Het is kwart voor
zeven op zondagochtend 27 oktober 2013. Langzamerhand ontwaakt het zo prachtige
eiland Curaçao. Uw Hoofdredacteur daarentegen ontwaakte al een poosje geleden
toen zich, zoals te doen gebruikelijk op de vroege zondagmorgen, de jongste
olijkerd meldde aan de ouderlijke sponde. "Pap. Papa? Kom je? Ik wil zo
graag een kleurplaat van een zombie. Het is namelijk bijna Halloween!" zo
wist het mannetje. Uw Hoofdredacteur dacht in eerste instantie overigens dat er
een zombie aan zijn bed stond, maar dat bleek dus niet het geval. Het gaat, na
zijn bloederige val van de afgelopen week, gelukkig weer prima met deze
olijkerd, Levi geheten. Komende dinsdag zal de dokter opnieuw worden bezocht,
ditmaal om de hechtingen uit zijn hoofd te verwijderen. Zijn vriendje Hidde was
daar overigens al enige tijd druk mee bezig, in diens hoofd althans:
"Levi's vader? Dinsdag moet Levi naar de dokter of niet? Halen ze dan zijn
hersenen er weer uit?" U ziet, een spraakverwarring is maar zo de wereld
in geholpen.
Na dagen van
wachten was het gisteren dan eindelijk zover. Er meldde zich uiteindelijk een
heuse aircomonteur in persoon van de heer H. De heer H. was al enigszins op
leeftijd maar bleek nog tamelijk veel verstand te hebben van airco's en van
elektra. Al na korte tijd gelukte het de man om de stroomtoevoer in Huize
Hoofdredacteur volledig te repareren, waarna vervolgens ook de airco weer aan
de praat werd gekregen. Al na enige uren zaten de klussen voor de heer H. erop.
"Mocht U weer eens een storing hebben, belt U mij dan weer gerust. Vaak
kan ik niet op dezelfde dag dat U mij belt, maar binnen een week of twee nadien
is er altijd wel een gaatje te vinden. En, als het echt dringend is, dan kan ik
meestal wel binnen een week!" Uw Hoofdredacteur zwaaide met een blij
gemoed de heer H. uit. Nadien zou zich dan de volgende vakman moeten melden om
het toilet, dat eerder deze week door de vakman was losgeschroefd, weer op zijn
plaats te zetten.
Ditmaal hoefde Uw
Hoofdredacteur slechts een keer of vier te telefoneren en te wachten tot een
uur of drie in de middag alvorens een aftands wit autootje de oprit op kwam
rijden. Uit de auto kwam allereerst een groot stuk karton, hetwelk door de
vakman vakkundig onder de auto werd geplaatst. "Bon tardi, bon tardi. Ik
kom zo! Eerst even de auto verzorgen. Die lekt namelijk olie", zo wist
deze expert. Toen deze klus was geklaard begon het echte werk. Gedurende enige
uren kluste de expert er wat af. Aan het einde van de middag bleek dan ook
inderdaad dat bijna het gehele lijstje met mankementen was afgewerkt. Tijd voor
Uw Hoofdredacteur om vervolgens zelf zijn, door Moeder de vrouw opgemaakte
lijstje, te gaan afwerken. Met stip op een stond: het aanbrengen van waslijnen.
Nu was dat nog niet zo eenvoudig. Immers, Huize Hoofdredacteur wordt omringd
door een geweldige tropische tuin, waarbij ruimte voor waslijnen slechts tussen
de palmbomen viel te vinden. Goede raad was dan ook duur. Maar goed, Uw
Hoofdredacteur was er al snel uit. Wasgoed dient immers te drogen? Welnu, wat
ligt er dan meer voor de hand dan daarvoor de meest optimale condities te creëren?
Voortaan hangt de was van Moeder de vrouw dan ook behoorlijk droog. Het enige
risico op een buitje is gelegen in de sproeiers van de beregeningsinstallatie
in de tuin. Om dat op te lossen kan Moeder de vrouw het wasgoed dagelijks
tussen vier en vijf van de waslijnen halen! En de auto van Uw Hoofdredacteur kan trouwens
ook prima in de open lucht staan!
Wordt vervolgd.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten