Het is vandaag maandag 26 december 2011, Tweede kerstdag op het zeer zonnige eiland Curaçao. Het is warm op het eiland en de familie Hoofdredacteur vertoeft dientengevolge dan ook heerlijk in de buitenlucht. Het was druk op dit zo fraaie eiland de afgelopen dagen, hetgeen vanzelfsprekend alles te maken had met het feit dat er, ook in de zon, feestdagen worden gevierd. Ook de komende week, met allerlei artiesten die optredens komen verzorgen op Curaçao, zal het druk zijn. Echter, voordat het zover is, is het goed om even terug te kijken op de voorbijgegane dagen. Uw Hoofdredacteur legde voor U weer het een en ander vast in deze editie van “een zonnig avontuur.”
Zaterdagavond, de avond voor de beide kerstdagen, werd de familie Hoofdredacteur uitgenodigd door de familie Pinoccio om bij hen het kerstdiner te komen gebruiken. De eega van Pinoccio, Ina geheten, had kosten nog moeite gespaard en de gehele dag in de keuken doorgebracht om de meest heerlijke gerechten uit te kunnen serveren. Allerhartelijkst werd, zo tegen vijven in de middag, het gezin Hoofdredacteur ontvangen. Voor Uw Hoofdredacteur serveerde de heer Pinoccio heerlijk koude Polar biertjes, welke voor deze speciale gelegenheid in blikjes waren gebotteld en voorzien van een alleraardigste verpakking.
U begrijpt, deze versnapering ging er wel in. Voor de kinderen was er een soort van kerstpoppenkastfiguur aangeschaft, waarmee de stemming er direct inzat. Later zou blijken dat het gezin Pinoccio er zelfs al een optreden mee had verzorgd. Het moet gezegd, het ene gerecht was nog smakelijker dan het andere en eenieder liet het zich dan ook uitstekend smaken. Met het verstrijken der uren steeg de stemming dan ook evenredig.
Het hoogtepunt van de avond werd vervolgens gevormd door een muzikaal optreden van de heer Pinoccio die, gewapend met een fraai klinkende gitaar, een meer dan uitstekende vertolking van “Roodkapje” ten gehore kon brengen. Bij de strofe aangekomen die handelde over “de grote boze wolf”, was de angst in der ogen der kinderen meer dan duidelijk af te lezen. Werkelijk uitmuntend dus hoe waarheidsgetrouw Pinoccio dit sprookje ten gehore bracht. Er zit werkelijk een groot artiest in hem verscholen. Al met al werd het dus een uitermate memorabele avond die werd afgesloten met het aansteken van kaarsen en het vertolken van het fraaie lied “Oh Dennenboom.”
En zo brak vervolgens, na een verkwikkende nachtrust, de eerste kerstdag aan. Het olijke tweetal meldde zich al vroeg met de vraag of het wellicht ook denkbaar zou zijn dat de kerstman Huize Hoofdredacteur zou hebben aangedaan. En inderdaad, onder de kerstboom bleken zich een tweetal pakjes te bevinden die bestemd waren voor de Olijke Twee.
Een enorm gejuich steeg van de benedenverdieping op, waarna het tweetal zich met de presentjes meldde. Dochterlief, Julia geheten, opende als eerste haar pakje. “Wat staat er eigenlijk op deze doos Pap? Wat heb ik gekregen van de kerstman?” Uw Hoofdredacteur antwoordde het meisje dat zij zelf maar even moest lezen wat erop de doos stond. “Daar begin ik niet aan hoor. Als ik ergens geen zin in heb, dan is het in lezen. Bah”, zo berichtte de olijkerd. Ironisch genoeg stond er op de doos te lezen: “Ik leer Lezen”, hetgeen leidde tot een bulderend gelach van Moeder de vrouw. Uiteindelijk bleek het tweetal echter uitermate content met de verkregen cadeautjes en richtten zij hun vizier alvast op de gourmetmaaltijd, welke in de namiddag gepland stond. “Het zal dan ook zo ongeveer acht uur in de ochtend zijn geweest, toen het tweetal vroeg: “Mogen we nu uit die nieuwe pannetjes eten? We zijn er helemaal opgewonden van dat we zelf eten mogen bereiden. Waarom duurt het zo lang voordat we ermee beginnen? Wij hebben honger, wij hebben honger….”. Het werd dan ook een enorme klus om het tweetal de gehele dag, tot aan de klok van vieren, bezig te houden en af te leiden van de naderende maaltijd. Eindelijk was het dan zover, en met een enorm gejuich werden de gourmetpannetjes begroet.
De jongste olijkerd, Levi geheten, deelde het gezelschap mede: “Dit is de allermooiste dag die ik ooit heb meegemaakt. Wat is het toch leuk dat je zelf je vlees mag bakken en pannenkoekjes mag maken. Heerlijk, heerlijk.” U begrijpt, het werd een enorm succes en uiteindelijk verdween het tweetal, moe edoch uitermate voldaan, naar hun bedjes. Tijd voor Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur om een spannende film te gaan bekijken. En zo verstreek kerstdag één, nu kerstdag twee nog. Die is inmiddels gevorderd tot half twee in de middag en het olijke tweetal tracht Uw Hoofdredacteur uit alle macht te bewegen om een activiteit te gaan organiseren. Met “chillen” namen ze geen genoegen, zo lieten zij zojuist weten. Wat het zal worden? Daarover wordt U in een volgende editie vanzelfsprekend nader geïnformeerd.
Wordt vervolgd…..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten