Vandaag is dan eindelijk de vrijdag aangebroken. Vrijdag 22 maart is het op dit zo fraaie eiland Curacao, waar de zon bijna dagelijks met haar krachtige stralen de aarde verwarmt. Het is feitelijk een soort van nationale feestdag vandaag, of beter gezegd: dat zou het eigenlijk moeten zijn. Immers, het is de dag waarop op informele wijze afscheid gaat worden genomen van de (veel) rustiger Fries en de heer Pinoccio. De (veel) rustiger Fries, een grote en stevige vent, heeft het er na drieenhalf jaar Curacao maar moeilijk mee, terwijl ook de heer Pinoccio zo af en toe een traantje uit zijn toch wat kleine oogjes moet wegpinken. Afscheid nemen doet, zeker na lange tijd, dus wel pijn. Hoe het echter ook moge zijn, waarschijnlijk zal de opkomst vanmiddag groot zijn nu vele mensen de beide vertrekkende heren de hand zullen willen schudden. Echter, vooraleer het middag zal worden, is het hoog tijd U te verhalen over de actuele gebeurtenissen op dit eiland. Er gebeurde immers weer van alles onder de felle zon!
Nu Moeder de vrouw dagelijks al in alle vroegte Huize Hoofdredacteur verlaat om zich te begeven naar haar leerlingen, dient Uw Hoofdredacteur, op de dinsdagen en de donderdagen, zorg te dragen voor een tijdige aankomst van de Olijke Twee op hun school. Zo ook dus gisterenochtend. Nu moet U weten dat de jongste van de Olijke Twee, Levi geheten, juist een zogenaamde themaweek achter de rug heeft. Het thema waarom het handelde was: “Dieren.” Om dat thema levendig te maken voor de leerlingen, werd er ondermeer een bezoek gebracht aan het locale dierenasiel (“die honden stonken Pap!’) en werd er uitleg gegeven door een dierenarts. Het hoogtepunt werd echter gevormd door het maken van een eigen huisdier. En, U raadt het wellicht al, juist gisteren werden ouders in de gelegenheid gesteld dat “eigen” huisdier, tegen betaling van twee gulden, te kopen. Daarbij werd men dan ook eigenaar van een dierenverblijf, veelal gefabriceerd van een schoenendoos. En, zo kon het dan ook zijn dat Uw Hoofdredacteur zich diende te vervoegen in een etalage om een, door de olijkerd geproduceerde, cavia te kopen waarna afgerekend diende te worden bij de kassa. Achter de kassa: de jongste olijkerd himself! Keurig voorzag hij Uw Hoofdredacteur van een kassabon en deelde en passant mee dat de opbrengst van de verkoop bestemd was voor eerdergenoemd asiel. Vanaf vandaag rijdt Uw Hoofdredacteur dan ook rond op dit eiland in gezelschap van zijn eigen cavia. Wel zo gezellig!
Nu de heren Pinoccio en de (veel) rustiger Fries op zeer korte termijn dit zo fraaie eiland zullen gaan verlaten, dienen zij hun verhuizing tijdig te regelen. Voor de heer Pinoccio is dat niet zo’n probleem, hij sleept slechts een paar koffers en een handgemaakte trommel met zich mee. Voor de (veel) rustiger Fries ligt dat evenwel toch wat anders. Hij dient zijn complete huisraad te laten overbrengen naar Bonaire en heeft dientengevolge de hulp van een erkend verhuisbedrijf nodig. Tijdig werd dan ook contact opgenomen met een dergelijk bedrijf die toezegde om snel met een actieplan te komen. Welnu, gisteren was het dan, na slechts twee weken te hebben gewacht, al zover. De (veel) rustiger Fries ontving namelijk een mailbericht hetwelk was opgesteld in de Engelse taal met de mededeling dat het bedrijf, laten we zeggen bedrijf A, hartelijk dank zegde voor de ontvangen opdracht. Korte tijd later werd het bericht gevolgd door een nieuw mailbericht, ditmaal van een ander bedrijf, laten we zeggen van bedrijf B. In dit bericht volgde de mededeling dat bedrijf A had besloten de verhuizing door bedrijf B te laten uitvoeren. Bedrijf B deed dan ook het dringende verzoek aan de (veel) rustiger Fries om zo spoedig mogelijk telefonisch contact op te nemen. Plichtsgetrouw als hij is, voldeed de (veel) rustiger Fries vriendelijk aan dit verzoek. Hoe vaak hij de telefoon echter ook liet overgaan: er werd niet opgenomen. Dan maar een mailtje sturen, zo dacht de (veel) rustiger Fries die immers niet voor een gat is te vangen. De mail werd verzonden en het wachten was dan ook slechts op een reactie. Die volgde al snel middels een automatisch gegenereerd bericht dat luidde: “Dank voor Uw reactie. Ik ben er niet. Ben zo terug, op of omstreeks medio 20 april. Zit middenin een verhuizing. Doeiiii!” U begrijpt, er wordt weliswaar vanmiddag afscheid genomen van de (veel) rustiger Fries, maar de vraag is of zijn vertrek ook daadwerkelijk kan plaatsvinden. Uw Hoofdredacteur houdt U vanzelfsprekend op de hoogte middels volgende edities van “Een Zonnig Avontuur.”
Wordt vervolgd…..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten