Oh Moeder, wat is het koud!

Het is vandaag dinsdag 2 april 2013 geworden op het waarschijnlijk heerlijk warme eiland Curaçao. Uw Hoofdredacteur krijgt daar overigens bijzonder weinig van mee, nu hij inmiddels in het verijsde Nederland is gearriveerd. De komende drie dagen kan Uw Hoofdredacteur U dan ook uit eigen ervaring berichten hoe het voelt om dagelijks in een koelkast te moeten verblijven. Na een, overigens meer dan uitstekend verlopen, vlucht per enorme KLM Boeing, arriveerde Uw Hoofdredacteur tegen de klok van zevenen hedenochtend op vaderlandse bodem. Slechts gehuld in een overhemdje met korte mouwen dacht Uw Hoofdredacteur de strijd met de weerselementen wel aan te kunnen. Niets bleek echter minder waar te zijn en het was dan ook maar goed dat het gelukt was om, op Curaçao, een jas te lenen van buurman Jeroen. Dat bij de jas een paar handschoenen verstrekt waren, was een uitermate prettige verrassing. Tjonge, wat is het ongelofelijk koud in Nederland!

Nadat Uw Hoofdredacteur gisterenmiddag door Moeder de vrouw en de beide olijkerds op het vliegveld van Curaçao was afgezet, was het wachten op de vertrekkende vlucht. Slechts met een half uurtje vertraging, hetwelk volgens de captain werd veroorzaakt door defecte toiletten, begon de grote oversteek richting het vaste land van Europa. Door de harde wind slaagde de captain erin om binnen een uurtje of acht te landen op het vliegveld van Schiphol. Vandaar, zo was bedacht, zou Uw Hoofdredacteur per trein verder reizen naar het station van Den Haag Centraal, het eindpunt van de reis. Welnu, wat kan de wereld in een paar jaar tijd toch enorm veranderen. Uw Hoofdredacteur, koud aangekomen in de aankomsthal, werd immers geconfronteerd met een enorme hoeveelheid zuilen, waarop stond vermeld dat aldaar een treinkaartje zou kunnen worden bemachtigd. En inderdaad, het zal vast en zeker voor de meeste reizigers een fluitje van een cent zijn het juiste ticket uit zo'n zuil te krijgen, Uw Hoofdredacteur gelukte het echter van geen kant. Het toverwoord bleek te zijn: OV kaart. Het is namelijk onmogelijk om, zonder in het bezit te zijn van zo een kaart, een toegangsbewijs voor de intercity te bemachtigen.

U begrijpt, Uw Hoofdredacteur was zielsgelukkig toen hij in de verte een NS balie kon waarnemen waar een zeer vriendelijke dame hem prima uitlegde waar het allemaal was misgegaan. Met inmiddels al tamelijk verkleumde vingers gelukte het vervolgens Uw Hoofdredacteur een kaartje te scoren alsmede de rekening te voldoen. Op naar het perron dus maar! Om 07.56 uur stormde het gele gevaarte, de intercity naar Den Haag, het station van Schiphol binnen waarbij het Uw Hoofdredacteur onmiddellijk duidelijk werd dat slechts een kaartje voor een staanplaats was gekocht. De zitplaatsen bleken allemaal al op eerdere stations te zijn vergeven waardoor in een gangpad, staande op een trapje, de reis naar het eindpunt diende te worden afgelegd. Ongeveer alle reizigers bleken enorm druk met mobiele apparatuur, van laptops tot telefoons; het enige waar te nemen geluid bleek dus afkomstig van ingedrukte toetsen. Een wat vreemd gezicht was het wel, maar wanneer stilte wordt gewaardeerd, was deze ochtend de trein een prima plek om te verblijven.

De komende dagen verblijft Uw Hoofdredacteur dus in het Haagse, alwaar hij, later vandaag een afspraak heeft met de Fries van 95%. Deze Fries heeft, nadat hij enige jaren deel had uitgemaakt van het team Nederlanders op Curacao, datzelfde Curacao verruilt voor een werkplek in Den Haag. Een uitgelezen mogelijkheid elkander weer eens de hand te schudden derhalve. Hoe het Uw Hoofdredacteur verder zal vergaan is nog maar de vraag. Na slechts enige uren te hebben doorgebracht op Nederlandse bodem zijn immers inmiddels zijn oren al bevriezingsverschijnselen aan het vertonen. Waarschijnlijk zal Uw Hoofdredacteur dan ook uitermate alert zijn en blijven op mogelijkheden om ergens binnen, bij een warme kachel, de weergoden te kunnen trotseren. U zult er vast en zeker alles over kunnen lezen in een volgende editie van "Een Zonnig Avontuur!"

Wordt vervolgd.....