Op het wederom zeer
hete eiland Curaçao is het vandaag zaterdag 5 oktober 2013 geworden. De dag is
al vele uren oud en in Huize Hoofdredacteur zijn al bergen werk verzet. Het is
immers zo dat het gezin Hoofdredacteur binnenkort haar boeltje dient op te
pakken om te gaan verkassen naar een andere woning. En, U begrijpt, dan dienen
er vele zaken in dozen te worden gestopt om de overhuizing te vergemakkelijken.
Met name Moeder de vrouw was vanochtend, terwijl Uw Hoofdredacteur nog heerlijk
op een oor lag, al druk doende om de boel in te pakken. Schilderijen moesten
van de muur, boeken van de plank en overtollige huisraad werd aan de weg gezet.
Inmiddels is die overtollige huisraad, van beeldjes tot koelkast, overigens
geheel verdwenen nu bleek dat verschillende passanten die boedel nog prima
konden gebruiken. Het wordt dus steeds leger in Huize Hoofdredacteur. En dat
terwijl de vakantie van Moeder de vrouw en de Olijke Twee eerst net is
aangevangen. Dat belooft dus nog wat de komende weken!
Gisterenmiddag was
het weer eens zover. Uw Hoofdredacteur ontving een telefoontje van het bedrijf
dat regelmatig vele goederen vanuit Nederland verscheept naar Curaçao. Er stond
weer een nieuwe container voor Uw Hoofdredacteur klaar bij de douane. Ditmaal
was het immense ding gevuld met ongeveer 30.000 kilo aan fitnessapparatuur. Uw
Hoofdredacteur berichtte de dame dat hij onderweg zou gaan naar de loods op
Brievengat om de toegangsdeur te openen opdat de container in de loods
geplaatst zou kunnen worden. Noodgedwongen diende zoonlief Levi, die in
gezelschap was van vriend Timo, mee te reizen. In de loods aangekomen waren de
beide knapen overigens niet meer te houden. Er werd geracet op een heuse
rollator en ook een karretje leverde de heertjes veel lol op. 
"Tuut,
tuut", weerklonk het op de straat. Een gigantische truck, met daarachter
de container, werd voor de loods gereden. "Bon tardi, bon tardi", zo
wist de chauffeur. "Ik rijd de container wel even voor U naar binnen
hoor!" Uw Hoofdredacteur keek nog eens even naar het enorme ding dat achter
de truck hing en vroeg aan de vrolijk lachende chauffeur of het gevaarte wel
door de deur zou kunnen. "Weet U zeker dat het past?" De chauffeur
keek Uw Hoofdredacteur geringschattend aan alvorens hij sprak: "Ik heb
mijn hele leven al een uitstekend gevoel voor verhoudingen. Ik doe dat gewoon
op mijn gevoel. En, mijn gevoel zegt dat het ook ditmaal precies past. Ik maak
een beetje vaart en U zult zien, het gevaarte staat in een mum van tijd in de
loods!" Er werd gas gegeven en de chauffeur zette de truck, op zijn
gevoel, in de achteruit. Meter voor meter schoof de container naar binnen. Tot
er plots een enorme knal weerklonk en de container vast bleek te zitten onder
de muur. De pui welhaast aan gort gereden. Het zat ditmaal klaarblijkelijk niet
helemaal goed met het gevoel van de chauffeur. "Mama Mia", sprak de
man plots in vloeiend Italiaans.
U begrijpt, het was
nog een heel gedoe om de truck weer los te krijgen. De container werd
uiteindelijk gestald op straat waarbij werd afgesproken dat men zich volgende
week wederom zal melden. Dan immers, is collega Bullie weer op het eiland en
dient de lading te worden gelost. Men zal dan de container, met de deuren
geopend, voor de ingang plaatsen opdat de lading uit het geheel kan worden
verwijderd. Wel dient er een bakje cement mee te worden genomen om de pui weer
wat in een normaal model te krijgen. "Piece of cake", zo berichtte de
internationaal chauffeur, "Ook metselen doe ik altijd op mijn
gevoel!"
Wordt vervolgd.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten