Op apegapen!

Het is de laatste dag van de maand juli geworden op het nog altijd zeer hete eiland Curaçao. Het is immers woensdag 31 juli 2013 vandaag. De werkweek gaat doormidden gezaagd worden vandaag, iets wat Uw Hoofdredacteur gisteren voor zijn gevoel al overkwam. Maar, daarover later meer. Terwijl Uw Hoofdredacteur zich werkelijk strompelend naar het werk diende te begeven vanochtend vroeg, heeft Moeder de vrouw, in samenspraak met de Olijke Twee, besloten vandaag een dagje te gaan zonnen en zwemmen bij het aquapark van Kunuku. Een voornemen waarop Uw Hoofdredacteur, U kunt zich dat wellicht voorstellen, uitermate jaloers is. Maar ja, je hebt nu eenmaal ook werkpaarden nodig, is het niet? Hoe het ook moge zijn, nog maar een paar zeer drukke  werkdagen en dan breekt, ook Voor Uw Hoofdredacteur, het weekeinde alweer aan. Niets te klagen dus eigenlijk!

 

Gisterenochtend ging, in alle vroegte, het immense karwei van start! Immers, twee immense containers dienden er door collega Bullie en Uw Hoofdredacteur te worden uitgeladen. Dat alles diende zo snel als mogelijk plaats te vinden, althans zo deelde de maatschappij die de containers in eigendom heeft, Uw Hoofdredacteur met klem mede.  Na een zeer indringend overleg met de verhuurder van de loods waarin de containers waren gestald, verkreeg Uw Hoofdredacteur overigens alsnog toestemming om enige van zijn "pupillen" als hulpkracht te mogen inzetten. Dat bleek overigens achteraf maar goed ook. In alle vroegte toog Uw Hoofdredacteur dus allereerst naar een winkel om de nodige flesjes drinken in te slaan voor "de crew." Gewapend met een enorme koelbox en twee dozen vol speculaasjes spoedde Uw Hoofdredacteur zich vervolgens naar de loods alwaar collega Bullie al een uurtje voordien was aangeland.

Er bleken, bij aankomst van Uw Hoofdredacteur, al ettelijke dozen uit de container te zijn gelost door de heer Bullie. Snel bood Uw Hoofdredacteur een helpende hand waarna, gedurende een uur of twee, de beide zwoegers een container al voor ongeveer de helft bleken te hebben leeggemaakt. Bureaus, kasten, brandkasten, rolcontainers, tafels en vele, vele stoelen hadden zij al uit container een verwijderd toen de hulptroepen eindelijk arriveerden. "Kom jongens, snel aan het werk!" zo probeerde Uw Hoofdredacteur de ploeg te enthousiasmeren. "Nou, nou. We gaan eerst eten hoor", zo luidde het collectieve weerwoord. Uiteindelijk, een half uurtje later, werden de armen daadwerkelijk uit de mouwen gestoken. En hoe!

 

Binnen twee uren gelukte het om beide gigantische containers volkomen leeg te maken en de goederen keurig op orde te rangschikken. Na die twee uren lag Uw Hoofdredacteur trouwens op apegapen en was zijn kleding, in eerdere instantie bestaande uit een keurig wit Polar shirt en een korte broek, tot in elke naad natter dan nat. Ook collega Bullie kon nog slechts rechtop staan, nu het hem niet langer gelukte om ook maar enige beweging te maken die zou kunnen gelijken op iets wat op bukken leek. U begrijpt het al, het gezelschap was kapot! Het was maar goed dat Moeder de vrouw, vergezeld door beide olijkerds, Uw Hoofdredacteur kwam voorzien van een heerlijk kaasbroodje. "Dat vind ik lief jongens! Hebben jullie zomaar aan me gedacht?" zo vroeg uw Hoofdredacteur de jongste olijkerd, Levi geheten. Goudeerlijk antwoordde het mannetje vervolgens: "Nou nee hoor Pap! Ik had het broodje van Mama gekregen maar ik vind 'm niet zo lekker. Dus dacht ik: ik geef hem aan jou, dan ben ik eraf! Zullen we trouwens doen alsof ik alles uit de container heb geladen Pap?" U begrijpt, Uw Hoofdredacteur vond het allang best. Nu nog maar even wachten op de volgende twee containers. Het is te hopen dat de douane nu niet plotsklaps heeft besloten om sneller te gaan werken dan gebruikelijk. Een kleine opfrisperiode zou namelijk maar wat welkom zijn!

Wordt vervolgd.....

En de volgende twee staan alweer klaar!!

De kop is er alweer af! Immers, het is vandaag dinsdag 30 juli 2013 geworden op het nog altijd snikhete eiland Curaçao. En, dat betekent dat de eerste werkdag van de week er voor Uw Hoofdredacteur al opzit. Echter, vandaag wacht wederom een zeer drukke dag. Twee grote, uit Nederland verscheepte, containers dienen vandaag immers te worden uitgepakt. Om het geheel nog leuker te maken ontving Uw Hoofdredacteur gisterenavond bericht dat de twee volgende containers inmiddels ook al op dit zo fraaie eiland staan geparkeerd. Het is weliswaar even wat geregel met alle paperassen bij de plaatselijke douane, maar vervolgens kan het uitpakwerk onverminderd doorgaan. Pffff..., en dat bij temperaturen die dik boven de dertig graden Celsius liggen. Volgens Moeder de vrouw is al die beweging echter goed voor Uw Hoofdredacteur. Nu kan zij dat natuurlijk gemakkelijk stellen; Moeder de vrouw geniet immers nog dagelijks van haar vakantie. Maar, hoe het ook moge zijn: Uw Hoofdredacteur heeft zijn handen in elk geval voorlopig letterlijk en figuurlijk meer dan vol!

Gisteren ontving Moeder de vrouw overigens de eerste leuke post na haar vakantie in het verre Nederland. De zending was afkomstig uit de Bundesrepublik Deutschland. "Wie stuurt mij nu post uit Duitsland?" zo vroeg Moeder de vrouw zich blij verrast af. Welnu, dat werd al zeer snel duidelijk. De brief was namelijk afkomstig van "Der Landrad, abteilung Sicherheit und Ordnung." Zeer vriendelijk deelde deze Landrat mede dat Moeder de vrouw was gesignaleerd in het gehucht Getelo, op 17 juli jongstleden om 11.33 uur. "Hoe kunnen ze dat nu weten bij de Landrat?" zo vroeg Moeder de vrouw zich af. Welnu, al snel werd duidelijk dat men Moeder de vrouw op de foto had gezet. Of beter gezegd, haar vervoermiddel was geflitst vanwege het overschrijden van de maximum snelheid. Moeder de vrouw reed, ten tijde van het bezoek aan het immer mooie Getelo, namelijk 13 kilometer harder dan dat er was toegestaan. Af te rekenen binnen een week: het mooie bedrag van 25 euro. Toch leuk om zulke post te krijgen vanaf je vakantieadres!

In een vorige editie besteedde Uw Hoofdredacteur even kort aandacht aan de 95% Friese familie die zich gedwongen zag, vanwege een voortijdige dood van hun Volvo Stationcar, een onderkomen te zoeken in een Frans hotelletje. Sprak Uw Hoofdredacteur toen nog de hoop uit dat de vertraging en het bijkomende ongemak slechts kort zouden gaan duren: niets blijkt thans minder waar. Via de digitale snelweg werd Uw Hoofdredacteur namelijk geïnformeerd over het feit dat het verblijf in "the middle of nowhere" in ieder geval met een nacht diende te worden verlengd. Zo blijft er van de geplande vakantie niet al teveel over. Wel sprak de 95% Friese familie uit dat de kans zou bestaan dat er eventueel vandaag een vervangende auto zou kunnen worden afgeleverd. Wellicht is het toch alvast raadzaam om eens te bekijken of er in de buurt van de huidige noodopvang ook nog iets leuks te beleven valt?

Driekwart van het gezin Hoofdredacteur geniet nog volop van de vakantie. Slechts Uw Hoofdredacteur is eigenlijk de pineut als het om werken gaat. Edoch, het was toch leuk om gisteren, zo aan het einde van de middag, eens mee te kunnen maken hoezeer de eerdergenoemde driekwart familie feitelijk de dagen doorkomt. "Ha Pap! Mooi dat je er bent. Ga even zitten, alles staat al klaar voor een voorstelling. Levi en ik geven namelijk een goochelshow", zo berichtte de oudste olijkerd. En inderdaad, een show van ongeveer een half uur volgde waarin allerlei trucs op hilarische wijze aan Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur werden getoond. Nadien, toen de goochelaar en zijn lieftallige assistente, alsmede het publiek, welhaast van de stoel spoelden vanwege het vele transpiratievocht, werd het tijd om even snel een duik te nemen bij "Snake Bay." U ziet, het gezelschap vermaakt zich dus altijd nog meer dan opperbest!

Wordt vervolgd.....

Vive la France, Vive La Volvo!!

Het is inmiddels maandag 29 juli 2013 geworden op het zo fraaie eiland Curaçao. Dit betekent dat er een nieuwe werkweek is aangebroken en het afgelopen weekeinde onder de noemer "heerlijk" gearchiveerd kan worden. Terwijl Moeder de vrouw en de Olijke Twee nog altijd kunnen genieten van twee weken vakantie, wacht Uw Hoofdredacteur thans een drukke werkweek. Maar, dat is in het geheel niet erg wanneer Uw Hoofdredacteur zich realiseert dat er, bij thuiskomst, een heel gezelschap op hem wacht. Het weekeinde zit er dus weer op. Een weekeinde dat gisteren, op de zondag, in het teken stond van een warm bezoek aan het zwemwater wat op dit eiland voorradig is. Echter, vooraleer Uw Hoofdredacteur daarover verder kan en zal uitwijden middels een nieuwe editie van "Een Zonnig Avontuur", wacht eerst een trieste mededeling.

Wellicht kunt U zich hen nog voor de geest halen? Immers, een aantal jaren werkte Uw Hoofdredacteur op dit eiland samen met de 95% Fries. Deze Fries, die welhaast alles met 95% zekerheid regelde, vertrok uiteindelijk na jaren. Terug naar het verre Vaderland. Recentelijk, tijdens hun vakantie in Nederland, smaakten Moeder de vrouw en de Olijke Twee nog het genoegen een weekeinde te kunnen logeren bij de 95% Friese familie. Niets mis mee dus, zo zou U kunnen denken. Echter, nu het volgende. Eergisteren vertrok de 95% Friese familie richting Frankrijk. Zij zouden vakantie gaan vieren. Zij vervoerden zich, zoals al ongeveer veertig jaar lang, in de geweldige Volvo stationcar die, tijdens hun verblijf op Curaçao, gestald was geweest op het erf van een bevriende boer. Richting Frankrijk ging dus de reis, het land waarvan de 95% Fries de taal immers bijna volledig machtig is. Toen hij namelijk ooit een plasruimte zocht, wist hij feilloos te vragen aan de inwoners van het Franse land: "Je suis un toilette." Logisch dus dat deze vakantiebestemming werd uitgekozen.

Nu is het altijd een heel gedoe alvorens de 95% Friese familie daadwerkelijk kan vertrekken voor hun jaarlijkse vakantie. De 95% Fries altijd een beetje gespannen en gejaagd, zijn eega de rust zelve. Dat levert dan gewoonlijk ook nog wel eens wat spanning op. Ditmaal ging het vertrek echter waarschijnlijk voor 95% voorspoedig; Uw Hoofdredacteur hoorde immers geen vreemde verhalen. Tot op het moment dat Uw Hoofdredacteur gisteren een bericht uit het Franse land ontving. Het bericht ging vergezeld door een aantal schokkende afbeeldingen. "De reis voor bijna 95% achter de rug en toen gaf ons trouwe vervoermiddel de geest. Het karretje dient gerepareerd te worden. Voorlopig zijn we ergens, in de "middle of nowhere", ondergebracht in een Frans motelletje. Met toilet, dat dan weer wel!" zo luidde de boodschap. Hoe triest! Uw Hoofdredacteur hoopt dan ook van ganser harte dat de oude trouwe Volvo in het land van Luis de Funez snel weer aan het rijden kan worden gebracht! Al is het maar om te voorkomen dat de 95% Fries zijn kennis van de Franse taal tegenover garagehouders moet gaan bewijzen!

Het gezin Hoofdredacteur   laafde zich overigens gisteren aan de stralend schijnende Curaçaose zon. Ditmaal werd een bezoek gebracht aan het zwembad dat is gelegen achter het Hilton Hotel, met mooi zicht op de Caribische Zee. Het werd een heerlijk ontspannen dagje aan het water. Water waarvan het trouwens maar goed was dat het in de buurt was, zo heet was het gisteren op dit eiland. Terwijl de beide olijkerds zich urenlang vermaakten in het zwemwater, hadden Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur alle gelegenheid om, lui gelegen op een stretcher, een goed boek te lezen en te genieten van het uitzicht. Slechts een korte pauze werd benut om wat voedsel en een drankje te verorberen alvorens het ligfestijn werd voortgezet. Maar U begrijpt: in gedachten was het gezelschap Hoofdredacteur vanzelfsprekend bij de 95% rijdende Friese Volvo in Frankrijk!

Wordt vervolgd.....

"De Sterkste Man van Curacao."

Na de uitermate regenachtige dag van gisteren is het vandaag, zondag 28 juli 2013, zoals gewoonlijk weer een zeer stralende dag op het zo fraaie eiland Curaçao. Al vanaf de vroege ochtend schijnt het zonnetje met volle kracht. De temperatuur loopt dus alweer snel richting de dertig graden Celsius. Tijd om, over een uurtje of zo, heerlijk het verkoelende zeewater op te zoeken voor een verfrissende duik. Aan het einde van de dag zal er dan waarschijnlijk wel ergens een lekkere maaltijd worden gescoord en loopt het weekeinde zo langzamerhand weer ten einde. Morgen start immers weer een nieuwe werkweek op dit eiland; een werkweek die vast en zeker de nodige zweetdruppels zal gaan opleveren. Maar, zover is het dus nog niet. Eerst wacht nog een stralende dag, vol vertier en vermaak!

Afgelopen vrijdag arriveerden, en trouwe lezers van "Een Zonnig Avontuur" weten dat vast nog wel, Moeder de vrouw en de Olijke Twee vanuit het verre Nederland. Bepakt en bezakt waren zij. Vele koffers werden meegezeuld; koffers die de afgelopen dagen van hun inhoud werden ontdaan. Tjonge, wat een vracht aan kleding en cadeautjes was er in die koffers verscholen. Trots maakte de jongste olijkerd, Levi geheten, Uw Hoofdredacteur deelgenoot van een fraai presentje: een heuse film die handelde over "De Sterkste Man van Nederland!" Ademloos werd de rolprent door het mannetje bewonderd. Nu moet U weten, het ventje is in de wieg gelegd als imitator. Met andere woorden: datgene wat het ventje waarneemt, zal hij vervolgens onmiddellijk proberen na te gaan doen.

En, zo kon het dan ook zijn dat Uw Hoofdredacteur gisterenmiddag plots werd geconfronteerd met twee vuilniszakken die werden volgepropt met allerhande goederen die ook maar enig gewicht in de zak zouden kunnen werpen. Vervolgens, toen het tweetal vuilniszakken was volgestopt en dichtgemaakt, werd een volgend attribuut gezocht. Dat attribuut vond het ventje in de vorm van een bezem. Met kunst- en vliegwerk maakte het kereltje de beide zakken aan de bezemsteel vast, waarna hij vervolgens het gehele gezin Hoofdredacteur opriep het resultaat te komen bekijken. "Kijk Pap, als ik dit heel vaak optil dan wordt ik uiteindelijk vanzelf "De Sterkste Man van Curaçao. Wat denken jullie ervan?" Welnu, het resultaat mocht er zijn. Trots als een pauw, met het zweet dik op zijn voorhoofd, showde het ventje zijn sterke kunsten. Uw Hoofdredacteur weet het zeker, met zoveel kracht komt het ventje er wel.

Dan liet Uw Hoofdredacteur gisteren nog maar eens even zien welk een geweldige klus hem deze week wacht. Dat deed hij door het gezin Hoofdredacteur de loods te laten bewonderen waarin de uit Nederland afkomstige containers staan opgesteld. Met name de Olijke Twee waren bijzonder onder de indruk van de grote loods. Weliswaar was het wel enigszins een teleurstelling dat de containers nog niet geopend konden worden, maar een kniesoor die daarop zou letten. Toen Uw Hoofdredacteur beloofde dat later deze week een blik in de loods zou mogen geworpen om de inhoud van de containers te kunnen bewonderen, was het leed al snel geleden. Trots stelde het olijke tweetal zich op bij de deur die naar de ingang voerde. Maar goed, zij hoeven het geheel dan ook niet uit te pakken!

Wordt vervolgd.....

"Back Home" en een gigantische klus in het verschiet!

Op Curaçao is vandaag het weekeinde begonnen nu het inmiddels zaterdag 27 juli 2013 is geworden. Al voor de klok van zessen in de vroege ochtend werd Uw Hoofdredacteur bruusk gewekt door rake donderklappen en harde regenstralen. Daarnaast vond hij in zijn armen de oudste olijkerd, Julia geheten, die klaarblijkelijk in de nachtelijke uren de echtelijke sponde had betreden. U begrijpt het al: Moeder de vrouw en de beide olijkerds zijn, na een lange reis via het zustereiland Sint Maarten, gisterenmiddag veilig geland op het lokale vliegveld van Hato. Moe, maar blij om weer op dit zo fraaie eiland te zijn gearriveerd, kon het gezelschap door Uw Hoofdredacteur in zijn armen worden gesloten. "Oh, ik ben toch zo blij dat ik weer in ons eigen huis ben", zo verzuchtte dochterlief. "Eindelijk weer mijn eigen kamertje, mijn eigen spulletjes en mijn eigen bed. Wat is het toch eigenlijk fijn dat ik nu weer, vanuit mijn bedje, de golven van de zee op de rotsen kan horen spatten!" Ook de rest van het gezelschap toonde zich verheugd om Huize Hoofdredacteur weer binnen te treden. Eindelijk, na weken waarin het aan structuur ontbrak, dus weer een geregeld leven voor Uw Hoofdredacteur!

Uw Hoofdredacteur schreef het al: hij werd bruusk gewekt door de weergoden hedenochtend. Na wekenlang van absolute droogte en hitte op Curaçao, is dat vandaag wel enigszins anders. Het donderde, bliksemde en tot op dit moment, zo tegen elven in de ochtend, regent het behoorlijk gestaag. Het lijkt er dus wel op als heeft Moeder de vrouw het weer vanuit het verre Nederland meegenomen. Uw Hoofdredacteur hoopt overigens van ganser harte dat het een eenmalig incident betreft; echt dol op regen is hij immers niet! Vanwege het tijdverschil, dat zes uren bedraagt, waren de teruggekeerde vakantiegangers overigens al zeer vroeg op. Toen Uw Hoofdredacteur, enige uren later, de ogen opende bleek de inrichting van het huis volledig te zijn veranderd. "Het was tijd om de boel eens even anders neer te zetten", zo wist Moeder de vrouw. U ziet, veranderingen worden onmiddellijk doorgevoerd!

Afgelopen week, en geïnteresseerde lezers weten zich dat vast nog te herinneren, werden er twee immense containers, volgeladen met goederen uit Nederland, bij Uw Hoofdredacteur afgeleverd. Slechts het uitpakken ervan dient nog even te geschieden. Echter, de daarvoor beschikbare tijd is beduidend minder dan dat Uw Hoofdredacteur had gedacht (en gehoopt). Gisterenmiddag ontving Uw Hoofdredacteur namelijk een oproep op zijn telefoon. "Bon tardi. Spreek ik met de Hoofdredacteur? Oh, mooi. U spreekt met de firma die de lege containers weer bij U op komt halen. Schikt dat over een uurtje?" zo sprak de dame aan het apparaat. Uw Hoofdredacteur, wiens hart oversloeg, liet de dame weten dat de containers eerst net waren geparkeerd in de loods en dat het nu zaak zou worden om arbeidskrachten te regelen die de containers zouden kunnen lossen. "Oh. Nou dat valt dan even tegen", zo sprak de dame. "Nu, weet U wat? Ik verleen U uitstel tot woensdag. Dan komen we ze om 1 uur ophalen. Langer kunnen we ze echt niet missen!" Dat wordt derhalve nog een fikse opgave nu, vanwege allerlei andere afspraken, het lossen niet eerder dan dinsdagochtend een aanvang kan krijgen. Uw Hoofdredacteur gaat er dan ook maar op voorhand vanuit dat hij tegen woensdagavond waarschijnlijk geen enkele ledemaat meer naar behoren kan laten functioneren. Spierpijn is immers behoorlijk ongemakkelijk. Maar goed, mocht U de komende dagen weinig vernemen van Uw Hoofdredacteur: hij zit waarschijnlijk of in de loods, of in de lappenmand!

Wordt vervolgd.....

Dringend hulp gezocht!!!

Zo! Vandaag is het op het snikhete eiland Curaçao vrijdag 26 juli 20113 geworden. En, dat is een zeer heuglijke dag! Althans voor Uw Hoofdredacteur. Immers, na bijna vier weken als kluizenaar te hebben geleefd en daarbij inmiddels alle uiterlijke en innerlijke kenmerken van wijlen Catweazle te hebben overgenomen, is dat vanaf vandaag hopelijk afgelopen. Vanmiddag, zo tegen de klok van tweeën, hoopt Uw Hoofdredacteur namelijk een grote KLM Boeing veilig te zien landen op het lokale vliegveld dat Hato heet. Aan boord? Moeder de vrouw en de Olijke Twee. Althans, als het hen is gelukt om tijdig om Schiphol het vliegtuig te halen. Maar goed, op voorhand gaat Uw Hoofdredacteur er gemakshalve maar van uit dat hij het drietal vanmiddag weer in zijn armen kan sluiten. En, dat is maar goed ook. Het leven van een kluizenaar is namelijk inderdaad maar een eenzaam bestaan. Nu het zover is dat Uw Hoofdredacteur het geblaf van zijn hondjes gaat imiteren om maar wat contact te krijgen, is het echt tijd geworden weer te gaan verkeren in het normale gezinsleven. Voor Uw Hoofdredacteur is het dan ook een beetje een feestdag vandaag!

Dat was overigens gisteren wel anders. Daarbij past, ter introductie, even een korte uitleg. Wat is namelijk het geval? Welnu, op Curaçao, alwaar collega Bullie en Uw Hoofdredacteur dagelijks werkzaam zijn, is in hun organisatie een chronisch gebrek aan middelen. Het was daarom dat Uw Hoofdredacteur, alweer geruime tijd geleden, een oproep verzond aan verschillende collegae in Nederland. In die oproep werd gevraagd om spullen als bureaus, medische installaties etc. die in Nederland niet langer zouden worden gebruikt, te verschepen naar dit zo fraaie eiland. Daar kan het een en ander immers nog geweldige doelen dienen? Nou, Uw Hoofdredacteur heeft het geweten. Massaal werden en worden er in Nederland goederen in immense 40 voets containers gepakt die daarna, per boot, worden overgebracht naar dit eiland. Zo massaal, dat er door Uw Hoofdredacteur opslagruimte diende te worden geregeld om de goederen van daar uit te kunnen distribueren. Dit met grote dank aan Jan J. en John K. die dat alles vanuit het Haagse hebben ondersteund. De opslagruimte draagt dan ook met bijzondere trots hun naam! Waarbij aangetekend dient te worden dat als (beslist niet) stille vennoot de heer Pinoccio aan het naambordje werd toegevoegd.

Welnu, het zal gisteren zo tegen een uur of drie in de middag zijn geweest toen de telefoon van Uw Hoofdredacteur begon te rinkelen. "Hallo! Spreek ik met de Hoofdredacteur? Bon tardi. Uw eerste twee containers zijn gearriveerd en die willen we even komen afleveren. Schikt dat?' zo vroeg de stem aan de telefoon. Uw Hoofdredacteur schakelde onmiddellijk collega Bullie in, die is immers meer van dat soort klussen. Echter, toen Uw Hoofdredacteur opkeek van achter zijn bureau bedacht hij plotsklaps dat Bullie vrije dagen geniet vanwege het feit dat hij gezinsleden op bezoek heeft. Geen probleem, Uw Hoofdredacteur reed, als een speer, naar de grote loods waar de goederen moeten worden opgeslagen. Voor de deur? Twee immense vrachtwagens met goedlachse chauffeurs, welke werden vergezeld door twee enorme containers. Met grote bewondering voor hun stuurmanskunst zag Uw Hoofdredacteur beide mannen de containers vervolgens via ingewikkelde manoeuvres op de juiste plek neerzetten.

Nu komt echter het vervolg. Uw Hoofdredacteur had bedacht de containers te laten lossen door bewoners van de inrichting waar hij dagelijks werkt. Nou, vergeet het maar. De organisatie die de opslagruimtes, op een groot industriepark, in beheer heeft, wilde daarvan niets weten. Daar zitten we dus wel enigszins met een probleem. Moeder de vrouw wist daar trouwens, per digitale snelweg, wel een oplossing voor: "Dan ga je toch eindelijk zelf eens wat aanpakken! Is goed voor je!" Nu weet Uw Hoofdredacteur niet of U zich een voorstelling kunt maken van de hoeveelheid goederen die in zulk een container kan worden gestopt, maar hij verzekert U: DAT IS VEEL! Mocht het derhalve zo zijn dat U op vakantie bent op dit zo mooie eiland maar U desalniettemin toch wat last hebt van verveling: neemt U dan onmiddellijk contact op met de redactie. Uw hulp is niet alleen welkom, edoch uitermate noodzakelijk!

Wordt vervolgd.....

Een verband tussen betalen en besturen.....

Terwijl de dagen sneller dan snel verstrijken, is het op het zeer warme eiland Curaçao donderdag 25 juli 2013 geworden. Nog een nachtje zal het Uw Hoofdredacteur dienen te gelukken om eenzaam in slaap te vallen. Immers, komende vrijdag zal het gedaan zijn met de rust in Huize Hoofdredacteur. Moeder de vrouw en de Olijke Twee zullen die dag, ergens in de middag, na lange tijd eindelijk weer voet zetten op Curaçaose bodem. Nou, Uw Hoofdredacteur is er maar wat blij mee! Na wekenlang gedwongen te moeten communiceren in slechts hondentaal, kan er zeer binnenkort weer eens normaal worden gesproken. Zoals gezegd, het is warm op dit zo fraaie eiland. Zo warm klaarblijkelijk, dat de klusjesman en de bijbehorende elektricien toch maar besloten om niet te komen opdagen. Nu gebeuren dat soort dingen herhaaldelijk, dus Uw Hoofdredacteur keek er niet echt van op toen hij bij thuiskomst geen klusser aantrof. Waarschijnlijk staan de werkzaamheden thans in het weekeinde gepland, echter daarvoor, zo heeft hij zich voorgenomen, gaat Uw Hoofdredacteur snel een stokje steken.

Wellicht kunt U zich, als trouwe lezer van "Een Zonnig Avontuur", Jumping Paul nog wel voor de geest halen. Jumping Paul was namelijk geruime tijd projectsecretaris van het team op Curaçao. Alweer geruime tijd geleden besloot hij dat het tijd werd om terug te gaan keren naar de smartlappen die, met enige regelmaat, konden worden beluisterd in de kroegjes van Den Haag. Daarnaast wilde Jumping Paul zich, zo gaf hij aan, bezinnen op zijn toekomst. Welnu, gisteren ontving Uw Hoofdredacteur een heuglijk bericht. "Hoofdredacteur, luister! Ik heb besloten om voor mezelf te gaan beginnen. De uitgangspunten die ik vanaf je fraaie eiland heb meegenomen, waren daarbij leidend. Beginnen met werk wanneer je wilt, en eindigen wanneer je wilt. Geweldig toch? Ik heb besloten me te gaan richten op de tak van woninginrichting. Ik zat immers altijd graag in huis? Nou, wat denk je? Ik heb vandaag de sleutels van mijn bedrijfsauto al in mijn bezit gekregen. Top of niet?"

Uw Hoofdredacteur diende daarover eerst eens even rustig na te denken. Na een jarenlange carrière in het Gevangeniswezen een overstap te gaan maken naar de branche der woninginrichting? Was dat nu wel een goede stap? Echter, bij nadere beschouwing was Uw Hoofdredacteur er snel uit. Immers, wanneer Jumping Paul in je huis terecht was gekomen was altijd aan alles te merken dat hij er zich thuis voelde. Of hij veel klanten zal krijgen? Nou, het probleem was indertijd wel een beetje dat hij uitermate slecht het huis kon verlaten; hij bleef nogal plakken! Maar goed, met een klant per dag kom je ook al een eind. Wat wel een probleem gaat vormen is het feit dat, bij weten van Uw Hoofdredacteur, een rijbewijs niet echt in het bezit is van Jumping Paul. Daarnaast ziet hij ook niet altijd even scherp. Maar goed, Uw Hoofdredacteur wenst zijn oude makker heel veel succes met zijn nieuwe loopbaan!

Dan stond hij gisterenavond weer eens voor de deur! Tegen de klok van zessen meldde zich de heer Martina, clubeigenaar van de voetbalvereniging Jong Colombia. "Ha Hoofdredacteur. Ik ben er weer. Ik heb nog meer vis voor je. Wil je het hebben?" Toen Uw Hoofdredacteur berichtte dat de oude voorraad nog lang niet op was, kwam vraag twee. "U weet toch Hoofdredacteur dat we dit weekeinde met de club naar Bonaire vertrekken voor het voetbal? Welnu, alles is geregeld, de spelers kunnen mee. Mooi of niet? Er is slechts een klein probleempje, voor mijzelf waren er geen middelen meer om een ticket te kopen. Daarnaast moeten we op Bonaire natuurlijk wel eten en drinken. Deze vis kan ik daarvoor echter niet meenemen, die is ontdooid wanneer we daar zijn. Kun je me nog een keertje helpen met wat pecunia?" Uw Hoofdredacteur leverde maar weer eens kleine bijdrage uit zijn portemonnee. "Hartelijk dank Hoofdredacteur! Dan volgt hier vraag drie. We hebben over U gesproken in het bestuur van de club en het lijkt ons een bijzonder goede zaak wanneer U wilt toetreden tot datzelfde bestuur. Nou? wat zegt U ervan?" zo vroeg de heer Martina.

Uw Hoofdredacteur gaf aan dat het goed zou zijn hem enige bedenktijd te gunnen. Dat vond de clubicoon gelukkig zelf ook. Nu had Uw Hoofdredacteur, wat later op de avond, even contact met zijn, in Nederland verblijvende, buurman Jeroen. Wat bleek nu het geval? Ook buurman Jeroen draagt de club een goed hart, en weleens wat meer, toe. En, dus was ook hij benaderd om bestuurslid te willen worden. Er lijkt dus op zijn minst sprake te zijn van enig verband tussen bijdragen en bestuursleden. Tijd om voor de functie te bedanken, zo lijkt althans Uw Hoofdredacteur.

Wordt vervolgd.....   

Er wordt wat geklaagd!

Terwijl het zonnetje zich inmiddels alweer voorzichtig aan de hemel toont, ontwaakt het fraaie eiland Curacao zo langzamerhand. Het is woensdag vandaag, de 24e juli 2013. De maand juli loopt derhalve bijna ten einde. En, dat het einde van de maand nadert, dat is maar goed ook. Dat is namelijk altijd het moment waarop Uw Hoofdredacteur meent dat het goed zou zijn om de maandelijkse rekeningen te gaan betalen. Nou, dan weet U het wel! Driekwart van het gezin op vakantie in Nederland en het laatste kwart, in zijn eentje, op Curaçao. De afrekeningen logen er dus niet om. Wat een schrik, wat een schrik! Het is dan ook maar goed dat het ontbrekende driekwart binnenkort weer verschijnt op dit mooie eiland. Dat helpt het gezin Hoofdredacteur in ieder geval weer om enigszins binnen het budget te blijven. Ha-ha, het viel overigens alleszins mee, al zal Uw Hoofdredacteur nu niet direct weer een vakantie aanbevelen. Je moet de grenzen immers wel een beetje blijven bewaken in tijden van crises?

Uw Hoofdredacteur is moe, zo bemerkt hij. De laatste weken waren immers erg druk met als hoogtepunt gisteren een bezoek van de zogenaamde Voortgangscommissie. Deze commissie, bestaande uit Curaçaose en Nederlandse leden, komt trouw elke drie maanden een bezoek brengen aan de werkplek van collega Bullie en Uw Hoofdredacteur. Voordien dient dan steevast een uitvoerige rapportage te worden opgesteld die richting Tweede Kamer gaat. U ziet, het is dan ook niet zomaar iets! Alles wat beschreven is in die eerdergenoemde rapportage, dient vervolgens door de commissieleden te worden gecontroleerd. U begrijpt het al, het was een spannende dag gisteren. En, zoals het altijd met commissies gaat: helemaal goed was het net niet, maar toch overheerste wel een positief gevoel. Er is dan ook veel gebeurd de afgelopen maanden. De daarvoor afgegeven blijken van waardering worden dan ook zeker gekoesterd. Op naar het volgende bezoek!

Het schijnt in het verre Nederland nog immer zeer warm te zijn. Al leidde dat in het Zuiden van het Vaderland tot fikse wateroverlast, zo begreep althans Uw Hoofdredacteur. Wat opvalt, wanneer je zo ongeveer 8000 kilometer verwijderd van dat Nederland de berichtgeving leest, is overigens het geklaag. Maanden, werkelijk maandenlang, las Uw Hoofdredacteur niets anders dan dat er sprake was van extreme winterse omstandigheden in Nederland. Iedereen verlangde zo ontzettend naar de zon en naar warmte. Iets wat Uw Hoofdredacteur zich overigens maar al te goed kan voorstellen! Echter, vervolgens gaat dan uiteindelijk de zon schijnen en wordt het warmer en heter. Nou, en dan de commentaren! "Bah, wat is het heet. Plakkerig of niet? Oh, ik zou willen dat het gaat regenen! Man! Waaide er maar een verkoelend windje!" Het is toch werkelijk niet te geloven? Is het eindelijk mooi weer, is het weer niet goed! Wat zijn wij toch eigenlijk een vreemd volk. Nou ja, wij? Uw Hoofdredacteur heeft dagelijks een temperatuur om zich heen die de dertig graden Celsius gemiddeld ver te boven gaat. En, weet U? Hij vindt het heerlijk!!

Vandaag is Uw Hoofdredacteur het huis alweer vroeg uitgevlucht. Wat was namelijk het geval? Welnu, de klusjesman is weer onderweg, en ditmaal met versterking. Hij brengt namelijk een heuse elektricien mee. Uw Hoofdredacteur gaf nog aan, in een daartoe gevoerd telefoongesprek, dat er niemand thuis zou zijn. Uw Hoofdredacteur moet immers, zie de eerste alinea, de kost verdienen. "Dat geeft niets Hoofdredacteur. De man kruipt door het bovenraam. Hij brengt zelf wel een grote ladder mee! Dan kan hij er gemakkelijk, via het dak, binnentreden" Het is toch werkelijk niet te geloven? Er wordt een bovenverdieping gemaakt, al meer dan anderhalf jaar geleden; er wordt een vloer ingelegd en het licht brandt binnenkort ook! Geweldig toch? Maar hoe kom je nu in Godsnaam in die ruimte zonder dat je dagelijks een ladder mee hoeft te zeulen? "Heer, geef Wijsheid!"

Wordt vervolgd.....

Een gat in de markt, maar wel droge voeten!

Terwijl het op het zo fraaie eiland Curaçao inmiddels dinsdag 23 juli 2013 is geworden, lijkt het er wel op alsof het in de rest van de wereld overal vakantie is. Uw Hoofdredacteur krijgt immers regelmatig door dat de dagelijkse editie van "Een Zonnig Avontuur" wordt bekeken in de Oekraïne, in Rusland, in Frankrijk, in Italië, in Marokko, in de Verenigde Staten, in Hongarije, België, Tunesië en noem maar op. Het is werkelijk geweldig om te zien hoezeer dagelijkse onbenulligheden op dit kleine eiland klaarblijkelijk de wereld aan het veroveren zijn. Al bijna 125.000 keren is "een Zonnig Avontuur" door U aangeklikt. Nou, U begrijpt, dat is toch wel wat meer dan dat Uw Hoofdredacteur, die eigenlijk niets meer dan dagboekjes voor de Olijke Twee wilde schrijven, bij voorbaat had kunnen bedenken. Maar leuk! Dat is het zeker. Zo langzamerhand is het dus eigenlijk een sport geworden om een dagelijkse editie te produceren. Gelukkig lukt dat nog altijd, en overigens met groot plezier. Maar laten we wel wezen: fikse dank komt U toe!

Wellicht kunt U nog even teruggaan in de tijd. Alweer enige tijd geleden had Uw Hoofdredacteur op dit eiland namelijk dagelijks enorme ondersteuning van de heer Pinoccio. Een klein mannetje, een wat grotere mond en een veel grotere neus. Welnu, de heer Pinoccio ontpopte zich al snel als een ondernemer pur sang. Overal zag hij altijd kansen en mogelijkheden; je zou er gek van worden! Inmiddels is het mannetje echter alweer geruime tijd geleden, samen met zijn eega Ina en zoon Frans, teruggekeerd naar het verre Nederland. Uw Hoofdredacteur had dan ook wel goede hoop dat de heer Pinoccio enigszins tot bedaren zou zijn gekomen nu hij weer in zijn Vaderland was neergestreken. Echter, niets bleek minder waar! Gisteren werd Uw Hoofdredacteur namelijk, via slinkse wegen, geïnformeerd over de activiteiten van het mannetje. Deze blijkt zich inmiddels te hebben gespecialiseerd in zogenaamde "Wooden Shoes." Klompen dus! En dan niet zomaar klompen! Nee hoor, deze houten kunstwerken zijn waterafstotend. Hetgeen in Nederland, althans volgens Uw Hoofdredacteur, trouwens volstrekt geen overbodige luxe is. Hoe het ook moge zijn, Uw Hoofdredacteur gaat er bij voorbaat maar van uit dat deze ontdekking de heer Pinoccio volledig zal doen binnenlopen. Op waterafstotende klompen waarschijnlijk!

Eveneens gisteren, na thuiskomst van een wel zeer drukke werkdag, werd Uw Hoofdredacteur weer eens verrast door het klingelen van de deurbel. Voor de poort? Een blij gezicht dat toebehoort aan tuinman Nato. Een tuinman die al jarenlang, te pas en te onpas, zijn kunsten in de tuin van Uw Hoofdredacteur komt vertonen. Al maandenlang had Uw Hoofdredacteur hem niet gesignaleerd, echter gisteren was Nato er dus weer plotsklaps. Alsof er geen tijd tussen had gezeten, pakte de tuinman een gigantische bladblazer uit zijn auto en maakte vervolgens, urenlang, een lawaai waar je U tegen zou zeggen. Heerlijk om zo thuis te komen! Terwijl Uw Hoofdredacteur verwoede pogingen deed om Moeder de vrouw en de Olijke Twee via Skype te kunnen verstaan, nam plots Nato plaats voor de camera om iedereen in Nederland even vrolijk gedag te wensen. Eerst tegen half acht in de avond vertrok de hovenier! Van Uw Hoofdredacteur mag hij dus voorlopig wel weer even wegblijven.

Moeder de vrouw, zo maakte het Skypegesprek, althans voor het moment dat de bladblazer werd gestart duidelijk, had het ook gisteren in Nederland prima naar de zin. Het was er lekker weer, zo liet zij weten, en daarnaast was vriendin Mandy met haar gezin op de camping te gast. Mandy en haar eega Sjonnie bestieren een aantal viszaken in Almelo en omgeving en hadden eigenlijk de eerste plaats in de Haringverkiezing van het AD dienen te behalen. Maar dat terzijde. Het werd dus wederom een leuke dag op de camping te Uelsen. Zo langzamerhand geraakt de vakantietijd echter op. Nog slechts een paar dagen en dan kan Uw Hoofdredacteur het gezelschap, waarschijnlijk zeer vermoeid en aan vakantie toe, oppikken op het locale vliegveld Hato. Zo ziet U maar, de tijd vliegt!

Wordt vervolgd.....

De "Eeuwige Doe Het Zelver" slaat toe!

Op het nog altijd enorm warme eiland Curaçao is er een nieuwe werkweek aangebroken. Het is maandag 22 juli 2013 en Uw Hoofdredacteur mag er vandaag weer fiks tegenaan. Omdat collega Bullie het grootste gedeelte van zijn gezin te logeren heeft, zal Uw Hoofdredacteur deze week de kar waarschijnlijk voor een groot gedeelte in zijn uppie moeten trekken. Het is hard, edoch het is niet anders! Het weekeinde zit er weer op dus, een weekeinde dat overigens Uw Hoofdredacteur maar voor een gedeelte echt beviel. Maar, daarover later meer. Het is immers weer hoog tijd om U te voorzien van een recente editie van "Een Zonnig Avontuur?" Zo blijft U in elk geval een beetje op de hoogte van de actuele ontwikkelingen op dit overigens zeer fraaie eiland.

Buurman Jeroen is met buurvrouw Michelle en zoon Estiven vertrokken op vakantie. Gisterenmiddag stapten zij op het vliegtuig wat hen naar Nederland voerde. Het was dan ook een aardige geste van de buurtjes om Uw Hoofdredacteur, op de zaterdagavond, nog even te noden voor een glaasje wijn. Het was weer eens uitermate gezellig met als absoluut hoogtepunt een heuse modeshow van buurman Jeroen. Hij had, zo vertelde hij, passende kleding uitgezocht voor zijn verblijf in het verre en hete Nederland. Het moet gezegd, het stond de buurman werkelijk fantastisch. De vouwen hoefden er niet uitgestreken te worden, zo meldde Jeroen. "In de koffer zitten die vouwen er immers zo weer in. En zeg nu zelf. Zelfs met vouw is het toch een uniek pak?" Dat kon Uw Hoofdredacteur vanzelfsprekend slechts beamen. Maar goed, nu de buurtjes zijn vertrokken is slechts de stilte rond Huize Hoofdredacteur toegenomen. Het is dan ook een prima vooruitzicht dat Moeder de vrouw en de Olijke Twee inmiddels aan hebben gegeven dat zij vrijdag aanstaande daadwerkelijk naar huis komen.

Gisteren was het weer eens zover. Tegen zevenen in de ochtend ging allereerst de deurbel waarna vervolgens, direct aansluitend, de telefoon van Uw Hoofdredacteur overging. Nu moet U weten dat het eerdergenoemde borreluurtje bij buurman Jeroen eerst tegen een uur of een in de nacht was beëindigd. Uw Hoofdredacteur moest dus gisteren in alle vroegte eerst even rustig wakker worden. Helaas, het was de klusjesman. Na hem te hebben binnengelaten kon onmiddellijk het gezaag, geboor en getimmer weer een aanvang gaan nemen. Om gek van te worden, zoveel lawaai! Toen de middag zich aandiende werd het Uw Hoofdredacteur dan ook te gek. Hij pakte zijn handdoekje en een goed boek en vertrok naar het strand. Om eerst huiswaarts te keren tegen de tijd dat de klusjesman waarschijnlijk vertrokken zou zijn. Welnu, dat bleek allemaal goed te lukken. Toen uw Hoofdredacteur de poort eindelijk opende bleken de klussers te zijn verdwenen.

Blij gemutst ontsloot Uw Hoofdredacteur vervolgens zijn slaapkamerdeur met de bedoeling om de ramen te openen. Om vervolgens te worden geconfronteerd met steengruis wat zich tussen de tenen van Uw Hoofdredacteur uitermate goed, en pijnlijk, deed voelen. In de badkamer? Een gat in de muur! In de slaapkamer? Een gat in het plafond. En zo is het dus de "Eeuwige Doe Het Zelver" gelukt om in een weekeinde de complete bovenverdieping van een vloer te voorzien en de verdieping eronder te ruïneren. Als dat geen groot vakmanschap is! U begrijpt, Uw Hoofdredacteur was volstrekt niet gelukkig met het resultaat. Gelukkig bleek er, enige uren later, ook nog het nodige gruis te zijn afgeleverd in het beddengoed van Uw Hoofdredacteur. De klus was dus tot in detail geperfectioneerd! Werkelijk grote klasse. Vanzelfsprekend zal Uw Hoofdredacteur zijn grote en innige dank voor dit huzarenstukje binnenkort nog even persoonlijk aan de klussers overbrengen, dat begrijpt U zeker wel?

Wordt vervolgd.....  

Hier spreekt de klusjesman (%$#&*)!

Zondag is het vandaag op het zo fraaie eiland Curaçao. Om wat exacter te zijn: het is vandaag zondag 21 juli 2013 en het is de dag dat de Tour de France 2013 eindigt in de hoofdstad van Frankrijk, Parijs. Vanzelfsprekend zal Uw Hoofdredacteur vandaag dan ook weer aan het beeldscherm gekluisterd zitten; het blijft immers een geweldig spektakel! Het is nog altijd warm op dit eiland. Met temperaturen die dagelijks de dertig graden Celsius ver te boven gaan is het steevast even puffen geblazen. Al begreep Uw Hoofdredacteur overigens dat het in het verre, en normaliter zo koude, Nederland ook warm is. Immers gisteren, zo tegen het moment dat het middernacht zou gaan worden in Nederland, had Uw Hoofdredacteur even contact met Moeder de vrouw. Zij verblijft nog altijd in het verre Vaderland, vergezeld door beide olijkerds. Welnu, het gezelschap was te gast bij de 95% Friese familie. En, Moeder de vrouw en de beide 95% Friese echtgenoten zaten, tegen de klok van twaalven, nog heerlijk buiten te genieten van een drankje. Niet dat Uw Hoofdredacteur daar overigens iets van kon zien. Hij praatte dientengevolge tegen een geheel donker scherm omdat in het Friese Heerenveen verlichting ontbrak. Wel begreep hij dat er sprake was van een uitermate gezellig weekeinde, met als hoogtepunt een tripje met een zogenaamde fluisterboot in het pittoreske Giethoorn.  

Al een dag eerder waren Moeder de vrouw en de Olijke Twee aangekomen in Heerenveen. Nu moet U weten: de 95% Friese eega van de 95% Fries is niet bepaald in de wieg gelegd voor het huishouden. Daaraan heeft zij eigenlijk, al sinds jaar en dag, een broertje dood. In het verleden schreef Uw Hoofdredacteur daar dan ook al met enige regelmaat over. Hij had echter de hoop dat, na de terugkeer van de 95% Friese familie naar Nederland, er daadwerkelijk enige verbetering zou zijn opgetreden. Welnu, niets bleek minder waar. Toen Moeder de vrouw zich namelijk meldde bij de huisdeur van de 95% Friezen werd zij wel uitermate enthousiast ontvangen. "Oh, Moeder de vrouw! Wat ben ik toch blij dat je er bent. Ik moest namelijk al enige uren geleden de was ophangen. Kom! Ik wijs je even de weg. De droogmolen staat op het dak en zie: hier is al de wasmand. Ik zie je zo, oké? Och, wat een geluk. Wat ben ik toch ontzettend blij dat jullie er eindelijk zijn. Hoe kom ik toch aan die mazzel? Hartelijk welkom!" zo berichtte de 95% Friese eega. U ziet: sommige dingen veranderen waarschijnlijk nooit!

Overigens had ook Uw hoofdredacteur gisteren de dag van zijn leven. Na een zeer drukke werkweek is het toch immers heerlijk om op de zaterdag wat langer in de echtelijke sponde te kunnen blijven liggen? Maar ja, iets na de klok van zevenen: Telefoon! "Hallo Hoofdredacteur? Ja, U spreekt met de klusjesman! Ik kom vandaag even de vloer op de bovenverdieping leggen. En zondag ook. Er is weliswaar geen trap naar die bovenverdieping, maar dat geeft niets. Ik heb een trap meegenomen. Ik klim dus via het raam naar binnen. Het zal wel wat geluidsoverlast geven. Maar ja, U bent nu toch al wakker is het niet. Wat zegt U? Hoe laat ik er zal zijn? Nu, U moet weten, ik sta nu voor Uw slaapkamerraam. Grappig, of niet? Ja hoor, het wordt zeker een fijne dag!" Welnu, U begrijpt, uitslapen was er niet bij. Ook vandaag zal dat dus niet het geval kunnen zijn. Maar ja, dan heb je dus wel een vloer op je bovenverdieping. Nu nog een trap!

Wordt vervolgd.....

De vis wordt duur betaald (waarschijnlijk)!

Ja hoor: eindelijk is het dan zover. Het is zaterdag 20 juli 2013 vandaag op het heerlijk warme eiland Curaçao. Het weekeinde is aangebroken! Een drukke werkweek werd gisterenmiddag afgesloten en een tweetal welverdiende vrije dagen staan er op het programma van Uw Hoofdredacteur. Alhoewel, er dienen nog wel wat rapportages te worden opgeleverd maar, tussen het schrijven door, is er alle tijd om te genieten van de laatste twee Touretappes, voor het doen van wat boodschappen en het nemen van een verfrissende duik in het verkoelende Caribische zeewater. Het leven is zo gek dus nog niet in de Cariben, zeker wanneer U zich daarbij realiseert dat Uw Hoofdredacteur de dagen der eenzaamheid zo langzamerhand ziet verstrijken. Nog een dag of zes en dan zijn ze er immers weer: Moeder de vrouw en de Olijke Twee. Eindelijk weer wat structuur in huis en wat meer aanspraak dan twee trouwe, edoch veelal slapende, viervoetertjes. U ziet, er resten Uw Hoofdredacteur slechts mooie vooruitzichten!

Gisteren, welhaast aan het begin van een zwoele zomeravond, weerklonk het geluid van de deurbel door Huize Hoofdredacteur. "Het is vast buurman Jeroen", zo sprak Uw Hoofdredacteur in zichzelf en tot zijn beide blaffertjes. "Wie zou het immers anders moeten zijn?" Onder begeleiding van een luid blafconcert vervoegde Uw Hoofdredacteur zich bij de toegangsdeur. "Bon tardi Hoofdredacteur! Ik ben het maar, de heer Martina. Ik kom U even wat brengen!" Nu moet U weten, de heer Martina woont in dit pittoreske vissersdorp en is de grote aanjager van de plaatselijke voetbalclub: "Jong Colombia" geheten. De beste man is terreinknecht, trainer, sales manager, acquisiteur, lotenverkoper, sponsorzoeker, bestuurslid en vurig aanhanger van zijn cluppie. Eigenlijk, zo durft Uw Hoofdredacteur wel te stellen, is het voortbestaan van de club voor het grootste deel te danken aan de betrokkenheid van dit mooie mannetje. Het is daarom dat Uw Hoofdredacteur hem, met enige regelmaat, een beetje sponsort en door de heer Martina daarom altijd al van verre wordt begroet. Altijd op een moment dat het eigenlijk al te laat is om weg te duiken en een aanslag op de portemonnee te voorkomen. Maar toch, het is een beste vent.

Welnu, gisterenavond stond deze "Manus van alles" dus aan de deur bij Uw Hoofdredacteur. In zijn hand droeg hij twee grote plastic zakken. "Hoofdredacteur", zo berichtte de bezoeker, "U bent mij al zo vaak van dienst geweest met de club, het is geweldig. Het lijkt er nog altijd op dat U de enige in het dorp bent die de club echt een warm hart toedraagt! Dat stel ik ten zeerste op prijs. Er zijn er echt niet veel die dat doen. Hartelijk dank daarvoor! Uw Hoofdredacteur veegde enige tranen van ontroering van zijn wang en vertelde het mannetje dat dit teveel eer was. Daarvan wilde het mannetje echter niets weten: "Nee, nee! Het is echt zo en daarom heb ik besloten U te bevorderen tot erelid van de club. Als U mij zou willen sponsoren koop ik een mooi speldje voor U waaruit dat erelidmaatschap voortdurend blijkt. Maar daar moet U nog maar even over nadenken. Ik heb namelijk wat voor U meegebracht. Als blijk van waardering. Volgens mij houdt U van vis of niet?" zo vroeg de clubeigenaar. Toen Uw Hoofdredacteur daarop bevestigend antwoordde, duwde de heer Martina hem de twee zakken, gevuld met vis, in de hand. "Dit is masbango! Dat is heel lekkere vis. Gooi ze lekker in gloeiend hete olie en eet smakelijk. Het is U van harte gegund en ik ben blij dat U in ons dorp bent komen wonen. Ik wens U een heel fijn weekeinde!" De clubicoon schudde Uw Hoofdredacteur vervolgens de hand en stapte in zijn auto. Uw Hoofdredacteur redelijk perplex achterlatend. Wat een ontzettend leuk gebaar, zo dacht Uw Hoofdredacteur. Alleen:  volgende week zal er wel weer een keer worden aangebeld. Door hetzelfde mannetje, die dan de boodschap zal brengen: "Hoofdredacteur, heeft U ditmaal nog een kleine bijdrage voor een doos graszaad?" De vis zal waarschijnlijk dus duur worden betaald. Echter, de tactiek is prima en het gebaar? Goud waard!

Wordt vervolgd.....

Pas zes jaar en al een oermens!

Vandaag is het op "Dushi Korsou", zoals Curaçao nu immers in het Papiaments heet, vrijdag 19 juli 2013 geworden. Dat betekent dat er vandaag de voorlopig laatste werkdag van de week op het programma staat, al heeft uw Hoofdredacteur het komende weekeinde dan overigens nog wel enige huishoudelijke taken uit te voeren. Maar dat terzijde: het weekeinde lonkt en dat is een uitermate goed vooruitzicht. Er werd immers deze week door collega Bullie en Uw Hoofdredacteur het nodige bereikt. Het was dan ook druk de afgelopen week. Drukte die gisteren een hoogtepunt bereikte toen de Minister van Justitie van dit zo fraaie eiland wel eens met zijn eigen ogen wilde zijn wat er de afgelopen periode zoal werd gerealiseerd. Welnu, dat liet Uw Hoofdredacteur hem maar al te graag bezichtigen. De betrokken bewindsman toonde zich bijzonder onder de indruk. Kijk, dan zijn dan nog eens mooie opstekertjes voor de beide Hollandse mannen en de eerdere teamleden Pinoccio en de (veel) rustiger Fries. Ingerichte werkzalen, nieuwe magazijnen, een geheel complete nieuwe inrichting voor vreemdelingenbewaring, opgeknapte strafcellen, de Minister toonde zich met het een nog meer verheugd dan het ander. Een mooie stimulans voor Bullie en Uw Hoofdredacteur om onverdroten door te zetten dus!

Vanuit zonnig Nederland bereikte Uw Hoofdredacteur het bericht dat de jongste olijkerd, zoonlief Levi, thans nog minder goed te verstaan is dan hij al was. Wat was namelijk het geval? Welnu, en geïnteresseerde lezers van "Een Zonnig Avontuur" weten zich dat wellicht nog te herinneren, enige tijd geleden meldde het mannetje dat hij een losse boventand had. "Pap, ik heb een tand los zitten. Wil je hem er even uittrekken?" Hetgeen Uw Hoofdredacteur dan ook braaf deed. Het tandje zat overigens wel wat vast, zo vond althans Uw Hoofdredacteur. Maar goed, met enig geweld liet het ding zich wel verwijderen. Trots als een pauw liet het mannetje het gevolg aan Moeder de vrouw zien die Uw Hoofdredacteur, met nogal wat tumult, meldde dat de verkeerde tand eruit was getrokken. Uw Hoofdredacteur ziet ook slecht trouwens, zonder bril. Het ventje was er echter blij mij, al viel hij vanaf die dag tamelijk slecht te verstaan. Welnu, gisteren meldde het ventje zich weer, maar nu bij Moeder de vrouw, met de mededeling dat er weer een tand los zou zitten. "Nee, die kan er nog niet uit hoor. Die zit nog veel te vast", zo berichtte Moeder de vrouw de kleine held. "Ach, dan doe ik het zelf wel even", wist de kleine man. Hij pakte een stuk keukenrol, zette wat kracht, en trok zo de tand eruit. Het resultaat mag er zijn, het enige minpuntje is dus dat hij thans wel zeer slecht te verstaan is. Een kniesoor echter die erop let! Je bent toch immers wel een oermens wanneer je je eigen tand er zo uit haalt?

Dan nog even kort aandacht voor een groot probleem waarmee de Dierenbescherming op dit mooie eiland te kampen heeft. U moet namelijk weten dat er op Curaçao enorm veel zwerfdieren rondlopen. Met name gaat het dan om honden, heel veel zwerfhonden. Wanneer Uw Hoofdredacteur in de vroege ochtend naar zijn werk rijdt, passeert hij er zomaar tientallen die, vaak ziek, uitgeput op het wegdik liggen terwijl er veelal pups in de buurt rond blijken te lopen. Tot  voor kort konden deze dieren worden opgevangen door bemiddeling van de genoemde Dierenbescherming. Dat houdt echter nu op; er is volstrekt geen geld meer beschikbaar voor opvang. Door de economische malaise kunnen sponsoren hun bijdrage niet meer voldoen en overheidssubsidie wordt er niet gegeven. Nu moet U zich voorstellen wat er gebeurt als er geen opvang meer is. Het aantal zwerfhonden zal waarschijnlijk alleen maar gaan toenemen. Uw Hoofdredacteur vindt dat triest. Temeer wanneer hij zich realiseert dat het vaak gaat om honden die eerst wel een eigenaar hebben gehad, maar ten tijde van het vertrek van die eigenaar van dit eiland simpelweg op straat werden gedropt. Zeg nu zelf: wie is dan eigenlijk de echte hond? Maar goed, Uw Hoofdredacteur hoopt van ganser harte dat de overheid dit enorme probleem op haar waarde zal gaan schatten en zich ook verantwoordelijk gaat voelen voor het wel en wee van deze dieren.

Wordt vervolgd.....  

  

Stilstaan bij een deegroller?

Het is vandaag donderdag 18 juli 2013 geworden op het nog altijd bijzonder warme eiland Curaçao. De werkweek vordert gestaag, al zal de dag van vandaag een lange werkdag worden nu er vele bijeenkomsten op het programma staan. Dat vindt Uw Hoofdredacteur echter niet erg. Immers, de tijd vliegt dan snel voorbij en vooraleer hij het in de gaten zal hebben, is het waarschijnlijk al avond geworden. Gisteren werden alweer enige nieuwe kamikazepakketten ingeslagen waardoor het bereiden van een maaltijd, aan het einde van deze dag, dan ook te vergelijken zal zijn met "een fluitje van een cent." De heer Rutte, Minister-president van Nederland, heeft gisteren dit fraaie eiland weer verlaten en heeft het inmiddels verruild voor Bonaire. Echter hij vertrok niet eerder dan het moment waarop hij een boottocht door het havengebied van Curaçao had gemaakt en een heerlijke "Stoba di Karni" had verorberd bij een typische "Snek" in Otrabanda. Het zal hem vast heerlijk hebben gesmaakt, zo schat althans Uw Hoofdredacteur in.

Op dit zo fraaie eiland bevindt zich eigenlijk een echt surfstrandje. Het is gelegen aan de zogenaamde Sint Jorisbaai en om er te komen moet men een redelijk ontoegankelijk gebied doorkruisen. Door de jaren heen werd er, met behulp van vele surfvrijwilligers, een soort van surfstadje opgebouwd compleet met houten hutjes, een bar, zitjes met overkappingen en een trap met een podium. Vanaf het jaar 2008  bouwden de vrijwilligers dus jarenlang aan iets wat zou uitgroeien tot "The surfspot te be!" Van de houten bouwwerken, met vele zitjes en uitkijkposten gemaakt van ondermeer gesprokkeld wrakhout, is vandaag echter helaas vrijwel niets meer over. Gisterenochtend werd het mooie geheel namelijk welhaast volledig door brand in de as gelegd. Het vermoeden bestaat dat het vuur is aangestoken, zo meldden tenminste lokale media gisteren. Wat jammer, wat jammer! Zo een mooi surfdorpje was er gerealiseerd en inmiddels is er eigenlijk niets meer van over. Gelukkig werd kortgeleden bekend gemaakt dat er vrijwilligers de handen hebben opgestoken om het gehele dorpje weer op te gaan bouwen. Mocht U willen helpen met de schoonmaak of heeft U nog materialen als hout en verf beschikbaar? Bij de redactie is bekend waar U zich kunt melden.

Bijna is het weer zover! Voor het vijfde jaar in successie wordt op Curaçao, en wel op 1 augustus aanstaande, de "Dag van de Man" gevierd. Eindelijk gerechtigheid, zo redeneert althans Uw Hoofdredacteur. De stichting die deze dag jaarlijks organiseert merkte in het begeleidende persbericht op dat zij gemerkt heeft  dat veel mannen onvoldoende aandacht van hun vrouwelijke partners krijgen en sommige mannen zelfs door die partners worden mishandeld. In verband met deze vijfde viering, zo meldde hetzelfde persbericht, worden bedrijven, instituten en de gemeenschap opgeroepen om op deze dag speciale aandacht aan mannen te besteden. Dit bijvoorbeeld in de vorm van lezingen, cursussen en sociale activiteiten. De stichting zelf organiseert op 1 augustus de verkiezing van de man van het jaar en pakweg een week later een workshop onder de noemer: "Ken di homber no sa yora?" (Wie zegt dat mannen niet huilen?) Mocht U dan ook van mening zijn dat Uw vrouw U de dagelijkse portie benodigde aandacht onthoudt, of krijgt U bij tijd en wijle een deegroller in Uw nek? Wellicht is het dan een goed idee daarbij op 1 augustus eens even rustig stil te staan. Voor zover dat gaat wanneer er iemand met een deegroller achter je aan zit natuurlijk.

Wordt vervolgd.....