Het is maandagochtend 19 december 2011 op het zonnige eiland Curaçao. Uw Hoofdredacteur is het opnieuw gelukt om het olijke tweetal af te leveren bij hun onderwijzeres, de eerste was is al gedraaid en hangt al aan de lijn, het huis is geveegd, de afwas is klaar en een heerlijk kopje koffie staat gereed. En dat allemaal terwijl het nog niet eens negen uur in de ochtend is! Tijd dus om U even bij te praten over de actuele ontwikkelingen op dit zo fraaie eiland. En, zoals te doen gebruikelijk zijn die ontwikkelingen voor U vastgelegd in deze editie van “een zonnig avontuur.”
De vorige editie dateert alweer van enige dagen geleden. Niet dat Uw Hoofdredacteur geen zin had om U een stukje te schrijven, edoch het vak van mantelzorger vraagt bijzonder veel tijd. Zo kon het zijn dat de Olijke Twee op vrijdagmiddag waren genodigd voor een verjaarspartijtje van vriend Farid. Het partijtje, zo vermeldde de uitnodiging, zou worden georganiseerd bij het filiaal van McDonald’s te Salina. Het feestje zou duren van 14.00 tot 16.30 uur. U begrijpt het wel, al om een uur of een stond het olijke tweetal te trappelen van ongeduld: “Gaan we al Pap? Straks zijn we te laat! Het duurt altijd zo lang..”. En zo arriveerde Uw Hoofdredacteur dan ook al ruimschoots op tijd bij de verjaarslocatie. Er bleek nog geen der genodigden aanwezig te zijn, hetgeen in de minuten erna overigens drastisch veranderde. Als eerste meldde zich een mevrouw geheten Ankie. Om 14.00 uur keek zij nog eens op haar horloge en vroeg aan Uw Hoofdredacteur hoe laat het feestje zou beginnen. Uw Hoofdredacteur berichtte haar dat wat hem betrof het feest zou kunnen beginnen, het was immers tijd? Mevrouw Ankie zuchtte eens diep en zei: “Nou, dit is mijn zoon Jaïr. Ik moet helaas weg, ik heb een afspraak. Ik neem aan dat U wel even zorgt dat hij op het feestje komt? Dit is de bijbehorende enveloppe met inhoud voor de jarige. Prettige middag nog.” Meerdere ouders met bijbehorende kinderen waren inmiddels gearriveerd. Slechts de jarige met zijn ouders ontbrak. Maar even bellen dus naar de vader van de jarige, John geheten. “Hallo John, met de Hoofdredacteur. Kom je ook nog naar het feestje van je zoon?” John meldde dat hij al onderweg was: “Half drie is immers half drie!” Uw Hoofdredacteur antwoordde dat het hem bekend was dat half drie ook half drie is, maar dat de logica van het verzenden van uitnodigingen met een geheel ander tijdstip hem volkomen ontging. “Oh, meen je dat? Wat stom! Nou ja, het is de schuld van mijn vrouw, ik vervoer slechts de rest van het gezin.” Uw Hoofdredacteur accepteerde de excuses onder de uitdrukkelijke voorwaarde dat het feestje dan ook een half uur langer zou duren dan gepland. En zo kwam het toch nog goed.
Ook de rest van het weekeinde was het druk. Het was namelijk zo dat de Olijke Twee, bij herhaling, aangaven dat zij zich verveelden. “Je moet wel wat leuks met ons doen Pap. We zijn nog veel te jong om ons alleen te vermaken. We hebben er best begrip voor dat je Heracles wilt zien voetballen, maar je kinderen horen met stip op één te staan. Zeg het maar Pap, wat gaan we dus doen?” En zo kon het op zaterdag zijn dat Uw Hoofdredacteur in de rust van de wedstrijd tussen Heracles en Vitesse de uitzending moest laten voor wat het was. In plaats van de tweede helft te bekijken werd koers gezet naar Punda. Dochterlief nam een pop met wandelwagentje mee en slenterde daar, uitermate trots, mee door het centrum van Willemstad. Er moest zo af en toe een ijsje worden gegeten, een frikadelletje worden geprikt en wat worden gedronken. Al met al werd het een gezellige middag, zo liet het tweetal weten. “We hebben nog slechts één vraag Pap. Wat gaan we eigenlijk morgen doen?”
En zo werd het dan zondag. Een dag die, zoals meestal in het weekeinde, startte om zes uur in de ochtend. Het olijke tweetal werd voorzien van brood en drinken en liet weten dat dus slechts de spelen ontbraken. “Zeg nou even Pap, wat heb je vandaag voor leuks voor ons verzonnen Pap?” Het werd een tripje naar de bioscoop uiteindelijk om aldaar de film “Alvin and the Chipmunks” te gaan bekijken. Maar, voor de rolprent bekeken kon worden, diende Uw Hoofdredacteur plaats te nemen in een rij voor de counter. “Het is namelijk zo dat de film eerst goed bekeken kan worden als je er cola en een grote zak popcorn bij hebt”, liet dochterlief weten. Beiden vonden de film uiteindelijk zeer geslaagd en spannend. Tijd om in een relaxte sfeer naar Huize Hoofdredacteur te rijden.
Aangekomen in Huize Hoofdredacteur liet het tweetal weten dat er van de evenementencommissie nog wel het een en ander werd verwacht. “De middag is toch nog niet om Pap? Wat ga je met ons doen?” Toen Uw Hoofdredacteur de monsters liet weten dat hij nu zelf wel even wat rust wilde hebben, nam het tweetal initiatief tot een grondige verbouwing van de tuin der Hoofdredacteur. Ach ja, voor je kinderen moet je immers alles over hebben? Dat er vervolgens, vanochtend in alle vroegte, door Uw Hoofdredacteur fiks geharkt diende te worden om het geheel weer wat toonbaar te maken, ontging de twee volledig. Gelukkig zitten ze dus nu op school, al is dat nog maar voor drie dagen. Daarna heeft het olijke tweetal vakantie. “Kun je er vast over nadenken wat je dan voor ons gaat organiseren Pap!”
Wordt vervolgd…..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten