"Oh gelukkig, we mogen blijven!"

Vandaag is het alweer zaterdag 20 april 2013 geworden op het zo warme eiland Curaçao. Het is dus weekeinde geworden en Moeder de vrouw, moe na een week lang les te hebben gegeven aan velerlei kleuters, kan dus eindelijk een beetje tot rust komen. Voor Uw Hoofdredacteur gaat dat niet op; hij kwam immers de gehele week al tot rust. Het is tijd geworden U bij te praten over alle wel een wee op dit zo fraaie eiland; er gebeurde immers weer van alles de afgelopen dagen. Wat bijvoorbeeld te denken van de oprechte verbazing die ontstond bij de Olijke Twee, Julia en Levi geheten, toen zij van Uw Hoofdredacteur vernamen dat van hen niet daadwerkelijk wordt gevraagd om op hun 18e verjaardag het ouderlijk huis te gaan verlaten? Dochterlief: "Levi, als we 18 zijn, dan moeten we trouwen! Papa en Mama willen dan het huis weer voor zichzelf. Dan kun je daar vast rekening mee houden!" Zoonlief: "Ik blijf toch gewoon thuis. Ik trouw namelijk met Papa. Neem jij Mama dan maar mee!" Uw Hoofdredacteur: "Als jullie een beetje van je leven wilt genieten, dan kun je beter wat later trouwen. Jullie mogen ook nog wel wat langer bij ons blijven hoor." Dochterlief Julia: "Meen je dat echt Pap? Oh, wat een geluk en wat fijn. Ik was er eigenlijk ook nog helemaal niet aan toe om al zo snel weg te gaan. Dank je wel hoor! Weet Mama er overigens ook van en is ze het er ook mee eens? Oh ja? Och wat fijn! Hoe vind jij het Levi?" Zoonlief Levi: "Ik zei al, het maakt mij niet uit. Ik ga toch nooit bij Papa weg. En vrouwen zijn sowieso niet zo leuk. Ga jij maar!" Haha.....

Zo af en toe volgt Uw Hoofdredacteur, via de diverse zogenaamde "Social Media", het wel en wee van de achtergebleven familie in Nederland. Eveneens zo af en toe heeft uw Hoofdredacteur dan ook nog wel eens, zij het vluchtig, contact met een van zijn broers, Jon geheten. Nu is Jon de rust zelve, is gelukkig met zijn leven, een pracht echtgenoot (volgens zijn eega) en geen druktemaker. Gisteravond werd Uw Hoofdredacteur echter duidelijk dat Jon, normaliter geen jaloers type, regelmatig een kijkje neemt in de recente editie van "Een Zonnig Avontuur." En, klaarblijkelijk steekt het hem toch wel enigszins dat Uw Hoofdredacteur welhaast dagelijks in de gelegenheid is om, vanaf zijn terras, direct de Caribische Zee in te duiken. En, zo kon het dan ook zijn dat uw Hoofdredacteur gisteren bericht ontving waarin Jon duidelijk maakte dat Uw Hoofdredacteur niet meer de enige is die in het water verkoeling kan vinden. "Ik heb tenminste een fatsoenlijk zwembad", zo luidde de mededeling die vergezeld ging van een fraaie foto. Uw Hoofdredacteur was het trouwens niet bekend dat Jon klaarblijkelijk een garage heeft gevonden waarin het zwembad, tijdens een buitje, kan worden gestald. Desalniettemin: het geheel ziet er geweldig uit!

Dan ontving Uw Hoofdredacteur weer eens een teken van leven van de heer Pinoccio. Wekenlang diende het kleine mannetje te acclimatiseren in het koude Nederland, maar inmiddels lijkt hij weer helemaal op zijn plek te zijn. Dit terwijl hij overigens nog wel enigszins verbonden blijft met dit eiland als coördinerend transporteur te Nederland. Maar goed, de heer Pinoccio is weer op zijn plek, getuige de fraaie foto's die Uw Hoofdredacteur ontving. De foto's, recentelijk geschoten in de omgeving van het fraaie Vroomshoop, laten zien dat "de Godin van de weg" weer operationeel is. Deze geweldige auto is namelijk eigendom van de heer en mevrouw Pinoccio en klaarblijkelijk, in afwachting van het vervallen van de belastingvrijstelling, nog steeds in gebruik. Toch geweldig om te zien dat zelfs een klein mannetje als de heer Pinoccio de pedalen kan bereiken?

De (veel) rustiger Fries vervulde gisteren zijn laatste werkdag op het zonnige eiland Curaçao. Het zit er voor hem op, hij vertrekt de komende week naar Bonaire. Na bijna vier lange jaren is de klus voor hem geklaard en begint een nieuwe toekomst. Hij heeft inmiddels een woning gevonden op het kleine eiland Bonaire, zo liet hij Uw Hoofdredacteur weten. Het moet gezegd, het onderkomen ziet er fraai uit. Tegelijkertijd heeft het huisje iets Hollands. Uw Hoofdredacteur weet dan ook zeker dat de (veel) rustiger Fries zich, in zijn nieuwe woonomgeving, al snel thuis zal gaan voelen. Wibo kerel, het ga je hartstikke goed. Bedankt voor alles en wellicht, tot ziens !!!!!

Wordt vervolgd......