Lessen in topografie...

Op het eens zo fraaie eiland Sint Maarten is het vandaag dinsdag 28 november 2017 geworden. Terwijl het in ons thuisland Nederland bijzonder koud schijnt te zijn, staat de zon op Sint Maarten stralend aan de hemel en is het met een temperatuur van ongeveer dertig graden Celsius bijzonder warm. Al zeer vroeg in de ochtend, zo tegen de klok van zes, was Uw Hoofdredacteur op om te werken aan verschillende rapportages. Het was nog donker op dit eiland en de gevoelstemperatuur was heerlijk. Er waren al mensen aan het werk om de boulevard compleet te reinigen, van belang omdat komende zaterdag de Koning en diens eega Maxima op bezoek komen. Iets waar door velen reikhalzend naar wordt uitgekeken. Veel bewoners van Sint Maarten hebben namelijk al hun hoop op wederopbouw van het verwoeste eiland op Nederland gevestigd. Dagelijks wordt aan de teamleden gevraagd om vooral toch langer te blijven om de veiligheid van de bewoners te kunnen garanderen. Men is nog altijd zeer angstig voor wat de toekomst zal gaan brengen.

Ook Daniel San, onze Chinese kok, toonde zich ongerust over de veiligheid van zijn gezin. U moet weten, om zijn restaurant te kunnen betreden dient allereerst een trap te worden beklommen. Aan het begin van die trap bevond zich een houten deur, welke overigens nauwelijks kon worden afgesloten. Die deur werd dan ook, met enige regelmaat en met toestemming van Daniel San, in de ochtend geopend door Uw Hoofdredacteur teneinde gebruik te kunnen maken van een werkende internetverbinding. Echter, op advies van de teamleden besloot Daniel San dat het zo niet langer kon. En zo kan het dan ook zijn dat al vanaf de vroege ochtenduren ijzer wordt gesmeed en aan elkaar wordt gelast tot een stevige metalen toegangsdeur. Uw Hoofdredacteur hoeft zich geen zorgen te maken, zo berichtte hem Daniel San. Immers, hij wordt gewoon in het bezit gesteld van een sleutel van de nieuwe deur. Kijk, dat is nu nog eens service!

Om blijvend verzekerd te zijn van onze klandizie, investeerde Daniel San zelfs in een nieuwe koffiemachine. Het was namelijk tot voor kort zo dat wanneer er koffie werd besteld, deze bereid diende te worden vanuit een potje Nescafé. Nu is een zo’n kopje nog wel te verdragen, maar daar blijft het dan ook wel bij. Daniel San had dat goed in de smiezen en besloot de mannen van dienst te zijn door een geheel nieuw apparaat aan te gaan schaffen. Er kon zelfs heuse cappuccino door de machine worden vervaardigd, zo berichtte Daniel San. Om vervolgens een blikje koffiemelk in een kannetje te gooien om dat middels een stoompijpje te gaan verwarmen. Gelukkig had zich juist Jeroen, de nieuwe Hoofdofficier van Justitie op Sint Maarten, gemeld. Bereidwillig deed hij Daniel San voor dat er melk vanuit een pak diende te worden gebruikt welke vervolgens verwarmd diende te worden. Het lukte! En zo is het volledige team dagelijks verzekerd van een uitstekende kop koffie.

Zo langzamerhand raakt de druk wat van de ketel voor de verschillende teamleden. Nu er verschillende scenario’s voor de toekomst van de gevangenis zijn ontwikkeld ligt de bal bij de politiek. De nadruk ligt dan nu nog op het kunnen verkrijgen van noodzakelijke goederen en materialen om het gevang operationeel te laten zijn, zij het in sterk afgeslankte vorm. Dat valt lang nog niet mee nu allerlei procedures dienen te worden nageleefd die zijn ontwikkeld in andere gebieden dan op dit eiland. Stap voor stap, en soms met engelengeduld, worden er succesjes geboekt. Een mooi succes werd behaald door Pinoccio, die eigenstandig een sponsor voor sportmaterialen wist te strikken. Deze sponsor verzorgt het transport en de installatie van professionele basketbalpalen en voetbaldoelen. Zo kan de aanwezige gedetineerden in ieder geval nog enig vertier worden geboden! Een mooie actie van Pinoccio die zeker waardering verdient.

Als laatste punt dan toch nog even terug naar Daniel San, de Chinese restauranthouder die ons telkenmale in de gelegenheid stelt zijn etablissement als kantoor te gebruiken. Hij toont zich al geruime tijd zeer geïnteresseerd in Nederland. Hij vraagt dikwijls naar de gang van zaken in ons kikkerlandje, waar hij tot voor kort eigenlijk nauwelijks iets van leek te weten. Wel wist Daniel San waar Nederland lag, zo wist hij te melden. “Immers, het grenst toch aan Zuid-Frankrijk en tegen Spanje aan”? zo vroeg hij aan Pinoccio. Nu is Pinoccio een specialist op het gebied van de digitale snelweg en maakt hij, met grote regelmaat, gebruik van Google translate. Hij slaagt er dan ook steevast in om Nederlandse uitspraken prima te vertalen in het Chinees. En zo kon het dan ook zijn dat Pinoccio, in een mum van tijd, een kaart van Europa kon presenteren waarop, in Chinese karakters, te lezen viel welke landen er zich bevinden. Uitermate dankbaar liet Daniel San weten zeer verheugd te zijn met de lessen topografie. Waarvan akte!

Wordt vervolgd…..    

Tien jaar jonger in 60 seconden...

Het is vandaag zaterdag 25 november 2017 op het snikhete eiland Sint Maarten. Een dag die al zeer vroeg begon voor het team van Uw Hoofdredacteur nu al gedurende de nachtelijke uren allerlei berichtjes op telefoons binnenkwamen. Wat was namelijk het geval? Welnu, enige weken geleden werd er contact opgenomen door de Twentse Courant Tubantia met het verzoek om een interview. En juist dat interview werd vandaag op twee volle pagina’s gepubliceerd. Terwijl de courant al in de brievenbussen van Nederlandse abonnees werd bezorgd was het op dit eens zo fraaie eiland nog middenin de nacht. Daarmee werd echter in de eerdergenoemde berichtjes geen rekening gehouden. En zo kon het dan ook zijn dat, ook op Sint Maarten, de courant al tijdig werd gelezen. De mannen waren het er snel over eens: heel leuk artikel met mooie foto’s. Met dank aan Henk Bouwhuis van Tubantia dus!

Gisteren maakte Uw Hoofdredacteur wel iets heel bijzonders mee. Nadat de teamleden een uitvoerige presentatie over mogelijk nieuwbouw van een gevangenis aan de Minister van Justitie hadden gegeven, werd besloten een kop koffie te gaan drinken in Front Street, een van de hoofdstraten op dit eiland. Nadat de auto was geparkeerd viel het oog van Bullie op een winkel die klaarblijkelijk recentelijk was heropend. In de etalage van de winkel stond een enorm affiche waarop stond vermeld: 10 years younger in only 60 seconds. “Noe, dat zal’k dan is effen rap goan bekiekn”, zo berichtte Bullie. Snel stoof hij de winkel binnen alwaar hij hartelijk werd onthaald door een viertal dames. Dames die in lachen uitbarstten toen Bullie hen meldde graag gebruik te willen maken van het aanbod 10 jaar jonger te worden. Hij werd vervolgens op een kruk gehesen en voorzien van een smeerseltje onder zijn ogen. Met een soort van Spaanse waaier werd het geheel nadien gedroogd. Als laatste werden er nog wat goudkleurige glitters onder de ogen van Bullie aangebracht, hetgeen voor de overige mannen allerlei associaties met carnaval opriep. Bullie bleek zo tevreden te zijn met het resultaat dat hij de dames vroeg: “Wat geet ut mie kostn ak een hele tube koop”? De prijs viel erg mee, zo wisten de dames. Normaliter zou het goede ongeveer 1200 US dollar kosten, maar voor Bullie bedroeg de prijs slechts 599 US dollar. Toen de mannen Bullie aankeken bleek die van dat aanbod inmiddels weer 10 jaar ouder te zijn geworden. Hij heeft dan ook maar besloten niet van het koopje gebruik te gaan maken.

Na alweer ongeveer tien weken lang dagelijks de menukaart van Daniel San, onze Chinese kok, te hebben doorgenomen, werd het gisterenavond volgens de mannen tijd voor een ander gerecht. "Ik weet wat we moeten doen. Het is immers winter”, zo vertelde Pinoccio. “We moeten aan de erwtensoep”. Snel werd er op Google een afbeelding van een kop erwtensoep getoverd waarna die vervolgens werd voorgelegd aan Daniel San, natuurlijk met de vraag of hij deze soep zou kunnen bereiden. “Snelt, snelt? I nevel healed of that”, zo zei Andre San. Dat was dus geen succes. Via via kwamen de mannen er nadien echter achter dat het restaurantje waar ongeveer een week eerder zuurkool was genuttigd, mogelijk ook erwtensoep zou kunnen serveren. En inderdaad, dat bleek zo te zijn. Soep die zo dik was dat je lepel er gewoon rechtop in kon blijven staan. Heerlijk was het en hoe fijn was het om eens een beetje te kunnen variëren in maaltijden. Voor herhaling vatbaar dus!

Na de maaltijd werd er besloten nog een drankje te gaan nuttigen aan het buitenbarretje van het hotel. Er stond een geluidsinstallatie opgesteld waaruit klanken tevoorschijn kwamen van Afrikaanse makelij. Het bleek te gaan om muziek die later werd uitgebracht door Zouk, een Franstalige band. Het waren meeslepende klanken en dan weet je het wel. In een mum van tijd toverde Pinoccio een barkruk tevoorschijn en begon die vervolgens te bespelen als een djembe. Hij oogstte er veel succes mee en Uw Hoofdredacteur verwacht dan ook snel de eerste boekingen. Vandaag overigens, verliep de dag veel rustiger. Nu er enigszins gerelaxt kon worden, werd besloten af te reizen naar het Franse deel van dit eiland. Het water is daar minder vervuild door gezonken boten dan op het Nederlandse deel. Er werd dan ook heerlijk gezwommen in het zoute water. Prima, nu de temperatuur hier dik dertig graden Celsius bedraagt!

Wordt vervolgd…..  

Bezoek voor Bullie....

Op het bij tijd en wijle regenachtige eiland Sint Maarten schiet de donderdag al een heel stuk op. Het is vandaag 23 november 2017 en het team van Uw Hoofdkantoor is inmiddels al maandenlang op dit zo getroffen eiland. Ook vandaag diende er weer hard te worden gewerkt. Hippie vertrok daarom al vroeg naar de hooggelegen Point Blanche gevangenis waar hij nog altijd druk doende is met het ontrafelen van een administratieve chaos. Bullie en Pinoccio daarentegen verplaatsen zich van hot naar her op dit eiland, op zoek naar bedrijven die noodzakelijke goederen of materialen kunnen leveren om de gevangenis weer enigszins in bedrijf te krijgen. Iets wat niet erg gemakkelijk is. Immers, bijna alle materialen moeten worden geïmporteerd en nu welhaast ieder huishouden schade heeft opgelopen door de orkaan, zijn aangevoerde goederen vaak al snel weer verkocht. Het lijkt dus wel een beetje een speurtocht in de West voor deze mannen.

Nu er, voor het hotel, met man en macht gewerkt is aan het schoonmaken van de boulevard, ziet het er al een stuk beter uit. Enorm veel afval moest worden afgevoerd, afval wat in de avonduren bezocht werd door grote hoeveelheden ratten. Vanaf het balkon viel duidelijk waar te nemen hoeveel ongedierte er op de gigantische hoeveelheid troep afkwam. Nu is Uw Hoofdredacteur niet bepaald een grote fan van dat ongedierte, de opruimactie stond hem dan ook zeer aan. Gelukkig is niet al het dierlijk leven verdwenen. Met enige regelmaat vertonen zich weer grote leguanen, een soort van prehistorische verschijningen. Wanneer de zon schijnt laven ze zich aan de zonnestralen. Het blijft een mooi gezicht en bevalt Uw Hoofdredacteur een stuk beter dan de ratten!

Vanochtend kreeg Uw Hoofdredacteur een presentje namens de medewerkers van de Pointe Blanche gevangenis uitgereikt. Voor alle geleverde inspanningen en ondersteuning ontvingen de teamleden een mooi shirt. Een shirt dat de tekst kent: “Correctional Institute St. Maarten” en dat dagelijks wordt gedragen door medewerkers van de gevangenis. Het team toonde zich er blij verrast mee. Leuk om in te lijsten en op een geschikt plekje op te hangen, zo lijkt het althans Uw Hoofdredacteur. De mannen van de Dienst Vervoer en Ondersteuning lijken inmiddels ook al helemaal ingeburgerd op Sint Maarten nu zij dagelijks de beveiliging van het gevang voor hun rekening nemen. Zij blijken prima samen te kunnen werken met de lokale medewerkers, die maar wat blij zijn dat de Nederlandse mannen er zijn. Een perfect voorbeeld van goede samenwerking.

Bullie had vannacht een kort nachtje, zo berichtte hij hedenochtend. Wat was namelijk het geval? Welnu, tegen de klok van vieren werd Bullie, en overigens ook de naast hem slapende Pinoccio, gewekt door het geluid van zijn telefoon. Niet bepaald blij verrast nam Bullie de telefoon ter hand om vervolgens te woord te worden gestaan door een telemarketingdame die Bullie vertelde dat hij mogelijk een prijs had gewonnen. Nou, met zoiets moet je Bullie niet middenin de nacht aankomen. Met een “loat mie gewoon sloap’n” verbrak hij dan ook bruusk de verbinding. Overigens had de dag nog wel een verrassing meer  voor Bullie in petto. Hij ontving namelijk bezoek op zijn slaapkamer. In de vroege ochtend meldde zich een hardloper aan de deur in de vorm van een enorme kakkerlak. En nu moet Bullie niet alleen niets hebben van telemarketingacties, ook aan kakkerlakken heeft hij een broertje dood. Onmiddellijk dook hij in zijn koffer, die immers dagelijks vele verrassingen blijkt te herbergen. Hij kwam er vervolgens uit in gezelschap van een grote groene spuitbus die met verve werd leeggespoten over de kakkerlak. De actie van Bullie slaagde en het dier legde het loodje. Het is maar te hopen dat Bullie vannacht wel kan genieten van een welverdiende nachtrust. Wanneer dat niet zo is wordt hij er namelijk niet bepaald vrolijker van.

Wordt vervolgd…..    

Hulp van collega's...

Het is vandaag woensdag 22 november 2017 geworden op het enigszins bewolkte eiland Sint Maarten. Nog altijd wordt er, met man en macht, gewerkt aan de wederopbouw van dit beschadigde eiland. Heel voorzichtig openen sommige winkeliers weer hun winkeltjes, al geven zij allen aan bijzonder angstig te zijn voor de toekomst. Men voelt zich onveilig en ook gediscrimineerd. Toeristen zijn er niet of nauwelijks te bekennen op dit eens zo fraaie en drukke eiland. Weliswaar lijkt het zo te zijn dat er in de maand december vijf cruiseboten het eiland zullen aandoen, maar waar er dit normaliter honderd zijn betekent dit een enorme derving aan inkomsten. Nog altijd worden er mensen ontslagen en heeft de overheid inmiddels besloten, maandelijks aan gezinnen die daarvoor in aanmerking komen, boodschappenbonnen te gaan verstrekken. Uw Hoofdredacteur kan zich de zorgen van de winkeliers dan ook goed indenken, het wordt er niet beter op.

Na ruim een week te hebben gewacht op de juiste tekst voor hun beëdiging werden de collega’s van de Dienst Vervoer en Ondersteuning afgelopen week eindelijk daadwerkelijk inzetbaar. Vanaf het weekeinde zijn de mannen, vijftien in getal, in verschillende shifts belast met de beveiliging van de zwaar beschadigde gevangenis Pointe Blanche. Dit komt de veiligheid op Sint Maarten zeer ten goede. Wanneer U thans de berg, waarop het gevang is gelegen, op gaat rijden komt U op enig moment dan ook zwaarbewapende Nederlandse collega’s tegen. Geen overbodige luxe nu nog altijd de ringmuur van de gevangenis op verschillende plekken is omgevallen en scheuren vertoont. De komende zes maanden zullen deze collega’s er in elk geval voor zorgen dat de boel dicht blijft. Geen overbodige luxe!

Zoals U zich wellicht kunt herinneren uit eerdere edities, gebruikt het team van Uw Hoofdredacteur al maandenlang dagelijks een Chinese maaltijd. Al vanaf dag een serveert Daniel San, onze Chinese kok, een hoeveelheid voedsel die steevast te groot bleek te zijn. Dus, eveneens vanaf dag een, werd besloten om het resterende voedsel uit te delen onder wat minder bedeelde, maar hardwerkende, lokale zwoegers. Dat werd, zo kunt U zich wellicht indenken, enorm gewaardeerd en is zo langzamerhand verworden tot een traditie. En, zo kan het dan ook zijn dat de heren Hosee en Melvin zich, zo tegen een uur of vijf in de middag, komen melden voor een afhaalmaaltijd. Immers, zij zien er niet altijd even representatief uit waardoor Daniel San hen liever wat afzijdig houdt van andere restaurantbezoekers. Vanaf een uur of vijf nemen zij dan ook keurig plaats op een stoel buiten het restaurantgedeelte en wachten zij op wat komen gaat. Zo ongeveer tegen zeven uur wordt dan de maaltijd gereserveerd en wachten beiden netjes op hun beurt. Het is en blijft toch wel bijzonder op Sint Maarten.

Komende zondag ontvangt het team een oude bekende op Sint Maarten. Immers, dan arriveert Peter van der Sande, oud Hoofddirecteur van de Dienst Justitiële Inrichtingen, op dit eiland. In zijn rol van toezichthouder op verschillende justitiële diensten bezoekt Peter verschillende eilanden in de omgeving. Nu moet U weten, Peter was degene die Uw Hoofdredacteur in 2009 vroeg om voor een fiks aantal jaren op Curaçao te gaan werken en daardoor ontstond een warme band. Het was dan ook een leuke verrassing toen er gisteren een mail binnenkwam op de computer waarin Peter aangaf het leuk te vinden om zondagmiddag af te spreken. Kijk, dat is nu nog eens een leuk verzetje nu zo langzamerhand toch wel het gemis van familie, vrienden en bekenden aan het toenemen is.

De komende dagen staan voor het team in het teken van het ontwikkelen van scenario’s voor de toekomst van de justitiële keten op Sint Maarten. Want, dat er nog heel veel gebeuren moet dat is wel duidelijk. Afgesproken is dat de mannen van het team aanstaande vrijdag een presentatie voor de Minister van Justitie zullen gaan verzorgen waarin die verschillende scenario’s aan de orde zullen komen. Dat wordt dan ook wel een tamelijk spannende dag, zeker wanneer U zich realiseert dat de huidige Minister al binnen een aantal weken plaats zal moeten maken voor een opvolger. Iets wat hopelijk niet tot al teveel vertraging in de planvorming zal leiden. Daar heeft namelijk niemand iets aan. Hoe het zal aflopen? U leest het vast en zeker in een der volgende edities van Een Zonnig Avontuur.

Wordt vervolgd…..   

Hippie is een bikkel!

Het is inmiddels maandag 20 november 2017 geworden op Sint Maarten, waar vandaag de zon brandt als nooit tevoren. Het is, met ongeveer 30 graden Celsius, een warme dag. De uniformkleding van de teamleden is dan ook dagelijks aan een wasbeurt toe. Het is een geluk dat de recent ingevlogen collega’s uit Nederland nog wat extra shirts voor ons hebben meegenomen. Zo lukt het in elk geval weer om er iedere dag fris bij te lopen. Het is de eerste werkdag van een waarschijnlijk lange week voor het team van Uw Hoofdredacteur. Er moeten immers allerlei offertes worden aangevraagd en goedgekeurd om de Pointe Blanche gevangenis weer enigszins verantwoord te kunnen laten draaien. De gevangenis overigens die, vanaf afgelopen vrijdag, aan de buitenzijde wordt beveiligd door die eerdergenoemde Nederlandse collega’s. Dat is dan tenminste een grote zorg minder. In een aantal gevallen betreft het mannen die jaren geleden al eens een tijdje in de tropen hebben gewerkt, zij het dat het toen ging om Curaçao. Het maakt echter wel dat deze mannen snel gewend zijn aan de omstandigheden hier, die verschillen namelijk enorm met die in Nederland.

Hippie is vandaag al in alle vroegte vertrokken naar zijn vaste werkplek in het gevang. Dat is mooi, het zag er namelijk gisterenavond niet naar uit dat Hippie daarvoor fit genoeg zou zijn. Wat was namelijk het geval? Welnu, iedere dag, zo aan het einde van de middag, neemt Hippie een duik in zee. Nu moet U weten dat er nogal wat schepen zijn gezonken door toedoen van orkaan Irma. Het zeewater is dientengevolge verre van schoon, reden waarom Uw Hoofdredacteur bedankt voor de eer om te zwemmen. Met name een oorontsteking is dan snel opgelopen. Hippie is echter een bikkel! En zo kon het dan ook zijn dat hij gisteren, op zijn vrije zondag, besloot eens lekker aan het lege strand, gelegen voor het hotel, te gaan liggen. Nu is Hippie echter ook een beetje een dromer. Hij vergat dan ook al snel alles om zich heen om, na bijna drie uur in de brandende zon te hebben bruingebakken, weer tot het land der levenden terug te keren. Daar had hij gisterenavond toch wel behoorlijk last van. Maar, ik schreef het al eerder: Hippie is een bikkel!

Dan nog even een korte terugblik op de eventuele komst van de Goedheiligman naar het Chinese restaurant waar al wekenlang de maaltijd wordt genuttigd. Zoals U reeds in een eerdere editie van Een Zonnig Avontuur hebt kunnen lezen hadden Bullie en Pinoccio de heer Hosee aan zijn verstand gebracht dat het zou kunnen lonen de schoen te zetten. Immers, Sinterklaas was aangekomen, ook op Sint Maarten. Bij wijze van voorbeeld hadden de mannen hun schoen gezet, met daarin een appeltje voor het paard. En wat bleek gisteren? Welnu, in de schoen bleek een fles uitstekende Franse cognac aanwezig te zijn en was de appel verdwenen. Terwijl Hosee verbaasd de inhoud van de schoen bekeek, maakte Uw Hoofdredacteur daarvan snel een foto die naar de teamleden werd verzonden. Toen Hosee een uurtje later het pand verliet, meldde zich Bullie die vervolgens snel de schoen weghaalde en de dure fles weer in het bezit stelde van de rechtmatige eigenaar, Daniel San.

Toen het gisterenavond tijd werd de maaltijd te nuttigen, meldde zich de heer Hosee. Met een ernstig gezicht werd hem, door Pinoccio, gevraagd waar diens schoen was gebleven. Geheel in de war verklaarde Hosee dat hij weliswaar had gezien dat de appel was verdwenen in ruil voor een fles cognac, maar dat hij geen idee had waar de schoen zich bevond. Met een boos gezicht stelde Pinoccio hem de vraag of hij aan de schoen had gezeten en daarbij de fles eruit had gehaald. Totaal verbouwereerd berichtte Hosee dat hij echt onschuldig was. Pinoccio toonde Hosee vervolgens de foto die duidelijk liet zien dat de fles cognac uit de schoen werd gehaald. De arme man zag het inmiddels volstrekt niet meer zitten en zweerde dat hij zowel de schoen als de fles en de appel niet had ontvreemd. Toen daarna Bullie in het oor van Hosee fluisterde dat Bullie zelf de schoen had weggenomen en die inmiddels had verkocht, was de chaos compleet. U begrijpt, het dispuut leverde het team van Uw Hoofdredacteur een genoeglijk uurtje op. Uiteindelijk kwam het allemaal goed en kon ook Hosee er hartelijk om lachen.

Dan was het ook nog zo dat Uw Hoofdredacteur hedenochtend te horen was op radio 1 in een reportage van Caribisch correspondent Dick Drayer. Mocht U dat nog willen beluisteren: hier vind U de link!

Wordt vervolgd…..

Van zuurkool en de Goedheiligman....

Vandaag is het zondag 19 november 2017 geworden op het eens zo mooie eiland Sint Maarten. Het team heeft een rustig weekeinde, eigenlijk voor het eerst in een fiks aantal weken. Er waren weer de nodige ontwikkelingen de afgelopen dagen. Zo werd namelijk op vrijdagavond, onder het genot van veel muzikale klanken, de buitenbar van ons hotel officieel geopend. En om dat mee te kunnen maken waren ook de mannen uitgenodigd. De gehele buurt en vele notabelen uit de politiek bleken aanwezig te zijn. Wie ook aanwezig was, was Daniel San, onze Chinese kok. De teamleden vroegen Daniel of hij hen miste, en of dat de reden was voor zijn bezoek. Maar nee hoor, Daniel liet weten dat hij het een goed gebruik vond om zijn overburen te feliciteren met een eerste stap naar herstel. En dat is natuurlijk ook zo.

Overigens, na ongeveer acht weken lang alleen te hebben geteerd op Chinees voedsel, was Bullie het wel een beetje zat. “Ik wol eindelijk wel ens wat aans eten dan nasi. Ik goa wa’s effen op onderzeuk uut”, zo berichtte hij Uw Hoofdredacteur. En jawel hoor, na enige tijd te hebben rondgevraagd meldde Bullie dat er een plek op Sint Maarten zou zijn waar het mogelijk was om stamppotten te gaan eten. En zo kon het dan ook zijn dat het team, aan het einde van de vrijdagmiddag, op zoek ging naar passend voedsel. Na enige tijd te hebben rondgereden werd uiteindelijk Café Rembrandt bereikt. En zie, de menukaart liet zien dat het mogelijk was zuurkool, hutspot, boerenkool of erwtensoep te bestellen. In no time werd dan ook de bestelling van hutspot en zuurkool doorgegeven. De hutspot kwam met een gehaktbal en was bestemd voor Hippie. Uw Hoofdredacteur en Bullie daarentegen kozen voor de zuurkool, welke werd geserveerd met een halve rookworst. Pinoccio hield niet van aardappels zo liet hij weten. Hij werd later op de avond dan ook maar weer neergezet bij de Chinees.

Gisteren stond er een teamuitje op het programma. De reis voerde, per snelle veerboot, naar het peperdure eiland St. Barth, gelegen op ongeveer 25 kilometer van Sint Maarten. Het team werd, in de vroege ochtend, hartelijk verwelkomd door de kapitein. Deze meldde dat hij ons eerder in de week in uniform had gezien en ons daarom herkende. Onmiddellijk maakte Pinoccio van de gelegenheid gebruik om een plekje in de stuurhut te verwerven, hetgeen hem zowel op de heenreis als op de terugvaart gelukte. Trots als een pauw stond hij naast de kapitein en vroeg honderduit. Na een tocht van ongeveer 45 minuten werd St. Barth bereikt en vielen onmiddellijk de vele prachtige villa’s, vaak in het bezit van wereldsterren, op. Besloten werd om als eerste een eilandtour met een taxibusje te gaan maken. De taxichauffeur bleek een kloon te zijn van Luis de Funez en Engels te spreken met het Franse accent uit de televisieserie Allo, Allo. Het werd dus een boeiend ritje.

St. Barth bleek een fantastisch eiland te zijn. Mooi, opgeruimd en groen. Een hotelkamer kon helaas niet worden geboekt, zo berichtte Luis. Immers, ook op St. Barth had orkaan Irma veel schade veroorzaakt, met name aan hotels die aan de kust gelegen zijn. Zij hebben allemaal, voor een periode van zes maanden, hun deuren moeten sluiten om reparaties uit te kunnen voeren. Wel was het mogelijk om, wanneer de teamleden dat zouden willen, een mooi huisje te huren voor een weekje. De kosten daarvoor bedroegen slechts 25.000 US dollar! Na ampele overweging werd toch maar besloten niet op dit aanbod in te gaan. Het leek ons iets teveel van het goede. In plaats daarvan werd koers gezet naar Shell Beach, een strand geheel bedekt met schelpen. Een verkoelende duik in het azuurblauwe water kon al snel worden gemaakt. Heerlijk zo een dagje!

Na de zwempartij werd het tijd om te gaan lunchen. Welnu, dat gelukte, gedurende een periode van meer dan drie uren, uitstekend. In een achteraf straatje vonden we namelijk een lokale bistro waar het gezellig zitten was. Bullie en Hippie, beide niet erg taalvast in het Frans, hadden wat moeite met de menukaart. Hippie was er snel uit: “Ik nem Koot de Boef, da’s immers in mien vakgebied”. Bullie, normaal gesproken verzot op vissoep, liet weten geen vertrouwen te hebben in Soupe de Poison. “Ik et echt geen giftige soep”, zo berichtte Bullie. Uiteindelijk echter gelukte het om voor ieder teamlid een lekker hapje te regelen. Het etentje duurde lang, met name omdat kennis werd gemaakt met Olivier en Jean Luc, twee mannen afkomstig van het 900 kilometer verderop gelegen eiland Guadeloupe. Zij bleken tijdelijk werkzaam, voor een lokale bank, op St. Barth. Na een zeer onderhoudend gesprek nodigden zij vervolgens de teamleden uit om naar Guadeloupe te komen, alwaar hen een gratis verblijf werd aangeboden. U begrijpt, de telefoonnummers werden al snel uitgewisseld.

Het dagje naar St. Barth vloog werkelijk om. De terugreis diende, gevoelsmatig althans, alweer te snel te worden ingezet. Als een speer rende Pinoccio weer naar de stuurhut waarna, zo’n drie kwartier later, weer veilig Sint Maarten kon worden bereikt. Daar wachtte Pinoccio en Bullie nog een uitdagende klus. Immers zij hadden de heer Hosee, een man met woeste uitstraling, bekend gemaakt met de komst van Sinterklaas. Dat bracht Hosee in opperste verwarring nu hij slechts Santa Claus, de kerstman, bleek te kennen. De verwarring werd nog groter toen Pinoccio vertelde dat Sinterklaas zou komen op een wit paard. “No, thats impossible. He’s coming with his rendeers”, zo schreeuwde Hosee. Na het tonen van wat filmpjes van de aankomst van de Goedheiligman, werd Hosee al wat geloviger. Welnu, vanavond gaan Bullie en Pinoccio trachten om Hosee zijn schoen te laten zetten. Bij wijze van voorbeeld gingen de beide mannen hem vast voor.

Wordt vervolgd…..

Een muzikale opening...

Het is bijna weekeinde geworden op het snikhete eiland Sint Maarten nu het inmiddels vrijdag 17 november 2017 is. De zon brandt al vanaf de vroege ochtenduren op het uniform van Uw Hoofdredacteur nu er bijzondere bijeenkomsten stonden gepland. Wat was namelijk het geval? Welnu, al tegen zessen in de ochtend werd Uw Hoofdredacteur gewekt door het gepingel van zijn telefoon. Er bleek een bericht te zijn binnengekomen van de heer Dick Drayer, U weet wel, de Caribisch correspondent van onder meer de NOS. Dick meldde dat het door hem gemaakte nieuwsitem over veiligheid op Sint Maarten, waarin ook de Pointe Blanche gevangenis werd belicht, komende zondagavond in het NOS journaal te zien zal zijn. Daarnaast zal de radio er op maandagochtend aandacht aan besteden. Goed om te weten! Tegelijkertijd ontving het team het bericht dat plaatsing van het artikel in het Twentse dagblad Tubantia even is uitgesteld vanwege een actuele reportage over de ontwikkelingen bij Siemens te Hengelo. Maar, wat in het vat niet verzuurt niet. Het komt dus vast goed.

Bijzondere bijeenkomsten, ik memoreerde ze al. In de eerste plaats namelijk gelukte het eindelijk, na een lange week van wachten, de mannen van de Dienst Vervoer en Ondersteuning te laten beëdigen door de Minister van Justitie. Dit nadat er uiteindelijk overeenstemming werd bereikt over de inhoud van de Ministeriele Beschikking. Om half tien vanochtend meldden zich de, in keurig tenue gehesen, mannen bij het Gouvernementsgebouw. Ietwat gespannen drukten de mannen de hand van de Minister waarna zij zich strak opstelden in rijen van twee. Allereerst werd, door een heer van het plaatselijke politiekorps, de inhoud van de beschikking voorgelezen. Toen er vervolgens werd gevraagd hoeveel mensen de eed af zouden leggen en hoeveel mannen de belofte zouden afleggen, meldde zich slechts een collega voor de eed. Dat leverde onbegrip op omdat op Sint Maarten zo ongeveer elke bewoner ter kerke gaat. Echter, na enig gegrinnik gelukte het de mannen te installeren. Vanaf vandaag kunnen de boys dan ook daadwerkelijk worden ingezet. Daarna wachtte nog een boeiend overleg met de Ministeriele Staf van de Minister. Het team is er maar druk mee.

Zoals U weet heeft het hotel waar het team verblijft grote schade opgelopen door orkaan Irma. Met man en macht wordt gewerkt om de boel weer te repareren, U hebt dat al kunnen lezen in een eerdere editie. Vandaag wordt er daardoor een mijlpaal bereikt. Het is namelijk zo dat er de hele week is gewerkt aan het startklaar maken van een barretje aan de boulevard, behorend bij het hotel. En juist vanavond staat de officiële opening gepland. Vele gasten zijn daarvoor genood, zo ook het team van Uw Hoofdredacteur. Er was nog slechts een klein probleempje, zo berichtte de hoteleigenaresse. Er werd namelijk nog gezocht naar passende muziek. Nu moet U weten dat Uw Hoofdredacteur veel muziek heeft verzameld op zijn computertje en dat die muziek al eerder op een USB stick werd gezet voor onze Chinese overbuurman. De eigenaresse van het hotel, die ook diverse malen genoot van een Chinese maaltijd, vroeg dan ook hoe Daniel San aan die goede muziek kwam. Welnu, U raadt het al, Uw Hoofdredacteur werd al snel in het bezit gesteld van nog een USB stick met het verzoek deze maar te vullen. Zo kan er vanavond in elk geval worden genoten van stemmige klanken.

Gisteren werd er door vele mankrachten en machines gewerkt aan het begaanbaar maken van het strand voor het hotel. Hoewel men vooraf hoopvol was gestemd, bleek het uiteindelijk beslist niet mee te vallen het strand te ontdoen van de erop geworpen boten. Met aan elkaar geknoopte touwen die onder de boten door werden gelegd, welke vervolgens aan twee hijskranen werden bevestigd, zou de klus snel geklaard moeten zijn. Hoe anders was de realiteit. De, toch tamelijk dikke, touwen knapten immers af als luciferhoutjes onder het gewicht van de verschillende vaartuigen. Aan het einde van de dag regende het dan ook geluiden van teleurstelling. Wel gelukte het om diverse palmbomen structureel uit de grond te trekken, maar de boten liggen er nog steeds. Of het de komende week zal gelukken meer succes te hebben? U leest het vast en zeker in een nieuwe editie van Een Zonnig Avontuur!

Wordt vervolgd…..

Pinocccio's pupillen....

Vandaag is het op het zeer warme eiland Sint Maarten donderdag 16 november 2017 geworden. De zon staat hoog aan de hemel en met een temperatuur boven de dertig graden Celsius valt het niet mee om in de buitenlucht te werken. Uw Hoofdredacteur is druk doende allerlei scenario’s te ontwerpen om er voor te kunnen zorgen dat dit eens zo fraaie eiland kan blijven beschikken, op korte en lange termijn, over voldoende detentiecapaciteit. In dat kader was het team vanochtend bijzonder verrast met een kop in The Daily Herald, het dagblad dat dagelijks op Sint Maarten verschijnt. De Minister van Justitie maakte namelijk bekend dat hij voornemens is een nieuwe gevangenis te gaan bouwen. Dat was een van de scenario’s die was ontwikkeld en blijkbaar de voorkeur boven andere scenario’s heeft gekregen. Het zou mooi zijn als het inderdaad zover komt. De Pointe Blanche gevangenis is feitelijk al jaren aan nieuwbouw toe.

Het hotel waar het team is gelegerd, is het oudste hotel van Sint Maarten. Het Pasanggrahan Hotel, want zo is het geheten, dateert van 1905. De orkaan die begin september over het hotel raasde, heeft enorme schade toegebracht aan het pand. Toen Uw Hoofdredacteur in september, samen met Bullie en Pinoccio, op dit eiland aankwam, was er slechts een hotelkamer geschikt om er te verblijven. Met een veldbedje erbij viel de nacht overigens wel door te komen. Het dak van het hotel is vrijwel volledig ingestort. Van de verzekeringsmaatschappij mag dat nog niet worden gerepareerd, er dient eerst een schade-expert langs te komen. Welnu, die zijn schaars en die zijn druk. Inmiddels zijn er wel weer wat kamers opgeknapt, al zijn onze mannen nog altijd de enige hotelgasten. Met man en macht wordt er gewerkt aan het repareren van een half weggewaaid buitenbarretje, waar inmiddels alweer voorzichtig muzikale bachata klanken te beluisteren zijn. Men zet er de schouders dus wel degelijk onder.

Nog elke avond nuttigen de mannen van Uw Hoofdredacteur een Chinese maaltijd, hetgeen zo langzamerhand ook aan de buikomvang valt waar te nemen. Er zitten blijkbaar nogal wat calorieën in de gerechten die Daniel San ons voorzet. Overigens breidt het aantal gasten aan tafel gestaag uit nu regelmatig een officier van justitie en een makelaar, Rienk en Jelle geheten, aanschuiven aan de dis. En dan zijn er ook nog eens twee bijzondere projecten van de heer Pinoccio, Hosee en Melvin genaamd. Deze twee, enigszins minder begaafde mannen, hebben een warme vriendschap met Pinoccio opgebouwd. Pinoccio die hen allerlei goocheltrucs aanleert en die hen “D’r an met de Lippe” vloeiend heeft leren uitspreken. Hosee en Melvin zijn niet erg kapitaalkrachtig, reden waarom Pinoccio telkenmale wat meer voedsel bestelt dan strikt noodzakelijk. En zo kan het dan ook zijn dat Pinoccio zijn beide pupillen dagelijks voorziet van een bordje gezond voedsel. Eerlijk zullen we delen is het credo!

Nu er al ongeveer acht weken lang nauwelijks sprake is geweest voor een vrije dag voor de kompanen van Uw Hoofdredacteur, wordt reikhalzend uitgekeken naar komende zaterdag. Deze dag staat er namelijk slechts een publicatie over het team in alle edities van het Twentse dagblad Tubantia op de rol, maar dat kost de mannen geen inspanningen. Met andere woorden, er staan die dag geen werkzaamheden gepland. En zo kon het dan ook zijn dat Bullie besloot dat het tijd werd voor een dagje uit. Er staat een boottochtje gepland dat ons naar Sint Barth zal voeren, een eilandje waar de jetset regelmatig vertoeft, gelegen op ongeveer drie kwartier varen vanaf Sint Maarten. In de vroege ochtenduren zal er worden vertrokken, om tegen vijven weer naar dit eiland terug te gaan keren. Bullie heeft er zin in: “Man, eindelijk ’s een keer wat anders an de kop! Bin bliede dat effen op’n bootje kan zitt’n”. Iets waarin de rest van de mannen hem gelijk gaven, na bijna doorlopend aan de slag te zijn geweest in de afgelopen weken, is een verzetje meer dan welkom.

Wordt vervolgd…..

Net als in de film....

Vandaag is het woensdag 15 november 2017 geworden op het zonnige en hete eiland Sint Maarten. Op de boulevard, gelegen voor het hotel van Uw Hoofdredacteur, is het al uren een drukte van belang nu graafmachines druk doende zijn het strand bootvrij te maken. Immers, zoals het nu lijkt, zou het zomaar kunnen zijn dat de eerste cruiseboot dit eiland begin december gaat bezoeken. En dat betekent dat de vele toeristen die van de boot zullen komen met een schoon strand ontvangen dienen te worden. Dus moet er gewerkt worden, iets wat de lokale bevolking uitstekend begrijpt. Waar je ook maar kijkt wordt er getimmerd, bestraat en worden daken gerepareerd. Iets wat op het Franse gedeelte van dit eiland volstrekt niet aan de orde is. Aan die zijde lijkt het er nog altijd op als trok orkaan Irma er pas gisteren overheen, zo groot is nog steeds de chaos.

Het is alweer enige dagen geleden dat U een nieuwe editie van Een Zonnig Avontuur ontving. Dat heeft natuurlijk zijn redenen. In de eerste plaats is het zo dat het hotel waar ons team is gelegerd, al dagenlang verstoken is van een werkende internetverbinding. Daarnaast is het zo dat het team de afgelopen dagen fiks in touw is geweest. Uw Hoofdredacteur kwam dan ook simpelweg aan schrijven niet toe. Echter, dat wordt vandaag goed gemaakt nu het computertje onder de arm is genomen om bij onze Chinese vriend gebruik te kunnen maken van zijn internetverbinding. Tegelijkertijd zijn de overige teamleden vandaag verspreid over het eiland bezig met allerhande werkzaamheden. Hippie vertrekt elke ochtend al in alle vroegte naar het gevang om aldaar te trachten de administratie op orde te krijgen. Bullie en Pinoccio daarentegen buigen zich over de aanschaf van noodzakelijke materialen om de schade aan het gevang weer enigszins te repareren.

Gisteren ontving het team een bijzondere bezoeker in Pointe Blanche, de enige gevangenis die dit eiland rijk is. Aan de poort meldde zich namelijk de heer Dick Drayer in gezelschap van een dame voorzien van een enorme camera. Dick, zo moet U weten, is journalist van professie en doet verslag van ontwikkelingen in het Caribisch gebied voor onder andere de NOS. Uw Hoofdredacteur had toestemming gekregen van de Minister van Justitie om Dick rond te leiden in het gevang opdat, waarschijnlijk zaterdagavond, het NOS journaal kan laten zien hoe het gesteld is met de veiligheid op dit eens zo fraaie eiland. Zeer relaxed wandelde Dick met het team door de inrichting, ondertussen vele vragen stellend. Tegelijkertijd schoot de cameradame het ene fraaie beeld na het andere. Mocht het in de komende dagen dus zijn dat U, op radio en of televisie, reportages uit het gevang hoort of ziet, U weet dan dat Dick degene is die beeld en geluid heeft verzameld. Hoe het ook moge zijn, het team vond het leuk eens aan anderen te kunnen laten zien wat de situatie is.

Inmiddels is er een team van vijftien justitiemedewerkers aangekomen op Sint Maarten om een bijdrage te gaan leveren aan de beveiliging van de gevangenis. Helaas is het wachten nog op de beëdiging van de mannen, noodzakelijk omdat zij immers komen te werken onder het gezag van de lokale autoriteiten. Het opstellen van de tekst voor het afleggen van een dergelijke eed, bleek echter geen sinecure. Van verschillende kanten dienden dan ook tekstvoorstellen te worden aangeleverd. Op dit moment lijkt echter consensus te bestaan over de inhoud van de op te stellen beschikking. Er dient nog slechts te worden gewacht op het akkoord van de korpschef van de politie. Klein probleem is echter dat de korpschef niet op dit eiland is, maar op het duizend kilometer verderop gelegen Curaçao. Dat gaan we vandaag nog weer proberen op te lossen opdat de mannen zo spoedig mogelijk daadwerkelijk aan de slag kunnen gaan. Niets gaat vanzelf, zo blijkt maar weer eens.

Hippie waant zich, zo zegt hij om de haverklap, nog dagelijks in een film. “Man, man, wa’k hier toch allemoale met maak, t’is neet te gleuven. Ik denke steeds da’k in’n film zit”!  Ook wanneer er door Hippie met het thuisfront wordt gebeld, gaat het vooral over de verbazing die hem dagelijks ten deel valt. Het is dan ook werkelijk een enorm verschil te werken van achter je bureau in Almelo of vanuit de Point Blanche. Er is geen werkende internetverbinding en maar een telefoonlijn. Hippie moet dan ook alles uit de kast halen om voor elkaar te krijgen dat de enorme chaos die hij aantrof, wordt omgezet in een goede administratie. “Keerl, keerl, dat ha’k mie nooit kunn’n bedenk’n. Wat een bende! Ik bin d’r nog wa weken druk met”. Of het Hippie gaat lukken de boel op orde te krijgen? U leest het vast en zeker in een volgende editie van Een Zonnig Avontuur!

Wordt vervolgd…..

Een charmante Hippie.....

Het is zondag 12 november 2017 geworden op het, bij tijd en wijle, zeer regenachtige eiland Sint Maarten. Weliswaar schijnt vanmiddag de zon en is het met een temperatuur van ongeveer dertig graden warm, de afgelopen daken viel de regen met bakken uit de lucht. Zoals al in een eerdere editie gememoreerd, regent het dan in het hotel net zo hard als er buiten. Uw Hoofdredacteur prijst zich dan ook gelukkig een justitie regenjasje te hebben meegenomen, die heeft inmiddels zijn nut meer dan bewezen. Het is vandaag, eigenlijk voor het eerst in weken, een tamelijk rustige dag voor het team. Er stond niets op de agenda dus besloten Pinoccio en Bullie, al vroeg op de dag, een plekje op het eiland te zoeken waar veilig gezwommen kan worden. Dat is namelijk niet overal het geval.

Immers, op verschillende plaatsen voor het raam van onze hotelkamer vallen boten waar te nemen die slechts met de top van hun masten boven het water uitsteken. Nu die boten al vele weken lang zijn gezonken, en ze veelal lek zijn geslagen, vallen er grote olieplekken in zee waar te nemen. Het is dan ook nog altijd een macaber beeld een wit strand te zien waarop niemand te vinden is. Er wordt hard gewerkt door de bewoners van dit eens zo fraaie eiland om de schade te herstellen en hun winkeltje, of restaurantje, weer in bedrijf te kunnen nemen. Er wordt gezaagd, getimmerd en er wordt dakbedekking aangebracht. De hoop van velen is gevestigd op de komst van de eerste cruiseboot sedert orkaan Irma. Dat zal echter niet eerder het geval zijn dan in de eerste week van december. Dat geeft weliswaar nog wat tijd voor reparaties, maar tot die tijd is er nauwelijks sprake van inkomsten.

Iets wat, volgens de vele bewoners die we dagelijks spreken, een enorm probleem zal worden en het gevoel van onveiligheid behoorlijk zal gaan vergroten. Nu hotelkamers nauwelijks worden bewoond door toeristen en winkeliers nauwelijks iets verkopen, worden er massaal mensen ontslagen. Daardoor ontvangen velen ook geen enkel inkomen en zal er, volgens de sprekers, naar andere mogelijkheden worden gezocht om inkomsten te gaan verkrijgen. Dat zal, in hun optiek, waarschijnlijk gaan leiden tot meer criminaliteit op dit eiland. En dat terwijl er in de avonduren, wanneer er bijvoorbeeld sprake is van stroomuitval en absolute duisternis, sowieso al sprake is van een onwerkelijk beeld. Ontwikkelingen dus waarop ook het team van Uw Hoofdredacteur alert moet blijven.

Terwijl Pinoccio en Bullie de onderwaterwereld van de Cariben bewonderen, hadden Hippie en Uw Hoofdredacteur vandaag andere bezigheden. U moet namelijk weten, beiden zijn groot fan van Max Verstappen die vandaag actief was in Brazilië. Bullie, techneut bij uitstek, bracht daarom al vroeg op de dag een enorme stapel kabels binnen in de hotelkamer van Uw Hoofdredacteur. Ingenieus verbond hij allerlei kabels aan de televisie en aan een IPad. En zo kon het dan ook zijn dat samen met Hippie kon worden genoten van een livestream van de autorace. Hippie overigens die de komende week wederom de gehele week in de Pointe Blanche werkzaam zal zijn om aldaar de administratie op orde te brengen. Na iedere werkdag showt Hippie, vol trots, foto’s waarop hij staat afgebeeld met veelal vrouwelijke medewerksters. “Mooi ohnie? Ze vindt mie allemaole een mooie keerl”, zo valt regelmatig te beluisteren. Charme heeft hij dus klaarblijkelijk wel, al werd dat niet direct herkend door de kompanen van Uw Hoofdredacteur.

De komende week is voor het team een drukke week. U moet weten, direct na de orkaan die hier zo enorm heeft huisgehouden, was er gedurende een periode van zeven dagen geen stroom en water beschikbaar in het gevang. Met kunst en vliegwerk hield men de boel draaiende toen de enige generator die men rijk was, het volledig begaf. Een weeklang werd er daarom gekookt op houtskool en werd er nadien, provisorisch overigens, een stroomaansluiting gerealiseerd. Inmiddels echter heeft het team een generator weten te bemachtigen die morgenochtend kan worden vrijgegeven door de douane. Dat is een immense kast met een gigantisch gewicht. Het transporteren en aansluiten ervan zal ons morgen wel weer de nodige hoofdbrekens opleveren. Hoe dat zal gaan? U leest het vast en zeker in een volgende editie van Een Zonnig Avontuur!

Wordt vervolgd…..  

The picture in the wall.....

Het is vandaag vrijdag 10 november 2017 op het regenachtige eiland Sint Maarten. Met bakken tegelijk valt het water uit de lucht, hetgeen voor het team van Uw Hoofdredacteur betekent dat het binnen het hotel net zo hard regent als daar buiten. Het dak is immers grotendeels verdwenen door de orkaan Irma, waardoor je een regenjas aan moet trekken wanneer je van de ene naar de andere hotelkamer loopt. Het is even niet anders. Zeker wanneer je bedenkt hoeveel bewoners van Sint Maarten op dit moment volstrekt nog geen dak boven hun hoofd hebben, valt het voor ons team alleszins mee. Het is overigens wel vreemd, met een temperatuur van ongeveer dertig graden voelt de regenbui als een warme douche.

Vanochtend had Uw Hoofdredacteur een overleg met de Minister van Justitie. U moet weten, politiek is er momenteel sprake van een ingewikkelde situatie op Sint Maarten. Het Parlement heeft immers, alweer enige tijd geleden, een motie van wantrouwen aangenomen waardoor de verschillende Ministers demissionair zijn. De Minister President vervolgens heeft daarop besloten dat er nieuwe verkiezingen moeten komen. Daarbij voorbijgaand aan het gegeven dat veel bewoners van Sint Maarten niet eens meer een brievenbus hebben waarin ze een oproepkaart om te stemmen zouden kunnen vinden. Hoe het ook moge zijn, het is in deze situatie lastig om te bepalen wat de doelen voor de komende periode zijn. Vanochtend werd dat, in een goed gesprek, dus weer eens even op elkaar afgestemd. De komende weken heeft het team van Uw Hoofdredacteur dan ook weer volop gelegenheid te laten zien wat de mannen kunnen.

Zoals U in een eerdere editie hebt kunnen lezen, is het team de eigenaar van het Chinese restaurant, gelegen pal tegenover het hotel, bijzonder dankbaar. Al circa zeven weken lang legt de man, Andre geheten, ons in de watten door ons te voorzien van overheerlijke en alleszins betaalbare maaltijden. Dagelijks wordt er, na overleg tussen Pinoccio en Andre, een passend menu samengesteld dat soms bestaat uit Nasi, maar soms ook uit patat speciaal. Geen moeite is de kleine man teveel. En als dank daarvoor dus, werd een fraai wandbord gemaakt door een klein bedrijfje in een van de zijstraatjes van Front Street. Op het bord werd een foto van het team, voorzien van een passende tekst, aangebracht waarna het geheel werd omlijst met kleurrijke Chinese afbeeldingen.

In de avonduren werd het wandbord door Pinoccio ingepakt in een dekbedovertrek. “Wie mut tuulk wa geheim holl’n wat’r in zit”, zo verklaarde hij de verpakking. In koor werd de trap naar het Chinese restaurant genomen waar het hele gezin van Andre, bestaande uit Andre, diens Moeder de vrouw en hun drie kinderen, aanwezig bleek te zijn. Uw Hoofdredacteur vervolgens, bedankte Andre en diens gezin voor de gastvrijheid, de maaltijden en de flexibiliteit die het team wekenlang mochten genieten. Enigszins verlegen hoorde het Chinese gezelschap aandachtig toe. Toen het bord vervolgens werd overhandigd aan Andre, werd het stil. Geëmotioneerd nam het gezelschap het bord in ontvangst om vervolgens, met gulle lach, te laten weten hoe bijzonder dit gebaar werd gevonden. De familie begon onmiddellijk foto’s te maken van het bord om die naar familieleden in China te kunnen sturen. Daarna gaven zij te kennen graag met het team van Uw Hoofdredacteur vereeuwigd te willen worden op een foto.

En zo kon het vervolgens dan ook zijn dat Uw Hoofdredacteur, gisteren in de namiddag, een mail ontving van Andre himself. De tekst luidde als volgt: “Look, I put the picture in the wall. How you feel?” Het geheel ging vergezeld van een foto waarop Andre, trots als een pauw, stond afgebeeld samen met het wandbord. U begrijpt, de teamleden lieten hem weten dat zij het beslist een passende plek voor het bord vonden. Vandaag liet Andre weten dat zeer veel bezoekers van zijn restaurant even stil hadden gestaan bij het bord en hoe enorm zij ons gebaar waardeerden. Leuk om te horen!

Wordt vervolgd…..