Er wordt wat geklaagd!

Terwijl het zonnetje zich inmiddels alweer voorzichtig aan de hemel toont, ontwaakt het fraaie eiland Curacao zo langzamerhand. Het is woensdag vandaag, de 24e juli 2013. De maand juli loopt derhalve bijna ten einde. En, dat het einde van de maand nadert, dat is maar goed ook. Dat is namelijk altijd het moment waarop Uw Hoofdredacteur meent dat het goed zou zijn om de maandelijkse rekeningen te gaan betalen. Nou, dan weet U het wel! Driekwart van het gezin op vakantie in Nederland en het laatste kwart, in zijn eentje, op Curaçao. De afrekeningen logen er dus niet om. Wat een schrik, wat een schrik! Het is dan ook maar goed dat het ontbrekende driekwart binnenkort weer verschijnt op dit mooie eiland. Dat helpt het gezin Hoofdredacteur in ieder geval weer om enigszins binnen het budget te blijven. Ha-ha, het viel overigens alleszins mee, al zal Uw Hoofdredacteur nu niet direct weer een vakantie aanbevelen. Je moet de grenzen immers wel een beetje blijven bewaken in tijden van crises?

Uw Hoofdredacteur is moe, zo bemerkt hij. De laatste weken waren immers erg druk met als hoogtepunt gisteren een bezoek van de zogenaamde Voortgangscommissie. Deze commissie, bestaande uit Curaçaose en Nederlandse leden, komt trouw elke drie maanden een bezoek brengen aan de werkplek van collega Bullie en Uw Hoofdredacteur. Voordien dient dan steevast een uitvoerige rapportage te worden opgesteld die richting Tweede Kamer gaat. U ziet, het is dan ook niet zomaar iets! Alles wat beschreven is in die eerdergenoemde rapportage, dient vervolgens door de commissieleden te worden gecontroleerd. U begrijpt het al, het was een spannende dag gisteren. En, zoals het altijd met commissies gaat: helemaal goed was het net niet, maar toch overheerste wel een positief gevoel. Er is dan ook veel gebeurd de afgelopen maanden. De daarvoor afgegeven blijken van waardering worden dan ook zeker gekoesterd. Op naar het volgende bezoek!

Het schijnt in het verre Nederland nog immer zeer warm te zijn. Al leidde dat in het Zuiden van het Vaderland tot fikse wateroverlast, zo begreep althans Uw Hoofdredacteur. Wat opvalt, wanneer je zo ongeveer 8000 kilometer verwijderd van dat Nederland de berichtgeving leest, is overigens het geklaag. Maanden, werkelijk maandenlang, las Uw Hoofdredacteur niets anders dan dat er sprake was van extreme winterse omstandigheden in Nederland. Iedereen verlangde zo ontzettend naar de zon en naar warmte. Iets wat Uw Hoofdredacteur zich overigens maar al te goed kan voorstellen! Echter, vervolgens gaat dan uiteindelijk de zon schijnen en wordt het warmer en heter. Nou, en dan de commentaren! "Bah, wat is het heet. Plakkerig of niet? Oh, ik zou willen dat het gaat regenen! Man! Waaide er maar een verkoelend windje!" Het is toch werkelijk niet te geloven? Is het eindelijk mooi weer, is het weer niet goed! Wat zijn wij toch eigenlijk een vreemd volk. Nou ja, wij? Uw Hoofdredacteur heeft dagelijks een temperatuur om zich heen die de dertig graden Celsius gemiddeld ver te boven gaat. En, weet U? Hij vindt het heerlijk!!

Vandaag is Uw Hoofdredacteur het huis alweer vroeg uitgevlucht. Wat was namelijk het geval? Welnu, de klusjesman is weer onderweg, en ditmaal met versterking. Hij brengt namelijk een heuse elektricien mee. Uw Hoofdredacteur gaf nog aan, in een daartoe gevoerd telefoongesprek, dat er niemand thuis zou zijn. Uw Hoofdredacteur moet immers, zie de eerste alinea, de kost verdienen. "Dat geeft niets Hoofdredacteur. De man kruipt door het bovenraam. Hij brengt zelf wel een grote ladder mee! Dan kan hij er gemakkelijk, via het dak, binnentreden" Het is toch werkelijk niet te geloven? Er wordt een bovenverdieping gemaakt, al meer dan anderhalf jaar geleden; er wordt een vloer ingelegd en het licht brandt binnenkort ook! Geweldig toch? Maar hoe kom je nu in Godsnaam in die ruimte zonder dat je dagelijks een ladder mee hoeft te zeulen? "Heer, geef Wijsheid!"

Wordt vervolgd.....