Het is zondagavond 30 oktober 2011 op het vandaag snikhete eiland Curaçao. Het is bijna half zeven in de avond en Uw Hoofdredacteur heeft geen droge draad meer aan zijn lijf. De beste plaats om te zitten is dan ook buiten, binnen is het alsof er sprake is van één grote sauna. Het is dus zondagavond, wat betekent dat het weekeinde haar einde weer nadert. Twee vrije dagen die werkelijk voorbij gevlogen zijn. Maar, hoewel de tijd op dit eiland vliegt, het was wel weer een heerlijk weekeinde waarin weer het een en ander gebeurde. Zoals gewoonlijk kunt U er alles over lezen in deze editie van “een zonnig avontuur.”
Het was een in alle opzichten rustig weekeinde in Huize Hoofdredacteur. Een weekeinde dat op zaterdag, zoals wekelijks het geval is, begon met de zwemles van de jongste olijkerd. En, geïnteresseerde lezers zullen zich dat inmiddels zeker herinneren, dat is de dag dat Uw Hoofdredacteur meestal wat langer dan gebruikelijk in zijn mandje kan blijven liggen. Zo ook dus deze zaterdag, die voor Uw Hoofdredacteur eerst een aanvang nam met een eerste kopje koffie zo tegen half tien in de ochtend.
Moeder de vrouw ging met de zwemkampioen in spé op pad en Uw Hoofdredacteur bleef achter met dochterlief, de oudste olijkerd. Het meiske verhaalde Uw Hoofdredacteur op de meest fraaie verhalen, die in de kern welhaast allemaal draaien over de toekomst die zij voor zichzelf aan het uitstippelen is. Actrice, zangeres, het maakt niet uit, als de loopbaan maar leidt tot onmetelijke roem. Edoch, vooraleer de toekomst definitief kon worden bepaald, maakte dochterlief Uw Hoofdredacteur deelgenoot van haar grootste wens. “Pap, weet je wat mijn allergrootste wens is? Ik zou namelijk dolgraag even een paar rondjes op mijn fiets op straat willen rijden. Ik kan nu immers fietsen zonder zijwieltjes. Dat is dus echt mijn grootste wens. Zou je dan ook even met me de straat op willen gaan Pap?” En, aldus geschiedde. Vele rondjes werden gefietst en vol trots liet het meiske zien hoe goed haar dat af ging. Kort daarna keerde Moeder de vrouw met de kleine zwemmer in Huize Hoofdredacteur terug. Dochterlief greep onmiddellijk haar kans: “Weet je wat mijn grootste wens is Mam? Ik zou namelijk dolgraag even een paar rondjes op mijn fiets op straat willen rijden. Ik kan nu immers fietsen zonder zijwieltjes. Dat is dus echt mijn grootste wens. Zou je dan ook even met me de straat op willen gaan Mam?” Moeder de vrouw, die zich eigenlijk had voorgenomen om even een uurtje te gaan sporten, bedacht zich geen moment. “Ik trek even mijn sportkleding aan opdat ik hard met je kan meelopen wanneer jij fietst. Wacht maar even.” En zo geschiedde. Zo ongeveer anderhalf uur later keerden beiden terug. Uitgeput en ten zeerste bezweet. Dochterlief liet fijntjes weten “dat het voor vandaag wel even genoeg was.” Waarvan akte! Des avonds werd koers gezet naar het Riffort om aldaar een heerlijke maaltijd te gaan nuttigen bij de Mexicaan. Zoals altijd, het smaakte weer overheerlijk en de Olijke Twee vermaakten zich opperbest met de muziek die ten gehore werd gebracht. Al met al, een heerlijke zaterdag.
De dag van vandaag, zondag dus, begon voor Uw Hoofdredacteur zoals altijd in alle vroegte. Om zes uur in de ochtend meldde zich de eerste olijkerd, op de voet gevolgd door nummer twee. Na het gebruikelijke ritueel van boterhammen smeren en de beiden te hebben voorzien van drinken, viel Uw Hoofdredacteur even in een zwart gat. Wat was namelijk het geval? Welnu, normaliter kon Uw Hoofdredacteur vanaf half zeven op de vroege zondagochtend, via het World Wide Web, live de voetbalwedstrijden uit de Nederlandse competitie volgen. Echter, het bleek Uw Hoofdredacteur alras dat Nederland in de afgelopen nacht was overgegaan tot het invoeren van de zogenaamde wintertijd. De voetbalwedstrijden konden dan ook pas eerst vanaf half acht worden aanschouwd. Maar goed, een kniesoor die erop let. Want het vervolg mocht er zeker zijn, met veel mooie doelpunten. Inmiddels had zich ook Moeder de vrouw gemeld.
Zij diende namelijk met dochterlief te gaan afreizen naar het plaatselijke fietsverkeerspark om daar de verjaardag van een klasgenootje van dochterlief te gaan vieren. De fiets mocht mee, dat dan weer wel. Zoonlief bleef achter bij Uw Hoofdredacteur, zo liet hij weten. “Pap, ik wil namelijk graag even een shirt van je aan en een bijpassende stropdas dragen. Dan voel ik me echt een kleine Papa, weet je. Mag dat dan Pap?” Uw Hoofdredacteur vond het prima, waarna het ventje passend gekleed weer tevoorschijn kwam. Na enige tijd deelde hij mede dat het “nu tijd werd om bomen te gaan beklimmen.” Nu heeft Huize Hoofdredacteur de beschikking over een tweetal grote bomen, waar het mannetje in no time bleek in te zijn geklommen. Hij durfde er niet meer uit, zo liet hij even later weten. Vanzelfsprekend gaf dat Uw Hoofdredacteur de gelegenheid om in alle rust de wedstrijden te bekijken, haha….
Wordt vervolgd…..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten