Alle kippen komen van boven......

Het is vandaag donderdag 31 mei op het nog immer zeer warme eiland Curaçao. Al vroeg in de ochtend scheen de zon, ook vandaag weer, met grote kracht en liep de temperatuur zeer snel op. Uw Hoofdredacteur had dan ook de nodige moeite om een beetje droog op zijn werk te arriveren vandaag. Dat was overigens voor het eerst in twee dagen, de afgelopen dagen vertoefde Uw Hoofdredacteur immers, op verschillende locaties, in vergadering. Gisteren zelfs op het, ook zeer fraaie, eiland Aruba, maar daarover later meer. Allereerst is het tijd U even bij te praten, middels een nieuwe editie van "een zonnig avontuur", over de actuele ontwikkelingen in de West.

Zoals U wellicht nog weet, woont de familie Angelus op een prachtige plek aan de, in diverse tinten blauw gekleurde, Caribische Zee. Nu is het zo dat de achterzijde van hun terras grenst aan diezelfde zee. Dat heeft als bijkomend voordeel dat er nooit en te nimmer etensresten in de container te hoeven worden gegooid; deze gaan namelijk linea recta de zee in, alwaar de vele vissen ervoor zorgen dat al die resten worden verorberd. Vanaf een hoogte van ongeveer een meter of tien mikt de familie Angelus dus restanten aardappelen en botten in zee. Dat ging eigenlijk altijd zeer goed, althans tot gisteren. Gisteren hadden zij namelijk een bezoeker achter het huis.

Er voer een mannetje in een klein bootje rond. En, juist achter het huis van de familie Angelus had het mannetje besloten, gewapend met een rolletje snoer, eens heerlijk te gaan vissen in het lekker warme zeewater. Al enige uren lag het mannetje, redelijk onopgemerkt, te dobberen op zee terwijl zijn snoertje was uitgerold. Niemand had last van het mannetje en het mannetje had last van niemand. Althans, tot een uur of zes in de avond. Dat was namelijk het moment dat de familie Angelus de vele Surinaamse kippetjes tot op het bot had afgekloven. Gewapend met een enorme berg botten betrad vervolgens mevrouw Angelus het terras om, zonder ook maar even naar beneden te kijken, de boel in zee te mikken. Deze actie bracht een hevig tumult met zich mee. Mevrouw Angelus, die in de verte iets dacht te horen, keek eens over de rand van het terras en zag het vissermannetje liggen, bedolven onder de kippenbotten. Onmiddellijk gooide mevrouw Angelus voor duizend jaar excuses over de rand. Of ze geaccepteerd zijn? Uw Hoofdredacteur denkt van niet.

Eveneens gisteren diende Uw Hoofdredacteur, vergezeld door de (veel) rustiger Fries, af te reizen naar het in de buurt van Curaçao gelegen eiland Aruba. Al om zes uur in de ochtend diende het tweetal zich te vervoegen op het locale vliegveld Hato om vervolgens, per redelijk groot vliegtuig, na een half uurtje vliegen op Aruba te landen. Het moet gezegd, het contrast tussen beide eilanden is groot. Weliswaar is Curaçao een stuk groter, Aruba daarentegen is vele malen schoner. De vergadering verliep prima waarna het, aan het einde van de middag, tijd werd om weer in te gaan checken op het vliegveld.

Nu was het zo dat Uw Hoofdredacteur en de (veel) rustiger Fries in de ochtend met de maatschappij Insel Air waren gevlogen. Keurig meldden beiden zich dan ook bij de incheckbalie om daar te vragen naar de balie van Insel. Een keurige dame liet weten: "Bij Insel zijn ze er nog niet. U vliegt om zes uur? Kom dan tegen vijf uur maar even terug." Dat gaf de beide reizigers even tijd om een drankje te gaan bestellen. Na een klein uurtje werd een nieuwe poging gewaagd. Opnieuw sprak de dame: "Vreemd. Er staat helemaal geen vliegtuig van Insel gepland om zes uur. Dit komt vast niet goed hoor. Gaat U maar even naar het kantoor van Insel om te informeren wat er aan de hand is. Tot ziens." In het betreffende kantoor aangekomen dienden de reisbescheiden te worden getoond. Na slechts een half uurtje zoeken waren de papieren al boven water. Wat bleek? Niet Insel zou de terugvlucht verzorgen, ditmaal was DAE namelijk de vervoerder. En, de dame die de reizigers al tweemaal had toegesproken, was in dienst van DAE. Ruim anderhalf uur was dus feitelijk voor niets gewacht. De vriendelijkheid van de dame maakte overigens veel goed.

Thuis aangekomen werd Uw Hoofdredacteur geconfronteerd met een gewonde dochter. Wat was namelijk het geval? Welnu, dochterlief, Julia geheten, bezocht gisterenmiddag een theater workshop. Gezeten op een tafeltje luisterden de vele kinderen geboeid naar de uitleg van de theaterjuf. Plots viel echter de tafel om en kwam, met een enorme klap, via het beentje van het meiske op de grond terecht. Een fikse wond, die ernstig bloedde, was het vervolg. Moeder de vrouw kreeg daarom een telefoontje met de vraag of zij dochterlief, die redelijk overstuur was geraakt, wilde ophalen. Gelukkig was de wond niet zodanig diep dat er sprake was van hechten, maar het deed het meiske wel pijn. Trots showde zij bij thuiskomst aan Uw Hoofdredacteur haar been. "Morgen mag ik van Mam met verband om mijn been naar school. Dat vind ik heel erg interessant Pap!" Uiteindelijk liep dus alles goed af, gelukkig maar!

Wordt vervolgd.....

Mag ik veertig pork chops?

Het is dinsdagavond 29 mei 2012 op het nog immer zeer warme eiland Curaçao. Zojuist zijn de Olijke Twee onder de wol gestopt en wacht Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur hopelijk een rustige avond. Na een zeer hectische dag, vol met emotionele vergaderingen, is een rustige avond immers meer dan welkom. Hoe het ook mag worden, rustig of niet, in ieder geval is er nu even tijd om U te verhalen over gebeurtenissen op dit zo fraaie eiland. Uw Hoofdredacteur zit er dan ook helemaal klaar voor, de toetsen van het toetsenbord al in de aanslag. Over pakweg een halfuurtje zal er op het World Wide Web wederom een nieuwe editie van "een zonnig avontuur" kunnen verschijnen.

Moeder de vrouw is druk op school dezer dagen. Het is immers ook op Curaçao zo dat er deze week in de verschillende klassen een zogenaamde CITO toets afgelegd dient te worden. En, daaraan is toch meer werk aan verbonden dan wellicht in eerste instantie zou worden bedacht. Er is dus weinig tijd voor Moeder de vrouw om te duiken en het onderwaterleven rond dit eiland te bewonderen deze week. Nu is dat op zich niet zo heel erg omdat in het weekeinde haar duikvest de geest gegeven bleek te hebben. Het ding bleef zichzelf namelijk oppompen met lucht, waardoor sowieso een duik onder water tot de onmogelijkheden ging behoren. Inmiddels is het vest echter gelukkig weer gerepareerd en zal er het komend weekeinde wel weer een duikje worden gemaakt. Althans, als de nieuwe zwemvinnen gearriveerd zijn. Het is namelijk zo dat Moeder de vrouw heeft besloten dat het goed zou zijn wanneer er wat modieuzer gedoken kan worden dan normaliter het geval is. Via de heer Pinoccio, die überhaupt een grote fan van mooie damesschoenen is, verkreeg zij de mogelijkheid zeer zeldzame vinnen te bestellen. Uw Hoofdredacteur is trouwens benieuwd of er gemakkelijk mee over het mulle strandzand kan worden gelopen. We zullen het gaan zien!  

Vandaag was er dus sprake van een drukke vergaderdag, Uw Hoofdredacteur schreef het U al. In gezelschap van de (veel) rustiger Fries en de heer Jumping Paul zat Uw Hoofdredacteur de gehele dag opgesloten in een zaal die zo hard gekoeld werd, dat de gemiddelde temperatuur zich bevond in de buurt van het vriespunt. Gelukkig waren de discussies van dien aard dat men het er gemakkelijk weer warm van kreeg. Ook morgen wacht er zo een drukke dag. Wat is namelijk het geval? Welnu, wederom in gezelschap van de (veel) rustiger Fries wacht opnieuw een lange vergaderdag. Ditmaal wordt er echter niet vergaderd op Curaçao, maar dient er in de vroege ochtend te worden afgereisd naar Aruba. Eerst aan het begin van de avond zal er vervolgens teruggevlogen kunnen worden naar Curaçao. Al met al wordt het zo weer een werkdagje van een uur of veertien en begint Uw Hoofdredacteur dus al weer redelijk te verlangen naar het  komend weekeinde. U ziet, er dient wel degelijk hard gewerkt te worden in deze hitte.

De familie Angelus is ook erg druk de laatste dagen. Het is immers zo dat zij, op niet al te lange termijn, definitief terug zullen keren naar Nederland. En, zo zult U begrijpen, dan dient er wel het een en ander geregeld te worden. En zo is het dat al over enige weken de huisraad van de familie Angelus, per container, vervoerd zal gaan worden richting Nederland om aldaar enige weken later te arriveren. Alles gaat dan dus weg terwijl er nog wel een tijdje gewoond zal moeten worden. Nu wordt dat op zich allemaal wel geregeld, echter er is wel een ding dat de heer Angelus erg aan het hart gaat. Zijn keukenapparatuur wordt namelijk ook verscheept. En, wanneer je een groot liefhebber van lekker eten bent, is dat een ramp. Nu wil het toeval dat er sedert kort een nieuwe kokkin op dit eiland is gesitueerd, luisterend naar de naam Joan. En, het is mogelijk om bij mevrouw Joan dagelijks een warme hap te bestellen. Om geen enkel risico op een lege maag te lopen, heeft de heer Angelus alvast een eerste bestelling geplaatst. "Hallo, U spreekt met de heer Angelus. Graag wil ik een eerste bestelling plaatsen voor de komende 20 dagen. Kan dat? Doet U maar veertig pork chops."  U begrijpt, als startende ondernemer kun je heus geen betere klant wensen. De komende weken zal de familie Angelus dan ook waarschijnlijk geen honger lijden. Wat de pot verder schaft? Daarover wordt U te zijner tijd vanzelf geïnformeerd.

Wordt vervolgd.....

Een hele emmer kip!

Het is vandaag maandag 28 mei 2012 op het nog altijd heerlijk warme eiland Curaçao. Het weekeinde ligt weer achter ons en een nieuwe werkweek is opnieuw begonnen. Een nieuwe werkweek zult U wellicht denken, maar het is toch Tweede Pinksterdag? Op zich is die conclusie volkomen terecht, ware het niet dat Curaçao niet een zodanige feestdag kent. Er diende dan ook gewoon gewerkt te worden vandaag, net zoals dat vele maandagen het geval is. Er kwam dan ook een abrupt einde aan een uitermate gezellig weekeinde. Een weekeinde waarin het gezin Hoofdredacteur genoot van sushi en uitermate grote buckets met kip, maar daarover later meer. Allereerst is het tijd om U bij te praten over alles wat er speelt op een fraai eiland als dat waarop Uw Hoofdredacteur verblijft.

U weet het zich wellicht nog te herinneren. De oudste olijkerd, Julia geheten, is gek op zingen en op dansen. Haar grote droom is om zangeres, actrice of brandweerman te worden. Nu ja, er is nog tijd genoeg om te zijner tijd een definitieve keuze te maken. Vooralsnog brengt zij dat zingen en dansen in de praktijk tijdens de wekelijkse balletles, de muziekles en de workshops van de theaterschool. Zo af en toe valt zij zelfs te bewonderen tijdens een optreden, zoals recent bijvoorbeeld tijdens Koninginnedag. Echter, er staat binnenkort een geweldig spektakel op stapel. De balletschool pakt namelijk groot uit met een drietal uitvoeringen in de maand juni. En, dochterlief speelt daarin een van de hoofdrollen. Gedurende een tweetal middagen en een avond zal het meiske te zien zijn in een grootse productie waarvoor thans de kostuums worden gefabriceerd. Zoals U kunt zien, wordt het evenement aangekondigd op enorme billboards. De kaartverkoop loopt inmiddels al storm. Uw Hoofdredacteur, dat zult U kunnen begrijpen, was er als de kippen bij om een toegangsbewijs te scoren. Hoe het zal zijn? U zult het vanzelfsprekend vernemen in een volgende editie van "een zonnig avontuur."

Over niet al te lange tijd staan de vakanties weer voor de deur. De verschillende teamleden hebben hun vakantie al gepland. Zo vertrekt de (veel) rustiger Fries, via Aruba en Panama, naar het mooie land Costa Rica om aldaar de zeer fraaie natuur te gaan bewonderen. Jumping Paul zal waarschijnlijk op enig moment vertrekken richting Nederland om vakantie te gaan genieten. Hetzelfde geldt voor de heer Pinoccio, die al op redelijk korte termijn zal afreizen naar het Vaderland. Daarop verheugt Pinoccio zich enorm. U moet namelijk weten dat in zijn Nederlandse garage een tweetal prachtige voertuigen staan verstopt waarmee hij graag een stuk zal gaan rondtoeren. Beide auto's zijn van Franse makelij en te duiden als zogenaamde oldtimers. Het moet gezegd, het betreft zeer fraaie exemplaren. Uw Hoofdredacteur begrijpt dan ook beslist waarom de heer Pinoccio uitziet naar de komende vakantie. Uw Hoofdredacteur kent andere bezigheden, er moet immers worden verhuisd. Gelukkig blijven er, na die verhuizing, nog wel een paar vakantiedagen over. Het gezin Hoofdredacteur vertrekt dan ook, eind juli, naar de omgeving van Orlando in Florida. De pretparken van Disney zullen dan veelvuldig worden bezocht. Iets om naar uit te kijken, zo lijkt het.

Dan wil ik U een nieuwtje niet onthouden. U weet dat wellicht niet, maar de heer Jumping Paul staat te boek als verstokte vrijgezel. Hij leeft zo zijn eigen leventje: brengt de was naar de wasserette, kookt niet en zoekt om te eten goede restaurantjes op en vermaakt zich regelmatig op een van de vele terrassen die Curaçao rijk is. Niets mis mee, zo zult U waarschijnlijk denken. Echter, het adagium 'alleen is ook maar alleen' lijkt toch ook in de situatie van Jumping Paul actueel te worden. Hij werd namelijk recent gespot met een dame. Overigens, het betreft volstrekt geen alledaagse dame, oordeelt U daarover zelf. Hoe het ook zal zijn, Uw Hoofdredacteur is gelukkig met het feit dat Jumping Paul nu de avonden door kan brengen in gezelschap. Wellicht gaan we nog mooie ontwikkelingen tegemoet. U zult het beslist vernemen!

Het weekeinde van Uw Hoofdredacteur stond voornamelijk en vooral in het teken van eten. Op zaterdag namelijk, nadat de plaatselijke timmerman de maat had genomen voor te produceren hekjes, werd afgereisd naar Ema Tei, het schitterende Japanse restaurant in het Riffort te Otrabanda. Overheerlijke sushi stond er op het menu, waarvan er dan ook verschillende smakelijk werden verorberd. En ook gisteren was er niet echt de tijd om zelf een maaltijd te bereiden. Een enorme kipmaaltijd, opgeslagen  in grote  emmers (buckets) bleek te kunnen worden gevonden bij een filiaal van Kentucky Fried Chicken. U ziet, het leven op Curaçao is dus zo slecht nog niet.

Wordt vervolgd.....  

Wat zullen we doen met de botten?

Het is vandaag een bewolkte dag op Curaçao. Het is zaterdag 26 mei 2012 en een groot gedeelte van de ochtend regende het meer dan behoorlijk. Gelukkig is het nu, rond een uur of een in de middag, droog en breekt de zon door. De temperatuur stijgt weer sneller dan snel en alle ingrediënten voor een fijn weekeinde dienen zich dus weer aan. Er is alweer een fiks programma afgewerkt vanochtend in Huize Hoofdredacteur. Zwemles, logopedie en muziekles: het ligt allemaal weer achter ons tot er weer een week verstreken is en de gebeurtenissen zich zullen herhalen.  Alle tijd om dus nu even rustig te verhalen over allerlei wetenswaardigheden op dit zo fraaie eiland. Zoals te doen gebruikelijk, zijn die wetenswaardigheden wederom voor U opgetekend in deze editie van "een zonnig avontuur."

Eenmaal per jaar staat het op de agenda. En gisteren, gisteren was het dan eindelijk weer eens zover. De school van de Olijke Twee, de Schroederschool, organiseerde haar jaarlijkse sportdag. Iets waar de Olijke Twee lang naar hadden uitgekeken. Voor Moeder de vrouw gold dat overigens wat minder. U weet het zich wellicht nog te herinneren: in het kader van haar opleiding tot juffrouw loopt zij dit jaar, gedurende drie dagen per week, stage op deze school. Voor haar gold dus ook dat zij gisteren, gekleed in sportieve kleding, al zeer bijtijds op school moest zijn om de verschillende parkoersen op te bouwen. Iets waar zij niet heel halsreikend naar uitkeek dus.

Het neemt niet weg dat het een fantastische dag werd. Slechts enkele kinderen, waaronder de jongste olijkerd, raakten gewond tijdens de vele spannende wedstrijden. Hij haalde zijn knietje open op het voetbalveld, maar dat mocht overigens de pret geenszins drukken. Er werd gesprongen, hardgelopen, geklommen en er werden torens gebouwd. Aan het einde van de schooldag werd aan eenieder, vol trots, het behaalde sportdiploma uitgereikt. Trots als een pauw meldden zich beide koters bij Uw Hoofdredacteur. "Ik heb een echt diploma Pap. Nu al. Goed of niet?" zo wisten beiden. Wederom werd een mooie schooldag uiterst voldaan afgesloten, op naar het weekeinde.

Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur hadden gisterenavond een avondje oppas versierd. Na een drukke week is het immers ook wel eens tijd om er samen op uit te kunnen trekken. Er was afgesproken met Cees en Els, twee goede bekenden van het gezin Hoofdredacteur. Allereerst werd een bezoek gebracht aan het "happy hour" op het befaamde strand van Wet and Wild. Onder de palmbomen, vergezeld door fraaie bachataklanken en voorzien van een verkoelend drankje, bleek het er prima uit te houden. Na enige tijd werd besloten af te reizen richting Punda om aldaar, in een perfect restaurantje, een heerlijke maaltijd te gaan nuttigen. Het werd een in alle opzichten uitermate genoeglijke avond. Iets om snel weer te herhalen.

De jongste olijkerd, Levi geheten, is gek op allerlei dieren. Nu telt het gezin Hoofdredacteur een tweetal hondjes die volop onderdeel van het gezin zijn. Het tweetal gedraagt zich net als kinderen: hondenbrokken die hen niet welgevallig zijn weigeren zij te eten en luisteren, ho maar. Maar goed, met hun vriendje Levi kunnen zij het meer dan uitstekend vinden. Het ventje denkt dan ook echt na over de gewoonten en liefhebberijen van de trouwe viervoeters. En zo kon het zijn dat het ventje zich vervoegde bij Moeder de vrouw met de volgende vraag: "Mam, als mensen doodgaan, halen ze dan de botten uit de mensen voor de hondjes? Hondjes zijn toch immers dol op botten Mam? Mam??"

Overigens wordt het gezin Hoofdredacteur vergezeld door meerdere dieren dan slechts de viervoeters. Vanmiddag was het weer eens zover. In een van de bomen in de tuin van Uw Hoofdredacteur viel weer enige beweging te bespeuren. Een enorme leguaan bleek de veroorzaker van het geruis. Zeg nu zelf? Het blijven toch prachtige creaturen?

Wordt vervolgd.....  

En dat is een zwarte au!

Het is lekker warm op het zonnige eiland Curaçao op donderdag 24 mei 2012. De gehele dag schijnt al de zon en er waait een heerlijk verkoelende wind. Het is dan ook uitstekend uit te houden op dit fraaie eiland vandaag. Een dag die vooral in het teken stond van vergaderen, veel vergaderen. Gelukkig staat het weekeinde alweer bijna voor de deur en kan over niet al te lange tijd weer een drukke werkweek worden afgesloten. Echter, vooraleer het zover is, is het goed even terug te kijken naar een aantal gebeurtenissen die er mochten zijn. Om ze niet te vergeten, werden ze voor U vastgelegd in deze editie van "een zonnig avontuur."

Zoals U wellicht nog wel weet, kent het team een aantal zeer gemotiveerde duikers. Deze mannen, waaronder de heer Pinoccio en de heer Angelus, zijn zo ontzettend gemotiveerd om onder water te duiken, dat ze geen gelegenheid daartoe onbenut laten. Zij hoeven maar even water of een daarop gelijkende vloeistof te zien, of onmiddellijk hijsen zij zich in een duikpak, hangen een fles op hun rug, trekken wat vinnen aan en zijn dan weg. Veelal keren zij dan terug met een maaltje vis, maar in ieder geval met erg grote verhalen. De afgelopen weken werd Uw Hoofdredacteur al enigszins duidelijk dat niet elke bewoner van dit eiland al die duikverhalen even leuk vindt. Het gaat immers over niets anders, waar de heren ook maar staan. Uiteindelijk heeft een enkeling dan ook besloten om maatregelen tegen alle duikuitlatingen  te gaan invoeren. En zo trof Uw Hoofdredacteur op het toilet, van een door de teamleden regelmatig bezocht etablissement, een passend verbod aan. Kijk, zoiets kan Uw Hoofdredacteur uitermate waarderen.

Binnenkort is het dus alweer weekeinde. Op zaterdag staat dan steevast een bezoek aan de muziekles van de oudste olijkerd, Julia geheten, op de agenda. En, eveneens steevast, is het Uw Hoofdredacteur die haar mag begeleiden. Nu is het zo dat er elke maand een verschillend muziekinstrument wordt gedemonstreerd tijdens deze lessen. Er wordt de kinderen uitgelegd hoe de instrumenten werken, waarvan ze zijn gemaakt en zij krijgen te horen hoe zo'n instrument daadwerkelijk klinkt. Zo werd er de afgelopen maanden al kennis gemaakt met een blokfluit, een trompet, een viool en een saxofoon.

Nu moet U weten dat Uw Hoofdredacteur volstrekt geen muziekinstrument kan bespelen en dat hij slechts borrelnoten kan lezen. Doordat samen met dochterlief wekelijks de muziekles wordt bezocht, steekt Uw Hoofdredacteur daar dan ook behoorlijk wat van op. Hij weet inmiddels dan ook hoe een blokfluit eruit ziet, wat een trompet is, hoe een viool klinkt en hoe lastig het is om geluid uit een saxofoon te persen. Hoe hij dat laatste weet? Welnu, om beurt mogen de kinderen tijdens de les proberen of er geluid uit het instrument van de maand valt te persen. Zij stellen zich daartoe op in een lange rij, waarin Uw Hoofdredacteur zich dan uitermate snel en gewiekst, veelal stiekem, verschuilt. Aangekomen bij de 'muziekjuf van de maand' stelt Uw Hoofdredacteur dan dat hij wat groot is voor zijn leeftijd en pakt snel het instrument vast. Zo ook bij de saxofoon. Het gelukte Uw Hoofdredacteur uiteindelijk om loepzuivere geluiden uit de sax te blazen. Nog een paar jaar naar les en dan kan hij beslist op eigen kracht een instrument bespelen.

De (veel) rustiger Fries is een echte natuurliefhebber. Met name alles wat rondvliegt mag zich verheugen in zijn warme belangstelling. Hij is namelijk een zeer groot bewonderaar van vele verschillende soorten vogels. En vogels, die komen op Curaçao in allerlei maten en kleuren voor. Persoonlijk houdt de (veel) rustiger Fries vooral van wat grotere gevleugelde fladderaars, in het bijzonder de enorme roofvogels hebben dan ook zijn interesse. Kortgeleden had hij dientengevolge besloten deel uit te gaan maken van een groep vogeltellers; een club die uit eigen waarnemingen het aantal op dit eiland aanwezige roofvogels inventariseert. De (veel) rustiger Fries kwam niet verder dan de telling 1 met zijn autootje. Het betrof waarschijnlijk een zwarte wouw. Of zou het een zwarte au geweest kunnen zijn?

Wordt vervolgd.....

Iege, iege, iege, iege, iege.......

De zon schijnt, het is 31 graden Celsius, er waait een heerlijk briesje en Uw Hoofdredacteur bevindt zich nog altijd op Curaçao. Woensdag 23 mei 2012 is het vandaag en de tijd vliegt werkelijk voorbij op dit zo fraaie eiland. Vanaf vanochtend vroeg, zo tegen de klok van half zeven, wordt er door de verschillende teamleden alweer hard gewerkt.  Het moet gezegd, uiteindelijk wen je ook aan de hitte en is het steeds beter te dragen dat er nauwelijks verkoeling is binnen de dikke muren waar het werk wordt verricht. Er is wel sprake van andere overlast op Curaçao, maar daarover later meer. Allereerst past immers een actuele editie van "een zonnig avontuur?" Zo blijft U in elk geval op de hoogte van het wel en wee van de verschillende teamleden, zo'n 8000 kilometer van huis.

De ochtend begon dus vroeg in Huize Hoofdredacteur. De ochtend begon overigens ook met een enorme knal. Wat was namelijk het geval? Welnu, de jongste olijkerd, Levi geheten, hangt nogal aan Uw Hoofdredacteur. Het mannetje moet er niet aan denken dat zijn vader al naar het werk is vertrokken zonder uitgebreid afscheid van hem te hebben genomen. Het is daarom dat het kereltje iedere dag, met soms nog slechts een sok aan zijn voetjes, of vaak nog drijfnat van het douchen, supersnel de trap afsnelt naar beneden om zijn vader vooral nog maar even te kunnen zien. Over het algemeen gaat dat altijd goed, vanochtend echter niet. De laatste zes treden van de trap werden door het mannetje, nadat hij uitgleed, ruggelings afgelegd om vervolgens met een enorme vaart zijn hoofd te laten landen op de plavuizen in de gang. Nu moet U weten, het ventje is behoorlijk hard voor zichzelf. In dit geval echter was er sprake van zo'n harde landing, dat hij behoorlijk ontdaan was en aangaf dat zijn hoofd enorm pijn deed. Na een behoorlijke periode van troosten ging het uiteindelijk wel weer wat. Het leek er gelukkig niet op dat er sprake was van ernstige verwondingen. Toen Uw Hoofdredacteur vertrok naar zijn werk, zat het knulletje dan ook, nog enigszins ontdaan, met een grote zak ijs op zijn hoofd nog wat na te snikken terwijl hij riep: "Dag lieve Papa." Wat kan het leven soms toch sneu zijn.....

Wat ook sneu is, dat is het brengen van een bezoek aan het gewoonlijk zo fraaie strand van Kokomo tegenwoordig. Dit strand, normaliter een geweldige plek om een zonnig en relaxt dagje door te brengen, raakt namelijk overbevolkt. En dan niet zozeer overbevolkt door menselijke bezoekers, maar wel door grote groene vliegen. In zeer groten getale plagen zij de strandliefhebbers waarbij het onmogelijk is een lunch of een ander hapje te bestellen zonder overlast. Nu is het zo dat, hemelsbreed op ongeveer 1700 meter afstand, een enorme vuilstortplaats is gesitueerd. De eigenaar van Kokomo had dan ook het vermoeden dat deze stortplaats wel eens verantwoordelijk zou kunnen zijn voor de enorme hoeveelheid, veelal dikke groene, vliegen.

Hij ging dan ook op onderzoek uit, bezocht de stortplaats en sprak met medewerkers ervan. De medewerkers gaven aan dat de gang van zaken op de stortplaats borgt dat er geen sprake is van vliegen, althans niet in extreme mate. Weliswaar is er een machine kapot die al het vuil dagelijks afdekt, maar ach, een kniesoor die daarop let. En, de machine was ook niet altijd kapot, soms deed hij het ook wel eens. Na enig doorvragen bleek overigens dat de machine al geruime tijd geleden geheel was verbrand, maar dat ter zijde. Nee, de medewerkers wisten het zeker: "De stortplaats is geenszins de veroorzaker van de overlast der vliegen." Nog gaf de man van Kokomo het niet op en vroeg de medewerkers: "Hebt U dan wellicht een andere verklaring voor de enorme vliegenplaag?" Daarop werd bevestigend geknikt. "Jazeker, er is hier een kinderopvang in de buurt. En, U weet, op kleine kinderen komen altijd vliegen af", zo sprak een (tegen de stank) volledig gemaskerde medewerker. Nou, dan weet U het dus ook maar en kunt U voortaan Uw voordeel doen met deze wijsheid: "Hebt U last van vliegen? Onmiddellijk Uw kinderen het huis uit doen!"

Wordt vervolgd.....

Het blijft een gok!

Het is dinsdag geworden op het zeer hete eiland Curaçao. Dinsdag 22 mei 2012 om wat nauwkeuriger te zijn. Uw Hoofdredacteur schreef het al: het is warm, zeer warm op dit mooie eiland. Het is maar goed dat er vandaag over het algemeen binnen wordt gewerkt en niet buiten hoeft te worden gelopen. De zon is immers moordend vandaag. Uw Hoofdredacteur kijkt dan ook al halsreikend uit naar het schoonmaken van zijn zwembadje, hetgeen vanavond op het programma staat. Maar, vooraleer het zover is, dient U allereerst te worden voorzien van de actuele berichtgeving vanuit deze contreien. En, zoals inmiddels een goede gewoonte is geworden, is dat alles weer voor U vastgelegd in deze editie van "een zonnig avontuur."

Het was wel even wennen de afgelopen dagen. Nou ja, wellicht is wennen niet het correcte woord. Het was namelijk meer zo dat de verschillende teamleden fiks zijn geschrokken. Nu zult U zich wellicht afvragen wat er dan voor die schrik heeft gezorgd. Welnu, dat is eenvoudig te verklaren. Het is zo dat de heer Jumping Paul een compleet ander gezicht dan gebruikelijk met zich mee torst. Zijn neus en zijn lippen zien er uit als heeft hij kennis gemaakt met een fikse lading botox of met een enorme stoeptegel. Al bij binnenkomst, in de vroege ochtend, viel direct op dat Jumping Paul er enorm gehavend uitzag. Zijn neus heeft de kleur aangenomen van neuzen welke normaliter slechts door daartoe gekwalificeerde clowns in de piste mogen worden gedragen. Daarnaast zien zijn lippen eruit alsof hij heeft getracht degens te slikken. U ziet, er is wel degelijk een groot artiest in ons midden verscholen.

Direct trok hij dus, bij binnenkomst, de aandacht van de verschillende collega's. De heer Pinoccio startte al snel een goed gesprek: "Heb je ergens je neus in gestoken Jumping Paul, of had je zin om een feestneus op te zetten?" Jumping Paul mompelde stilletjes iets wat klonk als: "Er zat een klein pukkeltje." Daarvan was inmiddels echter aan de buitenkant van de neus niets meer te zien, het leek meer of er een kloon van de Himalaya op zijn neus was geparkeerd. Al snel werd de suggestie gedaan om te vragen om een camoufleerstift om de oneffenheden ietwat weg te werken. "Het eindresultaat blijft echter wel een gok Jumping Paul", zo wisten de gevoelige collega's te melden. Jumping Paul haalde voor al dit soort opmerkingen echter gewoon zijn neus op, hetgeen overigens niet meegevallen zal hebben. U ziet, er werd fiks met hem meegeleefd. Over de lippen van Jumping Paul werd niet veel meer gezegd dan dat hij gewoon "even moest doorbijten." Uw Hoofdredacteur schat in dat het nog wel even zal duren voordat Jumping Paul zijn normaliter zo kenmerkende profiel weer kan tonen. Hoe een en ander nu daadwerkelijk is veroorzaakt, dat blijft de vraag. Het lijkt erop dat Jumping Paul op een groot mysterie is gestuit, hij heeft er immers wel een neus voor!

De heer Angelus is druk doende met het organiseren van zijn repatriëring naar het Vaderland. Dat is overigens beslist geen sinecure, er dient van alles te worden geregeld. Immers, al je huisraad dient weer in een container te worden verscheept naar Nederland; de huisdieren moeten voor de overtocht gereed worden gemaakt en vele administratieve zaken dienen op Curaçao te worden afgerond. En juist dat laatste, dat vraagt over het algemeen veel tijd. Verder moet de auto worden verkocht en dient er te worden gezocht naar alternatieve vervoersvormen. Nu heeft de heer Angelus gelukkig nog de beschikking over een heuse Harley motor. De komende weken dient er dan ook geduimd te worden voor droogte. Wanneer het regent is immers een ritje op een motor op dit eiland geen pretje. De (vele) kuilen in het wegdek lopen dan veelal vol water en putdeksels komen dan ineens op de meest vreemde plekken voor. Maar in ieder geval heeft de heer Angelus de beschikking over vervoer, dat is een feit. Hoe het hem verder de komende weken zal vergaan? Uw Hoofdredacteur zal U ervan op de hoogte houden in de volgende edities van "een zonnig avontuur."

Wordt vervolgd.....  

Een monster in de tuin!

Het is vandaag maandag 21 mei 2012 op het warme en zonnige eiland Curaçao. Het is weer maandag en dat betekent dat er een einde is gekomen aan vier heerlijke vrije dagen. Er dient dus weer gewerkt te worden vandaag, de werkweek wordt weer opgestart. Ook de Olijke Twee moesten even wennen vanochtend, voor hen stond er weer een nieuwe schooldag op de agenda. En dat na een aantal vrije dagen waarop weer van alles gebeurde. Wat er dan allemaal gebeurde? Welnu, U leest er alles over in deze editie van "een zonnig avontuur."

Gisteren weerklonk er een indringend en luid geblaf rond Huize Hoofdredacteur. Youri, de Antilliaanse teckel van het gezin, stond als een idioot te blaffen tegen een speelgoedauto van onze jongste olijkerd, Levi geheten. Met geen mogelijkheid was de fanatiekeling rustig te krijgen; het lawaai was werkelijk oorverdovend. Reden voor Uw Hoofdredacteur om eens voorzichtig polshoogte te gaan nemen. Bij het autootje aangekomen vernam Uw Hoofdredacteur een lawaai als werd er ergens fiks mee geknipt. Juist voor elk knipgeluid bleek de teckel een enorme sprong naar achteren te maken. Dichterbij gekomen werd duidelijk wat er aan de hand was.

Een enorme landkrab bleek zich achter het voertuig te hebben verscholen om te trachten de neus van de teckel met zijn grote scharen onherstelbaar te beschadigen. Dat gelukte het monster echter vooralsnog niet. Het was derhalve zaak een passende strategie te ontwikkelen. Hiervoor riep Uw Hoofdredacteur de hulp in van het olijke tweetal. Zoonlief deed de eerste suggestie: "Je moet er gewoon met de auto over heen rijden Pap, dan gaat de krab wel weg!" Dochterlief had vervolgens de suggestie om "hard weg te rennen. Ik vind het griezelig." Dan Moeder de vrouw maar eens even polsen. "Het zal toch niet zo zijn dat die engerd het huis binnenloopt? Waar jaag je hem naar toe? Brrrrr....", zo berichtte zij. Heldhaftig als hij is, gaf Uw Hoofdredacteur de krab een klein zetje met zijn voet. Onmiddellijk begon het monster te rennen als ware hij geselecteerd voor de Olympische Spelen. Direct besloot Uw Hoofdredacteur passende maatregelen te nemen en dientengevolge trok hij zich terug op een veilige plek. Na een minuut of tien bleek het monster te zijn verdwenen. Gelukkig maar.....

Na dit gevaarlijke avontuur werd besloten om af te gaan reizen naar het geweldige strand van Cas Abou. Een heel gezelschap ging onderweg, de families Pinoccio en Angelus hadden namelijk besloten zich aan te sluiten bij de karavaan. Keurig op tijd, zo tegen tienen in de ochtend, werd het strand bereikt. Ligstoelen bleken nog in overvloed voorradig te zijn, van enige beschermende schaduw viel overigens veel minder te ontdekken. De heer Angelus kweet zich per omgaande van de taak om vislijnen te fabriceren waarmee door de verschillende kinderen gevist zou kunnen worden. Uw Hoofdredacteur stond dan ook al snel in het water met naast zich zoonlief Levi en dochterlief Julia.

Gewapend met een rolletje snoer met als aas een stukje maïs, werd er fanatiek gejaagd op vis. Helaas zonder enig positief resultaat. Toen twee minuten later de totale pot maïs door de heer Pinoccio in het water werd gedumpt, was het met de jacht dus al snel afgelopen. Er werd dan ook maar noodgedwongen besloten de rest van de dag te zonnen, te lezen en te zwemmen. Althans, door een gedeelte van de groep. Een ander gedeelte besloot namelijk om nog maar weer eens een mooie duik te gaan maken in de diepere wateren rond Cas Abou. Moeder de vrouw, mevrouw Angelus, de heer Angelus en de heer Pinoccio hulden zich dan ook in hun superstrakke pakken om vervolgens voor een minuut of zeventig te verdwijnen in het prachtig blauwgekleurde water. Nadat zij na verloop van tijd weer boven water waren gekomen, lieten zij weten dat er niet veel te zien was geweest in deze baai. Desalniettemin hadden zij zich weer prima vermaakt.

Aan het einde van de middag werd het tijd om de koelboxen en duikattributen weer in de auto te laden. De terugreis kon beginnen. Echter, er werd eerst nog even besloten een lekker hapje te gaan eten bij "de Buurvrouw", een van de vele restaurantjes die dit fraaie eiland rijk is. Het moet gezegd, er werd lekker gesmuld. Zo kwam er dus een uitstekend einde aan een reeks van vier vrije dagen. Die overigens omvlogen met enorme snelheid. Helaas!

Wordt vervolgd.....

Geslaagd!

Het is vandaag zaterdag 19 mei 2012 op het nog altijd warme eiland Curaçao. De lucht is strakblauw en er is geen wolkje te zien. Uw Hoofdredacteur heeft het ruim alleen, de Olijke Twee hebben een verjaardag en Moeder de vrouw ligt in de Caribische Zee. Althans, tot voor kort, maar daarover later meer. Het was een ietwat onrustig nachtje in Huize Hoofdredacteur. Het was namelijk zo dat zoonlief Levi had besloten te gaan logeren bij zijn vriend Farid. Dochterlief Julia was het daar echter niet geheel en al mee eens, reden waarom haar werd toegestaan te gaan logeren in het bed van Uw Hoofdredacteur en Moeder de vrouw. Nu moet het gezegd, het bed is weliswaar breed genoeg, maar zo'n snoetje extra in bed maakt liggen niet altijd even gemakkelijk. Maar goed, Uw Hoofdredacteur heeft dus het ruim alleen en daarom is er de mogelijkheid om U te voorzien van een nieuwe editie van "een zonnig avontuur."

Nu zoonlief gisteren had besloten te gaan logeren bij zijn vriend, restte aan het einde van de middag nog een ritje naar Katoentuin. Immers, dochterlief was gaan spelen bij haar vriendin Naomi en diende aldaar weer te worden afgehaald. Nu is Katoentuin gesitueerd aan de Oostzijde van het eiland. En daarom werd besloten, nadat dochterlief in de auto was geparkeerd, om even wat te gaan drinken op het strand van Zanzibar, Jan Thiel. Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur troffen er ook nog de familie Angelus en het werd dus even een gezellig samenzijn. Nadien werd een uitstapje gemaakt naar 'Maxims', een heerlijk restaurantje aan het Spaanse Water. U ziet, zo komt de familie Hoofdredacteur de vrije dagen wel door.

Vanochtend startte weer het gebruikelijke ritueel zoals dat steevast op zaterdagochtend dient plaats te vinden. De oudste olijkerd werd door Uw Hoofdredacteur begeleid naar haar wekelijkse muziekles terwijl de jongste olijkerd in gezelschap van Moeder de vrouw afreisde naar de zwemles. Hij kwam thuis met een heuglijke mededeling: het ventje mag zeer binnenkort afzwemmen voor zijn B diploma. Nadien werd het tijd om even een boterhammetje te eten alvorens de Olijke Twee te droppen op het verjaarspartijtje van Frans, de zoon van de heer en mevrouw Pinoccio.

Ondertussen was Moeder de vrouw al verdwenen, haar wachtte vanmiddag de laatste officiële duik in het kader van haar Advanced duikopleiding. Zij diende, tezamen met mevrouw Angelus, het onderdeel "zoeken en bergen" af te werken. Daarbij waren beide dames drukker dan druk. Zeer zware spullen, verstopt op de zeebodem, dienden allereerst te worden opgespeurd, met behulp van een kompas. Wanneer deze goederen, zoals een grote emmer waterverf,  waren getraceerd, dan moesten die spullen met behulp van lucht uit de luchtflessen, naar boven worden getransporteerd. Het bleek een bijzonder zware klus te zijn, die overigens met uitmuntend resultaat werd uitgevoerd. Dankzij de professionele duikinstructies van instructeur Huib Nas, werd dus uiteindelijk cum laude het felbegeerde duikcertificaat behaald. De eerstvolgende opleiding leidt op tot EHBO en Rescue duiken. We zullen zien, nu Moeder de vrouw de smaak te pakken heeft kan het maar zo zijn dat weer wordt ingeschreven voor een vervolgcursus. Mocht het zover komen dan verneemt U het vanzelfsprekend in een der volgende edities van "een zonnig avontuur."

Wordt vervolgd.....

Dilemma's......

Op het zeer warme eiland Curaçao is het vandaag vrijdag 18 mei 2012 geworden. Met een temperatuur die de 30 graden Celsius te boven gaat en een zacht briesje, is het eigenlijk het best om niet al te veel te doen op zo'n dag. Iets waarmee Uw Hoofdredacteur trouwens op vrije dagen geen enkele moeite mee heeft, maar dat ter zijde. Ook de Olijke Twee genieten van een vrije dag, al sloeg al vroeg in de ochtend de verveling toe. Het gevolg laat zich raden: zoonlief Levi heeft inmiddels een vriendje genaamd Farid te spelen en dochterlief Julia is zojuist door Moeder de vrouw bij een vriendinnetje met de naam Naomi afgeleverd. Een actie die de rust in Huize Hoofdredacteur beduidend ten goede komt. Het geeft Uw Hoofdredacteur in ieder geval even de ruimte om U te voorzien van een actuele editie van "een zonnig avontuur." Daarnaast kan Moeder de vrouw rustig werken aan de voorbereidingen van huiswerkopdrachten. U ziet, zo wordt een vrije dag uitermate goed besteed in Huize Hoofdredacteur.

Gisteren was een dag die dus in het teken stond van het mijmeren over de vraag of er al dan niet van woning gewisseld gaat worden op dit fraaie eiland. Voors en tegens werden tegen elkaar afgezet, overigens zonder dat dit direct leidde tot een doorslaggevend uitsluitsel. In de middag werd daarom de auto maar weer eens gepakt om af te gaan reizen naar het mooie vissersdorpje met de naam Boca Sami. Gezeten op een terrasje en voorzien van een ijskoud biertje, werd nog eens goed nagedacht en werden de besprekingen voortgezet. De Olijke Twee vermaakten zich ondertussen meer dan uitstekend in het lekker warme zeewater. Wat zijn dan die lastige overwegingen?

Welnu, het olijke tweetal zal afscheid dienen te nemen van hun buurkinderen, waarmee vaak wordt gespeeld. Hoe delen we slaapkamertjes in en hoe regelen we dat de hondjes niet verworden tot zeehonden door in het zeewater te springen? Uw Hoofdredacteur zal niet langer, welhaast dagelijks, het zwembad hoeven schoon te maken en van de tuinman kan afscheid worden genomen. De schuifpoort die regelmatig met de hand moet worden bediend omdat de elektronica er de brui aan heeft gegeven, kan worden ingeruild voor een perfect werkende poort met afstandsbediening. De duikkleding kan worden neergehangen op een aparte etage net boven de zeespiegel, alwaar zich ook een douche bevindt. Je kunt, via een eigen trapje, direct afdalen in de Caribische Zee. Gevangen lionfish kan ter plekke, bijvoorbeeld door de heer Pinoccio, worden gefileerd en worden gebakken. Daarnaast is het uitzicht over de blauw gekleurde zee meer dan fantastisch te noemen. U ziet, het zijn niet echt gemakkelijke afwegingen die binnen het gezin Hoofdredacteur gemaakt dienen te worden. Na nog een paar van die ijskoude biertjes werden de dilemma's overigens steeds minder groot. Voor de fabricage van een paar hekjes werden, na een oproep op Facebook, diverse gegadigden gevonden en zo bleken allerlei praktische problemen even praktisch te kunnen worden opgelost. Uiteindelijk, zo aan het einde van de middag, waren Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur er wel uit. We gaan ervoor! Nu nog maar eens even zien hoe we dat allemaal geregeld krijgen.

Na al die drukke overpeinzingen was het gisterenavond zaak om de overwerkte hersenen wat rust te gaan gunnen. Het leek dan ook een meer dan uitstekend idee om, samen met Moeder de vrouw, plaats te gaan nemen op een gemakkelijke bank en een goede film te gaan bekijken. Nu heeft uw Hoofdredacteur de beschikking over ongeveer 300 films, welke staan opgeslagen op een zogenaamde mediaplayer. Het enige probleem: Uw Hoofdredacteur heeft geen flauw idee waarover al die films gaan en de titels zeggen hem dus helemaal niets. Het is dan ook steevast een kwestie van een film opzetten en dan vervolgens maar te zien waarover de movie daadwerkelijk zal gaan. Eigenlijk is het, over het algemeen, een ramp wanneer weer eens wordt besloten tot een filmavond. Veelal wordt gekozen voor een vage film waarvan na afloop ervan feitelijk nog steeds onduidelijk blijft wat er nu eigenlijk bekeken is. Zo ook gisterenavond dus. Tweemaal werd besloten om na een minuut of tien de film te stoppen en te gaan voor een andere keuze.

Uiteindelijk werd een spannende film gevonden die welhaast een uur lang bekeken kon worden alvorens de film stopte. Het laatste half uur bleek er niet op te staan. Inmiddels was Moeder de vrouw het spoor allang bijster en had zij besloten de rolprent aan de binnenzijde van haar oogleden dan maar verder te gaan volgen. Unaniem werd vervolgens maar besloten om de hersenen verder te laten rusten op de slaapkamer. En zo kwam een drukke, inspannende dag tot een einde. Al is de kogel nu wel door de kerk: Boca Sami, here we come!

Wordt vervolgd.....   

Van een optreden en Boca Sami.....

Het is Hemelvaartsdag, donderdag 17 mei 2012, op het zonnige en warme eiland Curaçao. De hele ochtend was het bewolkt en regende het af en toe, maar inmiddels schijnt weer volop de zon en is het warm op dit fraaie eiland. Het is dus Hemelvaartsdag, een dag die voor Uw Hoofdredacteur om 06.00 uur in de ochtend begon. Dat was namelijk het moment waarop zich de Olijke Twee meldden met de mededeling dat "zij wilden spelen. Kom je Pap?" U begrijpt, het was wel even wennen zo vroeg, en dat nog wel op een vrije dag. Maar goed, als je er eenmaal uit bent en je beseft wat voor mooie dingen er die dag weer te gebeuren staan, dan is het allemaal zo erg nog niet. Wat er dan voor moois was vandaag? U leest er alles over in deze editie van "een zonnig avontuur."

Allereerst past echter even een terugblik op de dag van gisteren. Er gebeurde namelijk van alles op die dag. U moet weten, de Olijke Twee zitten op een geweldig leuke school, de Schroederschool. Nu was het zo dat de leerkrachten van die school de afgelopen periode een zogenaamde "Kanjertraining" hebben gevolgd. In die training is geleerd gewenst en ongewenst gedrag van kinderen te benoemen middels gekleurde petjes. Zo zijn er gele, zwarte en ook witte petjes toe te bedelen aan de leerlingen. Het witte petje staat bijvoorbeeld voor een zeer voorbeeldige leerling. En, het moet gezegd, de kinderen snappen dat feilloos en hebben het dientengevolge de gehele week over pettengedrag. Welnu, gisteren werd het geheel afgesloten met een voorstelling op het schoolplein. Er zouden diverse liederen ten gehore worden gebracht, waaronder de "Move tegen Pesten." Maar, voor de jongere leerlingen was het volgende bedacht. Er was een lied geschreven (vrij naar Boudewijn de Groots' Land van Maas en Waal) dat handelde over de Schroederschool. Van elke klas mochten een paar leerlingen het podium beklimmen om gezamenlijk dat fraaie lied ten gehore te brengen. En, tot verrassing van Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur waren de Olijke Twee uitverkoren. Julia, de oudste olijkerd waarschijnlijk om haar zangkwaliteiten en Levi, de jongste olijkerd, omdat hij het "witte petje" van de klas toebedeeld had gekregen. In no time kreeg dochterlief de microfoon in de hand gedrukt waarna een geslaagd optreden viel te bekijken. Benieuwd hoe het ging? Klik dan met Uw muis op deze link!  

Gisterenavond kregen Moeder de vrouw en mevrouw Angelus een herkansing. U weet het zich wellicht nog te herinneren dat ongeveer een week geleden hun nachtduik niet echt geslaagd was? Welnu, de duikinstructeur (Dive Nas Curaçao), had besloten het geheel nog maar eens over te doen. En gisteren was het dan ook eindelijk zover. Na een heerlijke macaronischotel te hebben verorberd, welke was bereid door de eega van de heer Pinoccio, zonk het gezelschap af in de, inmiddels uitermate donkere, wateren rond Boca Sami. Uren later liet Moeder de vrouw weten dat het een geweldige ervaring was geweest, waarbij overigens weer zeer veel vreemde onderwaterschepsels te bewonderen waren. Zo werd ondermeer een enorme octopus waargenomen, die met grote zuignappen aan zijn voeten plaats nam op de zeebodem. Met dank aan instructeur Huib werd het dus een geweldige avond!

Dan de dag van vandaag. Er stond vanochtend een zeer belangrijk bezoek gepland aan Huize Angelus. Het is namelijk zo dat de familie Angelus binnenkort definitief zal gaan terugkeren naar Nederland. Nu is het ook zo dat de familie Angelus woont aan de prachtig blauwe zee van Boca Sami, een klein pittoresk visserplaatsje op dit eiland. Het uitzicht vanaf hun terras over de zee is werkelijk fenomenaal te noemen en verveelt geen moment. Bootjes, cruiseschepen en dolfijnen, het valt allemaal te bezichtigen vanaf dat terras. Via een trap kan rechtstreeks de zee worden bereikt om heerlijk te kunnen zwemmen, snorkelen of duiken. Nu de familie Angelus dit fraaie onderkomen zal gaan verlaten, komt het dus binnenkort ter beschikking. En dat is juist waar het gezin Hoofdredacteur in beeld is gekomen. Besloten werd om te bezien of dit onderkomen geschikt zou zijn voor de familie Hoofdredacteur. Nadat Uw Hoofdredacteur allereerst een aantal uren had "proefgelegen" in de bijbehorende hangmat, werd de knoop al snel doorgehakt. Over niet al te lange tijd zullen Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur dus, waarschijnlijk met een drankje in de hand, regelmatig uitzien over de fantastisch blauw gekleurde wateren rond Curaçao.

Wordt vervolgd.....