Op het vandaag weer bijzonder warme eiland Curaçao is het vrijdag 23 september 2011 geworden. Het is inmiddels alweer half acht in de avond en dat betekent dat het weekeinde weer is aangebroken. Nu is dat altijd een heerlijk gevoel, zo vindt althans Uw Hoofdredacteur. Het is een heerlijk gevoel omdat er op Curaçao in de weekeinden altijd wel iets te beleven valt. Echter, dit weekeinde lijken de gebeurtenissen op dit zo fraaie eiland toch wat in het niet te vallen bij een enorm evenement in het Zuiden van Duitsland. “Wat is er dan aan de hand”, zo vraagt U zich wellicht af. Welnu, in deze editie van “een zonnig avontuur” kunt U er, zoals te doen gebruikelijk, weer alles over lezen.
Om U het verhaal van vandaag uit de doeken te doen, past allereerst een inleiding om U wat vertrouwd te maken met de hoofdpersonen. Wat was namelijk het geval? Welnu, alweer een fiks aantal jaren geleden maakte Uw Hoofdredacteur kennis met de vriendenschaar van Moeder de vrouw. En, zo bleek later, daar zaten een aantal bijzonder fraaie figuren tussen. Lieden die, zo weet Uw Hoofdredacteur inmiddels maar al te goed, wel houden van de geneugten des levens. Hun namen? Welnu, Uw Hoofdredacteur noemt U er een paar. Wat te denken van Gerald (steevast een schoen kwijt op feestjes), Christiaan (de speaker), René (de genieter), Sander (een mooi type) en Edwin (de goedheid zelve). Uw Hoofdredacteur leerde hen dus, alweer enige jaren geleden, kennen bij een bijzondere gebeurtenis. Op zomaar een dag rinkelde de telefoon waarna zich Christiaan meldde: “hallo Hoofdredacteur. We zijn bezig met het organiseren van een vrijgezellenavond voor Gerald. Zoals je weet gaat Gerald namelijk binnenkort zijn Elles trouwen. Nu leek het ons leuk er een unieke gebeurtenis van te maken en we hebben het volgende bedacht. We reizen voor een weekeindje even af naar Bratislava. Wat denkt je Hoofdredacteur? Je gaat toch zeker mee?” De benodigde financiële bijdrage bleek alleszins te overzien en Uw Hoofdredacteur gaf dus aan graag van de partij te zijn. Het betreffende weekeinde naderde met rassé schreden. Enkele dagen voor de dag van vertrek rinkelde plots weer de telefoon. Wederom was Christiaan aan het apparaat. “Ik heb een vervelende mededeling Hoofdredacteur. De bruidegom kan niet mee op zijn vrijgezellenavond. Hij heeft spit en heeft zo’n last van zijn rug dat hij slechts liggend vervoerd kan gaan worden. Dat lijkt ons echter geen goed idee. Jammer of niet?” Uw Hoofdredacteur kon hierop slechts bevestigend antwoorden en gaf aan dat het wel heel erg jammer was dat de trip naar Bratislava nu niet door kon gaan. Enigszins verbaasd reageerde Christiaan: “niet doorgaan? Kom nou! Dat de bruidegom niet mee kan is tot daar aan toe, maar wij hebben toch geen spit? Wij gaan gewoon!” En zo was het dus dat Uw Hoofdredacteur een onvergetelijk uitje naar Bratislava meemaakte met een mooi stel lieden. Er werd (goedkoop) geslapen in een hostel en er werd (duur) uitgegaan. Zo duur dat de volgende ochtend slechts een ontbijt van McDonald’s betaalbaar bleek te zijn.
Wat heeft dat nu te maken met een gebeurtenis in het Zuiden van Duitsland, zo zult U zich wellicht afvragen. Welnu, vanmiddag ontving Uw Hoofdredacteur bericht uit München, en wel in de vorm van een vers. Het luidde als volgt: “In München steht ein Hofbräuhaus, Eins, zwei, g'suffa, Da läuft so manches Fäßchen aus, Eins, zwei, g'suffa , Da hat so manche braver Mann, Eins, zwei, g'suffa , Gezeigt was er so vertragen kann, Schon früh am Morgen fing er an, Und spät am Abend kam er heraus, So schön ist's im Hofbräuhaus.” Het geheel ging vergezeld van fraaie afbeeldingen waarop de eerdergenoemde lieden prachtig stonden afgebeeld in Beierse lederhosen. Wat blijkt? De heren zijn aanwezig bij het Oktoberfest in de stad München. U begrijpt, Uw Hoofdredacteur is in gedachten bij hen en gunt hen vooral enorm veel plezier. Maar, dat zal vast wel lukken!
Uw Hoofdredacteur had vandaag iets geheel anders omhanden. In de ochtend diende er namelijk te worden gewerkt. Via een groot scherm werd er vergaderd middels videoverbinding met Nederland. Daarna was het tijd de Olijke Twee uit school te halen omdat Moeder de vrouw na schooltijd nog wel enige tijd werk te doen had in haar leslokaal. Later die middag diende Moeder de vrouw af te reizen naar de balletschool van “Turning Point” omdat dochterlief heeft gekozen voor een grootse carrière als balletdanseres. Uw Hoofdredacteur vermaakte zich prima met Levi, de jongste olijkerd, die vanmiddag zijn boezemvriend Farid te spelen had. Inmiddels is het dus bijna acht uur in de avond en liggen beide olijkerds al op één oor. Enigszins uitgeput genieten Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur van de rust. Tijd om te mijmeren: “In München steht ein Hofbräuhaus.”
Wordt vervolgd…..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten