Een pakje, een pakje. Hieperdepiep.....

Op het zeer zonnige eiland Curaçao is het vandaag donderdag 12 januari 2012. De laatste weken neemt het regenachtige karakter af en valt de zon steeds vaker waar te nemen. De temperatuur loopt dan ook gevoelsmatig steeds meer op. Heerlijk! Dat je, na een aantal jaren werkzaam en woonachtig te zijn op dit zo fraaie eiland, steeds meer went aan de temperatuur valt later in deze editie van “ een zonnig avontuur” uit de ervaringen van de (veel) rustiger Fries goed af te lezen. De laatste paar dagen gebeurde er weer van alles op het eiland; de computer van Uw Hoofdredacteur gaf plots de geest, waardoor er in allerijl een nieuw exemplaar geregeld diende te worden. Daarnaast verbleef Uw Hoofdredacteur, bij tijd en wijle, in het plaatselijke ziekenhuis om van alles te regelen rond de repatriëring van zijn, bij een auto-ongeluk gewond geraakte, collega. Verder diende er veel werk te worden verricht, maar daarover later meer.

Eergisteren klonk er uit Huize Hoofdredacteur een luid indianengehuil op. Het immense lawaai, waarbij het volume de 100 decibel ver te boven ging, bleek te worden veroorzaakte door de Olijke Twee. Wat was namelijk het geval? Welnu, er werd weer eens post bezorgd, en wel in de vorm van een aan de Olijke Twee geadresseerd pakje. Nu is het sowieso al een wonder wanneer er op dit eiland überhaupt post wordt afgeleverd, maar dat het dan ook nog bestemd is voor de twee lawaaischoppers is wel zeer bijzonder. Volstrekt gelukkig visten beiden het pakje uit de brievenbus, zelfs zonder op dat moment te weten wat de inhoud ervan was. Klaarblijkelijk is slechts het feit dat er iets voor hen in de brievenbus werd gedeponeerd, al voldoende voor een blij gevoel. Maar dat terzijde. Het pakje bevatte vele spulletjes afkomstig van de Koninklijke Marechaussee uit Nederland. Een T-shirt, sleutelhanger, puzzeltje en (volgens de jongste olijkerd) een zogenaamd bekeuringenboekje. Al snel liepen beiden, trots als een pauw in het shirt gehuld, met de spulletjes rond. Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur konden de rest van de dag nauwelijks een voet buiten de deur zetten of er werd al een bekeuring opgemaakt. Overigens geschiedde dat wel voor serieuze overtredingen: “ U loopt veel te vaak op slippers; helaas moet ik U daarom bekeuren meneer!” U ziet, het geheel werd door beiden uitermate serieus genomen. Bianca (van ’t Land), een oud collegaatje van Uw Hoofdredacteur en in dienst van diezelfde Koninklijke Marechaussee, had het pakje opgestuurd. Namens de Olijke Twee van harte bedankt Bianca, je hebt er een paar zeer gelukkig mee gemaakt! Het feit dat het Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur waarschijnlijk op vele bekeuringen komt te staan moet maar voor lief worden genomen!

De afgelopen dagen is Uw Hoofdredacteur regelmatig druk geweest met de afwikkeling van het ongeluk waarbij zijn Nederlandse collega was betrokken. Uit het wrak van de auto, dat door Uw Hoofdredacteur werd doorzocht op de aanwezigheid van vermiste goederen, blijkt duidelijk dat de inzittenden behoorlijk geluk hebben gehad. Voor hetzelfde geld was de afloop, hoe triest overigens ook, vele malen erger geweest. Laat Uw Hoofdredacteur het er maar op houden dat er een engeltje heeft meegereden.

De (veel) rustiger Fries is, met een dag vertraging, teruggekeerd uit Nederland. Hij had het erg leuk gehad, zo liet hij weten. “ Overigens wel weer heel lekker om de warmte op je huid te voelen”, zo wist de (veel) rustiger Fries. Nu was het zo dat Uw Hoofdredacteur, in gezelschap van onder meer deze Fries en Jumping Paul, gedurende twee dagen in een kantoorpand werd opgesloten om een jaarplan te fabrieken. De ruimte waarin werd verbleven, werd diepgekoeld. De (veel) rustiger Fries kreeg het steeds kouder en zette daarom uiteindelijk zelfs de airconditioning af, de rest van het gezelschap met oplopende temperaturen opzadelend. Het gevolg laat zich raden: vandaag haakte Jumping Paul af, hij is ziek. Daarnaast zag de (veel) rustiger Fries bleker dan bleek en is hij snipverkouden. Hij was er dan ook zeer uitgesproken over: “ Ik ga niet meer naar Nederland voorlopig. Je zou er ziek van worden!” Uw Hoofdredacteur is het daar overigens van harte mee eens.

Nog slechts een week of twee, dan arriveren zij weer: Tante Reinie en Oom Albert. Voor het derde jaar op rij zullen zij, gedurende een maand of twee, het gastenverblijf van Uw Hoofdredacteur bevolken. Voor Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur is, door hun komst, weer de mogelijkheid gecreëerd om er een dag of twaalf op uit te gaan zonder de Olijke Twee. Ditmaal zal de reis voeren naar het fraaie Costa Rica, alwaar met een auto doorheen zal worden getrokken. Een heerlijk vooruitzicht derhalve! Eindelijk even uit de mantelzorg…..

Wordt vervolgd…..