Brutale meisjes komen overal.....

Vandaag is het alweer donderdag op het zo fraaie eiland Curaçao. Donderdag 7 februari 2013 om  precies te zijn. De werkweek vordert gestaag en de dagen vliegen dan ook om richting het weekeinde. Het weekeinde dat, zoals U zich wellicht nog weet te herinneren, voor het gezin Hoofdredacteur en hun beide logees in het teken staat van een tripje naar het prachtige eiland Bonaire. Zover is het echter nog niet, om in de termen van de Olijke Twee te spreken: "Er moeten nog twee nachtjes worden geslapen voordat het zaterdag is." Anderhalve werkdag resteert er dus nog, te weten de dag van vandaag alsmede de vrijdagochtend. Immers, vandaag werd bekend dat het de Minister van Planning, Bestuur en Dienstverlening heeft behaagd alle ambtenaren te voorzien van een vrije vrijdagmiddag in verband met het carnaval dat al die avond zal losbarsten. U begrijpt, die mededeling werd door de meeste medewerkers, waaronder de teamleden, met instemming ontvangen. Maar goed, U ziet dat er dus niet altijd vooraf valt te voorspellen wat er dagelijks op dit eiland geschiedt en de verrassingen volgen elkaar dan ook regelmatig in hoog tempo op. Reden om U snel maar weer even bij te praten over al die verrassingen middels een nieuwe editie van "Een Zonnig Avontuur."

Het was gisteren een zeer memorabele dag voor Uw Hoofdredacteur. Wat was er dan aan de hand, zo zult U zich wellicht afvragen. Welnu, al enige jaren geleden, zo moet U weten, dienden er telefoonabonnementen te worden afgesloten voor een aantal telefoons die te gebruiken zouden zijn op dit eiland. Jumping Paul, die inmiddels naar Nederland is teruggekeerd, was daarmee belast en zorgde uiteindelijk ook keurig voor werkende telefoons. Echter, na het plotselinge vertrek van Jumping Paul bleek Uw Hoofdredacteur met enige regelmaat te zijn afgesloten van het telefoonnetwerk. Dit terwijl Jumping Paul toch keurig, tot tweemaal toe, een adreswijziging had ingediend waardoor de maandelijkse rekening in de brievenbus van Uw Hoofdredacteur zou moeten belanden. Niets bleek echter minder waar. Niet alleen werd er geen rekening ontvangen, ook enig belsignaal werd niet langer ontvangen. Dientengevolge rustte op de schouders van Uw Hoofdredacteur gisteren de zware taak zich te vervoegen bij het UTS filiaal te Brievengat in de hoop de kwestie administratief te kunnen oplossen.

Tegen de klok van tweeën meldde Uw Hoofdredacteur zich, voorzien van alle onderliggende stukken, bij de UTS balie alwaar hij werd opgewacht door een volstrekt ongeïnteresseerd kijkende dame. Keurig legde Uw Hoofdredacteur uit waarvoor hij de middag had uitgetrokken in de hoop dat de dame hem kon helpen. De dame wierp een blik op de stukken en zei op ferme toon: "U bent een bedrijf!" Keurig legde Uw Hoofdredacteur uit dat hij een persoon was en geen bedrijf. De dame zette haar meest ernstige gezicht op en sprak nogmaals: "U bent welzeker een bedrijf." Nogmaals legde Uw Hoofdredacteur in alle rust uit dat er geen sprake was van een bedrijf, maar van een teruggekeerde Jumping Paul waardoor een adreswijziging zou moeten worden verwerkt. Nu werd de dame pissig: "Als U geen bedrijf bent dan help ik U niet!" Onmiddellijk kwam Uw Hoofdredacteur tot inkeer en sprak tot de dame: "Mijn excuses. Ik realiseer mij nu juist dat ik wel degelijk een bedrijf ben. Het was mij even ontgaan. Ik hoop niet dat U mij dit euvel duidt?"

De dame ontdooide een ietwat en stelde vervolgens een strikvraag: "U zegt nu ineens dat U wel een bedrijf bent. Wat bent U dan eigenlijk voor bedrijf?" Uw Hoofdredacteur dacht slechts een kort moment na alvorens te antwoorden: "Dit bedrijft handelt in onwillige vrouwen. De core business bestaat uit het heropvoeden van slecht luisterende, ongemanierde dames. De te hanteren methode kan ik U helaas niet verklappen, die is geheim en te pijnlijk. Ik kan U overigens wel berichten dat U uitstekend in het kandidatenprofiel zou passen!" Onmiddellijk daarna begon de dame zeer geïnteresseerd de papieren van Uw Hoofdredacteur door te nemen en verwerkte zij alles op de wijze zoals Uw Hoofdredacteur haar had gevraagd. Binnen twee uren bleek de administratieve rompslomp geheel en al geregeld. Waar een bedrijf al niet handig voor is!"

Dan nog even kort iets over de belevenissen van de logees ten huize van Uw Hoofdredacteur. Gisterenochtend togen beiden, Oom Albert en Tante Reinie, op pad met de twee hondjes van het gezin Hoofdredacteur. Na enige tijd stopte een auto waarin een man en een vrouw bleken te zitten. Het raampje werd opengedraaid waarna de man sprak: "I only speak English en Spanish. How are you? Que tal?" Oom Albert en Tante Reinie keken elkaar eens aan, beiden spreken immers beter Twents dan Spaans of Engels, en haalden vervolgens hun schouders op. Dit bleek voor de chauffeur van de auto herkenbaar en hij vervolgde: "Do you know how I can get to Kokomo Beach?" Oom Albert reageerde onmiddellijk: "He mut noar Kokomo hen. Ik leg't um wa uut!" Vervolgens volgde een half uurtje gebarentaal alvorens de chauffeur knikte ten teken dat hij het had begrepen. Hij eindigde met: "Danke schön", Oom Albert en Tante Reinie in volstrekte verbijstering achterlatend nadat zij nog riepen: "Ut is'n Duutser!"

Wordt vervolgd.....