Schipbreuk.....

Op het vandaag weer zeer warme eiland Curaçao is het vrijdag 1 februari 2013 geworden. Alhoewel het nog zeer vroeg in de ochtend is, valt gevoelsmatig al waar te nemen dat de temperatuur weer fikse waarden zal gaan aannemen vandaag. Voor Uw Hoofdredacteur en zijn teamleden is het de laatste dag van een zeer drukke werkweek alvorens over enige uren het weekeinde eindelijk een aanvang zal kunnen nemen. Veel tijd om uit te rusten zal dat weekeinde overigens waarschijnlijk niet gaan brengen, immers er ligt een zeer druk Pleinfeest in het verschiet. Vooraleer het echter zover is, wacht eerst vandaag nog een zeer drukke en waarschijnlijk emotionele dag. Nu zult U zich waarschijnlijk afvragen waarom de dag van vandaag mogelijk een emotioneel karakter zou kunnen krijgen. Welnu, Uw Hoofdredacteur doet het U snel uit de doeken in deze editie van "Een Zonnig Avontuur."

Het is nog zeer vroeg in Huize Hoofdredacteur, Uw Hoofdredacteur heeft nog een klein half uurtje tijd vooraleer de reis naar het dagelijks werk dient te worden ingezet. En, juist vandaag komt dat meer dan uitstekend uit. Het geeft Uw Hoofdredacteur immers de gelegenheid om afscheid te nemen van een van zijn trouwe viervoetertjes, Jetje geheten. Het beestje, vernoemd naar de broer van Uw Hoofdredacteur (Jon) en Uw Hoofdredacteur zelve (Ton), heet eigenlijk Jet (Jon en Ton), maar wordt door haar geringe afmetingen steevast Jetje genoemd. Welnu, het is een allerliefst knuffelhondje, ware het niet dat het beestje ietwat ruikt uit haar roze mondje. Nu ja, wat heet ruiken? Eigenlijk riekt zij harder dan de op dit eiland aanwezige Isla raffinaderij op hoogtijdagen. Eigenlijk is het niet te harden wanneer het trouwe beestje bij je in de buurt wil komen. Volgens de locale dierenarts heeft Jetje last van haar tanden en dienen deze te worden schoongemaakt. Daarnaast is het wellicht wenselijk haar te voorzien van een beugel. Welnu, hedenochtend is het dan ook zover dat het viervoetertje, onder verdoving, haar tandjes gereinigd zal zien. En dus neemt uw Hoofdredacteur nog even afscheid van het beestje, zij het van grote afstand. Nu maar hopen dat het een en ander voorspoedig zal verlopen vandaag en de emoties gespaard kunnen blijven.

Gisteren, aan het einde van een lange werkdag, had Uw Hoofdredacteur dolgraag even een half uurtje willen rusten op zijn in zee gelegen vlot. Hoe anders zou het echter lopen. Bij thuiskomst werd Uw Hoofdredacteur al opgewacht door Oom Albert die hem een zeer trieste mededeling zou brengen. "Moi. Bi'j in hoes? Wo'j op't vlot? Zal neet goan. Den is neet meer 't vlot wa'j achterloat'n hebt. Kiek zelf moar!" Ongerust geworden wierp Uw Hoofdredacteur snel een blik op het zo mooie vlot om vervolgens, met groot leedwezen, te moeten constateren dat het middengedeelte van het vaartuigje onder het wateroppervlak was verdwenen. "Hoe is dat nu mogelijk", vroeg Uw Hoofdredacteur aan Oom Albert. Deze krabde eens door zijn dunner wordende grijze haardos alvorens hij sprak: "Ut mut hoast wel een zwoardvis binn'n west. De heel'n ziekante is verdween'n. Kan hoast neet aans." Nu heeft uw Hoofdredacteur nimmer tevoren in zijn achtertuin een zwaardvis waargenomen, dus lijkt een andere verklaring hem een stuk waarschijnlijker. Hoe het echter ook moge zijn: het vlot is verloren, alsmede vele, vele uren werk. Wat zal de heer Pinoccio, die nog maar recent weer wat is opgeknapt van de tijdens de tewaterlating opgelopen zeeziekte, hier teleurgesteld van zijn. Uw Hoofdredacteur trouwens ook!

Wordt vervolgd.....