De Troubadour.....

Het is nog zeer vroeg op de ochtend van woensdag 16 oktober 2013. Er lijkt maar geen einde te komen aan de hete zomer op dit zo fraaie eiland Curaçao. De temperaturen blijven onveranderd hoog, met uitschieters dik boven de dertig graden Celsius. Het is dus, voor een normale werkdag, weer een uitstekend klimaat. Uw Hoofdredacteur prijst zich dan ook uitermate gelukkig dat het dragen van een stropdas vandaag geen echte must is, al zal het sowieso een dag van afzien worden. De werkweek gaat alweer doormidden vandaag; het lijkt vaak wel alsof de tijd vliegt op Curaçao. De Olijke Twee maken zich op voor hun tweede schooldag na de vakantie en Moeder de vrouw lijkt diezelfde vakantie alweer helemaal vergeten te zijn. Met andere woorden: het gezin Hoofdredacteur zit weer in haar normale ritme. En dat is, met het oog op de verhuizing van komende vrijdag voor de boeg, maar goed ook!

Uw Hoofdredacteur schreef het U al eerder: gisteren was er de dag dat Uw Hoofdredacteur zich had voorgenomen om even snel de verhuizing van het telefoonabonnement te gaan doorgeven bij UTS, de locale provider. Gewapend met een, door Moeder de vrouw opgestelde, machtiging en voorzien van een tweetal paspoorten, vervoegde Uw Hoofdredacteur zich achteraan een lange rij wachtenden. Slechts een uurtje later werd de naam van Uw Hoofdredacteur al omgeroepen en kon Uw Hoofdredacteur zich melden aan het loket. Keurig vertelde Uw Hoofdredacteur dat er sprake zou zijn van een verhuizing waarbij Moeder de vrouw ook ingepakt zou worden om te worden meegevoerd. Nauwkeurig werd de machtiging bekeken waarna de dame achter het loket berichtte dat de verhuizing in behandeling zou worden genomen wanneer onmiddellijk de kosten zouden worden voldaan. Uitermate correct pinde Uw Hoofdredacteur het bedrag van de rekening waarna een eindeloze stroom formulieren werd uitgeprint ter ondertekening. Wederom een klein uurtje later leken alle formaliteiten te zijn vervuld. "Het duurt slechts een week of twee voordat de verhuizing een feit zal zijn", zo wist de dame te vertellen. Uw Hoofdredacteur reageerde door te zeggen dat er aanstaande vrijdag al verhuisd zou gaan worden. "Daar heb ik niets mee te maken. Dan had U maar twee weken eerder moeten verhuizen, dan was het vrijdag klaar geweest", zo antwoordde de dame. Toen Uw Hoofdredacteur haar voorrekende dat twee weken eerder verhuizen niet automatisch tot gevolg zou hebben gehad dat de aansluiting dan op de bewuste vrijdag een feit zou zijn, immers hij had dan ook twee weken eerder het loket bezocht moeten hebben, schudde de dame meewarig haar hoofd. "We bellen U wel een keer meneer. Nog een fijne dag verder." Daarbij gemakshalve voorbijgaand aan het feit dat de telefoon eerst over een week of twee weer zal rinkelen. Als alles meezit waarschijnlijk!

Eveneens gisteren, maar dan in de avonduren, werd het een feit! Moeder de vrouw diende zich, voor haar allereerste zang- en gitaarles, te vervoegen op een adres in het pittoreske Jan Doret. Al uren voor aanvang van de les zonderde Moeder de vrouw zich in eenzaamheid af om in alle rust de routebeschrijving te kunnen bestuderen. "Ik hoop echt dat ik het kan vinden. En dan is het nog donker ook op dat tijdstip. Hoe moet dat nu?" zo vroeg Moeder de vrouw zich af. Uw Hoofdredacteur deed nog de suggestie om, wanneer onverhoopt het juiste pad niet zou kunnen worden gevonden, een serenade op de gitaar te spelen voor een willekeurige voorbijganger om die dan vervolgens naar de weg te vragen. Dat was niet echt een haalbare optie, zo begreep althans Uw Hoofdredacteur uit de reactie van Moeder de vrouw. Keurig op tijd ging Moeder de vrouw dan ook al op pad om vervolgens, zonder enig probleem, de plaats van bestemming te bereiken. Bij thuiskomst wilde zij Uw Hoofdredacteur nog niet echt een lied voorspelen; daarvoor zouden nog enige lessen meer noodzakelijk zijn, zo wist Moeder de vrouw. Uw Hoofdredacteur wacht het allemaal maar rustig af. Op enig toekomstig moment wordt hij vast en zeker wel met een mooi lied onthaald!

Wordt vervolgd.....