Het is vandaag maandag 20 februari 2012 geworden op het zonnige eiland Curacao. Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur zijn gisterenavond teruggekeerd uit het geweldige Costa Rica. Na een reis die een aanvang nam om 02.00 uur in de nacht van zaterdag op zondag, werden Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur via Panama en Aruba vervoerd naar het lokale vliegveld van Curacao, Hato geheten. Aldaar aangekomen was de ontvangst overweldigend. De Olijke Twee begroetten Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur als waren zij jarenlang niet meer in zicht geweest. De beide mondjes bleken niet meer dicht te krijgen, reden waarom na een aantal uren werd overwogen om Curacao maar weer onmiddellijk te gaan verlaten, op zoek naar een nieuw avontuur. Edoch, dat ging te ver. En nu, na een fiks aantal uren te hebben bijgeslapen, wordt het tijd U bij te praten over de ontwikkelingen van de afgelopen twee weken. Daartoe dient dan ook deze editie van "een zonnig avontuur."
Op 8 februari jongstleden, alweer enige tijd geleden dus, vertrokken Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur voor een vakantie naar Costa Rica. In eerste instantie werd gevlogen naar het fraaie eiland Aruba, alwaar enige tijd op de volgende vlucht diende te worden gewacht. Vervolgens voerde de reis naar Panama waar de aansluitende vlucht naar de hoofdstad van Costa Rica, San Jose geheten, werd gemaakt. Keurig werd het vervoer vanaf het vliegveld naar een fraai hotel in het centrum van de stad geregeld. Slechts een nachtje zou hier worden doorgebracht, alvorens naar de binnenlanden van Torteguero zou worden getrokken. Er was dus eigenlijk slechts tijd om even wat te drinken en te eten, in de vroege ochtend zou ons vervoer immers al klaar staan. Na een aantal bomen te hebben bewonderd, waarin zich minstens 100 kleine papegaaien bleken te bevinden, werd een fraai kroegje gescoord door Uw Hoofdredacteur. Het bleek er vol te zitten met vriendelijk lachende mannen, die Uw Hoofdredacteur van harte welkom heetten. Er werd een lokaal biertje besteld en wat gekeken naar de TV, waarop een fraai optreden van Gloria Estefan te bewonderen bleek te zijn. Een der vriendelijk lachende mannen vroeg aan Moeder de vrouw waar zij en Uw Hoofdredacteur vandaan kwamen. Toen er wat meer obligate informatie was uitgewisseld, kwam de aap uit de mouw. "Is homosexualiteit in Nederland ook zo'n hot item", vroeg de nog steeds vriendelijk lachende man. Het bleek namelijk dat Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur terecht waren gekomen in een zogenaamde "gay-bar." Nadat Uw Hoofdredacteur had aangegeven zich volledig thuis te voelen, werden de drankjes vervolgens snel afgerekend. Er werd nog elders een lekker hapje gegeten om vervolgens,enige uren later, door te kunnen trekken naar de volgende verblijfplaats.
De volgende verblijfplaats werd dus Torteguero. Gelegen aan de oostkant van Costa Rica en slechts per bus en per boot te bereiken. De reis voerde in eerste instantie langs uitgestrekte bananenplantages van Chiquita en Delmonte. Toen de weg, uitermate hobbelig van aard, uiteindelijk ophield te bestaan, wachtte er een fraai bootje voor een twee uur durende tocht naar de binnenlanden. Over een met kaaimannen gevulde rivier werd met hoge snelheid het eindpunt bereikt. 
Een fraaie lodge, middenin de natuur, wachtte voor een verblijf van ongeveer drie dagen. Drie dagen die in het teken stonden van wandelingen door het regenwoud en het observeren van zeer mooie vogels, spinnen en kaaimannen. De natuur van Costa Rica bleek in alle opzichten overweldigend te zijn en de drie dagen vlogen dan ook werkelijk zeer snel om. Vooraleer het werd beseft, was de tijd al aangebroken om per boot terug te reizen naar het punt waar Uw Hoofdredacteur zijn huurauto in ontvangst zou kunnen nemen. Per auto zou vervolgens de tocht worden ingezet naar de vulkaan van Arenal om het plaatsje La Fortuna te kunnen bereiken.
Na een tocht die ongeveer zeven uren in beslag zou nemen, via een ongelofelijk mooie route, werd de vulkaan bereikt. Aan de voet ervan bleek een zeer mooi appartement voor Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur in gereedheid te zijn gebracht. Het zicht op de vulkaan was werkelijk schitterend en het appartement werd omringd door zeer veel prachtige vogels. Een aantal dagen zouden in deze omgeving worden doorgebracht. Er werd, via een immens grote kabelbaan, naar grote hoogten opgestegen om een blik te werpen op de waaghalzen die, gehangen aan een staaldraadje, een sport beoefenden die Canopy bleek te heten. Met grote snelheid, circa 80 kilometer per uur, en op grote hoogte, daalden de deelnemers van kilometers hoogte af naar het beginpunt. Het gegil van de waaghalzen was al van verre te horen. Uw Hoofdredacteur besloot dat ook hij deze ervaring de komende dagen maar eens zou moeten ondergaan. Dat zou echter niet de enige unieke ervaring worden. Op de ochtend van 13 februari namelijk, vroeg in de ochtend, werd Costa Rica geteisterd door een aardbeving met een kracht van 6.1. op de Schaal van Richter. Gelegen in bed, werden Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur gewekt door een hevig trillend bed en een kast die, vanwege de schuivende deuren, behoorlijk lawaai maakte. Gelukkig zou later blijken dat er zich geen persoonlijke ongelukken hadden voorgedaan, maar dat er sprake was van schrik moge duidelijk zijn.
Vanuit Arenal werd vervolgens, enige dagen later, doorgereisd naar het fraaie plaatsje Monteverde. Heel hoog gelegen in de bergen, bleek dit plaatsje slechts te bereiken via een rotsachtige weg van veertig kilometer lengte. Dat was de reden dat er welhaast een gehele dag gereisd diende te worden. Monteverde bleek, zo wist men ons te vertellen, gedurende het gehele jaar te worden geplaagd door een ijzingwekkende wind, die 's nachts met veel gegier om het hotel waaide. De omgeving maakte echter veel goed, het was er, zoals in geheel Costa Rica, mooier dan mooi. Uw Hoofdredacteur besloot dan ook om, voor de volgende dag, een reservering te gaan maken voor een Canopytour.
Toen de reservering gemaakt was, en Uw Hoofdredacteur voor zijn gevoel ook niet meer terug kon, brak een slapeloze nacht aan. Een nacht waarin Uw Hoofdredacteur wel duizendmaal de stalen kabel zag breken en zichzelf naar beneden zag storten. U begrijpt, het vooruitzicht was fantastisch. Uw Hoofdredacteur was dan ook, tijdens het ontbijt de volgende ochtend, stiller dan stil. "Je ziet wat wit", zei Moeder de vrouw. "Ben je gespannen?" Uw Hoofdredacteur, immer de rust zelve, benadrukte het geweldige karakter van het komende avontuur en vertelde dat hij zich daarop, in gedachten, aan het voorbereiden was. "Ik weet zeker dat je het geweldig zult vinden. Zijn we overigens goed verzekerd", vroeg Moeder de vrouw, hetgeen Uw Hoofdredacteur nog stiller en bleker maakte dan hij al was. Het werd tijd om te gaan. Na een instructielesje en het aanhijsen van allerlei tuigen, werd Uw Hoofdredacteur aan een kabel gehaakt en uitgezwaaid. 
Zo'n 18 lijnen (zips geheten) met een lengte die varieerde van 500 tot 1000 meter, dienden door Uw Hoofdredacteur te worden genomen. Het moet gezegd, de eerste twee zips vielen ontzettend mee. Die lijnen bleken echter de voorlopers van een geweldig avontuur waarbij soms, slechts gehangen aan een tweetal haken, als Superman een koord van een kilometer lengte op 200 meter hoogte diende te worden genomen. Het bleek een ongekende kick te geven waarbij het adrenalinegehalte van Uw Hoofdredacteur eveneens tot grote hoogte zou stijgen (zie deze link voor een live-opname). Al met al, een echte aanrader wanneer U ooit in de gelegenheid mocht zijn zo'n tocht te maken!
Het einde van de reis kwam alweer in zicht. Slechts een plaats zou nog een aantal dagen worden bezocht: Manuel Antonio. Gelegen aan de Oostzijde van Costa Rica bleek het te gaan om een geweldige badplaats aan de Pacific. Er kon door het fraaie natuurpark worden getrokken, waarbij luiaards, apen en vele andere dieren konden worden bewonderd. Daarnaast kon er heerlijk worden gezond en gezwommen, met als gevolg dat het hoofd van Uw Hoofdredacteur er momenteel uitziet als een perkamenten landkaart. Heerlijk om zo nog een aantal dagen te genieten.
Op zaterdag diende de reis van Manuel Antonio naar San Jose te worden gemaakt, alwaar na enige uren rust het vervoer naar het vliegveld zou arriveren. Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur brachten nog enige uren door aan de rand van het zwembad, dronken nog iets en besloten vervolgens om nog een paar uur nachtrust mee te gaan pakken. Dat lukte echter niet geheel zoals gepland. Een drietal Russische toeristen, gewapend met een soort van digitale piano, besloot zich te gaan trainen op het beoefenen van breakdance. Gezien het feit dat het hotel was voorzien van hardhouten vloeren en het feit dat de Russen de voordeur gemakshalve lieten openstaan, was het lawaai oorverdovend. Uw Hoofdredacteur besloot dan ook, onder het roepen van Mir (Vrede), hen met een bezoek te vereren. De Russen lieten weten slechts een enkel woord in het Engels te kunnen wisselen. Het bleek te gaan om het woord "idiot", hetgeen volgens Uw Hoofdredacteur aardig overeenkwam met het karakter van de aanwezige Russen. Na dit uitermate genoegelijk samenzijn keerde de rust gelukkig snel terug, echter maar voor een kort moment. Het werd namelijk twee uur in de ochtend voordat Uw Hoofdredacteur daarin erg had. Tijd om de terugreis in te gaan zetten. En zo kan het dus zijn dat Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur op dit moment, een beetje mijmerend, terug kunnen zien op een geweldige vakantie. Costa Rica, wat een mooi land!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten