Doortrappers.....

Op het fraaie eiland Curaçao is het vandaag zondag 23 oktober 2011 geworden. Een schraal zonnetje staat aan de lucht en de temperatuur is bijzonder aangenaam. Het is namelijk al een aantal dagen minder warm en bij tijd en wijle behoorlijk regenachtig. Ook de zee was bijzonder ruw de afgelopen dagen. Zo ruw zelfs, dat de pontjesbrug in Punda naar de oever werd gehaald en de veerbootjes uit de vaart werden genomen. Zo kon het gebeuren dat, wanneer er van Otrabanda naar Punda moest worden gereisd, het vervoer per busdienst moest plaatsvinden. Het regenseizoen is waarschijnlijk echt begonnen op het eiland. Het is dus zondag vandaag, en de afgelopen dagen gebeurde er wel weer het een en ander op Curaçao. Zoals te doen gebruikelijk, kunt U er ook ditmaal alles over lezen in een nieuwe editie van “een zonnig avontuur.”

Afgelopen vrijdag was het weer eens zover. Zoals de laatste twee jaar al een goed gebruik was geworden, kwam Guus Meeuwis ook dit jaar optreden op het strand van Mambo Beach. Verschillende collega’s zouden het concert, dat over het algemeen zeer druk bezocht wordt, gaan bijwonen. Zo trokken de familie Angelus en de familie Pinoccio naar het podium waarop Guus zijn fraaie liederen ten gehore zou brengen. De heer Angelus hield het de volgende dag bij een korte edoch veelzeggende tekst: “feeling brak, brak, brak…. Hoofd: kedeng, kedeng!” U begrijpt het waarschijnlijk al wel, de avond is vast bijzonder geslaagd geweest.

Gisteren klonk, zo tegen een uur of twaalf in de middag, de alarmtoon van Skype op de computer in Huize Hoofdredacteur. Er was een oproep van de 95% Fries, zo meldde het systeem. En inderdaad, toen Uw Hoofdredacteur de oproep beantwoordde, verscheen het hoofd van de 95% Fries (met in zijn hand een heerlijk flesje Amstel) op het computerscherm. Hij wilde eens even bijpraten, nadat hij al eerder een Skypegesprek met de (veel) rustiger Fries had gevoerd, zo liet hij weten. Het ging hem goed in Nederland, al dacht hij nog wel iedere dag op zijn minst een kort moment aan het leven op Curaçao. U ziet, wat een impact het kan hebben om een aantal jaren in het buitenland te werken. Ook de 95% Friese eega ging het bijzonder goed, zij zag er in ieder geval behoorlijk weldoorvoed uit. Al met al, bijzonder leuk om weer eens even bij te praten en goed te horen dat de draad van het leven in Nederland weer prima kon worden opgepakt.

Aan het begin van de avond meldde zich bij Huize Hoofdredacteur de oppas, Tante Sheila geheten. Tante Sheila was jarenlang de juffrouw op de peuterspeelzaal voor de Olijke Twee. In haar vrije tijd kan men haar echter ook als oppas inhuren en dat leek Moeder de vrouw voor de zaterdagavond wel een goed idee. Bevrijd van de beide olijkerds togen Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur naar het Riffort te Otrabanda om aldaar eens even een lekkere maaltijd te gaan nuttigen bij de plaatselijke Mexicaan. Daarna werd het hoog tijd om een voorstelling in de plaatselijke bioscoop te gaan bijwonen. Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur hadden hun zinnen gezet op het bekijken van de recent uitgebrachte rolprent “All Stars, the Old Stars.” Nou, Uw Hoofdredacteur kan U het aanschouwen van deze film beslist aanraden. Er werd enorm gelachen om de film, die de ene na de andere absurde situatie bevat. Met name de voetbalwedstrijd tegen de, op een naturistencamping verblijvende Duitsers, deed Uw Hoofdredacteur schuddebuiken van het lachen. Mocht U dus in de gelegenheid zijn, mis deze film zeker niet!

Vanochtend was het weer eens als vanouds. Al om vijf uur in de ochtend stond dochterlief naast het bed van Uw Hoofdredacteur, die dientengevolge al behoorlijk bijtijds aan de koffie zat. Gelukkig was een bijkomstigheid dat, via het World Wide Web, vanaf half zeven in de ochtend de voetbalwedstrijd tussen het hoofdstedelijke Ajax en het Rotterdamse Feyenoord kon worden gevolgd. Dat maakte het vroege opstaan in elk geval draaglijker. Nadien, toen ook Moeder de vrouw de echtelijke sponde had verlaten, kwam Moeder de vrouw met wederom een uitstekend idee. “Het lijkt me goed wanneer we de beide olijkerds vanochtend eens even leren te fietsen zonder zijwieltjes. Als we een tijdje hard met ze meelopen, dan hebben ze het waarschijnlijk in no time onder de knie,” zo liet zij Uw Hoofdredacteur weten. Uw Hoofdredacteur, die een goed idee meestal wel op waarde weet te schatten, pompte de banden van de beide fietsjes op, verwijderde de zijwieltjes en sloeg een kruis. Daarna werd het tijd om de beide olijkerds kennis te laten maken met de wet der zwaartekracht. Het moet gezegd, het begin was veelbelovend. Met name de jongste olijkerd, Levi geheten, lijkt het met enig oefenen wel tamelijk snel onder de knie te krijgen. Dochterlief, dat is een geheel ander verhaal. Al op het moment dat zij het fietszadel beklimt, brengt zij geluiden voort die een gemiddelde sirene van een brandweerauto niet zouden misstaan. En, na een behoorlijke valpartij nam het volume alleen nog maar toe. Met andere woorden, dochterlief had het na een minuut of tien al wel bekeken. Zij wilde nog maar één ding, naar huis terug. Zoonlief hield het langer vol, althans tot op het moment dat Uw Hoofdredacteur, wiens shirt steeds meer op een vaatdoek ging lijken, volstrekt geen zuurstof meer tot zijn beschikking kreeg. Moeder de vrouw bracht het na afloop leuk: “Kinderen, het lijkt mij beter dat Papa jullie voortaan vasthoudt, hij heeft meer kracht dan Mama. Als Papa vanmiddag nog even met jullie oefent, en de rest van de week ook dagelijks een halfuur met jullie gaat trainen, dan kunnen jullie aan het einde van de week fietsen.” Mocht U dus, aan het eind van de komende week, een kreupel en enorm bezweet persoon tegenkomen, dan is het waarschijnlijk Uw Hoofdredacteur.

Wordt vervolgd…..