Het is vandaag
maandag 7 oktober 2013 op het alweer zeer warme eiland Curaçao. Het is iets na
zessen in de vroege ochtend en de temperatuur is inmiddels al gestegen tot 28
graden Celsius. Dat belooft dan ook wat vandaag. Uw Hoofdredacteur staat klaar
voor weer een drukke werkweek terwijl Moeder de vrouw en de beide olijkerds nog
heerlijk in hun mandje liggen. Zij genieten immers deze week van een
welverdiende week vakantie waarin waarschijnlijk allerlei gezellige uitjes op
het programma staan. Dat geldt dus niet voor Uw Hoofdredacteur. Hij hijst zich
over enige momenten weer in een warm kostuum en zal het vandaag dan ook wel weer
behoorlijk warm krijgen. Het weekeinde zit er dus weer op. Een weekeinde waarin
weer eens van alles gebeurde. Maar daarover, zoals te doen gebruikelijk, leest
U alles in deze editie van "Een Zonnig Avontuur!"
Ook gisteren was
het prima weer op dit zo fraaie eiland. Aan het einde van de ochtend, nadat
alle facetten van het vaderlandse voetbal waren beschouwd, werd daarom besloten
te gaan vertrekken naar het strand van Kokomo Beach. Immers, op zondag is het
daar altijd uitermate gezellig onder de klanken van muziek uit de zeventiger
jaren. Nauwelijks zat Uw Hoofdredacteur op het strand of er ontstond een soort
samenscholing rond een meneer met een wit petje op zijn hoofd. In zijn handen
droeg hij een enorme roofvogel, volgens omstanders een heuse zeearend. Het
prachtige dier was volkomen gedesoriënteerd en leek wel volkomen uitgeput. De
man met het petje nam de vogel mee naar zijn ligplaats alwaar het dier, middels
een rietje, voorzien werd van water. Het mocht niet baten, de gevederde arend
vertoonde niet veel tekenen van leven. Uiteindelijk besloot de man om de vogel
maar te gaan afleveren bij een dierenarts. Echter niet nadat hij Uw
Hoofdredacteur de mogelijkheid had gegeven het dier te portretteren.
Nauwelijks was de
gevederde vriend van het strand verdwenen of er meldde zich opnieuw een
enigszins vreemde vogel. Ditmaal in persoon van Rico, afkomstig uit het verre
Suriname. Rico was op vakantie, zo berichtte hij. Hij werd meegebracht door
"bocagirl" Willemijn, een goede bekende van Uw Hoofdredacteur. Het
bleek een mooi verhaal. Willemijn, die in het dagelijks leven een opvangcentrum
voor viervoeters bestiert, was tijdens het uitlaten der hondjes Rico tegen het
lijf gelopen. Liefdevol werd hij vervolgens opgevangen. Zeer ontspannen,
gelegen op een plastic bedje, deed Rico zijn verhaal. Hij had ooit nog
gevoetbald voor de nationale ploeg van Suriname en twee doelpunten gescoord in
de interlandwedstrijd tegen Frans Guyana. Nu deed hij echter niet meer zoveel.
Hij bleek, in het dagelijks leven, slager, keurmeester, landbouwer en visteler
te zijn. Daarnaast verkeerde hij in de stellige overtuiging dat de
marineschepen, die frequent aan de horizon vielen te bespeuren, op zoek waren
naar Portugese oorlogsschepen. Gelukkig kon buurman Jeroen, ook op het strand
aanwezig, Rico uitleggen dat Portugese oorlogsschepen enorme kwallen zijn en
geen echte boten.
U ziet, het werd
een uitermate genoeglijke middag. Voor zoonlief Levi kon de middag even later
helemaal niet meer stuk. Hij spotte immers zijn vriendinnetje Lotje. Snel werd
er een stoel bijgeschoven aan de tafel waaraan gegeten zou worden en spontaan
besloot het ventje zijn maaltijd te gaan delen met zijn Lotje. "Wellicht
kan Lotje ook bij ons logeren Pap?" zo wist het ventje. Dat leek Uw
Hoofdredacteur echter wat teveel van het goede. Relaties moet je immers rustig
opbouwen? Na de maaltijd werd Lotje vervolgens dan ook weer afgeleverd bij haar
ouders en keerde het gezin Hoofdredacteur huiswaarts. Opnieuw werd vervolgens een
uitermate gezellig weekeinde op het mooie eiland Curaçao naar tevredenheid
afgesloten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten