, gevraagd waar diens schoen was gebleven. Geheel in de war verklaarde Hosee dat hij weliswaar had gezien dat de appel was verdwenen in ruil voor een fles cognac, maar dat hij geen idee had waar de schoen zich bevond. Met een boos gezicht stelde Pinoccio hem de vraag of hij aan de schoen had gezeten en daarbij de fles eruit had gehaald. Totaal verbouwereerd berichtte Hosee dat hij echt onschuldig was. Pinoccio toonde Hosee vervolgens de foto die duidelijk liet zien dat de fles cognac uit de schoen werd gehaald. De arme man zag het inmiddels volstrekt niet meer zitten en zweerde dat hij zowel de schoen als de fles en de appel niet had ontvreemd. Toen daarna Bullie in het oor van Hosee fluisterde dat Bullie zelf de schoen had weggenomen en die inmiddels had verkocht, was de chaos compleet. U begrijpt, het dispuut leverde het team van Uw Hoofdredacteur een genoeglijk uurtje op. Uiteindelijk kwam het allemaal goed en kon ook Hosee er hartelijk om lachen.

Dan was het ook nog zo dat Uw Hoofdredacteur hedenochtend te horen was op radio 1 in een reportage van Caribisch correspondent Dick Drayer. Mocht U dat nog willen beluisteren: hier vind U de link!

Wordt vervolgd…..

Van zuurkool en de Goedheiligman....

Vandaag is het zondag 19 november 2017 geworden op het eens zo mooie eiland Sint Maarten. Het team heeft een rustig weekeinde, eigenlijk voor het eerst in een fiks aantal weken. Er waren weer de nodige ontwikkelingen de afgelopen dagen. Zo werd namelijk op vrijdagavond, onder het genot van veel muzikale klanken, de buitenbar van ons hotel officieel geopend. En om dat mee te kunnen maken waren ook de mannen uitgenodigd. De gehele buurt en vele notabelen uit de politiek bleken aanwezig te zijn. Wie ook aanwezig was, was Daniel San, onze Chinese kok. De teamleden vroegen Daniel of hij hen miste, en of dat de reden was voor zijn bezoek. Maar nee hoor, Daniel liet weten dat hij het een goed gebruik vond om zijn overburen te feliciteren met een eerste stap naar herstel. En dat is natuurlijk ook zo.

Overigens, na ongeveer acht weken lang alleen te hebben geteerd op Chinees voedsel, was Bullie het wel een beetje zat. “Ik wol eindelijk wel ens wat aans eten dan nasi. Ik goa wa’s effen op onderzeuk uut”, zo berichtte hij Uw Hoofdredacteur. En jawel hoor, na enige tijd te hebben rondgevraagd meldde Bullie dat er een plek op Sint Maarten zou zijn waar het mogelijk was om stamppotten te gaan eten. En zo kon het dan ook zijn dat het team, aan het einde van de vrijdagmiddag, op zoek ging naar passend voedsel. Na enige tijd te hebben rondgereden werd uiteindelijk Café Rembrandt bereikt. En zie, de menukaart liet zien dat het mogelijk was zuurkool, hutspot, boerenkool of erwtensoep te bestellen. In no time werd dan ook de bestelling van hutspot en zuurkool doorgegeven. De hutspot kwam met een gehaktbal en was bestemd voor Hippie. Uw Hoofdredacteur en Bullie daarentegen kozen voor de zuurkool, welke werd geserveerd met een halve rookworst. Pinoccio hield niet van aardappels zo liet hij weten. Hij werd later op de avond dan ook maar weer neergezet bij de Chinees.

Gisteren stond er een teamuitje op het programma. De reis voerde, per snelle veerboot, naar het peperdure eiland St. Barth, gelegen op ongeveer 25 kilometer van Sint Maarten. Het team werd, in de vroege ochtend, hartelijk verwelkomd door de kapitein. Deze meldde dat hij ons eerder in de week in uniform had gezien en ons daarom herkende. Onmiddellijk maakte Pinoccio van de gelegenheid gebruik om een plekje in de stuurhut te verwerven, hetgeen hem zowel op de heenreis als op de terugvaart gelukte. Trots als een pauw stond hij naast de kapitein en vroeg honderduit. Na een tocht van ongeveer 45 minuten werd St. Barth bereikt en vielen onmiddellijk de vele prachtige villa’s, vaak in het bezit van wereldsterren, op. Besloten werd om als eerste een eilandtour met een taxibusje te gaan maken. De taxichauffeur bleek een kloon te zijn van Luis de Funez en Engels te spreken met het Franse accent uit de televisieserie Allo, Allo. Het werd dus een boeiend ritje.

St. Barth bleek een fantastisch eiland te zijn. Mooi, opgeruimd en groen. Een hotelkamer kon helaas niet worden geboekt, zo berichtte Luis. Immers, ook op St. Barth had orkaan Irma veel schade veroorzaakt, met name aan hotels die aan de kust gelegen zijn. Zij hebben allemaal, voor een periode van zes maanden, hun deuren moeten sluiten om reparaties uit te kunnen voeren. Wel was het mogelijk om, wanneer de teamleden dat zouden willen, een mooi huisje te huren voor een weekje. De kosten daarvoor bedroegen slechts 25.000 US dollar! Na ampele overweging werd toch maar besloten niet op dit aanbod in te gaan. Het leek ons iets teveel van het goede. In plaats daarvan werd koers gezet naar Shell Beach, een strand geheel bedekt met schelpen. Een verkoelende duik in het azuurblauwe water kon al snel worden gemaakt. Heerlijk zo een dagje!

Na de zwempartij werd het tijd om te gaan lunchen. Welnu, dat gelukte, gedurende een periode van meer dan drie uren, uitstekend. In een achteraf straatje vonden we namelijk een lokale bistro waar het gezellig zitten was. Bullie en Hippie, beide niet erg taalvast in het Frans, hadden wat moeite met de menukaart. Hippie was er snel uit: “Ik nem Koot de Boef, da’s immers in mien vakgebied”. Bullie, normaal gesproken verzot op vissoep, liet weten geen vertrouwen te hebben in Soupe de Poison. “Ik et echt geen giftige soep”, zo berichtte Bullie. Uiteindelijk echter gelukte het om voor ieder teamlid een lekker hapje te regelen. Het etentje duurde lang, met name omdat kennis werd gemaakt met Olivier en Jean Luc, twee mannen afkomstig van het 900 kilometer verderop gelegen eiland Guadeloupe. Zij bleken tijdelijk werkzaam, voor een lokale bank, op St. Barth. Na een zeer onderhoudend gesprek nodigden zij vervolgens de teamleden uit om naar Guadeloupe te komen, alwaar hen een gratis verblijf werd aangeboden. U begrijpt, de telefoonnummers werden al snel uitgewisseld.

Het dagje naar St. Barth vloog werkelijk om. De terugreis diende, gevoelsmatig althans, alweer te snel te worden ingezet. Als een speer rende Pinoccio weer naar de stuurhut waarna, zo’n drie kwartier later, weer veilig Sint Maarten kon worden bereikt. Daar wachtte Pinoccio en Bullie nog een uitdagende klus. Immers zij hadden de heer Hosee, een man met woeste uitstraling, bekend gemaakt met de komst van Sinterklaas. Dat bracht Hosee in opperste verwarring nu hij slechts Santa Claus, de kerstman, bleek te kennen. De verwarring werd nog groter toen Pinoccio vertelde dat Sinterklaas zou komen op een wit paard. “No, thats impossible. He’s coming with his rendeers”, zo schreeuwde Hosee. Na het tonen van wat filmpjes van de aankomst van de Goedheiligman, werd Hosee al wat geloviger. Welnu, vanavond gaan Bullie en Pinoccio trachten om Hosee zijn schoen te laten zetten. Bij wijze van voorbeeld gingen de beide mannen hem vast voor.

Wordt vervolgd…..

Een muzikale opening...

Het is bijna weekeinde geworden op het snikhete eiland Sint Maarten nu het inmiddels vrijdag 17 november 2017 is. De zon brandt al vanaf de vroege ochtenduren op het uniform van Uw Hoofdredacteur nu er bijzondere bijeenkomsten stonden gepland. Wat was namelijk het geval? Welnu, al tegen zessen in de ochtend werd Uw Hoofdredacteur gewekt door het gepingel van zijn telefoon. Er bleek een bericht te zijn binnengekomen van de heer Dick Drayer, U weet wel, de Caribisch correspondent van onder meer de NOS. Dick meldde dat het door hem gemaakte nieuwsitem over veiligheid op Sint Maarten, waarin ook de Pointe Blanche gevangenis werd belicht, komende zondagavond in het NOS journaal te zien zal zijn. Daarnaast zal de radio er op maandagochtend aandacht aan besteden. Goed om te weten! Tegelijkertijd ontving het team het bericht dat plaatsing van het artikel in het Twentse dagblad Tubantia even is uitgesteld vanwege een actuele reportage over de ontwikkelingen bij Siemens te Hengelo. Maar, wat in het vat niet verzuurt niet. Het komt dus vast goed.

Bijzondere bijeenkomsten, ik memoreerde ze al. In de eerste plaats namelijk gelukte het eindelijk, na een lange week van wachten, de mannen van de Dienst Vervoer en Ondersteuning te laten beëdigen door de Minister van Justitie. Dit nadat er uiteindelijk overeenstemming werd bereikt over de inhoud van de Ministeriele Beschikking. Om half tien vanochtend meldden zich de, in keurig tenue gehesen, mannen bij het Gouvernementsgebouw. Ietwat gespannen drukten de mannen de hand van de Minister waarna zij zich strak opstelden in rijen van twee. Allereerst werd, door een heer van het plaatselijke politiekorps, de inhoud van de beschikking voorgelezen. Toen er vervolgens werd gevraagd hoeveel mensen de eed af zouden leggen en hoeveel mannen de belofte zouden afleggen, meldde zich slechts een collega voor de eed. Dat leverde onbegrip op omdat op Sint Maarten zo ongeveer elke bewoner ter kerke gaat. Echter, na enig gegrinnik gelukte het de mannen te installeren. Vanaf vandaag kunnen de boys dan ook daadwerkelijk worden ingezet. Daarna wachtte nog een boeiend overleg met de Ministeriele Staf van de Minister. Het team is er maar druk mee.

Zoals U weet heeft het hotel waar het team verblijft grote schade opgelopen door orkaan Irma. Met man en macht wordt gewerkt om de boel weer te repareren, U hebt dat al kunnen lezen in een eerdere editie. Vandaag wordt er daardoor een mijlpaal bereikt. Het is namelijk zo dat er de hele week is gewerkt aan het startklaar maken van een barretje aan de boulevard, behorend bij het hotel. En juist vanavond staat de officiële opening gepland. Vele gasten zijn daarvoor genood, zo ook het team van Uw Hoofdredacteur. Er was nog slechts een klein probleempje, zo berichtte de hoteleigenaresse. Er werd namelijk nog gezocht naar passende muziek. Nu moet U weten dat Uw Hoofdredacteur veel muziek heeft verzameld op zijn computertje en dat die muziek al eerder op een USB stick werd gezet voor onze Chinese overbuurman. De eigenaresse van het hotel, die ook diverse malen genoot van een Chinese maaltijd, vroeg dan ook hoe Daniel San aan die goede muziek kwam. Welnu, U raadt het al, Uw Hoofdredacteur werd al snel in het bezit gesteld van nog een USB stick met het verzoek deze maar te vullen. Zo kan er vanavond in elk geval worden genoten van stemmige klanken.

Gisteren werd er door vele mankrachten en machines gewerkt aan het begaanbaar maken van het strand voor het hotel. Hoewel men vooraf hoopvol was gestemd, bleek het uiteindelijk beslist niet mee te vallen het strand te ontdoen van de erop geworpen boten. Met aan elkaar geknoopte touwen die onder de boten door werden gelegd, welke vervolgens aan twee hijskranen werden bevestigd, zou de klus snel geklaard moeten zijn. Hoe anders was de realiteit. De, toch tamelijk dikke, touwen knapten immers af als luciferhoutjes onder het gewicht van de verschillende vaartuigen. Aan het einde van de dag regende het dan ook geluiden van teleurstelling. Wel gelukte het om diverse palmbomen structureel uit de grond te trekken, maar de boten liggen er nog steeds. Of het de komende week zal gelukken meer succes te hebben? U leest het vast en zeker in een nieuwe editie van Een Zonnig Avontuur!

Wordt vervolgd…..