Totaal aantal pageviews

zondag 24 maart 2013

Afscheid nemen bestaat niet!

Het is half acht in de vroege ochtend van zondag de 24e maart 2013. Terwijl het klimaat in Nederland Siberische kenmerken lijkt te vertonen, is het op het zo fraaie eiland Curacao nog altijd prima uit te houden. Voorzichtig meldde zich zojuist het zonnetje, en omdat er nauwelijks een zuchtje wind waait, is het uitermate aangenaam van temperatuur op deze ochtend. Uw Hoofdredacteur heeft zijn bedstee alweer geruime tijd verlaten. Weliswaar is het weekeinde en genieten de Olijke Twee daarnaast ook nog eens van vakantie, maar desalniettemin meldden beiden zich, zoals gewoonlijk, weer eens vroeg in de ochtend. Terwijl Moeder de vrouw dus nog heerlijk op een oor ligt, is het voor Uw Hoofdredacteur tijd geworden om U te voorzien van actuele informatie vanuit ´De West.`En, zoals te doen gebruikelijk dient daartoe deze editie van ´Een Zonnig Avontuur.`
Uw Hoofdredacteur verhaalde reeds in een eerdere editie over de pijnlijkheid van het afscheid nemen. Fikse bezuinigingen in Nederland lijken met enorme kracht het Gevangeniswezen te treffen. Bezuinigingen en maatregelen die ertoe lijken te leiden dat hele gemeenten zich verenigen om zich tegen de voorgenomen besluiten van Staatssecretaris Teeven te gaan verweren. Uw Hoofdredacteur is dan ook ten zeerste benieuwd naar de uitkomsten van het debat dat vast en zeker binnenkort in de Tweede Kamer zal worden gevoerd. Daarnaast werd er, afgelopen vrijdag, afscheid genomen van de (veel) rustiger Fries en de heer Pinoccio. Verweer voeren tegen hun aankomende vertrek zal weinig zin hebben, de heren zullen dit fraaie eiland beslist gaan verlaten. Er resteerde voor het gezin Hoofdredacteur derhalve nog slechts een afscheid. Een afscheid dat zou moeten worden genomen op het locale vliegveld Hato, en wel van de beide logees: Oom Albert en Tante Reinie.
Gisteren was dan het moment eindelijk aangebroken. Nadat Uw Hoofdredacteur eerst een groot gedeelte van de dag met de oudste olijkerd, Julia geheten, op stap was geweest om, tijdens de muziekles, een zwarte band met haar blokfluit te scoren, werd het tijd om naar het vliegveld te gaan vertrekken. Bepakt en bezakt met koffers en rugzakken werd plaatsgenomen in de bolide van Uw Hoofdredacteur om, na een kwartiertje rijden, aan te komen op Hato. In de vertrekhal bleek sprake van een enorme drukte en lange rijen vertrekkende passagiers. Op Curacao is immers de paasvakantie aangebroken en dat betekent dat er zeer veel mensen naar Nederland zullen afreizen. Zo ook dus Oom Albert en Tante Reinie, die dan ook keurig achter een zeer lange rij aansloten. Tergend langzaam werd meter na meter vooruitgang geboekt. Het olijke tweetal liet inmiddels weten ten zeerste vermoeid te zijn waarop zij zich, tussen de lange rijen koffers, op de grond te rusten legden. Na een uur of anderhalf te hebben gewacht, meldde zich een KLM dame. In eerste instantie reikte zij labels uit voor de handbagage om vervolgens aan Uw Hoofdredacteur te berichten dat er vrijwilligers werden gezocht.
De, in keurig blauw gestoken, dame wist te vertellen dat het vliegtuig naar Nederland voller dan vol was geboekt. Met andere woorden: er was geen plaats om alle reislustige passagiers te vervoeren en dus werden er vrijwilligers gezocht om op Curacao achter te blijven. `Wij vervoeren U dan naar een hotel, U krijgt er een overheerlijk diner en morgenochtend een ontbijtje, wij komen U netjes met een taxi halen voor de vlucht van morgen en, last but not least, verstrekken wij U ook nog een prima financiĆ«le tegemoetkoming. Nou, wat zegt U ervan?´ Slechts een kort moment keken Tante Reinie en Oom Albert elkaar aan. Zij hadden immers toch al niet veel zin om de barre kou in Nederland te gaan trotseren. Binnen een mum van tijd was het besluit dan ook genomen: ´We blijven nog een nacht!´ En, zo kon het dan ook zijn dat, na enige uren wachten, de beide logees hun koffers weer van de band konden halen en hun paspoort konden laten voorzien van een nieuw stempel door de douane op Curacao en via de aankomsthal weer naar buiten kwamen. Vandaag waagt de familie Hoofdredacteur maar weer een nieuwe poging het tweetal aan boord van het vliegtuig te krijgen, al heeft het er alle schijn van dat beide logees niet van plan zijn om Curacao ooit weer te gaan verlaten!
Wordt vervolgd…..       

Geen opmerkingen:

Een reactie posten