Ouderlijk gezag?

Het gebeurt niet vaak, maar soms dus wel. Soms zit je nu eenmaal in een dip. Dat kan immers soms gebeuren? En zo kan het dan ook zijn dat Uw Hoofdredacteur, om drie uur in de nacht van zaterdag op zondag de 22e december 2013, in een fikse dip zit. Helaas. Wat is er dan aan de hand? zo zult U zich wellicht afvragen. Is Uw Hoofdredacteur uit huis gezet? Heeft hij verkeerde dingen uitgevreten? Nee hoor, niets van dat al! Uw Hoofdredacteur is simpelweg door zoonlief Levi uit zijn echtelijke sponde verdreven. Het is namelijk als volgt. De Olijke Twee genieten vakantie. En wat gebeurt er in de vakantie? Juist! De verveling slaat toe. Althans bij beide olijkerds. En, zo kon het dan ook zijn dat dochterlief Julia vanmiddag haar vriendin Sophie te spelen, en vervolgens te logeren vroeg. Nu is dat op zich geen enkel probleem, ware het niet dat door de logeerpartij de jongste olijkerd, Levi geheten, een alternatieve slaapplaats diende te gaan zoeken. Immers, normaliter slaapt hij bij zijn zusje op de kamer omdat er dan minder spoken zijn!

Een plekje had het mannetje snel gevonden: "Ik slaap gewoon lekker bij Mama en  bij jou Pap. Van mij zul je geen last hebben, het bed is immers groot genoeg?" Nu zag Uw Hoofdredacteur de bui al hangen, het ventje zit en ligt immers geen minuut stil. Maar goed, het is vakantie en je gunt je bloedjes van kinderen toch wel enig vertier? Toestemming werd dus al snel gegeven en, het moet gezegd, het werd een heel gezellige middag en avond. Tot op het moment van slapen gaan. Het kleine ventje had het bed van Uw Hoofdredacteur al behoorlijk voorverwarmd toen Uw Hoofdredacteur poogde de bedstee te beklimmen. Helaas. Het plaatsje waarop Uw Hoofdredacteur normaliter zijn hoofd te rusten kon leggen, bleek bezet. Na enig geduw gelukte het Uw Hoofdredacteur om een paar vierkante centimeter te claimen. Het bezit bleek overigens van zeer korte duur! Van alle kanten werd er geduwd en gepoogd om Uw Hoofdredacteur zover te krijgen dat hij zijn kostbare bezit zou opgeven. Welnu, het is nu drie uur in de ochtend hetgeen zoveel wil zeggen als is de onverlaat in zijn poging geslaagd. Uw Hoofdredacteur heeft de logeerkamer betrokken, maar is inmiddels het stadium van vermoeidheid wel voorbij! Tijd om U dus maar even te voorzien van een nieuwe editie van "Een Zonnig Avontuur."

Het was sowieso de dag van de jongste olijkerd. Al vroeg in de ochtend zocht hij Uw Hoofdredacteur op met het volgende vraagstuk: "Hoi Pap. Mag ik even wat vragen? Tot welke leeftijd moeten kinderen eigenlijk doen wat hun ouders zeggen?" Uw Hoofdredacteur berichtte het ventje dat hij, tot op 18 jarige leeftijd, naar zijn ouders zou moeten luisteren. "Eens even kijken. Ik ben nu zes. Dan moet ik dus nog twaalf jaar doen wat jullie zeggen? Dat is wel heel lang! Kunnen we het afmaken op dertien jaar Pap? Daar zou ik wel mee kunnen leven," zo wist het ventje. Terwijl Uw Hoofdredacteur, stikkend van het lachen, het ventje vertelde dat hij het aanbod serieus in overweging zou nemen, was inmiddels de plaats van bestemming, de wekelijkse knutselles, bereikt. Snel werd het mannetje uit de auto gezet om meerdere, en lastige, vragen te omzeilen. Na een uur of twee stond het ventje weer gereed. Met zijn knutselprodukt aan zijn lijf. "Kijk eens Pap! Ik heb een Kerst T-shirt gemaakt. Ik heb zelf beslist hoe het zou moeten worden. Ik denk dan ook dat ik nu al wel kan beslissen wat goed voor me is. We hoeven dus niet te wachten tot ik dertien ben. Voortaan zoek ik het zelf wel uit! Maar, als we zo thuis zijn Pap, wil je dan even wat te drinken voor me in doen. De ranja staat altijd zo hoog in de koelkast. Dan kan ik er zelf niet bij. Is dat goed Pap?"

 

Wordt vervolgd.....