Het is woensdag 2
oktober 2013 geworden op het nog altijd snikhete eiland Curaçao. Nog altijd
waait er nauwelijks een zuchtje wind en de zee achter Huize Hoofdredacteur
vertoont dan ook alle uiterlijke kenmerken van een spiegel. Gelukkig verricht
Uw Hoofdredacteur deze week zijn werkzaamheden vanuit een tot koelcel gekoelde
vergaderruimte. Het enige wat enigszins lastig is, is het verlaten van die
ijskoude ruimte. Wanneer namelijk de buitenlucht wordt betreden en een
temperatuurverschil van ongeveer 15 graden wordt overbrugd, voelt dat gelijk
een mokerslag. Maar goed, Uw Hoofdredacteur wil volstrekt niet klagen. Het
leven in de buitenlucht, nu het binnen veel te warm is, kent immers vele
voordelen. Het is dus woensdag vandaag op dit mooie eiland, hetgeen betekent
dat er voor de Olijke Twee en voor Moeder de vrouw nog slechts enkele dagen
resteren alvorens het vakantie wordt. Zoonlief Levi had de consequenties
daarvan nog niet helemaal in de smiezen. "Pap, hebben we volgende week
vakantie? Is er dan ook geen muziekles? En, is er dan ook geen voetbal of
turnen? Och, wat jammer. Ik had veel liever gehad dat we geen school zouden
hebben!" Het ventje toonde zich dan ook uitermate verrast dat de vakantie
tevens betekende dat de school zou sluiten.
Na een drukke
werkdag gisteren keerde Uw Hoofdredacteur eerst tegen half zeven in de avond
huiswaarts. Hij werd begroet door Moeder de vrouw en beide olijkerds, een
bordje op tafel en een mooi verhaal. Wat was namelijk het geval? Welnu,
gisteren diende Uw Hoofdredacteur tussen de middag de beide olijkerds van hun
school te halen en een uurtje later af te leveren bij de school van Moeder de
vrouw. Zij zou de olijkerds even later dan weer meenemen richting Huize
Hoofdredacteur. U ziet, dagelijks dienen er nogal wat transportbewegingen te
worden geregeld! Uw Hoofdredacteur werd tevens verantwoordelijk geacht voor het
verstrekken van voedsel aan het immer hongerige tweetal. Daarvoor werd een
oplossing gevonden door de "Burger King" te gaan bezoeken. Nu was het
zo dat dit pand niet eerder door beide olijkerds was bezocht en de verrassing
bleek dan ook uitermate geslaagd.
Er werd iets
soortgelijks uitgeserveerd als de zogenaamde "Happy Meals" van
concurrent McDonald's, hetgeen de herkenbaarheid zeer ten goede kwam. "Wat
een leuke McDonald's is dit", verzuchtten de olijkerds met regelmaat
hardop. Toen, na de maaltijd, nog de gelegenheid werd gevonden een half uurtje
te klimmen in een nieuw speeltoestel, kon de dag der olijkerds helemaal niet
meer stuk. Nadat de overdracht van het tweetal had plaatsgevonden, keerde
Moeder de vrouw vervolgens met beiden naar huis. Er wachtte dochterlief immers
nog een pianoles. Echter, de pianoleraar was nauwelijks de deur uit, of de
zogenaamde verkleedkist werd gevonden. "Zullen we Vadertje en Moedertje
spelen Levi?" zo vroeg dochterlief. "Dat is goed! Dan ben ik broer en
jij bent zus!" zo berichtte zoonlief. Moeder de vrouw maakte snel een foto
van het uitgedoste tweetal. Dat werd echter niet zomaar geaccepteerd:
"Prima dat je ons portretteert, als je de foto maar niet onmiddellijk weer
op Facebook zet! Wij hebben immers ook wel degelijk recht op privacy hoor
Mam", zo wisten de beide olijkerds. Toen Moeder de vrouw meende daarmee
niet veel te maken te hebben en dientengevolge de afdruk toch plaatste op
Facebook, werd Uw Hoofdredacteur met het verhaal geconfronteerd. Gelukkig is
zijn empathisch vermogen groot en keerde de rust in Huize Hoofdredacteur snel
terug.
Wordt vervolgd.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten