Struisvogelpolitiek?

Het is nog altijd zondag 31 maart 2013 op het inmiddels donkere eiland Curaçao. Later dan ooit is Uw Hoofdredacteur eerst op dit moment in de gelegenheid om een nieuwe editie van "Een Zonnig Avontuur" voor U te produceren. Het is immers Pasen, zo ook op dit zo fraaie eiland. En, zo kon het dan ook maar zomaar gebeuren dat Uw Hoofdredacteur, zo tegen de klok van half zeven in de vroege ochtend, bruusk werd gewekt omdat er eieren geverfd dienden te worden. Dit terwijl hij eigenlijk een geheel ander programma voor ogen had nu de Eredivisie voetbal haar apotheose nadert. Maar nee hoor, terwijl Uw Hoofdredacteur nog juist kon zien hoe de Eindhovenaren van PSV een puntje konden redden in Kerkrade, werd de stekker uit zijn computer getrokken omdat het Paasontbijt uitgeserveerd diende te worden. U begrijpt het vast en zeker al wel: het was een dag van aanpassingen!

Maar, laten we even beginnen bij de dag van gisteren: de zaterdag. Het was weer eens een zaterdag als vele anderen. Immers, er wachtte een lange muziekdag voor de oudste olijkerd, Julia geheten, nu er allereerst zangles op het programma stond waarna een blokfluit en een gitaar bespeeld dienden te worden. In de tussentijd was Uw Hoofdredacteur gelukkig in de gelegenheid om een koffer aan te schaffen, boodschappen te doen en de jongste olijkerd te voorzien van een broodje met wat lekkers aan beleg. Na drie uur wachttijd kunt U zich de opluchting van Uw Hoofdredacteur dan ook vast en zeker voorstellen toen dochterlief, bij het verlaten van de gitaarles, meldde: "Ik weet het nu zeker Pap! Gitaar bespelen is niets voor mij. Ik wil dan ook graag op pianoles. Pap? Pahap?" U ziet, het uitstippelen van een muzikale carrière valt om den drommel nog niet mee. Een opgewekte vader blijven trouwens ook niet.

Nadien werd het tijd om, nadat Moeder de vrouw eindelijk haar studieboeken terzijde had kunnen leggen, ietwat aan vitaminen te gaan scoren. Nu is dat op Curaçao gelukkig nimmer een probleem nu er immers restaurantjes te over in de buurt zijn. Ditmaal werden de paar honderd meter naar het pittoreske centrum van Boca Sami lopend overbrugd en werd een tafel, wankel zoals altijd, gevonden bij de "Octopus." Terwijl de vliegende vissen verwoede pogingen deden om Uw Hoofdredacteur van tafel af te vliegen, had zoonlief besloten te bezien of een mooi vaartuigje wellicht iets voor hem zou kunnen zijn. Al met al vermaakte het gezelschap zich dus prima en leek het in alle opzichten een vredige Pasen te kunnen worden.

Vandaag, op deze fraaie zondag, was Curaçao weer in de gelukkige omstandigheid de zon de gehele dag te mogen aanschouwen. Het was dan ook warm, warmer dan weken voorheen. Na het verven der eieren, het verstoppen der eieren, het zoeken der eieren, het zoeken der eieren die door de Olijke Twee niet gevonden waren en waarvan Moeder de vrouw was vergeten waar die eieren überhaupt ooit verstopt waren geweest, en na een overheerlijk paasontbijt, brak de periode der verveling aan. "Wat gaan we doen Pap? We gaan toch zeker wel iets bijzonders doen met de Paasdagen?" zo vroegen de beide olijkerds. Nu is Uw Hoofdredacteur gelukkig niet voor een gat te vangen en dientengevolge beloofde hij de beide olijkerds hen mee te nemen naar de voorvaderen van wat tegenwoordig heet politici. Het is immers didactisch zeer verantwoord om kinderen kennis te laten maken met de principes van politiek: struisvogelen!

En zo kon het dan ook zijn dat Uw Hoofdredacteur de uitermate treurige berichtgeving van de laatste week rondom het Gevangeniswezen in Nederland, en de wijze waarop principes zomaar overboord gezet kunnen worden, aan de hand van fiks schoppende dieren, prima kon uitleggen aan de Olijke Twee. Zij begrepen het beiden meer dan prima: "Struisvogels steken hun kop dus niet echt in het zand Pap! Ze leggen slechts hun oor te luister op de grond. Dat doen ze uit principe en dus altijd! Diegenen die goed kunnen luisteren horen daardoor of hun beleid vrucht gaat afwerpen of dat ze moeten vluchten. Er zijn er ook die weliswaar hun oor op de grond leggen, maar volstrekt niet luisteren. Dat zijn de niet-principiële struisvogels. Die gaan slechts voor eigen gewin. Eigenlijk steken die hun kop pas echt in het zand Pap. Of niet Pap?"   

Wordt vervolgd.....

Een enorm broodje worst!

Het is vandaag zaterdag 30 maart 2013 geworden op het snikhete eiland Curaçao. Het is nog vroeg in de ochtend en het ziet er naar uit dat de dag van vandaag weer veel zon en hoge temperaturen zal gaan brengen. Uw Hoofdredacteur heeft zich dan ook stellig voorgenomen om daar nog maar even uitvoerig van te gaan genieten nu komende maandag immers de reis naar het poolachtige Nederland dient te worden ingezet. Want, het is kouder dan koud in Nederland, zoveel begreep Uw Hoofdredacteur wel middels berichten uit de Lage Landen. Zo meldde de heer Pinoccio dat hij weer in huis is aangekomen na anderhalf jaar op Curaçao te hebben verbleven. Hij had het bijzonder koud en had ten bewijze van de Siberische weersomstandigheden een aantal foto's meegezonden. Ter herinnering aan zijn verblijf op dit zo fraaie eiland had hij overigens een klein leguaantje een mooie plek tussen de sneeuw gegeven. Ook Oom Albert en Tante Reinie, inmiddels alweer bijna een week in Nederland, berichtten dat zij de nachtelijke uren slechts kunnen doorkomen met een hete kruik in bed mits daarbij de sokken worden aangehouden. Wat een mooi vooruitzicht voor Uw, toch altijd al koukleumende, Hoofdredacteur!

Gisteren was het op Curaçao een bijzondere dag: Goede Vrijdag. Dit betekende dat het openbare leven volledig stil kwam te liggen nu complete families zich voorbereidden op het einde van de vastenperiode. Er was dan ook sprake van een grote uitstroom van Curaçaoënaars. Zij gingen richting Bandabou en Westpunt om aldaar te gaan kamperen en te gaan genieten van heerlijke hapjes. Heerlijke hapjes die trouwens ook het gezin Hoofdredacteur kregen voorgeschoteld. Zij waren namelijk uitgenodigd om bij bevriende buren, Jeroen en Michelle geheten, een borreltje te komen drinken waarna kon worden genoten van een overheerlijke BBQ. En U begrijpt, daar zegt het gezin Hoofdredacteur geen nee tegen. Terwijl de Olijke Twee zich uitstekend vermaakten met de buurjongen, Esteven geheten, was er alle tijd voor Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur om te genieten van een goed glas wijn en een nog beter gesprek. Gezeten aan de rand van de zee, vergezeld door een glaasje en door fraaie Italiaanse klanken van Laura Pausini, vloog de avond sneller dan snel om. Aan het einde van de avond bleken de Olijke Twee en Esteven te zijn overeengekomen dat het mannetje de Olijke Twee zou gaan vergezellen in hun bedje: hij bleef namelijk logeren bij de familie Hoofdredacteur. Gelegen in het grote logeerbed bleek er meer dan genoeg plaats te zijn voor drie vermoeide kinderen. Het licht in Huize Hoofdredacteur ging dan ook, na een lange maar oh zo gezellige avond, snel uit!

In de ochtend bleek het evenwel voor het drietal schone slapers alweer zeer snel licht te zijn geworden nu Uw Hoofdredacteur hen al in alle vroegte rond hoorde scharrelen. Het duurde vervolgens dan ook maar even alvorens de deur van de ouderlijke slaapkamer werd geopend en het drietal zich, met oorverdovend gezang, meldde. Terwijl Uw Hoofdredacteur de allergrootste moeite had om zijn, nog lang niet uitgeslapen, ogen open te krijgen en te houden, toonde het drietal, trots als pauwen, een dienblad met daarop een ontbijtje voor Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur. Het zag er werkelijk overheerlijk uit. Zo was er voor Moeder de vrouw een zeer dik gesneden plak ontbijtkoek voorzien van ongeveer 5 centimeter boter en kon het geheel worden afgeblust met een beker water. Voor Uw Hoofdredacteur waren kosten nog moeite gespaard nu hem een bord werd overhandigd met daarop een boterham, een mes en een worst van circa 30 centimeter. "Lekker Pap, een broodje worst speciaal voor jou", zo berichtte de jongste olijkerd, Levi geheten. Voor de dorst, die groot was na de voorafgaande avond goede wijnen te hebben weggeslobberd, was er eveneens een beker water toegevoegd. U ziet, soms lijkt zelfs je eigen huis op een uitstekend hotel!

Wordt vervolgd.....

Een demissionair takenkabinet

Op het nog altijd zeer hete eiland Curaçao, alwaar steevast wat gebeurt, is het vandaag vrijdag 29 maart 2013 geworden. Als vanouds zal het zonnetje, ook vandaag, volgens de voorspellingen weer met volle kracht dit zo fraaie eiland verwarmen. Uw Hoofdredacteur, met de komende reis naar het kille Nederland in zijn vooruitzicht, is dan ook van plan zich vandaag nog maar eens goed te laven aan de heerlijke temperatuur. Het is immers, nu de Goede Vrijdag is aangebroken, een vrije dag op dit eiland. En, nu de Olijke Twee en Moeder de vrouw ook nog vakantie genieten, is er eindelijk de mogelijkheid om er vandaag met het gehele gezin Hoofdredacteur nog even op uit te trekken. Wat de bestemming zal worden, is nog niet geheel duidelijk. Een zogenaamd familieberaad (door de beide olijkerds betiteld als familiepraat), zal meer duidelijkheid moeten gaan brengen. Hoe het ook zal worden, Uw Hoofdredacteur geniet, na een drukke werkweek, vast en zeker van welke bestemming dan ook! De beide olijkerds, Julia en Levi geheten, gaven al aan dat hen de bestemming ook niet echt uitmaakt, mits zij verkleed als K3 zangeres en Indiana Jones (door de jongste olijkerd Indiaan Jones genoemd) de dag mogen doorbrengen.

Het is tijd om U, middels deze editie van "Een Zonnig Avontuur", weer eens bij te praten over de actuele gebeurtenissen van de afgelopen 24 uur. Immers, zoals te doen gebruikelijk gebeurt er op dit eiland welhaast dagelijks van alles wat het vermelden waard is. Zo kon het dan ook zijn dat, na een periode van relatieve politieke rust, gisteren de regering van Premier Daniel Hodge haar ontslag indiende bij de Gouverneur. Dit betekent dat er, nadat er drie maanden lang een zogenaamd takenkabinet kon regeren, een politiek kabinet zal moeten worden gevormd en Uw Hoofdredacteur waarschijnlijk kennis zal gaan maken met de 6e Minister van Justitie op rij. Natuurlijk, er was bekend dat het eerdergenoemde takenkabinet slechts een periode van zes maanden tot een jaar structuur zou trachten aan te brengen op velerlei gebied. Echter, gisteren waren er slechts drie maanden van de afgesproken regeerperiode verstreken en trad het takenkabinet al af. Hoe het ook moge zijn, het takenkabinet is nu dus demissionair en kan slechts "lopende zaken" afhandelen. Dat gaat waarschijnlijk (weer) leiden tot een periode van speculatie en onzekerheid op dit mooie eiland. Het is dan ook maar te hopen dat spoedig een nieuw kabinet kan worden ingezworen.

Niet alleen op Curaçao zijn, binnen een inrichting als die waar Uw Hoofdredacteur werkzaam is, Nederlandse justitiemedewerkers actief.  Nee, ook elders in het Caribisch gebied, en dan in het bijzonder op Bonaire, kunt U zulke medewerkers vinden. Veelal voor een periode van een half jaar werden Nederlandse medewerkers uitgezonden om te helpen aan de opbouw van een relatief jonge penitentiaire inrichting op Caribisch Nederland: Bonaire. Welnu, een groep van die medewerkers, die binnenkort weer zullen gaan vertrekken naar Nederland, werd in de gelegenheid gesteld om gisteren een bezoek te brengen aan de inrichting waar de (veel) rustiger Fries en Uw Hoofdredacteur werkzaam zijn. Al vroeg in de ochtend meldde zich daarom een redelijk groot gezelschap aan de poort om aldaar vriendelijk te worden ontvangen. Een uitgebreide rondleiding, waarin de Bonairiaanse collega's zich zeer geïnteresseerd toonden en vele vragen stelden, volgde. Na enige uren kwam er aan het bezoek een einde en bleken velen bijzonder onder de indruk. Wel was er nog even tijd voor een groepsfoto, welke Uw Hoofdredacteur U vanzelfsprekend niet wil onthouden.   

Wordt vervolgd.....

Groeiend verzet?

Vandaag, donderdag 28 maart 2013, is het voorlopig de laatste Curaçaose werkdag van Uw Hoofdredacteur. Het is immers zo dat het morgen, ook op dit zo fraaie eiland, Goede Vrijdag is. En dat betekent dat er een welverdiende vrije dag aanstaande is. Voeg dan daarbij nog eens dat de zondag en maandag, vanwege de Pasen, ook geen werk opleveren en zie: er is een lang vrij weekeinde aanstaande. Overigens geldt dat toch ook weer niet helemaal voor Uw Hoofdredacteur, nu er op de 2e Paasdag in het vliegtuig naar Nederland dient te worden gestapt. Aldaar aangekomen zit Uw Hoofdredacteur onmiddellijk vol met velerlei afspraken, waaronder die met de Fries van 95%, welke tot voor enige jaren geleden dagelijks op Curaçao werkzaam was en die Uw Hoofdredacteur nog een revanche voor een (door Uw Hoofdredacteur nipt verloren) marathonsessie biljart spelen schuldig is. U ziet, na een paar vrije dagen zullen er dus al zeer snel weer drukke dagen volgen.

Gisteren was het dan eindelijk zover. Na er al wekenlang naar toe te hebben geleefd en na op grootse wijze afscheid te hebben genomen van vele vrienden en collega's op Curaçao, stapte de heer Pinoccio, zo tegen de klok van drieën, op de treden van de roltrap die hem naar een grote KLM Boeing zou voeren. Na anderhalf jaar keihard ploeteren en na veel tegenstand te hebben overwonnen, was eindelijk het moment aangebroken om de lange reis naar eega Ina en zoon Frans te gaan inzetten. Ietwat opziend tegen de kou die hem in Nederland zal gaan verwelkomen, stapte het mannetje Pinoccio toch vrolijk de vertrekhal in, met aan zijn hand zijn op Curaçao gemaakte trommeltje. Het gezin Hoofdredacteur deed hem, vanzelfsprekend uitgeleide. Evert, want zo heet de heer Pinoccio van voren, het ga je hartstikke goed man! Ontzettend bedankt voor de dagelijkse ondersteuning en het aanleveren van prachtige avonturen en foto's die de dagelijkse edities van "Een Zonnig Avontuur" sierden. Namens alle collega's op Curaçao: wellicht tot ooit!

Nu we het toch hebben over de dagelijkse edities van "Een Zonnig Avontuur", moet Uw Hoofdredacteur iets van het hart. Begonnen als een blog wat bijgehouden werd rond de belevenissen van een team Nederlanders in "De West", is dat blog, "Een Zonnig Avontuur" geheten, inmiddels uitgegroeid tot iets moois. Althans, zo denkt Uw Hoofdredacteur erover. Immers, uiteindelijk hebben al die edities geleid tot de totstandkoming van vijf boeken en wordt er dagelijks, door een in grootte almaar groeiende groep lezers, gelezen wat er op dit eiland gebeurt. En zo kan het dan ook zijn dat er, de afgelopen maand, meer dan 11.000 lezers begroet mochten worden op de teller van de weblog. Dagelijks lezen inmiddels tussen de 400 en 600 lezers "Een Zonnig Avontuur." Geen slechte score dus, hetgeen maakt dat het plezier in het verzorgen van edities alleen maar toeneemt. Het is immers maar wat leuk om te zien dat steeds meer lezers geïnteresseerd zijn in Curaçaose avonturen! Uw Hoofdredacteur zegt U, voor het al dan niet regelmatig openen van deze weblog, dan ook oprecht dank. 

Nog immer groeit het verzet tegen de plannen van Staatssecretaris Teeven om een substantieel deel van de Nederlandse gevangenissen te sluiten. Ook op Curaçao krijgen de teamleden daarvan veel mee. Spandoeken aan de gevel van "De Karelskamp" te Almelo; de Directeur van de inrichtingen in Noord Holland op televisie; het groeiend verzet te Balkbrug, Den Bosch, Zoetermeer, Scheveningen; de demonstratie bij "De Grittenborgh" in Hoogeveen en noem maar op: het komt allemaal, ook op Curaçao, voorbij. De impact van de voorgenomen maatregelen lijkt eerst nu pas echt duidelijk te worden. Gisteren vernam het team op Curaçao dan ook dat de Tweede Kamer voornemens is een hoorzitting te organiseren rond de consequenties van eventuele sluitingen. Hoe het ook moge aflopen, het is hartverwarmend om te zien hoe het voorgenomen besluit van de heer Teeven vele collega's verenigt en hoezeer zij betrokken zijn bij hun, toch zeer moeilijke, dagelijkse werk. U kunt er dan ook van verzekerd zijn dat, ook op dit eiland, de ontwikkelingen zeer nauwlettend gevolgd zullen blijven.

Wordt vervolgd.....

Ongelofelijke ruzie met de buurvrouw?

Vandaag, woensdag 27 maart 2013, is het een zeer bijzondere dag op het eiland Curaçao. Terwijl de temperatuur alweer memorabele hoogtes bereikt en de zon straalt als vanouds, maakt de heer Pinoccio zich namelijk op voor een vlucht van meer dan negen uur. Vandaag vertrekt de heer Pinoccio immers definitief naar Nederland, om zich aldaar aangekomen te kunnen aansluiten bij de vele acties die er worden gevoerd tegen de voorgenomen besluiten van de heer Teeven. Op Curaçao zal men het mannetje Pinoccio zeer zeker gaan missen, reden waarom Uw Hoofdredacteur hem, later vandaag, beslist even zal gaan uitzwaaien op het locale vliegveld Hato. Op de valreep trouwens kreeg de heer Pinoccio met zijn dartsteam nog even een fraaie beker uitgereikt, nu zij in de competitie weliswaar de minste gewonnen partijen hadden, maar wel het sportiefst hun wedstrijden verloren. Overigens zal Uw Hoofdredacteur de heer Pinoccio komende maandag, op een andere vlucht volgen, al is dat dan slechts voor een week. Een langere periode is het lijf van Uw Hoofdredacteur waarschijnlijk trouwens ook niet bestand tegen de extreme Nederlandse weersomstandigheden.

Nee, dan heeft Moeder de vrouw het een stuk beter bekeken met de beide olijkerds in haar kielzog. Zoals U zich waarschijnlijk nog kunt herinneren geniet dit drietal vakantie, en dat zal Uw Hoofdredacteur weten ook. Met grote regelmaat ontvangt Uw Hoofdredacteur, via allerlei Social Media, bewijzen van het feit dat Moeder de vrouw en de beide olijkerds het uitstekend naar hun zin hebben. En, zo kon het dan ook maar zomaar zijn dat er gisteren een foto op het scherm van Uw Hoofdredacteur verscheen van een mooi zwembad en een luierend olijk tweetal. Moeder de vrouw zat waarschijnlijk aan de andere kant van de lens en verscheen dientengevolge niet op de afbeelding. Hoe het ook moge zijn, de bijbehorende tekst luidde "Heerlijk @Hilton!" Een kort moment dacht Uw Hoofdredacteur dat Moeder de vrouw had besloten een alternatief onderkomen te gaan zoeken, echter niets bleek minder waar. "Gewoon even lekker een dagje genieten aan het zwembad. Jij hebt het toch ook leuk op je werk? Nou dan...!" Waarvan akte.

 

Eveneens gisteren werd bekend gemaakt dat er in de maand november hoog bezoek zal arriveren op dit zo fraaie eiland. Informatie die leidde tot vreugde onder de koningsgezinde Curaçaoënaars, en dat zijn er overigens nogal wat. Kun je normaliter op Koninginnedag al geen voorbijganger tegenkomen zonder oranje kleding, het feit dat aangekondigd werd dat de toekomstige Koning Willem-Alexander, samen met zijn Maxima, Curaçao zal aandoen in november, zal waarschijnlijk leiden tot een enorme massa enthousiast publiek. Ook Uw Hoofdredacteur zal zeker trachten een glimp van het Koningspaar te kunnen waarnemen, waarbij zijn bijzondere aandacht zich zal richten op de nieuwe Koningin. Maar dat terzijde. In ieder geval kunt U er verzekerd van zijn dat U te zijner tijd, middels een extra editie van "Een Zonnig Avontuur", uitvoerig wordt geïnformeerd.

Overigens, nu Uw Hoofdredacteur over het Koningshuis schrijft, schiet hem plots een mooie anekdote binnen. Het gaat hier overigens om een anekdote die zich daadwerkelijk heeft afgespeeld, kort voor het vertrek van Uw Hoofdredacteur in 2009 naar dit mooie eiland. U moet weten, het gezin Hoofdredacteur is in Nederland woonachtig in een zogenaamd buitengebied, alwaar het beter is om een goede buur te hebben dan een verre vriend. Welnu, zulke buren woonden, zoals dat nu eenmaal gaat met buren, dicht naast het gezin Hoofdredacteur. Met de buurman dronk Uw Hoofdredacteur regelmatig een biertje en daarnaast werd, eveneens regelmatig, frequent een voetbalwedstrijd van "de jongs uut Almelo" bezocht. Uw Hoofdredacteur schrijft vervolgens zomaar een zondagmiddag in datzelfde buitengebied, zo ongeveer tegen de klok van vijven in de middag. Plots zoemt zijn telefoon ten teken dat er een bericht is binnengekomen. Het bericht bleek afkomstig van de eerdergenoemde buurman en luidde als volgt: "Hoofdredacteur! Zit in zeer grote problemen. Heb ongelofelijke ruzie met de buurvrouw en ben gevlucht. Zit nu in Engeland met mijn nieuwe vriendin. Help me alsjeblieft. Bel me als je kunt, liefst zo snel mogelijk op het nummer 0044-20-7766-7300. Vraag naar Elisabeth. Groet, de Buurman!"   U begrijpt, de schrik was groot, zowel bij Moeder de vrouw als bij Uw Hoofdredacteur. Beiden waren het er dan ook snel over eens: onmiddellijk bellen! Uw Hoofdredacteur toetste het opgegeven telefoonnummer in en wachtte tot er werd opgenomen. Toen dit het geval was, vroeg hij snel en enigszins opgewonden: "Hello. Is Elisabeth there?" Even bleef het stil. Daarna hoorde Uw Hoofdredacteur het automatisch afgespeelde apparaat vervolgen: "Thank you for calling Buckingham Palace. At this moment the palace is closed. Please call us, from monday till friday, between nine and five. Tuut, tuut, tuut, tuut......" Wellicht is een verre vriend dus misschien toch wel beter dan een goede buur!

Wordt vervolgd.....     

Opsluiting of Stop Sluiting?

Het is vandaag dinsdag 26 maart 2013 geworden op het werkelijk snikhete eiland Curaçao. De afgelopen dagen warmde dit eiland steeds meer op, en bij gebrek aan harde wind is het dus lastig de kleding nog enigszins droog te houden. Dat zal nog wat worden wanneer Uw Hoofdredacteur komende maandag dient af te reizen naar de vrieskou in Nederland, terwijl hij overigens niet eens de beschikking heeft over een warme jas. Het zal dan ook wel een week lang fiks afzien worden, althans zo schat Uw Hoofdredacteur in. Maar goed, het is nog lang geen volgende week maandag, reden temeer om nog maar even van de heerlijke temperaturen op dit zo fraaie eiland te genieten. Het is tijd om U weer even bij te praten over de actuele gebeurtenissen op Curaçao en in de rest van de wereld. En hoe zou dat anders en beter kunnen dan middels een recente editie van "Een Zonnig Avontuur?"

Vanaf vorige week vrijdag, toen ook op Curaçao het bericht landde dat Staatsecretaris Fred Teeven erin was geslaagd het Masterplan voor het Gevangeniswezen in Nederland door de Ministerraad te loodsen, is het niet stil meer geworden rond dat voornemen. Ook op Curaçao, waar immers ook nog altijd dagelijks een aantal Nederlandse justitiemedewerkers aan de slag zijn, daalt met grote regelmaat nieuwe berichtgeving neer. Van de verschillende landelijke dagbladen tot aan de televisiezenders van TV Oost en TV Overijssel, het nieuws komt werkelijk van alle kanten. Zo kon het dan ook zijn dat Uw Hoofdredacteur in het bezit kwam van een fraaie afbeelding van het Huis van Bewaring De Karelskamp te Almelo. Daar waar men normaliter kort en bondig bezigt: "Opsluiting", staat er nu plotsklaps te lezen "Stop Sluiting!" U ziet hoe het voornemen van de heer Teeven onmiddellijk leidt tot vereende krachten die uit alle macht verzet zullen gaan organiseren tegen de voorgenomen sluiting van een substantieel aantal inrichtingen. U begrijpt, ook op Curaçao worden deze ontwikkelingen vanzelfsprekend met meer dan gemiddelde interesse gevolgd.

Gisteren ontving Uw Hoofdredacteur een teken van leven van de recentelijk vertrokken logees, Oom Albert en Tante Reinie. Gelukte het eerst zondagmiddag om hen beiden daadwerkelijk op een vliegtuig richting Nederland te krijgen, gisteren bespeurde Uw Hoofdredacteur activiteit op het World Wide Web die hem duidelijk maakte dat beiden weer veilig in hun eigen huis zijn teruggekeerd. Na negen weken lang te hebben vertoefd in temperaturen tegen de dertig graden Celsius, zal het de beide logees beslist niet meevallen om zonder te klappertanden uit te spreken dat het goed is om weer in Nederland te zijn. Desalniettemin was het goed om te bespeuren dat zij weer heelhuids op de plaats van bestemming zijn gearriveerd.

Eveneens gisteren was het echt de laatste Curaçaose werkdag van de heer Pinoccio. Na een zeer geslaagd afscheid van vele collega's vorige week vrijdag, diende hij gisteren nog slechts een korte overdracht te komen verzorgen alvorens de klus er definitief voor hem opzat. Bijna anderhalf jaar lang heeft hij het volgehouden op Curaçao, het mannetje Pinoccio. Met groot enthousiasme en immer positief gemutst, worstelde hij zich door soms lange en moeizame dagen heen. Uw Hoofdredacteur heeft daarvoor groot respect gekregen en hoopt dan ook van ganser harte dat het de heer Pinoccio zal gelukken om weer snel in Nederland te aarden. Er resteren hem nog slechts ongeveer twee duiken in de diepe Caribische zee alvorens onze nationale vliegtuigmaatschappij het mannetje zal gaan afleveren bij zijn Ina en Frans. Ook afgelopen weekeinde had de heer Pinoccio nog maar snel even een paar duiken gemaakt, zo liet hij weten. En, alsof het zo moest zijn, werd er innig afscheid van hem genomen door een groep van zeker twintig dolfijnen. Een schouwspel dat soms, bij hoge uitzondering, op Curaçao te bewonderen valt. Als U het met eigen ogen wilt waarnemen: klik dan op deze link! Uw Hoofdredacteur weet in ieder geval zeker dat Pinoccio, mede daardoor, met een goed gevoel van dit zo fraaie eiland zal vertrekken komende woensdag.  

Dan ontving Uw Hoofdredacteur, vers van de pers, nog een actueel bericht over de vandaag, door het Nederlands Voetbalelftal, te spelen kwalificatiewedstrijd tegen elf Roemeense tegenstanders. Een zeer belangrijke wedstrijd, waarin de jongens van Oranje immers ferme stappen richting het eindtoernooi kunnen zetten. Via een zeer betrouwbare bron werd Uw Hoofdredacteur geïnformeerd over het voornemen van de Bondscoach op, op het laatste moment, bij wijze van grote verrassing, zijn opstelling te gaan veranderen. Stiekem stuurde de bron van Uw Hoofdredacteur een afbeelding op waarop het te spelen team staat afgebeeld. Oordeelt U zelf maar over de kansen om te winnen!

Wordt vervolgd.....

Eindelijk gevlogen!

Op het al dagenlang zeer warme eiland Curacao is vandaag, maandag 25 maart 2013, een nieuwe werkweek aangebroken. Terwijl in Nederland slechts thermische onderkleding nog doet overleven, wordt het op dit zo fraaie eiland almaar warmer. Het weekeinde zit er weer op en in Nederland hebben de verschillende justitiecollega´s de tijd gebruikt om diverse strategieën te bedenken middels welke effectief actie kan worden gevoerd om de voorgenomen sluiting van een dertigtal justitiële inrichtingen af te gaan wenden. Op dit moment rest er, althans op Curacao, niet veel meer dan af te wachten welke kant het zal opgaan. Maar dat velen een emotioneel weekeinde achter de rug hebben na de mededelingen van afgelopen vrijdag, dat is Uw Hoofdredacteur beslist duidelijk geworden! Uw Hoofdredacteur wacht, terwijl de rest van het gezin Hoofdredacteur geniet van een welverdiende paasvakantie, een drukke werkweek. Zo staat er ondermeer een bezoek van vele collega´s uit Bonaire gepland en wordt, komende woensdag, het locale vliegveld Hato weer eens bezocht om daar de heer Pinoccio te gaan uitzwaaien. U ziet, ook deze werkweek staat er weer van alles te gebeuren op Curacao. Gebeurtenissen die beslist een weergave zullen krijgen in een der edities van `Een Zonnig Avontuur.`

U leest het goed, Moeder de vrouw en de Olijke Twee genieten twee weken lang van een zeer welkome vakantie. Afgelopen vrijdag was het de laatste schooldag voor het drietal. Moeder de vrouw sloot haar eindstage af middels het organiseren van een zogenaamd kunstmuseum, wat druk werd bezocht door leerlingen en ouders. Een zeer drukke periode zit er dan ook gelukkig voor haar op. De oudste olijkerd, Julia geheten, sloot ook weer een schoolperiode af en mocht op deze laatste schooldag verschijnen met vreemdsoortig haar. Het was namelijk, althans in haar klas, `Crazy Hair Day.` Ook Levi, de jongste olijkerd, kwam thuis met de mededeling dat deze `Crazy Hair Day` eveneens voor zijn klas zou gelden. In alle vroegte werd hij dan ook voorzien van een uitermate fraai kapsel, om op school aangekomen te concluderen dat hij zich schromelijk had vergist. U begrijpt, de olijkerd mocht zich de gehele dag verheugen in een enorme aandacht van zijn klasgenootjes die hun haren wel keurig gekapt en gekamd hadden. Gelukkig trok het ventje zich er niets van aan en kwam hij, na een lange schooldag, thuis zoals hij eerder die dag was vertrokken: compleet met wasknijpers!

Het had behoorlijk wat voeten in de aarde, maar het is Uw Hoofdredacteur, ten langen leste, uiteindelijk gelukt. Nu zult U zich wellicht afvragen wat er dan uiteindelijk gelukt is. Welnu, het zit zo. Na negen weken lang te hebben gelogeerd in Huize Hoofdredacteur, was het de bedoeling dat de beide logees, Oom Albert en Tante Reinie, afgelopen zaterdag per grote KLM Boeing naar Nederland zouden gaan terugkeren. Niets bleek echter minder waar te zijn toen beiden, op het vliegveld aangekomen, zich spontaan als vrijwilliger melden om op Curacao achter te blijven omdat de vlucht was overboekt. Het leverde hen weliswaar een aardig financieel meevallertje en nog een mooie avond op Curacao op, maar Uw Hoofdredacteur zag het zwerk al drijven. Immers, toen het gezelschap, na enige uren te hebben gebivakkeerd op het vliegveld, in Huize Hoofdredacteur terugkeerde, mompelde Oompjelief: `Ik ben benieuwd of wie marg´n weer zovulle kunt vang´n als wie opnieuw hier blieft! Doar ku´j wa dagwark va moak´n.` U begrijpt, Uw Hoofdredacteur had zich er al geheel mee verzoend dat het waarschijnlijk onmogelijk zou zijn beide logees, zonder enige vorm van dwang of drang, van dit eiland af te krijgen. Uiteindelijk bleek dat echter toch ook nog wel weer mee te vallen. Immers, gisterenmiddag checkte het tweetal keurig in voor de vlucht naar Amsterdam zonder zich als vrijwillige achterblijver te melden en stapten zij daadwerkelijk op de roltrap die hen naar de grote blauwe vogel zou voeren. Inmiddels zullen zij vast en zeker in de strenge koude zijn gearriveerd. In Huize Hoofdredacteur is het stiller dan stil, na negen weken gezelschap te hebben gehad is het wel weer even wennen voor het gezin Hoofdredacteur.

Wordt vervolgd…..

Afscheid nemen bestaat niet!

Het is half acht in de vroege ochtend van zondag de 24^e maart 2013. Terwijl het klimaat in Nederland Siberische kenmerken lijkt te vertonen, is het op het zo fraaie eiland Curacao nog altijd prima uit te houden. Voorzichtig meldde zich zojuist het zonnetje, en omdat er nauwelijks een zuchtje wind waait, is het uitermate aangenaam van temperatuur op deze ochtend. Uw Hoofdredacteur heeft zijn bedstee alweer geruime tijd verlaten. Weliswaar is het weekeinde en genieten de Olijke Twee daarnaast ook nog eens van vakantie, maar desalniettemin meldden beiden zich, zoals gewoonlijk, weer eens vroeg in de ochtend. Terwijl Moeder de vrouw dus nog heerlijk op een oor ligt, is het voor Uw Hoofdredacteur tijd geworden om U te voorzien van actuele informatie vanuit ´De West.`En, zoals te doen gebruikelijk dient daartoe deze editie van ´Een Zonnig Avontuur.`

Uw Hoofdredacteur verhaalde reeds in een eerdere editie over de pijnlijkheid van het afscheid nemen. Fikse bezuinigingen in Nederland lijken met enorme kracht het Gevangeniswezen te treffen. Bezuinigingen en maatregelen die ertoe lijken te leiden dat hele gemeenten zich verenigen om zich tegen de voorgenomen besluiten van Staatssecretaris Teeven te gaan verweren. Uw Hoofdredacteur is dan ook ten zeerste benieuwd naar de uitkomsten van het debat dat vast en zeker binnenkort in de Tweede Kamer zal worden gevoerd. Daarnaast werd er, afgelopen vrijdag, afscheid genomen van de (veel) rustiger Fries en de heer Pinoccio. Verweer voeren tegen hun aankomende vertrek zal weinig zin hebben, de heren zullen dit fraaie eiland beslist gaan verlaten. Er resteerde voor het gezin Hoofdredacteur derhalve nog slechts een afscheid. Een afscheid dat zou moeten worden genomen op het locale vliegveld Hato, en wel van de beide logees: Oom Albert en Tante Reinie.

Gisteren was dan het moment eindelijk aangebroken. Nadat Uw Hoofdredacteur eerst een groot gedeelte van de dag met de oudste olijkerd, Julia geheten, op stap was geweest om, tijdens de muziekles, een zwarte band met haar blokfluit te scoren, werd het tijd om naar het vliegveld te gaan vertrekken. Bepakt en bezakt met koffers en rugzakken werd plaatsgenomen in de bolide van Uw Hoofdredacteur om, na een kwartiertje rijden, aan te komen op Hato. In de vertrekhal bleek sprake van een enorme drukte en lange rijen vertrekkende passagiers. Op Curacao is immers de paasvakantie aangebroken en dat betekent dat er zeer veel mensen naar Nederland zullen afreizen. Zo ook dus Oom Albert en Tante Reinie, die dan ook keurig achter een zeer lange rij aansloten. Tergend langzaam werd meter na meter vooruitgang geboekt. Het olijke tweetal liet inmiddels weten ten zeerste vermoeid te zijn waarop zij zich, tussen de lange rijen koffers, op de grond te rusten legden. Na een uur of anderhalf te hebben gewacht, meldde zich een KLM dame. In eerste instantie reikte zij labels uit voor de handbagage om vervolgens aan Uw Hoofdredacteur te berichten dat er vrijwilligers werden gezocht.

De, in keurig blauw gestoken, dame wist te vertellen dat het vliegtuig naar Nederland voller dan vol was geboekt. Met andere woorden: er was geen plaats om alle reislustige passagiers te vervoeren en dus werden er vrijwilligers gezocht om op Curacao achter te blijven. `Wij vervoeren U dan naar een hotel, U krijgt er een overheerlijk diner en morgenochtend een ontbijtje, wij komen U netjes met een taxi halen voor de vlucht van morgen en, last but not least, verstrekken wij U ook nog een prima financiële tegemoetkoming. Nou, wat zegt U ervan?´ Slechts een kort moment keken Tante Reinie en Oom Albert elkaar aan. Zij hadden immers toch al niet veel zin om de barre kou in Nederland te gaan trotseren. Binnen een mum van tijd was het besluit dan ook genomen: ´We blijven nog een nacht!´ En, zo kon het dan ook zijn dat, na enige uren wachten, de beide logees hun koffers weer van de band konden halen en hun paspoort konden laten voorzien van een nieuw stempel door de douane op Curacao en via de aankomsthal weer naar buiten kwamen. Vandaag waagt de familie Hoofdredacteur maar weer een nieuwe poging het tweetal aan boord van het vliegtuig te krijgen, al heeft het er alle schijn van dat beide logees niet van plan zijn om Curacao ooit weer te gaan verlaten!

Wordt vervolgd…..       

Pijnlijk afscheid.....

Het is eindelijk weekeinde nu op het zo zonnige eiland Curacao de zaterdag is aangebroken. Het is 23 maart 2013 en er ligt een tumultueuze dag achter veel justitiemedewerkers. Niet alleen voor justitiemedewerkers uit Nederland, maar ook collega’s die momenteel, als lid van het team van Uw Hoofdredacteur, op Curacao werkzaam zijn. Het was immers een behoorlijke klap gisteren, toen Staatssecretaris Teeven de sluiting van vele justitiele inrichtingen in Nederland aankondigde. Van de inrichtingen waar Uw Hoofdredacteur in een ver verleden werkzaam is geweest, zullen die te Hoogeveen en in Almelo waarschijnlijk hun deuren moeten sluiten. Een hard gelag, met name voor de vele collega’s die een ongewisse toekomst tegemoet zullen gaan. En, wat te denken voor bijvoorbeeld een dorp als Balkbrug? Voor de circa 500 inwoners van dat dorp valt een groot deel van hun bestaanszekerheid ineens weg. Natuurlijk, het was duidelijk dat er bezuinigd diende te worden, maar dit is wel een enorm radicale ingreep in het Uw Hoofdredacteur zo dierbare Gevangeniswezen. Het moge duidelijk zijn dat Uw Hoofdredacteur, evenals dat voor zeer velen binnen de justitiele inrichtingen zal hebben gegolden, diep geraakt was door het nieuws van gisteren. 

De op Curacao aanwezige teamleden en Uw Hoofdredacteur leefden gisteren dus in twee werelden: die van Nederland en die van Curacao. Met gemengde gevoelens gingen zij dan ook de namiddag in op dit zo fraaie eiland. Immers, het zal niet aan U voorbij zijn gegaan: het afscheidsfeest van de (veel) rustiger Fries en van de heer Pinoccio stond, enkele uren na de persconferentie van de heer Teeven, gepland. Op de parkeerplaats, waar normaliter de vervoermiddelen van de medewerkers worden neergezet, werd een tweetal tenten opgebouwd. Vervolgens werd er, in de keuken van de personeelskantine, vol overgave gewerkt aan de productie van overheerlijke hapjes. Daarnaast werden er grote koelboxen gevuld met ijs om de drankjes te koelen, werd er een muziekinstallatie opgebouwd en was het wachten tot het vier uur zou gaan worden. De beide heren, de (veel) rustiger Fries en het kleine Pinoccio mannetje, werden met het verstrijken der uren allengs stiller. Blijkbaar steeg de spanning behoorlijk.

Tegen de klok van vieren werden de verschillende kantoren gesloten en trok een grote groep medewerkers richting parkeerplaats. Ook diverse externe relaties hadden de moeite genomen om de beide mannen te hand te komen schudden. Er werden mooie woorden tot de (veel) rustiger Fries en tot de kleine Pinoccio gesproken en er werden verschillende cadeautjes overhandigd. Uit de grote opkomst en de warme woorden viel duidelijk op te maken hoezeer beide mannen door de locale collega’s zullen worden gemist. Dat is absoluut opvallend, immers meer dan drie jaren geleden bestond er nog grote weerstand tegen de Nederlandse inzet. “Het kan verkeren” wist Gerbrand Adriaenszoon Bredero immers al in de 17^e eeuw te vertellen. Ook Uw Hoofderdacteur zal beide kerels, na jaren van innige samenwerking, zeer gaan missen. Het is dan ook maar te hopen dat hij erin zal slagen om spoedig een vervanger te vinden. Gelukkig zijn er daartoe, in de eerste week van de maand april, al gesprekken in Nederland voor gepland.

Tegen de klok van zessen, toen het feestje overigens nog vrolijk voortduurde, was het hoog tijd voor Uw Hoofdredacteur om te gaan vertrekken. Hij diende immers nog een afscheidsbijeenkomst bij te gaan wonen nu de beide logees van het gezin Hoofdredacteur, Oom Albert en Tante Reinie geheten, morgen per grote KLM Boeing naar Nederland zullen gaan terugkeren. Moeder de vrouw had, ter gelegenheid van dit afscheid, een tafeltje gereserveerd bij het mooie landhuis ‘Brakkeput Mei Mei.’ Heerlijk gezeten op het grote terras, bij een temperatuur die dicht in de buurt van de dertig graden Celsius was gelegen, werd er genoten van een heerlijke maaltijd en werden Oom Albert en Tante Reinie zeer bedankt voor de ondersteuning gedurende de recente logeerperiode. Zonder hen zou het bijna onmogelijk zijn geweest, in een hectische periode binnen het gezin Hoofdredacteur, het huishouden draaiende te houden!

U ziet, welhaast de gehele dag stond in het teken van afscheid nemen. Nu is afscheid nemen van dierbaren nimmer leuk, maar bestaat wel altijd nog de mogelijkheid hen, in de verre of nabije toekomst, weer terug te zien. Het meest pijnlijke en ingrijpende moment was dan gisteren ook het voorgenomen afscheid van gebouwen waarbinnen zovele dierbare collega’s vaak lange werkzame jaren hebben doorgebracht. Voortaan zal het  Gevangeniswezen in Nederland immers nooit meer hetzelfde zijn.  

Wordt vervolgd..... 

Een nieuw huisdier!

Vandaag is dan eindelijk de vrijdag aangebroken. Vrijdag 22 maart is het op dit zo fraaie eiland Curacao, waar de zon bijna dagelijks met haar krachtige stralen de aarde verwarmt. Het is feitelijk een soort van nationale feestdag vandaag, of beter gezegd: dat zou het eigenlijk moeten zijn. Immers, het is de dag waarop op informele wijze afscheid gaat worden genomen van de (veel) rustiger Fries en de heer Pinoccio. De (veel) rustiger Fries, een grote en stevige vent, heeft het er na drieenhalf jaar Curacao maar moeilijk mee, terwijl ook de heer Pinoccio zo af en toe een traantje uit zijn toch wat kleine oogjes moet wegpinken. Afscheid nemen doet, zeker na lange tijd, dus wel pijn. Hoe het echter ook moge zijn, waarschijnlijk zal de opkomst vanmiddag groot zijn nu vele mensen de beide vertrekkende heren de hand zullen willen schudden. Echter, vooraleer het middag zal worden, is het hoog tijd U te verhalen over de actuele gebeurtenissen op dit eiland. Er gebeurde immers weer van alles onder de felle zon!

Nu Moeder de vrouw dagelijks al in alle vroegte Huize Hoofdredacteur verlaat om zich te begeven naar haar leerlingen, dient Uw Hoofdredacteur, op de dinsdagen en de donderdagen,  zorg te dragen voor een tijdige aankomst van de Olijke Twee op hun school. Zo ook dus gisterenochtend. Nu moet U weten dat de jongste van de Olijke Twee, Levi geheten, juist een zogenaamde themaweek achter de rug heeft. Het thema waarom het handelde was: “Dieren.” Om dat thema levendig te maken voor de leerlingen, werd er ondermeer een bezoek gebracht aan het locale dierenasiel (“die honden stonken Pap!’) en werd er uitleg gegeven door een dierenarts. Het hoogtepunt werd echter gevormd door het maken van een eigen huisdier. En, U raadt het wellicht al, juist gisteren werden ouders in de gelegenheid gesteld dat “eigen” huisdier, tegen betaling van twee gulden, te kopen. Daarbij werd men dan ook eigenaar van een dierenverblijf, veelal gefabriceerd van een schoenendoos. En, zo kon het dan ook zijn dat Uw Hoofdredacteur zich diende te vervoegen in een etalage om een, door de olijkerd geproduceerde, cavia te kopen waarna afgerekend diende te worden bij de kassa. Achter de kassa: de jongste olijkerd himself! Keurig voorzag hij Uw Hoofdredacteur van een kassabon en deelde en passant mee dat de opbrengst van de verkoop bestemd was voor eerdergenoemd asiel. Vanaf vandaag rijdt Uw Hoofdredacteur dan ook rond op dit eiland in gezelschap van zijn eigen cavia. Wel zo gezellig!

Nu de heren Pinoccio en de (veel) rustiger Fries op zeer korte termijn dit zo fraaie eiland zullen gaan verlaten, dienen zij hun verhuizing tijdig te regelen. Voor de heer Pinoccio is dat niet zo’n probleem, hij sleept slechts een paar koffers en een handgemaakte trommel met zich mee. Voor de (veel) rustiger Fries ligt dat evenwel toch wat anders. Hij dient zijn complete huisraad te laten overbrengen naar Bonaire en heeft dientengevolge de hulp van een erkend verhuisbedrijf nodig. Tijdig werd dan ook contact opgenomen met een dergelijk bedrijf die toezegde om snel met een actieplan te komen. Welnu, gisteren was het dan, na slechts twee weken te hebben gewacht, al zover. De (veel) rustiger Fries ontving namelijk een mailbericht hetwelk was opgesteld in de Engelse taal met de mededeling dat het bedrijf, laten we zeggen bedrijf A, hartelijk dank zegde voor de ontvangen opdracht. Korte tijd later werd het bericht gevolgd door een nieuw mailbericht, ditmaal van een ander bedrijf, laten we zeggen van bedrijf B. In dit bericht volgde de mededeling dat bedrijf A had besloten de verhuizing door bedrijf B te laten uitvoeren. Bedrijf B deed dan ook het dringende verzoek aan de (veel) rustiger Fries om zo spoedig mogelijk telefonisch contact op te nemen. Plichtsgetrouw als hij is, voldeed de (veel) rustiger Fries vriendelijk aan dit verzoek. Hoe vaak hij de telefoon echter ook liet overgaan: er werd niet opgenomen. Dan maar een mailtje sturen, zo dacht de (veel) rustiger Fries die immers niet voor een gat is te vangen. De mail werd verzonden en het wachten was dan ook slechts op een reactie. Die volgde al snel middels een automatisch gegenereerd bericht dat luidde: “Dank voor Uw reactie. Ik ben er niet. Ben zo terug, op of omstreeks medio 20 april. Zit middenin een verhuizing. Doeiiii!” U begrijpt, er wordt weliswaar vanmiddag afscheid genomen van de (veel) rustiger Fries, maar de vraag is of zijn vertrek ook daadwerkelijk kan plaatsvinden. Uw Hoofdredacteur houdt U vanzelfsprekend op de hoogte middels volgende edities van “Een Zonnig Avontuur.”     

Wordt vervolgd…..

Er zit muziek in.....

Het is vandaag alweer donderdag de 21^e maart 2013 geworden op het almaar warmer wordende eiland Curacao. Viel er gisteren, in de vroege ochtend, nog een verfrissend buitje uit de lucht, nadien is het droog en steeds warmer geworden. Toen Uw Hoofdredacteur gisteren aan het einde van de dag, na een lange en inspannende werkdag, thuiskwam had hij dan ook geen droge draad meer aan zijn lijf. De lente is zogezegd dus aangebroken op dit zo fraaie eiland. Dat is klaarblijkelijk een enorm verschil met de situatie in Nederland, waar de winter maar lijkt voort te duren. Zo kon het dan ook zijn dat Uw Hoofdredacteur, via een Nederlandse bekende, het bericht kreeg dat deze zo blij was dat de klok binnenkort weer kan worden verzet: ´Dan hebben we tenminste een uur langer om sneeuw te ruimen!´ U begrijpt, Uw Hoofdredacteur heeft dan ook feitelijk niet te klagen. Het zal hem immers nog wel behoorlijk tegenvallen wanneer hij over ongeveer een week voor een aantal dagen naar Nederland dient af te reizen.

Het is vandaag eigenlijk: ´The day before.` Alles wordt namelijk in gereedheid gebracht voor het naderende afscheid van de heer Pinoccio en de (veel) rustiger Fries. De op te bouwen tent is gearriveerd en de dames in de keuken zijn drukker dan druk met het produceren van overheerlijke hapjes. Daarnaast doet het gerucht de ronde dat er een afscheidslied wordt gecomponeerd hetwelk op de grote dag, morgen dus, zal worden gezongen door de locale collega´s van beide vertrekkende mannen. Het lied kent de vreemde titel: `Junge, komm bald wieder.´  U begrijpt, Uw Hoofdredacteur is uitermate benieuwd naar de daadwerkelijke uitvoering en de emoties die dit lied bij de (veel) rustiger Fries en bij Pinoccio zal losmaken. Gisteren overigens, werd breed binnen de organisatie bekend dat beide heren het eiland Curacao zullen gaan verlaten. De (veel) rustiger Fries ontving zelfs fanmail van collega´s die aangaven boos te zijn vanwege zijn vertrek. De strekking van het verhaal was dat de (veel) rustiger Fries wordt bedankt door zijn mensen en dat hij enorm zal worden gemist. Me dunkt, dan heb je het toch prima gedaan gedurende de jaren dat op Curacao is gewerkt?

Ook in Huize Hoofdredacteur stijgt de spanning enigszins nu het moment nadert dat beide logees, Oom Albert en Tante Reinie, na een lang verblijf op Curacao huiswaarts keren. Aanstaande zaterdag zullen zij, per grote KLM vogel, dit eiland en het gezin Hoofdredacteur gaan verlaten om over een jaar waarschijnlijk terug te keren. Daarnaast resten er nog slechts twee schooldagen alvorens de Olijke Twee en Moeder de vrouw kunnen gaan genieten van een welverdiende vakantie. Voor dochterlief Julia zal die vakantie waarschijnlijk in het teken staan van een speurtocht naar een geschikt muziekinstrument.

Het is namelijk zo dat zij al geruime tijd, op de zaterdagen, blokfluit heeft leren spelen volgens het karateprincipe. Niet dat het nu zo is dat het meiske wekelijks een blokfluit in elkaar ramt overigens, maar wel is het zo dat zo voor elke aangeleerde reeks liederen een andere kleur band kon behalen. De afgelopen week heeft de olijkerd zo hard getraind om foutloos het lied ´Ode to Joy´ te kunnen fluiten, dat Uw Hoofdredacteur er volstrekt niet aan twijfelt dat komende zaterdag de zwarte band zal worden behaald. Dat betekent vervolgens dat er geen andere band meer te bemachtigen zal zijn en dat kan worden gekozen voor het leren bespelen van een ander, echt, muziekinstrument. In eerste instantie gaf het meiske aan gecharmeerd te zijn van drumles waarna al snel de voorkeur voor een piano werd uitgesproken. Inmiddels is de strategie volkomen veranderd en wordt geopteerd voor les op een gitaar. Er zit dus muziek genoeg in de kleine olijkerd. Hoe het ook moge zijn, Uw Hoofdredacteur gaat dus, met het afscheidslied van morgen, de zwarte band van zaterdag en het toekomstige instrument van dochterlief, een zeer muzikale periode tegemoet. Hoe het allemaal in de praktijk zal gaan verlopen? U zult er vanzelfsprekend alles over kunnen lezen in de volgende edities van `Een Zonnig Avontuur.`

Wordt vervolgd…..

Kleine wasjes, grote wasjes.....

Het is vandaag woensdag 20 maart 2013 geworden op het zo fraaie eiland Curacao. De afgelopen 24 uur was het weer warm als vanouds op dit eiland, met temperaturen die gemakkelijk opliepen tot boven de dertig graden Celsius in de zon. Uw Hoofdredacteur kreeg het dan ook, bij tijd en wijle, Spaans benauwd. Er diende immers keihard te worden gewerkt nu de directe collega van Uw Hoofdredacteur geveld bleek te zijn door de griep. Het was dus weliswaar warm, maar door het harde werken vloog de dag werkelijk om en kon er in de avond, gezeten op het terras en uitkijkend over zee, gelukkig worden genoten van een verkoelende bries. Het is alweer woensdag vandaag, hetgeen betekent dat het nog maar twee dagen duurt alvorens de aftrap kan worden gegeven als start van het afscheidsfeestje voor de (veel) rustiger Fries en voor de heer Pinoccio. Al dagenlang zijn de locale collega´s druk met de voorbereidingen, met name daar waar het gaat om het bereiden van allerlei heerlijke hapjes. Echter, voordat het zover is, lijkt het goed om U zoals te doen gebruikelijk te voorzien van de meest recente informatie vanaf dit eiland.

Het zal ongeveer een week of drie geleden zijn dat de wasmachine van de familie Hoofdredacteur het plots begaf. In eerste instantie leek het alsof er snel een diagnose kon worden gesteld omtrent de oorzaak van de haperingen in het apparaat. Immers, tijdens een snelle controle bleek een soort hulpstuk van een bustehouder, een zogenaamde balein, door de gaatjes van de roestvast stalen trommel te zijn geraakt waardoor de boel vastliep. Snel werd door Uw Hoofdredacteur gezocht in zijn gereedschapskist om vervolgens een aanvang te gaan maken met de reparatie. En, na enige tijd bleek het absoluut te kloppen: Uw Hoofdredacteur heeft inderdaad twee linkerhanden en het apparaat leek volstrekt niet meer levensvatbaar nu het er plots geheel anders uitzag dan op het moment dat de reparatiepoging had aangevangen. Het werd dan ook zaak de leverancier van het wasmachientje te bellen. `Wij komen snel bekijken wat er aan de hand is hoor`, zo verzuchtte de dame aan de telefoon. En inderdaad, slechts een week en circa twintig belletjes later verscheen de monteur. Stoïcijns bekeek hij het apparaat en sprak vervolgens de legendarische woorden: `Hij is stuk! Persoonlijk houd ik het op een defecte printplaat. We komen het ding binnenkort ophalen om het mee te nemen naar de werkplaats. Prettige dag verder hoor!`

Vele tientallen telefoontjes en weer een week later, verschenen er plots twee oude mannetjes en een nog oudere vrachtwagen. Zonder een woord te zeggen laadden zij de wasmachine op en, wederom zonder een woord te zeggen, vertrokken zij. Tijd om maar weer eens te bellen met de leverancier c.q. reparateur. `Ah meneer de Hoofdredacteur, Bon Dia! Is het machientje opgehaald? Gelukkig maar of niet? Wanneer het apparaat klaar kan zijn? Geen idee. We bellen U volgende week maandag, is dat goed? Tot dan hoor!` Moeder de vrouw was de vele kilo´s wasgoed inmiddels allang meer dan zat en reed dagelijks naar de locale wasserette om de verschillende gezinsleden tenminste te kunnen voorzien van welriekend ondergoed. En, zo brak uiteindelijk de bewuste maandag aan. Maar weer eens gebeld dus: `Ach, daar bent U weer. Hallo, bon dia Moeder de vrouw. Nu, ik heb een verheugende mededeling: de wasmachine is inderdaad kapot. Wilt U hem ook laten maken? Prima, dan bellen we U maandag even terug voor een prijsopgave, dan kunt U immers altijd nog bepalen wat U zult doen. Het lijkt erop dat de motor defect is, de machine doet het namelijk niet meer! Fijne dag nog hoor.`

Juist op het moment dat de Chinese eigenaar van de wasserette Moeder de vrouw en haar beide logees, die dagelijks immers bij toerbeurt een bezoek brachten aan het waslokaal, bij de voornaam wilde gaan noemen, werd het wederom maandag. De telefoon in Huize Hoofdredacteur rinkelde: `Hallo, U spreekt met de reparateur. Het klopt hoor, de wasmachine is kapot. Waarschijnlijk de motor ditmaal. Kosten van de reparatie? Ik schat ongeveer 1000 gulden. Wat wilt U: weggooien of maken? Oh, U stuurt Uw man even langs Moeder de vrouw? Prima, dan zien we hem wel verschijnen. Bon tardi nog!` Dientengevolge reed Uw Hoofdredacteur, na een lange werkdag, langs de winkel van de leverancier, zocht eenzelfde machine uit als die welke de geest had gegeven, rekende af en sprak af dat de nieuwe machine gisteren bezorgd zou worden. Hetgeen ook volgens afspraak geschiedde. Kosten? Minder dan 900 gulden! Bon dia nog…..

Wordt vervolgd…..  

Potloodvingers?

Op Curacao, waar het bewolkt is en bij tijd en wijle wat regen uit de lucht valt, is het vandaag dinsdag 19 maart 2013 geworden. Door de regen voelt het wat kil aan, al ligt de temperatuur toch echt tussen de 25 en 30 graden Celsius vandaag. Het is dan ook eigenlijk wel lekker om binnen te zitten vandaag, hetgeen voor Uw Hoofdredacteur overigens ook een must is. Immers, ook vandaag dient er gewerkt te worden in de organisatie waar men druk doende is met het treffen van voorbereidingen voor het afscheid van de (veel) rustiger Fries en van de heer Pinoccio. Er komt namelijk nogal wat bij de organisatie van dit feestelijk gebeuren kijken. Zo moeten er tenten en statafels worden geregeld nu de bijeenkomst wordt georganiseerd in de onmiddellijke nabijheid van het kantoorgebouw waar, sedert de komst van beide heren naar Curacao, vele dagen en uren werden doorgebracht. Om het geheel wat passend te maken worden de tenten dan ook opgezet op de personeelsparkeerplaats. Zo blijven de (veel) rustiger Fries en de heer Pinoccio tot op het laatste moment betrokken bij hun werk.

Gisteren, zo aan het begin van de middag, ontvingen de teamleden en Uw Hoofdredacteur hoog bezoek binnen de inrichting. Voor de vijfde maal in zijn lange carrière bracht de heer J.P.H. Donner, in gezelschap van zijn secretaris en een vertegenwoordiger van Nederland op Curacao, een bezoek aan de gevangenis. Kwam hij er al eerder in zijn hoedanigheid van Minister van Justitie en later in die van Minister van Binnenlandse Zaken, thans kwam de heer Donner in de functie van vicepresident van de Raad van State. Het werd een alleszins genoeglijk weerzien nu Uw Hoofdredacteur de heer Donner, net als ongeveer twee jaar geleden, van harte welkom mocht heten. Er was alle tijd om ruimschoots met elkaar van gedachten te wisselen, een uitgebreide rondleiding te verzorgen en een mooie foto te schieten, bestemd voor het nageslacht. Na een bezoek van twee uren trok het gezelschap naar hun volgende bestemming. Wederom was er dus sprake van een zeer geslaagd bezoek waarbij openhartig met elkaar werd gesproken.

Zoals door Uw Hoofdredacteur als bekend mag worden verondersteld, is Moeder de vrouw beland in de laatste fase van haar opleiding tot leerkracht. Zij is dan ook al wekenlang dagelijks druk doende met haar zogenaamde afstudeerstage, waarvoor zij gedurende vier weken, elke dag de lessen voor haar klas dient te verzorgen. Het moet gezegd, het gaat Moeder de vrouw uitstekend af en ook deze week, zijnde haar laatste stageweek, gaf zij aan `er weer zin in te hebben.` Gisterenavond echter, toen Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur, in gezelschap van hun beide logees, heerlijk aan de koffie zaten, bleek het vak van leerkracht toch niet geheel zonder risico´s te zijn. Moeder de vrouw, zo viel Uw Hoofdredacteur plots op, trok regelmatig een pijnlijk gezicht en masseerde gelijktijdig veelvuldig haar wijsvinger. Uw Hoofdredacteur, sensitief als altijd, vroeg dan ook geïnteresseerd wat eraan schortte. `Ik heb zo´n pijn aan mijn vinger. Er zit namelijk een enorme blaar op!`zo berichtte Moeder de vrouw. Nu werd Uw Hoofdredacteur eerst echt nieuwsgierig en dientengevolge vroeg hij Moeder de vrouw naar de oorzaak. `Och, het valt echt niet mee hoor. Ik heb vandaag voor de leerlingen 50 kleurpotloden geslepen met een klein puntenslijpertje. Daardoor ontstond een blaar die ik zojuist heb moeten doorprikken. Het is toch wel een zwaar vak hoor`, zo wist Moeder de vrouw. Met grote empathie deelde Uw Hoofdredacteur de pijnlijke ervaringen van Moeder de vrouw, waarbij hij vanzelfsprekend de hoop uitspreekt dat er vandaag geen tekenles op haar programma zal staan.

Wordt vervolgd…..