Op het werkelijk
nog altijd zeer hete eiland Curaçao is het vandaag donderdag 11 juli 2013
geworden. Uw Hoofdredacteur memoreerde het al diverse malen in de eerdere
edities van deze week: het is zoooo ontzettend warm op Curaçao! Droog, warm en
muskieten; dat zijn de ingrediënten voor een verblijf op dit zo fraaie eiland
de afgelopen dagen. Niet dat Uw Hoofdredacteur dat erg vindt trouwens, al zijn
de muggen overigens niet bepaald zijn grootste vrienden. Maar los van die
stekende ongemakkelijke vliegertjes, is het prima uit te houden op dit eiland.
De zee is, bij tijd en wijle, glad als een spiegeltje en het geluid van het
kabbelende water dat zachtjes tegen de rotsen spat, is meer dan rustgevend.
Echter, het is onmogelijk de kleren droog te houden met deze temperaturen.
Binnen een minuut of vijf na het verlaten van de slaapkamer, waar de
airconditioning immers loeit, kunt U Uw Hoofdredacteur uitwringen. Het is dan
ook zo dat, vrijwel direct na thuiskomst van de dagelijkse werkzaamheden, uw
Hoofdredacteur zijn kleding per direct reduceert tot slechts datgene wat nog
enigszins betamelijk is. Maar, dan valt het voor de rest van de dag dan ook
uitermate goed uit te houden op dit zo mooie stukje aarde.
Echter, de
ongekende weersomstandigheden nodigen mensen klaarblijkelijk toch ook wel uit
tot het ondernemen van enigszins risicovolle avonturen. Zo bleken er gisteren
twee heren te zijn, laten we ze voor het gemak de heren Maf en Ketels noemen,
die hadden besloten een dagje te gaan vissen. Op zee vanzelfsprekend, want daar
is de kans om een groot exemplaar aan het haakje te krijgen immers het grootst.
Een heel lijstje van noodzakelijke benodigdheden werd door de heren Maf en
Ketels opgesteld. Zo dienden te worden aangeschaft: twee hengels, wat aas, een
tweetal flesjes water, een rubberbootje en niet te vergeten twee oranje
peddels. Want oranje, dat was een kleur waardoor de te vangen vissen in de war
zouden worden gebracht en het vangen van fikse exemplaren een stuk
aannemelijker zou gaan worden. Althans, zo redeneerden de heren Maf en Ketels.
Welnu, gisteren waren de benodigdheden aangeschaft en kon het vistochtje een
aanvang nemen. De heren Maf en Ketels hadden, ten tijde van vertrek, de wind fiks
mee. Dat roeide gemakkelijk! En wat een geweldige peddels hadden zij toch
aangeschaft. De vangst viel wel wat tegen en het water was ook wel erg snel op,
dat was eigenlijk het enige wat minder was aan de trip. En, daarnaast was het,
in de felle zon, toch ook wel behoorlijk warm. "Zullen we maar terugkeren
Ketels?" zo vroeg Maf. Nou ja, U begrijpt het al. Na een fikse zoekactie
van de reddingsbrigade werden beide heren zo'n 10 kilometer vanaf de kust
aangetroffen, hun namen alle eer aan te hebben gedaan, dat dan weer wel!
Tot grote vreugde
van Uw Hoofdredacteur gelukte het gisteren eindelijk, via bevriende instanties
als Interpol en CIA, Moeder de vrouw en de Olijke Twee te lokaliseren. Zij
bleken zich te herbergen in een zogenaamd "safehouse", hetwelk op
naam bleek te zijn gesteld van de familie Pinoccio. Na een lange periode
verstoken te zijn geweest van beelden, was Moeder de vrouw gisteren plots live
te zien op het kleine beeldschermpje van Uw Hoofdredacteur. "Ik hoorde dat
je ons zocht? Maar wij zijn heel erg druk joh!" zo berichtte Moeder de
vrouw. Bij nadere beschouwing bleek het zo te zijn dat mevrouw Pinoccio haar
verjaardag vierde en dat de familie Angelus, ook alweer geruime tijd geleden
teruggekeerd naar het verre Nederland, ook op het feestje aanwezig was. Zo ook
dus Moeder de vrouw en de beide olijkerds. "We hebben het juist heel erg
leuk! Maak je geen zorgen" zo wist Moeder de vrouw. Daarnaast waren er ook
de beide olijkerds aanwezig die overigens, slechts voor enige minuten trouwens,
nog wel even bereid waren te tonen dat ze daadwerkelijk nog tekenen van leven
vertoonden. Met hartelijke dank dus aan alle opsporingsinstanties: uw
Hoofdredacteur kan er wel weer even tegen!
Wordt vervolgd.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten