Lieve Koningin.....

Op het immens hete eiland Curaçao is het vandaag zaterdag 28 april 2012 geworden. Het is eigenlijk te warm om ook maar een beetje te bewegen op dit zo fraaie eiland. Een dagje om rustig aan te doen dus. Maar ja, op zaterdag is het in Huize Hoofdredacteur over het algemeen een drukte van belang. Er dient immers te worden gereisd naar de zwemles, de muziekles en er dienen dan ook nog vaak de nodige boodschappen te worden gedaan. Zeker deze zaterdag, want met Koninginnedag en de 1 mei viering in het verschiet, wacht een lang vrij weekeinde. U hebt een aantal dagen moeten wachten op een nieuwe editie. Het was drukker dan druk op het werk, reden waarom Uw Hoofdredacteur niet aan schrijven toe kon komen. Vandaag wordt dat gelukkig, met deze editie van "een zonnig avontuur", rechtgezet.

Het leven op Curaçao speelt zich in belangrijke mate buiten af. Zo ook in Huize Hoofdredacteur. Veelal wordt buiten gezeten op de veranda, op wat men op dit eiland noemt een porche. Vandaar is er steevast prima zicht op wat er zich allemaal in de tuin beweegt, en dat is over het algemeen nogal wat. Prachtig gekleurde vogeltjes als kolibries, troepialen en kleine papegaaien zijn er dagelijks waar te nemen. Echter, dat is nog niet alles. Zo af en toe verschijnt er ook een leguaan in de tuin van Uw Hoofdredacteur. Niet al te vaak overigens, het is alsof deze dieren weten dat ze onmiddellijk worden aangevallen door de twee hondjes in Huize Hoofdredacteur. En, gisteren was het dan ook weer eens zover. Een fraaie leguaan, vergezeld door een lange staart, meldde zich in de tuin. Per omgaande werd het prehistorische dier gespot door Youri en Jetje, de twee trouwe viervoeters. Het gevecht was kort edoch hevig en beide hondjes kwamen, als altijd, als winnar uit de strijd. Nu was Uw Hoofdredacteur afwezig, dus Moeder de vrouw zat met het eindresultaat: een dode leguaan. Nu moet U weten dat Moeder de vrouw zo'n dier nog voor geen miljoen gulden zou aanraken, dus er diende een alternatief te worden gevonden. En dat alternatief kwam er wel degelijk. De jongste olijkerd, Levi geheten., wierp zich als redder op. Onverschrokken paktij hij het beest op om het vervolgens naar zijn laatste rustplaats te begeleiden. Klein, maar dapper!

Over enige dagen wordt op Curaçao Koninginnedag gevierd. En, die gebeurtenis wordt groots gevierd over het algemeen, zo ook dus dit jaar. De gehele dag zullen er, in Punda, vele verschillende artiesten te bewonderen en te beluisteren zijn. Een ervan, onze oudste olijkerd, maakt er deel van uit. Julia, want zo is zij geheten, treedt op met haar muziekschooltje. Er worden een aantal liedjes, op een podium in de Nieuwstraat, ten gehore gebracht. En de oudste olijkerd dient een fiks stuk solo te zingen, iets waar zij al wekenlang buikpijn van heeft. Bang als zij is om haar tekst te vergeten, diende er vanochtend wederom uitvoerig geoefend te worden. Uw Hoofdredacteur bracht dientengevolge de olijkerd naar haar muziekschooltje waarna, even later, de klanken van het fraaie lied "Lieve Koningin" luid te beluisteren waren. Daarnaast was het instrument van de maand een mooi gouden saxofoon. Er mocht door de kinderen, en Uw Hoofdredacteur, op het instrument worden geblazen om te bezien of het zou lukken enig geluid te produceren. Uw Hoofdredacteur gelukte het, vraag echter niet hoe. Het blijkt beslist niet mee te vallen om uit zo'n toeter een klank te krijgen. Maar goed, mocht U in de gelegenheid zijn het optreden van dochterlief te gaan bekijken: op Koninginnedag 30 april, vanaf 12 uur bij café Miles, daar zal zij op het podium zijn te vinden.

Wordt vervolgd.....

Zondag, om een uur of tien.....

Het is vandaag alweer woensdag op het nog altijd snikhete eiland Curacao. Woensdag 25 april 2012 om precies te zijn. De tijd vliegt. Het is immers binnenkort al drie jaar geleden dat Uw Hoofdredacteur met Moeder de vrouw en de Olijke Twee afreisde naar dit fraaie eiland. Waar blijft de tijd? Over een eventueel vervolg is nog geen duidelijkheid. Wellicht dient het gezin Hoofdredacteur over een aantal maanden terug te keren naar Nederland, wellicht ook niet. Afwachten is het devies. In elk geval bent U voorlopig verzekerd van een regelmatige editie van "een zonnig avontuur", waarin verslag wordt gedaan van het leven op dit mooie stukje aarde. Zo ook dus vandaag.

Het was vanochtend in alle vroegte een drukte van belang op de weg naar het werk. U moet weten, Uw Hoofdredacteur stapt 's ochtends tegen de klok van half zeven in het autootje om zich op weg te begeven richting Punda. Nu valt dat de laatste weken niet erg mee, er wordt fiks aan de wegen gewerkt. Ik schreef het U al eerder, de aanleg van een rotonde hetwelk acht maanden in beslag gaat nemen, zorgt voor behoorlijke verkeersoverlast. Nu heeft men, teneinde al die omleggingen te verduidelijken aan de verschillende weggebruikers, allerlei verkeersborden en verkeerstekens aangebracht. Niet dat dit overigens leidt tot daadwerkelijke verduidelijking, integendeel zelfs. En zo kon het dan vanochtend ook zijn dat een vrachtwagenchauffeur, gerieflijk gezeten in zijn luxe bestuurdersfauteuil, geconfronteerd werd met een pijl die dwingend naar links wees. Trouw de aanwijzingen opvolgend, nam de chauffeur in redelijk tempo de afslag naar links. Hij diende wat gas bij te geven omdat juist vanaf de andere richting een fikse stoet auto's naderde. Het gevolg? Met donderend geweld reed de chauffeur een naast een huis gelegen garage in. De pijl had enige honderden meters verder dienen te staan namelijk. Zo ziet U maar weer eens: een ongeluk zit in een klein bochtje.

Nog maar enige dagen en dan zal op Curaçao de zondag aanbreken. Een dag die Uw Hoofdredacteur waarschijnlijk nog lang zal heugen. Immers, het is aanstaande zondag de dag waarop, met enige vertraging, het verjaarspartijtje van de jongste olijkerd, Levi geheten, zal worden gevierd. Plaats van handeling is het fietsverkeerspark, nabij de dierentuin. In mei 1965 heeft de Shell raffinaderij het Jeugd verkeerspark op Cas Cora cadeau gedaan aan de Curaçaose bevolking om schoolgaande kinderen tussen de tien en twaalf jaar alvast de verkeersregels te leren. Het park bestond uit wegen compleet met verkeersborden, een pompstation en zelfs fietspaden om een zo nauwkeurig mogelijke situatieschets te creëren. De kinderen reden in trapautootjes en op fietsen en werden zo de basisregels van veilig verkeer bijgebracht. Inmiddels is het pompstation gesloopt en zijn er geen trapautootjes meer te vinden. Wel dertig kinderen dus, die op zondag dit heuglijke festijn bij gaan wonen. Vergezeld door hun fietsjes en weet ik wat meer voor mechaniek, zullen zij gedurende een aantal uren het leven van Uw Hoofdredacteur veraangenamen. De EHBO doos staat al volledig gevuld klaar in Huize Hoofdredacteur. Immers de ervaring leert dat de kids als kamikazepiloten op hun fietsjes het park rond zullen gaan racen. Uw Hoofdredacteur, reeds vaker op het park aanwezig geweest, zal zich waarschijnlijk weer met gevaar voor eigen leven door de meute moeten worstelen om verbanden en pleisters aan te leggen. Overigens is het zo dat kinderen een bezoek aan dit park telkenmale helemaal geweldig vinden, al lijkt het Uw Hoofdredacteur toch niet echt leuk om met schrammen en bloedneuzen het park te moeten verlaten. Maar goed, wellicht zal het enorm meevallen en is Uw Hoofdredacteur slechts een doemdenker. Feit blijft wel dat, met het verstrijken der dagen, de zondag steeds dichterbij komt. Pfffff.

Wederom is de steun en toeverlaat van Uw Hoofdredacteur geveld. Leek het er gisteren op dat Jumping Paul volledig was hersteld en zijn werk weer zou kunnen oppakken, vandaag is het weer geheel anders. Hedenochtend ontving Uw Hoofdredacteur namelijk het bericht dat de algehele toestand van malaise wederom was teruggekeerd in het leven van Jumping Paul. Met andere woorden: vandaag werd de dag door hem in zijn mandje doorgebracht. Namens de redactie wenst Uw Hoofdredacteur hem, zoals al eerder, opnieuw van harte beterschap toe!

Wordt vervolgd.....

Langzaam weer compleet.....

Het is vandaag dinsdag 24 april 2012 geworden op het snikhete eiland Curaçao. De temperatuur is hoog en er waait nauwelijks een zuchtje wind. De gehele dag loopt Uw Hoofdredacteur dan ook rond met een gevoel alsof er constant warm water over hem heen wordt gegooid. U begrijpt, wanneer je, in verband met diverse bijeenkomsten, vandaag keurig gekleed dient te gaan in een tenue met stropdas, dan valt het nog niet mee de gehele dag een energieke uistraling ten toon te spreiden. Maar goed, het is niet anders wanneer je in deze omgeving woont en werkt. Tijd om u even bij te praten over de gebeurtenissen van de afgelopen dagen. Er valt immers in deze editie van "een zonnig avontuur" wel weer het een en ander aan U te melden.

Uw Hoofdredacteur is uitermate druk de laatste dagen. Niet alleen met het dagelijks werk overigens. Nee, ook de avonden snellen in hoog tempo voorbij. Wat is er dan aan de hand, zo zult U zich wellicht afvragen. Welnu, Uw Hoofdredacteur is bezig met het samenstellen van een nieuw boek: 'Een Zonnig Avontuur, Terug van weggeweest." Dat boek bevat aan tekst, zoals het er thans naar uitziet, ongeveer 330 pagina's. Nu is zo'n boek vanzelfsprekend niet compleet zonder bijbehorende afbeeldingen. En het is juist dat aspect dat voor uitermate veel werk zorgt. Ieder stukje tekst dient opnieuw te worden doorlopen, in het juiste formaat te worden gezet en uit duizenden foto's dient juist die ene die past te worden gevonden. Een uur is dan ook niets en een avond is om vooraleer Uw Hoofdredacteur het door heeft. Er is wel een meevaller: het wordt wederom een mooi boek. Waarschijnlijk zal het redigeren van het geheel nog wel enige weken in beslag nemen, maar het resultaat mag er dan ook zeker zijn. Te zijner tijd zult U het wel langs zien komen. Uw Hoofdredacteur houdt U, vanzelfsprekend, op de hoogte!

Vandaag was hij er eindelijk weer eens. Na een aantal dagen bedrust vertoonde Jumping Paul zich vanochtend gelukkig weer op het werk. Hij was namelijk node gemist, hetgeen vooral te wijten valt aan zijn specifieke kwaliteiten. Ook de locale collega's was opgevallen dat Jumping Paul een aantal dagen verstek diende te laten gaan. Men was dan ook wel wat ongerust waardoor sommige collega's zelfs aangaven voornemens te zijn om Jumping Paul met een bezoekje te gaan vereren. Maar, gelukkig dus, vanochtend strompelde Jumping Paul weer over de drempel. Het moet gezegd: hij zag er nog wel wat pips uit. Overigens geldt dat ook voor de heer Angelus; ook hij was een aantal dagen flink ziek. Het team lijkt nu eindelijk, op papier althans, weer redelijk compleet te worden. Echter, ook dat is maar schijn. De (veel) rustiger Fries ontvangt bezoek uit Nederland en heeft daarom de komende week een aantal dagen verlof. Ook de heer Pinoccio vermaakt vakantiegangers uit de Lage Landen. Zo blijft het dan ook nog even 'roeien met de riemen die je hebt'. Na Koninginnedag, wat overigens op Curaçao groots wordt gevierd, zal het team eerst weer volledig zijn. Nog even wachten dus!

Ook Moeder de vrouw is na een week ziek zijn inmiddels weer redelijk hersteld. Weliswaar is zij, bij tijd en wijle, nog wat rillerig, maar het moest maar weer, zo gaf zij aan. het was dan ook daarom dat hedenochtend, in Huize Hoofdredacteur, het wekkertje al iets na de klok van half zes af zou lopen. Immers, Moeder de vrouw diende zich vandaag weer te begeven naar haar stageplek. Ook de Olijke Twee was opgevallen dat Moeder de vrouw haar werkzaamheden zou hervatten. "Ik draag je koffertje wel hoor Mam", zo berichtte dan ook de jongste olijkerd. "Want zij is pas ziek geweest", zo fluisterde hij Uw Hoofdredacteur nog snel even toe. U ziet, hoe druk het tweetal ook is, zij zijn niet te beroerd om een helpende hand toe te steken daar waar nodig. Het leven in Huize Hoofdredacteur zal zich dan ook waarschijnlijk de komende dagen weer bewegen richting een normale toestand. Gelukkig maar, het is immers niet leuk wanneer de 'boel' ontregeld is?

Wordt vervolgd.....

Een rustdag? No way!

Zondagavond 22 april 2012 op het nog immer warme eiland Curaçao. Uw Hoofdredacteur zit, nu de Olijke Twee zojuist in hun bedjes zijn geparkeerd, uit te blazen op de veranda. Tjonge, wat een weekeinde. Op zich overigens was met dat weekeinde niets mis, maar twee dagen achtereen om zes uur in de vroege ochtend suf te worden gekletst door het drukke tweetal en, en passant, twee dagen over het eiland te moeten rondscheuren gaat je niet in de koude kleren zitten. Het zal de leeftijd wel zijn.... Maar nu, nu zit het er dus alweer bijna op. De jongste olijkerd heeft zijn feestweekeinde afgesloten en Uw Hoofdredacteur heeft de benzinetank leeg. Op naar de maandag dus. Maar, vanzelfsprekend niet vooraleer U een doorkijkje heeft kunnen krijgen in de afgelopen dag op dit toch zo fraaie eiland. En, zoals te doen gebruikelijk, is voor U weer het een en ander vastgelegd in deze editie van een zonnig avontuur.

Zoals al gememoreerd, de zondagochtend startte weer vroeg als gebruikelijk. Overigens viel dat dit keer niet toe te schrijven aan de Olijke Twee, het was de eigen keus van Uw Hoofdredacteur om het gerieflijke bed zo vroeg te gaan verlaten. Hij had namelijk de wekker tegen de klok van zessen gezet om live de voetbalwedstrijd tussen ADO Den Haag en Feyenoord te kunnen aanschouwen. Nauwelijks achter een kopje koffie gezeten, meldden zich ook al de twee olijkerds. "Goedemorgen Pap. Ga ik al naar mijn feestje? Of kan ik eerst nog even bij de buurkinderen spelen Pap?" zo vroeg de jongste olijkerd in de schemering. "We willen een boterham en wat drinken Pap. Zit je nu alweer voetballen te kijken?" zo vroeg de zesjarige vrouwelijke olijkerd met trekjes van een volwassen vrouw. Toen het ontbijt eindelijk was uitgeserveerd, ondernam Uw Hoofdredacteur een nieuwe poging om de wedstrijd te volgen. Helaas, helaas! Internet lag eruit. Geen voetbal dus. Dan maar om half zeven in de vroege ochtend het zwembadje schoonmaken. U ziet, de dag begon uitstekend voor Uw Hoofdredacteur. Gelukkig deed later op de ochtend de computer het weer naar behoren en konden alsnog vele wedstrijden uitstekend worden bekeken.    

Aan het begin van de middag, het duurde hem eigenlijk al veel te lang, werd het tijd mijn kleine grote vriend naar zijn verjaarspartijtje te brengen. Zijn vriendje en klasgenoot Zay verjaarde. Om er te komen, had Uw Hoofdredacteur een getypte routebeschrijving meegekregen, het scheen nogal ingewikkeld te zijn het huis van Zay te vinden. En inderdaad, na enig zoeken werd een prachtige plek gevonden, midden in de kunuku. Een fabelachtig uitzicht viel Uw Hoofdredacteur ten deel. In de buurt van landhuis Jan Kok bleek Zay te wonen.

Kilometers uitzicht over landerijen en heuvels vielen er te bewonderen. In een woord: fantastisch! Afgesproken werd dat zoonlief aan het einde van de middag in Punda zou worden opgehaald, alwaar hij een bezoek zou brengen aan de bioscoop. Aldaar aangekomen bleek het een drukte van belang; er werd fiks gedemonstreerd tegen het beleid van de huidige coalitie. Edoch, zonder enig probleem gelukte het de familie Hoofdredacteur de menigte te omzeilen en richting Riffort te koersen voor een hapje en een drankje (en een ijsje).

Dan nog even kort wat nieuws over de fysieke toestand van de overige teamleden. Het schijnt zo te zijn dat Jumping Paul wederom zijn bed heeft opgezocht in verband met fiks lichamelijk ongemak. Ook de heer Angelus voelt zich nog niet al te best. De (veel) rustiger Fries daarentegen heeft het rijk alleen; zijn eega verblijft in Nederland. Hij zal zich dan ook wel goed vermaken, zo schat Uw Hoofdredacteur gemakshalve in. De heer Pinoccio deed wat hij veel vaker doet: hij bivakkeerde dit weekeinde maar weer eens onder water. Ditmaal voor de kust van Kokomo. Uw Hoofdredacteur kwam dan ook weer in het bezit van een aantal mooie plaatjes.

Het zit er dus alweer op het weekeinde. Morgenochtend klinkt weer als vanouds het "Bon Siman" waarmee een goede week wordt toegewenst. Wat de week zal brengen? U wordt er vast en zeker weer over geïnformeerd.

Wordt vervolgd....

The road ahead is empty (op een cactus na)...

Op het vandaag zeer warme eiland Curaçao is het zaterdagavond 21 april 2012. Kwart over zeven in de avond en Uw Hoofdredacteur zweet peultjes. Die overigens niet uit het moestuintje van de jongste olijkerd komen. Nee, het is door de warmte dat Uw Hoofdredacteur geen droge draad meer aan zijn lijf heeft. Maar goed, de Olijke Twee zitten voor de televisie, Moeder de vrouw is in de keuken bezig en... dan is er even tijd om U te voorzien van een nieuwe editie van "een zonnig avontuur." Want, zoals steevast het geval is, er gebeurt elke dag wel weer wat op dit fraaie eiland. Vandaag? Vandaag was het vooral erg druk.

Uw Hoofdredacteur wil het allereerst even hebben over de eega van de heer Angelus, Christel geheten. Toen de familie Angelus, alweer geruime tijd geleden, voor het eerst voet zette op de bodem van Curaçao, had zij namelijk last van enorme watervrees. Althans, daar waar het gaat om het zwemmen onder de zeespiegel. En, wanneer je dan aan zee woont en een man hebt die een verwoed duiker is, is dat niet echt handig. Stap voor stap begon de heer Angelus zijn eega dan ook de grondbeginselen van het duiken bij te brengen. Met eindeloos geduld ging het steeds iets dieper. Er werd begonnen op een diepte van 25 centimeter hetgeen een maand later al met 10 centimeter was uitgebouwd. Echter, nu vele maanden later, durft mevrouw Angelus zich te begeven naar grote diepten en besloot zij dat het maar eens moest gebeuren. Zij nam duikles bij instructeur Huib. En kortgeleden, na een aantal lessen te hebben genoten, was de heuglijke dag daar. Op de foto ziet U dan ook een zeer trotse mevrouw Angelus met haar instructeur die haar het finale examen afnam. En ja hoor! Zij is met lof geslaagd en maakt dus voortaan deel uit van het gilde der gebrevetteerde duikers. Hulde!

Zaterdag is, in Huize Hoofdredacteur, wekelijks een zeer drukke dag. Er dient te worden gereisd naar zwemles, muziekles en sedert kort ook nog naar een logopediste. Nu is dat over het algemeen niet een al te groot probleem, maar vandaag was het wel bijzonder druk. Wat was namelijk het geval? Welnu, zoonlief Levi, de jongste olijkerd, was genood op een verjaarspartijtje. Nu is ook dat niet zo bijzonder, echter de plaats van handeling was de struisvogelfarm. Vanaf Huize Hoofdredacteur is dat zo ongeveer het verste punt op dit eiland wat te bereizen valt, langs wegen waarop slechts een enkele cactus valt waar te nemen. Aan het begin van de middag diende het mannetje te worden gebracht, aan het einde van de middag mocht hij vanzelfsprekend ook weer worden opgehaald. Het gevolg was dat Uw Hoofdredacteur vandaag menig uurtje in een warme auto heeft doorgebracht. Maar, het resultaat mocht er zeker zijn. Het feestje kende, tot grote vreugde van de jongste olijkerd, het thema Indianen. Midden in de rimboe werd er op bizons gejaagd (helaas geen enkele gevangen) en werd er een veren tooi gefabriceerd.

Tot onuitsprekelijk geluk van het ventje mochten er, boven een vuurtje, ook nog eens marshmallows worden geroosterd. U begrijpt, het was Uw Hoofdredacteur de tocht der tochten vandaag zeker waard. Nu valt Uw Hoofdredacteur overigens dit weekeinde sowieso in de boter: het mannetje heeft morgen namelijk wederom een verjaarspartij. Ditmaal wordt hij, aan het begin van de middag, verwacht bij een klasgenootje te Jan Kok. Aldaar zullen pannenkoeken worden genuttigd waarna wordt afgereisd naar de bioscoop. Na afloop van de film kan het kereltje dan worden afgehaald bij de uitgang aan het Waaigat (want zo heet dat). Nu is het zo dat juist morgenmiddag een enorme manifestatie op datzelfde Waaigat wordt georganiseerd. Er is tenslotte nogal wat aan de hand op dit eiland daar waar het gaat om de regeringspartijen. Tegen het beleid van die coalitie wordt morgenmiddag gedemonstreerd en er worden zeer veel mensen verwacht. Vooraleer Uw Hoofdredacteur de weg naar huis weer ingezet zal kunnen hebben zal er dan ook wel een mooi poosje verstreken zijn. Maar goed, als je maar feest hebt!

Wordt vervolgd.....

Dansende kakkerlakken.....

Het is bijna half negen in de avond op Curaçao. Het is vandaag donderdag 19 april 2012. Het is, na een zeer warme dag op dit eiland, nog steeds een bijzonder zwoele avond. Uw Hoofdredacteur had een zeer drukke dag vandaag, maar heeft nu gelukkig even rustig de tijd om U te voorzien van een nieuwe editie van "een zonnig avontuur." Dat is ook hard nodig, er gebeurde immers weer van alles op Curaçao. Zo kwam eindelijk weer eens de (veel) rustiger Fries in beeld nu hij plots had besloten in de ongediertebestrijding te gaan werken. Daarnaast was de werkdag voor Jumping Paul kort en diende Julia, de oudste olijkerd, een zeer pijnlijke behandeling te ondergaan. U begrijpt, het is de hoogste tijd om u even bij te praten.

Laat ons beginnen met de laatste wetenswaardigheden vanuit de tuinaarde. Wellicht vraagt U zich af waar dit op uit dient te draaien, edoch dat is een eenvoudige kwestie. Het was namelijk zo, en geïnteresseerde lezers weten dat vast nog, dat de jongste olijkerd, Levi geheten, een moestuintje cadeau had gekregen van vriend Rob. Trouw geeft het mannetje dagelijks zijn zaadjes en zijn plantjes water. Met oprechte verbazing concludeerde hij de afgelopen dagen dat de zaadjes groeien als kool. Hetgeen trouwens ook letterlijk klopt. En nog trotser was het mannetje toen hij gisteren, op verzoek van Moeder de vrouw, bieslook uit eigen tuin mocht halen om de witlof op te leuken. "Daar moet een foto van worden gemaakt want dat heb ik Rob beloofd", zo wist de olijkerd. Heerlijk liet hij zich vervolgens de witlof, die hij normaal gesproken onder geen beding wenst te eten, smaken. Waar een moestuintje al niet goed voor is!

De (veel) rustiger Fries woont op een mooie plek aan de oostkant van dit zo fraaie eiland. Een feeëriek  huisje op een fiks stukje grond, omringd door een groot aantal mooie bomen. Althans, tot voor kort. De bomen bleken namelijk zo enorm veel blad te verliezen, dat er niet tegen viel te harken. Radicaal heeft de (veel) rustiger Fries de bomen dan ook laten opruimen. Tot grote tevredenheid hoefde er nadien niet meer geharkt en geveegd te worden. Helemaal prima dus, zo zou U kunnen denken. Echter, het vele tuinafval was door de (veel) rustiger Fries tijdelijk opgeslagen in zijn tuin in afwachting van transport naar elders. Daartussen lagen overigens ook nog een paar oude golfplaten. Enkele dagen geleden besloot de (veel) rustiger Fries om de boel maar eens op te ruimen.

Fanatiek begon hij in de berg tuinafval te trekken om vervolgens te worden geconfronteerd met honderden enorme kakkerlakken. De (veel) rustiger Fries wist niet hoe snel hij een aantal spuitbussen diende te halen om de lieverdjes te verdelgen. Helaas, een silo was nog niet genoeg geweest. Er werd daarom snel besloten deskundige hulp in te roepen die arriveerde in een aantal, fiks gespierde, eilandbewoners. Deze mannen, ervaren in het afvoeren van allerhande materialen, zaten in een mum van tijd onder de kakkerlakken en voerden daardoor prachtige dansen op. Het geheel was geweldig om te zien, althans van enige afstand. In ieder geval is nu de klus geklaard en kan de (veel) rustiger Fries, bladloos en kakkerlakloos, rustig in zijn tuintje zitten.

Dochterlief Julia, onze oudste olijkerd, diende een aantal maanden geleden een bezoek te brengen aan een huidarts in verband met een fikse wrat die op haar hak verscheen. Het was onmogelijk nog schoentjes te dragen zonder pijn, dus het ding zou verwijderd moeten worden. Dat bleek een bijzonder pijnvolle ingreep waardoor het meiske behoorlijk van slag was. Helaas, helaas, de wrat keerde alras terug. Reden waarom Moeder de vrouw vandaag opnieuw met het dametje naar de arts diende te komen. En wederom, en thans nog ingrijpender en dus pijnlijker, werd het onding verwijderd. Het meiske was totaal overstuur. Haar broer, de jongste olijkerd, overigens ook. Hij stond toe te kijken met zijn handjes voor zijn ogen en met zijn duimen in zijn oortjes. "Als ik ooit een wrat krijg, dan laat ik 'm mooi zitten", zo berichtte het ventje. Al met al was het dus niet zo'n leuke dag voor de oudste olijkerd. Het feit dat nadien een ijsje mocht worden gekocht in het Riffort, en dat daar een heus draaiorgel opdook, maakte echter bijzonder veel goed.

Vanochtend was hij er plots even weer. Met ogen als de Caribische zee (niet zo diep maar wel zo waterig), vertoonde zich Jumping Paul op zijn werkplek. "Wat moet, dat moet", zo zuchtte Jumping Paul, om vervolgens op gemotiveerde wijze zijn werkzaamheden op te pakken. Dat ging onverdroten voort tot aan het einde van de ochtend, toen het leek alsof de stop uit de Caribische zee was getrokken. Zo waterig keek Jumping Paul op dat moment uit zijn ogen. Om een lang verhaal niet nog langer te maken, hij vertrok wederom naar zijn bedstee. Gemakshalve gaat Uw Hoofdredacteur er maar vanuit dat Jumping Paul er ditmaal wel tot komende maandag in zal blijven liggen. Van harte wordt hem beterschap gewenst!

Wordt vervolgd.....

Het zit niet altijd mee!

Op het nog immer fraaie eiland Curaçao is het vandaag woensdag 18 april 2012 geworden. Ook vandaag is het weer bijzonder warm op dit fraaie eiland. Met een temperatuur van ongeveer 33 graden Celsius en niet al te veel wind, is het welhaast onmogelijk het overhemd droog te houden. Slechts door de airconditioner in de auto op maximale snelheid te laten draaien, gelukt het om met enigszins toonbare kleding op het werk aan te komen. Uw Hoofdredacteur kan U dan ook enigszins blij melden dat dit ook vanochtend weer naar behoren gelukte. Veel meer gelukte er echter niet, maar daarover leest U meer in deze editie van "een zonnig avontuur."

De route die Uw Hoofdredacteur vanochtend diende te volgen om op de arbeid te geraken, was anders van aard dan normaal. Het feit dat Moeder de vrouw nog immer "geniet" van een fikse griep, was daar debet aan. Normaliter worden de beide olijkerds namelijk door hun Moeder naar school gebracht waardoor Uw Hoofdredacteur het drukke ochtendverkeer kan mijden en vroeg op de werkplek kan aankomen. Vanochtend zou dat echter van geen kant lukken. Uw Hoofdredacteur diende namelijk, bij afwezigheid van Moeder de vrouw, de beide olijkerds in hun klasjes af te leveren. Nu was dat echter niet zozeer het grootste probleem. Nee, een veel groter probleem vormt de aanleg van een nieuwe rotonde op dit eiland. "Deze werkzaamheden dienen, in verband met het drukke verkeersaanbod, zo spoedig mogelijk te zijn afgerond. Dit betekent dat er, uiterlijk over 8 maanden, een eind aan de werkzaamheden moet zijn gekomen," althans zo luidt de berichtgeving in de locale media. Welnu, het kostte Uw Hoofdredacteur zo ongeveer een uur om, door medeweggebruikers, toegelaten te worden tot de rondweg die tijdelijk (slechts 8 maanden immers) al het verkeer moet opnemen. Al met al duurde een ritje dat normaliter ongeveer 20 minuten in beslag neemt, vanochtend zeker drie maal zo lang. Een uitermate goed begin van de dag dus!

Daarmee was het leed echter niet geleden. De (buik)griep lijkt als een epidemie medewerkers te vellen. Zo ook vanochtend, toen Uw Hoofdredacteur zo tegen vier uur in de ochtend al een bericht kreeg van de heer Angelus: "Het spijt mij bijzonder Hoofdredacteur, maar ik heb zulke krampjes in mijn buik." Nu was het zo dat de dochter van Uw Hoofdredacteur daar in haar babyjaren ook frequent last van had. Daarbij legde Uw Hoofdredacteur haar dan op zijn armen en suste haar in slaap. Even overwoog Uw Hoofdredacteur dat de heer Angelus waarschijnlijk een soortgelijke behandeling zou believen, maar dat ging Uw Hoofdredacteur dan toch veel te ver. Angelus was en bleef dan ook geveld. Dat was echter nog niet alles. Even later berichtte de heer Jumping Paul namelijk: "Het zou voor mijn gezondheid een enorme stimulans betekenen wanneer U mij toestemming kunt en wilt verlenen om nog vele uren in mijn bedstee te kruipen." U begrijpt het al, het was dus uitermate rustig op het werk vandaag.

Om het geheel te vervolmaken, meldde zich aan het begin van de ochtend de heer Pinoccio. Met een bedroefd gelaat vroeg hij Uw Hoofdredacteur om een onderhoud. Direct stak hij van wal: "Het spijt mij bijzonder heer Hoofdredacteur. Ik weet dat de heer Angelus en ik, met groot lef, hebben toegezegd de visfilets voor de BBQ van komende zondag te regelen. Nu de heer Angelus echter geveld is door krampjes, heb ik geen andere keus dan toe te geven dat hij de betere visser van ons twee is. Mij persoonlijk zal het zeker niet lukken voldoende vis bijeen te brengen. Sterker nog, ik weet niet eens wat het correcte uiteinde van de benodigde speer is. Met andere woorden, we moeten de BBQ uitstellen tot het moment dat Angelus wederom te water kan worden gelaten. Het spijt mij bijzonder en ik hoop dat U mij dit niet euvel zult duiden." Uw Hoofdredacteur dacht eens diep na, trok een zeer teleurgesteld gezicht en deelde Pinoccio mede dat hij het vervolg van het gesprek zou verdagen tot het eerstvolgende functioneringsgesprek. Daarmee lijkt de kwestie dus voorlopig even afgehandeld. Helaas!!

Wordt vervolgd.....

Van een woestuintje en twee indianen.....

Het is dinsdagavond 17 april 2012 op het zwoele eiland Curaçao. De zon scheen vandaag weliswaar regelmatig, maar zo af en toe viel er ook wat regen uit de lucht. Het was dan ook drukkend warm vandaag. Nu, zo tegen kwart over zeven in de avond, waait er een zacht briesje waardoor het buiten heerlijk vertoeven is. Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur zijn zojuist teruggekeerd vanaf het locale vliegveld Hato. Vriend Rob vliegt namelijk over een half uur terug naar Nederland, waar de temperatuur tot zijn zeer grote spijt in de buurt van het vriespunt schijnt te verkeren. En zeg nu zelf, dat valt natuurlijk niet mee wanneer je zojuist een dag of tien in de buurt bent geweest van veel hogere temperaturen en warm zeewater. Hoe het ook mag zijn, het was een uitermate memorabele week met vriend Rob. Met grote spijt dienden Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur dan ook afscheid te nemen. Iets wat zeker Moeder de vrouw zeer zwaar viel, zij was namelijk behoorlijk ziek vandaag. Maar goed, zo gaat het nu eenmaal, dat afscheid nemen dan. Gelukkig heeft vriend Rob wel het een en ander op dit fraaie eiland achtergelaten, waarover in deze editie van "een zonnig avontuur" meer te vernemen valt.

Trots als een pauw vertelt hij het tegen eenieder die hij maar tegenkomt: "Ik heb een woestuintje voor mijn verjaardag gekregen van Rob. En daarin groeien ook rode Pietjes." Althans, zo luidt de boodschap van Levi, onze jongste olijkerd. U ziet, vriend Rob heeft Uw Hoofdredacteur verzekerd van groente voor de komende decennia. Honger hoeft er niet geleden te worden met verschillende soorten radijs, kool en dus rode Pietjes. Wel vraagt Uw Hoofdredacteur zich af hoe deze hoeveelheid groente zal passen in een woestuintje van een meter bij een meter. De kleine olijkerd is er echter maar wat blij mee, zeker toen hij vanmiddag constateerde dat de zaadjes zijn getransformeerd tot kleine plantjes. "Het is echt mijn mooiste cadeau", zo laat het mannetje regelmatig weten. En zo blijft er dus toch een stukje Rob op Curaçao achter!

Komende zondag moet het gebeuren. U moet weten, de heren Pinoccio en Angelus tonen zich, met grote regelmaat, verwoede vissers. Zij trachtten daarbij steevast slechts een soort vis te bemachtigen. Dat doen zij met name omdat die vis, koraalduivel of lionfish geheten, zo langzamerhand is verworden tot een enorme plaag voor de kust van Curaçao. Alle kleine vis wordt door deze koraalduivels verslonden en, omdat zij niet echt een natuurlijke vijand hebben, dient deze vis te worden bestreden. En dat is nu juist waar beide heren in beeld verschijnen. Uitgedost als een paar indianen (Klukkluk & Hiawatha), bewapend met speren en een netje, slagen zij er steevast in vele van deze vissen te bemachtigen. Dat is nog niet zo eenvoudig, de lieverdjes hebben diverse giftige stekels. Echter, het illustere tweetal haalt veelal een fraai maaltje naar boven. Een maaltje, U leest het goed.

De filet van de koraalduivel is immers uitermate lekker te verteren. En dus is besloten dat deze week in het teken staat van een BBQ jacht. Wanneer beide heren er in zullen slagen voldoende filets te veroveren, dan staat de komende zondag in het teken van een overheerlijke BBQ bijeenkomst. Uw Hoofdredacteur is vanzelfsprekend dan ook uitermate benieuwd of alle grootspraak ook daadwerkelijk tot een lekker hapje zal leiden!

Dan kwamen zojuist de eerste afbeeldingen van het vieren van de verjaardag van de jongste olijkerd binnen bij Uw Hoofdredacteur. De verjaardag die afgelopen maandag, op de eerste schooldag na de vakantie, werd gevierd in de klas van het ventje en zijn juf Liselore. Trots mocht het ventje voor het digibord gaan staan om de hem geschonken digitale taart te versieren. U ziet, zelfs op verjaardagen op school valt aan de digitale snelweg niet langer te ontkomen! Het kereltje vond het prachtig. Daar kan de olijkerd vast en zeker wel weer een jaar op teren.

Wordt vervolgd.....

De rust keert terug!

Op het vandaag zeer warme eiland Curaçao is het maandag 16 april  2012 geworden. De temperatuur is hoog en er staat nauwelijks een zuchtje wind. U begrijpt, het is een beetje een pufdag vandaag. Het is echter alweer enige dagen geleden dat U de meest recente editie van "een zonnig avontuur" mocht ontvangen. Hoe warm het dan ook is, toch is het de hoogste tijd U bij te praten over de gebeurtenissen van de afgelopen paar dagen.

Het feit dat U enige dagen het actuele nieuws vanaf dit eiland hebt moeten missen valt met name te wijten aan het feit dat de jongste olijkerd, Levi geheten, afgelopen zaterdag verjaarde. Immers, er moesten diverse inkopen worden gedaan en er werd de nodige visite ontvangen. Echter, daarnaast ontving het ventje van vriend Rob een wel heel bijzonder cadeau. Het kereltje ontving namelijk een heuse moestuin. Tenminste, vriend Rob had de noodzakelijke attributen, zoals potgrond, planken en worteldoek, aangeschaft om onmiddellijk daarna Huize Hoofdredacteur te gaan verlaten om duikles te volgen. U begrijpt het al: Uw Hoofdredacteur diende te zagen en te schroeven om een eerste concept moestuin in elkaar te zetten. Overigens, het moet gezegd, de zondag die daarna volgde werd dit eerste concept door vriend Rob omgetoverd tot een definitieve moestuin. De jongste olijkerd bracht er, uitermate serieus, een grote verscheidenheid aan zaden in aan. Zo zal er dan ook binnenkort kunnen worden gesmuld van rode en witte radijs, kool en Chinese groente. Uw Hoofdredacteur is benieuwd naar het resultaat.

Het verblijf van vriend Rob op Curaçao loopt morgen ten einde. De afgelopen week heeft hij, bijna dagelijks, duiklessen gevolgd. Afgelopen zaterdagmiddag diende hij examen af te leggen waarbij hij cum laude slaagde.  Samen met Moeder de vrouw, de familie Angelus en de familie Pinoccio werd dan ook gisteren nog een duik gemaakt, en wel in de baai van Bluebay. Een enorme murene werd gespot en er werden weer veel fraaie vissen gezien. Vriend Rob is ten zeerste onder de indruk van het onderwaterleven, net als Moeder de vrouw overigens. Concluderend valt dan ook wel te stellen dat het een prima week is geweest: er werd heerlijk gekookt en gegeten met daarnaast regelmatig een duik in het zilte zeewater rond Curaçao. Moesten we dus nog maar eens overdoen. Mevrouw Angelus verwonderde zich erg over de effecten van het leven onder water: "Alles lijkt veel groter onder water. Dat is zo leuk voor Ronald (de heer Angelus). Plots lijkt hij veel groter dan zijn 1 meter 60. Leuk of niet?" Uw Hoofdredacteur hield zich maar angstvallig stil maar kan zich wel voorstellen waarom de heer Angelus zoveel en zo vaak onder water verblijft.

Morgen vangt het normale leven dus weer aan. Vanaf vandaag zat de vakantie van de Olijke Twee er al op en vanaf morgen moet ook Moeder de vrouw weer aan de slag. Vriend Rob vliegt morgen terug naar het verre Nederland. De rust keer dus weer wat terug in Huize Hoofdredacteur. Dat is ook goed voor U. Want door het terugkeren van die rust bent U weer wat verzekerd van een periodieke uitgave van "een zonnig avontuur."

Wordt vervolgd.....

Een tandje erbij (of juist niet)....

Op het zonnige eiland Curaçao is het vandaag vrijdag 13 april 2012. Het is heerlijk weer op dit zo fraaie eiland, een mooi vooruitzicht op het weekeinde lonkt. Uw Hoofdredacteur had het niet gemakkelijk tijdens de werkdag van vandaag. Het konijn, dat vriend Rob gisterenavond voor het diner bereidde, lag hem zwaar op de maag. Het moet overigens gezegd: het smaakte allemaal weer eens voortreffelijk, hetgeen vanzelfsprekend ook gezegd kon worden over de bijpassende wijnen die konden worden genuttigd. Vanavond wacht waarschijnlijk een, met garnaaltjes gevulde, pijlstaartinktvis. Uw Hoofdredacteur laat zich graag verrassen, maar gaat er op voorhand maar vast weer vanuit dat het geheel wederom heerlijk zal smaken.

In een eerdere editie van "een zonnig avontuur" werd al melding gemaakt van de verjaardag van de jongste olijkerd, Levi geheten. Morgen viert hij zijn vijfde verjaardag. In de aanloop naar die heuglijke dag, had het ventje bedacht dat hij moest leren fietsen zonder zijwieltjes. Immers, binnenkort viert hij zijn kinderfeestje op het zogenaamde fietsverkeerpark. En dan is het natuurlijk wel zaak om te kunnen fietsen zonder die wielen aan de zijkant. Weken van training volgden dan ook. Begeleid door Moeder de vrouw, die voor deze gelegenheden steevast was gehuld in sportkleding, deed het mannetje pogingen zijn evenwicht te bewaren. Helaas, het leidde niet tot het gewenste resultaat. Wat wel tot resultaat leidde, was zijn losse voortand. U moet weten dat, het is alweer enige maanden geleden, het mannetje die dag een vriendje te spelen had. Dat vriendje, Farid geheten, liet per ongeluk een grote bak gevuld met water vallen op de voortandjes van de jongste olijkerd. Het gevolg laat zich raden: twee losse voortanden. En, nu was het zover. Het mannetje kwam naar Uw Hoofdredacteur gelopen en vroeg: "Pap, kun je mijn tand er al uittrekken? Hij zit namelijk heel erg los!" Uw Hoofdredacteur pakte de tand, trok eraan en floep, daar was de tand eruit. Trots als een pauw straalde het ventje van oor tot oor, hetgeen overigens ineens geen gezicht meer was. En zo kon het dan ook zijn dat het mannetje gisterenavond, toen hij door Uw Hoofdredacteur onder de wol werd gestopt, zei: "Het is wel heel erg jammer Pap. Nu ben ik zaterdag al vijf jaar en is het me niet gelukt om van die zijwielen af te komen. Wat wel heel erg mooi is, is dat ik nu nog vier jaar ben en toch al een tand kwijt ben. Zo kan ik toch wel trots zijn op mezelf. Vind je ook niet Pap?"

De oudste olijkerd, Julia geheten, geniet vandaag van de laatste dag van haar zogenaamde vakantieplan. De gehele week namelijk, verbleef zij dagelijks een dagdeel op de theaterschool om zich te bekwamen in zang, dans en drama. De thema's wisselden dagelijks, de ene keer handelde het om sprookjes, de andere keer kwam dochterlief thuis met de melding: "Vandaag heb ik geoefend in allerlei emoties. Leuk joh!" En vanochtend was het dus de laatste morgen waarop naar de theaterschool diende te worden afgereisd. Vandaag stond in het teken van een finale uitvoering. Vast en zeker zal het meiske een van de hoofdrollen hebben vertolkt. Het is immers zo dat zij eigenlijk al jarenlang goed kan toneelspelen zonder daarvoor ooit naar school te zijn geweest. Maar goed, in het kader van de grootse internationale carrière die zij zichzelf ten doel heeft gesteld, kan een beetje bijscholing geen kwaad.  

Het team wat op Curaçao werkt is, nu de heer Angelus is teruggekeerd vanuit het koude Nederland, inmiddels weer geheel compleet. Ook Jumping Paul is veilig teruggezonden vanaf het piepkleine eiland Saba. Beiden hadden wel genoten van hun (korte) vakantie, maar lieten tevens weten erg blij te zijn om weer op Curaçao aan te kunnen komen. De heer Angelus vond het in Nederland vooral koud en verheugde zich zeer met een hernieuwde kennismaking met het warme zeewater. De heer Jumping Paul vond Saba en het vliegtuigje wat hem er heen bracht vooral klein. Het was goed hen beiden weer te treffen. De komende weken kan er dan ook weer in gezamenlijkheid worden gewerkt aan een ingewikkelde klus in de zon. Dat dan weer wel!

Wordt vervolgd.....  

Een jonge eend, een pijlstaartinktvis, een konijn en drie kwartels!

Het is op Curaçao vandaag donderdag 12 april 2012. Het is alweer enige dagen geleden dat er een laatste editie van "een zonnig avontuur" kon verschijnen. De reden daarvoor is gelegen in het bezoek dat kortgeleden arriveerde in Huize Hoofdredacteur. Vriend Rob is namelijk voor een dikke week te gast op dit zo fraaie eiland. Nu moet U weten: vriend Rob is verzot op lekker eten en is een specialist in het produceren van copieuze maaltijden. Echter, het handelt dan meestal niet om slechts wat aardappelen, groente en een stukje vlees. Nee, integendeel! Allereerst wordt, in een der aanwezige kookboeken, een passend recept uitgezocht. De te verzamelen ingrediënten worden aan een stuk papier toevertrouwd waarna het grote feest der boodschappen doen kan gaan beginnen. U begrijpt het al, juist dat doen van inkopen maakte dat Uw Hoofdredacteur niet eerder aan het schrijven van een actuele editie toe kon komen.

Wat was namelijk het geval? Welnu, zoals beschreven: er werden een drietal recepten uitgezocht. Het hoofdbestanddeel van de in te kopen goederen laat zich definiëren als volgt: een jonge eend, een mals konijn, een pijlstaartinktvis en kleine garnaaltjes. "Daarnaast ook graag drie kwartels meenemen", zo berichtte vriend Rob. Terwijl deze vriend zelf op pad ging om zijn eerste duikles te gaan meemaken, diende Uw Hoofdredacteur even deze beperkte hoeveelheid goederen te gaan inkopen. Nog snel maakte Rob een laatste opmerking: "Je moet geen Chinese eend meenemen hoor! Je kunt zien dat de eend Chinees is aan zijn lengte. Als het een uitgerekt ding is, dan komt hij uit China!"

Na dank te hebben gezegd voor dit wetenswaardige feit, kon Uw Hoofdredacteur eindelijk op pad gaan. Nu was het wel zo dat enige twijfel al bij voorbaat de kop opstak. Uw Hoofdredacteur had immers, nog nimmer te voor, een kwartel op dit eiland kunnen waarnemen. Hetzelfde geldt trouwens ook voor een jonge eend en ook konijnen komen er niet al te veel voor. Na uren supermarkten te hebben doorlopen had Uw Hoofdredacteur dan ook slechts een, diepgevroren dat dan weer wel, konijn kunnen scoren. Van de overige artikelen bleek het onmogelijk te zijn om die te bemachtigen. Althans, tot Moeder de vrouw een lumineuze inval kreeg door zich te herinneren dat aan de andere zijde van het eiland een enorme hypermarkt was geopend. Tezamen met vriend Rob werd gisteren een bezoek gebracht aan deze enorm grote winkel. Het water liep hem uit de mond bij het bekijken van de aanwezige voorraad. Een eend? Geen enkel probleem om deze uit een diepvries te toveren. Ook de pijlstaartinktvis leverde niet al teveel problemen op. Slechts de kwartels bleken niet voorhanden, een kniesoor die daar echter op let. Uw Hoofdredacteur is dan ook zeer benieuwd naar het resultaat hedenavond. Het zal wel een bijzonder maaltje worden!

Nog twee dagen, dan is het zover. Komende zaterdag, 14 april 2012, verjaart immers mijn allergrootste kleine vriend, Levi geheten. Het mannetje wordt die dag vijf jaren oud en kan bijna niet wachten tot het zover is. Al weken tevoren had hij een gigantische verlanglijst opgesteld; het kopen van een passend cadeau was dan ook voor Uw Hoofdredacteur geen al te groot probleem. Het opstellen van uitnodigingen voor een kinderfeestje leverde echter beduidend meer problemen op. Het ventje had namelijk besloten dat hij die uitnodigingen, ongeveer 20 in getal, beslist zelf zou willen maken. Na een viertal uitnodigingen te hebben gefabriceerd, was het kereltje het wel zat: "De rest doen we een andere keer wel hoor. Ik kan er toch elke dag een paar maken?" Hij bleek nadien niet echt meer te motiveren om het werk af te gaan maken. Althans, tot op het moment dat aan hem werd uitgelegd dat het aantal cadeautjes zou corresponderen met het aantal uit te nodigen kinderen. Uw Hoofdredacteur gaat er dan ook maar van uit dat de resterende uitnodigingen vanavond zeker gereed zullen zijn.

Wordt vervolgd.....  

In "the Dutch Mountains."

Vandaag is het maandag 9 april 2012 op Curacao. Het is Tweede Paasdag en het is tevens "de dag na...". De dag na de bekerfinale voetbal tussen PSV en Heracles wel te verstaan. Uw Hoofdredacteur heeft de kater van de, overigens verdiende, nederlaag inmiddels weer wat verwerkt. Het moet gezegd, het viel Uw Hoofdredacteur wel enigszins tegen. Hij had zich namelijk ten zeerste verheugd op een uitermate spannende voetbalwedstrijd, maar daarvan was helaas geen enkel moment sprake. Gelukkig lieten vele vrienden en bekenden, welke per bus waren meegereisd naar het stadion van de Kuip te Rotterdam, weten dat het, ondanks de dikke nederlaag, toch wel een uitermate gezellige dag was geweest. De sfeer in het stadion was geweldig geweest, hetgeen trouwens op het beeldscherm te Curaçao ook uitermate goed te zien was. Trots overheerste dus toch! Gelukkig maar en wellicht volgend jaar dan maar beter.

Moeder de vrouw heeft de smaak van het leven onder water helemaal te pakken. En zo kon het zijn dat zij gisteren, voor de elfde maal achtereen alweer, een duik maakte in de diepe wateren rond dit fraaie eiland. Dit keer voerde de duiktrip naar de schitterende riffen van Blue Bay. Er werden weer vele vreemdsoortige, edoch zeer mooi gekleurde, bewoners der zee aangetroffen. In gezelschap van een drietal andere duikers werd ondermeer een mooi zeepaardje gespot en trof de heer Pinoccio, later op de dag, een enorme schildpad aan. U ziet, het is maar goed dat je, wanneer je gaat zwemmen, niet weet welke vreemde creaturen zich onder de zeespiegel bevinden. Althans, dat geldt dan voor Uw Hoofdredacteur.

Ook op Curacao is dus sprake van Paasdagen. U begrijpt, er dient dan te worden geknutseld opdat even later een eierenzoektocht georganiseerd kon worden. Al vroeg in de ochtend was Moeder de vrouw, vergezeld door de Olijke Twee, druk met het koken en beschilderen van eieren. Deze fraaie exemplaren werden vervolgens verstopt in de tuin rond Huize Hoofdredacteur waarna ze weer werden opgezocht door de Olijke Twee. Het was dan ook een geschreeuw van jewelste op de vroege ochtend. "Ben ik warm of ben ik koud Mam? Waar is dat ei toch? Wat een stom spel zeg!" zo liet dochterlief, de oudste olijkerd met enige regelmaat weten. Al met al bleken de olijkerds het echter toch wel heel erg leuk te vinden dat er een zodanige paasspeurtocht was georganiseerd.

Enige tijd geleden berichtte Uw Hoofdredacteur al, in een eerdere editie van "een zonnig avontuur", over de reislust van de heer Jumping Paul. Deze was immers de afgelopen dagen, via Sint Maarten, op weg naar het kleinste stukje Caribisch Nederland: Saba geheten. Gisteren ontving Uw Hoofdredacteur de eerste afbeeldingen van Jumping Paul. Deze afbeeldingen maakten duidelijk dat hij, in een zeer klein vliegtuigje, was geland op een van de kortste landingsbanen ter wereld. Met andere woorden: hij was gearriveerd op Saba, welk eiland door Jumping Paul onmiddellijk was omgedoopt tot "the Dutch Mountains." Jumping Paul bleek uitermate goed voorbereid op een verblijf in deze rotsachtige omgeving. Slechts met een paar teenslippers aan zijn voetjes bleek het nog een hele klus te zijn om een bergje te beklimmen. Hoe het ook zij: Jumping Paul had het helemaal naar zijn zin, zo liet hij weten. Vandaag zal hij weer terugkeren op het fraaie eiland Curaçao waarna er weer een nieuw hoofdstuk aan zijn reisverslag kan worden toegevoegd. Uw Hoofdredacteur is uitermate benieuwd wat de volgende reisbestemming zal gaan worden.  

Wordt vervolgd.....