Blaffende honden slapen niet.....

Het is vandaag donderdag 29 september 2011 geworden op het snikhete eiland Curaçao. De temperatuur is zo hoog opgelopen dat het welhaast onmogelijk is om een droge draad aan je lijf te houden. Het viel dan ook niet mee om een hele dag te werken in een kantoor met snel oplopende temperaturen. Gelukkig is het zo dat sinds kort, Jumping Paul een ventilator heeft georganiseerd. Daardoor werd het verblijf op de werkplek nog enigszins draaglijk. U hebt alweer enige dagen de actuele berichtgeving vanaf dit eiland moeten missen. Uw Hoofdredacteur kan als reden daarvoor slechts aanvoeren dat het drukker dan druk was op het werk. Maar vandaag wordt dat weer goedgemaakt met een actuele editie van “een zonnig avontuur.”

Zoals U wellicht nog weet uit eerdere edities, heeft Uw Hoofdredacteur nog de zorg over een woning in Nederland. Een woning met daaromheen zo’n 2000 m2 grond, hetgeen veel werk met zich brengt. Nu is het natuurlijk niet mogelijk om in de weekeinden even naar Nederland te vliegen om de tuin op orde te houden, dus daarvoor moest een andere oplossing worden gevonden. Gelukkig waren Tante Reinie en Oom Albert bereid deze ondankbare taak voor hun rekening te nemen. En, het moet beslist worden gezegd, de tuin ligt er veel fraaier bij dan in het verleden. Wellicht dat Uw Hoofdredacteur, al is hij de zoon van een hovenier, niet bepaald groene vingers heeft.

Hoe slacht u een struisvogel?

Op het fraaie eiland Curaçao is het vandaag maandag 26 september 2011 geworden. Na een zeer bewolkte zondag, met regen en veel wind, heeft de zon besloten vandaag weer terug te keren. Het was dus weer ouderwets warm vandaag, hetgeen zeker op het werk, bij het ontbreken van airconditioning, goed viel waar te nemen. Gelukkig was het niet alleen maar kommer en kwel op het werk, het team werd immers aangenaam verrast door de terugkeer van Jumping Paul. Deze had drie weken vakantie genoten en die ten volle doorgebracht in Nederland. Achteraf bezien vond hij die periode te lang, zo liet hij weten. Het is beter om te kiezen voor slechts twee weken, dan blijft het leuk volgens Jumping Paul.

Hoe heeft Uw Hoofdredacteur de zondag dan doorgebracht, zo vraagt u zich wellicht af. Welnu, dat is niet al te ingewikkeld. Er stond een bezoek gepland aan één van de fraaie stranden die Curaçao rijk is. Maar, zoals al gezegd, het regende bij tijd en wijle en het was erg bewolkt. Er diende dan ook te worden gekozen voor een alternatief plan, hetwelk werd gevonden in een bezoek aan de bioscoop. Daar draaide namelijk de film “The Lion King”, en nog wel in 3D. Bij binnenkomst werd het gezelschap (Moeder de vrouw, de Olijke Twee, twee buurkinderen en Uw Hoofdredacteur) een bril overhandigd die het kijken naar de film in 3D zou vervolmaken. Zoonlief, de jongste olijkerd, keek bij het overhandigen ervan al enigszins argwanend naar de bewuste bril. Echter, allereerst dirigeerde Uw Hoofdredacteur het gezelschap naar een geschikte zitplaats. Nadat “het spul” op de stoelen had plaatsgenomen nam dochterlief, de oudste olijkerd, het woord. “Krijgen we tegenwoordig helemaal niets lekkers meer wanneer we naar de bioscoop gaan? Vroeger kregen we nog wel eens popcorn.” Zoonlief voelde zich door zijn zus uitgedaagd en meldde dat het “hoog tijd werd om wat te drinken aangeboden te krijgen.” U raadt het al. Het gezelschap werd achtergelaten en Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur haalden enige dienbladen vol versnaperingen op om de rust in de zaal te laten wederkeren.

Voordat de hoofdfilm begon, werden er stukjes vertoond uit films die binnenkort in de bioscoop te zien zullen zijn. Eén van die films is “Happy Feet”, ook een 3D film, maar dan over pinguïns. Op het voorstukje, waarbij dus de bewuste bril opgezet diende te worden, viel een grote walrus waar te nemen die, zoals het nu eenmaal in een goede 3D film gaat, een fiks eind de bioscoopzaal in reikte. Zoonlief nam onmiddellijk maatregelen en zette per omgaande zijn bril af: “ik kan het ook wel zien zonder bril. Dan blijven die beesten tenminste vóór in de zaal zitten.” Het moet gezegd, hij bleef bij zijn standpunt en hij bekeek de hoofdfilm gedurende een minuut of twee zonder de bijbehorende bril te dragen. Zacht stootte hij de naast hem gezeten Hoofdredacteur aan: “kan ik even bij je op schoot zitten Pap?” Het ventje vleide zich op de bewuste schoot om na nog geen minuut snurkend te laten weten dat hij gekozen had voor een geheel andere film. Aan het einde van de film maakte Uw Hoofdredacteur het mannetje wakker die vervolgens liet weten dat hij de vertoning zeer had gewaardeerd.

Daarna werd het tijd om te verkassen richting de recent geopende McDonald’s aan de Santa Rosaweg. Bij binnenkomst verkreeg Uw Hoofdredacteur spontaan kippenvel, zo koud was het er binnen. Maar, mocht Uw Hoofdredacteur al even met de gedachte te hebben gespeeld het pand weer snel te verlaten, die vlieger ging niet op. Er bevond zich namelijk een geweldig speelapparaat in het gebouw, waar de jeugdigen zich meer dan een uur lang prima op vermaakten. Gelukkig waren de frietjes en de hamburgers lekker warm, zodat Uw Hoofdredacteur nog net geen bevriezingsverschijnselen ten toon spreidde. Al met al was het dan ook een bijzonder geslaagde dag met activiteiten die door de Olijke Twee ten zeerste werden gewaardeerd.

Schön ist die jugendzeit.....

Het was vandaag, zaterdag 24 september 2011, bijzonder warm op het zo fraaie eiland Curaçao. De zon stond de gehele dag hoog aan de hemel, reden om niet al te veel te bewegen vandaag. Althans, zo redeneerde Uw Hoofdredacteur. Heerlijk een beetje klungelen rond het huis en af en toe berichten beantwoorden die binnenkwamen via de telefoon en veelal afkomstig bleken te zijn van de 95% Fries. Zoals U weet, verblijft hij inmiddels alweer geruime tijd en Nederland. En waar hij zich vandaag bevond? U leest er alles over in deze editie van “een zonnig avontuur.”

De zaterdag begon, zoals te doen gebruikelijk, weer extreem vroeg. Althans voor Moeder de vrouw die op zaterdagen steevast de Olijke Twee voor haar rekening neemt. Want op zaterdagochtend dient de jongste olijkerd zich te melden voor zijn zwemles, waarbij Moeder de vrouw hem begeleidt. Zo ook ditmaal. Dan is het normaliter zo dat Uw Hoofdredacteur ten tijde van het vertrek van Moeder de vrouw, de zorg voor de oudste olijkerd op zich neemt. Vandaag was daarvan echter geen sprake. Gekleed in een geweldige diva outfit, op hoge hakken en met een beautycase in haar hand, meldde dochterlief op geaffecteerde toon dat zij vandaag met haar broertje en met Moeder de vrouw mee zou gaan. Uw Hoofdredacteur had het ruim dus voor zichzelf vanochtend en hij nam daarom maar eerst eens rustig een kop koffie. Heerlijk rustig, dat was het zeker, waarbij Uw Hoofdredacteur zich al kon verheugen op de voetbalwedstrijd tussen de AFC Ajax en de Tukkers uit Enschede.





Toen de middag aanbrak en er gezamenlijk met Moeder de vrouw en de Olijke Twee een broodje was verorberd, werd het tijd om te beginnen met de warming-up. De PC werd in gereedheid gebracht en het eerste sms bericht meldde zich op de telefoon van Uw Hoofdredacteur. Het bleek afkomstig van de 95% Fries die zich aan het voorbereiden was op de voetbalwedstrijd tussen zijn Heerenveen en de plaatselijke trots uit Almelo: Heracles. “Ha Hoofdredacteur. Wat denk je? Wat zal het worden vanmiddag? Ik denk 2 tegen 1 voor Heerenveen”, zo berichtte de 95% Fries. Hij zat inmiddels al in het gezellige stadion van Heerenveen, getuige de bijgesloten foto’s. Uw Hoofdredacteur beantwoordde hem met het bericht dat het wat hem betreft eerder een gelijkspel zou gaan worden. “Nou succes dan”, zo liet de Fries nog even weten. Het werd uiteindelijk ook een gelijkspel hetgeen voor de 95% Fries voelde als een nederlaag, zo meldde hij later op de middag. Uw Hoofdredacteur was er echter wel content mee, weer een belangrijk punt. Een belangrijk punt dat later ook door de Tukkers uit Enschede uit Amsterdam werd meegenomen. Een prima middag voor Uw Hoofdredacteur derhalve.

Op dat moment was dochterlief al dat voetbal echter wel zat. Het werd tijd om wat muziek te gaan beluisteren, zo liet zij weten. “Ik ben namelijk bezig met het verwezenlijken van mijn droom. Je weet toch dat ik zangeres en actrice wil worden, dus moet ik oefenen. Kan er dan nu eindelijk muziek op de radio?” Nu is dochterlief volgens Uw Hoofdredacteur al een jaar of twee een prima actrice, maar zelf dacht zij dus nog wel enige training nodig te hebben. “Welk lied wil je dan graag horen”, zo vroeg Uw Hoofdredacteur. Het meiske dacht even na en antwoordde vervolgens in alle ernst: “doe dat nummer van Leni und Ludwig uit de vijftiger jaren maar. Schön ist die jugendzeit vind ik erg mooi en ik kan het prima meezingen. Ja, zet maar op!” Al bij de eerste klanken van het meer dan vijftig jaar oude nummer begonnen haar ogen te stralen en werd er luid meegezongen. Uw Hoofdredacteur weet het zeker: zij komt er wel!

Wordt vervolgd……

In München steht ein Hofbräuhaus.......

Op het vandaag weer bijzonder warme eiland Curaçao is het vrijdag 23 september 2011 geworden. Het is inmiddels alweer half acht in de avond en dat betekent dat het weekeinde weer is aangebroken. Nu is dat altijd een heerlijk gevoel, zo vindt althans Uw Hoofdredacteur. Het is een heerlijk gevoel omdat er op Curaçao in de weekeinden altijd wel iets te beleven valt. Echter, dit weekeinde lijken de gebeurtenissen op dit zo fraaie eiland toch wat in het niet te vallen bij een enorm evenement in het Zuiden van Duitsland. “Wat is er dan aan de hand”, zo vraagt U zich wellicht af. Welnu, in deze editie van “een zonnig avontuur” kunt U er, zoals te doen gebruikelijk, weer alles over lezen.

Om U het verhaal van vandaag uit de doeken te doen, past allereerst een inleiding om U wat vertrouwd te maken met de hoofdpersonen. Wat was namelijk het geval? Welnu, alweer een fiks aantal jaren geleden maakte Uw Hoofdredacteur kennis met de vriendenschaar van Moeder de vrouw. En, zo bleek later, daar zaten een aantal bijzonder fraaie figuren tussen. Lieden die, zo weet Uw Hoofdredacteur inmiddels maar al te goed, wel houden van de geneugten des levens. Hun namen? Welnu, Uw Hoofdredacteur noemt U er een paar. Wat te denken van Gerald (steevast een schoen kwijt op feestjes), Christiaan (de speaker), René (de genieter), Sander (een mooi type) en Edwin (de goedheid zelve). Uw Hoofdredacteur leerde hen dus, alweer enige jaren geleden, kennen bij een bijzondere gebeurtenis. Op zomaar een dag rinkelde de telefoon waarna zich Christiaan meldde: “hallo Hoofdredacteur. We zijn bezig met het organiseren van een vrijgezellenavond voor Gerald. Zoals je weet gaat Gerald namelijk binnenkort zijn Elles trouwen. Nu leek het ons leuk er een unieke gebeurtenis van te maken en we hebben het volgende bedacht. We reizen voor een weekeindje even af naar Bratislava. Wat denkt je Hoofdredacteur? Je gaat toch zeker mee?” De benodigde financiële bijdrage bleek alleszins te overzien en Uw Hoofdredacteur gaf dus aan graag van de partij te zijn. Het betreffende weekeinde naderde met rassé schreden. Enkele dagen voor de dag van vertrek rinkelde plots weer de telefoon. Wederom was Christiaan aan het apparaat. “Ik heb een vervelende mededeling Hoofdredacteur. De bruidegom kan niet mee op zijn vrijgezellenavond. Hij heeft spit en heeft zo’n last van zijn rug dat hij slechts liggend vervoerd kan gaan worden. Dat lijkt ons echter geen goed idee. Jammer of niet?” Uw Hoofdredacteur kon hierop slechts bevestigend antwoorden en gaf aan dat het wel heel erg jammer was dat de trip naar Bratislava nu niet door kon gaan. Enigszins verbaasd reageerde Christiaan: “niet doorgaan? Kom nou! Dat de bruidegom niet mee kan is tot daar aan toe, maar wij hebben toch geen spit? Wij gaan gewoon!” En zo was het dus dat Uw Hoofdredacteur een onvergetelijk uitje naar Bratislava meemaakte met een mooi stel lieden. Er werd (goedkoop) geslapen in een hostel en er werd (duur) uitgegaan. Zo duur dat de volgende ochtend slechts een ontbijt van McDonald’s betaalbaar bleek te zijn.

Wat heeft dat nu te maken met een gebeurtenis in het Zuiden van Duitsland, zo zult U zich wellicht afvragen. Welnu, vanmiddag ontving Uw Hoofdredacteur bericht uit München, en wel in de vorm van een vers. Het luidde als volgt: “In München steht ein Hofbräuhaus, Eins, zwei, g'suffa, Da läuft so manches Fäßchen aus, Eins, zwei, g'suffa , Da hat so manche braver Mann, Eins, zwei, g'suffa , Gezeigt was er so vertragen kann, Schon früh am Morgen fing er an, Und spät am Abend kam er heraus, So schön ist's im Hofbräuhaus.” Het geheel ging vergezeld van fraaie afbeeldingen waarop de eerdergenoemde lieden prachtig stonden afgebeeld in Beierse lederhosen. Wat blijkt? De heren zijn aanwezig bij het Oktoberfest in de stad München. U begrijpt, Uw Hoofdredacteur is in gedachten bij hen en gunt hen vooral enorm veel plezier. Maar, dat zal vast wel lukken!

Uw Hoofdredacteur had vandaag iets geheel anders omhanden. In de ochtend diende er namelijk te worden gewerkt. Via een groot scherm werd er vergaderd middels videoverbinding met Nederland. Daarna was het tijd de Olijke Twee uit school te halen omdat Moeder de vrouw na schooltijd nog wel enige tijd werk te doen had in haar leslokaal. Later die middag diende Moeder de vrouw af te reizen naar de balletschool van “Turning Point” omdat dochterlief heeft gekozen voor een grootse carrière als balletdanseres. Uw Hoofdredacteur vermaakte zich prima met Levi, de jongste olijkerd, die vanmiddag zijn boezemvriend Farid te spelen had. Inmiddels is het dus bijna acht uur in de avond en liggen beide olijkerds al op één oor. Enigszins uitgeput genieten Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur van de rust. Tijd om te mijmeren: “In München steht ein Hofbräuhaus.”

Wordt vervolgd…..

Vier duimen?

Op het zeer warme eiland Curaçao was het vandaag woensdag 21 september 2011. De maanden verstrijken werkelijk supersnel en de twee jaren die Uw Hoofdredacteur inmiddels al op dit eiland verblijft, lijken werkelijk omgevlogen te zijn. Gelukkig, want Uw Hoofdredacteur en diens gezin hebben het hier uitstekend naar de zin, duurt het project nog bijna een jaar en kunnen nog vele dagen vol zon op Curaçao worden doorgebracht. Zoals te doen gebruikelijk, gebeurde er de afgelopen 24 uur weer van alles op dit zo fraaie stukje aarde. En, zoals altijd, kunt U er alles over lezen in deze editie van “een zonnig avontuur.”

Gisteren was het zover. In Nederland werd het nieuwe parlementaire jaar geopend met de Troonrede door Hare Majesteit. Het was dus Prinsjesdag. Nu zult U zich wellicht afvragen wat daarvan op Curaçao in de openbaarheid komt. Welnu, zoals ieder jaar was het ook ditmaal weer zover. Uw Hoofdredacteur ontving, evenals de (veel) rustiger Fries, Long Tall Herrie en Jumping Paul, een uitnodiging om bij de Nederlandse Vertegenwoordiging te Willemstad Prinsjesdag te komen vieren. Long Tall Herrie bleek echter te zijn verhinderd en Jumping Paul is op wereldreis naar de metropool Winschoten. Gezamenlijk met de (veel) rustiger Fries reisde Uw Hoofdredacteur dan ook af naar de Nederlandse Vertegenwoordiging, zeg maar het Nederlandse ambassadegebouw te Punda. Uw Hoofdredacteur was er vanaf half zeven in de avond genodigd, althans zo dachten zowel de (veel) rustiger Fries als Uw Hoofdredacteur. Bij de Vertegenwoordiging aangekomen bleek het er echter een drukte van belang te zijn. Dit feit kon snel worden verklaard: de bijeenkomst stond namelijk al vanaf half zes gepland, hetgeen Uw Hoofdredacteur (en de Fries) echter was ontgaan. Wel was het de juiste tijd om binnen te treden, de recent benoemde Vertegenwoordiger van Nederland, Gerard van der Wulp (ex nieuwslezer en vertegenwoordiger in Washington), belichtte in eigen woorden nog eens de eerder op de middag uitgesproken Troonrede van de Majesteit. Het moet gezegd, hij deed dat op fraaie wijze. Daarna was het tijd voor een hapje en een drankje onder de klanken van een Antilliaanse steelband. Diverse bekenden, veelal politici, werd de hand geschud. Al met al, zo concludeerden de (veel) rustiger Fries en Uw Hoofdredacteur, een zeer geslaagde avond.

Op het werk is enige dagen geleden een klein ongelukje gebeurd toen een van de personeelsleden zich, per ongeluk, verwondde. Tijdens het ontladen van zijn dienstwapen ging dit plotseling af waardoor de man een schampschot aan zijn been opliep. Daar werd vanzelfsprekend nog dagen over nagepraat. De conclusie van velen was het een geluk bij een ongeluk was dat het slechts bij een schampschot was gebleven. Eén collega maakte het wel erg bont. Hij stelde dat het veel erger was geweest “wanneer de schutter zijn duim van zijn voet had afgeschoten. Je kunt dan namelijk je voet niet meer sturen en dus kun je dan niet meer lopen.” Op de vraag van Uw verbaasde Hoofdredacteur of de betreffende schutter dan duimen aan zijn voeten had zitten, werd bevestigend geantwoord. En wat bleek uiteindelijk, de collega had volstrekt gelijk. Kennen wij Nederlanders een grote teen, in het Papiaments kent men slechts duimen. Antillianen hebben dus, Uw Hoofdredacteur zal het nimmer meer vergeten, vier duimen. Twee aan hun handen en twee aan hun voeten, althans als ze geen dienstwapen hebben.

Vandaag brak voor de Olijke Twee een dag aan waar lang naar was uitgekeken. Het tweetal ging vandaag eindelijk op schoolkamp. Per bus zou worden gereisd naar Landhuis Pannekoek, alwaar allerlei spelletjes op het programma stonden. Beiden waren er helemaal klaar voor, zo lieten zij weten. Uitgeput werden zij vanmiddag door de bus weer bij hun school afgeleverd. Zij hadden het heel erg leuk gehad wisten beiden. Dochterlief vertelde: “er waren allerlei spelletjes zoals bowling met lege flessen. Overigens heb ik daar haast niet aan meegedaan. Dat gold trouwens voor de meeste spelletjes. Ik had er gewoon geen zin in. Wat heb ik een leuke dag gehad.” Moeder de vrouw vroeg het olijke ding nog maar eens of meedoen dan niet verplicht was. Stomverbaasd over deze vraag antwoordde dochterlief: “misschien was het wel verplicht, maar ik had gewoon geen zin. En dan doe ik het ook niet!”

Ook Moeder de vrouw had vandaag een schooluitje. Zij ging, met haar leerlingen, naar “Den Paradera” van mevrouw Dinah Veeris. Dit is een botanische tuin waar bezoekers uitleg krijgen over planten die groeien in de natuur. Hoe groeit en bloeit nu eigenlijk alles? De leerlingen bleken bijzonder onder de indruk te zijn, hetgeen ook gold voor Moeder de vrouw. Morgen dient zij namelijk een les te verzorgen in het vak Natuur. U begrijpt het wellicht al, morgen worden er dan ook zaadjes geplant waarna de leerlingen hun eigen plantje moeten opkweken. Mooi toch, kinderen de wonderen der natuur met eigen ogen laten ervaren.

Wordt vervolgd…..

Van Pinoccio en zo......

Op het immer warme en meestal zonnige eiland Curaçao is het vandaag dinsdag 20 september 2011 geworden. De temperatuur was al vroeg in de ochtend weer aangenaam. Het is dus prima vertoeven op het eiland. Het is alweer enige tijd geleden dat Uw Hoofdredacteur U kon bijpraten over de vele actuele ontwikkelingen op Curaçao. Zoals al eerder aan U gemeld, technische problemen waren daar debet aan en uiteindelijk bleek er slechts een oplossing gelegen te zijn in het aanmaken van een totaal nieuw weblog-adres. Maar goed, in ieder geval is het Uw Hoofdredacteur nu weer mogelijk om regelmatig een nieuwe editie van “een zonnig avontuur” uit te brengen. Voor U ligt dus een soort “inhaaleditie” waarin zal worden getracht in grote lijnen weer te geven wat er zich de afgelopen weken op dit eiland heeft afgespeeld.

U weet het vast en zeker nog wel. De 95% Fries vertrok enige tijd geleden, samen met zijn gezin, naar Nederland. Het zonnig avontuur op Curaçao zat er daarmee voor hen op. Er diende dus een opvolger voor de Fries van 95% te worden gevonden en, het moet gezegd, dat viel nog niet zo mee. Gelukkig is het uiteindelijk toch gelukt een waardig opvolger in huis te halen in persoon van Evert, een kanaalduuker uut Vroomshoop. Begin september arriveerde hij op dit zo fraaie eiland om, enige dagen later, de rest van zijn gezin te mogen verwelkomen. Het was de rest van het team al snel duidelijk dat de tropenzon van invloed was op het gelaat van Evert. Diens neus vertoonde namelijk binnen enkele dagen een felrode kleur waardoor zijn neus behoorlijk opzwol. Zijn bijnaam was dan ook al snel gevonden en hij verschijnt voortaan in deze edities onder de naam Pinoccio. U ziet, het sprookje is nog lang niet uit.

Wat U ook hebt gemist was het Curaçao North Sea Jazz Festival. Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur misten dit festijn echter niet. Gedurende twee avonden was het gelukt een oppas voor de Olijke Twee te regelen opdat geweldige artiesten konden worden bewonderd. Het moet gezegd, het was in één woord te vatten onder de noemer grandioos. Het optreden van Juan Luis Guerra was werkelijk fenomenaal. Duizenden mensen die mee stonden te zingen en te dansen op fantastische bachata muziek. Een keur van wereldberoemde artiesten trok aan Uw Hoofdredacteur voorbij. Wat te denken van Earth, Wind & Fire of van Sting? Bijzonder grote indruk maakte ook het optreden van Stevie Wonder. Met andere woorden, Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur hebben volop genoten van twee avonden vol geweldige muziek. Mocht U dit evenement in eigen persoon willen bijwonen, in 2012 wordt het opnieuw georganiseerd.

Zoals U wellicht nog weet, is Moeder de vrouw in opleiding tot docente. Drie dagen per week loopt zij daarom stage in verschillende klassen van de basisschool waarop de Olijke Twee ook vele dagen doorbrengen. Het leven als stagiaire bevalt Moeder de vrouw meer dan uitstekend en in de voorbereiding van de door haar te geven lessen gaat veel tijd zitten. Met grote regelmaat wordt Uw Hoofdredacteur, gedurende de avonden, dan ook geconfronteerd met een kinderliedjes (veelal in het Papiamentu) zingende Moeder de vrouw. Het maakt het leven immers ineens eens stuk aangenamer wanneer je, tijdens het lezen van een goed boek, de zoete klanken van kinderliederen tot je kunt nemen. Nu was het recentelijk zo dat de vele schoolkinderen, bij toerbeurt, op schoolkamp gingen naar Landhuis Pannekoek. En, omdat de leerkrachten vanzelfsprekend ook in de gelegenheid dienden te worden gesteld dit befaamde Landhuis met eigen ogen te kunnen waarnemen, werd er een BBQ georganiseerd. Voor dit evenement waren de leerkrachten, inclusief stagiaires, hun partners en eventuele kinderen genodigd. Het moet gezegd, het werd een zeer gezellige bijeenkomst. Naast de mogelijkheid om te voetballen, te basketballen of in bomen te klimmen, kon er worden genoten van heerlijk mals vlees van de BBQ. De avond werd afgesloten met karaoke gezang. De vele docenten bleken uitstekend bij stem. Wederom een zeer geslaagde avond op het mooie eiland Curaçao dus.

Recentelijk vierde Uw Hoofdredacteur, in gezinsverband, zijn verjaardag. Om half zes in de ochtend startte het feest met gezang door de Olijke Twee en Moeder de vrouw. Op dat moment begreep Uw Hoofdredacteur pas eerst waar het oefenen van kinderliedjes toe had gediend. Vanwege het feit dat er op deze dag echter gewoon gewerkt diende te worden, was er noodgedwongen sprake van een in tijd beperkt feestje. Daarvoor werd echter een pracht oplossing gevonden die ertoe leidde dat Uw Hoofdredacteur afgelopen zondag, als ware hij een kapitein, een mooie sloep mocht gaan bevaren. Vroeg in de ochtend werden er broodjes gesmeerd, hengels gereed gemaakt en werd de koelbox ingepakt. Allereerst werd er gereden naar het “Spaanse Water” alwaar een mooi bootje gereed lag. Uw Hoofdredacteur verkreeg uitleg over de werking van de motor en er werd hem een kaart met vaarwegen overhandigd. Urenlang vermaakte het gezin Hoofdredacteur zich vervolgens op het water. Het was prachtig, werkelijk waar. Aan de steiger van het Hyatt Hotel werd aangelegd om vervolgens een verkoelende duik te kunnen nemen. Daarna werd het tijd om de hengels uit te gooien waarbij Uw Hoofdredacteur direct een enorme vis uit het water tilde. Toen hij het diertje vervolgens aan dochterlief, die zwemmend in het water lag, wilde laten zien, slaakte deze een kreet als was het Nederlands Voetbalelftal eindelijk Wereldkampioen geworden. Het duurde slechts een klein uurtje alvorens het meiske van de schrik was bekomen en niet meer voor zich uit snikte. U ziet, het was een in alle opzichten zeer geslaagde dag. Hopelijk volgen er nog vele op dit toch zo mooie eiland. Vanzelfsprekend zult U daarover weer alles kunnen vernemen in een nieuwe editie van “een zonnig avontuur.”

Wordt vervolgd….. 

Nieuw adres weblog Een Zonnig Avontuur

Het is maandag 19 september 2011 op het zeer warme eiland Curaçao. Wekenlang hebt U de dagelijkse avonturen van een team Nederlanders op dit zo fraai eiland moeten missen, helaas. Het begon allemaal met een mededeling van de beheerder van de weblog "een zonnig avontuur." Deze aardige heer beheerder deelde mede dat de weblog gemigreerd diende te worden naar een nieuwe omgeving. En, aldus geschiedde. Het lijkt er thans echter op dat de weblog is geëmigreerd in plaats van te zijn gemigreerd. Terwijl deze operatie gedurende één nacht zou worden uitgevoerd zijn er nu, bijna 4 weken later, zo'n 400.000 weblogs spoorloos.

Het is daarom dat Uw Hoofdredacteur heeft besloten, teneinde U weer regelmatig van de vele wetenswaardigheden op de hoogte te kunnen houden, in ieder geval tijdelijk te kiezen voor een noodmaatregel. De teller staat weer op 0 in plaats van op 33.000 hits en Uw Hoofdredacteur maakt een herstart. Vanaf dit moment kunt U zich weer frequent verbazen over alles wat er zich op dit zo fraaie eiland voordoet. Wees gewaarschuwd!!