Het openbare leven
op het zo fraaie eiland Curaçao ligt vandaag, nu het woensdag 11 december 2013
is geworden, zo goed als volledig stil. Wat is er dan aan de hand, zo zult U
zich wellicht afvragen. Welnu, alle ambtenaren op dit eiland, en dat zijn er
nogal wat, hebben besloten om vandaag te gaan vergaderen onder werktijd.
Althans, zo luidt de titel. In de praktijk echter betekent dit dat men zich zal
gaan vervoegen op een, door de diverse vakbonden, aangewezen plek om aldaar met
elkaar uitvoerig van gedachten te gaan wisselen. Een verkapte staking dus
eigenlijk! De reden daarvoor is gelegen in het voornemen dat de Regering heeft
uitgesproken. Men wil de overheidsuitgaven terugdringen en de overheidsfinanciën
structureel gezond maken. Er dient dan ook enorm bespaard te gaan worden op de
personeelslasten hetgeen betekent dat ondermeer de VUT-regeling wordt
afgeschaft, loontreden worden opgeschort en het vakantiegeld wordt gehalveerd.
U begrijpt: de rapen zijn gaar! In het instituut waar collega Bullie en Uw
Hoofdredacteur normaliter hun dagelijkse werkzaamheden verrichten, zal het
vandaag dan ook waarschijnlijk bijzonder rustig zijn voor wat betreft de
personele bezetting. Ook verschillende scholen zullen hun deuren niet openen en
er kan gerust door het rode licht worden gereden vandaag omdat de
politieambtenaren andere prioriteiten hebben gesteld. Een dag om de kalmte en
rust te bewaren dus, zo lijkt het althans Uw Hoofdredacteur.
Nu de Goedheiligman
het mooie eiland Curaçao weer heeft verruild voor zijn Spaanse woning, achtte
Moeder de vrouw de tijd rijp om afscheid te gaan nemen van allerhande goederen
die herinnerden aan de Sint. Met andere woorden: de klas diende te worden opgeruimd.
Op zich was dat niet een heel erg ingewikkelde klus, echter de zogenaamde
"Pietenbaretten" leverden een fiks probleem op. Wat was namelijk het
geval? Welnu, Moeder de vrouw bleek te beschikken over een twintigtal van zulke
baretten, reden om haar leerlingen te vragen van wie nu eigenlijk welke baret
zou zijn. Een tiental baretten kon derhalve gemakkelijk worden teruggegeven aan
de rechtmatige eigenaar. De overige baretten waren van de school, zo vertelden
de leerlingen. Dat op zich was al uitermate vreemd te noemen; Moeder de vrouw
kon zich niet herinneren dat de school ook maar enige baret in voorraad zou
hebben gehad. Een ultieme poging werd gewaagd om de meest fraaie baret te
slijten: "Van wie is deze mooie baret?" Een der leerlingen, laten we
hem kleine Piet noemen, stak voor de zevende keer zijn vinger op. "Die is
van mij Juf", zo berichtte het Pietje. 
Nu had Moeder de
vrouw inmiddels wel haar bedenkingen bij het kleine Pietje, maar toch gaf zij
het mannetje het voordeel van de twijfel. Keurig overhandigde zij het ventje
het mooie hoofddeksel. "Ik vraag straks even aan jouw Papa of het klopt
hoor", zo liet Moeder de vrouw weten. En, aldus geschiedde. Echter, zoals
het vaders wel vaker gaat wanneer lastige vragen worden gesteld, bleef Papa het
antwoord schuldig. "Ik vraag het thuis wel even na en laat het U
weten", zo wist de vader van kleine Pietje te melden. Thuisgekomen, moe
van een dag noeste arbeid, zette Moeder de vrouw zich eens even rustig achter
haar computer. Haar favoriete programma, Facebook, werd opgestart en
verschillende nieuwsfeiten werden geabsorbeerd. Tot Moeder de vrouw plots bij
een foto kwam welke was geplaatst door vriendin Michelle du Vin. Op de foto:
zoonlief Levi met op zijn hoofd een fraaie baret. Wat bleek nu het geval te
zijn? Welnu, Moeder de vrouw had alle Sinterklaasattributen van de Olijke Twee
tijdelijk meegenomen naar haar school. De meest fraaie baret, welke dus
inmiddels was geclaimd door kleine Pietje, bleek eigendom van haar eigen zoon.
Het is Uw Hoofdredacteur inmiddels volledig duidelijk: Moeder de vrouw is hard
aan vakantie toe!
Wordt vervolgd.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten