Op Saba....

Het is inmiddels maandag 30 oktober 2017 geworden voor het team van Uw Hoofdredacteur. Voor U ligt een nieuwe editie van Een Zonnig Avontuur, ditmaal opgetekend op het bijzonder fraaie eiland Saba. De afgelopen twee dagen, na een fiks aantal weken keihard te hebben gewerkt op het grotendeels verwoest eiland Sint Maarten, verbleven de mannen op het pittoreske Saba. Wat een geweldig mooi stukje Nederland in de tropen is dit. Met prominent in beeld Mount Scenery, de hoogste berg van ons Koninkrijk. De mannen waren er stil van de afgelopen dagen, zozeer waren zij onder de indruk van de schoonheid van dit eilandje. Vanmiddag dient er weer teruggekeerd te worden naar Sint Maarten, alwaar ons een bijzonder drukke maar ook spannende week te wachten staat.

Afgelopen vrijdag was het dan eindelijk zover, de opening van de voorziening voor extra detentiecapaciteit kon een feit worden. Tegen drie uur in de middag kwam de Minister van Justitie van Sint Maarten zijn opwachting maken bij Simpson Bay. Hij werd verwelkomd door de defensietroepen van de genie en door het team van Uw Hoofdredacteur. Na een uitgebreide rondleiding door het gebouw, waarbij de Minister overigens bedankte voor de eer om ook het dak te mogen inspecteren, nam de Minister het woord. Uitgebreid bedankte hij de mannen die wekenlang hadden gewerkt om het pand bedrijfsklaar te maken. De samenwerking tussen alle partijen werd door de Minister geroemd en omschreven als een huzarenstukje. Een mooi blijk van waardering voor alle betrokkenen. Hedenochtend kon het team van Uw Hoofdredacteur zichzelf dan ook terugvinden in The Daily Herald, de krant die zelfs op Saba in het schap van de winkel bleek te liggen.

Zaterdagochtend diende er, in alle vroegte, al te worden afgereisd naar de luchthaven van Sint Maarten. Immers, daar dienden we ons te vervoegen bij de incheckbalie van Winnair voor de vlucht naar Saba. Een turbulent vluchtje dat 13 minuten zou gaan duren en zou eindigen op een van de kortste landingsbanen ter wereld. Bullie controleerde op de luchthaven de tickets nog eens. “Er zit zelfs een ontbijt bij”, zo berichtte hij. Uw Hoofdredacteur keek hem wat meewarig aan. “Wat, geleuf ie mie niet. Ik zal’t oe veur leez’n”, vertelde Bullie. Hij las het bijgeleverde vel papier zorgvuldig om vervolgens tot de ontdekking te komen dat de informatie die Pinoccio hem eerder had meegegeven, volstrekt niet op het papier terug te vinden was. Ik zal U besparen welke kreten Bullie slaakte toen hij tot de ontdekking kwam dat hij behoorlijk in het ootje was genomen. Iets waarvan met name Pinoccio meer dan genoot. Maar diens tijd zou even later komen.

Wat was namelijk het geval? Welnu, de luchthaven van Sint Maarten heeft zodanige schade opgelopen dat er op een alternatieve manier dient te worden ingecheckt. Provisorisch zijn er wat balies in elkaar getimmerd waarachter de medewerkers van de luchtvaartmaatschappij de administratie verzorgen. Op een klein weegschaaltje wordt het gewicht van eventuele bagage in beeld gebracht waarna dat handmatig wordt opgeteld om de piloot door te kunnen geven hoeveel gewicht er dient te worden vervoerd. De dame achter de balie vroeg Pinoccio of hij zijn koffer op de plaats wilde zetten waar, normaal gesproken, de bagage op de band wordt geplaatst. In plaats van de koffer er neer te zetten, ging Pinoccio er zelf staan. Om te voorkomen dat hem een bagagelabel zou worden omgeplakt, wees de hevig lachende dame hem erop dat er iets mis ging in de procedure. Vol onbegrip pakte Pinoccio zijn koffer met de bedoeling deze dan zelf maar bij de piloot te gaan afleveren. U begrijpt, hilariteit alom. Uiteindelijk kostte het nogal wat moeite om Pinoccio de formaliteiten op de voorgeschreven wijze te laten afhandelen. Terwijl de dame achter de balie Pinoccio een dikke knuffel gaf, kon even later het vliegtuigje worden betreden.

Met een enorm lawaai zette de piloot het kleine propellervliegtuigje in beweging. Aan boord waren de piloot en zijn copiloot en het team van Uw Hoofdredacteur. Verder niemand, hetgeen de gelegenheid bood om te gaan zitten waar we maar wilden. Het werd een uitermate boeiende vlucht. Strak sturend langs enorme bergen kreeg de piloot, en dus ook ons team, de landingsbaan van Saba al snel in zicht. Met een geringe baan waarvan de lengte slechts 400 meter bedraagt, was het zaak het toestel aan het begin van de baan al aan de grond te zetten. Dit om te voorkomen dat niet tijdig genoeg tot stilstand zou worden gekomen en we over de rand, en dus in zee, zouden duikelen. Ademloos bekeken de mannen de handelingen van de twee piloten. Deze bleken bijzonder bekwaam nu het toestel ruim voor het einde van de pand tot stoppen kon worden gebracht. Na de piloten te hebben bedankt kon eindelijk Saba worden betreden.

Op de eerste dag van ons verblijf werd direct kennis gemaakt met Eddie, de taxichauffeur. Eddie bleek een replica, althans qua uiterlijk, te zijn van Nikki Lauda. Zijn rijstijl was overigens beduidend rustiger. Eddie toonde zich bereid ons het hele eiland te laten zien. Het eiland kent overigens slechts een weg, die volgens vele ingenieurs nooit zou kunnen worden aangelegd. Vierentwintig jaar werd eraan gewerkt en werd handmatig de smalle weg gerealiseerd. Eddie nam ons vervolgens mee naar The Bottom, de hoofdstad van Saba, en liet ons diverse mooie plekjes zien. Zelfs nam hij ons mee naar een klein kerkje. De aldaar aanwezigen toonden zich al snel onder de indruk van de spreekvaardigheid van Bullie, reden om hem te vragen voor hen een preekje te verzorgen. Hetgeen Bullie natuurlijk vanzelfsprekend wilde doen. Daarna werd de haven aangedaan, alwaar een schipper zou kunnen worden gevonden die ons op dag twee mee uit varen zou willen nemen.

Een schipper kon helaas niet worden gevonden waardoor een alternatief moest worden gezocht. Dat alternatief diende zich aan middels een bedrijf dat SabaSea zou heten. Dit bedrijfje verzorgde duik- en snorkeltochten. Onmiddellijk werd besloten het team in te schrijven. Bullie en Pinoccio zouden gaan duiken en Hippie en Uw Hoofdredacteur besloten te gaan snorkelen. Aldus geschiedde. De boot voer uit en na korte tijd werd het anker uitgegooid. Terwijl de duikers al snel onder water waren verdwenen, doken Hippie en Uw Hoofdredacteur het warme zeewater in om getuige te kunnen zijn van een prachtige onderwaterwereld. Vissen in allerlei kleuren en maten, schildpadden en vele andere creaturen waren prima te bezichtigen. Terwijl Uw Hoofdredacteur het trapje van de boot weer besteeg om in de zon op te drogen, meldde zich even later Hippie. Enigszins in paniek berichtte hij: “D’r ligt een enorme barracuda onder’n boot. He kiek’t mie an! He ligt neust de trappe. Hoe kom ik noe an boord?” Even later gelukte het Hippie overigens zijn angst te overwinnen en keerde ook hij terug aan boord, even later gevolgd door de duikers.

De dagen vlogen voorbij op dit geweldige eiland. Een klimtocht die 1064 treden in beslag naam, voerde de mannen ook nog naar de top van de Mount Scenery. Vandaag keert het team terug naar Sint Maarten, zoals al eerder opgemerkt. Wat ons daar de komende week te wachten staat, leest U vast en zeker in een volgende editie van Een Zonnig Avontuur!

Wordt vervolgd…..   

Even weg.....

Het is vandaag vrijdag 27 oktober 2017 op het zonnige eiland Sint Maarten. Nog altijd is de schade, aangericht door orkaan Irma, bijzonder groot. Weliswaar wordt er door de bewoners fiks aan daken geklust en wordt er een enorme hoeveelheid rommel opgeruimd, de vernielingen zijn enorm. Het team van Uw Hoofdredacteur loopt op zijn tanden, nu al wekenlang zeven lange werkdagen per week een gewoonte zijn geworden. De benzine lijkt een beetje op, zo zou je kunnen zeggen. Om weer even bij te tanken neemt Uw Hoofdredacteur zijn mannen even een paar dagen mee. Even van het eiland af om frisse moed te verzamelen. De tocht zal voeren naar een van de kleinste landingsbanen ter wereld, die van Saba. Na een vlucht van ongeveer 13 minuten zal het toestelletje er hopelijk in slagen om de mannen veilig af te leveren voor wat welverdiende rust.

Vanmiddag, tegen drie uur plaatselijke tijd, staat enig plechtig ceremonieel op het programma. Zoals U al eerder hebt kunnen lezen in een der vorige edities, werd er extra detentiecapaciteit gerealiseerd in Simpson Bay. Er zal plaats zijn voor zestig gedetineerden. Wekenlang werd er hard aan gewerkt door troepen van de Genie en door het team van Uw Hoofdredacteur. En, eindelijk is het dan zover. Hedenmiddag zal de Minister van Justitie, de heer Boasman, het gebouw formeel in zijn bezit krijgen. Door Pinoccio werd een fraai velours kleedje opgeduikeld waarop de sleutel van het gevang, voorzien van een mooi kleurig lint, is aangebracht. U begrijpt het vast en zeker al, die sleutel zal vanmiddag aan de Minister worden overhandigd. Dat zal beslist mooie plaatjes opleveren.

Gisterenavond werd er, zoals te doen gebruikelijk, weer genoten van een overheerlijke Chinese maaltijd. Zoals steevast het geval is, werd ook dit keer Pinoccio bereid gevonden de bestelling te plaatsen. Dat is overigens altijd een heel gedoe. Pinoccio werpt een blik in het menu, dat voor het overgrote deel slechts Chinese karakters bevat, kijkt daarbij uitermate intelligent en bestelt vervolgens in het Engels bij Daniel San, de Chinese kok. Daniel San vertaalt het Engels van Pinoccio dan vervolgens weer in Chinese karakters waarna het bonnetje wordt ingeleverd bij de keuken. U begrijpt, dat ritueel neemt, over het algemeen, nogal wat tijd in beslag. Om dat proces enigszins te stroomlijnen bedacht Pinoccio een list. En, zo kon het dan ook zijn dat de bestelling van gisterenavond door Pinoccio, door hemzelf, werd opgetekend in Chinese karakters. In opperste verwarring nam Daniel San het briefje in ontvangst. In zijn beste Engels maakte hij Pinoccio duidelijk dat het bonnetje geen voedsel omschreef, maar slechts het nummer dat voor het menu stond. Volgende keer beter dan maar.

In alle vroegte had Uw Hoofdredacteur hedenochtend alweer overleg met collega’s in Nederland. Daarna volgde er een uitgebreid overleg met de Minister van Justitie en diens stafmedewerkers. Aan beide zijden van de oceaan is er inmiddels overeenstemming voor het te volgen plan, en dat is mooi. Het lijkt erop dat het team van Uw Hoofdredacteur de wind weer even in de zeilen heeft gekregen, iets wat overigens ook hoognodig was. Stapje voor stapje komen we er dus wel. Na de oplevering van Simson Bay kunnen we eindelijk de bakens verzetten en ons richten op de situatie in Point Blanche, feitelijk de enige gevangenis die dit eiland rijk is. Gelegen bovenop een hoge berg, is ook op die locatie de schade groot. Op dit moment wordt er hard gewerkt aan het opstellen van een bouwkundig rapport. Aan de hand van dat rapport kunnen we een plan maken voor de korte en de langere termijn. Want dat er het nodige dient te gebeuren is wel duidelijk. Hoe dat zal gaan? U leest er beslist meer over in een volgende editie van Een Zonnig Avontuur!

Wordt vervolgd…..

Een heuse zebra mug!

Nog iedere dag komen Uw Hoofdredacteur en zijn mannen de gevolgen van de orkaan, die op 6 september van dit jaar vol op Sint Maarten botste, tegen. Ook vanochtend, op woensdag 25 oktober 2017, was dat niet anders. Toen het team op weg was naar de eerste afspraak van vandaag, stuitte het op een eerder waarschijnlijk pittoresk appartementencomplexje. Mooie vakantiewoningen met in het midden van het complex een klein zwembad. Niets mis mee in het verleden waarschijnlijk. Echter, door hurricane Irma werd een enorme ravage aangericht. Muren die weggeblazen zijn, voordeuren die op de grond liggen, totaal verwrongen balken van staal en uit woningen gezogen televisietoestellen zorgen voor een macaber beeld. Je moet er werkelijk niet aan denken erin te hebben geschuild voor de orkaan waartegen zo weinig was bestand. Het complex wordt totaal afgebroken, zo meldde de bewaker. Opbouwen heeft geen enkele zin meer. Het lijkt werkelijk wel een oorlogsgebied!

Vanochtend had Uw Hoofdredacteur, samen met Hippie, al vroeg contact met Nederland en Curaçao. Nadat Bullie en Pinoccio als chauffeur hadden gefungeerd, werden Hippie en Uw Hoofdredacteur keurig afgezet bij het woonhuis van een medewerker van het Openbaar Ministerie. Deze bleek namelijk in het bezit van een zodanig goede internetverbinding dat prima een videoconferentie met Den Haag en Willemstad tot stand kon worden gebracht. Gezeten voor de monitor van een laptop gelukte het om, gedurende ongeveer een uur, een prima vergadering met collega’s aan de andere kant van de wereld te hebben. Wonderlijk wat er, technisch gezien, tegenwoordig allemaal via de digitale snelweg kan. Het enige nadeel van de ochtend was het feit dat het woonhuis van de OM-medewerker zeer hoog tegen een berg ligt in een nogal vochtige omgeving. Het zag er dan ook zwart van de muggen die lieten merken vooral Hippie een aantrekkelijke prooi te vinden.

In de praktijk overigens, heeft Hippie niet al teveel verstand van dieren. Hij heeft meer met muziek en speelt dan ook al jarenlang in een band. Het lukt hem eigenlijk niet om een schaap van een geit te onderscheiden. Gisteren echter, meende Hippie met kennis van zaken te kunnen oordelen over hetgeen hij had waargenomen. “Man, man. Ut stikt hier van de mugg’n. En, ut bint geen gewone mugg’n! Ik zag net zo’n heel’n gevoarlijke. Ie wet wa, zo’n tijger mug”. Ongelovig keken Bullie en Pinoccio hem aan. Pinoccio vroeg ter verheldering: “Een tijger mug? Wet ie dat wa zeker? Had de mug ook streep’n op de rugge?” Hippe knikte ter bevestiging. Bullie vroeg vervolgens of de strepen horizontaal of verticaal over de rug van de mug liepen. Hippie wist het zeker: “Ze leup’n horizontaal!” In koor vertelden Bullie en Pinoccio vervolgens aan Hippie dat er dan geen sprake was geweest van een tijger mug. “Ow nee? Wat was dat dan wa”, zo vroeg Hippie aan de mannen. Tegelijkertijd sprake de twee uit dat er, nu sprake was van een horizontaal gestreepte mug, het zou gaan om een zebra mug. Hippie in opperste verbijstering achterlatend, dat begrijpt U vast wel.

De dagelijkse bestelling van ons avondeten wordt, al sedert de eerste dag dat het team op Sint Maarten aankwam, opgesteld door Pinoccio. Pinoccio die, zoals hem dat over het algemeen met iedereen lukt, een uitstekende relatie heeft opgebouwd met Daniel San, onze Chinese kok. Elke menu wordt door Pinoccio zorgvuldig samengesteld. Een klein probleempje is echter gelegen in het feit dat de menukaart van Daniel San, voor het overgrote deel, bestaat uit Chinese karakters. En aangezien er in Vroomshoop, waar Pinoccio normaliter woonachtig is, niet al teveel Chinese karakters rondlopen, zocht Pinoccio naar een oplossing. Dit om te kunnen ontcijferen welke etenswaren nu eigenlijk allemaal door Daniel San worden aangeboden. Welnu, gisteren liet Pinoccio weten daadwerkelijk de raadselen te kunnen oplossen. Immers, hij heeft een Chinees-Engels woordenboek aangeschaft. Daarmee zou het gemakkelijker worden om een goede bestelling bij Daniel San te plaatsen, zo liet Pinoccio weten. Dat leek in de praktijk echter toch wat anders te lopen. Weliswaar is het woordenboek deels in het Engels, maar het Chinese deel bestaat nog steeds uit karakters. De komende dagen zal Pinoccio de menukaart vergelijken met elk karakter in het woordenboek. Of hem dat zal gelukken? U leest het vast en zeker in een volgende editie van Een Zonnig Avontuur!

Wordt vervolgd…..

Lang, lang ze leve.....

Het is inmiddels alweer maandagmiddag 23 oktober 2017 geworden op Sint Maarten, het eiland waar Uw Hoofdredacteur en zijn kompanen al wekenlang erg druk zijn. In de straten wordt er door velen gewerkt aan het verwijderen van een enorme hoeveelheid puin, omgewaaide bomen en gigantische stapels golfplaten daken. Sommige hotels dienen volledig te worden afgebroken gezien de grote schade die orkaan Irma aanrichtte. Sommige winkeltjes zijn inderdaad alweer operationeel, al blijven nog veel vernielde rolluiken voor andere, nog wel gesloten zaken hangen. Maar, handel is handel. En nu men op 5 november de eerste cruiseboot verwacht op dit eiland, is het zaak weer in bedrijf te komen. Al vraagt Uw Hoofdredacteur zich wel af wat toeristen hier, in de huidige omstandigheden, te zoeken hebben. Maar gelukkig gaat hij daar niet over!

Onder de naam #SXMStrong werd er gisteren een basketbal en voetbaltoernooi georganiseerd waaraan door militairen en vele andere organisaties werd deelgenomen. Dit om te proberen het moreel van de zo zwaar getroffen inwoners wat op te beuren. Terwijl er veel bezoekers op af kwamen had Hippie enigszins andere plannen. “Ik wol toch wa effen op’t strand goan ligg’n. Ik holle van’n zee!” En zo geschiedde. Het enige wat eigenlijk niet had moeten gebeuren was het feit dat Hippie in slaap viel. Daardoor bleek hij uiteindelijk zo ongeveer twee uur onbeschermd in de blakende zon te hebben gelegen. Dat had zo zijn consequenties, hetgeen met name bleek uit het feit dat auto’s voor hem stopten omdat zij Hippies’ hoofd aanzagen voor een rood stoplicht. Pinoccio wist wel een oplossing: ”Ie mut oew’n kop insmeer’n met Aloë Vera, dat helpt!” Echter, klaarblijkelijk had Hippie toch enigszins last van een zonnesteek. Uw Hoofdredacteur zou immers anders niet goed kunnen verklaren waarom Hippie, enige uren later, vroeg waar ook alweer de Harry Feta stond.

Ook vandaag leek het niet echt de dag van Hippie te zijn. Nadat al, in alle vroegte, via een video-verbinding was vergaderd met collega’s in Nederland, ontspon zich een boeiend gesprek. Het onderwerp was de aankomende opening, door de Minister van Justitie, van de door ons opgeleverde extra detentiecapaciteit. “Hippie, wat doe’j an noar de opening? Ik mag toch anneem’n da’j toch wa un pak bie oe hebt”, zo vroeg Pinoccio aan Hippie. Bullie deed er nog een schepje bovenop door mede te delen dat hij een fraai donkerblauw pak, een mooie stropdas en nette zwarte schoenen in zijn bagage had meegenomen. Vragend keek Hippie naar Uw Hoofdredacteur die beaamde ook een net kostuum voorhanden te hebben voor speciale gelegenheden. En een officiële opening, nou dat zou toch wel als zodanig aangemerkt kunnen worden? Hippie bleek erg ontdaan: “Hoe goa’k dat noe oplossen?”

Welnu, zijn beide collegae, Bullie en Pinoccio hadden een oplossing al snel paraat. Immers, zo gaven beiden aan, er bevond zich een kleermaker in een nabij gelegen steegje die maatpakken aan zou kunnen meten. “Dan mot ik doar hen”, zo wist Hippie. En, zo kon het dan ook zijn dat er, tijdens de middagpauze, werd vertrokken naar de plaatselijke kleermaker. Afbeeldingen die waren aangebracht aan de ramen, toonden pakken te kust en te keur. “Als ik oe was, dan nam ik een woll’n pak. Mooi koel”, zo berichtte Bullie. Snel toog Hippie naar binnen om de kleermaker te vragen naar de kosten van een handgemaakt kostuum. Een mooi dik wollen pak zou zo ongeveer 350 US dollar moeten kosten, zo liet de kleermaker weten. Toen Hippie vervolgens vragend naar de collegae keek en hen vervolgens bulderend van het lachen over straat zag rollen, werd het hem duidelijk. “Tsjonge, jonge. Loopt ze mie gewoon weer te fokk’n. Kloar bi’j d’r met!” Geen pak dus helaas dit keer.

Gisterenavond, tijdens de Chinese maaltijd, meldde zich ook ons onbezoldigd teamlid Hosee weer eens een keer. Zoals U zich wellicht nog weet te herinneren uit een der eerdere edities, wordt de dagelijkse maaltijd van Hosee aangeleverd door de teamleden. Hosee, die niet altijd beschikt over een actueel geheugen, toont zich daarvoor steevast bijzonder dankbaar. Gisterenavond wilde Hosee dat nogmaals tonen door Pinoccio toe te zingen voor diens verjaardag, zij het ongeveer een week naar dato. Het gebaar an sich echter, werd door de heer Pinoccio zeer gewaardeerd. Mocht U dat zelf willen aanschouwen, de link kunt U hier vinden!

Wordt vervolgd…..     

Een mirror egg...

Het is een drukte van belang op het eens zo fraaie eiland Sint Maarten, alweer weken na hurricane Irma. Zo langzamerhand valt te zien hoezeer de bewoners van dit eiland de handen uit de mouwen steken. Daken worden, al dan niet provisorisch, gedicht en zo af en toe heropent een winkeltje haar deuren. Vanaf de vroege ochtend tot laat in de avond wordt er getimmerd, wordt het strand ontdaan van de boten die erop geworpen zijn en wordt er fanatiek schoongemaakt. Natuurlijk valt er niet te ontkomen aan de enorme schade die is aangericht. Ingestorte gebouwen vallen Uw Hoofdredacteur en zijn mannen nauwelijks meer op, zozeer maken zij deel uit van het gewone straatbeeld. Ook in Front Street, de straat waar het team van Uw Hoofdredacteur verblijft, zijn winkeliers druk doende hun business weer operationeel te krijgen.

En zo kon het dan ook zijn dat de coffee lounge, een bedrijfje waar overheerlijke koffie wordt geschonken en lekkere broodjes kunnen worden genuttigd, weer voor het publiek toegankelijk werd. Onmiddellijk lieten de mannen van Uw Hoofdredacteur weten in te zijn voor een strakke bak en een broodje. Starend naar de lekkernijen die te zien waren in de vitrine liet Bullie weten zijn keus al te hebben gemaakt. Hij berichtte de eigenaresse van het etablissement: "Doe mie moar Eggs any style”. De dame keek hem in opperste verwarring aan en vroeg Bullie welke stijl eieren hij dan zou willen hebben. Na enige uitleg besefte Bullie dat hij een keus zou moeten maken om de eieren geserveerd te krijgen zoals hij dat zou willen. “Ik mut gewoon een spiegelei. Hoe zeg ie dat in’t Engels?” Zonder enig uitstel kwamen zijn maten hem tegemoet en werd besloten een mirror egg te bestellen. U begrijpt dat er nog wel enige toelichting aan de bestelling moest worden toegevoegd alvorens Bullie daadwerkelijk van zijn mirror egg kon gaan genieten.

Nu de extra detentiecapaciteit gereed is gekomen werd het hoog tijd voor het team van Uw Hoofdredacteur zich te gaan richten op de situatie in Point Blanche, feitelijk het enige gevang dat dit eiland rijk is. Vergezeld door een bouwkundige werd de stand van zaken minutieus in kaart gebracht. De schade die is aangericht door de orkaan, bleek enorm te zijn. Alle dakbedekking is verdwenen en sommige daken zijn volledig ingestort. De enorme betonnen ringmuur is volledig uit het lood geslagen en vertoont op sommige plaatsen slechts nog een gat. U begrijpt, dat zal de komende weken een enorme inzet van het team gaan vragen. Weliswaar zijn verdwenen stukken muur inmiddels gedicht middels houten platen, maar dat is geen structurele oplossing. Met elkaar moeten we nog wel even goed nadenken hoe we dit de komende periode gaan aanpakken, het gaat immers om een situatie die het team in hun carrière nog niet eerder mocht meemaken.

Dat het met de penitentiaire scherpte van de mannen wel goed zit, bleek tijdens de rondgang over het immense gevangenisterrein. Hippie immers, spotte een plantensoort die hem wel zeer bekend voorkwam. “Mo’j toch ens kiek’n! Zie’j den auto doar? Mo’j kiek’n wat erin greujt! Das toch neet normaal?” De mannen van Uw Hoofdredacteur volgden de wijzende vinger van Hippie. Tot hun grote verbazing bleek zich een auto op het terrein te bevinden waarin de hennepplanten welig tierden. De mannen, die zoals altijd in hun dagelijks leven onmiddellijk een verklaring zochten, waren er snel uit. “Dit is no eens een echte eco-wagen. Mooi veurbeeld van greune stroom”, zo liet Bullie weten. Hoe het ook moge zijn, het lijkt Uw Hoofdredacteur een goed idee om het wagentje te gaan verplaatsen naar een meer passende plek. Ook daaraan zal de komende periode wel uitvoering worden gegeven. U leest er vast en zeker meer over in een volgende editie van Een Zonnig Avontuur!

Wordt vervolgd…..    

Een fotoshoot

Op Sint Maarten, het zo hevig door hurricane Irma getroffen eiland, is het inmiddels een drukte van belang. Er valt op deze donderdag 19 oktober 2017 wederom een enorme bedrijvigheid waar te nemen. Er wordt getracht het weggeslagen strand te herstellen en een enorme hoeveelheid glas wordt uit het zand gezeefd. Zo langzamerhand openen winkeltjes weer hun deuren, al vallen er nauwelijks kopers waar te nemen. Immers, de voor de orkaan dagelijks aanwezige cruiseschepen hebben zich, tot op heden, niet meer laten zien. Toeristen zijn er dus niet en, nu er geen hotelkamer te krijgen is, het is maar zeer de vraag of zij zich binnenkort weer op dit eiland zullen vertonen. Vele bewoners worden ontslagen omdat er simpelweg geen werk meer voor hen is. Een enorme economische crisis en diep menselijk leed zijn de gevolgen van het enorme natuurgeweld.

Al in de vroege ochtend dienden Hippie en Uw Hoofdredacteur zich te melden voor een videoconferentie met collegae in Nederland. Het liep allemaal enigszins anders toen bleek dat het netwerk op Sint Maarten plat was komen liggen. Via het mobieltje van Uw Hoofdredacteur kon vervolgens toch worden deelgenomen aan het overleg, al was er bij tijd en wijle een gehoorapparaat nodig om de gesprekken goed te kunnen volgen. “Mien heufd dut’r zeer van. Ik heur alleen getuut”, zo liet Hippie weten. De beide andere mannen, Bullie en Pinoccio geheten, gingen eveneens al zeer vroeg op pad. Samen met een bouwkundige leggen zij de stand van zaken rond het gevang, Point Blanche, in een rapport vast. Vanmiddag wachten dan nog overleggen met de plaatselijke politiecommissaris en een vertegenwoordiger van het Ministerie van Binnenlandse Zaken. De dag zal dan waarschijnlijk ook, zoals dat steevast het geval is, weer snel voorbij schieten.

Bijna dagelijks belt Uw Hoofdredacteur even met het thuisfront. Zijn Olijke Twee, Julia en Levi geheten, kunnen dan niet wachten om hem hun dagelijkse beslommeringen mee te delen. “Ik had vandaag 24 verschillende virussen op mijn computer Pap”, is dan zo’n bericht wat niet mag worden gemist. Gisteren hadden de beide olijkerds deelgenomen aan een fotoshoot in het filiaal dat door Moeder de vrouw wordt geleid. Laat in de avond ontving Uw Hoofdredacteur een aantal foto’s van het evenement. De Olijke Twee stonden er uitstekend op afgebeeld. Trots besloot Uw Hoofdredacteur de prentjes voor te leggen aan zijn teamleden. Dat had hij beter niet kunnen doen toen hem onmiddellijk werd bericht dat de olijkerds waarschijnlijk meer op Moeder de vrouw lijken dan op Uw Hoofdredacteur. Van je mannen moet je het maar hebben!

Er wordt hard, heel hard gewerkt door het team. Daardoor vliegen de dagen dus werkelijk om. Maar toch, met enige regelmaat, blijkt het voor de mannen en Uw Hoofdredacteur ook een eenzaam avontuur te zijn, zo ver van huis en haard. In de avonduren, wanneer de dag nog even wordt doorgesproken en de agenda voor de volgende dagen wordt doorgenomen, gaat het daar dan ook vaak over. Grote kerels die zich, bij het bekijken van een berichtje of een foto, dan ook van een emotionele kant laten zien. Dat is toch wel heel bijzonder en dat doet Uw Hoofdredacteur telkenmale beseffen hoe goed de keuze is geweest juist deze kompanen het team te laten bemannen.

Gisterenavond gelukte het Pinoccio om Daniel San, onze dagelijkse Chinese kok, eens wat anders dan de gebruikelijke portie nasi te laten bereiden. Dat had overigens nogal wat voeten in de aarde. Het begon met de opmerking van Bullie: “Wee’j woar ik wa zin an zol hebb’n? An un patat speciaal. Ku’j dat effen regel’n Pinoccio?” Onmiddellijk kwam Pinoccio in beweging en begon afbeeldingen via de digitale snelweg te downloaden. Gewapend met een plaatje van een patatje speciaal meldde hij zich voor een boeiend gesprek bij Daniel San. En inderdaad, na een half uurtje of zo stond er daadwerkelijk zulk een lekkernij op tafel. Het enige probleem vormde Hosee, onze recruut die dagelijks door de mannen van voedsel wordt voorzien. “I will try, dr’an met de lippe”, zo liet Hosee weten. Na een uurtje kauwen liet Hosee vervolgens weten het geheel toch niet zo te waarderen. Vanavond dan ook maar weer gewoon nasi, zo schat Uw Hoofdredacteur in.

Vandaag zal het een feit zijn dat de noodcapaciteit voor detentie gereed komt. De troepen van de genie hebben zich wekenlang ingespannen en zullen zich na vandaag terugtrekken. Wat zijn die mannen ons van dienst geweest. Nu wacht ons nog een andere uitdaging. Immers, op verzoek van de Minister van Justitie gaan we bezien wat er voor nodig is om het Miss Lalie Center, de enige jeugdinrichting die het eiland rijk is, operationeel te krijgen. Hoe dat zal gaan en wat daarvoor nodig is? U leest het vast en zeker in een volgende editie van Een Zonnig Avontuur, dat inmiddels dagelijks meer dan 1000 lezers kent!

Wordt vervolgd…..

Kledingperikelen....

Het is vandaag woensdag 18 oktober 2017 op het zonnige, edoch nog altijd behoorlijk beschadigde eiland Sint Maarten geworden. Het team van Uw Hoofdredacteur heeft even een uurtje pauze alvorens weer nieuwe werkzaamheden worden opgepakt. Want werkzaamheden zijn er hier in voldoende mate voorhanden. Vanaf de vroege ochtend tot vaak laat op de avond is Uw Hoofdredacteur met zijn mannen in touw. Overigens komen de werkzaamheden van alle kanten naar de mannen toe. Ook zojuist, toen de Minister van Justitie Uw Hoofdredacteur hoogstpersoonlijk liet weten hoezeer hij in zijn sas is met de inzet van het team. “Ze hebben me niet alleen vier experts toebedeeld, maar ook nog eens vier People managers. Mannen, want ben ik blij met jullie”. U begrijpt dat Uw Hoofdredacteur en zijn mannen in hun ijdelheid gestreeld werden. We doen dus klaarblijkelijk de goede dingen.

Een van die goede dingen is het in bedrijf krijgen van noodcapaciteit om detentie ten uitvoer te kunnen leggen. Dat moet gaan plaatsvinden elders op het eiland, in Simpson Bay met name. Welnu, Uw Hoofdredacteur is blij U te kunnen berichten dat de werkzaamheden daar al morgen kunnen worden afgerond. Met andere woorden, dan is het gelukt om binnen een paar weken feitelijk een geheel nieuw gevang gereed te maken. En dat terwijl vooraf vele betrokken partijen op dit eiland meenden te kunnen stellen dat het onmogelijk zou zijn om dit beschadigde gebouw weer in bedrijf te krijgen. Bullie was er duidelijk over: “Wa’j wilt dat ku’j ook”. En daarin had hij dus weer eens groot gelijk. Morgen wacht dan direct al de volgende bouwkundige klus nu er, samen met een ter zake deskundige, in kaart zal worden gebracht wat de staat is van Point Blanche, eigenlijk het enig echte gevang op dit eiland. Wat daarvan de uitkomst zal zijn kunt U vast en zeker vernemen in een der volgende edities van Een Zonnig Avontuur.

Ook Hippie was de afgelopen dagen meer dan druk. Al in de vroege ochtenduren werd hij afgeleverd bovenop de berg waar Point Blanche is gelegen. Zijn taak bestond uit het verzamelen van allerlei gedetineerdeninformatie. Nu was Hippie gewend dat die info, evenals dat in Nederland het geval is, simpel via de digitale snelweg zou kunnen worden verkregen. Dat bleek echter toch niet helemaal het geval te zijn nu bergen papier al jarenlang zomaar in vele kasten en laden waren verstopt. Daarnaast bleek veel informatie niet te zijn vastgelegd maar zich in hoofden van medewerkers te bevinden. Hippie vond het nogal wat: “Man, man. Zoiets he’k nog nooit in mien leeb’n zeen. Alles mo’j zelf zeuk’n en opschrieb’n. Ie hebt mie wa een mooien klus geeb’n keerl.” Na een goed gesprek, waarin Uw Hoofdredacteur Hippie er op wees dat de inzet die Hippie normaliter tentoonspreidt hier niet toereikend zou zijn, was het klaar. Hippie zei tenminste: “Das dan duudelijk! Ik goa nog harder an’n slag!”

Via de app kreeg Uw Hoofdredacteur plots contact met de hem uit het verleden bekende Dick Drayer. Dick kunt U zo af en toe in beeld zien en zijn stem horen als correspondent voor de NOS. In het dagelijks journaal bijvoorbeeld verhaalt Dick, op uitstekende wijze, over de gebeurtenissen op Sint Maarten. Hij was als een der eersten kort na Hurricane Irma op dit eiland, waarvoor hij op ingenieuze wijze vervoer diende te regelen. Dagenlang zat hij dan ook op een boot om vervolgens al snel te kunnen berichten over de enorme schade. Welnu, het deed Uw Hoofdredacteur deugd dat Dick hem liet weten de verhalen in Een Zonnig Avontuur te kunnen waarderen. Hij gaf Uw Hoofdredacteur daarnaast nog even vakkundig commentaar. Kijk, daar kan Uw Hoofdredacteur nog eens zijn voordeel mee doen!

De afgelopen dagen had Uw Hoofdredacteur nogal wat te stellen met zijn dienstkleding. U weet het wellicht nog? Voor het vertrek naar Sint Maarten werden Uw Hoofdredacteur en zijn kompanen genood om kleding te komen passen in Assen. Iets wat maar al te graag werd gedaan. De kleding op zich voldoet dan ook prima, al heeft Pinoccio inmiddels de zolen van zijn dienstschoentjes verloren. Inmiddels is hij overigens vakkundig op nieuwe ijzers gezet. Wel heeft Uw Hoofdredacteur een probleem van andere orde. Immers, een van zijn dienstbroeken bleek de sluiting aan een andere kant te hebben dan die welke hem normaliter gewoon is. Na dit probleem te hebben gedeeld met de teamleden werd het probleem al snel duidelijk. De broek die in Assen niet werd gepast door Uw Hoofdredacteur, blijkt te zijn voorzien van een damessluiting. Anders gezegd: het is een damesbroek! U begrijpt, hilariteit alom. “Noe nog’n poar hoge hakk’n en ie loopt’r patent bie”, zo wist Hippie te melden. Uw Hoofdredacteur zoekt overigens nog naar een wel passende oplossing. Suggesties zijn dan ook meer dan welkom!

Wordt vervolgd…..   

Halve zool....

Een nieuwe werkweek is vandaag van start gegaan op het eens zo fraaie eiland Sint Maarten. Het is, ook aan deze kant van de wereld, maandag 16 oktober 2017 geworden. De dag startte al tegen de klok van zes in de ochtend, reden waarom het team van Uw Hoofdredacteur gisterenavond al vroeg onder de wol lag. De dag begon zoals dat over het algemeen het geval is. Bullie verzorgde een overheerlijke kop Nescafé koffie en Pinoccio had het volume alweer op tien. Hippie toonde zich wat nerveus nu hij als eerste zou worden afgeleverd bij het gevang, gelegen bovenop de berg. “Wat zol’k toch allemoale tegenkomm’n vandaage? Un bitje spannend vin’k ut wa!” Een kwestie van een paar uurtjes, zo schat Uw Hoofdredacteur in. Nadien zal Hippie zich vast en zeker thuis voelen bij de Engels sprekende lokale collegae, die immers over het algemeen net zo onverstaanbaar zijn als Hippie zelf.

Nadat Uw Hoofdredacteur en zijn kompanen gisteren met eigen ogen konden aanschouwen hoezeer de werkzaamheden in Simpson Bay verlopen, werd besloten om Hippie te laten zien hoe het er aan de Franse kant van het eiland zou uitzien. Hippie toonde zich bijzonder onder de indruk nu ook op dat deel van het eiland de ravage enorm bleek te zijn. Ook hier veel weggeslagen daken en boten die teruggevonden kunnen worden langs de kant van de weg of zomaar bij iemand in de tuin. Het was overigens uitermate slecht weer op Sint Maarten, de regen viel met bakken uit de lucht en de wind maakte de zee door haar kracht uiterst wild. “Ut is toch neet te geleuven wat’n ellende”, zo bromde Hippie. “Mo’j toch kiek’n! Alles noar de kloot’n!” Het is dan ook onvoorstelbaar te kunnen zien met wat voor kracht de verwoestingen hebben plaatsgevonden. Wat moet dat een enorm lawaai en angst hebben opgeleverd.

Bullie en Pinoccio begaven zich hedenochtend op weg naar de lokale Gamma, in dit gebied de firma Kooyman genaamd. Er diende kit te worden aangeschaft nu Bullie gisteren, tijdens controle van het dak constateerde dat de uitgevoerde werkzaamheden zijn goedkeuring niet helemaal konden dragen. “Kom met Pinoccio, wie goat kit hoal’n en un bokkenpoot. Ut mut gewoon waterdicht ween!” Pinoccio volgde trouw, zijn volumeknop zoals gebruikelijk volledig opengedraaid. Nadien zullen de mannen zich begeven naar het Miss Lalie Center, de enige inrichting voor jeugdigen die dit eiland rijk is. Ook daar immers is nog altijd sprake van behoorlijke schade. Reden voor de mannen te bezien welke helpende hand ze kunnen reiken.

Wie ook schade opliep is de heer Pinoccio zelf. Wanneer U de bijbehorende foto ziet dan aanschouwt U de onderzijde van de voeten van Pinoccio. Nu denkt U wellicht dat Pinoccio een duik neemt in de zee en nog slechts zijn zolen zichtbaar zijn, de waarheid is anders. Voor het vertrek naar Sint Maarten was het team het er snel over eens: er dienden goede schoenen meegenomen te worden omdat veel plaatsen bezaaid zijn met glas. Daartoe vervoegden Uw Hoofdredacteur en zijn mannen zich in Assen bij de plaatselijke hoefsmid. Na enige tijd kon de juiste maat worden aangemeten. Welnu, dit schoeisel is denkelijk uitstekend geschikt voor Nederlandse omstandigheden; voor een verblijf in de tropen ligt dat beduidend anders. Spontaan lieten de zolen van Pinoccio los, zij waren klaarblijkelijk uitgelopen. Een plaatselijke schoenmaker gaf aan nog wel enigszins brood te zien in restauratie van het geheel. Purschuim zou een structurele oplossing bieden, zo liet de man weten. Pinoccio heeft aangegeven dat hij nog even wil nadenken of dit wel een goed idee is. Uw Hoofdredacteur zal U zijn besluit vanzelfsprekend laten weten in een volgende editie van Een Zonnig Avontuur.

Dagelijks worden Uw Hoofdredacteur en zijn kompanen belaagd door vertegenwoordigers van de plaatselijke winkeliersvereniging. Uw Hoofdredacteur berichtte U al in een eerdere editie dat deze middenstanders zich zeer onveilig voelen. Steevast is de vraag waarom wij als Nederlanders het gezag niet overnemen op dit eiland. Met het antwoord dat dit niet aan Uw Hoofdredacteur en zijn mannen is, toont men zich niet erg tevreden. Reden waarom men besloten heeft een zodanig verzoek rechtstreeks naar Den Haag te gaan sturen. Uitermate triest om te zien en te horen hoezeer men angstig is om de winkels weer open te laten gaan. Welhaast elke dag, zo aan het einde van de middag, beraadslagen deze winkeliers om af te stemmen wat hun koers dient te zijn. Voorwaar geen gemakkelijk vraagstuk!

Zoals U al bekend is, schaft de pot voor Uw Hoofdredacteur en zijn mannen dagelijks Chinese kost. Daniel San toont zich nog altijd een meester-kok en plet stukken vlees tot hapklare brokken. Nu moet U weten, ook de heer Hosee vertoont zich dagelijks in het etablissement van Daniel San. Hosee beschikt echter niet over veel financiële middelen en een maaltijd schiet er dan weleens bij in. Welnu, dat ging de boys zeer aan het hart en in een teamoverleg werd dit onderwerp geagendeerd. Al snel volgde het besluit om dagelijks, per teamlid, enige happen te doneren. En zo kan het dan ook zijn dat de heer Hosee eveneens elke dag, nadat hij het team allereerst heeft toegesproken met de mooie woorden: “Dr’an met de Lippe”, een warme maaltijd naar binnen kan werken. Niet bij de mannen aan tafel overigens. Om dat in de toekomst wellicht mogelijk te maken dient namelijk eerst sprake te zijn van een stevige sanering van de tandjes van Hosee. Even doorbijten dus!

Wordt vervolgd…..

Lang zal hij leven....

Terwijl het in Nederland klaarblijkelijk een mooie dag is vandaag, valt op het eens zo fraaie eiland Sint Maarten de regen met bakken uit de lucht. Gelukkig is Uw Hoofdredacteur in het bezit gesteld van een fraaie, dieprode justitie regenjas. Het is 15 oktober 2017 geworden, de dag na de verjaardag van Pinoccio. Maar daarover, dat kan Uw Hoofdredacteur U verzekeren, verder in deze editie veel meer. Het is vandaag zondag, tot op heden de eerste dag in drie weken tijd dat er sprake is van relatieve rust. Weliswaar zal er vandaag nog een bezoek moeten worden gebracht aan Simpson Bay, alwaar het team van Uw Hoofdredacteur hard werkt aan extra detentiecapaciteit, maar verder staat er niet veel op de agenda. Tijd om even bij te komen dus!

De afgelopen dagen werd er wederom keihard gewerkt door de genietroepen van defensie. Vele bedden werden door hen aan elkaar gelast en getransformeerd tot stapelbedden. Het einde komt zo langzamerhand in zicht en een enorme klus nadert zijn einde. Wat zijn deze mannen ons enorm van dienst geweest! Zelfs de lokale krant besteedde aandacht aan deze klus. Een blijk van waardering kon volgens Uw Hoofdredacteur en zijn kompanen dan ook niet uitblijven. Nu wilde het heuglijke feit dat Pinoccio gisteren verjaarde. Het lag dan ook zeer voor de hand om de legermannen uit te nodigen voor een heerlijke Chinese maaltijd uit de keuken van Daniel San, onze Chinese kantoorbaas. Een uitnodiging waarop de mannen graag in gingen, zo lieten zij weten.

En zo kon het dan ook zijn dat er, tegen zes uur in de avond, een grote legertruck kwam voorrijden met daarin een tiental militairen. Na allereerst Pinoccio te hebben voorzien van welgemeende felicitaties, schoven de mannen aan in een versierde zaal. U moet namelijk weten dat het gehele gezin van Daniel San al de gehele dag druk bezig was geweest met het opblazen van ballonnen en het aankleden van het restaurant. Het resultaat mocht er zijn en maakte het een verjaardag meer dan waardig. Pinoccio toonde zich bijzonder verrast en liet weten enorm in zijn sas te zijn met alle blijken van medeleven. Ook Hippie was onder de indruk: “Donders, wat mooi. Dat ha’k mie in Hellendoorn nog nie kunn’n veurstell’n. Man, man, ie wet nie wa’j zeet!”

Na een welkomstwoord van Uw Hoofdredacteur aan het adres van de legertroep, de officier van justitie, een vertegenwoordiger van het Ministerie van Binnenlandse Zaken en aan vertegenwoordigers van de Minister van Justitie, kon de maaltijd worden genuttigd. De mannen lieten zich het voedsel bijzonder goed smaken en het regende blijken van waardering aan het adres van Daniel San. Het was toen dat er zich een bijzonder moment aandiende. Immers, de sergeant der troepen nam plaats voor het gezelschap om te melden dat hij volstrekt niet onder de indruk was van de zangkwaliteiten van de lokale bevolking. Om dat goed te maken, zo berichtte de man, werd Pinoccio genood om, liggend op de vloer, te worden toegezongen door het leger. Pinoccio nam de juiste houding aan waarna de mannen minuten lang een eentonig gebrom lieten horen. Via deze link valt het geheel door U te aanschouwen.

Er werd door het gezelschap een enorme hoeveelheid voedsel verorberd. De mannen lieten weten in lange tijd niet zo lekker gegeten te hebben. Met gulle hand deelde Pinoccio de restanten uit aan de lokale bezoekers van Foo Ho, hetgeen bijzonder op prijs werd gesteld. Toen de dochter van Daniel San vervolgens ook nog eens binnen schreed met een enorme taart, was het feestje voor Pinoccio meer dan compleet. Met verve blies hij de kaarsjes uit waarna het toetje genuttigd kon gaan worden. Helaas dienden de mannen van het leger daarna terug te keren naar hun standplaats. Na een bijzonder woord van dank werd allerhartelijkst afscheid van de mannen genomen. Pinoccio toonde zich ontroerd door al het feestgedruis dat hem ten deel was gevallen: “Jonge, jonge wat mooi. Ik bin zo blie met mien verjoardag. Jonge, jonge wat mooi!”

Overigens was het sowieso een enorm mooie dag voor Bullie en Pinoccio. Wat was namelijk het geval? Welnu, de beide mannen troffen een bekende Nederlander in persoon van Andre Bolhuis, de president van het NOC/NSF. Na jarenland deel uit te hebben gemaakt van het Nederlands hockeyteam werd hij onder meer Chef de Mission van team dat namens Nederland deelnaam aan verschillende Olympische Spelen. En juist deze man werd door Bullie en Pinoccio aangesproken. Andre toonde zich zeer onder de indruk van de taak waarmee Uw Hoofdredacteur en zijn mannen dagelijks druk zijn. Hij liet weten eventueel nog wel wat sportartikelen, zoals basketbalbaskets, ter beschikking te willen stellen aan het plaatselijke gevang. Dat lieten de mannen zich geen tweemaal zeggen. Onmiddellijk vervoerden zij de heer Bolhuis naar het plaatselijk gevang om de situatie ter plekke te bekijken. Andre toonde zich bijzonder onder de indruk en zegde toe snel te gaan handelen. U begrijpt, het team van Uw Hoofdredacteur toonde zich met deze toezegging zeer in hun sas.

De komende week wordt het druk voor Uw Hoofdredacteur en zijn mannen. Een zeer bijzondere operatie dient te worden uitgewerkt met veel berokken partners. Hoe dat zal gaan? U leest er vast en zeker meer over in een der volgende edities van Een Zonnig Avontuur!

Wordt vervolgd…..

De inauguratie....

Het is weer zover! Het is vandaag vrijdag 13 oktober 2017 geworden op het vroeger zo fraaie eiland Sint Maarten. Nadat Uw Hoofdredacteur de afgelopen twee dagen voor allerlei overleggen op Curaçao vertoefde, wordt het inmiddels hoog tijd U weer eens te verhalen op een nieuwe editie van Een Zonnig Avontuur. Want, dat er zich de afgelopen etmalen weer de nodige ontwikkelingen voordeden zal U waarschijnlijk niet vreemd voorkomen. Zo werd er een nieuw lid aan het team van Uw Hoofdredacteur toegevoegd, vond er een zeer bijzondere beëdiging plaats en werd er een soort van verstandshuwelijk gesloten. U begrijpt, gebeurtenissen die Uw Hoofdredacteur U niet wil en kan onthouden!

Zoals al gememoreerd verbleef Uw Hoofdredacteur bijna twee dagen lang op het hem zeer bekende eiland Curaçao. Nadat Uw Hoofdredacteur door Bullie en Pinoccio was afgeleverd op het gehavende vliegveld van Sint Maarten, kon de oversteek van ongeveer 1000 kilometer per chartertoestel worden afgelegd. Diverse vergaderingen werden er door Uw Hoofdredacteur bijgewoond. Zo was er een videoconferentie met verschillende diensten in Nederland en werd er een bijzonder bezoek gebracht aan de gevangenis waar Uw Hoofdredacteur, gedurende lange jaren, werkzaam is geweest. Daar tussendoor diende een verse collega, Hippie genaamd, van vliegveld Hato te worden afgehaald.

En zo kon het dan ook zijn dat Uw Hoofdredacteur zich, om 13.30 uur lokale tijd, meldde op de nationale luchthaven van Curaçao, Hato geheten. Dat was immers het tijdstip waarop het vliegtuig waarin Hippie plaats zou hebben, vaste grond onder landingsgestel kreeg. Na een uurtje kreeg Uw Hoofdredacteur het echter toch wel wat warm. Immers, enorme groepen reizigers waren al aangekomen in de aankomsthal. Een nieuwe slogan diende zich al aan: “Al wat je ziet, Hippie niet!” Edoch, na nog slechts een uur langer te hebben gewacht, meldde zich Hippie. Hij kwam daadwerkelijk als laatste door de douanecontrole en meldde zich bij Uw Hoofdredacteur. Nadat hij zich had ontdaan van enige krachttermen kwam hij met een gekuiste verklaring: “Ik had ’n visum in mott’n vull’n. Ik dagge dat dit niet neudig was! Was wa zo. Moss ik weer achteran aansluut’n in een lange rie.” Hoe het ook moge zijn, Uw Hoofdredacteur was al lang blij dat Hippie niet per ongeluk op Aruba was uitgestapt en vervolgde de tour van de dag.

Na zijn hutkoffer te hebben verscheept naar zijn hotel voor een nacht, nam Hippie plaats op de bijrijdersstoel van het huurautootje. Op weg naar een kennismaking met functionarissen waarmee Hippie de komende tijd veel te maken krijgt. Even dacht Uw Hoofdredacteur dat Hippie emotioneel werd van alle indrukken die hij in het autootje opdeed. Het bleek echter dat Hippie vooral wat last kreeg van de warmte. “Foi wat mooi hier. Oh gut wat is’t toch heite. Doar mot ik wa effen an wenn’n!” Toen Uw Hoofdredacteur Hippe meldde dat hij, aan het einde van de middag, ook nog werd verwacht voor een gesprek met het voltallige managementteam van de beruchte Bon Futuro-gevangenis, werd het zienderogen nog warmer voor Hippie. Daarnaast berichtte hij: “Ik hop wa da’k ut vol kan holl’n. Ik bin noe al wa un bitjen meu!” Uw Hoofdredacteur dacht hem wat op te vrolijken met de mededeling dat, na het bezoek aan de gevangenis, de tocht zou voeren naar Jeroen en Michelle, eerdere buren van Uw Hoofdredacteur. Immers, daar was Uw Hoofdredacteur eens een andere maaltijd dan die van de Chinees beloofd.

Het moet gezegd: Hippie sloeg zich er kranig doorheen. Hij bleek bijzonder onder de indruk van het bezoek aan de gevangenis waar vele medewerkers Uw Hoofdredacteur vroegen wanneer hij weer op Curaçao zou komen werken. Een werkelijk hartverwarmend welkom viel ons ten deel. Bij Jeroen en Michelle wachtte, zoals Uw Hoofdredacteur uit een ver verleden gewoon was, een zeer gezellig samenzijn en een prima maaltijd. Bruine bonen met rijst en zelfgemaakte sambal stonden op het menu. Hippie was in zijn sas: “Ik bin gek op sambal. Doar lust ik wa pap van.” Na een fikse hap van de sambal tot zich te hebben genomen toonde Hippie zich, althans in de beleving van Uw Hoofdredacteur, wederom zeer emotioneel. Het werd tijd het hoofd van Hippie te rusten te leggen nu hij immers al ongeveer 24 uur onderweg was.

Nadat Hippie was afgeleverd kwam er, via de telefoon, bericht binnen van de beide kompanen op Sint Maarten, Bullie en Pinoccio geheten. Het bericht kende als titel: de bruidssuite is ingericht. Uw Hoofdredacteur, zo zal U niet vreemd voorkomen, toonde zich enigszins verrast. Nu moet U weten, met name Bullie schijnt een bijzondere aantrekkingskracht te hebben op muggen. En dat vooral in de nachtelijke uren. En, daar wordt Bullie narrig van. En vervolgens, met een narrige Bullie aan zijn zijde kan Pinoccio niet slapen. En, met twee narrige mannen kan Uw Hoofdredacteur niet werken. De beide mannen hadden dan ook bedacht dat het zover niet zou mogen komen. Via de Nederlandse politieagent Rob, een soort intermediair in allerhande artikelen, hadden zij daarom een bestelling geplaatst die muggen zou moeten tegenhouden. Getuige de foto van de bruidssuite te zien, waren beiden daarin goed geslaagd.

Ondertussen, terwijl Uw Hoofdredacteur dus even de gelegenheid had voet te zetten op de hem zeer bekende pontjesbrug over de Annabaai van Curaçao, werd er door de genie nog altijd hard gewerkt aan het operationeel maken van extra detentiecapaciteit in Simpson Bay. Er werden bedden op elkaar gelast en het dak werd volledig waterdicht gemaakt. Ook de elektrische installatie toonde zich inmiddels weer bedrijfsklaar, zo lieten Bullie en Pinoccio weten. Nu moet U weten dat morgen, de 14^e oktober, Pinoccio verjaart. En, met alle hulp van de mannen van de genie tijdens de afgelopen week leken verjaardagsgasten snel gevonden. Zo kan het dan ook zijn dat onze hospita, Daniel San, werd gevraagd om morgen een Chinese maaltijd voor de mannen van de genie te organiseren met een jarige Pinoccio als middelpunt. Welnu, dat gaat niet zomaar. Nadat de mannen waren genood en lieten weten graag op de uitnodiging te willen ingaan, diende allereerst toestemming aan de generaal te worden gevraagd. Deze maakte daarvan echter geen enkel probleem en dus krijgt Pinoccio morgen zijn feestje.

Wie ook een feestje gehad bleek te hebben, was de heer Hosee. U weet wel, de sollicitant die met verve slaagde voor zijn taaltest toen hij “Dr’an met de Lippe” feilloos wist te reproduceren tijdens zijn sollicitatiegesprek met Pinoccio. Nu moet U weten, het regende de afgelopen dagen, bij tijd en wijle, bijzonder hard op Sint Maarten. Hosee echter, bleek volstrekt niet in het bezit te zijn van een regenjas en vertoonde zich dientengevolge meer dan doorweekt ten Chinese kantoor van Pinoccio. Dat ging Pinoccio bijzonder aan het hart. Hij besloot dan ook hoogstpersoonlijk dat het tijd werd om Hosee aan te stellen als onbezoldigd persoonlijk adjudant en hem daartoe te beëdigen. Daarbij reikte hij Hosee de bijbehorende attributen aan, in dit geval bestaande uit een regenjas. Dat werd een zeer bijzondere ceremonie. Mocht U die met eigen ogen willen aanschouwen: hier is de link te vinden.

Al in de vroege ochtend pikte Uw Hoofdredacteur Hippie van zijn laken op. Immers, het werd tijd om vanaf Curaçao weer naar Sint Maarten terug te gaan keren. Hippie toonde zich uitgerust: “Ik heb goed eslaop’n man. Um vier uur wa’k al wakker. Ik heb d’r zin an!” Na enige uren op Hato te hebben gewacht, meldde zich de bemanning van de chartermaatschappij en kon het instappen al snel beginnen. De vlucht verliep meer dan voorspoedig voor Hippie nu hij al tijdens het opstijgen hevig ronkend de reis had ingezet. Anderhalf uur later werd de vaste grond van Sint Maarten bereikt en werden Hippie en Uw Hoofdredacteur verwelkomd door Bullie en Pinoccio. Er kan weer worden gewerkt! Hoe dat zal gaan? U leest het vast en zeker in een der volgende edities van Een Zonnig Avontuur!

Wordt vervolgd…..